Depressie & Angst #28

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:18 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik snap het niet : (

Ik vind het niet fijn om in ongeluk te leven, maar ik doe liever niks terwijl ik in ongeluk leef dan dat ik steeds tegen mijn zin in dingen doe die nergens naar leiden.

Tkost teveel energie dat het is het verschil.
Moet dat op een manier terug zien te krijgen zonder dat het enorm veel moeite kost.

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:07 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Ik doe liever geen moeite voor ongeluk dan veel moeite voor ongeluk.

En terecht. Al zijn kleine investeringen soms nodig.

quote:

Ik heb de energie niet om die deur open te maken, en toen ik het wel had is het ook niet gelukt.

Je gebruikt je energie nu om de deur dicht te houden, dus waarom niet anders? Wat verlies je er nou eigenlijk mee? Energie niet, want dat zit al nabij het nulpunt waarschijnlijk. Waarom niet kansen creëren om meer energie toe te laten?

Tenzij je simpelweg niet beter wil worden natuurlijk. Wat best begrijpelijk is trouwens. Want wanneer je eenmaal niet meer depressief bent, wat dan? Wat blijft over? Wat blijft over van jou?

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:21 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Hmm. Ik herken het wel, maar ik weet van mezelf dat ik dan alleen maar ongelukkiger en ongelukkiger zal worden en alleen maar verder zal afzinken en maar verder en maar verder .. en dan kan ik eventueel iets doen waar ik spijt van heb.

Vandaar dat ik toch maar mn hele hebben en houwen naar buiten moet sleuren en maar ergens naar moet toe gaan. Het heeft geen zin, zo voelt het ook, maar wat ik nu doe, heeft ook geen zin. So whats the difference? Kan ik iig zeggen dat ik het nog probeerde!

Exact! Zo startte ik met therapie, waar ik kort daarna weer mee stopte, omdat ook dat voor mij geen zin had. En dus ging ik aan de slag met wat ik noem 'zelftherapie', maar misschien beter omschreven kan worden als mindfulness en zelf-observatie.

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:25 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik meen het serieus dat ik dat een interessante stelling zou vinden, ware het niet, dat ik ook zelf geen energie voel. Toch doe ik dingen ..

Een wijs inzicht. Ook met niets doen doe je iets. Je bent dan actief niets aan het doen. Dus waarom niet actief iets doen?

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:39 schreef Gray het volgende:
Tenzij je simpelweg niet beter wil worden natuurlijk. Wat best begrijpelijk is trouwens. Want wanneer je eenmaal niet meer depressief bent, wat dan? Wat blijft over? Wat blijft over van jou?

Boodschap van dit verhaal is een beetje dat ik op een of andere manier... Dingen moet leuk gaan vinden.. Leven leuk vinden.. Dingen die ik doe leuk vinden.. Bezig zijn met dingen wat ik fijn vind...

Kijk dat wil ik allemaal wel graag bereiken maar die deur is mij te zwaar om open te maken.

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:50 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

De laatste keer dat ik echt, echt wat leuks deed, is bijna 4 maand geleden, en dat bleek achteraf ook nog eens eenzijdig te zijn geweest. Als je in een depressie zit, en ook nog andere meuk er bij hebt, vindt je nu eenmaal dingen niet leuk. So be it.

Kvind het lastig om dat te koppelen aan mijn depressie...
Dat ik opeens wel die dingen leuk ga vinden als dat weg is...

Ach wat lul ik, vorig jaar ging het een periode goed.... Het kan maar het kost allemaal energie, en je hebt gewoon die energie nodig... Ik blijf me dus afvragen hoe ik daar weer aan ga komen.

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:46 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Boodschap van dit verhaal is een beetje dat ik op een of andere manier... Dingen moet leuk gaan vinden.. Leven leuk vinden.. Dingen die ik doe leuk vinden.. Bezig zijn met dingen wat ik fijn vind...

Hoeft helemaal niet. Leef en laat het op je afkomen. Goed of slecht, het komt vanzelf aanwaaien, en waait zo weer langs. Tenzij je het gaat vasthouden uiteraard. Dat kan, maar op een gegeven moment waai je toch om, je bent immers maar een mens die maar zoveel tillen kan.

quote:

Kijk dat wil ik allemaal wel graag bereiken maar die deur is mij te zwaar om open te maken.

Die deur heeft geen slot en waait regelmatig open. Je bent er ooit doorgestapt, in het domein van depressie, dus nu wacht je tot je er weer door mag stappen. Maar de enige die je tegenhoudt ben jij. De enige die erdoor kan stappen ben jij. En wanneer je er eenmaal door bent, zal die deur nog wel eens open waaien, maar waait die vanzelf weer dicht. Laat het lekker waaien, de wind hou je toch niet tegen.

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:48 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik zie het alleen echt als puur een soort van self-preservation reactie van mijn eigen koppie. Soort van automatische reactie als je je gewoon kut voelt en je toch dingen gaat doen, zonder dat je het wilt, de drempel om het te doen enorm hoog is, je loopt te janken op het vliegveld waardoor je snel ff naar het toilet gaat om er toch maar door heen te knallen. En dan zit je plots, 750km verder, ergens anders, een film te kijken met een aantal anderen. Kon ik het maar mindfulness noemen.

Ik doe het niet bewust, dat is eigenlijk wat ik wil zeggen. Het is meer m'n soort van onderbewustzijn. Als ik niks doe, en dan ook echt niks doe, dan zink ik echt weg. Echt heel ver weg.

Hm, ik zou zeggen dat het lijkt alsof je je gedachten even van het probleem afhaalt, maar het probleem laat zitten.

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 22:50 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

De laatste keer dat ik echt, echt wat leuks deed, is bijna 4 maand geleden, en dat bleek achteraf ook nog eens eenzijdig te zijn geweest. Als je in een depressie zit, en ook nog andere meuk er bij hebt, vindt je nu eenmaal dingen niet leuk. So be it.

Dat was voor mij een breekpunt; zelfs de leuke dingen in het leven gaven me geen plezier meer. Het kon dus niet aan de dingen liggen, die waren immers hetzelfde als altijd. Wat anders was, was ik. Mijn perspectief. Dát moest mee veranderen. En dus begon ik met lezen, denken, niet denken.

Totdat... het plots klikte.

Achteraf bleek dat het precies was wat ik nodig had om die klik te bereiken, van de depressie tot de confrontatie daarmee.

Dat blijft lastig. Volgens mij komt alles in het leven neer op perspectief. Een verandering in perspectief kun je alleen vaak pas krijgen bij een bepaalde overtuiging, een oprecht geloof dat dingen anders moeten voor jou. De reden dat sommige mensen oprecht gelukkig kunnen zijn in een situatie waarin wij ons absoluut niet zouden willen vinden, ligt meestal in perspectief. Het is voor ons, en ik praat nu vooral uit eigen ervaring, alleen makkelijker om het te attribueren aan negatieve zaken zodat wij ons beter voelen over onszelf. Die ander is dan naïef, of een beetje simple-minded of zo. Er is in ieder geval iets mis met die ander waardoor diegene zo gelukkig is in de situatie waarin jij dat niet zou kunnen zijn. Jezelf daarmee kunnen en durven confronteren, zo eerlijk durven zijn, dat is de eerste stap. Een stap die veel mensen al nooit maken.
Overigens is het eigenlijk wellicht eerder de tweede stap. De eerste stap is de realisatie dat het wellicht niet aan de ander ligt. Dat is vervolgens een stap die volgens mij vroeg dan wel laat moet leiden tot verandering, simpelweg omdat je jezelf niet je hele leven voor kunt blijven houden dat alles oké is wanneer je ergens weet dat dat niet zo is. Er komt dan een breekpunt. Voor de een eerder dan voor de ander.

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 23:46 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Zie jij perspectief? Ik zie het absolouut niet. Ook niet voor de toekomst.

Ik zie geheel geen toekomst. Net als dat ik in het verleden niet dit heden zag. Ik zie wensen, aspiraties en ambities, maar slechts dat. Geen realiteit, want die is hier, nu. Hoe die dan ook moge zijn.

quote:

Op zaterdag 6 april 2013 23:51 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het probleem bij mij is, ik zag wel een toekomst. Dat bleek alleen een luchtbelletje te zijn die nu geknapt is. En de zeep is op als je mn punt begrijpt.

Wat overblijft is helder water.

En is het troebel water, reinig het dan. Kan je het niet reinigen? Laat het dan rusten; vuil zakt vanzelf naar de bodem, opdat het water verheldert.

Dat is op momenten ook het meest pijnlijke aan een depressie. Je kan zoveel hulp krijgen als je wilt, maar de enige die wat kan veranderen ben jijzelf. En het probleem is dat dat een onmogelijkheid lijkt.

Het is belangrijk om één keer per week iets te doen wat jij leuk vindt.

quote:

Op zondag 7 april 2013 00:50 schreef Senor__Chang het volgende:
Dat is op momenten ook het meest pijnlijke aan een depressie. Je kan zoveel hulp krijgen als je wilt, maar de enige die wat kan veranderen ben jijzelf. En het probleem is dat dat een onmogelijkheid lijkt.

En toch impliceert het tegelijkertijd dat je ziet wat wél mogelijk is. Je maakt immers een afweging voor je tot die conclusie komt. En daar is je kans.

quote:

Op zondag 7 april 2013 01:10 schreef Gray het volgende:

[..]

En toch impliceert het tegelijkertijd dat je ziet wat wél mogelijk is. Je maakt immers een afweging voor je tot die conclusie komt. En daar is je kans.

Ja, dat klopt inderdaad ook. En mocht ik mijn gevoel even wegdenken, dan zou het moeten kunnen. Mijn gevoel is momenteel echter dominant en dat zorgt ervoor dat ik geen logische beslissingen kan maken. Logisch zou zijn om er vol voor te gaan, ik heb immers niks te verliezen toch? Ik voel me zo slecht nu, wat kan er in hemelsnaam verder mis gaan? Toch lukt het me niet, ik zit vast, het is wachten totdat het weer misgaat en ik lijk het al te hebben geaccepteerd. Heel frustrerend, want ik krijg zoveel hulp aangeboden.

Ja, die slaappil ben ik ook vergeten... Klaarwakker, dat wordt ergens in de middag wakker worden.
Gelukkig heb ik vrij

quote:

Op zondag 7 april 2013 04:42 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ben hem niet vergeten .. ik wou hem niet nemen want anders verneuk ik mijn slaap ritme helemaal. Fact of the matter is, being alone at night, blergh, dat is echt deadly for ur thoughts.

Het blijft maar malen .. en malen .. en malen. Sterf kut gedachtes

Herkenbaar, al ben ik het inmiddels wel gewend om alleen te zijn
Die gedachten blijven komen en m'n slaapritme is al compleet naar de galemiezen. Af en toe een halve pil erin doet wonderen hier...
Vanavond maar eens kijken, moet komende week bezopen veel werken, beetje ritme zou handig zijn

Ik doe nogmaals een poging, sterkte s_e