Je kunt moeilijk ontkennen dat het IMF en de Wereldbank hun geld gebruiken om in ontwikkelingslanden een neoliberale economie op te zetten.quote:
Ik hoor graag in welke hoedanigheid dat "neoliberalisme" zich openbaart.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:12 schreef Euribob het volgende:
[..]
Je kunt moeilijk ontkennen dat het IMF en de Wereldbank hun geld gebruiken om in ontwikkelingslanden een neoliberale economie op te zetten.
in de vorm dat IMF en de Wereldbank hervormingen in die richting eisen in ruil voor steun.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:24 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Ik hoor graag in welke hoedanigheid dat "neoliberalisme" zich openbaart.
Ja, hehe. Het is de overheid die daar de rekening voor betaalt en absoluut niet de bedrijven zelf. Hoe meer geld, tijd en middelen de overheid (lees: de volledige maatschappij) in werknemers wil investeren. Hoe gunstiger dat is voor de bedrijven (en andere organisaties) is. Zou je de bedrijven wel direct koppelen (op financieel gebied) aan de onderwijsinstellingen dan zie je alweer een ander verhaal. In het meer praktijkgerichte onderwijs zie je dat al duidelijk terugkomen. Wanneer de rol van een universiteit ook meer gaat veranderen van een kennisinstituut naar een beroepsopleider (een proces dat dus gaande is) zal je dat ook meer terug zien komen in het universitair onderwijs.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:01 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Deze afrekening komt er niet eens vanuit de markt; veelal weten gespecialiseerde bedrijven de toptalenten nog altijd goed weg te plukken op universiteiten. Uiteraard zijn er van grotere multinationals wat moppers, als studenten te lang over hun studie doen of als ze niet het niveau hebben dat bedrijven verwachten bij een universitair student, maar de grootste groep criticasters komen uit het overige maatschappelijk veld. Het zijn politici en kiezers die universiteiten nopen efficiënter te werken, gerichter te studeren en minder tijd, geld en onderzoek te verkwisten aan minder wenselijke nevenactiviteiten. Vreemd dat de overheid bijvoorbeeld studenten sneller wil laten afstuderen, terwijl bedrijven geen probleem hebben met ambitieuze studenten en bestuurservaring.
De kwalitatieve output valt niet te meten, alleen aan de hand van het meten of een opleiding nog wel volwaardige studenten aflevert (bepaalde minimumeisen). Niet naar wat de 'gemiddelde waarde' van een student is. Dat de overheid vervolgens in de gaten houdt of een opleiding 10 of 100 studenten welke voldoen aan in ieder geval de minimumvereisten voor een bedrag X aflevert is ook logisch. Dat is meetbaar.quote:Die verdomming van de studentenpopulatie is, wederom, vooral gecreeerd doordat de overheid de kwantitatieve output in plaats van de kwalitatieve output ging meten en op basis daarvan de geldstromen verdeelde. Dit zorgde ervoor dat universiteiten diplomafabrieken werden en zoveel mogelijk afstudeerders moesten plaatsen onder een beperkt aantal FTE's. Ook dit lijkt me niet op het conto van bedrijven te schrijven, want zij zijn niet verantwoordelijk voor de verdeling van de eerste- en de tweedegeldstromen. Bedrijven moeten hooguit kritischer zijn in hun aanname van stagiairs en starters, omdat die "domme" studenten zich door de universiteit heen kunnen praten.
Volgens mij interpreteer ik het dan fout.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 13:23 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Klinkt dit niet vreemd in jouw oren? X is begrensd, door allerhande wetgeving (ca. 1450 euro) terwijl Y onbegrensd is. Echter, in jouw realiteit zou je mensen die Y waard zijn, momenteel Y krijgen een salaris van Z (Z<Y) moeten geven omdat je dan "geld overhoudt" voor mensen die X-10 waard zijn. Het klinkt me allemaal erg kunstmatig in de oren en ik zou ook niet weten waarom een bedrijf dan extra mensen voor X gaat recruiten als die allemaal X-10 waard zijn. Dat zou ze nog meer bezuinigingen op de mensen met waarde Y opleveren waardoor uiteindelijk ondernemingen overblijven met minder starters, minder juniorfuncties en minder laagbetaalde banen.
Ja, en als de Polen eenmaal een redelijk welvaartsniveau hebben dan is er nog steeds een redelijk groot aantal Oost-Europese landen dat voor een appel en een ei de boomgaard leegplukt. De komende vijftig jaar (waarschijnlijk véél langer) zul je never ever ever een verandering van de situatie zien, behalve dan dat het dan geen Polen maar Oekraïners zijn.quote:[..]
Idealiter zou ik een samenleving zien met open grenzen, waar inwoners uit de hele wereld naar toe mogen komen om te werken en bij te dragen aan de maatschappij. Pragmatisch, gezien de verdeeldheid en de rijkdom waarin Nederland leeft met dito voorzieningen, is dit niet haalbaar omdat je gelukszoekers en freeriderproblematieken krijgt. Ik ben er dan ook zeker niet voor om immigranten uit allerlei landen naar Nederland te lokken met een - voor hen - hoog inkomen. In Europa hebben we echter ja gezegd tegen vrijheid van verkeer en goederen, waardoor we Polen niet kunnen (of willen) weren. Ook zij zullen weldra welvarender worden en niet langer voor 1 euro een hele boomgaard leegplukken. Op dit moment krijg je al constructies dat boeren hun oogst, nog in het land, verkopen aan zgn. ZZP'ers uit Oost-Europa en daarmee het minimumloon ontweken wordt.
Dit levert helemaal niet meer welvaart op. Er gaat alleen een hele rits welvaart naar de werkgevers en het Oostblok. Misschien moeten we eens realistisch zijn en snappen dat niet elke Sjef Lege Dozen een maandsalaris van 10.000 euro kan binnenslepen.quote:Wat dit oplevert is meer werk, meer welvaart, meer banen en minder werkloosheid. We moeten realistisch zijn en snappen dat niet elke inwoner hier zomaar een minimumloon van 1400 euro legitimeert.
Vandaar dat men spreekt van een neoliberale politieke ideologie. De tegenstelling tussen bedrijfsleven en overheid is schijn. De burger wordt zowel vanuit de politiek met een extreem marktdenken bestookt als vanuit het bedrijfsleven zelf. Deze hebben dezelfde bron: de grote kapitaalhouders. Er is sprake van een infiltratie van de overheid.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:01 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Deze afrekening komt er niet eens vanuit de markt; veelal weten gespecialiseerde bedrijven de toptalenten nog altijd goed weg te plukken op universiteiten. Uiteraard zijn er van grotere multinationals wat moppers, als studenten te lang over hun studie doen of als ze niet het niveau hebben dat bedrijven verwachten bij een universitair student, maar de grootste groep criticasters komen uit het overige maatschappelijk veld. Het zijn politici en kiezers die universiteiten nopen efficiënter te werken, gerichter te studeren en minder tijd, geld en onderzoek te verkwisten aan minder wenselijke nevenactiviteiten. Vreemd dat de overheid bijvoorbeeld studenten sneller wil laten afstuderen, terwijl bedrijven geen probleem hebben met ambitieuze studenten en bestuurservaring.
Die verdomming van de studentenpopulatie is, wederom, vooral gecreeerd doordat de overheid de kwantitatieve output in plaats van de kwalitatieve output ging meten en op basis daarvan de geldstromen verdeelde. Dit zorgde ervoor dat universiteiten diplomafabrieken werden en zoveel mogelijk afstudeerders moesten plaatsen onder een beperkt aantal FTE's. Ook dit lijkt me niet op het conto van bedrijven te schrijven, want zij zijn niet verantwoordelijk voor de verdeling van de eerste- en de tweedegeldstromen. Bedrijven moeten hooguit kritischer zijn in hun aanname van stagiairs en starters, omdat die "domme" studenten zich door de universiteit heen kunnen praten.
Het is in de VS evident dat men in de Amerikaanse de politiek voluit de markt propageert. Hieruit blijkt wederom hoezeer het denken in termen van een tegenstelling tussen overheid en markt verwarrend is. Hetzelfde zie je als men Greenspan verantwoordelijk houdt voor de economische crisis, terwijl deze man pal stond voor marktwerking.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 07:30 schreef Lyrebird het volgende:
Ik ben wel eens in de VS geweest, en mijn conclusie is dat dat land volledig dysfunctioneel is. Echter, dat heeft weinig met hun markt te maken, maar meer met de invloed van de Amerikaanse overheid op de samenleving.
Bedrijven vinden het gunstig als studenten op hun 25e de arbeidsmarkt betreden in plaats van op hun 21e? Waarom vinden bedrijven dat?quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:27 schreef Ryon het volgende:
[..]
Ja, hehe. Het is de overheid die daar de rekening voor betaalt en absoluut niet de bedrijven zelf. Hoe meer geld, tijd en middelen de overheid (lees: de volledige maatschappij) in werknemers wil investeren. Hoe gunstiger dat is voor de bedrijven (en andere organisaties) is. Zou je de bedrijven wel direct koppelen (op financieel gebied) aan de onderwijsinstellingen dan zie je alweer een ander verhaal. In het meer praktijkgerichte onderwijs zie je dat al duidelijk terugkomen. Wanneer de rol van een universiteit ook meer gaat veranderen van een kennisinstituut naar een beroepsopleider (een proces dat dus gaande is) zal je dat ook meer terug zien komen in het universitair onderwijs.
Dat iets eenvoudiger meetbaar is en daarom de kwalitatieve eisen, minimumeisen worden is inderdaad een logisch gevolg. Wel echter iets waar, één van de problemen die Weltschmerz aanduidt, de "verdomming" van de studentenpopulatie aan te danken is. Minimumeisen van studenten worden immers normen en studenten die onder het gemiddelde scoren worden middels bijlessen en extra studiehulp naar een diploma gepraat. Dat heeft de zo gehate diplomadevaluatie ten gevolg en kan ik moeilijk een "neoliberaal exces" noemen, want dit heeft eerder een sociaal/socialistisch (een diploma voor iedereen!) karakter.quote:De kwalitatieve output valt niet te meten, alleen aan de hand van het meten of een opleiding nog wel volwaardige studenten aflevert (bepaalde minimumeisen). Niet naar wat de 'gemiddelde waarde' van een student is. Dat de overheid vervolgens in de gaten houdt of een opleiding 10 of 100 studenten welke voldoen aan in ieder geval de minimumvereisten voor een bedrag X aflevert is ook logisch. Dat is meetbaar.
Schaarste lijkt me een valide begrip om deze "machtspositie" te duiden. Ik zeg niet dat hun skills onmisbaar zijn, dat een organisatie niet zonder deze mensen met een machtige positie kan, maar wel dat de oorlog met concurrenten niet gestreden wordt om het goedkope voetvolk, maar de schaarse talenten. Daar kan je allerhande conclusies aan koppelen, het onwenselijk achten of menen dat de minimumloners het slachtoffer zijn van globalisatie en de internationalisering, maar het is an sich geen vreemde ontwikkeling. Bedrijven hebben liever 3 tevreden werknemers van salaris- en kwaliteitsniveau Y, dan 10 tevreden werknemers van salaris- en kwaliteitsniveau X. Dit zie je terug in allerhande traineeships en young talent programmes. Waar men vroeger werknemers onderaan liet beginnen en na 10 jaar keek wie er kwam bovendrijven, is het HR-beleid nu dat men vaak als vanaf de eerste inschaling van haar personeel een voorselectie wil maken voor de managers van morgen en het simpele voetvolk. Dit omdat ze als de dood zijn dat hun talenten gekaapt worden en de toekomstig leiders alvast koppelen aan de wortel van een mogelijke managementpositie.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:30 schreef Euribob het volgende:
[..]
Volgens mij interpreteer ik het dan fout.
De situatie is nu dat er mensen op een machtige positie zitten die daardoor een hoger dan marktconform salaris hebben. Deze mensen moeten weer terug naar hun marktconforme salaris en van het geld dat het bedrijf daarop bespaart kan het weer nieuwe werknemers aannemen.
Die salarissen waar je in moet snijden zitten in mijn ogen dus niet onderop maar juist bovenaan.
Toch is het studenten naar een diploma praten niet direct een gevolgd van het idee van "een diploma voor iedereen is een goed idee" maar van het feit dat universiteiten geld krijgen voor iedere geslaagde die ze afleveren...quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:31 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Bedrijven vinden het gunstig als studenten op hun 25e de arbeidsmarkt betreden in plaats van op hun 21e? Waarom vinden bedrijven dat?
[..]
Dat iets eenvoudiger meetbaar is en daarom de kwalitatieve eisen, minimumeisen worden is inderdaad een logisch gevolg. Wel echter iets waar, één van de problemen die Weltschmerz aanduidt, de "verdomming" van de studentenpopulatie aan te danken is. Minimumeisen van studenten worden immers normen en studenten die onder het gemiddelde scoren worden middels bijlessen en extra studiehulp naar een diploma gepraat. Dat heeft de zo gehate diplomadevaluatie ten gevolg en kan ik moeilijk een "neoliberaal exces" noemen, want dit heeft eerder een sociaal/socialistisch (een diploma voor iedereen!) karakter.
Maar daar zit ook een belangrijjk korte termijn aspect in. De waarde van academische opleiding en vorming openbaart zich natuurlijk niet ten volle in de eerste baan.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:01 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Deze afrekening komt er niet eens vanuit de markt; veelal weten gespecialiseerde bedrijven de toptalenten nog altijd goed weg te plukken op universiteiten. Uiteraard zijn er van grotere multinationals wat moppers, als studenten te lang over hun studie doen of als ze niet het niveau hebben dat bedrijven verwachten bij een universitair student, maar de grootste groep criticasters komen uit het overige maatschappelijk veld. Het zijn politici en kiezers die universiteiten nopen efficiënter te werken, gerichter te studeren en minder tijd, geld en onderzoek te verkwisten aan minder wenselijke nevenactiviteiten. Vreemd dat de overheid bijvoorbeeld studenten sneller wil laten afstuderen, terwijl bedrijven geen probleem hebben met ambitieuze studenten en bestuurservaring.
Mij lijkt het uitpoepen van groot mogelijke aantallen diploma's iets typisch neoliberaals in die zin dat de overheid zich inspant voor het korte termijn winstoogmerk van (grote) bedrijven. Het neoliberalisme gaat natuurlijk over wat de overheid moet doen en laten. Het is geen verwijt aan de bedrijven zelf, zolang ze de politiek niet corrumperen althans.quote:Die verdomming van de studentenpopulatie is, wederom, vooral gecreeerd doordat de overheid de kwantitatieve output in plaats van de kwalitatieve output ging meten en op basis daarvan de geldstromen verdeelde. Dit zorgde ervoor dat universiteiten diplomafabrieken werden en zoveel mogelijk afstudeerders moesten plaatsen onder een beperkt aantal FTE's. Ook dit lijkt me niet op het conto van bedrijven te schrijven, want zij zijn niet verantwoordelijk voor de verdeling van de eerste- en de tweedegeldstromen. Bedrijven moeten hooguit kritischer zijn in hun aanname van stagiairs en starters, omdat die "domme" studenten zich door de universiteit heen kunnen praten.
Waarom zou het eerste geen factor kunnen zijn?quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:40 schreef Fides het volgende:
[..]
Toch is het studenten naar een diploma praten niet direct een gevolgd van het idee van "een diploma voor iedereen is een goed idee" maar van het feit dat universiteiten geld krijgen voor iedere geslaagde die ze afleveren...
Wat ik hieruit opmaak is dat je het voornaamste nadeel van het neoliberalisme de korte termijn noemt, waar veel bedrijven in denken, mee werken en waar overheden, kabinetten, ministers, ambtenaren, ondernemers, recruiters en werkgevers mee te maken hebben. Ik ben het met je eens dat er veel van bovengenoemde actoren denken op de korte termijn omdat ze te maken hebben met jaarcijfers, politieke beloften en andere verantwoordingen die af te leggen zijn voor bepaalde investeringen.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:41 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Maar daar zit ook een belangrijjk korte termijn aspect in. De waarde van academische opleiding en vorming openbaart zich natuurlijk niet ten volle in de eerste baan.
[..]
Mij lijkt het uitpoepen van groot mogelijke aantallen diploma's iets typisch neoliberaals in die zin dat de overheid zich inspant voor het korte termijn winstoogmerk van (grote) bedrijven. Het neoliberalisme gaat natuurlijk over wat de overheid moet doen en laten. Het is geen verwijt aan de bedrijven zelf, zolang ze de politiek niet corrumperen althans.
Het is dan ook per definitie een verwijt aan de overheid. Ik ben de laatste om ondernemers te verwijten om aan korte termijnwinstoogmerk te doen. Je kunt immers niet iets gaan uitzoeken, uitvinden en ontwikkelen in de hoop dat daar over 30 jaar een nuttige toepassing voor is die veel geld oplevert. Dat is een onmogelijk verdienmodel. Toch is het voor de vooruitgang ontzettend belangrijk dat het gebeurt, en dus moet dat ergens plaatsvinden buiten de invloed van kortetermijn winstoogmerk.
Nu ga je er gemakshalve van uit dat die werknemers in ongeveer dezelfde functie van het bedrijf zitten, maar dat is vaak juist niet het geval. Het gaat mij juist om die onderbetaalde schoonmakers en loopjongens tegenover de overbetaalde directie. Dat probleem is op dit moment al aanwezig in de samenleving/bedrijfsleven omdat de managers tegenwoordig er een handje van hebben om zelfverrijking toe te passen waar mogelijk.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:39 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Schaarste lijkt me een valide begrip om deze "machtspositie" te duiden. Ik zeg niet dat hun skills onmisbaar zijn, dat een organisatie niet zonder deze mensen met een machtige positie kan, maar wel dat de oorlog met concurrenten niet gestreden wordt om het goedkope voetvolk, maar de schaarse talenten. Daar kan je allerhande conclusies aan koppelen, het onwenselijk achten of menen dat de minimumloners het slachtoffer zijn van globalisatie en de internationalisering, maar het is an sich geen vreemde ontwikkeling. Bedrijven hebben liever 3 tevreden werknemers van salaris- en kwaliteitsniveau Y, dan 10 tevreden werknemers van salaris- en kwaliteitsniveau X. Dit zie je terug in allerhande traineeships en young talent programmes. Waar men vroeger werknemers onderaan liet beginnen en na 10 jaar keek wie er kwam bovendrijven, is het HR-beleid nu dat men vaak als vanaf de eerste inschaling van haar personeel een voorselectie wil maken voor de managers van morgen en het simpele voetvolk. Dit omdat ze als de dood zijn dat hun talenten gekaapt worden en de toekomstig leiders alvast koppelen aan de wortel van een mogelijke managementpositie.
Ik heb nog wel veel grotere bezwaren tegen het neoliberalisme. Het bevoordeelt speculatie boven investeren, het bevoordeelt overnemen boven uit de grond trekken, het faalt in kapitaalintensieve bedrijvigheid, het stimuleert roofbouw en eigenlijk gewoon roof, het is procyclisch en stimuleert werkloosheid, het bevoordeelt bezit ten koste van arbeid en het remt welvaartsgroei ten bate van groei BNP. Maar dat heeft niet allemaal met de universiteit te maken.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 14:48 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Wat ik hieruit opmaak is dat je het voornaamste nadeel van het neoliberalisme de korte termijn noemt, waar veel bedrijven in denken, mee werken en waar overheden, kabinetten, ministers, ambtenaren, ondernemers, recruiters en werkgevers mee te maken hebben. Ik ben het met je eens dat er veel van bovengenoemde actoren denken op de korte termijn omdat ze te maken hebben met jaarcijfers, politieke beloften en andere verantwoordingen die af te leggen zijn voor bepaalde investeringen.
En juist daarom zet je ze allemaal bij elkaar en laat ze lekker willen weten om het weten in de wetenschap dat er alles bij elkaar toch wel dingen uitkomen die het hele instituut ruimschoots terugverdienen. In wezen is het een instituut van risicomanagement. Maak het groot genoeg en laat het lang genoeg bestaan, en de risico's zijn ruimschoots afgedekt door de successen met geldelijke tegenwaarde.quote:Echter zie ik ook in het (onafhankelijk) academisch model weinig ruimte voor meerjarige inspanning als daar niet van tijd tot tijd publicaties, samenwerkingen, korte onderzoeken en begeleiding van studenten bij komt kijken. Het is gewoon een stukje risicomanagement waar iedereen, van professor tot simpele ondernemer, mee te maken heeft.
Je moet je wel héél erg bewezen hebben als je de vrijheid wil krijgen een kwart van je productieve carrière stuk te slaan op een onderzoek dat de mensheid echt stappen verder gaat brengen. Hoe gerespecteerd je ook bent als onderzoeker, niemand wil die verantwoordelijkheid dragen en in geen enkel economisch model kunnen zulke risico's afgedekt en verzekerd worden.
Waar dat soort vormen van 'zelfverrijking' plaatsvindt, en het ten koste van de productiviteit en efficientie van de onderneming, wens ik het desbetreffende bedrijf een glorieus faillissement toe en hoop ik dat betere bedrijven, managers en personeel de leegte zal vullen dat dit bedrijf nalaat.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 15:00 schreef Euribob het volgende:
[..]
Nu ga je er gemakshalve van uit dat die werknemers in ongeveer dezelfde functie van het bedrijf zitten, maar dat is vaak juist niet het geval. Het gaat mij juist om die onderbetaalde schoonmakers en loopjongens tegenover de overbetaalde directie. Dat probleem is op dit moment al aanwezig in de samenleving/bedrijfsleven omdat de managers tegenwoordig er een handje van hebben om zelfverrijking toe te passen waar mogelijk.
Dat ga je met het laten verdwijnen van het minimumloon niet oplossen, je maakt de situatie er juist een stuk erger door.
Dit is wel een enigszins dogmatische houding ten aanzien van de wetenschap en omgaan met de middelen die er zijn in de maatschappij, denk je niet? Niet dat ik vind dat er iets mis is met het "weten om het weten", maar ik vind wel dat er iets mis is met "ik wil iets weten om het weten en zodra het nut van deze wetenschap ter discussie staat of ik mijn inkomen moet verantwoorden, zet ik mijn hakken in het zand en roep dat er kennis verloren gaat als jullie mijn boterham niet meer betalen."quote:Op vrijdag 28 juni 2013 15:04 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
En juist daarom zet je ze allemaal bij elkaar en laat ze lekker willen weten om het weten in de wetenschap dat er alles bij elkaar toch wel dingen uitkomen die het hele instituut ruimschoots terugverdienen. In wezen is het een instituut van risicomanagement. Maak het groot genoeg en laat het lang genoeg bestaan, en de risico's zijn ruimschoots afgedekt door de successen met geldelijke tegenwaarde.
Je mag een wetenschappers presteren of die van een hele faculteit wel ter discussie stellen, maar kijk dan wel naar het presteren en niet slechts naar wat je makkelijk even denkt te kunnen meten.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 15:25 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Dit is wel een enigszins dogmatische houding ten aanzien van de wetenschap en omgaan met de middelen die er zijn in de maatschappij, denk je niet? Niet dat ik vind dat er iets mis is met het "weten om het weten", maar ik vind wel dat er iets mis is met "ik wil iets weten om het weten en zodra het nut van deze wetenschap ter discussie staat of ik mijn inkomen moet verantwoorden, zet ik mijn hakken in het zand en roep dat er kennis verloren gaat als jullie mijn boterham niet meer betalen."
Dat lijk me niet zo'n zinnig criterium, de mening van mensen die het niet snappen. In een grijs verleden lifte ik nogal wat als student en dan heb je ook vaak die discussie met mensen die met hun handen werken, en in mijn ervaring is het hen prima uit te leggen. Maar het idee dat media mensen best eens wat uit mogen leggen en dat mensen best wat uitgelegd mogen krijgen en niet alles wat ze niet onmiddellijk snappen dus niet kan deugen is ook aan slijtage onderhevig in de neoliberale tijdgeest. Zeker bij die media die het neoliberalisme in hun hart hebben gesloten.quote:Ik zou graag een samenleving zien waar de grote massa dagelijks het nut inziet van fundamentele wetenschap. Dit is echter een utopie; velen kunnen de kennis van 10 jaar terug al niet koppelen aan de welvaartswinst van nu, laat staan dat Jan met de pet graag een deel van zijn inkomen stort op een rekening van een stoffige professor met wie hij niets gemeen heeft en van wie hij niet weet wat deze professor nou doet.
Ik ben er wel voor om actief die afstand te verkleinen, maar wel vanuit het idee dat als de andere kant niet meewerkt die maar gewoon genegeerd moet worden omdat ze het niet snappen.quote:Je ontkomt niet aan een zeker nutsdenken en omgaan met schaarste, met kerngebieden en met onderzoeksrichtingen waar de prognoses en vooruitzichten rooskleurig voor zijn. Mensen geven graag aan doelen die dicht bij hun hart liggen, dat kan een universiteitsfonds zijn, een gaarkeuken of de dierenbescherming. Zodra je de academische wereld op een eilandje plaatst en elke inmenging of functievraag afdoet met "de baten lopen voor de kosten uit", dan krijg je onbegrip omwille van de onmeetbaarheid van die stelling en zullen mensen de afstand met de wetenschap alleen maar groter voelen worden.
Dat vind ik buitengewoon merkwaardig, zeker als die andere kant je volledige boterham betaalt. Dan vraag ik mij af waar de rol van gedienstig wetenschapper voor het welzijn van de hele samenleving overgaat in een predikende dominee die anderen vertelt dat wat hij doet nuttig is en dat als ze dat niet inzien, ze naar de hel kunnen lopen.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 16:49 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Ik ben er wel voor om actief die afstand te verkleinen, maar wel vanuit het idee dat als de andere kant niet meewerkt die maar gewoon genegeerd moet worden omdat ze het niet snappen.
Als Henk het niet snapt moet je niet naar Henk luisteren. Dat lijkt me eenvoudig, je kunt immers geen goede beslissingen nemen op basis van onbegrip van de materie. Dat kan de norm niet zijn.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 17:04 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Dat vind ik buitengewoon merkwaardig, zeker als die andere kant je volledige boterham betaalt. Dan vraag ik mij af waar de rol van gedienstig wetenschapper voor het welzijn van de hele samenleving overgaat in een predikende dominee die anderen vertelt dat wat hij doet nuttig is en dat als ze dat niet inzien, ze naar de hel kunnen lopen.
Onze democratie is gebaseerd op het idee van volksvertegenwoordigers, en die maken hun eigen afweging en moeten die ook maken. Dat brengt dan ook weer de verantwoordelijkheid met zich mee om het volk in het algemeen en hun achterban in het bijzonder hun beslissingen uit te leggen. Dus wat dat betreft is er geen enkel probleem.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 17:50 schreef GSbrder het volgende:
Een technocratische benadering. Niet verkeerd hoor, maar democratie kunnen we het niet noemen.
Als de volksvertegenwoordigers gekozen worden juist omdat ze het sentiment onder de anti-elitaire klasse verwoorden en zich dus tegen de acadmische wereld keren, zou daar - in jouw ogen - ook een bescherming voor moeten komen. Met andere woorden, je zou de wetenschap willen beschermen tegen zowel het volk als tegen de politici die ze vertegenwoordigen.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 18:07 schreef Weltschmerz het volgende:
[..]
Onze democratie is gebaseerd op het idee van volksvertegenwoordigers, en die maken hun eigen afweging en moeten die ook maken. Dat brengt dan ook weer de verantwoordelijkheid met zich mee om het volk in het algemeen en hun achterban in het bijzonder hun beslissingen uit te leggen. Dus wat dat betreft is er geen enkel probleem.
Ik denk inderdaad dat het probleem op dit moment meer zit bij de politiek en bij de media, die het het volk zouden moeten uitleggen, dan bij het volk zelf. Dat is hooguit wat minder bescheiden geworden. We hebben nu te maken met ongeveer de 1e generatie politici die de universiteit al niet meer anders kennen dan als diplomafabriek waarin zelfs zij er eentje op mochten komen halen, dus de verdediging van de universiteit is daarmee niet in goede handen nee.quote:Op vrijdag 28 juni 2013 18:45 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Als de volksvertegenwoordigers gekozen worden juist omdat ze het sentiment onder de anti-elitaire klasse verwoorden en zich dus tegen de acadmische wereld keren, zou daar - in jouw ogen - ook een bescherming voor moeten komen. Met andere woorden, je zou de wetenschap willen beschermen tegen zowel het volk als tegen de politici die ze vertegenwoordigen.
Dit wel:quote:Op vrijdag 28 juni 2013 17:50 schreef GSbrder het volgende:
Een technocratische benadering. Niet verkeerd hoor, maar democratie kunnen we het niet noemen.
quote:Students will insist on their rights to education and their right to protest
The 2012 Quebec student protests were a series of student demonstrations led by student unions like the Fédération étudiante universitaire du Québec, and their supporters against a proposal by the Quebec Cabinet, headed by Liberal Premier Jean Charest, to raise university tuition from $2,168 to $3,793 between 2012 and 2018.
On May 16, soon after the appointment of Michelle Courchesne, she and Premier Charest announced their plan to introduce Bill 78. The bill is titled "An Act to enable students to receive instruction from the postsecondary institutions they attend," and restricts freedom of assembly, protest, or picketing on or near university grounds, and anywhere in Quebec without prior police approval. The bill also places restrictions upon the right of education employees to strike.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |