Het peutertopic (2-4 jaar) deel 122

Poppejans, ik ben zo blij van jouw post te zien.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het super dat jullie dit allemaal doen en ben er soms wel wat jaloers op, want hier is het toch allemaal een pak minder doordacht.

Van de juffen (hij heeft 1 juf, maar die school heeft maar 3 juffen en 50 kindjes, dus de juffen kennen eigenlijk alle kindjes) horen we eigenlijk alleen maar dat het een fijne jongen is (hij verovert elke ochtend de harten van de juffen met een okkernoot ), maar dat hij wel koppig kan zijn. Hij is actief, erg actief, dat merken we zelf ook, maar dat vind ik ook niet echt jammer. Hij kan ook rustig zijn als we dat vragen. Het enige waar ik het zelf wat moeilijk mee heb, is dat hij meestal te luid babbelt (hij roept soms terwijl hij gewoon iets zegt), maar ja, hoe krijg je dat er goed uit?

quote:

Op donderdag 31 januari 2013 14:11 schreef simmu het volgende:
nja, ik probeer ook eerlijk te zijn. en helaas: vliegen doen echt niks! bijen wel. dus dat leggen we hem uit en we proberen hem het verschil te laten zien.

selene was laatst bezig over spoken en dat doet hem dan weer niks. hij kwam een keer uit bed met de mededeling "poken taan niet he mama". het kostte me eventjes om te ontcijferen wattie zei, maar toen was het helder hij spreekt alleen volzinnen. losse woorden doettie niet aan

Wespen doen wel wat. Bijen doen in principe niets

Uitgestrekte opvoedtechnieken? Waar doelen jullie op?

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 08:48 schreef leonieke het volgende:
Poppejans, ik ben zo blij van jouw post te zien.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het super dat jullie dit allemaal doen en ben er soms wel wat jaloers op, want hier is het toch allemaal een pak minder doordacht.

Dat hoef je toch niet op je eigen ouderschap te betrekken? Wees blij met hoe het gaat, en als het op bepaalde punten niet zo lekker gaat, kun je hier tips inwinnen of zo. Daar is een forum juist zo handig voor.

En echt, als je opschrijft wat je doet, lijkt het al gauw heel wat. Maar het is geen script. Geloof het of niet: ook mensen die graag lezen, hebben gevoel en houden rekening met context.

Claudia, ik schrijf best vaak over L toch? Of ongemerkt niet zo vaak over dr persoonlijkheid?

Ik heb werkelijk geen idee hoe vaak peuters huilen. Vriendin van mij heeft een kleuter inmiddels en die huilt eigenlijk nooit. Maar die is op dr vierde al gediagnostiseerd met asperger, mss heeft dat ermee te maken. L huilt vooral onnodig snel, in mijn ogen. Als ze dénkt dat ze dr trui niet over dr hoofd krijgt. Of omdat er een bobbeltje in dr sok zit terwijl ik nog niet eens de kans heb gehad om m fatsoenlijk aan te trekken. Of omdat er een broodkruimeltje in bed ligt of een druppeltje water op dr mouw valt. Of omdat dr stoel nog niet is aangeschoven of omdat je dr cracker kan de verkeerde kant besmeert. En ze wordt wóest als je dr niet meteen verstaat.

Verder is ze ontzettend lief. En héél knuffelig. Eigenlijk zijn alle conflicten of verdrietjes wel op te lossen met een knuffel. Ze lijkt ook echt te genieten van het gezinsleven. Eergisteren zei ze tegen oma, die oppaste: "Daar zijn papa en mama! Ik vind het gezellig als ze allebei zijn!" En als ze 's ochtends bij me in bed komt liggen, krijg ik altijd een heleboel kusjes en knuffels. Ongeveer elke tien minuten last ze daar een momentje voor in. Vanmorgen kreeg ik zelfs een: 'Ik hou van jou.'

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 08:52 schreef -Spring het volgende:
Uitgestrekte opvoedtechnieken? Waar doelen jullie op?

Het is hier door een aantal soms zo helemaal theoretisch doordacht hoe je gaat reageren/hebt gereageerd naar je kind toe.Ik vind het soms best interessant om te lezen,maar zit af en toe omdat ik zelf geloof ik geheel praktijkgericht ben.
Ik reageer puur op mn gevoel eigenlijk,ik denk daar nooit diep over na.Tuurlijk heb ik vaak zat dat ik wou dat ik anders gereageerd had,maar dat lijkt me menselijk.

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 09:03 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Geloof het of niet: ook mensen die graag lezen, hebben gevoel en houden rekening met context.

Ik bedoelde het helemaal niet aanvallend hoor... het was eigenlijk een compliment dat ik jullie gaf, maar dat is niet zo goed overgekomen blijkbaar

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 09:08 schreef -Spring het volgende:
Ik heb werkelijk geen idee hoe vaak peuters huilen. Vriendin van mij heeft een kleuter inmiddels en die huilt eigenlijk nooit. Maar die is op dr vierde al gediagnostiseerd met asperger, mss heeft dat ermee te maken. L huilt vooral onnodig snel, in mijn ogen. Als ze dénkt dat ze dr trui niet over dr hoofd krijgt. Of omdat er een bobbeltje in dr sok zit terwijl ik nog niet eens de kans heb gehad om m fatsoenlijk aan te trekken. Of omdat er een broodkruimeltje in bed ligt of een druppeltje water op dr mouw valt. Of omdat dr stoel nog niet is aangeschoven of omdat je dr cracker kan de verkeerde kant besmeert. En ze wordt wóest als je dr niet meteen verstaat.

Dat is gewoon Thomas (maar hij wordt niet woest, hij blijft gewoon huilen). Maar die kusjes van mama en papa lossen het probleem wel altijd direct op.

Ik vind gewoon dat ik te weinig knuffels en kusjes krijg, maar dat ligt dan waarschijnlijk weer aan mij

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 09:18 schreef leonieke het volgende:

[..]

Dat is gewoon Thomas (maar hij wordt niet woest, hij blijft gewoon huilen). Maar die kusjes van mama en papa lossen het probleem wel altijd direct op.

Ik vind gewoon dat ik te weinig knuffels en kusjes krijg, maar dat ligt dan waarschijnlijk weer aan mij

Ik zie het huilen trouwens niet als probleem, hoor. Het is meer een constatering.

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 09:14 schreef Poppejans het volgende:

[..]

Het is hier door een aantal soms zo helemaal theoretisch doordacht hoe je gaat reageren/hebt gereageerd naar je kind toe.Ik vind het soms best interessant om te lezen,maar zit af en toe omdat ik zelf geloof ik geheel praktijkgericht ben.
Ik reageer puur op mn gevoel eigenlijk,ik denk daar nooit diep over na.Tuurlijk heb ik vaak zat dat ik wou dat ik anders gereageerd had,maar dat lijkt me menselijk.

Ik merk aan mezelf dat ik altijd eerst op mn gevoel reageer. Als dat niet werkt, is mijn natuurlijke tweede reactie om me in L te verplaatsen en mn begrip uit te spreken. Als dát niet lukt, ga ik me heel bewust bedenken welke technieken ik allemaal eens zou kunnen uittesten. Leuk om te zien hoe ze daarop reageert.

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 09:14 schreef Poppejans het volgende:

[..]

Het is hier door een aantal soms zo helemaal theoretisch doordacht hoe je gaat reageren/hebt gereageerd naar je kind toe.Ik vind het soms best interessant om te lezen,maar zit af en toe omdat ik zelf geloof ik geheel praktijkgericht ben.
Ik reageer puur op mn gevoel eigenlijk,ik denk daar nooit diep over na.Tuurlijk heb ik vaak zat dat ik wou dat ik anders gereageerd had,maar dat lijkt me menselijk.

Maar juist naar S toe vind ik dat ik er wel heel erg naar moet streven om zo min mogelijk achteraf te wensen dat ik anders gereageerd had.

Maar dat wil niet zeggen dat er hier uit boekjes wordt geleefd, hoor. Ik vind opvoeden behalve soms erg moeilijk, ook interessant en ook om te lezen hoe anderen het doen. En eigenlijk doe jij hetzelfde, want jij leest ook hier op het forum mee over allerlei zaken met betrekking tot opvoeden Neem je vast per ongeluk onbewust wel dingetjes van mee in het dagelijks leven/

Poppejans, ik denk dat je geen realistische indruk krijgt van hoe het er bij ons thuis bijvoorbeeld aan toegaat. Kijk, als Stiemie hier haar problemen met haar jongste uit komt leggen en wel wat tips kan gebruiken, dan ga ik niet zeggen: "Oh, dat doe ik gewoon op gevoel." Het is in zo'n geval logisch om bij jezelf na te gaan wat je eigenlijk doet, wat je daar aangenaam en onaangenaam aan vindt en wat in jouw beleving wel en niet werkt. Dat is inherent aan een forum, dat je op dat soort dingen reflecteert en ervaringen deelt. Nu ging het over driftbuien, maar vaak gaat het ook over zaken als zindelijk worden.

Het is in mijn geval zo dat ik geneigd ben om begrip te tonen voor het gedrag van m'n peuters en daarover te praten. Dat voelt voor mij fijn en logisch, en ik heb er in het verleden dingen over gelezen die erbij aansluiten. Verder komt er natuurlijk min of meer ongemerkt ook een hoop informatie op mijn pad, bijvoorbeeld hier op het forum, door een artikel dat op Facebook wordt gedeeld, of door een folder van het consultatiebureau. En zo pik je gaandeweg dingen op die bij je gevoel aansluiten, en soms verandert je gevoel ook wel eens door dingen die je leest.

Een van de leukste dingen van het ouderschap vind ik het improviseren. Ik haal de kindjes op van de opvang, we moeten een half uur naar huis lopen, ze zijn allebei chagrijnig - wat doe ik om de situatie te verbeteren? Een onwijze uitdaging is het, telkens weer. Ik vind het interessant om achteraf te bedenken wat een strategie nou succesvol maakte, - dat hoort ook wel weer bij me - maar ook onbewust vinden dat soort processen plaats. Een ieder van ons traint zichzelf en past strategieën die in het verleden succesvol zijn gebleken toe. En andersom ook natuurlijk: als je een keer een grapje maakt dat verkeerd uitpakt, dan kijk je wel uit om datzelfde grapje nog eens in te zetten.

Maar uiteindelijk vind ik de nadruk op strategieën en technieken niet recht doen aan wat het ouderschap leuk of effectief maakt. Het gaat nu vaak over wat te doen als het al misloopt, maar zelden over wat je doet om het leuk te hebben met elkaar waardoor het niet of veel minder vaak misloopt. Jammer is dat eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 09:14 schreef Poppejans het volgende:

[..]

Het is hier door een aantal soms zo helemaal theoretisch doordacht hoe je gaat reageren/hebt gereageerd naar je kind toe.Ik vind het soms best interessant om te lezen,maar zit af en toe omdat ik zelf geloof ik geheel praktijkgericht ben.
Ik reageer puur op mn gevoel eigenlijk,ik denk daar nooit diep over na.Tuurlijk heb ik vaak zat dat ik wou dat ik anders gereageerd had,maar dat lijkt me menselijk.

+1
En dat vind ik dan ook weer lastig/moeilijk.
Het gaat er hier in grote lijnen zo anders aan toe.
Het is dat Roy hier nu al redelijk aan kan wijzen/gebaren wat hij wilt dat we sneller begrijpen wat hij bedoelt maar soms zitten we echt met onze handen in het haar, van wat bedoel je nou, wat wil je...

Zoals vanmorgen, we zitten samen te ontbijten, gaat Roy ineens wijzen richting de grond dus ik kijk ook naar de grond, maar ik zie niks liggen. ik vraag hem wat zie je Roy? en Roy blijft naar de grond wijzen en huilen.
Dus ik geef Roy nog eens stukje brood, Roy duwt het brood weg en blijft naar beneden wijzen, ik buig naar hem toe, kijk weer met hem mee, maar zie echt niks (buiten zijn stukje brood) Ik pak het stukje brood en leg het terug op tafel.
Roy word helemaal boos op me, gillen,huilen, en maar wijzen.
Maar echt niks gevonden...
Ondertussen wilt Roy niet meer verder eten. Dus haal de tafel af, en haal Roy uit zijn stoel, Roy gaat gelijk door zijn knieen langs de tafel op, ligt er aan de achterkant van de tafel een puzzelstukje
Hij pakt het, en klimt snel zijn stoel terug in en eet zijn boterham verder op.

Zo hebben wij hier ook nog steeds het drama wat luierverschonen heeft, Roy blijft gewoon niet even stil liggen, en gilt alles bij elkaar. gooit zijn onderlijf in de strijd (we moeten echt met 1 hand Roy tegenhouden en met de andere vliegensvlug zijn luier afdoen, billen schoonmaken, en schone luier terug aan doen)
Hebben al vanalles geprobeerd, speeltje geven,boekje,liedje zingen,voor de tv, boven in een schemerige kamer.
Ook aangeven Roy blijf nu eens liggen dan zijn we sneller klaar en kan jij weer spelen.
Op de Tjasker doet Roy dat ook, en hun doen het nu met zijn 2en omdat alleen niet meer gaat
En hun hebben ook echt geen tips, ja proberen hem heel snel zindelijk te krijgen

En dan doet het best "pijn"dat het hier vaak net even anders gaat en dat de "normale"dingen vaak niet toepasbaar zijn hier.

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 10:11 schreef _Bar_ het volgende:

[..]

+1
En dat vind ik dan ook weer lastig/moeilijk.
Het gaat er hier in grote lijnen zo anders aan toe.
Het is dat Roy hier nu al redelijk aan kan wijzen/gebaren wat hij wilt dat we sneller begrijpen wat hij bedoelt maar soms zitten we echt met onze handen in het haar, van wat bedoel je nou, wat wil je...

Zoals vanmorgen, we zitten samen te ontbijten, gaat Roy ineens wijzen richting de grond dus ik kijk ook naar de grond, maar ik zie niks liggen. ik vraag hem wat zie je Roy? en Roy blijft naar de grond wijzen en huilen.
Dus ik geef Roy nog eens stukje brood, Roy duwt het brood weg en blijft naar beneden wijzen, ik buig naar hem toe, kijk weer met hem mee, maar zie echt niks (buiten zijn stukje brood) Ik pak het stukje brood en leg het terug op tafel.
Roy word helemaal boos op me, gillen,huilen, en maar wijzen.
Maar echt niks gevonden...
Ondertussen wilt Roy niet meer verder eten. Dus haal de tafel af, en haal Roy uit zijn stoel, Roy gaat gelijk door zijn knieen langs de tafel op, ligt er aan de achterkant van de tafel een puzzelstukje
Hij pakt het, en klimt snel zijn stoel terug in en eet zijn boterham verder op.

Zo hebben wij hier ook nog steeds het drama wat luierverschonen heeft, Roy blijft gewoon niet even stil liggen, en gilt alles bij elkaar. gooit zijn onderlijf in de strijd (we moeten echt met 1 hand Roy tegenhouden en met de andere vliegensvlug zijn luier afdoen, billen schoonmaken, en schone luier terug aan doen)
Hebben al vanalles geprobeerd, speeltje geven,boekje,liedje zingen,voor de tv, boven in een schemerige kamer.
Ook aangeven Roy blijf nu eens liggen dan zijn we sneller klaar en kan jij weer spelen.
Op de Tjasker doet Roy dat ook, en hun doen het nu met zijn 2en omdat alleen niet meer gaat
En hun hebben ook echt geen tips, ja proberen hem heel snel zindelijk te krijgen

En dan doet het best "pijn"dat het hier vaak net even anders gaat en dat de "normale"dingen vaak niet toepasbaar zijn hier.

Ik denk ook niet teveel na over dingen, maar toen Harry nog niet praatte en hij wilde wat duidelijk maken, dan zette ik hem even op de grond en zei: kun je het aanwijzen? Of wat bedoel je?
Zij zien soms zoveel meer dan wij zien...
Het werkt trouwens nu nog steeds. Als ik hem niet kan verstaan of ik begrijp niet wat hij bedoelt, dan gaat hij zelf al van tafel om even te pakken/wijzen wat hij bedoelt.

Hij is nu trouwens heel erg van het 'zogenaamd' doen
Laatst hadden we een hele kinderboerderij op de slaapkamer incl olifanten en 'pratsj' (=modder)

Ik vind het wel interessant om te lezen Zoals Claudia het beschrijft probeer ik het ook vaak te doen, maar dat lukt echt niet altijd hoor. Ik heb lang niet altijd het geduld ervoor en ben ook niet altijd creatief genoeg

quote:

Op donderdag 31 januari 2013 11:19 schreef Brighteyes het volgende:
Spring, ik zie het zo voor me!

Over Oscar: Afgelopen zomer bijvoorbeeld duwde hij een vriendinnetje, die stond op het randje van een (5cm hoge traptrede) en die kukelt dus achterover. Dik drama natuurlijk (meisje is ook 3 ) en dan vind ik dat Oscar eigenlijk wel sorry moet zeggen omdat hij niet bedoelde dat zij zou vallen en pijn zou hebben, maar omdat dat duwtje dus veel erger uitpakte dan hij had verwacht slaat hij dus volledig dicht en is het echt diep verdriet met hele lange uithalen omdat hij er dan zo van schrikt...

maar is dit nu niet iets waarbij je juist eerst hem kan helpen bij zijn gevoel. ik trooste dan altijd. Jeetje, je wilde een klein duwtje geven en nu ging het helemaal mis. Je bent erg geschrokken. en zo dan het gesprek een beetje vlot trekken. Al pratend kom je dan eigenlijk bij de spijt die ze voelen, en kan je ook leren dat dingen soms anders gaan dan je bedacht had, en dat het dan ook fijn is als je meeleeft met de ander. Excuses zijn er niet alleen als je iets expres doet. Mijn middelste is ook zo'n gevoeligerd.

en ik zou nóóit grappen maken over verkopen, weggeven of ergens anders slapen. ook het kind waartegen je het grapje maakt kan de indruk krijgen dat als je iets doet wat irritant is je zo weggedaan wordt.
Dat is in ieder geval niet een gevoel dat ik mijn kinderen wil geven. dat het uberhaupt een optie is, of dat je als oudere broer dat recht hebt ofzo.
tuurlijk maken we hier wel (flauwe ) grappen. maar nooit op dat vlak. ze wonen hier, alledrie en ze zijn me even lief. Dat ze elkaar misschien niet altijd even aardig vinden is oké. Dat kan je uitspreken en uitpraten. en je kan ook best wensen dat die broer er niet was. maar ja, hij is er wel.Of hem ontzéttend irritant vinden.
mijn oudste twee komen echt geregeld even hun hart luchten over dat irritante broertje. en dan kletsen ze even tegen me aan en zijn ze het weer kwijt. en ik hoor het. ik luister alleen. en begrijp ook echt wel wat ze bedoelen. Maar los niks op verder. praten is vaak al genoeg.

Maar ik kwam voor Stiemie.

Mijn oma zei het al: een garnaal heeft ook een kop. (over mijn temperamentvolle derde, ze had het goed gezien, het is een uitdagende persoonlijkheid. )

Wat doet L als jij even weg bent? kan het zijn dat die bijvoorbeeld iets zegt als: ik was lekker boven? of iets anders uitdagend? gewoon even om álle kanten te belichten. Mijn lieve schattige naieve oudste bleek bijvoorbeeld best eens olie op het vuur te gooien.

Zou het helpen als E. eens boven mag kijken wat de dames doen? Zou je iets kunnen bedenken wat E. wel mag, en L niet? dat haalde hier de angel er behoorlijk uit. dus bijvoorbeeld een bak met spulletjes die er echt alleen zijn wanneer L een vriendinnetje heeft, en waar héél nadrukkelijk níet doorL aangezeten mag worden. nooit. En dat dit alleen is voor peuterzusjes. En dat het dus heel bijzonder is dat je peuter bent, want dan mag je dát. dus het fijne, bijzondere en uitzonderlijke benadrukken van peuter zijn.

quote:

Op vrijdag 1 februari 2013 13:17 schreef debuurvrouw het volgende:
Maar ik kwam voor Stiemie.

Mijn oma zei het al: een garnaal heeft ook een kop. (over mijn temperamentvolle derde, ze had het goed gezien, het is een uitdagende persoonlijkheid. )

Wat doet L als jij even weg bent? kan het zijn dat die bijvoorbeeld iets zegt als: ik was lekker boven? of iets anders uitdagend? gewoon even om álle kanten te belichten. Mijn lieve schattige naieve oudste bleek bijvoorbeeld best eens olie op het vuur te gooien.

Zou het helpen als E. eens boven mag kijken wat de dames doen? Zou je iets kunnen bedenken wat E. wel mag, en L niet? dat haalde hier de angel er behoorlijk uit. dus bijvoorbeeld een bak met spulletjes die er echt alleen zijn wanneer L een vriendinnetje heeft, en waar héél nadrukkelijk níet doorL aangezeten mag worden. nooit. En dat dit alleen is voor peuterzusjes. En dat het dus heel bijzonder is dat je peuter bent, want dan mag je dát. dus het fijne, bijzondere en uitzonderlijke benadrukken van peuter zijn.

Ik moest lachen om de opmerking van je oma.

Soms daagt L inderdaad uit. Dan vind ik ook niet altijd dat E daarvoor gestraft moet worden. Maar soms doet ze echt niks. Zit ze tv te kijken, loopt E langs en hap/knal/mep.

Overigens mag E van mij ook best even naar boven en soms speelt ze ook zelfs even mee. Maar ik snap best dat L ook graag even alleen met haar vriendinnetje wil spelen. En toevallig heb ik laatst leuke stempels gekocht om eens wat nieuws met mijn garnaaltje te gaan doen als grote zus weer bezoek heeft. Iets dat alleen is voor als grote zus boven is

Sorry zeggen geeft hier ook weleens problemen, maar een handje geven mag wat mij betreft ook.

En stiemie, als e dan ook eens iemand mee mag nemen, en dan l niet?

Sofie en N zijn naar de bioscoop. Naar de nijntje film. Ik ben zo benieuwd hoe ze het vindt.

Leuk KJ! Zal ze vast leuk vinden
Dyon wilde er ook graag naartoe, maar broer wilde niet naar Nijntje... Misschien dat ik het weekend met hm kan gaan.
Edit: Dyon vroeg wie dat meisje met kreukeltjes in het haar was

We hebben hier al een paar dagen een logee, Bobbi de logeerbeer van het kdv.

Oeh kj wat tof! Ik wil eigenli u k ook met nathan maar durf niet zo goed, ben bang dat hijer halverwege echt klaar mee is terwijl hij echt dol is op koNijntje.