quote:SpaceEngine - is a free space simulation software that lets you explore the universe in three dimensions, starting from planet Earth to the most distant galaxies. Areas of the known universe are represented using actual astronomical data, while regions uncharted by human astronomy are generated procedurally. Millions of galaxies, trillions of stars, countless planets!
quote:Capabilities
- All types of celestial objects are represented: planets, moons, asteroids, stars, star clusters, nebulae and galaxies.
- The observer is free to move around the universe. Transition between any celestial body and any scale occurs continuously.
- The observer can move around in space using the WASD keys, like in First Person Shooters. Movement with inertia is made possible in Spacecraft mode or Aircraft mode.
- "Select and fly" autopilot: just click on any object with the mouse and hit the 'G' key to automatically go directly to the object.
- Search for celestial objects by name. Scalable map of the Universe and the planetary system map. Saving locations and an autopilot's journal.
- The orbital motion of planets and stars is calculated in real time, with the ability to accelerate, decelerate, or reverse the flow of time.
- The orbital paths of celestial objects can be shown, along with their labels and grids.
- Automatic binding of the observer to the moving object and automatic selection of optimum flight speed.
- Known celestial objects are represented using data from the catalogs: galaxies (NGC/IC), stars (HIPPARCOS), star clusters, nebulae, planets (our Solar system data and known extrasolar planets).
- Uncharted regions of space feature procedurally generated objects: galaxies, stars, star clusters, nebulae and planetary systems.
- 3D landscapes of planets and stars: for many solar system bodies actual data from space probes is used. For uncharted exo-planets the surface is generated procedurally.
- Volumetric 3D sprite models of galaxies and nebulae including light-absorbing dust clouds, optimized render to a skybox and impostors.
- Lighting effects: lens flares, solar eclipses, shadows of planetary rings. Celestial objects cast light and shadow on to each other.
- The accurate model of the Earth's atmosphere (code by Eric Bruneton), adapted for the other planets.
- [New!] Controlable spaceships.
- Ability to import users addons: models, catalogs, and textures.
Vraag me af of het iets kostquote:Op dinsdag 2 april 2013 23:27 schreef Misty_eyes het volgende:
[..]
Super cool. Stel je toch eens voor: je naam voor duizenden jaren zwevend door het universum. Ik ga zeker mijn naam achterlaten op die planetoïde.
quote:Op vrijdag 5 april 2013 09:13 schreef Kper_Norci het volgende:
Ik heb gisteren Space Engine eens uitgeprobeerd, was heel leuk en interessant! Ik weet niet of het hier ook al wel eens voorbij is gekomen, anders bij deze.
[..]
[..]
http://en.spaceengine.org/
Wel raar dat ie het nog heeft over de theorie het Higgs deeltje .quote:Op zaterdag 6 april 2013 15:13 schreef Misty_eyes het volgende:
Ja leuk filmpje, had 'm laatst ook nog bekeken. Michio Kaku en Paul Davies geven ook leuke voordrachten.
W&T / NASA wil 100 miljoen dollar om asteroïde te vangenquote:Op maandag 8 april 2013 23:53 schreef Misty_eyes het volgende:
08-04-2013
NASA gaat planetoïde dichterbij halen en bezoeken
[ afbeelding ]
De geruchten gingen al langer, maar nu is het officieel. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie gaat een planetoïde vangen, nabij de maan plaatsen en vervolgens ergens rond 2021 door astronauten laten bezoeken. De nu nog in aanbouw zijnde ruimtecapsule Orion zal de planetoïde – die ongeveer zeven meter groot is – tegen 2019 ‘vangen’ en ergens in de buurt van de maan plaatsen. Twee jaar later zullen astronauten de planetoïde bezoeken. Dat meldde senator Bill Nelson tijdens een persconferentie.
Doelstelling
Dat NASA ervoor kiest om een planetoïde te vangen en dichter bij de aarde te halen, klinkt misschien een beetje gek. Maar dat is het zeker niet. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft zich een aantal doelen gesteld, waaronder de doelstelling om mensen op korte termijn een planetoïde te laten bezoeken. Nu valt het nog niet mee om in een bemand ruimtevaartuig achter een planetoïde aan te jagen, erop te landen en vervolgens weer op te stijgen. Om de doelstelling toch binnen handbereik (en betaalbaar!) te houden, is het dan ook realistischer om een planetoïde naar ons toe te halen en vervolgens ietsje dichter bij huis te bezoeken. Mochten die astronauten vervolgens iets interessants op de planetoïde ontdekken (bijvoorbeeld nuttige grondstoffen) dan is een vervolgmissie (waarbij die grondstoffen wellicht van de planetoïde gehaald worden) ook gemakkelijk en betaalbaar te organiseren.
Is het haalbaar?
Een planetoïde van zeven meter verplaatsen, klinkt niet zo uitdagend. Bedenk echter dat we het hier hebben over een ruimtesteen die toch al snel zo’n 500.000 kilogram weegt. Zijn wij mensen wel in staat om zo’n steen te vangen en te verplaatsen? Recentelijk onderzoek wijst erop van wel. Wetenschappers stelden begin dit jaar nog vast dat het vangen en dichterbij halen van een planetoïde voor het eerst een realistische optie is. Niet alleen is de mensheid sinds kort in staat om planetoïden van deze grootte op te sporen, we beschikken ook over de technologieën die nodig zijn om de ruimtesteen te vangen. Zo zien de onderzoekers er bijvoorbeeld wel iets in om door de zon aangedreven ruimtesondes te gebruiken om de planetoïde naar de maan te slepen (zie de afbeelding bovenaan dit artikel).
Leren
Of NASA zich (deels) door dit onderzoek heeft laten inspireren, is onduidelijk. Maar één ding lijkt wel zeker: de missie komt er. En dat is iets om naar uit te kijken. Want van zo’n missie kunnen we ontzettend veel leren. Bovendien verleggen we onze grenzen – als het allemaal lukt – flink. “Het zou de eerste poging van de mensheid zijn om het heelal aan te passen en zo permanente vestiging van de mensheid in de ruimte mogelijk te maken,” zo stellen de onderzoekers die de missie als ‘realistisch’ bestempelen. Maar de missie heeft nog meer implicaties. Zo kunnen we ons door een planetoïde te vangen en te verplaatsen wellicht voorbereiden op maatregelen die getroffen moeten worden om een planetoïde die werkelijk een gevaar voor de aarde vormt, tegen te houden.
De Amerikaanse overheid heeft zo’n 100 miljoen dollar vrijgemaakt om NASA in staat te stellen de missie voor te gaan bereiden. Hoeveel de missie in totaal gaat kosten, is onbekend. Eerder schatten wetenschappers de kosten op meer dan twee miljard.
Kapers op de kust
NASA is niet de eerste die de jacht op planetoïden inzet. Eerder maakte het bedrijf Planetary Resources al bekend asteroïden te willen gaan exploiteren. En ook het bedrijf Deep Space Industries werkt aan een vloot commerciële ruimtevaartuigen die grondstoffen van planetoïden moet gaan verwijderen.
scientias.nl
dubbele reclamequote:Op dinsdag 16 april 2013 09:08 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
13-04-2013
Win een reis naar de ruimte bij KLM!
oops, ff niet gezienquote:
quote:Supernova left its mark in ancient bacteria
Sediment in a deep-sea core may hold radioactive iron spewed by a distant supernova 2.2 million years ago and preserved in the fossilized remains of iron-loving bacteria. If confirmed, the iron traces would be the first biological signature of a specific exploding star.
Shawn Bishop, a physicist at the Technical University of Munich in Germany, reported preliminary findings on 14 April at a meeting of the American Physical Society in Denver, Colorado.
In 2004, scientists reported finding the isotope iron-60, which does not form on Earth, in a piece of sea floor from the Pacific Ocean1. They calculated how long ago this radioactive isotope had arrived by using the rate at which it decays over time. The culprit, they concluded, was a supernova in the cosmic neighbourhood.
Moet je nagaan dat bij deze systemen wij dan precies in het verlengde van het baanvlak van de planeet zitten. En dan te bedenken hoeveel systemen er dan zouden moeten zijn waarbij dat niet zo is.quote:Op vrijdag 19 april 2013 00:49 schreef Misty_eyes het volgende:
De astronomen ontdekten de exoplaneten dankzij metingen met de ruimte-telescoop Kepler. Ze onderzochten Kepler-62 met de zogenoemde transitmethode: als de helderheid van een ster regelmatig een beetje vermindert, draait er een planeet rond die ster. De tijd tussen twee passages en de hoeveelheid licht die de planeet blokkeert geven vervolgens informatie over de grootte van de planeet en de afstand tot de ster.
tnx.quote:Op zondag 21 april 2013 23:23 schreef meth1745 het volgende:
[..]
Interessant!
Hier de paper: http://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1304/1304.3381.pdf
Nee, er is een logaritmisch verband zoals je kunt zien in de grafiek. De snelheid neemt toe. De versnelling is constant.quote:Op maandag 22 april 2013 07:15 schreef Pietverdriet het volgende:
Ze maken dus de assumptie dat de snelheid van complexer worden constant is.
We weten niet eens zeker of het universum 13,7 miljard jaar oud is. Het kan zijn dat het licht nog niet verder dan dat heeft kunnen bereiken ;-)quote:Op maandag 19 november 2012 08:13 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
18-11-2012
Het einde van het universum wordt niet fraai
[ afbeelding ]
Het is misschien wat vroeg om er over na te denken, maar ooit gaat het gebeuren: het einde van ons heelal. En ondanks dat het nog een eindje weg is, is het wel interessant om eens na te denken over hoe het universum mogelijk aan haar einde gaat komen.
Laten we u gerust stellen: het universum zal de komende paar miljard jaar nog niet verdwijnen. Maar dat betekent niet dat het eeuwig zal blijven. Want omdat het universum een geboorte had (de oerknal) heeft het ook een dood. Maar hoe dat precies in zijn werk gaat, daarin verschillen kosmologen nog van mening.
Theorieën
Er zijn een paar mogelijke oorzaken waardoor het universum op gaat houden te bestaan, en we mogen blij zijn dat we die niet gaan meemaken. Geen van allen zijn ze namelijk heel uitnodigend. De meest geaccepteerde theorieën variëren van het uit elkaar trekken van het universum, een complete stilstand, of zelfs een grote implosie, vergelijkbaar met de Big Bang. Om te begrijpen hoe dat werkt, moeten we echter eerst kijken naar wat het universum precies is, en hoe het werkt.
Massa’s energie
Het universum ontstond zo’n 13,7 miljard jaar geleden met de oerknal. Het heelal dijde toen met enorme snelheid uit, en dat uitdijen is nu nog steeds aan de gang. Dat komt omdat de enorme hoeveelheid energie die met de oerknal vrij kwam, ergens naartoe moet. Het materiaal dat tegelijk ook de ruimte in kwam, vormt nu nog steeds sterren, planeten, ruimtegassen en dergelijke. De logica zegt dus dat het uitdijen een keer moet stoppen, of in ieder geval minder zou moeten worden. Immers, de energie is na een tijdje op. Maar dat gebeurt niet. Sterker nog, het heelal verspreidt zich juist steeds sneller.
Donkere Energie
Die snelle uitdijing komt door het mysterieuze donkere energie. “Wat dat is, weten we eigenlijk niet,” zegt Luc Hendriks. Hij is student sterrenkunde, en schrijft zelf veel over kosmologie. Hij legt aan Scientias.nl de mogelijke theorieën van het ultieme einde uit. “Donkere energie is een naam voor een fenomeen dat we nog niet goed begrijpen. Het moet uitleggen wat er gebeurt in de ruimte.” Want de ruimte is vacuüm, maar perfect vacuüm bestaat volgens Hendriks niet. “Er zit wel iets in de ruimte, een bepaalde negatieve energie. Waar die precies uit bestaat en hoe die werkt, weten we niet. Maar wat we wel weten, is dat die negatieve energie er voor zorgt dat de ruimte juist uitdijt. En omdat de ruimte uitdijt, ontstaat er weer meer vacuüm. Met weer meer energie.”
LHC De Large Hadron Collider in Zwitserland is precies gebouwd voor dit doel: uitzoeken wat donkere energie is, en waar het heelal precies uit bestaat. Zodra we dat weten, kunnen we stukje bij beetje uitvinden welke theorie zou kloppen.
Geen idee
Wat betekent dat uitdijen nou voor ons? Hoe lang gaat dat door? Stopt het überhaupt ooit wel eens? “Dat is juist het frustrerende,” zegt Hendriks. “We hebben op dit moment niet genoeg kennis over het universum om te weten wat er kan gebeuren, hoe ‘de ruimte’ zelf reageert.” Wel weten we wat er kan gebeuren met de materie in het universum – een groot verschil met de ruimte zelf.
Big Rip
Eén van de theorieën is de zogeheten Big Rip. Een Big Rip ontstaat wanneer, volgens de bovenstaande theorie, het universum steeds sneller en sneller uit blijft dijen. Dat zou dan na een tijdje zó snel gaan, dat het universum letterlijk ‘uit elkaar wordt getrokken’. De expansie van het heelal zorgt er dan voor dat sterren, planeten, maar ook zelfs atomen, helemaal uit elkaar klappen. Wat er daarna gebeurt, is ook niet helemaal zeker. Mocht het universum zich dan nog steeds sneller uitbreiden, dan zal de kapotgetrokken materie niet meer bestaan, maar wat dat betekent voor ‘het heelal’, daar wordt nog over gespeculeerd.
Big Freeze
Een andere, en meer geaccepteerde theorie is een zogenaamde Big Freeze, ook wel Big Chill genoemd. Een Big Freeze is een langzame, stervende dood van alle materie in ons universum. “In het scenario van een Big Freeze gaat de uitdijing van het heelal voor altijd door, maar zal de snelheid uiteindelijk wel afnemen,” zegt Hendriks. “Toch zal het nooit tot stilstand komen; het zal oneindig doorgaan, maar wel zo dicht tegen stilstand aanzitten dat het bijna niet meer waarneembaar is.”
Wanneer zo’n Big Freeze voor komt, zal na een tijdje alle energie in het heelal verdwijnen. Dat betekent dat sterren uitdoven, zwarte gaten al hun Hawking-straling verliezen en dus ook verdwijnen, en het universum vervolgens leeg is met enkel wat overgebleven quarks en neutronen. Die hebben niet genoeg massa en levensduur om nog iets te betekenen, en het universum zal letterlijk dood en leeg zijn. Een nogal bleek vooruitzicht.
Niet waterdicht Er worden wel eens voorspellingen gedaan over een tijdstip wanneer het universum zou kunnen eindigen, maar die zijn eigenlijk nooit waterdicht.Big Crunch
Iets spectaculairder is een eventuele Big Crunch. Voorstanders van deze theorie redeneren dat het heelal als een soort elastiek werkt, en dat het na een tijdje helemaal ‘uitgerekt’ is. Wanneer dat voorkomt, zal het weer in gaan krimpen – steeds sneller en sneller, hoe dichter het bij het middelpunt komt. En als het dan zo ver is, komt er eigenlijk een soort omgekeerde oerknal. Alles klapt dan in elkaar in een gigantische implosie.
Een Big Crunch zou, volgens sommige aanhangers, een nieuwe oerknal kunnen betekenen. De energie die er dan bij elkaar komt, zou genoeg kunnen zijn voor weer een nieuwe Big Bang. En dan is het logisch om aan te nemen dat een dergelijk voorval al eerder is voorgekomen. Dat betekent dat ons universum als het ware ‘pulseert’.
Paar miljard/biljoen
Over hoe lang het duurt voordat we één van deze catastrofale eindes zullen meemaken, durft Hendriks geen uitspraken te doen. “Ook dat heeft te maken met hoe je naar het universum kijkt, en hoe weinig we ervan denken te weten. Snaartheoretici denken dat het al binnen enkele miljarden jaren kan gebeuren, maar weer anderen houden het op een paar biljoen jaar.”
De Big Rip, Big Freeze en Big Crunch zijn bovenal theorieën. Wat er daadwerkelijk gaat gebeuren met het universum, zullen we waarschijnlijk pas weten als het op het punt staat te gebeuren. Maar dat duurt gelukkig nog even.
(scientias.nl)
Nogal presumptious...quote:Paleontological records indicate that major evolutionary changes occurred during very short intervals that separated long epochs of relative stability. If the concept of punctuated equilibrium is applied to the global trend of the increase of functional complexity of organisms (Fig. 1), then it may be argued that rates of evolution are so unstable that any extrapolation of them into the past is meaningless. In particular, it was suggested that the rates of primordial evolution were much higher than normal simply because of the absence of competition (Koonin and Galperin, 2003). The notion of unusually rapid primordial evolution was suggested also by other scientists (Davies, 2003; Lineweaver and Davis, 2003). These attempts to explain the presumed origin of life on Earth are strikingly similar to stretching and shrinking of time scales in Biblical Genesis to fit preconceptions (Schroeder, 1990).
Maar het aantal mogelijkheden met n1+n2+n3+n4=N baseparen is N!/(n1!+n2!+n3!+n4!); wat per basepaar ongeveer een factor 4 stijgt. Ook al hebben complexe organismen meer succesvolle mutatiemogelijkheden, het totaal aantal mogelijke mutaties stijgt veel sneller.quote:Another factor that may have reduced the rates of primordial evolution was the absence of welltuned molecular mechanisms, which are now present in every cell. In particular, there was no basic metabolism to produce a large set of simple organic molecules (e.g., sugars, amino acids, nucleic bases), and no template-based replication of polymers (see section 4). These two obstacles substantially reduced the frequency of successful mutations; and, as a result, the initial rate of complexity increase was likely even slower than shown in Fig. 1. Thus, there is no basis for the hypothesis that the evolution of such complex organisms as bacteria with genome size of ca. 5×105 bp could have been squeezed into <500 million years after Earth’s cooling.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 49% gewijzigd door meth1745 op 22-04-2013 22:13:05 (references) ]
Whatever, het punt is dat het een assumptie is dat dit zo naar het verleden doorgaat en daarom het leven ouder is dan het universum.quote:Op maandag 22 april 2013 07:24 schreef starla het volgende:
[..]
Nee, er is een logaritmisch verband zoals je kunt zien in de grafiek. De snelheid neemt toe. De versnelling is constant.
Die stond ook in het artikel, ik had er per ongeluk een img van gemaakt (macht der gewoonte )quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |