Ik ben doodop, slaap zeer slecht (met pillen lukt het nog redelijk). Tegelijkertijd vlieg ik tegen de muren omhoog van de energie en pieker me suf. M'n hoofd lijkt geen seconde meer stil te staan. Geen fijne combinatie
Daarnaast ga ik door de grond van de spierpijn. Sporten helpt me er niet vanaf, stilzitten ook niet. Zwaar irritant.
Van meerdere mensen kreeg ik de tips om vooral leuke dingen te gaan doen, maar daar kan ik momenteel niet zoveel mee. Niets ontspant.
Ik heb mezelf aangemeld bij een eerstelijns psycholoog, maar het duurt nog even voordat ik daar terecht kan.
Heeft er iemand tips over hoe ik het tot die tijd vol kan houden? Iemand met dezelfde ervaringen?
a. geen pillen. Pharma/slaappillen.
b. geen drugs. wiet en hasj gaan je niet helpen.
c. Deel je leven anders in. Maar dat weet je al.
Drugs, of het nou wiet, pep of pillen zijn, lossen je problemen niet op, maar kunnen je wel helpen om tot rust te komen. Beetje kortzichtig om te zeggen dat het niet gaat helpen.quote:Op woensdag 17 april 2013 02:03 schreef IBAZ het volgende:
Tot jezelf komen.
a. geen pillen. Pharma/slaappillen.
b. geen drugs. wiet en hasj gaan je niet helpen.
c. Deel je leven anders in. Maar dat weet je al.
xtc bedoel ik trouwens met pillen, niet die troep die je voorgeschreven krijgt
Wij zullen het niet eens worden. Geeft niet.quote:Op woensdag 17 april 2013 02:17 schreef deadprez het volgende:
[..]
Drugs, of het nou wiet, pep of pillen zijn, lossen je problemen niet op, maar kunnen je wel helpen om tot rust te komen. Beetje kortzichtig om te zeggen dat het niet gaat helpen.
De spierpijn komt wellicht van spanning die je zet op je spieren, door stress. Hoewel ik geen voorstander ben van dergelijke pillen helpt het wellicht om tijdelijk, bijv komende 2 weken, iets als lorazepam in lage dosis in te nemen. Dit middel helpt je spieren ontspannen, maakt je rustiger in je hoofd, werkt tegen angst en helpt ook voor het inslapen. Als je zo even goed tot rust kan komen en alles de boel de boel kunt laten, lijkt me dat wel een aanrader gezien je huidige toestand. Maar hiervoor moet je uiteraard even met de huisarts overleggen. Misschien heeft hij een beter alternatief.
Je kunt natuurlijk ook (eerst) iets natuurlijks proberen zoals valeriaan evt. in combinatie met melisse en andere rustgevende kruiden.
Sluit overigens ook uit dat er niet iets anders lichamelijks aan de hand is waardoor je je zo kunt gaan voelen. Denk bijv. aan de schildklier. Heb je nog andere fysieke klachten buiten wat je beschreven hebt?
Ik vond dat online-aspect heel prettig omdat je er geen tijd voor vrij hoeft te maken en omdat ik het heel prettig vond dingen eens schriftelijk op een rijtje te zetten. Je krijgt steeds opdrachten/vragen waar je dan een antwoord/relaas/verslag op/over moet schrijven en het structureren van die teksten werkte voor mij heel prettig om ook mijn gedachten gelijk maar mee te structureren
En o ja, ik zou het niet perse willen adviseren, maar wanneer ik echt compleet gek werd van de ondoorbreekbaarheid van mijn cirkeltjesdenken en de onmogelijkheid van mijn brein nu eens heeeeeel eeeeven NIET op volle toeren door (dezelfde) gedachten heen te razen hielp het me wel een hlele stevige joint te roken. Het loste niets op, maar een paar uurtjes *niets* was zo'n opluchting dan
Mogelijke oplossingen:
• Slaapritme, voldoende slaap en complete slaapcyclussen
• Professionele hulp maar geen 'professionele' pillen
• Vrijwilligerswerk en/of sporten om die energie op een positieve manier kwijt te raken
• Vakantie
Sporten i.c.m. goed eten kan ik je het meest aanraden. Dit geeft je op de langere termijn meer energie, zorgt dat je dagelijks voldoende activiteit heb gedaan om in slaap te komen en is goed tegen stress. Bijkomend voordeel is een mooi lichaam en dat je de energie in jezelf steekt. Kijkend naar de oorzaak van je probleem (werk, studie, prive) is het een idee om meer energie en tijd aan jezelf te besteden.
Komt allemaal goed, don't worry
Waarom wel professionele hulp maar geen professionele pillen?quote:
Zoals eerder gezegd, drugs lossen je probleem niet op. Zoek daar dus ook niet je uitvlucht. Je gevoel wegstoppen met drugs geeft je een nieuw probleem, je gevoel wegstoppen met drugs heet ook wel een drugsprobleem. Drugs is voor als je je goed voelt, niet om je goed te gaan voelen als je je slecht voelt. Zodra je het zo gaat gebruiken gebruik je het onverantwoord. Drugs is geweldig, ik spreek uit ervaring. Maar het speelt met je hersenen, gebruik het dus ook verantwoord. Ik snap ook werkelijk niet waarom een drugsgebruiker dit als oplossing aandraagt, tenzij hij er zelf door ervaring nog niet achter is gekomen dat op deze manier drugs gebruiken vragen om een negatieve vicieuze cirkel is.
Mogelijke oplossingen:
• Slaapritme, voldoende slaap en complete slaapcyclussen
• Professionele hulp maar geen 'professionele' pillen
• Vrijwilligerswerk en/of sporten om die energie op een positieve manier kwijt te raken
• Vakantie
Sporten i.c.m. goed eten kan ik je het meest aanraden. Dit geeft je op de langere termijn meer energie, zorgt dat je dagelijks voldoende activiteit heb gedaan om in slaap te komen en is goed tegen stress. Bijkomend voordeel is een mooi lichaam en dat je de energie in jezelf steekt. Kijkend naar de oorzaak van je probleem (werk, studie, prive) is het een idee om meer energie en tijd aan jezelf te besteden.
Komt allemaal goed, don't worry
Wellicht heeft TS last van andere dingen waar medicatie wel tijdelijk bij kan helpen terwijl ze aan haar herstel werkt.
Maar dit moeten we aan de professionals overlaten, maar is een beetje voorbarig om dat nu al uit te sluiten
Klopt, maar de symptomen die erbij kunnen komen kunnen wel tijdelijk behandeld worden met medicatie.quote:Op woensdag 17 april 2013 08:23 schreef Re het volgende:
volgens mij is er niet echt een farmacotherapeutische oplossing voor een burn-out zelf, misschien wel voor eventuele onderliggende factoren maar over het algemeen is rust het belangrijkste
Geestelijke afleiding zoeken kan je iig helpen om minder te piekeren. en pillen voor t slapen lijkt mij tijdelijk wel een goed idee. Niet kunnen slapen is namelijk ook niet goed voor mensen. zonder slaap gaat je stemming slechter worden en ga je waarschijnlijk alleen maar meer piekeren. ( slaap onthouden is niet voor niks een martelmethodequote:Op woensdag 17 april 2013 01:30 schreef minthy het volgende:
Vorige week ben ik door m'n werkgever naar huis gestuurd. Het gevolg van maandenlange (misschien wel jarenlange) stress en het mezelf continu voorbij hollen en over grenzen gaan. Werk, studie, privé, het vraagt op het moment teveel. Volgens m'n huisarts heb ik een burn out te pakken.
Ik ben doodop, slaap zeer slecht (met pillen lukt het nog redelijk). Tegelijkertijd vlieg ik tegen de muren omhoog van de energie en pieker me suf. M'n hoofd lijkt geen seconde meer stil te staan. Geen fijne combinatie
Daarnaast ga ik door de grond van de spierpijn. Sporten helpt me er niet vanaf, stilzitten ook niet. Zwaar irritant.
Van meerdere mensen kreeg ik de tips om vooral leuke dingen te gaan doen, maar daar kan ik momenteel niet zoveel mee. Niets ontspant.
Ik heb mezelf aangemeld bij een eerstelijns psycholoog, maar het duurt nog even voordat ik daar terecht kan.
Heeft er iemand tips over hoe ik het tot die tijd vol kan houden? Iemand met dezelfde ervaringen?
) Maar aangezien slaappillen verslavend zijn zou ik t niet gelijk iedere dag innemen .[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-04-2013 11:26:53 ]
En jezelf bezig houden is ook erg belangrijk, je zult vast wel een paar hobby's hebben die je graag doet en daarmee kan je goed de rust bewaren in je hoofd. Je zal er heel vaak geen zin in hebben (daar had ik ook last van) maar als je je ertoe zet dan levert het vaak wel een relatief fijne tijd op. Je zal dus vaak even je gevoel opzij moeten schuiven omdat je anders toch niks wilt doen en toch beginnen te hobbyen.
Ook is ritme heel belangrijk, sta op dezelfde tijden op ga op dezelfde tijden naar bed, eet op vaste tijdstippen en hou je dagelijkse routine qua persoonlijke verzorging.
Ik heb het ook meegemaakt en ik weet dat het geen pretje is maar probeer toch een beetje positief te blijven ondanks je situatie en zoek de afleiding op. Ik hoop dat je iets aan mijn tips hebt, anders staat de DM ook nog open bij mij. Heb het allemaal al een keer meegemaakt helaas.
Hoeft ook niet, dat komt wel. Als je van jezelf eist dat je de leuke dingen die je doet ook echt leuk vindt leg je nog steeds druk op jezelf. Ga gewoon wat doen waarvan men in de regel zegt dat het leuk is. Als je het na een maand nog niets vind kun je altijd iets anders zoeken.quote:
Van meerdere mensen kreeg ik de tips om vooral leuke dingen te gaan doen, maar daar kan ik momenteel niet zoveel mee. Niets ontspant.
Wat hij zegtquote:
Voor mij betekende dat dat ik meteen stopte met de studie en er dat schooljaar niks meer aan ging doen. Het kostte mij ook best veel moeite maar toen ik het had geaccepteerd nam het heel veel zorgen weg.
1. Laat alles los. Stel je zelf geen doelen voor en accepteer. Laat je studie los, maak het privé leven makkelijker. Het is prima als je je studie even uitstelt of een andere makkelijkere studie neemt. Accepteer.
2. Laat je eens lekker masseren ga naar de sauna
3. Mediteer dat zal wel helpen
Die spierpijn is geen spierpijn die je krijgt van sporten, maar gevolg van opgekropte (mentale) spanning die zich lichamelijk manifesteert. Je moet leren ontspannen, en leren om je lichaam weer te voelen. Als je alleen in je hoofd zit dan vergeet je je lichaam en je lichaam gaat op een gegeven moment klagen en zeuren. Zorg goed voor je lichaam en leer er naar luisteren. Probeer eens yoga, dat hielp (helpt) mij uitstekend.
Ik ga weer even rustig opnieuw beginnen... 
Helaas zit ik in hetzelfde schuitje, dus veel problemen zijn herkenbaar, net als de goede adviezen/oplossingen die ik las overigens. Had ook overwogen om een dergelijk topic aan te maken, maar toch vanaf gezien uiteindelijk, dus lurk en post nu hier gewoon mee
. De spierpijn komt inderdaad door teveel stress. De eerste weken had ik er ook heel erg veel last van, heel frustrerend als je niks kan omdat je dagen pijn hebt van niks. Sporten of niet maakt dan ook niet uit, de pijn is er idd. Merk dat ik het nog wel eens heb met vlagen van stress of als ik mijn grenzen over ga, net zoals met andere klachten. Dacht ook lekker door te blijven zwemmen op zelfde manier, maar ook dan ga ik blijkbaar veel over mijn grenzen. Dan voelt het gewoon goed als ik in het water lig, probeer ik mezelf in te prenten 'rustig zwemmen!', maar ga ik vaak toch weer te ver en heb ik toch weer al mijn energie opgebruikt. Dat merk ik dan pas achteraf helaas, waardoor ik weer dagen hondsberoerd ben/kan zijn. Heb jij al in de gaten wat je veel energie kost(te) en wat voor dingen je energie oplevert/opleverde?
De slaapproblemen herken ik ook (licht slapen/ vaak en vroeg wakker). Voor mezelf vind ik het (nu) geen oplossing om slaappillen te nemen (ook geen andere medicatie). Je geest/lichaam heeft zo lang onder continue stress/spanning gestaan dat dat niet maar zo even over is. Het heeft rust nodig. Pillen kunnen ondersteunen, maar ik denk dat als de geest weer gezond is, de interactie met het lijf ook wel weer komt. Voor nu dus nog even niet gezien het verslavende deel van pillen en ik sowieso niet echt een hele grote fan ben van medicijnen. Ik probeer me als ik niet slaap niet te druk te maken en rustig te blijven liggen. Doe vaak een (bodyscan)meditatie, helpt vaak om in ieder geval een klein beetje te ontspannen, mijn gedachten niet over te laten slaan in piekeren en meer bewustwording van mijn lijf te krijgen. En soms val ik er weer door in slaap.
Adviezen als loslaten en leuke dingen doen zijn ongetwijfeld een deel van de oplossing. Merkte zelf wel de eerste weken dat ik gek werd van iedereen die die woorden zei, omdat het allemaal niet zo voelt en anderen naar mijn idee makkelijk konden zeggen. Heb wel eens geïrriteerd tegen een van mijn leidinggevenden gezegd (die ook dat advies gaf, maar met wie ik gevoelsmatig niet op een lijn zit) hoe ik dat dan in hemelsnaam moest doen, dat eenvoudig genoemde 'loslaten'. Tja, daar had zij (natuurlijk) ook geen antwoord op. Is ook leuk als ze dat advies geven en de weken erna me nog wel bestoken met vragen. Ze heeft er dan ook nog niet zoveel van begrepen geloof ik...
Loslaten ging bij mij doordat ik gewoon niet meer anders kon... Geen idee of ik er actief iets aan bij heb gedragen eigenlijk. Dingen als in de natuur zijn, gezond eten, een redelijk ritme volgen (opstaan, slapen e.d.), meditatie, yoga zijn allemaal dingen die zouden kunnen helpen maar de vraag is vooral waar je zelf gelukkig/blij van wordt en werd en waar je energie van krijgt. Waar werd je bijv. als kind blij van? Dat zijn dingen die je nou weer zou kunnen doen, ook al voelt het nu nog niet zo.
Soms heb ik geen zin, maar ga ik toch wandelen omdat ik weet dat ik me daarna vaak weer wat beter voel. Verder helpen mij muziek en schilderen om wat meer bij mijn gevoel te komen. Soms een drempel omdat het best spannend is wat erna kan gaan komen aan gevoel, maar wil het toch omdat ik denk dat het goed is. Voor mij dus ook wel een uitlaatklep, al had ik het ook tijden niet gedaan en nog maar net weer gestart ben met schilderen.
Wat ik zelf nog wel lastig vind is omgaan met het woord 'moeten' aangezien ik op dit moment niks wil 'moeten'. Hoort er ook bij (schijnt
). Tegelijkertijd neemt mijn hoofd het roer regelmatig nog over, waardoor ik weer het gejaagde monkeymind-pad op ga. Lastig. Zelf heb ik nog geen 'zin' om hulp te zoeken, ook al is dat door een van de 2 arbo's toch aangeraden. Heb vorig jaar al vanalles gedaan (van coaching via mijn werk tot mindfulnesstraining, ademhalings/ontspanningstherapie en haptotherapie) en ben zelf gewoon hulpverlenersmoe. Bovendien ken ik mezelf wel aardig geloof ik en weet ik door mijn werk wel hoe bepaalde dingen werken (wat nu soms mee werkt maar ook wel eens tegen). Weet (groten?)deels wel waar het hem in zit (meerdere factoren, hoofd is grote stoorzender), maar makkelijk om te veranderen is het niet. Weet jij een beetje waar het in zit, hoe het tot zover is gekomen? Dat lijkt me wel belangrijk om dingen in het vervolg te kunnen veranderen maar gun jezelf eerst ook rust. Wat voor hulp je ook gaat zoeken: als je bij een psycholoog of ander soort hulpverlener maar een goed gevoel hebt, dat is het allerbelangrijkste. Zo niet: ander zoeken!
Verder: zet jezelf op 1! Als je dat niet al doet. Dat vind ik misschien nog wel een van de moeilijkste dingen. Merk nu pas hoezeer ik op anderen ben gericht, komt ook omdat ik me daar altijd goed bij heb gevoeld om daarvoor klaar te staan en om alles te doen wat voorbij kwam. Mezelf in de tussentijd aardig vergeten (al dacht ik van niet; strijd hoofd-gevoel).
Trouwens, BOS heeft onlangs een tweede serie van Doen & Laten op tv uitgezonden. Een 'feest' van herkenning, in ieder geval voor mij.
Heeft iemand misschien nog tips voor het volgende:
- Ik merk pas heel laat/achteraf wat iets met me gedaan heeft (bijv. te intensief zwemmen voel ik eigenlijk pas de dagen erna). Bovendien kan ik dan niet meer altijd achterhalen wat nu zoveel energie heeft gekost. Probeer het een beetje bij te houden, maar als er meerdere dingen meespelen kan ik het niet meer echt ontrafelen.
- Zelf krijg ik irritaties bij het woord 'moeten'. Denk dat ik nog in een stadium zit waar dat gewoon een gevoelig punt is. Als anderen het woord gebruiken raak ik even geïrriteerd en laat het daarna gaan. Maar zelf zit ik af en toe in een 'ik vind dat ik ...moet'- bui of een 'ik wil dit en dit en dit'-bui (kan om vanalles gaan...wil gewoon alles meemaken in het leven). Heel vervelend en vermoeiend. Probeer mezelf te herinneren dat die laatste gedachten iets zijn dat me in de huidige burnout hebben gebracht, maar hoe leer ik minder willen en kiezen wat ik Echt wil?
Daar is vast wel een eenduidig antwoor op 
- Dwarrel, dat ben ik op het moment...moeite om de focus bij mezelf te houden en ga toch al weer snel uit van anderen. Moeilijk om voor mezelf te kiezen blijkbaar, al probeer ik het wel...
Hmm...mijn reactie is nu wel doorzeefd/vervuild met eigen 'problemen/vragen' (sorry, was niet de bedoeling..), maar goed, misschien is herkenning ook wel fijn voor je? Werkte bij mij iig wel zo...
Ow en nog een ding: Heb vertrouwen! Waar ik van overtuigd ben: het heeft tijd en geduld nodig, maar alles komt goed! (en een van mijn favo motto's past daar mooi bij: Zo niet, dan toch!)
Veel sterkte Minthy! Geen idee of ik je ergens mee kan helpen, anders laat maar weten via pm/dm! 
Been there done that. Begon in 2010 en loop nu nog met stressklachten rond.
Ik raad je aan gewoon te doen, wat jij wil doen. Niets moet. Leuke dingen ook niet. Rust eerst maar eens uit.
Zeker ook het type loyaal en doorgaan tot je niet meer kan? Tis wel enorm ruk, ergste vind ik dat ik nu nog niets weet te onthouden
Let goed op jezelf
Durf een fuck it te roepen.Nu weet ik alleen niet goed waarop ik moet reageren...
Van drugs (blowen/XTC) blijf ik af. Ik heb een verhoogde verslavingsgevoeligheid geërfd, ik wil er niet nog meer problemen bij hebben
De slaapmedicatie die ik heb gekregen, boezemt me om die reden ook angst in, daarom gebruik ik het om de twee á drie dagen en ook maar een halfje. Als ik echt naar de klote ben, zeg maar.
Van het "moeten" word ik ook ontzettend moe en zelfs opstandig. Het lullige is dat ik mezelf van alles opleg, dat gaat er lastig uit.
Stoppen met m'n studie zou enorm zonde zijn, ik hoef nog maar een maand. Dat ga ik hoe dan ook afmaken, hoef nog maar een paar dingen in te leveren.
@myxomatosekonijn; fijn om je verhaal te lezen! Op het moment heb ik geen idee wat me rust zou opleveren. Ik ben als een gek aan het opruimen geslagen (opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd). Helaas, werkt op het moment ook niet. Vandaag compleet doorgeslagen het tuinieren, hang munt op de bank nu... Grenzen
@Ambipur; vergeetachtig, heb ik ook last van. Niet handig
En ja, van dat type ben ik, ik heb zelfs m'n werk gemaakt van het helpen en ondersteunen van anderen op oa dit vlak. Ik baal er dan ook hartgrondig van dat ik niet meer kan zoals ik kon. Voelt als zwaar falen.Je gaat hier veel van leren. Schrijf 't hier van je af. (Als je wil)
[ Bericht 18% gewijzigd door Pope-of-Dope op 18-04-2013 01:37:49 ]
quote:
Al eens verdiept in mediteren? Zelf doe ik het sinds een weekje, het bevalt prima
Oeh, wat herkenbaar ook!quote:Op donderdag 18 april 2013 00:25 schreef minthy het volgende:
Ik heb mezelf eens een dagje vrij van Fok gegund, fijn om zoveel te lezen!!
Nu weet ik alleen niet goed waarop ik moet reageren...
Van drugs (blowen/XTC) blijf ik af. Ik heb een verhoogde verslavingsgevoeligheid geërfd, ik wil er niet nog meer problemen bij hebben
De slaapmedicatie die ik heb gekregen, boezemt me om die reden ook angst in, daarom gebruik ik het om de twee á drie dagen en ook maar een halfje. Als ik echt naar de klote ben, zeg maar.
Van het "moeten" word ik ook ontzettend moe en zelfs opstandig. Het lullige is dat ik mezelf van alles opleg, dat gaat er lastig uit.
Stoppen met m'n studie zou enorm zonde zijn, ik hoef nog maar een maand. Dat ga ik hoe dan ook afmaken, hoef nog maar een paar dingen in te leveren.
@myxomatosekonijn; fijn om je verhaal te lezen! Op het moment heb ik geen idee wat me rust zou opleveren. Ik ben als een gek aan het opruimen geslagen (opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd). Helaas, werkt op het moment ook niet. Vandaag compleet doorgeslagen het tuinieren, hang munt op de bank nu... Grenzen
@Ambipur; vergeetachtig, heb ik ook last van. Niet handig
Opruimen... Normaal schept dat bij mij ook wel wat rust.
In de eerste weken dat ik thuis zat, had ik gewoon alle spullen het liefst uit het raam gegooid of weggegeven, huis verkopen en in een simpel leeg hutje op de hei gaan wonen, voelde allemaal als ballast (en stiekem nog wel eens).
Vergeetachtigheid, misschien nog wel een van de frustrerendste
vind je niet? Hoe vaak ik al niet de sleutels van mijn fiets in de fiets heb laten zitten (gelukkig stond hij er s ochtends telkens nog). Of dat je dingen tegenkomt waar ze helemaal niet horen. Telefoon in de koelkast ofzo of ondergoed vergeten als je gaat zwemmen 
Voor mij voelde het ook als zwaar falen, ondertussen kan ik er wel wat anders naar kijken. Je kan ook omdenken en het zien als dat je al heel (/veel te) lang volhoudt. Kan inmiddels sommige momenten juist ook heel dankbaar zijn dat ik überhaupt thuis kan zijn om rust voor mezelf te nemen (relativeren tov mensen die het op andere manieren zwaarder hebben). 'Troost' me soms met de gedachte dat 10-15% vd Nederlandse bevolking burnoutverschijnselen heeft, dat ik niet alleen sta hierin
Wens je rust & Sterkte!
Ps. mooie Omdenkcasus
: http://www.omdenken.nl/praktijk/casusarchief/466R&P / Wie heeft een burn-out gehad?
quote:Op dinsdag 8 mei 2012 02:32 schreef Gary_Oak het volgende:
1. Op kamers gegaan. Het ging toen heel chaotisch en er veranderde ontzettend veel. Opeens moest ik alles zelf doen. In het begin ging het prima, maar na een tijdje moest ik ook aan school denken. Ik begon te beseffen dat nevenactiviteiten belangrijk waren voor op je cv. Zodoende heb ik er enorm veel genomen. Dit zorgde voor tegenvallende prestaties op school en zo kreeg ik nóg meer werk te doen. Op een gegeven moment kon ik het niet meer aan en lag ik in mijn vrije dagen alleen maar in bed. Ook op privé-gebied ging het niet goed (liefde enzo
2. Verschrikkelijk. Het enorme pessimistische gevoel en de demotiverende houding elke dag. Ik gun het mijn ergste vijand niet (ok, misschien wel
3. Mee bezig. Het is nooit officieel bij me vastgesteld, omdat ik nooit hulp heb gezocht. Maar ik begin weer uit mijn sociaal isolement te kruipen en ik krijg weer plezier met andere mensen. FOK! is een goed middel om te kletsen met vreemden en mensen te ontmoeten.
quote:
[..]
Dat van stoppen met sporten herken ik ook heel goed!Voordat ik ging studeren was ik een fanatieke sporter. Sinds ik ben gaan studeren heb ik letterlijk niks meer aan sport gedaan.
). En ik loop ook al studievertraging op, dus de druk wordt er niet minder op.
Ik ben net voor het eerst bij de bedrijfsarts geweest, was een lastig gesprek. Ik heb geprobeerd me eens niet in te houden en me niet groter/beter voor te doen dan ik ben/dan het is. Verrekt lastig dat soort patronen. Sowieso lastig om over m'n gevoel te praten, ik ben gewend alles aan problemen weg te wuiven.
Over een maand mag ik terugkomen op een vervolgafspraak, tot die tijd niet werken. Daarnaast gaf hij aan het van belang te vinden dat ik ga accepteren dat ook ik op m'n bek mag gaan en dat ik moet gaan afkicken van het me overal maar verantwoordelijk voor moeten voelen.
M'n kop maalt aan één stuk door, ben kapot na een klein uurtje praten en luisteren...
Dank je, ik zal het topic vanavond doorlezen!quote:Op donderdag 18 april 2013 17:50 schreef Gary_Oak het volgende:
Wat oude posts van mij gevonden over dit onderwerp, hoop dat je er wat aan hebt, TS.
R&P / Wie heeft een burn-out gehad?
[..]
[..]
Ik heb zelf ook een burn out gehad en zit er nog half in. Mijn tip, echt, laat zo veel mogelijk vallen. Laat het vallen. Zo veel mogelijk.quote:
Ik ben me wat aan het richten op omdenken, al gaat dat nog best lastig als je jarenlang gewend bent om alles vanuit het negatieve te beredeneren
Ik ben net voor het eerst bij de bedrijfsarts geweest, was een lastig gesprek. Ik heb geprobeerd me eens niet in te houden en me niet groter/beter voor te doen dan ik ben/dan het is. Verrekt lastig dat soort patronen. Sowieso lastig om over m'n gevoel te praten, ik ben gewend alles aan problemen weg te wuiven.
Over een maand mag ik terugkomen op een vervolgafspraak, tot die tijd niet werken. Daarnaast gaf hij aan het van belang te vinden dat ik ga accepteren dat ook ik op m'n bek mag gaan en dat ik moet gaan afkicken van het me overal maar verantwoordelijk voor moeten voelen.
M'n kop maalt aan één stuk door, ben kapot na een klein uurtje praten en luisteren...
vraag of iemand je eens een keer wil masseren, ook erg ontspannend. wandelen in de frisse buitenlucht, groene thee drinken, gezond blijven eten.
en laat die strenge eisen mbt jezelf eens vallen.
Zolang je nog klachten hebt, moet je zoveel mogelijk aan jezelf denken. Beperk de inspanningen die moeten tot een minimum (inclusief het negeren van zogeheten energie-zuigers) en doe vooral waar je zelf zin in hebt. Met je studie stoppen zou inderdaad zonde zijn op dit punt, denk je dat je dat gaat lukken?
Mocht je eruit komen, dan moet je het een topprioriteit maken om te voorkomen dat het nog een keer gebeurd. Dat wil zeggen, kijk naar jezelf en zoek uit waar het vandaan gekomen is...en dat is lastig. Jezelf beter leren kennen is belangrijk hierin.
En probeer niet zo'n binnenvetter te zijn
En sorry voor mijn vage post, om de 1 of andere reden komt het er niet zo makkelijk uit vandaag.
Niet de acute versie waarbij je het idee hebt flauw te vallen, maar door chronisch te gehaast te ademen verandert bepaalde bloedwaardes die weer moeilijk maken om je spieren te ontspannen.
Een eenvoudige test kan je hier doen
http://www.kiwinederland.(...)ademhalingstest.html
Probeer het eens, misscien kan je je met een hele simpele ademhalingstechniek veel beter ontspannen.
[ Bericht 0% gewijzigd door HaverMoutKoekje op 22-04-2013 21:36:24 ]
Tevens verkapte TVP
Ah, dank voor het delen van de site!quote:
Minthy, de spierpijn en slecht slapen kan veroorzaakt en/of verergerd worden door hyperventilatie.
Niet de acute versie waarbij je het idee hebt flauw te vallen, maar door chronisch te gehaast te ademen verandert bepaalde bloedwaardes die weer moeilijk maken om je spieren te ontspannen.
Een eenvoudige test kan je hier doen
http://www.kiwinederland.(...)ademhalingstest.html
Probeer het eens, misscien kan je je met een hele simpele ademhalingstechniek veel beter ontspannen.
Ik zal ook weer eens wat ademhalingsoefeningen oppakken die ik ooit heb geleerd want weet dat dat me wel goed doet. En het mediteren wil ik eigenlijk ook oppakken...en dat alles zonder te moeten of teveel willen Leuke uitdagingen .Sterkte, meid!quote:
[..]
Dank je, ik zal het topic vanavond doorlezen!
misschien heb je een onrustige ademhaling? hyperventileer je ofso? is maar een gedachte die bij me opkomt.
het heeft idd tijd nodig, ik ken die momenten dat je helemaal opgejaagd bent en niet rustig kunt worden, helemaal gestresst, tis een horrible feeling, slaap je wel voldoende, eet je wel goed, heb je veel zorgen? kun je die een beetje verminderen of aan de kant zetten? misschien wandelen voor het slapen of voordat je naar je werk gaat in de ochtend?
ik hoop echt dat het beter voor je word...vind het erg voor je , heb het ook vaak.
relieve the stress, i hope you can
Yoga is ook goed.
Maar is dat niet het oplossen van een gevolg van stress?quote:
Je kunt een afspraak maken met een fysio/ manueel therapeut . Die kan je helpen te ontspannen en los te laten.
Yoga is ook goed.
TS gaat ook naar een psych toch? Daar wordt naar de oorzaak gekeken. Dit kan helpen de symptomen te verlichten en misschien ook beter te slapen, zonder meds.quote:
[..]
Maar is dat niet het oplossen van een gevolg van stress?
iedereen heeft stress, daar is ons lichaam op gebouwd, fright/flight etc. Een van de manieren om stress tegen te gaan is ontspanning, dat is natuurlijk niet zomaar het oplossen van een gevolg van stress, het is gewoon oplossen van stress. Natuurlijk zul je daarnaast ook wel moeten kijken van wat nou precies de oorzaak is van overmatige stress, meestal is dat iets wat zich langzaam opbouwt, mede omdat er niet goed ontspannen kan worden en je de stress overal mee naartoe neemtquote:
[..]
Maar is dat niet het oplossen van een gevolg van stress?
Verder idd niks moet, alles mag.
Begin maar eens met eens antwoorden te geven aan jezelf.
En het is ook kip- ei.quote:
[..]
iedereen heeft stress, daar is ons lichaam op gebouwd, fright/flight etc. Een van de manieren om stress tegen te gaan is ontspanning, dat is natuurlijk niet zomaar het oplossen van een gevolg van stress, het is gewoon oplossen van stress. Natuurlijk zul je daarnaast ook wel moeten kijken van wat nou precies de oorzaak is van overmatige stress, meestal is dat iets wat zich langzaam opbouwt, mede omdat er niet goed ontspannen kan worden en je de stress overal mee naartoe neemt
Als je je been breekt is het heel normaal dat je been eerst rechtgezet wordt en je daarna gaat revalideren.
Stress kan echt helemaal 'in je' gaan zitten. Je spieren zijn extreem gespannen, hyperventilatie (allemaal al genoemd idd) Been there, done that.
Niet zo gek om eerst de symptomen te verlichten. Dan kun je ook beter werken aan je herstel.
Heb zelf jarenlang met stressklachten gelopen. Mijn nek/schouders zaten helemaal vast. Had ik een alternatieve fysio die dan zei dat dat vanzelf wel weg zou gaan met oefeningen.
Toen ik mijn been gebroken had en ik in rolstoel zat schoot het ook in mijn nek en schouders. Toen (alvast) naar revalidatiefysio gegaan. Maakte in twee zittingen de boel helemaal los, waardoor ik me direct beter en rustiger voelde. Had ik dat maar jaren eerder geweten zeg!
En TS vroeg wat ze nu alvast kan doen. Dus ik geef een advies, waar ze mee kan doen wat ze zelf wil! Heb zelf ervaren dat dit in elk geval verlichting kan geven voor nu.
Ja, het schijnt iets met m'n autisme te maken te hebben, maar ik begrijp dat niet, zelfs niet als het aan mij uitgelegd wordt.
Maar goed, dit is mijn topic verder niet
Nee en TS laat zich niet meer zien.quote:
Maar goed, dit is mijn topic verder niet
TS hangt zo'n beetje dagelijks op fok rond, ze is dit topic vast niet vergeten.quote:
[..]
Nee en TS laat zich niet meer zien.
Wellicht heeft ze op moment gewoon eventjes niks meer op dit vlak te melden?
Edit:Leuke username heb je trouwens
[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-04-2013 16:13:58 ]
Ik reageer niet zoveel, omdat ik probeer rust in m'n hoofd te krijgen door er minder mee bezig te zijn.
Herkenbaar!quote:
[..]
Oeh, wat herkenbaar ook!
Opruimen... Normaal schept dat bij mij ook wel wat rust.
In de eerste weken dat ik thuis zat, had ik gewoon alle spullen het liefst uit het raam gegooid of weggegeven, huis verkopen en in een simpel leeg hutje op de hei gaan wonen, voelde allemaal als ballast (en stiekem nog wel eens).
Vergeetachtigheid, misschien nog wel een van de frustrerendste
Voor mij voelde het ook als zwaar falen, ondertussen kan ik er wel wat anders naar kijken. Je kan ook omdenken en het zien als dat je al heel (/veel te) lang volhoudt. Kan inmiddels sommige momenten juist ook heel dankbaar zijn dat ik überhaupt thuis kan zijn om rust voor mezelf te nemen (relativeren tov mensen die het op andere manieren zwaarder hebben). 'Troost' me soms met de gedachte dat 10-15% vd Nederlandse bevolking burnoutverschijnselen heeft, dat ik niet alleen sta hierin
Wens je rust & Sterkte!
Ps. mooie Omdenkcasus