Depressie & Angst #25

quote:

Op zaterdag 16 februari 2013 21:48 schreef davo1979 het volgende:

[..]

Ik zeg ook niet dat je niet voor jezelf kan zorgen. Dat zal ongetwijfeld wel! Je bedoeld dat het de meningen van anderen jouw beïnvloeden in de keuzes die je maakt?

Dat niet zozeer, niet op korte termijn.

Dat gebeurt alleen denk ik wel op lange termijn.

Moeilijk Moeilijk herken het deels wel mijn emoties worden weleens beïnvloed door andere mensen. Daar ben ik nu dus ook mee bezig om dit te veranderen maar is moeilijk af en toe.

quote:

Op zaterdag 16 februari 2013 22:07 schreef davo1979 het volgende:
Moeilijk Moeilijk herken het deels wel mijn emoties worden weleens beïnvloed door andere mensen. Daar ben ik nu dus ook mee bezig om dit te veranderen maar is moeilijk af en toe.

Achja doodnormaal dat je emoties beinvloed worden... Maar negatief is nooit fijn.

Negatief is nooit fijn. Maar gelukkig heb ik de laatste tijd wel zoiets van dat is jouw probleem, maak het niet mijn probleem. Is nog steeds moeilijk maar ik kan wat beter weg lopen van de situatie en niet op mezelf betrekken.

quote:

Op zaterdag 16 februari 2013 22:29 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Heel goed!
Ik leer het ook nog met vallen en opstaan, geen ja zeggen als je nee voelt, klein vb: vd week was bij eem buurvrouw de sleutel vd toegangsdeur afgebroken, toen belde ze dus of ze mijn sleutel mocht lenen, maar daar voel ik mij niet prettig bij, dus zei ik nee! Nou daar snapte ze niks van en ze was ook nog beledigd, maar daar heb ik geen boodschap aan, terwijl ik voorheen toch overstag gegaan zou zijn..

Ik snap nie? Waarom? Wie hoe? Ik snap het niet helemaal.

Toegangsdeur van flat oid?

quote:

Op zaterdag 16 februari 2013 22:29 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Heel goed!
Ik leer het ook nog met vallen en opstaan, geen ja zeggen als je nee voelt, klein vb: vd week was bij eem buurvrouw de sleutel vd toegangsdeur afgebroken, toen belde ze dus of ze mijn sleutel mocht lenen, maar daar voel ik mij niet prettig bij, dus zei ik nee! Nou daar snapte ze niks van en ze was ook nog beledigd, maar daar heb ik geen boodschap aan, terwijl ik voorheen toch overstag gegaan zou zijn..

Herkenbaar! De laatste tijd vraag ik ook tijd om over dingen na te denken. Want ik ben ook zn snelle ja zegger en later denk ik van wat heb ik weer over mijzelf heen laten lopen of op me hals gehaald. Maar het gevoel waar je zelf mee blijft zitten vind ik af en toe heel moeilijk. Terwijl een ander daar niet over nadenkt.

quote:

Op zaterdag 16 februari 2013 22:30 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Ik snap nie? Waarom? Wie hoe? Ik snap het niet helemaal.

Toegangsdeur van flat oid?

Volgens mijn gedachten bedoeld gewoonmezelf87. Dat ze normaal altijd ja zegt omdat ze iemand is die graag mensen wil helpen. Maar stel je nou voor ze geeft die sleutel dan kan ze dus zelf tijden gaan leuren om die sleutel weer terug te krijgen terwijl het niet haar probleem was. Die buurvrouw heeft die sleutel afgebroken en het is dus haar probleem om op te lossen.
Als het niet klopt wat ik zeg moet je het maar zeggen hoor gewoonmezelf87.

En het zijn vaak ook de mensen die het vragen dat als jij in fik zou staan nog niet eens naar buiten zouden komen maar wel verwachten dat jij het doet in de omgekeerde situatie. Hier in straat ook zn stel Surinamers (toevallig). Dacht leuk nieuwe mensen elke keer als ik er kwam werden de kinderen bij mij gedumpt en gingen ze zelf lekker zitten roken in de tuin. Ik ben je kinderoppas toch niet! Mijn partner heeft een aantal keer geholpen met klusjes rond het huis en afgesproken dat als de tijd kwam hun bij ons even een handje moesten geven. Nou nooit hadden ze tijd, hadden ze wel maar niet voor ons.

quote:

Op zaterdag 16 februari 2013 22:41 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Die gedachtegang klopt idd! En daarbij kost die sleutel 45 euro als je m opnieuw aanvraagt, dus ik leen m gewoon niet uit! Mijn huis, mijn sleutel.

KT: ik woon in een flat dus idd de sleutel vd deur beneden.

Achja ligt eraan hoe goed je ze kent denk ik...

Maar het hoe en waarom vermelden is altijd wel fijn.

quote:

Op zondag 17 februari 2013 00:24 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb heel veel voor hun gedaan maar ALS ik dan iets vraag (zelden) dan is het altijd moeilijk. Tja dat houd een keer op

Beter een goeie buur dan een verre vriend zeggen ze.

quote:

Op zondag 17 februari 2013 00:24 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb heel veel voor hun gedaan maar ALS ik dan iets vraag (zelden) dan is het altijd moeilijk. Tja dat houd een keer op

Heel herkenbaar. En die mensen zuigen ook.

Bleh, kut hier 😡😡 Ziek in bed en sinds dagen is het kijken naar een schermpje weer een beetje mogelijk.
Vorige week in het zuiden des lands geweest (het ultieme vermijdingsfeest was weer), maar dat backfirded keihard. Tijdje bij m'n ouders geweest met m'n lief, maar ik word echt gek van ze. Luisteren kunnen en doen ze niet, overal een mening over en geen contact.

En ik zou het me niet meer laten raken, maar fuck, toch doet het weer pijn. Verder baal ik dat ik nu ziek ben, m'n afspraak met m'n therapeute daardoor morgen niet doorgaat en zie ik alles weer pikzwart. Opdrachten van m'n loopbaancoach die er nog steeds ligt, angst voor verkeerde keuzes, een soort plan hebben bedacht, maar oei, gaat het wel met die vermoeidheid.

Oh, en doe ik nog wel genoeg met de dingen die ik geleerd heb tijdens m'n opname van vier maanden?

Mja, het gaat weer lekker. Als ik me beter voel is stap 1 misschien om de lessen van m'n opname weer eens erbij te halen...

@Nyota Die vermoeidheid is zo herkenbaar!

Algemene vraag gebruikt er hier iemand mirtazapine?

quote:

Op zondag 17 februari 2013 19:29 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Nyota als ik het zo lees is stap 1 even pas op de plaats maken, en even alleen focussen op jezelf!!! De rest komt wel weer

Dikke knuffel voor jou

Thanks Net er nog even wat dingen uitgegooid bij m'n schatje, dat hielp wel een beetje. Nu maar weer slapen, slapen, slapen, slapen. Opzouten die griep

Ik wil heel veel typen, maar weet niet waar te beginnen en eigenlijk ook te veel hoofdpijn voor dit schermpje. Dus voor nu alleen maar even: bleh, bah, kutzooi

quote:

Op maandag 18 februari 2013 17:25 schreef Nyota het volgende:
Ik wil heel veel typen, maar weet niet waar te beginnen en eigenlijk ook te veel hoofdpijn voor dit schermpje. Dus voor nu alleen maar even: bleh, bah, kutzooi

Knuffel terug dan maar

quote:

Op maandag 18 februari 2013 17:52 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Knuffel terug dan maar

Je bent een schatje

Eigenlijk gaat het goed hier

Ik ben nu gestopt met school, en heb 2 uur vrijwilligerswerk in de week. En ik vaar er goed op
Ben wel behoorlijk wat aangekomen maar ik werk eraan.

Vrijdag gesprek bij de bieb, ook over vrijwilligerswerk

Ik zit weer in een behoorlijke dip. Het gaat de laatste week niet zo lekker met me.
De psycholoog heeft aangegeven mij niet verder te kunnen behandelen, dat een andere therapie of behandelingsvorm beter van toepassing zou zijn.

Dit bericht kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Kort na de start van de therapie was ik skeptisch en niet tevreden over de aanpak (inzake CGT). Maar omdat psychische problemen oplossen vaak een zoektocht is naar de juiste aanpak, heb ik het geduld genomen, geaccepteerd dat ik het de tijd moet geven. En nu, een half jaar verder, ben ik geen steek verder gekomen. Een beetje boos, een beetje teleurgesteld. En skeptischer: wat moet er nu gebeuren, helpt de volgende behandeling wel?

Daarnaast voel ik me uitgekeken op mijn leven. Ik ben niet suïcidaal hoor. Maar ik zit simpelweg te lang thuis. Mijn leven is saai geworden. Ik wil de deur uit, maar weet eigenlijk ook niet precies wat te doen. Daarnaast wil ik heel graag werken, alleen ben ik daar nog niet klaar voor. Ik wil leven zoals mijn leeftijdsgenoten, mijn leven opbouwen. Sta al te lang stil. Ook op vakantie gaan, na jaren. Maar het zit er nog even niet in.

Ik moet mijn leven gaan organiseren, mijn angsten gaan confronteren, gaan sporten. Maar met een paniekstoornis (met een beetje agorafobie), slaapstoornis (als ik vroeg op moet) en bijbehorende angst: angst om flauw te vallen, in slaap te vallen, is dat soms best pittig. Zeker als je een paar dagen niet buiten bent geweest.

Oh, dat lijkt me zeer vervelend om te horen. Helpt ze je nog wel verder naar een vervolgtherapie? En wat zou dat kunnen zijn?

Morgenochtend hoor ik meer. Ze dacht de vorige keer snel aan een dagbehandeling of bijvoorbeeld 3 dagen per week, een intensieve behandeling bij een GGZ-instelling. Vind het vooral confronterend om zo'n voorstel te horen. Daarnaast hebben ze zoiets niet in mijn woonplaats, ik zal daar voor moeten reizen. Wat ook één van mijn angsten is.

Of behandeling bij de psychiater. De psychiater werkt tegenovergesteld van de psycholoog. Bij hem heb ik gerichte vragen kunnen stellen en antwoorden gekregen waar ik wat mee kon. Daar wilt mijn psycholoog niet aan omdat zij denkt dat dat hetzelfde werkt als bij vermijding.

Kan momenteel geen rust in mijn benen krijgen, eerder vanavond schoot er bijna kramp in.

Ik heb al een warm bad genomen maar mijn benen weigeren zich te ontspannen. Ook al Souplesse gesmeerd in de hoop dat mijn spieren weer normaal gaan doen, niets lijkt te helpen.

Gaat weer een helse nacht worden. Graag zou ik een paar dagen in een coma willen liggen, krijgen mijn benen de rust die ze nodig hebben en ik ook.

Ik voel me eigenlijk de laatste dagen wel "fijn" ondanks de druk. Lekker bezig in het zonnetje in de moestuin. Kijk er echt na uit dat het seizoen gaat beginnen! Morgen weer een afspraak met mijn begeleider die natuurlijk gaat zeiken dat ik nog steeds niet de pillen heb ingenomen.

Ben je gelukkig als je niet ongelukkig bent? Ik ben het er niet mee eens.

quote:

Op maandag 18 februari 2013 23:39 schreef kingtoppie het volgende:
Ben je gelukkig als je niet ongelukkig bent? Ik ben het er niet mee eens.

Het kan heerlijk zijn om van je angsten af te zijn, maar wat overblijft is dan vaak alsnog ongelukkigheid zonder angst.

nog steeds niet kunnen slapen door de constante dreiging van kramp. Inhibin helpt normaal wel maar vandaag niet.

Lijkt erop dat slaap er deze nacht niet bij zal zijn.

Hoi, even hier want ongeschikt voor datingsitetopic en te lang voor HVJJN.

Het is heel gek. Ik zit al een paar dagen lang 's avonds te janken. Ik ben eerder gediasgnosticeerd met een dysthyme stoornis + ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Behandeling ging goed, heb een jaar lang dagbehandeling gehad, en voelde me na afloop krachtiger dan ooit. Ben er nu 1,5 jaar uit, en ik heb vrijwel alle doelen uit mijn behandelplan behaald, ik vind mezelf nu leuk, niet meer een eenling tussen vrienden etc.

Toch voel ik me heel wanhopig op relatiegebied. Ik snak naar iemand die me ff knuffelt en zegt 'ik hou van jou'. met veel geluk vind ik af en toe iemand die zegt 'ik hou van je kutje' en daar houdt het dan wel mee op. nou twijfel ik, is dit een primaire levensbehoefte, af en toe intimiteit en heb ik alle recht op groot verdriet? of heeft mijn verdriet toch een psychische achtergrond en moet ik weer hulp zoeken? ik denk oprecht niet dat er nu een schema actief is, waarschijnlijk wel de modus Kwetsbaar kind (voor degenen die bekend zijn met schematherapie). En hoe deal ik hier nu mee? De situaties vermijden waar bij er stelletjes opduiken heeft geen zin, dan kan ik mijn hele adressenlijst wel schrappen en ik heb juist behoefte aan sociaal contact.

misschien komt het ook wel allemaal, de behoefte aan troost, omdat ik gefaald heb met mijn scriptie en misschien pas over een jaar mijn diploma haal. het leven lijkt nu ff heel uitzichtloos weer en ik weet oprecht niet hoe ik verder moet in het leven op dit punt, maatschappelijk gezien.

quote:

Op dinsdag 19 februari 2013 02:20 schreef Andromache het volgende:
Toch voel ik me heel wanhopig op relatiegebied. Ik snak naar iemand die me ff knuffelt en zegt 'ik hou van jou'. met veel geluk vind ik af en toe iemand die zegt 'ik hou van je kutje' en daar houdt het dan wel mee op. nou twijfel ik, is dit een primaire levensbehoefte, af en toe intimiteit en heb ik alle recht op groot verdriet? of heeft mijn verdriet toch een psychische achtergrond en moet ik weer hulp zoeken? ik denk oprecht niet dat er nu een schema actief is, waarschijnlijk wel de modus Kwetsbaar kind (voor degenen die bekend zijn met schematherapie). En hoe deal ik hier nu mee? De situaties vermijden waar bij er stelletjes opduiken heeft geen zin, dan kan ik mijn hele adressenlijst wel schrappen en ik heb juist behoefte aan sociaal contact.

misschien komt het ook wel allemaal, de behoefte aan troost, omdat ik gefaald heb met mijn scriptie en misschien pas over een jaar mijn diploma haal. het leven lijkt nu ff heel uitzichtloos weer en ik weet oprecht niet hoe ik verder moet in het leven op dit punt, maatschappelijk gezien.

Je hebt een basisbehoefte aan liefde, waardering, begrip en compassie, dat heeft een mens nodig als voeding om te groeien tot de persoon die je echt bent, punt is alleen dat je op de 1e plaats jezelf die dingen moet geven.

Als jij jezelf niet waardeert om wie jij bent, kan een ander dat dan doen? Als jij jezelf ziet als niet goed genoeg, is het dan niet 'logisch' dat je mensen aantrekt die jou ook zo zien en dat gevoel bevestigen? Je leven, en dus ook de mensen die je aantrekt, vormen zich aan de hand van hoe je jezelf ziet.

Het herkennen van het kwetsbare kind, of welk schema dan ook, kan heel handig zijn, het is denk ik alleen niet handig om van het kwetsbare kind vervolgens het ''wachten tot iemand hem/haat gaat vertellen dat hij/zij wel 'goed' is en zich van bevestiging van anderen afhankelijk zijn'' kind te maken, als je snapt wat ik bedoel. Dat is een passieve houding, waar je de macht over iets heel belangrijks en fundamenteels, de bevestiging van wie jij bent, buiten je neer legt.

Jezelf niet waarderen/accepteren maakt je kwetsbaar omdat je dan rondloopt met de angst door anderen op jouw eigen innerlijk negativiteit geraakt te worden, denk dat je er veel aan kunt hebben daar iets mee te gaan doen, al is het maar beginnen met wennen aan het idee jezelf wel de moeite waard te vinden. Daarnaast lijkt me handig voor jezelf na te gaan waardoor en hoe er negatieve gedachten over jezelf gevormd zijn zodat wanneer die de kop op steken je er iets anders/positiever tegenover kunt zetten

quote:

Op dinsdag 19 februari 2013 07:54 schreef Vlaggenroof het volgende:
Ik heb hetzelfde denk ik. De wanhoop om niemand te vinden, niemand die ooit in me gezicht heeft gezegt dat ze van me houdt.

Zelfde als hierboven; ga dat zelf doen