Steeds meer kritiek op NOS Journaal

quote:

'In wezen is het NOS Journaal de vijand van de democratie'
Afgelopen weekend mocht Marcel Gelauff, hoofdredacteur van het NOS Journaal, in NRC Handelsblad zijn filosofie uitleggen. Vroeger bestond het journaal uit 'te veel uitleg, te veel doceren' en verder stelde Gelauff: 'Ik denk dat onze teksten simpeler zijn dan vroeger, puntiger, korter en makkelijker.'

(...) Zijn filosofie is: de mensen zijn dom en ze moeten dom blijven. Voor een min of meer functionerende democratie heb je een geïnformeerde burger nodig. Gelauff echter ziet het nieuws als een product dat aan de man moet worden gebracht. Het enige kwaliteitscriterium zijn de kijkcijfers. In wezen is het NOS Journaal de vijand van de democratie. Dat deze vijand door de overheid wordt bekostigd, is nauwelijks meer ironisch te noemen.

quote:

De NOS op drift: doorgeschoten verleuking en beroepsethische erosie
De Brusselcorrespondent van de NOS, Chris Ostendorf, maakte vorige week voor het Achtuurjournaal een bijdrage over de op handen zijnde begrotingstop in Brussel. Inzet van de Europese Commissie was een stevige verhoging van de begroting van de Europese Unie, inzet van Nederland was om dat tegen te houden. Ostendorfs reportage leek wel een campagnespot in opdracht van de voorstanders. Realiseerden wij ons bijvoorbeeld wel dat het hier ging om niet meer dan zeventig eurocent per Europeaan per dag? “Een half kop koffie in het café!”

(...) Ostendorfs epos eindigde in Babberich, bij de Duitse grens, waar het snelle hightechspoor van onze Betuweroute tragischerwijze doodloopt in een prehistorisch vrachtlijntje. Een tragisch testament van wat er gebeurt als Brussel te weinig geld krijgt: stagnatie, banenverlies, misère. Twitter explodeerde welhaast van de boze reacties.

Voor oplettende kijkers zal het geen verrassing geweest zijn, de manier waarop Ostendorf de nieuwe minister van financieren Dijsselbloem bij diens eerste bezoek aan Brussel een verhoor afnam, was zo vooringenomen dat het haast komisch werd. Dead pan Dijsselbloem trok een wenkbrauw op en je zag hem denken: whoa, is deze gast for real?

quote:

Het beleid van de NOS vertoont twee trends: doorgeschoten verleuking en beroepsethische erosie. Mijn persoonlijke favoriet in categorie één is de virtuele ezel-olifant-kermisrenbaan waarmee Astrid Kersseboom de ontknoping van de Amerikaanse verkiezingen aanschouwelijk maakte, alsof het een speciale uitzending van Klokhuis of Sesamstraat was. Alsof het handjevol geïnteresseerden dat opblijft voor de uitslag van Amerikaanse verkiezingen op dat soort ongein zit te wachten. Een soortgelijke miskleun: het vakantiekiekjesonderdeel in het grote NOS Verkiezingsdebat.

Bas Heijne noemde afgelopen zaterdag ook nog een voorbeeld: de manier waarop een Journaal-item over de zaak-Petraeus was gelardeerd met flitsen uit de laatste James Bond. Alsof die dingen by any stretch of the imagination iets met elkaar te maken hebben. Het vermengen van serieuze journalistiek met massavertier is als het mixen van wijn met bier: je bederft beide.

quote:

In de tweede categorie vinden wij Den Haag-correspondente Dominique van der Heyde, die haar persoonlijke politieke opinies sinds kort ventileert via een column in Spits, zodat wij nu elke keer als zij iemand van GroenLinks interviewt, moeten verdisconteren dat zij die partij diep veracht. Als zij tegenstanders van draconisch bezuinigen ondervraagt, moeten we juist weer in het achterhoofd houden dat zij daar erg vóór is. Als zij voor de NOS-camera verklaart dat een plan “de prullenbak in moet” – heeft ze waarschijnlijk even een hoedanigheidsblack-outje.

Ferry Mingelen leidde het eerste verkiezingsdebat van de NOS in met een grap ten koste van Jolande Sap. In de VS, waar zulke debatten serieus worden genomen, zou hij geschorst of ontslagen zijn. Of neem politiek verslaggeefster Nynke de Zoeten, die Mark Rutte aanspreekt als “de liegende, pardon, de lachende premier”. En dan is er dus Chris Ostendorf, die onversneden EU-propaganda afscheidt zonder dat er wordt ingegrepen. Wat deze trends verbindt, is journalistiek populisme. De term die in dit verband vaak valt, is dat het ‘dichterbij’ moet, vermoedelijk een eufemisme voor triviaal en onbenullig. Ook de makers moeten ‘dichterbij’ komen, en zo wordt de kat van de feiten op het spek van de opinie gebonden.

quote:

In een discussie op Twitter verweet de hoofdredacteur van de NOS Bas Heijne dat hij een hele rubriek desavoueerde op basis van één onderwerp. Zoiets moet je alleen zeggen als er maar één voorbeeld is. Zo is het niet. Ook de jij-bak bleef niet lang uit, een verwijzing naar de Frisoaffaire bij deze krant, maar als de NOS een fractie van de zelfreflectie kon opbrengen die NRC Handelsblad toen aan de dag legde, zou er al veel gewonnen zijn.

quote:

Op maandag 3 december 2012 14:17 schreef HeatWave het volgende:
Eens, achterlijke gedoe met fancy inrichting en heen en weer geloop. Kom gewoon ter zake.

quote:

Op maandag 3 december 2012 14:30 schreef David1979 het volgende:

[..]

[..]