Depressie & Angst #63

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 01:22 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Maakt het dat handiger of onhandiger?

Handiger.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 01:23 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Is dat juist niet meer voor jezelf? Dat je je zelf meer zeker voelt genomen omdat je weet dat degene die je helpt, zelf ook dat probleem heeft gehad.

Voor de patiënt bedoel je? Ja daar had ik het ook over in eerste instantie. En voor de hulpverlener is het fijn dat hij, nadat hij problemen heeft gehad, iets met zijn ervaring kan doen door iemand anders te helpen. Dat is iets moois.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 01:24 schreef kuolema het volgende:

[..]

Handiger.

[..]

Voor de patiënt bedoel je? Ja daar had ik het ook over in eerste instantie. En voor de hulpverlener is het fijn dat hij, nadat hij problemen heeft gehad, iets met zijn ervaring kan doen door iemand anders te helpen. Dat is iets moois.

Ik heb juist het idee dat iemand er daardoor minder objectief naar kan kijken en eigen ervaringen zou delen ipv gewoon to the point zijn. Maar het heeft voor en nadelen denk ik..

Als patiënt/cliënt zou ik in eerste instantie eigenlijk niet willen weten wat mijn hulpverlener heeft meegemaakt. Het is toch fijner om hem te zien als professional en niet meer dan dat. Vind ik persoonlijk fijner. Maar kleine dingetjes vertellen schept wel een band en als iemand echt denkt van 'ik luister niet naar jou want jij weet toch niet hoe het is' kan de hulpverlener dat dus tegenspreken, wat ervoor zorgt dat de cliënt hem meer vertrouwt/gelooft.

[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 13-09-2013 12:36:58 ]

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 01:28 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Ik heb juist het idee dat iemand er daardoor minder objectief naar kan kijken en eigen ervaringen zou delen ipv gewoon to the point zijn. Maar het heeft voor en nadelen denk ik..

Daar heb je wel een puntje denk ik, je zal ook sneller te maken krijgen met je eigen gevoelens als hulpverlener. Niet dat die er niet mogen zijn maar dat kan je werk ergens ook negatief beïnvloeden ten opzichte van je cliënt.

Je eigen ervaringen delen als hulpverlener vind ik persoonlijk uit den boze, vaak genoeg gezien dat cliënten zich de troostende partij voelden en niets konden met de verkregen info.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 01:28 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Ik heb juist het idee dat iemand er daardoor minder objectief naar kan kijken en eigen ervaringen zou delen ipv gewoon to the point zijn. Maar het heeft voor en nadelen denk ik..

Ja, snap ik. Ik zou een suïcidaal persoon liever tips willen geven voor een pijnloze dood dan hem vertellen dat er licht aan het einde van de tunnel is. Dat kan niet, dus zou ik iets moeten zeggen waar ik niet helemaal achter sta. Dat merken ze wel denk ik, en dat voelt niet goed. Voor jezelf ook zwaar.
Maar als het gaat om mensen die een ziekte hebben overwonnen en oprecht kunnen zeggen dat het wel weer goed komt en hoe, de woorden kunnen vinden voor wat er omgaat in de cliënt, enz., ben ik voor Ik denk dat als de hulpverlener oprecht gelooft dat diegene betere tijden te wachten staan, hij dat vertrouwen en de positiviteit ook overbrengt op de cliënt.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 01:33 schreef minthy het volgende:

[..]

Daar heb je wel een puntje denk ik, je zal ook sneller te maken krijgen met je eigen gevoelens als hulpverlener. Niet dat die er niet mogen zijn maar dat kan je werk ergens ook negatief beïnvloeden ten opzichte van je cliënt.

Je eigen ervaringen delen als hulpverlener vind ik persoonlijk uit den boze, vaak genoeg gezien dat cliënten zich de troostende partij voelden en niets konden met de verkregen info.

Je moet wel in je rol blijven natuurlijk. Maar een verhaaltje ter illustratie kan geen kwaad.
Je hoeft als hulpverlener ook niet te vertellen wat je hebt meegemaakt, maar het is meer indirect dat je er echt in gelooft dat het beter wordt omdat je dat zelf hebt ervaren. En dat je iemands zinnen kunt aanvullen, daarmee begrip toont wat heel veel steun kan bieden. Al leer je dat natuurlijk ook grotendeels in de studie.

Maar ik ga dat dus lekker niet doen.

Ik moet er om half 7 uit morgen, bah.

Ik heb nu al twee keer geen opdracht ingeleverd. Nou is het op de universiteit meestal zo van; doe je het niet, zoek het uit, niemand vraagt ernaar.
Maar als de docent me er morgen op wijst dat ik die opdrachten niet heb ingeleverd en vraagt waarom (want een andere opdracht tussendoor heb ik wel gedaan), wat moet ik dan in godsnaam zeggen?
Dit is voor mij al een reden om morgen niet naar college te gaan...te bang om hiermee geconfronteerd te worden.

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 01:48 schreef kuolema het volgende:

[..]

Je moet wel in je rol blijven natuurlijk. Maar een verhaaltje ter illustratie kan geen kwaad.
Je hoeft als hulpverlener ook niet te vertellen wat je hebt meegemaakt, maar het is meer indirect dat je er echt in gelooft dat het beter wordt omdat je dat zelf hebt ervaren. En dat je iemands zinnen kunt aanvullen, daarmee begrip toont wat heel veel steun kan bieden. Al leer je dat natuurlijk ook grotendeels in de studie.

Maar ik ga dat dus lekker niet doen.

Het nadeel is dat mensen aan de andere kant van de tafel waanzinnig kunnen gaan invullen wat je hebt meegemaakt, dat kan het proces van de cliënt behoorlijk in de weg gaan staan. De mensen waar ik mee werk (ontwikkelingsstoornissen/persoonlijkheidsstoornissen/gedragsproblemen/verslaving) zijn erg pienter en doorzien je haarfijn
Tegenwoordig wordt er steeds meer gebruik gemaakt van ervaringsdeskundigen. Zij kunnen samen met clienten praten over hoe zij hun problemen hebben bevochten, daar ben ik dan wel weer een groot voorstander van

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 01:59 schreef minthy het volgende:

[..]

Het nadeel is dat mensen aan de andere kant van de tafel waanzinnig kunnen gaan invullen wat je hebt meegemaakt, dat kan het proces van de cliënt behoorlijk in de weg gaan staan. De mensen waar ik mee werk (ontwikkelingsstoornissen/persoonlijkheidsstoornissen/gedragsproblemen/verslaving) zijn erg pienter en doorzien je haarfijn
Tegenwoordig wordt er steeds meer gebruik gemaakt van ervaringsdeskundigen. Zij kunnen samen met clienten praten over hoe zij hun problemen hebben bevochten, daar ben ik dan wel weer een groot voorstander van

Ervaringsdeskundigen naast of i.p.v. hulpverlener? Dat lijkt me zeker goed ja! Het is anders, en ik denk dat je aan allebei heel veel hebt. Er zijn alleen wel (nog) heel weinig mogelijkheden voor. Heb dit al eens besproken die dat graag wil gaan doen. Ze zouden bij elke ggz-instelling een apart bureau voor ervaringsdeskundigen moeten hebben eigenlijk.

Wat voor hulpverlener- titel heb jij eigenlijk minthy?

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 02:04 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ervaringsdeskundigen naast of i.p.v. hulpverlener? Dat lijkt me zeker goed ja! Het is anders, en ik denk dat je aan allebei heel veel hebt. Er zijn alleen wel (nog) heel weinig mogelijkheden voor. Heb dit al eens besproken die dat graag wil gaan doen. Ze zouden bij elke ggz-instelling een apart bureau voor ervaringsdeskundigen moeten hebben eigenlijk.

Ernaast, als aanvulling.
Bij ons zijn ze het aan het opstarten, vanuit de cliënten binnen de instelling is er veel belangstelling voor (zowel voor gesprekken als zelf naar woonvormen gaan voor informatieverstrekking of gesprekjes). Mij zou het ook wel wat lijken, maar dan niet binnen m'n eigen instelling. Sowieso vraag ik me af of ik m'n huidige baan nog wel moet behouden en niet "gewoon" iets anders moet gaan zoeken
Het is één van de weinige dingen waarvan ik weet dat ik er goed in ben maar het kriebelt... Daar moet ik nog maar eens goed over piekeren

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 02:07 schreef kuolema het volgende:
Wat voor hulpverlener- titel heb jij eigenlijk minthy?

Ik ben maar een simpele woonbegeleider binnen de GGZ met passie voor het vak/de cliënten. Een week of twee geleden afgestudeerd als GGZ-agoog. Gelukkig, één zorg minder

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 02:12 schreef minthy het volgende:

[..]

Ernaast, als aanvulling.
Bij ons zijn ze het aan het opstarten, vanuit de cliënten binnen de instelling is er veel belangstelling voor (zowel voor gesprekken als zelf naar woonvormen gaan voor informatieverstrekking of gesprekjes). Mij zou het ook wel wat lijken, maar dan niet binnen m'n eigen instelling. Sowieso vraag ik me af of ik m'n huidige baan nog wel moet behouden en niet "gewoon" iets anders moet gaan zoeken
Het is één van de weinige dingen waarvan ik weet dat ik er goed in ben maar het kriebelt... Daar moet ik nog maar eens goed over piekeren

Wel goed dat ze daarmee bezig zijn.
Je hebt dan natuurlijk wel het beste van twee kanten, ervaringsdeskundige met hulpverlenerskills. Klinkt wel goed toch dan? Maar zou je dan wel betaald krijgen?

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 02:14 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik ben maar een simpele woonbegeleider binnen de GGZ met passie voor het vak/de cliënten. Een week of twee geleden afgestudeerd als GGZ-agoog. Gelukkig, één zorg minder

Daar heb ik nog nooit van gehoord, GGZ-agoog. Maar tof dat je dat ondanks alles toch hebt gehaald joh Had het ook al eerder gelezen. Het is wel echt jouw ding hè? Is het niet heel zwaar om met probleemmensen te werken? Denk je dat je geen burn-out zou hebben gekregen als je een andere baan had gehad?

Tijd voor bed, stelletje nachtbrakers

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 02:25 schreef magnetronkoffie het volgende:
Tijd voor bed, stelletje nachtbrakers

Slaap lekker

[ Bericht 16% gewijzigd door kuolema op 13-09-2013 02:36:10 ]

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 02:19 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wel goed dat ze daarmee bezig zijn.
Je hebt dan natuurlijk wel het beste van twee kanten, ervaringsdeskundige met hulpverlenerskills. Klinkt wel goed toch dan? Maar zou je dan wel betaald krijgen?

[..]

Daar heb ik nog nooit van gehoord, GGZ-agoog. Maar tof dat je dat ondanks alles toch hebt gehaald joh Had het ook al eerder gelezen. Het is wel echt jouw ding hè? Is het niet heel zwaar om met probleemmensen te werken? Denk je dat je geen burn-out zou hebben gekregen als je een andere baan had gehad?

Volgens mij is het vooralsnog op basis van een onkostenvergoeding omdat veel mensen die dat willen doen afhankelijk zijn van een uitkering (Wajong, bijstand, ed) en weinig tot niks kunnen bijverdienen. Ik ben er ook zeer positief over, de colleges op school die door ervaringskundigen zijn gegeven maakten ontzettend veel indruk.

Het werk wordt vaak als enorm zwaar gezien maar dat vind ik persoonlijk erg meevallen. Je kan me niet blijer krijgen dan wanneer een jongen met enorme problemen een grote wens in vervulling ziet gaan, bijvoorbeeld het halen van een rijbewijs, het maken van nieuwe vrienden, het versterken van familiebanden. Dat je daaraan bij kunt dragen is geweldig, dat geeft voldoening
Het vervelende is de registratiezucht van de laatste jaren, dat drukt enorm op je werk. Daarbij verdwijnt er steeds meer management en is zelfsturing het magische toverwoord (lees; als begeleider krijg je managementstaken, je wordt bevoegd gemaakt). Dat maakt het minder.

Sowieso zou ik denk ik ergens in m'n leven uitgevallen zijn door een burnout. Doordat ik binnen het beroepsveld werk en bijgeschoold ben zou het kunnen dat het eerder de kop heeft opgestoken. Die burnout vloeit oa voort uit een angststoornis en problematiek binnen m'n gezin vroeger. Als ik fabriekswerk was blijven doen een jaar of 10 geleden, dan had ik vast ook wel tegen de lamp gelopen met m'n gepieker

Da's nog best stom typen op een telefoon die telkens vastloopt

Slaappil--> out

[ Bericht 28% gewijzigd door minthy op 13-09-2013 02:50:28 ]

quote:

Op donderdag 12 september 2013 16:04 schreef Gray het volgende:

[..]

Het is vooral laten zien hoe leuk de leuke kanten zijn.

Daarom gebruik ik het slechts als adressenlijst en communicatiemiddel voor sommige sociale omgevingen, van werk tot studentendispuut.

Het lezen hoe iedereen zo tomeloos gelukkig overkwam maakte mij juist ongelukkig toentertijd. Als je nog geen depressie hebt, dan krijg je er dankzij Facebook wel één.

Dit argument ga ik gebruiken tegen iedereen die gaat raaskallen tegen mij ivm facebook

Ik werd wakker van mijn wekker en dacht: 'oh, gelukkig, ik heb mijn wekker op tijd gezet en ga dus wel gewoon naar college. Ik heb alleen gedroomd dat ik van plan was niet naar college te gaan.'
Maar het was 12 uur...ik had mijn wekker niet vroeg gezet, had ik besloten vannacht. Ik durf gewoon niet. En dan beginnen de zenuwen weer...wat ben ik toch een sukkel.

Dat ene korte momentje dat je net wakker wordt en alles goed lijkt, de rust...dat is het mooiste moment van de dag. En dan BAM! komt het besef weer dat je dingen weer eens volledig aan het verkloten bent.

Hebben jullie goed geslapen? Ik wel, dat gaat gelukkig goed

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 02:40 schreef minthy het volgende:

[..]

Volgens mij is het vooralsnog op basis van een onkostenvergoeding omdat veel mensen die dat willen doen afhankelijk zijn van een uitkering (Wajong, bijstand, ed) en weinig tot niks kunnen bijverdienen. Ik ben er ook zeer positief over, de colleges op school die door ervaringskundigen zijn gegeven maakten ontzettend veel indruk.

Het werk wordt vaak als enorm zwaar gezien maar dat vind ik persoonlijk erg meevallen. Je kan me niet blijer krijgen dan wanneer een jongen met enorme problemen een grote wens in vervulling ziet gaan, bijvoorbeeld het halen van een rijbewijs, het maken van nieuwe vrienden, het versterken van familiebanden. Dat je daaraan bij kunt dragen is geweldig, dat geeft voldoening
Het vervelende is de registratiezucht van de laatste jaren, dat drukt enorm op je werk. Daarbij verdwijnt er steeds meer management en is zelfsturing het magische toverwoord (lees; als begeleider krijg je managementstaken, je wordt bevoegd gemaakt). Dat maakt het minder.

Sowieso zou ik denk ik ergens in m'n leven uitgevallen zijn door een burnout. Doordat ik binnen het beroepsveld werk en bijgeschoold ben zou het kunnen dat het eerder de kop heeft opgestoken. Die burnout vloeit oa voort uit een angststoornis en problematiek binnen m'n gezin vroeger. Als ik fabriekswerk was blijven doen een jaar of 10 geleden, dan had ik vast ook wel tegen de lamp gelopen met m'n gepieker

De voldoening is natuurlijk waar je het voor doet, mensen helpen, blij maken, dat is mooi. Dan kan het alsnog zwaar zijn. Maar je wil het dus wel graag blijven doen?
Wat bedoel je met registratiezucht? Dat je exact alles moet opschrijven wat je doet?

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 12:24 schreef kuolema het volgende:
Ik werd wakker van mijn wekker en dacht: 'oh, gelukkig, ik heb mijn wekker op tijd gezet en ga dus wel gewoon naar college. Ik heb alleen gedroomd dat ik van plan was niet naar college te gaan.'
Maar het was 12 uur...ik had mijn wekker niet vroeg gezet, had ik besloten vannacht. Ik durf gewoon niet. En dan beginnen de zenuwen weer...wat ben ik toch een sukkel.

Dat ene korte momentje dat je net wakker wordt en alles goed lijkt, de rust...dat is het mooiste moment van de dag. En dan BAM! komt het besef weer dat je dingen weer eens volledig aan het verkloten bent.

Hebben jullie goed geslapen? Ik wel, dat gaat gelukkig goed

Het besef van dingen verkloten heb ik heel vaak. Soms doet het me wat maar je moet dat op een gegeven moment ook maar loslaten want anders is het leven echt flink kloten.

Hoe moet dat nu kuolema als je de studie (enige houvast) achter je hebt gelaten?

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 12:31 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het besef van dingen verkloten heb ik heel vaak. Soms doet het me wat maar je moet dat op een gegeven moment ook maar loslaten want anders is het leven echt flink kloten.

Hoe moet dat nu kuolema als je de studie (enige houvast) achter je hebt gelaten?

Wat bedoel je? Als ik klaar ben met mijn studie? Dat gaat nog heeeel lang duren op deze manier
Ik studeer liever dan dat ik ga werken. Dat is eng, en dan ben je niet alleen meer verantwoordelijk voor jezelf maar ook voor anderen.

Als ik niet zou studeren, zou ik aan de ene kant die bron van stress en zelfhaat niet meer hebben, maar aan de andere kant een doel in mijn leven verliezen. Dus ik weet het niet. Gelukkig zou ik er in elk geval niet van worden.

[ Bericht 10% gewijzigd door kuolema op 13-09-2013 12:39:53 ]

Ga je nog naar college zo meteen of heb je het al gemist?

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 02:14 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik ben maar een simpele woonbegeleider binnen de GGZ met passie voor het vak/de cliënten. Een week of twee geleden afgestudeerd als GGZ-agoog. Gelukkig, één zorg minder

Wat is een woonbegeleider Minthy? wat dien je precies te doen?

quote:

Op vrijdag 13 september 2013 12:33 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat bedoel je? Als ik klaar ben met mijn studie? Dat gaat nog heeeel lang duren op deze manier
Ik studeer liever dan dat ik ga werken. Dat is eng, en dan ben je niet alleen meer verantwoordelijk voor jezelf maar ook voor anderen.

Als ik niet zou studeren, zou ik aan de ene kant die bron van stress en zelfhaat niet meer hebben, maar aan de andere kant een doel in mijn leven verliezen. Dus ik weet het niet. Gelukkig zou ik er in elk geval niet van worden.

Dat is leuk, maar er komt toch echt een moment aan dat je aan het werk moet, voor jezelf moet zorgen en de studie voorbij is?