De kunst van het loslaten van je ex #223 - Detachment in progressss

Bij mij is het uitgegaan omdat ik niet genoeg gevoel toonde en niet genoeg aandacht gaf. Had ze gelijk in, mijn eigen fout.

Ben er nu achter dat ik waarschijnlijk (99%) asperger heb, dat het daardoor komt. Therapie en dergelijke beginnen binnenkort.

Maar nu hoop ik diep van binnen dat ik als ik mijn beperkingen gecompenseerd heb haar terug kan krijgen. Uiteraard heb ik haar dit ook al laten weten.

Af en toe heb ik momenten dat ik besef dat het over is en dat ik alleen verder moet maar meestal blijft de hoop dat ze terugkomt omdat ik het niet expres fout deed.

Godverdomme.

Hey jongens en meisjes, het is vandaag alweer 2 maanden uit met mijn ex. Wat heb ik het moeilijk in het begin gehad, dat moet ik eerlijk toegeven. Ik dacht dat ik nooit meer iemand als haar zou tegenkomen, dat ik mij nooit meer goed zou voelen... Maar gelukkig waren er mensen die mij steunden, die mij vertelden dat door de tijd het verdriet en de pijn zal slijten. Ik geloofde het niet, ik voelde mij zo slecht en ik lag dagen in bed. Nu 2 maanden later kan ik weer lachen, spreek ik weer met mijn vrienden af en voel ik mij al stukken beter. Ik denk nog steeds veel aan de tijden die ik met haar heb gedeeld. 15 maanden heb ik met haar gehad. We waren elkaars eerste grote liefde en we genoten zo erg van elkaar... Ik heb alles voor haar geprobeerd te doen, haar alle liefde geprobeerd te geven en haar geprobeerd te beschermen tegen al het kwade... Ze is een paar maanden ouder dan ik en toch voelde ik mij op de een of andere manier verantwoordelijk voor haar... Haar mocht niets overkomen, ze was zo lief en speciaal. De laatste maanden ging het best wel goed. Natuurlijk waren er wel eens wat spanningen, maar dat hoort er nou eenmaal bij. Twee maanden geleden vertelde ze mij opeens dat ze het niet meer wou, ze voelde minder voor mij als voorheen. Ik snapte er niets van, ik wist dat ze heel wisselend was, tijdens onze relatie heb ik altijd al gedacht dat ze borderline had. Alle symptomen klopten gewoon. Hoe dan ook kwam het als een klap toen ze het uitmaakte. Ze vertelde mij altijd hoeveel ze van mij hield, hoeveel ze van mij genoot. Ze vertelde mij dat ze niet voor niets voor mij gevallen was, dat ik een super mens was en perfect voor haar was. En dat meende ze ook. Al ik 's Avonds eventjes langs kwam, wou ze niet dat ik wegging. Ze pakte mijn handen vast en vroeg of ik alsjeblieft wou blijven. Uiteindelijk lagen wij dan lekker samen in bed, we hadden elkaar vast en vertelden hoeveel we van elkaar hielden. Nu heb ik amper meer contact met haar. Ik zat met haar in de klas en dat was gewoon ontzettend moeilijk. We werken ook samen bij de zelfde winkel. We zagen elkaar gewoon te veel. Gelukkig ben ik gestopt met die opleiding (ik vond het echt niet meer leuk, het komt niet door haar).
Nu doet ze alsof ik lucht ben, dat doet mij zo'n pijn. Eerst was ik haar alles en nu lijkt het alsof ik niets meer voor haar beteken. Maar ik weet hoe ze is, ik ken haar. Ze is zo wisselend. Sorry lieve (.), ik hou ontzettend veel van je maar ik heb je al verteld dat ik er altijd voor je zal zijn en zelfs dat vond je niet leuk. Ik vind het erg om te zeggen maar als je het zo wilt, dan kan je het zo krijgen. Ik hou ontzettend veel van je, maar als je het zo wilt spelen dan zal ik er niet voor je zijn wanneer je mij nodig hebt. Ik hou niet van spelletjes, ik heb het spel al verloren.
Ik mis je zo erg, ik mis het om tegen dat warme lichaam van je te liggen.

Ik voel me nu even weer zo rot. Kut liefdesverdriet, kut stemmingswisselingen.
Moest opeens heel erg denken aan het geweldige weekendje weg wat we 3 weken geleden nog hebben gehad. Ik was zo gelukkig, ik dacht dit is het! Perfect gewoon.

En bats, twee weken later gedumpt voor een ander. Zonder enig respect of medeleven.

Well, guess that's life. Moet maar weer even doorbijten..

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 20:16 schreef Marmal het volgende:
We waren elkaars eerste grote liefde en we genoten zo erg van elkaar... Ik heb alles voor haar geprobeerd te doen, haar alle liefde geprobeerd te geven en haar geprobeerd te beschermen tegen al het kwade... Ze is een paar maanden ouder dan ik en toch voelde ik mij op de een of andere manier verantwoordelijk voor haar... Haar mocht niets overkomen, ze was zo lief en speciaal. De laatste maanden ging het best wel goed. Natuurlijk waren er wel eens wat spanningen, maar dat hoort er nou eenmaal bij. Twee maanden geleden vertelde ze mij opeens dat ze het niet meer wou, ze voelde minder voor mij als voorheen. Ik snapte er niets van, ik wist dat ze heel wisselend was, tijdens onze relatie heb ik altijd al gedacht dat ze borderline had. Alle symptomen klopten gewoon. Hoe dan ook kwam het als een klap toen ze het uitmaakte. Ze vertelde mij altijd hoeveel ze van mij hield, hoeveel ze van mij genoot. Ze vertelde mij dat ze niet voor niets voor mij gevallen was, dat ik een super mens was en perfect voor haar was. En dat meende ze ook. Al ik 's Avonds eventjes langs kwam, wou ze niet dat ik wegging. Ze pakte mijn handen vast en vroeg of ik alsjeblieft wou blijven. Uiteindelijk lagen wij dan lekker samen in bed, we hadden elkaar vast en vertelden hoeveel we van elkaar hielden.
knip
Ik mis je zo erg, ik mis het om tegen dat warme lichaam van je te liggen.

Klinkt eigenlijk precies hetzelfde als het eerste jaar met mijn ex.
Tot en met de symptomen van borderline. Koester deze tijd, je zult (in ieder geval met haar) nooit meer zoiets meemaken.

Ik weet dat het nu niet helpt, maar je bent beter af zonder dit soort personen. Ik ben daarna nog 2 jaar bij die meid gebleven en zo gevoelig als ze waren in het begin, zo kil zijn ze aan het eind. Uiteindelijk ben ik bedrogen en tegen gelogen. Dat heeft alleen nog maar meer pijn gedaan.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 21:03 schreef Babela het volgende:
Ik voel me nu even weer zo rot. Kut liefdesverdriet, kut stemmingswisselingen.
Moest opeens heel erg denken aan het geweldige weekendje weg wat we 3 weken geleden nog hebben gehad. Ik was zo gelukkig, ik dacht dit is het! Perfect gewoon.

En bats, twee weken later gedumpt voor een ander. Zonder enig respect of medeleven.

Well, guess that's life. Moet maar weer even doorbijten..

Geef toe aan het verdriet, maar probeer daarna ook verder te gaan. Liefdesverdriet is verschrikkelijk. Maar je komt er beter uit. Echt waar.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 19:29 schreef Maax het volgende:
Bij mij is het uitgegaan omdat ik niet genoeg gevoel toonde en niet genoeg aandacht gaf. Had ze gelijk in, mijn eigen fout.

Ben er nu achter dat ik waarschijnlijk (99%) asperger heb, dat het daardoor komt. Therapie en dergelijke beginnen binnenkort.

Maar nu hoop ik diep van binnen dat ik als ik mijn beperkingen gecompenseerd heb haar terug kan krijgen. Uiteraard heb ik haar dit ook al laten weten.

Af en toe heb ik momenten dat ik besef dat het over is en dat ik alleen verder moet maar meestal blijft de hoop dat ze terugkomt omdat ik het niet expres fout deed.

Godverdomme.

Heb je misschien nu niets aan, maar iemand die je niet steunt door dik en dun is je niet waard.
Zeker omdat de reden dat het uitgaat gewoon iets is wat bij een relatie is. Echte liefde houdt nooit stand. In gezonde relaties slaat het naar 5-10 maanden om in houden van.

quote:

[..]

Heb je misschien nu niets aan, maar iemand die je niet steunt door dik en dun is je niet waard.
Zeker omdat de reden dat het uitgaat gewoon iets is wat bij een relatie is. Echte liefde houdt nooit stand. In gezonde relaties slaat het naar 5-10 maanden om in houden van.

Een jaar, een maand en 10 dagen was het geworden..

Misschien heb je daar wel gelijk in..ik weet het niet..

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 21:33 schreef HeavyWeaponsGuy het volgende:

[..]

Klinkt eigenlijk precies hetzelfde als het eerste jaar met mijn ex.
Tot en met de symptomen van borderline. Koester deze tijd, je zult (in ieder geval met haar) nooit meer zoiets meemaken.

Ik weet dat het nu niet helpt, maar je bent beter af zonder dit soort personen. Ik ben daarna nog 2 jaar bij die meid gebleven en zo gevoelig als ze waren in het begin, zo kil zijn ze aan het eind. Uiteindelijk ben ik bedrogen en tegen gelogen. Dat heeft alleen nog maar meer pijn gedaan.

[..]

Geef toe aan het verdriet, maar probeer daarna ook verder te gaan. Liefdesverdriet is verschrikkelijk. Maar je komt er beter uit. Echt waar.

[..]

Heb je misschien nu niets aan, maar iemand die je niet steunt door dik en dun is je niet waard.
Zeker omdat de reden dat het uitgaat gewoon iets is wat bij een relatie is. Echte liefde houdt nooit stand. In gezonde relaties slaat het naar 5-10 maanden om in houden van.

Thanks man, liefdesverdriet is zeker verschrikkelijk. Zeker als je ziet dat het de ander niets doet, terwijl jij er aan kapot gaat.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 21:03 schreef Babela het volgende:
Ik voel me nu even weer zo rot. Kut liefdesverdriet, kut stemmingswisselingen.
Moest opeens heel erg denken aan het geweldige weekendje weg wat we 3 weken geleden nog hebben gehad. Ik was zo gelukkig, ik dacht dit is het! Perfect gewoon.

En bats, twee weken later gedumpt voor een ander. Zonder enig respect of medeleven.

Well, guess that's life. Moet maar weer even doorbijten..

Sterkte Wat is liefde soms toch zo moeilijk...

Maar ik geloof dat zij die ons ineens verlaten, pijn doen en ons laten denken dat het ze niets boeit er nog wel achter komen. Dat zij ooit de pijn zullen voelen die wij nu voelen.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 07:49 schreef sitting_elfling het volgende:
Wanneer jullie all contact afkappen met jullie ex, vertellen jullie dit eigenlijk?

Dus stel, relatie gaat uit, je voelt je kut en je gaat hier lekker venten maar je hebt haar bijv. nog wel op linkedin, facebook, want ja, vrienden blijven eh. Zijn er hier mensen die dan toch de knoop hebben doorgehakt en gewoon letterlijk alles hebben verwijderd, zonder het haar of hem verteld te hebben? Daar zit ik namelijk over te denken

Ja, weet je wat het is; je hebt geen verantwoording meer aan de ander af te leggen over je doet. Je kunt voor eigen rekening het mededelen, maar wat je dan eigenlijk doet is uitdrukken dat je het eigenlijk misschien toch niet echt wil.

Het schoonste is om gewoon de bijl in alle potentiele bruggen te zetten zonder het verder te melden. Het is jouw probleem niet hoe zij daarover denkt. Het was uit tussen jullie (ik zeg het nog maar eens zodat je het niet vergeet).

Overigens heb ik het zelf nooit voor de volle 100% gekund, wel voor 99%, maar zijn nummer heb ik nog steeds en ieder jaar stuur ik hem een smsje voor zijn verjaardag. Raar genoeg lijkt hij daar ook echt op te zitten wachten. Maar goed, verder dan dat ga ik dus niet. Ik ben 'm één keer per ongeluk in een bar tegen gekomen. Dat was geen leuke ervaring.

Ik vraag me af of, hoeveel je ook houd van een persoon, het zomaar zo zou kunnen zijn geen liefdesverdriet te hebben na een langdurige relatie

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 00:31 schreef HiZ het volgende:

[..]

Ja, weet je wat het is; je hebt geen verantwoording meer aan de ander af te leggen over je doet. Je kunt voor eigen rekening het mededelen, maar wat je dan eigenlijk doet is uitdrukken dat je het eigenlijk misschien toch niet echt wil.

Het schoonste is om gewoon de bijl in alle potentiele bruggen te zetten zonder het verder te melden. Het is jouw probleem niet hoe zij daarover denkt. Het was uit tussen jullie (ik zeg het nog maar eens zodat je het niet vergeet).

Overigens heb ik het zelf nooit voor de volle 100% gekund, wel voor 99%, maar zijn nummer heb ik nog steeds en ieder jaar stuur ik hem een smsje voor zijn verjaardag. Raar genoeg lijkt hij daar ook echt op te zitten wachten. Maar goed, verder dan dat ga ik dus niet. Ik ben 'm één keer per ongeluk in een bar tegen gekomen. Dat was geen leuke ervaring.

Krijg jij dan ook een smsje als je jarig bent? Of is het alleen van jouw kant?

M'n ex en ik hebben ook zo'n rare 'gewoonte' dat we elkaar gewoon feliciteren, maar elkaar negeren voor de rest van het jaar. Enerzijds is het wel aardig, denk ik, maar het staat ook zo raar als je elkaar gewoon nooit meer spreekt.

M'n verjaardag is dichtbij maar dit jaar verwacht ik eigenlijk niks meer, deels omdat het gewoon raar is, maar maakt mij niet echt uit.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 17:51 schreef Babela het volgende:
Wat hebben jullie trouwens gedaan met de foto's van jou en je ex?

Ik heb ze nog, ik heb geen haast met weg gooien. Ik besteed er zoveel energie aan als het verdient op dit moment, niks. Kom ik het een keer tegen en denk ik ''dit is een mooi moment om het weg te doen.'', dan doe ik dat.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 17:51 schreef Babela het volgende:
Het is toch wel een stukje van mijn verleden, en ons verleden.

Daarom.

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 01:07 schreef M1stral het volgende:
Ik vraag me af of, hoeveel je ook houd van een persoon, het zomaar zo zou kunnen zijn geen liefdesverdriet te hebben na een langdurige relatie

Schijnbaar niet.
Mijn ex had binnen 8 dagen al een ander (na dik 3 jaar relatie).
Natuurlijk is/was dit een rebound relatie, maar hoe dan ook doet het pijn
dat zij gewoon zo snel verder kon gaan met de dingen.

Maar ja, je weet wat ze zeggen he, karma will bite you in the ass.

Waarom zou je foto's van je ex wegdoen? Ooit komt er een tijd dat het gewoon herinneringen worden aan een tijd die vast ook wel wat goede kanten had.

Ik had dat probleem trouwens niet; ik druk nooit foto's af en was bezig met een backup actie op een moment dat een huisgenoot het nodig vond om te struikelen over een draad waardoor de harde schijf waar al die dingen naar werden weggeschreven 5 meter verderop tegen de muur aan kletterde, werkend en wel. Dus 99% van alle foto's die ik van 'm had waren sowieso weg

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 01:10 schreef BestIEverHad het volgende:

[..]

Krijg jij dan ook een smsje als je jarig bent? Of is het alleen van jouw kant?

M'n ex en ik hebben ook zo'n rare 'gewoonte' dat we elkaar gewoon feliciteren, maar elkaar negeren voor de rest van het jaar. Enerzijds is het wel aardig, denk ik, maar het staat ook zo raar als je elkaar gewoon nooit meer spreekt.

M'n verjaardag is dichtbij maar dit jaar verwacht ik eigenlijk niks meer, deels omdat het gewoon raar is, maar maakt mij niet echt uit.

Hmm.. we zullen het binnenkort zien. Over 2.5 maand ben ik jarig. Als hij niets van zich laat horen zal ik het wel overleven.

Ik zeg jullie, het wordt beter.

Ik ben nu een jaar verder, maar als je wist hoe ik in het begin was... man man man.... tot kotsen aan toe elke dag.

Gister kwam ik haar nog tegen, en kon ik niets anders dan lachen om haar.
Blij dat ik eraf ben

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 08:54 schreef ManageTheAnger het volgende:
Ik zeg jullie, het wordt beter.

Ik ben nu een jaar verder, maar als je wist hoe ik in het begin was... man man man.... tot kotsen aan toe elke dag.

Gister kwam ik haar nog tegen, en kon ik niets anders dan lachen om haar.
Blij dat ik eraf ben

Ik zag je naam en dacht bij mezelf, tering zit hij nog steeds hier

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 08:56 schreef SilentHunterNL het volgende:

[..]

Ik zag je naam en dacht bij mezelf, tering zit hij nog steeds hier

Met mij gaat het top man, sinds september vrijgezel.

Fuck die vrouwen.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2013 17:51 schreef Babela het volgende:
Wat hebben jullie trouwens gedaan met de foto's van jou en je ex?

Ik heb namelijk nog een map op mijn laptop vol met foto's van hem en mij.. Kan het niet over mijn hart verkrijgen dit te verwijderen.. Of oude msn gesprekken, smsjes.. ( ja heb ik altijd bewaard, hecht ik veel waarde aan).. Het is toch wel een stukje van mijn verleden, en ons verleden.
Heb de map wel verstopt in een andere map weer, zodat ik 't niet gelijk zie als ik mijn afbeeldingen open. Maar wat hebben jullie hiermee gedaan?

Mijn telefoon ging stuk net nadat de relatie stuk ging. Dus ik laat ze er lekker op staan. Ik vond het de eerste weken zo moeilijk; het was alsof ik dan echt het laatste beetje wat er nog was weggooide. keek er ook elke dag naar.

Las dat het gisteravond wat minder met je ging, hoe is t nu?

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 08:19 schreef HeavyWeaponsGuy het volgende:

[..]

Schijnbaar niet.
Mijn ex had binnen 8 dagen al een ander (na dik 3 jaar relatie).
Natuurlijk is/was dit een rebound relatie, maar hoe dan ook doet het pijn
dat zij gewoon zo snel verder kon gaan met de dingen.

Maar ja, je weet wat ze zeggen he, karma will bite you in the ass.

Is het nu alweer uit tussen hen? Doet echt pijn he. Ik lig de eerste dagen echt compleet in puin na een breuk en zou dan gewoon misselijk worden van een ander. Gek dat mensen dat kunnen.

Is het normaal om ineens je ex na 2 maanden ontzettend te missen? Ik dacht er helemaal klaar mee te zijn.. Herkenning?

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 11:20 schreef perfectsecret het volgende:
Is het normaal om ineens je ex na 2 maanden ontzettend te missen? Ik dacht er helemaal klaar mee te zijn.. Herkenning?

Niet heel gek, soms zakken mensen gewoon even terug, zelfs als het een tijd goed gaat.

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 09:49 schreef kloon89 het volgende:

[..]

Mijn telefoon ging stuk net nadat de relatie stuk ging. Dus ik laat ze er lekker op staan. Ik vond het de eerste weken zo moeilijk; het was alsof ik dan echt het laatste beetje wat er nog was weggooide. keek er ook elke dag naar.

Las dat het gisteravond wat minder met je ging, hoe is t nu?

Heb gisteravond oxazepam genomen en gelukkig wel wat geslapen.
Alleen zat ik vanochtend op stage, en ik kijk precies uit op zijn slaapkamerraam.. Niet fijn

Helaas begon ik weer flink na te denken en werd ik weer heel verdrietig. Zat te trillen op mijn stoel. Mijn stagebegeleidster weet er gelukkig van, en zij ziet dit ook als een rebound voor hem.

Alleen begin ik het mezelf kwalijk te nemen.. Ik kwam altijd zaterdagmiddags bij hem, maar ik was de zaterdag voor het uitging chagerijnig wakker geworden door hoofdpijn en toen vroeg hij of ik 's avonds wou komen. Toen heb ik zwaar over de top gereageerd, daarna wel heeel vaak sorry gezegd maar toen zei hij dat hij nadenken moest enzo..
Als ik nou niet zo debiel had gereageerd op een doodnormale vraag, dan was ik dat weekend nog bij hem geweest en was ik nog gelukkig.. Ik haat mezelf en ik weet dat het niet alleen mijn schuld is maar toch.. Ik kon bij hem zijn maar heb het zelf verpest zucht. Daar zit ik nu mee

^ niet schuldig voelen!! Niet doen!! Het zit bij hem niet bij jou. Heb het zelfde gehad, zondagavond maakte hij het uit. Vrijdagavond heb ik een hele avond lopen janken om iets doms, zaterdag zat ik zelf te twijfelen, zondag zat ik te zeiken en zondagavond barstte de bom. Maar echt zoek de schuld NIET bij jezelf!

quote:

Op woensdag 13 maart 2013 12:00 schreef perfectsecret het volgende:
^ niet schuldig voelen!! Niet doen!! Het zit bij hem niet bij jou. Heb het zelfde gehad, zondagavond maakte hij het uit. Vrijdagavond heb ik een hele avond lopen janken om iets doms, zaterdag zat ik zelf te twijfelen, zondag zat ik te zeiken en zondagavond barstte de bom. Maar echt zoek de schuld NIET bij jezelf!

Ik probeer het ook uit mijn hoofd te praten. Ik heb sorry gezegd, aangeboden een leuke avond ervan te maken, spareribs te halen, zelfs 5 uren lang te pijpen etc. Dus ik heb mijn best echt wel gedaan. Maar dan is het even weg en dan plop! Is het er weer en denk ik verdomme, ik had bij hem kunnen zijn, in zijn armen kunnen liggen.. Hem kunnen zien.. Seks hebben! Want ik loop bijna tegen de muren op verdorie, heb al 3 weken geen seks gehad en dat ben ik niet geweeheeend

Verlaag je nou niet tot seks met je ex joh, dan heeft ie die macht nog over jou. Ik wilde het liefst iedere dag maar na 2 maanden was mijn libido bevroren. Gewoon nog even volhouden.

Ga het ook zeker niet doen, maar had wel gewild dat we nog even seks hadden gehad voor ie het uitmaakte Kon ik er ietsies langer tegenaan.

Merk trouwens wel dat ik niet zoveel moeite heb met contact zoeken. Denk wel veel aan hem, maar heb meer moeite met niet constant zijn moeder te appen dan hem hihi. Ben ik wel blij om.