Van kleuter tot puber deel 91

quote:

Op donderdag 18 april 2013 08:49 schreef testa het volgende:

[..]

"wat moet je dan nog zeggen?" was niet als zo'n letterlijke vraag bedoeld

dus verder doe je er niets mee? zonde om zo'n schot voor open doel niet in te trappen

quote:

Op donderdag 18 april 2013 08:57 schreef Luigi het volgende:
Even benieuwd, het buitenspeelseizoen komt er natuurlijk volop aan, hoe doen jullie dat met 6/7 jarigen? Wij wonen in een klein en relatief veilig (zo maak ik mezelf wijs ) dorp, niet al te veel verkeer, op zich nog wel wat sociale 'controle', etc. Uiteraard wil de uk er nu op uit, liefst met vriendjes en vriendinnetjes want de achtertuin gaat ook vervelen he.

Ze heeft nog geen benul van tijd of klok en ik moet eerlijk zeggen ook niet van gevaar in de zin van vieze mannen of gevaarlijke volwassenen . Gisteren wel een gesprekje er over gehad en ze weet dat als ze op het speeltuintje is (aan het eind van de straat) ze niet zomaar bij vriendinnen mag gaan spelen (want dan weten we niet waar ze is), dat ze niet met grote mensen mee moet gaan, etc, maar ik was ff benieuwd naar wat jullie 'regels' daaromtrent zijn. Ik zie soms 4/5 jarigen aan de andere kant van het dorp zwerven dat ik denk mja, moet dat nou...

zeggen dat ze blijft waar ze is iig en dan zelf regelmatig komen controleren?

quote:

Op donderdag 18 april 2013 09:06 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

zeggen dat ze blijft waar ze is iig en dan zelf regelmatig komen controleren?

Mja, ik bedoel meer van stel, de bel gaat en er staan een paar vriendjes op de stoep of Uk komt buitenspelen. Mooi weer, etc. Dus je gevoel zegt, sure. Wat spreek je dan af? Ik heb geen idee waar ze gaan spelen (ok, kun je vragen, maar wat als ze dan iets gaan doen wat je niet zo aanstaat?), hoe lang ze wegblijven, etc. Wil er niet te panisch over doen hoor maar vroeg me gewoon af hoe je die eerste 'loslaat' stapjes maakt qua buiten spelen.

Zal d'r eerst maar eens een horloge geven ofzo liefst met GPS tracker .

Ik vind dat ook nog wel zoeken hoor luigi.
Waar wij vooral op hameren is dat M. (5,5 jaar) even komt vertellen waar ze heen gaat. Ze mag best ergens spelen, maar eerst komen vertellen. En als ze ergens anders heen gaat, ook eerst komen vertellen.

Vorige week ging ze met een vriendinnetje spelen, maar dat meisje dat dwaalt hier in de buurt overal rond, dus dat vond ik wel spannend. Maar ze kwamen het netjes vertellen/vragen toen ze naar het andere speeltuintje mochten.
Gisteren ontstond er in de speeltuin spontaan het idee om met een meisje van school op schattenjacht te gaan... Kwam ze ook vragen, ik vind het dan wel lastig, maar ja dat loslaten moet ook een keer...
En daar gingen ze met zn tweetjes...
Kleine zus was met haar fiets, dus we zijn nog even een rondje gaan fietsen, kon ik toch nog klein oogje in het zeil houden . En nog een keer gezegd dat ze het even moest komen vertellen als ze ergens heen zou gaan, inmiddels ook even gezien waar dat andere meisje woont, ook wel fijn idee.
En toen losgelaten.
Kwartiertje laten kwamen ze hand in hand aanlopen, ze hadden de schat gevonden en wilden nog even bij ons spelen.
Hadden ze ook bij dat meisje thuis gezegd, even laten kwam haar broer haar ophalen.

M. heeft nog niet zo heel veel benul van tijd, dus dat vind ik wel lastig. Maar vorige week heb ik gezegd dat ze tegen de vader/moeder van dat andere kindjes moest zeggen hoe laat ze naar huis moest en dat deed ze netjes.
Dat geeft wel wat vertrouwen.

Wat ik ook wel heel lastig vind is, hoe kan je ze nou "wapenen" tegen mensen met slechte intenties...
Ik durf niet met zekerheid te zeggen dat ze niet mee gaat als iemand haar lokt met snoepjes of kom naar mijn huis ik heb jonge hondjes (of willekeurig welk ander dier)...
Hoe kan je je kind daar alert op maken, zonder dat ze gelijk angstig wordt zeg maar...

Ik haal nu wel eens wat boekjes uit de bieb, over nee zeggen, over samen spelen, over afspraken maken en dan probeer ik het daarover te hebben met haar.
En we blijven vooral benadrukken dat ze het altijd eerst moet zeggen als ze ergens anders wil gaan spelen!
Ergens wil je ze beschermen, maar je wilt ze ook stukje bij beetje loslaten...
Ik vind het een hele kunst, maar ook wel leuk om te merken dat ze het dus wel ergens opslaat, dat wat we haar proberen te leren .

Jahoor, alles wat je vertelt blijft toch wel redelijk hangen merk ik. En ze weet heel goed dat ze niet met 'grote mensen' mee moet gaan als ze met poesjes/hondjes/snoepjes aankomen. Dat ze dan gelijk naar papa en mama moet komen. Maarja, ik weet ook dat ze erg naief en volgzaam kan zijn... lastig. Ik probeer d'r ook niet bang te maken want ze ziet al achter elke boom een spook . Maar gisteren vroeg ze waaróm dat dan niet mocht... heb maar gezegd dat sommige grote mensen heel stom en vervelend zijn maarja... of dat afdoende is.

Aan de andere kant wil ik ze ook graag die vrijheid geven die bij zo'n klein dorpje hoort, gevoelsmatig. En ik vind dat dat ook moet kunnen, graag zelfs.

Wij wonen ook in een dorp, en in een hele kindvriendelijke wijk. Mijn oudste van 7 speelt al 'alleen' buiten vanaf dat ze een jaar of 4 is en ook mijn middelste van 4 speelde deze zomer alleen buiten.

Ik zeg altijd dat ze het eerst moeten komen zeggen, wanneer ze bij iemand binnen of in de tuin gaan spelen. Of wanneer ze ergens anders heen willen dan het pleintje aan het einde van ons rijtje huizen. Eerlijk is eerlijk, dat is best een paar keer misgegaan. Leuk als je langs de deuren moet om aan te bellen of jouw kind daar is...

Mijn oudste laat ik ook wel eens alleen een boodschapje doen bij de supermarkt, aan het einde van het park. Of naar haar vriendin, waarbij ze 1 redelijk drukke straat over moet steken. Ik vind het heerlijk om te zien hoe vrij ze zijn, dat is wat mij betreft wel een van de voordelen van de wijk en het dorp waar we wonen. Ik vond het ook lastig in het begin, ik kom zelf niet uit dit dorp, maar uit de stad en daar is het toch anders. Mijn man woont al zijn hele leven in dit dorp en deze wijk en is daar altijd iets gemakkelijker in geweest. Ik heb ook altijd gezegd dat ze met niemand mee mogen/bij naar binnen mogen, met wat voor reden of smoes ze ook komen. Meer kun je ook niet, denk ik...

quote:

Op donderdag 18 april 2013 11:00 schreef Nijna het volgende:
Wat ik ook wel heel lastig vind is, hoe kan je ze nou "wapenen" tegen mensen met slechte intenties...
Ik durf niet met zekerheid te zeggen dat ze niet mee gaat als iemand haar lokt met snoepjes of kom naar mijn huis ik heb jonge hondjes (of willekeurig welk ander dier)...
Hoe kan je je kind daar alert op maken, zonder dat ze gelijk angstig wordt zeg maar...

Ik haal nu wel eens wat boekjes uit de bieb, over nee zeggen, over samen spelen, over afspraken maken en dan probeer ik het daarover te hebben met haar.
En we blijven vooral benadrukken dat ze het altijd eerst moet zeggen als ze ergens anders wil gaan spelen!
Ergens wil je ze beschermen, maar je wilt ze ook stukje bij beetje loslaten...
Ik vind het een hele kunst, maar ook wel leuk om te merken dat ze het dus wel ergens opslaat, dat wat we haar proberen te leren .

Laatst kwam Marlien zelf met een boekje aan van Paul van Loon: Harry en de heks. Dat boekje gaat ook over dat je niet zomaar met een lief en vriendelijk vrouwtje mee moet gaan. Vond ik een mooie aanleiding om er eens over door te spreken.

quote:

Op donderdag 18 april 2013 12:06 schreef Grijs het volgende:

[..]

Laatst kwam Marlien zelf met een boekje aan van Paul van Loon: Harry en de heks. Dat boekje gaat ook over dat je niet zomaar met een lief en vriendelijk vrouwtje mee moet gaan. Vond ik een mooie aanleiding om er eens over door te spreken.

Oh, wat goed! Eens op zoek of de uk in de bieb laten kijken. .

Ik heb met mijn kinderen altijd rollenspellen geoefend. Want hoe combineer je vriendelijk hulpvaardig en beleefd met nee zeggen tegen: wil je helpen want mijn puppy is zoek?
Dus aangeleerd dat ze zeggen: mijn moeder/vader/oppas/oma/noem maar op waar je bent houdt ook erg van puppies/jonge katjes dus die ga ik even halen. En gezegd dat ik de allerbeste zoeker van de aarde ben dus als er iets vermist is dat ze mij moeten halen. meer om een handvat te geven als mensen gaan aandringen als ze niet mee willen. Altijd benadrukt éérst thuis te komen vertellen ook als je bij een vriendje of de buren naar binnen gaat. Ik wil weten waar je bent. En veel verschillende varianten 'oefenen' dat het verrassingseffect eruit is. Nou moet ik helaas wel zeggen dat er bij ons in het dorp zéér regelmatig engerds los lopen en dat er ook elk jaar kinderen aan ten prooi vallen

Eerst was de wereld niet groter dan onze straat, daarna kwam de speeltuin erbij (die bleek via boomwallen door te lopen tot aan het bos, met een 'waterval' een eekhoorn, hutten bouwen, muizen vangen wist ik helemaal niet joh! Wat kinderen niet allemaal ontdekken) en nu oudsten komen nu overal. Jongste fiets wel zelf van en naar vriendjes maar mag nog niet zonder doel door t dorp. Op basis van verdient vertrouwen gaat de grens steeds wat verder. En weer terug als er dingen misgaan. Te laat, niet gezegd waar je bent, dat soort. En niet meteen na 1 'overtreding' maar als structureel de afspraken met voeten getreden worden.

Helder buuf. En die veiligheid van een dorp is ook maar betrekkelijk he. Ook daar kunnen ze in een sloot vallen of onder een auto lopen.

Die kleine van ons is 'm op d'r vijfde wel eens gesmeerd met een vriendinnetje... gewoon de tuin uitgelopen, drukke brug over, stuk gelopen... twee moeders 10 jaar ouder in een half uurtje tijd.

Ik heb wel eens gevraagd aan mijn dochter wat ze zou doen als iemand haar vroeg mee te gaan om jonge poesjes of hondjes te bekijken. Haar antwoord: dan ga ik mee!
Eyeopener van hier tot Tokio want ook wij hebben de afspraak dat ze het altijd eerst moet komen vragen.

quote:

Op donderdag 18 april 2013 14:43 schreef snoopy het volgende:
Ik heb wel eens gevraagd aan mijn dochter wat ze zou doen als iemand haar vroeg mee te gaan om jonge poesjes of hondjes te bekijken. Haar antwoord: dan ga ik mee!
Eyeopener van hier tot Tokio want ook wij hebben de afspraak dat ze het altijd eerst moet komen vragen.

ja eng hè? Daarom heb ik maar zoveel mogelijk van die opties benoemd. En juist niet verboden maar: mama moet mee! Hoe heb jij dat nu dan aangepakt?

quote:

Op donderdag 18 april 2013 12:06 schreef Grijs het volgende:

[..]

Laatst kwam Marlien zelf met een boekje aan van Paul van Loon: Harry en de heks. Dat boekje gaat ook over dat je niet zomaar met een lief en vriendelijk vrouwtje mee moet gaan. Vond ik een mooie aanleiding om er eens over door te spreken.

Tnx voor de tip! Ga ik naar kijken!

Het boek NEE! van Sanderijn van der Doef & Marian Latour benoemt ook een aantal situaties met de vraag: wat zou jij doen...
Het gaat over spelen met elkaar en nee zeggen als je iets niet leuk vindt, maar ook situaties als met vreemden meegaan worden benoemt en ook het hebben van "niet leuke geheimpjes". Maar niet op een zware of bangmakende manier.
Nou is onze oudste niet zo goed in dat soort vragen. Maar rollenspel is misschien wat concreter...
Buuf, tnx voor jouw tip!

Snoopy, mijn oudste zei ook dat ze mee zou gaan...

Ze hebben bij ons in de bieb de serie/reeks: Kijk en beleef, over allerlei situaties. Samen spelen, ruzie, kiezen, trouwen, baby's en nog veel meer. Staan korte verhaaltjes in en dan een aantal vragen eronder die je samen met je kind kan beantwoorden of kan gebruiken om erover in gesprek te gaan.

quote:

Op donderdag 18 april 2013 09:09 schreef Luigi het volgende:

[..]

Mja, ik bedoel meer van stel, de bel gaat en er staan een paar vriendjes op de stoep of Uk komt buitenspelen. Mooi weer, etc. Dus je gevoel zegt, sure. Wat spreek je dan af? Ik heb geen idee waar ze gaan spelen (ok, kun je vragen, maar wat als ze dan iets gaan doen wat je niet zo aanstaat?), hoe lang ze wegblijven, etc. Wil er niet te panisch over doen hoor maar vroeg me gewoon af hoe je die eerste 'loslaat' stapjes maakt qua buiten spelen.

Zal d'r eerst maar eens een horloge geven ofzo liefst met GPS tracker .

misschien ook even leren klokkijken? of kan ze dat al?

quote:

Op woensdag 17 april 2013 21:52 schreef testa het volgende:
stel je voor; bij een situatie waar ik grenzen helder wil hebben ..(bijv. een winkel ofzo)
ik zeg "dames .. kom eens hier, ik wil even afspraak maken: ... "

dan reageeert de jongste (4;6 jr) al met:
Ja mam.. niet rennen, niet schreeuwen, geen ruzie, niet naar buiten gaan.

wat moet je dan nog zeggen?

Wellicht kun je je grenzen proberen op een positieve manier aan te geven.
"In de winkel lopen we rustig. Je blijft binnen/bij mij. Ik kan heel goed horen, dus op een normale toon praten." etc. Werkt vaak prettiger en beter dan allerlei verboden.
Immers, dan zeg je wat ze niet mogen, maar niet wat ze wél mogen.

Qua weerbaarheid: alles dat ik wilde zeggen is al gezegd.
Oh nee: herhalen! Zeer regelmatig de afspraken herhalen. Ik doe dat soms expliciet en soms adhv een voorval dat ik dan naar het weerbaarheidsgebeuren 'stuur'.

quote:

Op donderdag 18 april 2013 17:51 schreef lily het volgende:
zij is helemaal het prinsesje van haar vader

Misschien heb ik het wel eens verteld, maar toen ik 4 was ofzo is mijn moeder, toen ze mij ging halen van school, gevallen met de fiets vingertopje er half af, dus die moest even naar de dokter. De mensen waar het gebeurde gingen mij van school halen. Never nooit dat ik mee wilde! nee, ik stap niet in, dat mag niet van mama, ja, je kan zeggen dat mama je gestuurd heeft maar IK STAP NIET IN! met de juf samen op me ingepraat, ik wilde niet. geloof dat de juf uiteindelijk is meegereden.

En ja, het was écht. Maar mijn moeder was megatrots dat ik zo goed geweigerd had. Punt van dit verhaal: ik sprak met mijn kinderen een wachtwoord af. als ik iemand stuur om ze te halen weet die het wachtwoord en weten ze dat het verhaal klopt. ze mochten het zelf verzinnen. ik heb het dus moeten opslaan in mijn telefoon pindakaassmurf geloof ik dat het was.

Ik vind het ook moeilijk hoor. De afspraak hier is nu dat ze met zijn tweetjes naar het speeltuintje mogen dat aan het paadje ligt (daar kunnen ze komen zonder enge straten over te steken). Het speeltuintje aan de achterkant mogen ze niet alleen heen.

Woensdag was hier een vriendje, waren ze lekker aan het crossen met fietsen en dergelijke, zie ik ze vanuit dat speeltuintje komen. Zegt Ruben "maar ik was toch niet alleen, ik was met Jochem en vriendje" Die regel is inmiddels aangepast Ze moeten om daar te komen een nogal ellendige weg oversteken en dat speeltuintje wordt bevolkt door in ieder geval 1 kind waardoor ik niet wil hebben dat de jongens daar alleen zijn. Gelukkig gaat dat kind binnenkort verhuizen, alleen zit je dan alsnog met de drukke weg op een onoverzichtelijk punt.

En tja, kleine poesjes, hondjes, snoepjes en dergelijke. Ik vind het heel moeilijk, Ze weten het allebei, maar als puntje bij paaltje komt, geen idee

quote:

Op donderdag 18 april 2013 15:03 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

ja eng hè? Daarom heb ik maar zoveel mogelijk van die opties benoemd. En juist niet verboden maar: mama moet mee! Hoe heb jij dat nu dan aangepakt?

Wat Moonah zegt: herhalen. iig altijd naar een van ons komen om te vragen/zeggen dat ze ergens naar binnen wil. Maar ik durf mijn hand er niet voor in het vuur te steken dat ze dat ook altijd zal doen.
En wat ik zelf heel lastig vind is dat ik ze ook weer niet te angstig wil maken

ik vond het laatst al doodeng om selene af te leveren bij een mij onbekende moeder voor een speelafspraakje.

maar ja; ik wil haar ook de boodschap meegeven dat je fijn in de wereld rond kan stappen zonder altijd bang te moeten zijn. dus lach ik blij, maak een praatje en lever haar af. wel zijn we veel bezig met geheimpjes (leuke geheimpjes en niet leuke) en dat ze gewoon helder "nee" of "stop! hou op!" zegt.

overigens ben ik dus beduchter voor narigheid dichtbij dan voor de enge vreemdeling die ze wegsnaait.

Chris speelt ook niet alleen buiten in de speeltuin hier om de hoek. Er mij teveel gedoe met iets oudere jongens om hem daar los te laten(maatschappelijk werk gaat er zelf mee bezig). Hij mag soms best even vooruit, maar dan ben ik er na 5-10 minuten ook wel.
Dat puppy verhaal was Chris zijn reactie eerst ook dat hij wel meeging. Leuk toch? Ehhh, nou, tijd voor een goed gesprek...
Nu zegt hij dat hij eerst naar mij gaat, als hij van de speeltuin weg gaat. Ook als hij naar een vriendje zou gaan. Maar dat is nog niet gebeurd, dus geen idee wat hij echt zou doen..

wat fijn die boeken tips, ik ga eea eens reserveren bij de bieb.

Pepijn vertrouw ik blind, die gaat met niemand mee. Maar ons jongste pleegkind van 12 is een ander verhaal. Die is super behulpzaam en naïef, die trapt in alle smoesjes.

We zijn sinds kort begonnen met zelf naar de speeltuin tegenover ons huis. hij heeft een "time timer" horloge. die op staat nu op ieder kwartier, dan moet hij weer even thuis komen n zwaaien.
En ALLES vragen, hij kwam iig laatst netjes vragen of hij een koekje mocht, wat de buurvrouw in de speeltuin uitdeelde. Maar dat met iemand meegaan is wel mijn grootste angst, maar ja hij is een echt buiten kind en veel slimmer en minder naïef zal hij niet worden, dus dan maar geleidelijk aan wat zelfstandigheid trainen.