Die stuur je er toch niet uit... Sadistquote:Op maandag 9 september 2013 19:02 schreef Wizzor het volgende:
Heb van de week weer eens een brugklasser aan het huilen gemaakt. Op de een of andere manier heb ik daar aanleg voor. Hij zat de hele tijd al behoorlijk beweeglijk achterin de klas toen hij uiteindelijk van zijn stoel pleurde. Toen ik hem daarna verzocht even op de gang te wachten is hij huilend naar zijn mentor gegaan. Best sneu want het is zo'n schattig jochie nog, zo'n brugger die qua uiterlijk ook nog best in groep zeven zou kunnen zitten
Ik heb nog geen echte colleges gehad, maar ik heb wel meegelopen op de opleiding toen ik de keuze nog moest maken. Toen viel het me inderdaad op dat er veel nadruk lag op hoe je stof overbrengt op kinderen. Er werden ook veel ervaringen gedeeld op basis van de stages. Ik vond het meteen erg leuk en nuttig.quote:Op maandag 9 september 2013 19:24 schreef Bleie het volgende:
[..]
Spannend hoor! Hoe bevallen de eerste colleges? Ik heb dat traject (of een voorganger ervan) een kleine tien jaar geleden ook gedaan, al ben ik uiteindelijk dus niet in het basisonderwijs terechtgekomen. Het was inderdaad prettig om met wat meer oudere studenten in de klas te zitten. Bij mij lag trouwens de nadruk in alle vakken heel erg op de didactiek. Bij Nederlands ging het dus vooral over 'hoe leer je kinderen lezen / spellen / etc. En dat vond ik, ondanks mijn studie Nederlands, wel nuttig. Was overigens maar goed ook dat daar de nadruk op lag, want al in het eerste college heb ik de docent verbeterd op het gebruik van bepaalde vaktermen.
Een erg gewaagde uitspraak als je niet flink wat duiding geeft!quote:Afgelopen week verkondigde hij bijvoorbeeld dat grammatica aangeboren is
De manier waarop veel van die eersteklassers je volkomen weerloos aan zitten te staren met grote ogen en hoe ze alles wat je zegt volkomen serieus nemen, kan wel de sadist in iemand oproepen ja. Ongetwijfeld docenten die daar gebruik van maken.quote:Op maandag 9 september 2013 22:56 schreef Baba-O-Riley het volgende:
[..]
Die stuur je er toch niet uit... Sadist
Ik had er ook eentje aan het huilen vandaag. Hij zag er een beetje groen uit en was misselijk.
Leuk zeg. Jij bent gewoon eenoog in het land der blinden, zullen we maar zeggen. . Ik denk dat jij een heel goede lerares zult zijn omdat je volgens mij die liefde ook hebt. En dat je ook vakinhoudelijk en didactisch veel kunt bewerkstelligen. Tof.quote:Op dinsdag 10 september 2013 00:44 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik heb nog geen echte colleges gehad, maar ik heb wel meegelopen op de opleiding toen ik de keuze nog moest maken. Toen viel het me inderdaad op dat er veel nadruk lag op hoe je stof overbrengt op kinderen. Er werden ook veel ervaringen gedeeld op basis van de stages. Ik vond het meteen erg leuk en nuttig.
De docent Nederlands die wij krijgen, lijkt me goed en houdt bovendien van z'n vak. Hij is soms wel wat kort door de bocht. Afgelopen week verkondigde hij bijvoorbeeld dat grammatica aangeboren is. Tja, dat is inderdaad een theorie waar weer andere ideeën tegenover staan. Maar ik begrijp wel dat dat allemaal te ver voert. (En ik houd maar wijselijk m'n mond, want ik ben nu al De Nerd.)
ik merk dat ik na drie jaar ook reputatie begin te krijgen. die is alleen nogal wisselend tussen de onderbouw en de bovenbouw. in de bovenbouw wordt er gesmeekt om les van me te krijgen en word ik gezien als de soepele docent die wel goed lesgeeft maar waar je ook plezier kan hebben.quote:Op dinsdag 10 september 2013 07:45 schreef mane het volgende:
[..]
De manier waarop veel van die eersteklassers je volkomen weerloos aan zitten te staren met grote ogen en hoe ze alles wat je zegt volkomen serieus nemen, kan wel de sadist in iemand oproepen ja. Ongetwijfeld docenten die daar gebruik van maken.
Ik heb een beetje zo'n collega. Die kwam in een les van klas 2 vorig jaar even bij me binnenlopen. Klas muisstil. Toen hij weer weg was, vroeg een leerling fluisterend: 'Was dat meneer X??" Toen ik ja terug zei, zei hij weer (met angstig blik): "Ik ben altijd een beetje bang van hem". Waarop meteen vier andere leerlingen riepen: 'Ik ook!'.
Ik denk dat mijn linkerbeen 28 kilo weegt... ZE ZIJN ZO KLEIN. WTF.quote:Oh, mijn tas weegt acht kilo, dus samen met mijn tas weeg ik zesendertig kilo!
Totaal niet gewaagd. Ga nu niet uitgebreid reageren, maar als je zelf ondertussen je hoofd wil breken kan ik aanraden versimpelde versies van Noam Chomsky werk te lezen. Die vent zelf schrijft niet echt simpel namelijkquote:Op dinsdag 10 september 2013 00:50 schreef Bram_van_Loon het volgende:
[..]
Een erg gewaagde uitspraak als je niet flink wat duiding geeft!
Ze worden met het jaar kleinerquote:Op dinsdag 10 september 2013 10:20 schreef kwakz0r het volgende:
Oh, en het citaat van de week van een brugger (in een gesprek over zware tassen)
[..]
Ik denk dat mijn linkerbeen 28 kilo weegt... ZE ZIJN ZO KLEIN. WTF.
Chomsky heeft zichzelf inmiddels ook alweer genuanceerd hoor volgens mij bedoelt Bram meer dat de zaak wat genuanceerder ligt dan dat, er is een bepaalde mate van aangeborenheid, maar ook een bepaalde mate van construction grammar lijkt toch tegenwoordig de consensus te zijn? (goh, dat ik het ooit nog eens voor Bram op zou nemen )quote:Op dinsdag 10 september 2013 11:35 schreef Wizzor het volgende:
[..]
Totaal niet gewaagd. Ga nu niet uitgebreid reageren, maar als je zelf ondertussen je hoofd wil breken kan ik aanraden versimpelde versies van Noam Chomsky werk te lezen. Die vent zelf schrijft niet echt simpel namelijk
ja dat dus.quote:Op dinsdag 10 september 2013 15:58 schreef Omentuva het volgende:
Nou ja, alleen zeggen dat het aangeboren is, is een... nogal kort-door-de-bocht weergave van Chomsky, om het eventjes beleefd uit te drukken.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."Friendship is like wetting your pants. Everyone can see it, but only you can feel its warmth."
Het is altijd zo dat je een eigen weg moet vinden. Mijn stagebegeleider vroeg me voordat ik ook nog maar 1 les had gegeven:' Wat verwacht je eigenlijk van de leerlingen? Waar liggen jouw grenzen?". Mijn antwoord was toen: "Eeeeh". Ik vond het moeilijk om dat zo zonder ervaring te benoemen. Toen diezelfde begeleider in een les was komen kijken, snel daarna, zei ze: "Maar je hebt wel allerlei impliciete verwachtingen, want dat blijkt uit je gedrag en je reacties". Toen kon ik, naar aanleiding van die concrete ervaringen, eigenlijk voor het eerst echt benoemen wat mijn verwachtingen waren en tijdens de lessen voelde ik heel duidelijk waar mijn grenzen lagen! Het is dus belangrijk om er vantevoren over na te denken, maar nog veel belangrijker is het om zelfreflectie toe te passen na je eerste lessen. Jezelf terugzien op video of de observaties van een begeleider zijn goede hulpmiddelen.quote:Op dinsdag 10 september 2013 16:01 schreef Fairybell het volgende:
Ik heb net een topic geopend maar kan de vragen beter hier stellen:
Komend semester heb ik besloten om het onderwijs in te gaan. Op dit moment heb ik een jaar vrijaf genomen om uit te vinden wat ik nou eigenlijk wil, en daarnaast heb ik een bijbaan. In dit jaar wil ik me graag orienteren op het docentschap, zodat ik goed voorbereid de stage binnenkom. Daarom zou ik graag van andere docenten, én leerlingen op middelbare scholen, tips willen.
Bij dezen heb ik een korte vragenlijst:
1.Een goede docent hoort duidelijk te zijn over zijn verwachtingen jegens de leerlingen. Hoe moet dit ingevuld worden? Is het goed om die regels samen met de leerlingen op te stellen, of kies je vooral je eigen weg?
Ook daarvoor zijn geen universele regels te bepalen. Misschien kun je op school met collega's hier wel dingen over afspreken, maar uiteindelijk bepaal jij in iedere situatie en bij iedere leerling opnieuw wat je doet. Sommige leraren zijn uiterst consequent, andere leraren (zoals ik) bekijken het meer per geval. Wat ook belangrijk is: niet alle 'problemen' of 'overtredingen' vragen als oplossing om straf. In het begin kun je dat als docent wel zo bedenken, dat kan ook nuttig zijn (om die grenzen bij jezelf te stellen en te leren die grenzen ook te handhaven), maar gaandeweg heb ik bijvoorbeeld geleerd dat veel van de dingen op te lossen zijn vanuit je persoonlijke contact met een leerling. Je weet op een gegeven moment een leerling op een andere manier te raken dan met straf alleen. Zodat je de leerling corrigeert zonder dat dit met een straf gepaard gaat. Dat is meer en meer mijn uitgangspunt geworden. Maar dat past nu eenmaal ook bij wie ik ben, als persoon en als docent.quote:2. Wat vind je dat een docent moet doen als de regels niet worden nageleefd? Wat zijn passende straffen voor :
a) spullen niet bij je
b) door de docent heen praten/brutaal zijn
c) de les voor medeleerlingen verstoren, bijvoorbeeld door te pesten of vervelend te doen.
Ja, het is prettig als je de belevingswereld van een leerling een beetje begrijpt en je daar in ieder geval voor openstelt door gesprekken aan te gaan. Maar ik ben zelf van mening dat je niet een van hen moet willen zijn, of dat je geforceerd moet doen in het leggen van zo'n contact. Jij blijft de docent en een opvoeder. Daarvoor is een zekere afstand belangrijk. Populair willen zijn, of gekunsteld mee willen gaan/doen in hun wereld, dwingt allesbehalve respect af, zo is mijn idee.quote:3. Hoe zie jij het liefst de band tussen leerling en docent? Is het prettig als een docent weet wat er speelt in de wereld van leerlingen? In hoeverre moet een docent "één van de leerlingen", zijn, en in hoeverre de docent?
Praten. Zoiets wordt ook wel een 'herstelgesprek' genoemd (leer je op de opleiding). Je praat en je luistert, je laat de leerling weten dat het je echt wel kan schelen wat hij/zij denkt en voelt. Je legt uit waarom je het nodig vond om die maatregel te nemen. Je legt het verschil uit tussen het afkeuren van gedrag en het afkeuren van iemand als persoon.quote:4. Stel, de band tussen leerling en docent is slechter geworden, bijvoorbeeld doordat de docent de leerling de klas uit heeft gestuurd. Hoe zorg jij ervoor dat die band weer goed wordt?
Dat is inderdaad moeilijk en de ene persoon heeft dat van nature meer dan de ander. Het heeft in ieder geval heel veel te maken met: kijken, observeren (en dat is meer dan zien, het is ook: begrijpen wat je ziet), luisteren, voelen, op je intuitie afgaan. Ik zie heel veel, (maar uiteraard niet alles) en ik benoem ook vaak wat ik zie of denk te zien. Als de leerlingen binnenkomen: ga niet in een boek zitten kijken, op het bord dingen doen, in een kast rommelen, maar sta bij de deur, maak contact, kijk hoe ze binnenkomen, kijk naar lichaamstaal. Daar begint het al mee. Als de leerlingen aan het werk zijn: loop rond. En als je met een leerling in gesprek bent, zorg dat al je zintuigen wel op scherp blijven staan. Dus terwijl je luistert naar een leerling die je een vraag stelt, houd je ook je oren open voor de rest en hoor je hoe aan de andere kant van het lokaal iets onaardigs wordt gezegd, ergens anders iets op de grond valt, etc. etc. Van begin tot het einde van de les ben je alert, maar ontspannen tegelijk. Dat is eigenlijk de kunst. Dat laatste lukt in het begin nog niet zo goed meestal, waardoor je na drie lessen uitgeput kunt zijn.quote:5. Hoe bewaar jij het overzicht? Dit lijkt mij vooral het lastigste, je kan niet zien wat elke leerling doet lijkt me.
Dat moest 'ie ook wel, want al z'n mooie boomstructuren bleken ineens niet toepasbaar op andere talen dan het Engels. Bovendien heeft hij zijn theorie van meet af aan immuun gemaakt voor empirische toetsing en dat is een de grootste zondes die je als wetenschapper kunt begaan.quote:Op dinsdag 10 september 2013 13:29 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Chomsky heeft zichzelf inmiddels ook alweer genuanceerd hoor volgens mij bedoelt Bram meer dat de zaak wat genuanceerder ligt dan dat, er is een bepaalde mate van aangeborenheid, maar ook een bepaalde mate van construction grammar lijkt toch tegenwoordig de consensus te zijn? (goh, dat ik het ooit nog eens voor Bram op zou nemen )
Ik vind dit een heel interessant punt. Kun je daar meer over vertellen, hoe je daar tegenaan kijkt en hoe je het toepast? Het hoort ook sterk bij mij en in het ouderschap gaat het me goed af; ik hoef m'n kinderen niet te straffen. Maar een cruciaal verschil is wel dat ik met hen veel meer één-op-ééncontact heb. Ik ben benieuwd hoe ik straks met groepsdynamiek omga.quote:Op dinsdag 10 september 2013 17:04 schreef mane het volgende:
Wat ook belangrijk is: niet alle 'problemen' of 'overtredingen' vragen als oplossing om straf. In het begin kun je dat als docent wel zo bedenken, dat kan ook nuttig zijn (om die grenzen bij jezelf te stellen en te leren die grenzen ook te handhaven), maar gaandeweg heb ik bijvoorbeeld geleerd dat veel van de dingen op te lossen zijn vanuit je persoonlijke contact met een leerling. Je weet op een gegeven moment een leerling op een andere manier te raken dan met straf alleen. Zodat je de leerling corrigeert zonder dat dit met een straf gepaard gaat. Dat is meer en meer mijn uitgangspunt geworden. Maar dat past nu eenmaal ook bij wie ik ben, als persoon en als docent.
Ik denk dat je iets te veel verwacht van simpele leraren.quote:Op dinsdag 10 september 2013 17:23 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Maar het is wel jammer dat alle nuance verloren gaat in een uitspraak als: "Ja, grammatica is aangeboren. Interessant, hè?" Het is geen vaststaand feit, dus een docent moet ook niet doen alsof dat zo is.
Gaat het er niet juist topics lang over dat er te weinig van leraren wordt verwacht? Het gaat hier om iemand die leraren opleidt en zodoende op een hele generatie onjuiste kennis overbrengt.quote:Op dinsdag 10 september 2013 17:44 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Ik denk dat je iets te veel verwacht van simpele leraren.
Oh, helemaal mee eens hoor. Het punt is eerder dat ik allang gestopt ben met ergeren aan ongenuanceerde uitspraken van docenten. Meestal zijn dat personen die niet precies weten waarover ze praten, maar wel graag interessant doen met een oneliner uit de Quest.quote:Op dinsdag 10 september 2013 17:46 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Gaat het er niet juist topics lang over dat er te weinig van leraren wordt verwacht? Het gaat hier om iemand die leraren opleidt en zodoende op een hele generatie onjuiste kennis overbrengt.
Ziehier de meerwaarde van de eerstegraads docent.quote:Op dinsdag 10 september 2013 17:44 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Ik denk dat je iets te veel verwacht van simpele leraren.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |