quote:
Op zondag 28 juli 2013 12:16 schreef Molurus het volgende:Waaruit volgde deze stap eigenlijk? Ervaarde je door je verwerping van het Christendom een leegte die somehow gevuld moest worden?
Nee, de zoektocht was al bezig, daarmee ben ik doorgegaan. Ik vermoed dat het te maken heeft met dat zoeken naar herkenning, mijn wezen als groepsdier die aansluiting zoekt.
Het christendom was een logische eerste stap, zeker als kind zijnde(vanaf dat ik me heel aardig kon redden met lezen, om en nabij de 6) aangezien dat in verschillende vormen in mijn omgeving was.
Dat was een "tegenvaller", maar die hang naar herkenning in anderen bleef. Zeker in mijn jeugd en jonge puberteit was dat wat sterker aanwezig, de vraag ben ik alleen in deze gedachtegang?
quote:
Opmerkelijk dat je bij deze twee diersoorten uitkomt. Wat bedoel je precies als je zegt 'dieren mediteren graag met je mee'? En hoe kom je tot de conclusie dat paarden en katten daar sterker in zijn dan de meeste andere diersoorten?
Er zit natuurlijk een beperking in met welke diersoorten in wat meer intensief ben opgetrokken, voor mij zijn dat honden, katten, ratten, fretten, hamsters, papagaaien, schapen, koeien en paarden. Verder ook wel lichter contact met andere diersoorten zoals een heel scala aan vogels, cheetahs, slangen en wat hagedissen.
Wat ik bedoel met ze mediteren graag mee is dat ze contact zoeken als je mediteert en dan ook in een "rust" toestand gaan. Voor een aantal diersoorten geld dat ik dat niet veel verder kan beoordelen dan dat ze de rusttoestand gewoon prettig vinden en dat je dan als mens niet bedreigend overkomt. Honden reageren daar wat minder op, komen wel tot rust, maar maken geen echte connectie. Katten en paarden zijn daarin opvallend, die maken echt een bewuste connectie door aanraking, aankijken, verandering in gedrag(heb gewerkt met verwilderde katten en getraumatiseerde paarden) die soms vrij ver gaat. Ze lijken je staat echt over te nemen en die staat ook bij jou als mens te verdiepen.
Maar ook na de "meditatie" is hun gedrag ten opzichte van jou veranderd, het is zachter, het werken met het dier gaat soepeler, er is meer wederzijds begrip.
Als ik iemand met bv pijn ergens laat mediteren met een paard(waarbij het verschilt welk paard zichzelf aanbied daarvoor) zie je ook erg vaak dat het paard de bron van pijn aanraakt. Het is ook altijd interessant om te zien welk paard zelf aan komt lopen om die ervaring te delen(dat is soms erg verrassend). Zelfde heb ik bij katten gezien, alhoewel ik daar het aanraken van plekken op het lichaam van de mens niet zo ken.
Dit zijn maar enkele observatie's, anekdote's, dus het is lastig om er erg veel waarde aan te hechten, daarvoor zou ik nog veel meer moeten expirmenteren ermee, zodat ik de patronen wat beter leer kennen.
quote:
Dit begint - vat dit niet verkeerd op - meer en meer te klinken als de Lessen van Don Juan van Carlos Castaneda. Veel mensen hebben dit soort ervaringen onder invloed van peyote, paddestoelen en LSD. De meest interessante vraag voor mij hier is: 'hoe roept meditatie dit soort ervaringen op?' en niet zozeer 'of en hoe zijn zijn die ervaringen gerelateerd aan de werkelijkheid?' Dat die ervaringen ook maar iets met de werkelijkheid te maken hebben ligt voor mij niet voor de hand in elk geval.
Voor mij is de innerlijke wereld een volwaardige wereld, er bestaat niet alleen de waarneembare wereld, de buitenwereld, maar ook de innerlijke wereld. Dat is meer een wereld van emotie, waarbij beelden, gevoelens en ervaringen je vooral erg veel vertellen over jezelf, maar ook over het wezen(mens of dier) waarmee je dat deelt.
Ik denk dat al die ervarigen heel erg gerelateerd zijn aan de werkelijkheid omdat die 2 werelden met elkaar in contact staan, het een niet zonder het andere bestaat.
Bij meditatie zoek je een rustpunt in jezelf, je legt de gedachtestroom neer en "bent" gewoon, je bent dan in het hier en nu, zonder vragen, zonder vooringenomenheid, zonder de bagage die je met je meedraagt(dat hoeft niet om ernstige zaken te gaan trouwens).
Je schakelt eigenlijk een beetje het bewustzijn uit en bent in de onderbewustzijn.
Als je kijkt naar hoe de hersenen zich gedragen in meditatie of die werkstaat van de heksen(alfa) dan zie je dat je dan voornamelijk in de alfa golven en theta golven zit.
Alfa hangt samen met ontspanning, beter informatie op kunnen nemen, maar wat meer naar binnen bericht dan bv beta(wat veel actiever is). Angst, woede e.d. gaan niet samen met alfa.
Theta gaat over een nog diepere ontspanning, de creatieve laag wordt het ook wel genoemd. Hangt samen met het onderbewustzijn, je ziet het vaak bij het in slaap vallen, of net voor het wakker worden.
Misschien dat je daar wat meer mee kan om te begrijpen waarom meditatie dat soort ervaringen op kan roepen(hoeft natuurlijk helemaal niet, meditatie is uitermate geschikt om bv te ontstressen en verder niets).
quote:
Die feitelijkheden lijken voornamelijk te bestaan uit wat je ervaart tijdens meditatie, klopt dat? Wat dat betreft doet het denken aan de persoonlijke openbaringen waarop sommige christenen zich beroepen.
Hoe dan ook, bedankt voor deze heldere uitleg van je voorgeschiedenis en je geloof.

Nee, maar het is het sterkste op dat soort momenten en daardoor wat makkelijker uit te leggen. Nu kan ik heel makkelijk in alfa gaan of meditatie(is ook niet moeilijk), dus ik breng veel tijd in die staat door(vooral alfa, juist omdat je dan nog wel alert bent, mooie werkstaat voor vele dingen, van examens tot werken met dieren om het even bij het "normale" te houden).
Voor mij is het een in evenwicht brengen van de buitenwereld en de innerlijke wereld, veel van mijn persoonlijke overtuiging gaat dan ook wel over balans.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.