Vervelende situatie Minthy!
Helaas zit ik in hetzelfde schuitje, dus veel problemen zijn herkenbaar, net als de goede adviezen/oplossingen die ik las overigens. Had ook overwogen om een dergelijk topic aan te maken, maar toch vanaf gezien uiteindelijk, dus lurk en post nu hier gewoon mee

.
De spierpijn komt inderdaad door teveel stress. De eerste weken had ik er ook heel erg veel last van, heel frustrerend als je niks kan omdat je dagen pijn hebt van niks. Sporten of niet maakt dan ook niet uit, de pijn is er idd. Merk dat ik het nog wel eens heb met vlagen van stress of als ik mijn grenzen over ga, net zoals met andere klachten. Dacht ook lekker door te blijven zwemmen op zelfde manier, maar ook dan ga ik blijkbaar veel over mijn grenzen. Dan voelt het gewoon goed als ik in het water lig, probeer ik mezelf in te prenten 'rustig zwemmen!', maar ga ik vaak toch weer te ver en heb ik toch weer al mijn energie opgebruikt. Dat merk ik dan pas achteraf helaas, waardoor ik weer dagen hondsberoerd ben/kan zijn. Heb jij al in de gaten wat je veel energie kost(te) en wat voor dingen je energie oplevert/opleverde?
De slaapproblemen herken ik ook (licht slapen/ vaak en vroeg wakker). Voor mezelf vind ik het (nu) geen oplossing om slaappillen te nemen (ook geen andere medicatie). Je geest/lichaam heeft zo lang onder continue stress/spanning gestaan dat dat niet maar zo even over is. Het heeft rust nodig. Pillen kunnen ondersteunen, maar ik denk dat als de geest weer gezond is, de interactie met het lijf ook wel weer komt. Voor nu dus nog even niet gezien het verslavende deel van pillen en ik sowieso niet echt een hele grote fan ben van medicijnen. Ik probeer me als ik niet slaap niet te druk te maken en rustig te blijven liggen. Doe vaak een (bodyscan)meditatie, helpt vaak om in ieder geval een klein beetje te ontspannen, mijn gedachten niet over te laten slaan in piekeren en meer bewustwording van mijn lijf te krijgen. En soms val ik er weer door in slaap.
Adviezen als loslaten en leuke dingen doen zijn ongetwijfeld een deel van de oplossing. Merkte zelf wel de eerste weken dat ik gek werd van iedereen die die woorden zei, omdat het allemaal niet zo voelt en anderen naar mijn idee makkelijk konden zeggen. Heb wel eens geïrriteerd tegen een van mijn leidinggevenden gezegd (die ook dat advies gaf, maar met wie ik gevoelsmatig niet op een lijn zit) hoe ik dat dan in hemelsnaam moest doen, dat eenvoudig genoemde 'loslaten'. Tja, daar had zij (natuurlijk) ook geen antwoord op. Is ook leuk als ze dat advies geven en de weken erna me nog wel bestoken met vragen. Ze heeft er dan ook nog niet zoveel van begrepen geloof ik...

Loslaten ging bij mij doordat ik gewoon niet meer anders kon... Geen idee of ik er actief iets aan bij heb gedragen eigenlijk.
Dingen als in de natuur zijn, gezond eten, een redelijk ritme volgen (opstaan, slapen e.d.), meditatie, yoga zijn allemaal dingen die zouden kunnen helpen maar de vraag is vooral waar je zelf gelukkig/blij van wordt en werd en waar je energie van krijgt. Waar werd je bijv. als kind blij van? Dat zijn dingen die je nou weer zou kunnen doen, ook al voelt het nu nog niet zo.
Soms heb ik geen zin, maar ga ik toch wandelen omdat ik weet dat ik me daarna vaak weer wat beter voel. Verder helpen mij muziek en schilderen om wat meer bij mijn gevoel te komen. Soms een drempel omdat het best spannend is wat erna kan gaan komen aan gevoel, maar wil het toch omdat ik denk dat het goed is. Voor mij dus ook wel een uitlaatklep, al had ik het ook tijden niet gedaan en nog maar net weer gestart ben met schilderen.
Wat ik zelf nog wel lastig vind is omgaan met het woord 'moeten' aangezien ik op dit moment niks wil 'moeten'. Hoort er ook bij (schijnt

). Tegelijkertijd neemt mijn hoofd het roer regelmatig nog over, waardoor ik weer het gejaagde monkeymind-pad op ga. Lastig.
Zelf heb ik nog geen 'zin' om hulp te zoeken, ook al is dat door een van de 2 arbo's toch aangeraden. Heb vorig jaar al vanalles gedaan (van coaching via mijn werk tot mindfulnesstraining, ademhalings/ontspanningstherapie en haptotherapie) en ben zelf gewoon hulpverlenersmoe. Bovendien ken ik mezelf wel aardig geloof ik en weet ik door mijn werk wel hoe bepaalde dingen werken (wat nu soms mee werkt maar ook wel eens tegen). Weet (groten?)deels wel waar het hem in zit (meerdere factoren, hoofd is grote stoorzender), maar makkelijk om te veranderen is het niet. Weet jij een beetje waar het in zit, hoe het tot zover is gekomen? Dat lijkt me wel belangrijk om dingen in het vervolg te kunnen veranderen maar gun jezelf eerst ook rust. Wat voor hulp je ook gaat zoeken: als je bij een psycholoog of ander soort hulpverlener maar een goed gevoel hebt, dat is het allerbelangrijkste. Zo niet: ander zoeken!
Verder: zet jezelf op 1! Als je dat niet al doet. Dat vind ik misschien nog wel een van de moeilijkste dingen. Merk nu pas hoezeer ik op anderen ben gericht, komt ook omdat ik me daar altijd goed bij heb gevoeld om daarvoor klaar te staan en om alles te doen wat voorbij kwam. Mezelf in de tussentijd aardig vergeten (al dacht ik van niet; strijd hoofd-gevoel).
Trouwens, BOS heeft onlangs een tweede serie van Doen & Laten op tv uitgezonden. Een 'feest' van herkenning, in ieder geval voor mij.
Heeft iemand misschien nog tips voor het volgende:
- Ik merk pas heel laat/achteraf wat iets met me gedaan heeft (bijv. te intensief zwemmen voel ik eigenlijk pas de dagen erna). Bovendien kan ik dan niet meer altijd achterhalen wat nu zoveel energie heeft gekost. Probeer het een beetje bij te houden, maar als er meerdere dingen meespelen kan ik het niet meer echt ontrafelen.
- Zelf krijg ik irritaties bij het woord 'moeten'. Denk dat ik nog in een stadium zit waar dat gewoon een gevoelig punt is. Als anderen het woord gebruiken raak ik even geïrriteerd en laat het daarna gaan. Maar zelf zit ik af en toe in een 'ik vind dat ik ...moet'- bui of een 'ik wil dit en dit en dit'-bui (kan om vanalles gaan...wil gewoon alles meemaken in het leven). Heel vervelend en vermoeiend. Probeer mezelf te herinneren dat die laatste gedachten iets zijn dat me in de huidige burnout hebben gebracht, maar hoe leer ik minder willen en kiezen wat ik Echt wil?

Daar is vast wel een eenduidig antwoor op
- Dwarrel, dat ben ik op het moment...moeite om de focus bij mezelf te houden en ga toch al weer snel uit van anderen. Moeilijk om voor mezelf te kiezen blijkbaar, al probeer ik het wel...
Hmm...mijn reactie is nu wel doorzeefd/vervuild met eigen 'problemen/vragen' (sorry, was niet de bedoeling..), maar goed, misschien is herkenning ook wel fijn voor je? Werkte bij mij iig wel zo...
Ow en nog een ding: Heb vertrouwen! Waar ik van overtuigd ben: het heeft tijd en geduld nodig, maar alles komt goed! (en een van mijn favo motto's past daar mooi bij: Zo niet, dan toch!)

Veel sterkte Minthy! Geen idee of ik je ergens mee kan helpen, anders laat maar weten via pm/dm!
Het leven is een spel, speel het! (moeder Theresa) * Play is the highest form of research. (Albert Einstein) * Alles wat je aandacht schenkt, groeit. * En zo niet? Dan toch!