Depressie & Angst #54

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:31 schreef sitting_elfling het volgende:
Wanneer breek je eigenlijk met iemand als je na de 253e keer het idee hebt dat je tegen een muur aan het praten bent en dat je het dan toch maar laat 'vallen' of 'doodbloeden?'.

Wat is de spreekwoordelijke druppel? Een persoonlijke aanval? Of wanneer je zelf in de problemen komt? Ik snap het wel, het zal vaak voor iedereen persoonlijk zijn en je moet het 'aanvoelen'. Maar als iedereen alles goed kon aanvoelen vliegen mensen ook niet in een depressie of een burnout.

Ik vind 253 keer wel erg veel. Ik zou na een paar keer gewoon kappen. Nu is dat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik zou in ieder geval "proberen om te beginnen met kappen".

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:38 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Even een vriendelijke vraag van mijn kant
Heb je toevallig problemen met je geheugen?

Niet dat ik weet, dus zo ernstig zal het niet zijn in het geval dat het afwijkend is.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:31 schreef sitting_elfling het volgende:
Wanneer breek je eigenlijk met iemand als je na de 253e keer het idee hebt dat je tegen een muur aan het praten bent en dat je het dan toch maar laat 'vallen' of 'doodbloeden?'.

Wat is de spreekwoordelijke druppel? Een persoonlijke aanval? Of wanneer je zelf in de problemen komt? Ik snap het wel, het zal vaak voor iedereen persoonlijk zijn en je moet het 'aanvoelen'. Maar als iedereen alles goed kon aanvoelen vliegen mensen ook niet in een depressie of een burnout.

Breken wil ik het niet noemen, maar m'n benadering verandert wel op den duur. Met name wanneer ik iemand onvrede zie uiten, vraagt om advies, maar het vervolgens volledig langs zich heen laat gaan. Dan is er geen spraken van een dialoog, maar een monoloog. En het is onbeleefd om door een monoloog te praten, zo leerde mijn moeder me.

Tegelijkertijd laat ik het vuur wat oplaaien, om óf die persoon wakker te schudden, óf mensen eromheen hun aandacht op te laten vestigen.

En verder is het ook gewoon laten voor wat het is. Sommige wonden zijn niet te genezen, daarvoor kan je slechts infectie van de omgeving voorkomen.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:42 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Ik vind 253 keer wel erg veel. Ik zou na een paar keer gewoon kappen. Nu is dat natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik zou in ieder geval "proberen om te beginnen met kappen".

Ik heb last van dat white knight syndrome met als gevolg dat ik alles en iedereen in mijn naaste kring wil helpen terwijl ik zelf om mijn tenen loop. Ik voel godsgruwelijke slecht aan wanneer het te veel voor me is en wanneer ik voor mezelf moet kiezen. Ik voel dat echt niet goed aan. Zelfs als mijn hart als een zotte te keer gaat, ik eigenlijk naar bed moet, loop ik nog iemand anders te helpen. Het gaat mis wanneer er anderen duidelijk mis bruik van maken en het achterlijke is, dat voel ik wel aan, maar heb dan het kloterige idee dat ik zelfs dat soort mensen nog wel kan doen veranderen. En een groepje mensen, zoals narcisten etc. zijn gewoon niet te helpen.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:45 schreef Gray het volgende:

[..]

Niet dat ik weet, dus zo ernstig zal het niet zijn in het geval dat het afwijkend is.

[..]

Breken wil ik het niet noemen, maar m'n benadering verandert wel op den duur. Met name wanneer ik iemand onvrede zie uiten, vraagt om advies, maar het vervolgens volledig langs zich heen laat gaan. Dan is er geen spraken van een dialoog, maar een monoloog. En het is onbeleefd om door een monoloog te praten, zo leerde mijn moeder me.

Tegelijkertijd laat ik het vuur wat oplaaien, om óf die persoon wakker te schudden, óf mensen eromheen hun aandacht op te laten vestigen.

En verder is het ook gewoon laten voor wat het is. Sommige wonden zijn niet te genezen, daarvoor kan je slechts infectie van de omgeving voorkomen.

Waarom denk ik dat wonden wel te genezen zijn? Daargelaten of het wel of niet te genezen is. Ik denk dat het wel zo is (emotioneel gezien) maar rationeel neig ik naar jouw gedachte...

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:47 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik heb last van dat white knight syndrome met als gevolg dat ik alles en iedereen in mijn naaste kring wil helpen terwijl ik zelf om mijn tenen loop. Ik voel godsgruwelijke slecht aan wanneer het te veel voor me is en wanneer ik voor mezelf moet kiezen. Ik voel dat echt niet goed aan. Zelfs als mijn hart als een zotte te keer gaat, ik eigenlijk naar bed moet, loop ik nog iemand anders te helpen. Het gaat mis wanneer er anderen duidelijk mis bruik van maken en het achterlijke is, dat voel ik wel aan, maar heb dan het kloterige idee dat ik zelfs dat soort mensen nog wel kan doen veranderen. En een groepje mensen, zoals narcisten etc. zijn gewoon niet te helpen.

Je moet een limiet stellen op hoeveel je gaat doen. Je moet proberen om redelijke grenzen voor jezelf aan te geven

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:45 schreef Gray het volgende:

[..]

Niet dat ik weet, dus zo ernstig zal het niet zijn in het geval dat het afwijkend is.

[..]

Breken wil ik het niet noemen, maar m'n benadering verandert wel op den duur. Met name wanneer ik iemand onvrede zie uiten, vraagt om advies, maar het vervolgens volledig langs zich heen laat gaan. Dan is er geen spraken van een dialoog, maar een monoloog. En het is onbeleefd om door een monoloog te praten, zo leerde mijn moeder me.

Tegelijkertijd laat ik het vuur wat oplaaien, om óf die persoon wakker te schudden, óf mensen eromheen hun aandacht op te laten vestigen.

En verder is het ook gewoon laten voor wat het is. Sommige wonden zijn niet te genezen, daarvoor kan je slechts infectie van de omgeving voorkomen.

Inderdaad. Als het niet wil, dan houdt het op een gegeven moment gewoon op
Wanneer dat moment is moet je natuurlijk wel altijd even voor jezelf bepalen, anders gaat het maar altijd door he? Dat moet je niet willen, want anders wordt je daar op een gegeven moment misschien wel heel flauw van

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:56 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Je moet een limiet stellen op hoeveel je gaat doen. Je moet proberen om redelijke grenzen voor jezelf aan te geven

[..]

Inderdaad. Als het niet wil, dan houdt het op een gegeven moment gewoon op
Wanneer dat moment is moet je natuurlijk wel altijd even voor jezelf bepalen, anders gaat het maar altijd door he? Dat moet je niet willen, want anders wordt je daar op een gegeven moment misschien wel heel flauw van

Dus jij vindt zelf ook dat het geen zin heeft je nog langer te woord te staan?

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 17:49 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Waarom denk ik dat wonden wel te genezen zijn? Daargelaten of het wel of niet te genezen is. Ik denk dat het wel zo is (emotioneel gezien) maar rationeel neig ik naar jouw gedachte...

Misschien vergis je je in hoe bepaalde wonden te genezen zijn. Sommigen met directe zorg als een pleister, anderen simpelweg met tijd. Weer anderen moeten simpelweg uit etteren; in hun eigen sop gaarkoken.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 18:13 schreef Cue_ het volgende:
Ik snap nooit hoe men aan al die gevallen komt die men denkt te moeten redden, tot het punt dat het veel van jezelf gaat kosten.

Genoeg mensen die redding nodig hebben.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 18:13 schreef Cue_ het volgende:
Ik snap nooit hoe men aan al die gevallen komt die men denkt te moeten redden, tot het punt dat het veel van jezelf gaat kosten.

Nog erger: dat je überhaupt iemand moet redden. Redden vind ik persoonlijk te ver gaan op het psychische vlak. Je zou hooguit kunnen proberen om iemand op weg te helpen, maar moeten gewoon grenzen zijn, want anders kun je inderdaad jezelf helemaal kapot maken.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 18:13 schreef Cue_ het volgende:
Ik snap nooit hoe men aan al die gevallen komt die men denkt te moeten redden, tot het punt dat het veel van jezelf gaat kosten.

Ik kom veel mensen tegen en ik praat met enorm veel mensen, linksom of rechtsom. Ben een enorme flapuit en men legt ook vaak intieme of emotionele dingen bij mij op tafel ook al kennen we elkaar totaal niet. Waar dan ook, of dat nu Nederland of het buitenland is doet er niet toe.

En helaas ben ik dan wel een sucker voor die emotional stories. Dat ging ook jaren goed tot ik mn ex tegen kwam.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 18:22 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik kom veel mensen tegen en ik praat met enorm veel mensen, linksom of rechtsom. Ben een enorme flapuit en men legt ook vaak intieme of emotionele dingen bij mij op tafel ook al kennen we elkaar totaal niet. Waar dan ook, of dat nu Nederland of het buitenland is doet er niet toe.

En helaas ben ik dan wel een sucker voor die emotional stories. Dat ging ook jaren goed tot ik mn ex tegen kwam.

Dan moet je stoppen met het zijn van een sucker voor die emotional stories
Hoe je dat moet doen weet ik niet en het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet stoppen, desnoods met hulp. Je moet nu beter worden

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 18:24 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Nouja dat snap ik dan nog wel. Maar iemand tegenkomen daar je ei bij kwijt raken en diegene bij jou en dan een avond diepe gesprekken voeren is iets anders dan een langdurige relatie daarop baseren (relatie in elke zin van het woord).

Mijn ex relatie begon wel zo..

Kwam haar tegen, ze was verdrietig. Ze had een ring om haar vinger (was engaged) vroeg me af wat er was? We kenden elkaar al wel wat langer maar nooit diepe gesprekken gehad. Ze begon heel netjes over haar bf, ze probeerde kinderen te krijgen etc. Diezelfde avond turnde het gesprek toch wel, en had ze het er over dat haar bf haar verkrachtte, haar voor alles en nog wat uitschold, haar in elkaar sloeg etc. Haar vrienden wouden allemaal dat ze met die vent kapte, maar ze deed het maar niet want ze hield van hem.

Sinds die dag elke nacht tot een uur of 2 gesproken op facebook. Paar week later maakte ze het uit. Daar weer paar week achteraan begonnen wij toch wel wat maar enorm rustig. Eerst als vrienden, toen als relatie. Al moest ik continu de rem er op gooien...

Eigenlijk zijn al mijn relaties wel op zo'n manier begonnen.... gesprek .... turns into friends .... en daarna een relatie. Heb in die zin dan ook nog nooit "gedate" .

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 18:24 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dan moet je stoppen met het zijn van een sucker voor die emotional stories
Hoe je dat moet doen weet ik niet en het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet stoppen, desnoods met hulp. Je moet nu beter worden

Exact nog 1 week voor dat EMDR gaat beginnen....

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 18:48 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Mijn ex relatie begon wel zo..

Kwam haar tegen, ze was verdrietig. Ze had een ring om haar vinger (was engaged) vroeg me af wat er was? We kenden elkaar al wel wat langer maar nooit diepe gesprekken gehad. Ze begon heel netjes over haar bf, ze probeerde kinderen te krijgen etc. Diezelfde avond turnde het gesprek toch wel, en had ze het er over dat haar bf haar verkrachtte, haar voor alles en nog wat uitschold, haar in elkaar sloeg etc. Haar vrienden wouden allemaal dat ze met die vent kapte, maar ze deed het maar niet want ze hield van hem.

Sinds die dag elke nacht tot een uur of 2 gesproken op facebook. Paar week later maakte ze het uit. Daar weer paar week achteraan begonnen wij toch wel wat maar enorm rustig. Eerst als vrienden, toen als relatie. Al moest ik continu de rem er op gooien...

Eigenlijk zijn al mijn relaties wel op zo'n manier begonnen.... gesprek .... turns into friends .... en daarna een relatie. Heb in die zin dan ook nog nooit "gedate" .

Dat valt wel mee toch?
Je hebt met elkaar gesproken. Dat is ook al een beetje date-achtig
Je bent gewoon een verkeerde meid tegengekomen.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 18:49 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Exact nog 1 week voor dat EMDR gaat beginnen....

Hartstikke mooi
Zet 'em op

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 19:00 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Dat valt wel mee toch?
Je hebt met elkaar gesproken. Dat is ook al een beetje date-achtig
Je bent gewoon een verkeerde meid tegengekomen.

Ik zie daten zoiets als online daten, of dat je eigenlijk in je hoofd al iets hebt van, kan dit meer worden? Ik heb dat nooit gehad. Bij mij rolt het altijd van 1 in de ander en op een gegeven moment denk ik, dit kan wel meer worden. Dan zijn we vaak wel maanden verder. Ik heb dan ook nog nooit ge-online date en zie me dat ook niet doen. Ik praat, dat is gezellig, gevoelens bloeien op en wie weet wordt het wat.

De vraag is dan ook, kom ik de verkeerde meid tegen, of trek ik de verkeerde aan!

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 19:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik zie daten zoiets als online daten, of dat je eigenlijk in je hoofd al iets hebt van, kan dit meer worden? Ik heb dat nooit gehad. Bij mij rolt het altijd van 1 in de ander en op een gegeven moment denk ik, dit kan wel meer worden. Dan zijn we vaak wel maanden verder. Ik heb dan ook nog nooit ge-online date en zie me dat ook niet doen. Ik praat, dat is gezellig, gevoelens bloeien op en wie weet wordt het wat.

De vraag is dan ook, kom ik de verkeerde meid tegen, of trek ik de verkeerde aan!

Je komt de verkeerde meiden tegen. Je trekt in ieder geval geen verkeerde aan, tenzij je narcistisch bent. Denk je dat je narcistisch bent?

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 19:12 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Nouja je zei al zelf dat je het wel aantrekt. Probleemgevallen, een zwak hebt om ze te willen helpen. Vergelijk het met mij, ik ken ze maar weinig of als ik ze ken dan houd ik blijkbaar (onbewust) afstand. Jij blijkbaar niet.

Ik denk dat bepaalde mensen hem aantrekken

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 19:04 schreef sitting_elfling het volgende:
De vraag is dan ook, kom ik de verkeerde meid tegen, of trek ik de verkeerde aan!

Waarom is het een kwestie van of, niet en?

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 19:59 schreef Gray het volgende:

[..]

Waarom is het een kwestie van of, niet en?

Omdat die eigenlijk nog erger is Maar heb wel van vrienden gehoord dat ik vaak damsels in distress aantrek.

S_E, ik heb vaak van je gelezen dat vrijwel iedereen zijn eigen lot in handen heeft en dus zijn eigen veranderingen kan bewerkstelligen. Jij kan dat dus ook. Je moet het allemaal niet zien als iets onveranderlijks. Zo klinkt je wel als ik je stukken lees.

Je kan dingen veranderen en dat lukt alleen als je volledig eerlijk ben tegen jezelf. Wat gaat er in je hoofd om als je iemand ziet, je hoort zijn/haar verhaal en je wilt gelijk helpen? Waarom heb je dat (neem ik aan) minder naar jezelf toe? Waarom zie je dus bij anderen wel mogelijkheden en bij jouzelf niet? Ik worstel ook nog met dat laatste, maar ik merk dat het kijken naar het waarom van alles wat zich in je hoofd afspeelt, op een objectieve en eerlijke manier, veel duidelijkheid kan scheppen. En van daaruit kan je kleine en kleine en kleine stappen nemen in de goede richting.

Nou, vandaag dus mijn diagnose gekregen. Vind het best lastig om dat hier klakkeloos neer te zetten omdat ik er zelf ook nog redelijk shocky van ben denk ik.

Maar het is dus een combinatie van pdd-nos en add. Niet 50/50 waarschijnlijk aangezien mijn psycholoog veel moeite had om het autisme-gedeelte vast te stellen bij mij, dus die percentages zullen waarschijnlijk 10/90 of 20/80 zijn, althans dat denk ik. Hoofdzakelijk wordt er ook de nadruk gelegd op mijn concentratieprobleem en mijn prikkelgevoeligheid. Ze weten nog niet helemaal wat de behandeling zal zijn maar er zal zeker medicatie te pas gaan komen en ook willen ze een oogspecialist benaderen omdat ik met mijn oogafwijking ook nog zit. Verder gaan ze me uiteindelijk ook helpen met studie/werk en eventueel zelfstandig wonen. Daar ben ik opzich wel blij mee maar je wordt wel meteen heel afhankelijk gemaakt. Toen ik de term pdd-nos hoorde schrok ik ook best omdat ik het 1: totaal niet verwacht had, en 2: Ik het toch link aan negatieve dingen op de een of andere manier. Toen ze zei dat het een mix tussen pdd-nos en add was vond ik het al een stuk beter klinken omdat mijn gevoel dan deels klopte.

Ben in ieder geval opgelucht dat het niet alleen aan mijn oogafwijking ligt want dan had ik mezelf echt wel wat aan kunnen doen. Maar erg happy ben ik er ook niet mee, heb er blijkbaar toch moeite mee om het te accepteren van mezelf.

quote:

Op donderdag 1 augustus 2013 20:27 schreef Senor__Chang het volgende:
S_E, ik heb vaak van je gelezen dat vrijwel iedereen zijn eigen lot in handen heeft en dus zijn eigen veranderingen kan bewerkstelligen. Jij kan dat dus ook. Je moet het allemaal niet zien als iets onveranderlijks. Zo klinkt je wel als ik je stukken lees.

Je kan dingen veranderen en dat lukt alleen als je volledig eerlijk ben tegen jezelf. Wat gaat er in je hoofd om als je iemand ziet, je hoort zijn/haar verhaal en je wilt gelijk helpen? Waarom heb je dat (neem ik aan) minder naar jezelf toe? Waarom zie je dus bij anderen wel mogelijkheden en bij jouzelf niet? Ik worstel ook nog met dat laatste, maar ik merk dat het kijken naar het waarom van alles wat zich in je hoofd afspeelt, op een objectieve en eerlijke manier, veel duidelijkheid kan scheppen. En van daaruit kan je kleine en kleine en kleine stappen nemen in de goede richting.

Baas! Ik post hier weer en ik zie jou ook verschijnen!

En wat bedoelde je met het dik gedrukte?