abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_124905691
Ik heb gisteren Space Engine eens uitgeprobeerd, was heel leuk en interessant! Ik weet niet of het hier ook al wel eens voorbij is gekomen, anders bij deze.

quote:
SpaceEngine - is a free space simulation software that lets you explore the universe in three dimensions, starting from planet Earth to the most distant galaxies. Areas of the known universe are represented using actual astronomical data, while regions uncharted by human astronomy are generated procedurally. Millions of galaxies, trillions of stars, countless planets!
quote:
Capabilities
- All types of celestial objects are represented: planets, moons, asteroids, stars, star clusters, nebulae and galaxies.
- The observer is free to move around the universe. Transition between any celestial body and any scale occurs continuously.
- The observer can move around in space using the WASD keys, like in First Person Shooters. Movement with inertia is made possible in Spacecraft mode or Aircraft mode.
- "Select and fly" autopilot: just click on any object with the mouse and hit the 'G' key to automatically go directly to the object.
- Search for celestial objects by name. Scalable map of the Universe and the planetary system map. Saving locations and an autopilot's journal.
- The orbital motion of planets and stars is calculated in real time, with the ability to accelerate, decelerate, or reverse the flow of time.
- The orbital paths of celestial objects can be shown, along with their labels and grids.
- Automatic binding of the observer to the moving object and automatic selection of optimum flight speed.
- Known celestial objects are represented using data from the catalogs: galaxies (NGC/IC), stars (HIPPARCOS), star clusters, nebulae, planets (our Solar system data and known extrasolar planets).
- Uncharted regions of space feature procedurally generated objects: galaxies, stars, star clusters, nebulae and planetary systems.
- 3D landscapes of planets and stars: for many solar system bodies actual data from space probes is used. For uncharted exo-planets the surface is generated procedurally.
- Volumetric 3D sprite models of galaxies and nebulae including light-absorbing dust clouds, optimized render to a skybox and impostors.
- Lighting effects: lens flares, solar eclipses, shadows of planetary rings. Celestial objects cast light and shadow on to each other.
- The accurate model of the Earth's atmosphere (code by Eric Bruneton), adapted for the other planets.
- [New!] Controlable spaceships.
- Ability to import users addons: models, catalogs, and textures.

http://en.spaceengine.org/
pi_124918257
quote:
0s.gif Op dinsdag 2 april 2013 23:27 schreef Misty_eyes het volgende:

[..]

Super cool. Stel je toch eens voor: je naam voor duizenden jaren zwevend door het universum. Ik ga zeker mijn naam achterlaten op die planetoïde.
Vraag me af of het iets kost
pi_124920409
quote:
3s.gif Op vrijdag 5 april 2013 09:13 schreef Kper_Norci het volgende:
Ik heb gisteren Space Engine eens uitgeprobeerd, was heel leuk en interessant! Ik weet niet of het hier ook al wel eens voorbij is gekomen, anders bij deze.

[..]

[..]


http://en.spaceengine.org/
^O^

Nog een simulatieprogramma, maar ik heb deze nog niet uitgeprobeerd.

Baas van het heelal

Stel je bent de baas over het universum. Wat zou je doen? Zou je de zon laten verdwijnen? De aarde tien keer zo groot maken? De zwaartekracht een stukje zwakker maken? Welke keuzes je ook maakt, de gevolgen zijn waarschijnlijk onvoorstelbaar groot. Ons zonnestelsel is een redelijk ‘breekbaar’ systeem, dus kleine veranderingen kunnen de boel compleet laten instorten.

Universe Sandbox - Interactive Space Simulator

Met het gratis programma Universe Sandbox kun je vrijelijk aan het universum knutselen in een gesimuleerd zonnestelsel. Je ziet direct welke effecten je acties hebben. Als je de boel laat instorten, kun je gewoon op de reset-knop drukken.

De Sandbox is leuk om mee te experimenten en heeft prachtige graphics, maar is stiekem ook best leerzaam. Zo kom je er meteen achter wat een ‘geluk’ we hebben dat ons zonnestelsel precies zo in elkaar steekt als het doet. Maar goed, dat hoeft niet de enige reden te zijn om het programma te installeren. Ook als je je gewoon even de baas over het heelal wilt wanen, is dit een fantastisch spel

http://universesandbox.com/

(nwtonline.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_124945556
06-04-2013

Zo klonk de oerknal



Niemand is erbij geweest en toch kunnen we nu horen hoe de oerknal ongeveer geklonken moet hebben. Fysicus John Cramer heeft het geluid van de oerknal – die bijna veertien miljard jaar geleden plaatsvond – gereconstrueerd.

Het idee om de oerknal een stem te geven, ontstond aan het begin van deze eeuw. De moeder van een elfjarig jongetje dat werkte aan een schoolproject over de oerknal vroeg aan Cramer of het geluid van de oerknal niet ergens geregistreerd stond. Cramer moest haar teleurstellen. Maar de vraag zette de fysicus ook aan het denken. Zou het niet mogelijk zijn om het geluid van de oerknal te reconstrueren? Hij nam zijn toevlucht tot temperatuurfluctuaties in de kosmische achtergrondstraling (warmtestraling die kort na de oerknal werd uitgezonden). Met behulp van een speciaal computerprogramma zette hij die fluctuaties om in geluid. Het resultaat presenteerde hij in 2003. Het laat het geluid 380.000 tot 760.000 jaar na de oerknal horen. “De originele geluidsgolven waren geen temperatuurvariaties,” benadrukt Cramer. “Dat waren echte geluidsgolven die zich door het heelal verspreidden.” U moet daarbij bedenken dat het vroege universum een veel grotere dichtheid had. “Men heeft geen lucht nodig om geluid mogelijk te maken,” stelt Cramer. “Alleen een medium waarin de golven zich kunnen verspreiden.” De geluidsgolven waar Cramer het over heeft, hadden een zeer lage frequentie en enorme golflengtes. Wij mensen kunnen zulke lage frequenties niet horen, vandaar dat Cramer de frequentie flinke heeft verhoogd. U kunt het hier beluisteren.

Planck

Maar inmiddels zijn we zo’n tien jaar verder en weten we al veel meer. Zo leverde de Planck-satelliet eind vorige maand zeer nauwkeurige gegevens over de kosmische achtergrondstraling af. Planck is heel gevoelig en kan zelfs de kleinste temperatuurverschillen in deze kosmische achtergrondstraling opmerken. En daarmee bood de satelliet Cramer de mogelijkheid om een betere versie van het geluid uit 2003 te creëren. Cramer ging ermee aan de slag en dat leidde tot dit geluidsfragment:

BigBangSound100 by UW Today

U hoort hoe het geluid steeds lager wordt. Dat laat horen hoe het universum afkoelde en zich uitbreidde. De geluiden die Cramer op basis van de gegevens van Planck creëerde, waren in eerste instantie zo laag dat wij mensen ze niet konden horen. Om ze ‘hoorbaar’ te maken, heeft Cramer de frequentie 100^24 keer verhoogd.

scientias.nl
pi_124948012
Die pulsatie wat je hoort
lijkt mij de bron te zijn
waar de oerknal vanaf komt.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_124951308
Geweldige voordracht van Brian Cox
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_124951660
Ja leuk filmpje, had 'm laatst ook nog bekeken. Michio Kaku en Paul Davies geven ook leuke voordrachten.
pi_124952275
quote:
0s.gif Op zaterdag 6 april 2013 15:13 schreef Misty_eyes het volgende:
Ja leuk filmpje, had 'm laatst ook nog bekeken. Michio Kaku en Paul Davies geven ook leuke voordrachten.
Wel raar dat ie het nog heeft over de theorie het Higgs deeltje .
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_125056133
08-04-2013

NASA gaat planetoïde dichterbij halen en bezoeken



De geruchten gingen al langer, maar nu is het officieel. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie gaat een planetoïde vangen, nabij de maan plaatsen en vervolgens ergens rond 2021 door astronauten laten bezoeken. De nu nog in aanbouw zijnde ruimtecapsule Orion zal de planetoïde – die ongeveer zeven meter groot is – tegen 2019 ‘vangen’ en ergens in de buurt van de maan plaatsen. Twee jaar later zullen astronauten de planetoïde bezoeken. Dat meldde senator Bill Nelson tijdens een persconferentie.

Doelstelling

Dat NASA ervoor kiest om een planetoïde te vangen en dichter bij de aarde te halen, klinkt misschien een beetje gek. Maar dat is het zeker niet. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft zich een aantal doelen gesteld, waaronder de doelstelling om mensen op korte termijn een planetoïde te laten bezoeken. Nu valt het nog niet mee om in een bemand ruimtevaartuig achter een planetoïde aan te jagen, erop te landen en vervolgens weer op te stijgen. Om de doelstelling toch binnen handbereik (en betaalbaar!) te houden, is het dan ook realistischer om een planetoïde naar ons toe te halen en vervolgens ietsje dichter bij huis te bezoeken. Mochten die astronauten vervolgens iets interessants op de planetoïde ontdekken (bijvoorbeeld nuttige grondstoffen) dan is een vervolgmissie (waarbij die grondstoffen wellicht van de planetoïde gehaald worden) ook gemakkelijk en betaalbaar te organiseren.

Is het haalbaar?

Een planetoïde van zeven meter verplaatsen, klinkt niet zo uitdagend. Bedenk echter dat we het hier hebben over een ruimtesteen die toch al snel zo’n 500.000 kilogram weegt. Zijn wij mensen wel in staat om zo’n steen te vangen en te verplaatsen? Recentelijk onderzoek wijst erop van wel. Wetenschappers stelden begin dit jaar nog vast dat het vangen en dichterbij halen van een planetoïde voor het eerst een realistische optie is. Niet alleen is de mensheid sinds kort in staat om planetoïden van deze grootte op te sporen, we beschikken ook over de technologieën die nodig zijn om de ruimtesteen te vangen. Zo zien de onderzoekers er bijvoorbeeld wel iets in om door de zon aangedreven ruimtesondes te gebruiken om de planetoïde naar de maan te slepen (zie de afbeelding bovenaan dit artikel).

Leren

Of NASA zich (deels) door dit onderzoek heeft laten inspireren, is onduidelijk. Maar één ding lijkt wel zeker: de missie komt er. En dat is iets om naar uit te kijken. Want van zo’n missie kunnen we ontzettend veel leren. Bovendien verleggen we onze grenzen – als het allemaal lukt – flink. “Het zou de eerste poging van de mensheid zijn om het heelal aan te passen en zo permanente vestiging van de mensheid in de ruimte mogelijk te maken,” zo stellen de onderzoekers die de missie als ‘realistisch’ bestempelen. Maar de missie heeft nog meer implicaties. Zo kunnen we ons door een planetoïde te vangen en te verplaatsen wellicht voorbereiden op maatregelen die getroffen moeten worden om een planetoïde die werkelijk een gevaar voor de aarde vormt, tegen te houden.

De Amerikaanse overheid heeft zo’n 100 miljoen dollar vrijgemaakt om NASA in staat te stellen de missie voor te gaan bereiden. Hoeveel de missie in totaal gaat kosten, is onbekend. Eerder schatten wetenschappers de kosten op meer dan twee miljard.

Kapers op de kust

NASA is niet de eerste die de jacht op planetoïden inzet. Eerder maakte het bedrijf Planetary Resources al bekend asteroïden te willen gaan exploiteren. En ook het bedrijf Deep Space Industries werkt aan een vloot commerciële ruimtevaartuigen die grondstoffen van planetoïden moet gaan verwijderen.

scientias.nl
pi_125059624
quote:
0s.gif Op maandag 8 april 2013 23:53 schreef Misty_eyes het volgende:
08-04-2013

NASA gaat planetoïde dichterbij halen en bezoeken

[ afbeelding ]

De geruchten gingen al langer, maar nu is het officieel. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie gaat een planetoïde vangen, nabij de maan plaatsen en vervolgens ergens rond 2021 door astronauten laten bezoeken. De nu nog in aanbouw zijnde ruimtecapsule Orion zal de planetoïde – die ongeveer zeven meter groot is – tegen 2019 ‘vangen’ en ergens in de buurt van de maan plaatsen. Twee jaar later zullen astronauten de planetoïde bezoeken. Dat meldde senator Bill Nelson tijdens een persconferentie.

Doelstelling

Dat NASA ervoor kiest om een planetoïde te vangen en dichter bij de aarde te halen, klinkt misschien een beetje gek. Maar dat is het zeker niet. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft zich een aantal doelen gesteld, waaronder de doelstelling om mensen op korte termijn een planetoïde te laten bezoeken. Nu valt het nog niet mee om in een bemand ruimtevaartuig achter een planetoïde aan te jagen, erop te landen en vervolgens weer op te stijgen. Om de doelstelling toch binnen handbereik (en betaalbaar!) te houden, is het dan ook realistischer om een planetoïde naar ons toe te halen en vervolgens ietsje dichter bij huis te bezoeken. Mochten die astronauten vervolgens iets interessants op de planetoïde ontdekken (bijvoorbeeld nuttige grondstoffen) dan is een vervolgmissie (waarbij die grondstoffen wellicht van de planetoïde gehaald worden) ook gemakkelijk en betaalbaar te organiseren.

Is het haalbaar?

Een planetoïde van zeven meter verplaatsen, klinkt niet zo uitdagend. Bedenk echter dat we het hier hebben over een ruimtesteen die toch al snel zo’n 500.000 kilogram weegt. Zijn wij mensen wel in staat om zo’n steen te vangen en te verplaatsen? Recentelijk onderzoek wijst erop van wel. Wetenschappers stelden begin dit jaar nog vast dat het vangen en dichterbij halen van een planetoïde voor het eerst een realistische optie is. Niet alleen is de mensheid sinds kort in staat om planetoïden van deze grootte op te sporen, we beschikken ook over de technologieën die nodig zijn om de ruimtesteen te vangen. Zo zien de onderzoekers er bijvoorbeeld wel iets in om door de zon aangedreven ruimtesondes te gebruiken om de planetoïde naar de maan te slepen (zie de afbeelding bovenaan dit artikel).

Leren

Of NASA zich (deels) door dit onderzoek heeft laten inspireren, is onduidelijk. Maar één ding lijkt wel zeker: de missie komt er. En dat is iets om naar uit te kijken. Want van zo’n missie kunnen we ontzettend veel leren. Bovendien verleggen we onze grenzen – als het allemaal lukt – flink. “Het zou de eerste poging van de mensheid zijn om het heelal aan te passen en zo permanente vestiging van de mensheid in de ruimte mogelijk te maken,” zo stellen de onderzoekers die de missie als ‘realistisch’ bestempelen. Maar de missie heeft nog meer implicaties. Zo kunnen we ons door een planetoïde te vangen en te verplaatsen wellicht voorbereiden op maatregelen die getroffen moeten worden om een planetoïde die werkelijk een gevaar voor de aarde vormt, tegen te houden.

De Amerikaanse overheid heeft zo’n 100 miljoen dollar vrijgemaakt om NASA in staat te stellen de missie voor te gaan bereiden. Hoeveel de missie in totaal gaat kosten, is onbekend. Eerder schatten wetenschappers de kosten op meer dan twee miljard.

Kapers op de kust

NASA is niet de eerste die de jacht op planetoïden inzet. Eerder maakte het bedrijf Planetary Resources al bekend asteroïden te willen gaan exploiteren. En ook het bedrijf Deep Space Industries werkt aan een vloot commerciële ruimtevaartuigen die grondstoffen van planetoïden moet gaan verwijderen.

scientias.nl
W&T / NASA wil 100 miljoen dollar om asteroïde te vangen
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_125145533
09-04-2013

Stralingsomgeving op maan schadelijk voor mens en elektronica


Astronauten op de maan, tijdens de vlucht van Apollo 14. (NASA)

Een instrument aan boord van de Amerikaanse maanverkenner Lunar Reconnaissance Orbiter heeft vanuit een omloopbaan op een hoogte van slechts 50 kilometer enkele jaren lang onderzoek verricht aan de stralingsomgeving op het oppervlak van de maan. Omdat de zonneactiviteit tijdens de meetperiode erg laag was, kon gevaarlijke kosmische straling uit het heelal gemakkelijker doordringen tot op het maanoppverlak. Het CRaTER-experiment (Cosmic Ray Telescope for the Effects of Radiation) heeft voor het eerst gedetailleerd kunnen vaststellen aan welke schadelijke stralingshoeveelheden mens en machine op de maan worden blootgesteld. De resultaten zijn gepubliceerd in het vakblad Space Weather. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_125225708
12-04-2013

Rusland investeert 40 miljard euro in ruimtevaart


De Russische president Vladimir Poetin. © epa.

Rusland zal tot en met 2020 omgerekend 39,6 miljard euro investeren in ruimtevaart en moderne ruimteschepen, zo heeft president Vladimir Poetin op de in aanbouw zijnde nieuwe ruimtehaven Vostotsjni bekendgemaakt. Deze investering wordt één van de prioriteiten die Moskou zich stelt.

Onder aanhaling van deskundigen zei het Russische staatshoofd dat de markt voor ruimtevaart nu jaarlijks 300 tot 400 miljard dollar waard is. Dit zal tegen 2030 stijgen naar 1.500 miljard dollar. "Wij moeten dit opportuniteitsvenster gebruiken", zei Poetin.

Hij zei ook dat de 7,4 miljard euro kostende nieuwe lanceerbasis in het Verre Oosten ter beschikking van de VS en Europa staat. In een rechtstreekse videolink met het Internationaal Ruimtestation ISS, waar nu zes mensen leven en werken, roemde Poetin de samenwerking met de VS.

De Russische ruimtevaart berust in grote mate nog op de verwezenlijkingen van het Sovjet-tijdperk. De laatste twee jaar incasseerde Moskou talrijke mislukkingen op het gebied van lanceringen.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_125225765
11-04-2013

Stergeboorte buiten sterrenstelsel gezien


Stervormingsgebied in de Grote Magelhaense Wolk. (NASA, ESA en Hubble Heritage Team)

Wetenschappers hebben de geboorte van een ster waargenomen op een afstand van 55 miljoen lichtjaar. Bijzonder is dat de ster zich niet in een sterrenstelsel lijkt te bevinden. De ontdekking werd onder andere gedaan met de Subaru-telescoop op Hawaï.

De geboorte van de zogenoemde blauwe superreus en werd gezien in het Virgo-cluster, een verzameling van ongeveer 1000 sterrenstelsels in relatieve nabijheid van de Melkweg. Tussen deze sterrenstelsels in het cluster bevindt zich een ijl en heet plasma met een temperatuur van ongeveer een miljoen graden Celsius. Bovendien worden er winden van wel vier miljoen kilometer per uur waargenomen.

Astronomen uit Taiwan en India wilden weten of het mogelijk was dat er zich onder dit soort turbulente omstandigheden nieuwe sterren kunnen vormen. Ze namen daarvoor een gaswolk onder de loep die vanuit het kleine sterrenstelsel IC 3418 in het intergalactische medium van het Virgo-cluster valt. Het vormt als het ware een staart van ruim 55.000 lichtjaar achter het sterrenstelsel.

Het bleek dat er inderdaad nieuwe sterren worden gevormd. Er werd namelijk een zwakke bron van ultraviolet licht waargenomen dat een spectrum heeft dat precies overeenkomt met de geboorte van blauwe superreuzen in ons eigen Melkweg. Volgens de betrokken wetenschappers is het waarschijnlijk de verste ster die met deze methode is ontdekt. (Roel van der Heijden)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_125295194
13-04-2013

Win een reis naar de ruimte



KLM heeft deze week de wedstrijd ‘Claim your place in Space‘ gelanceerd. Deelnemers aan deze wedstrijd maken kans op de ultieme prijs: een ruimtereis. En ook u kunt meedoen!

Meedoen met deze wedstrijd gaat heel eenvoudig. Op maandag 22 april stuurt KLM in de woestijn van Nevada een speciale ballon met aan boord camera’s en een GPS de lucht in. Zodra de ballon de ruimte nadert, zal deze uitzetten en uiteindelijk uit elkaar knallen. De lading die de ballon met zich meevoert, zeilt vervolgens aan een parachute terug naar de aarde.

Voorspellen

Voordat KLM de ballon de lucht in stuurt, kunt u online voorspellen waar de ballon zijn hoogste punt zal bereiken. Blijkt over enkele weken dat uw voorspelling het dichtst bij de werkelijkheid in de buurt komt? Dan wint u de hoofdprijs: een vlucht voor twee personen naar Curaçao en een verblijf in één van de luxe hotels die het eiland rijk is. Als klap op de vuurpijl wint u een ruimtereis voor één persoon, aan boord van het SXC Lynx-ruimteschip.

De reis

Met het ruimteschip vliegt de winnaar 103 kilometer de ruimte in, met maar liefst 4 G’s aan stuwkracht. Tijdens de reis ervaart de winnaar niet alleen complete gewichtloosheid, maar ziet hij of zij de aarde ook zoals maar weinig mensen deze gezien hebben. De vlucht duurt ongeveer 60 minuten en kost normaal gesproken zo’n 73.000 euro.

Kans maken?

Kans maken op deze mooie prijs? Ga naar www.klm.com/space en claim uw plekje in de ruimte door aan te geven op welke hoogte en op welke plaats de ballon volgens u uit elkaar zal knallen.

SXC staat voor Space Expedition Corporation: een revolutionair nieuw ruimteproject dat in januari 2014 vanaf Curaçao de eerste commerciële reizen de ruimte in, organiseert. KLM is één van de partners van SXC en wil met de campagne ‘Claim your place in Space‘ SXC steunen in de zoektocht naar manieren om de ruimte voor een groot publiek op een verantwoorde en duurzame manier toegankelijk te maken.


scientias.nl
pi_125295501
Ik wordt gek van die reclame op YouTube :{w
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_125295528
Heb 'm nog niet voorbij zien komen eerlijk gezegd.
pi_125295633
Ik zie het al minsten 3 a 4 dagen om de haverklap voorbijkomen
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_125324281
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_125343233
....

[ Bericht 99% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 16-04-2013 10:18:30 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_125343293
quote:
0s.gif Op dinsdag 16 april 2013 09:08 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
13-04-2013

Win een reis naar de ruimte bij KLM!

dubbele reclame
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_125345013
quote:
0s.gif Op dinsdag 16 april 2013 09:11 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

dubbele reclame
oops, ff niet gezien :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  dinsdag 16 april 2013 @ 12:05:10 #222
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_125348051
quote:
Supernova left its mark in ancient bacteria

Sediment in a deep-sea core may hold radioactive iron spewed by a distant supernova 2.2 million years ago and preserved in the fossilized remains of iron-loving bacteria. If confirmed, the iron traces would be the first biological signature of a specific exploding star.

Shawn Bishop, a physicist at the Technical University of Munich in Germany, reported preliminary findings on 14 April at a meeting of the American Physical Society in Denver, Colorado.

In 2004, scientists reported finding the isotope iron-60, which does not form on Earth, in a piece of sea floor from the Pacific Ocean1. They calculated how long ago this radioactive isotope had arrived by using the rate at which it decays over time. The culprit, they concluded, was a supernova in the cosmic neighbourhood.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_125405814
Altijd leuke lezingen van het Kepler team over hun nieuwste vondsten:

"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
pi_125424964
17-04-2013

Mogelijk zwaarste dubbelster ooit ontdekt


Linksboven ziet u dubbelster R144. De centrale sterrenhoop is met de cirkel aangeduid. Foto: NASA / ESA / D. Lennon / E. Sabbi (ESA / STScI).

Astronomen hebben een dubbelster ontdekt die bij zijn geboorte ongeveer 300 tot 400 zonsmassa’s woog en nu nog 200 tot 300 keer zwaarder is dan de zon. En daarmee kan het wel eens de zwaarste dubbelster die tot op heden is waargenomen, zijn. We vinden de zware dubbelster – R144 genoemd – in de Grote Magelhaense Wolk. De ster zend veel röntgenstraling uit en dat bracht astronomen op het idee dat het wellicht om een dubbelster zou gaan. Met behulp van de X-shooter spectograaf op ESO’s Very Large Telescope in Chili is dat nu bevestigd.

De zwaarste?

Bij de geboorte had de dubbelster een massa die ongeveer 300 tot 400 keer groter was dan die van onze zon. Tegenwoordig weegt deze ongeveer 200 tot 300 zonsmassa’s. Daarmee is deze waarschijnlijk zwaarder dan de zwaarste dubbelster die ons tot voor kort bekend was: NGC 3603-A1. Deze dubbelster heeft een massa die 212 keer groter is dan die van onze zon.

Raadsel

Of R144 nu zwaarder is dan NGC 3603-A1 of niet: de dubbelster heeft wetenschappers in ieder geval aan het denken gezet. “Het is een raadsel hoe extreem zware sterren ontstaan,” vertelt onderzoeker Frank Tramper. “Volgens de meest gangbare theorieën kunnen sterren van honderden zonsmassa’s alleen worden gevormd in zware sterrenhopen.” R144 bevindt zich vrij ver van zo’n zware sterrenhoop. “Dat is misschien een indicatie dat dit soort systemen ook geïsoleerd kan ontstaan.” Een andere mogelijkheid is dat R144 wel in de centrale zware sterrenhoop is ontstaan, maar daar later uit is gegooid en zo uiteindelijk op zijn huidige plekje is beland.

En daarmee houdt R144 de gemoederen nog wel even bezig. Astronomen blijven de ster observeren en hopen in de toekomst de exacte massa vast te stellen en te bepalen of het inderdaad de zwaarste dubbelster is die tot op heden is waargenomen. Ook willen ze achterhalen hoe de ster precies is ontstaan.

scientias.nl
pi_125466120
18-04-2013

Ver planetensysteem bevat twee aardkopieën



Voor het eerst hebben astronomen exoplaneten van aardgrootte ontdekt die op de juiste afstand van een zonachtige ster staan om leven te herbergen.

Een internationaal team van astronomen heeft voor het eerst twee exoplaneten ontdekt die alles in huis lijken te hebben om leven te bevatten. Ze zijn ongeveer even groot als de aarde, draaien rond een zonachtige ster en bevinden zich op de juiste afstand van de ster om bewoonbaar te zijn.

De twee exoplaneten, Kepler-62e en Kepler-62f, bevinden zich in de bewoonbare zone van de ster Kepler-62. Planeten binnen die zone hebben waarschijnlijk de juiste temperatuur om vloeibaar water te bevatten. De astronomen vonden nog drie planeten rond dezelfde ster, maar die bevinden zich buiten de bewoonbare zone.

De astronomen ontdekten de exoplaneten dankzij metingen met de ruimte-telescoop Kepler. Ze onderzochten Kepler-62 met de zogenoemde transitmethode: als de helderheid van een ster regelmatig een beetje vermindert, draait er een planeet rond die ster. De tijd tussen twee passages en de hoeveelheid licht die de planeet blokkeert geven vervolgens informatie over de grootte van de planeet en de afstand tot de ster.

Atmosfeer

De vraag is nu of op de twee aardachtige planeten ook leven is. Volgens sterrenkundige Carsten Dominik van de Universiteit van Amsterdam blijft dat voorlopig onduidelijk. ‘Om te weten of er leven op een planeet is, moet je allereerst vaststellen of die planeet een atmosfeer heeft. De Kepler-telescoop is gericht op sterren die te ver weg staan om dat te bepalen’, zegt Dominik.

De ontdekking is vooral van belang om te weten waar bewoonbare planeten te vinden zijn. Dominik: ‘Als je genoeg aardachtige planeten hebt gevonden, kun je een statistische analyse maken. Daaruit volgt dan welke nabije sterren veel kans maken om planeten bij zich te hebben, zodat je op die sterren je telescoop kunt richten. Van de planeten die je dan vindt, kun je wel vaststellen of ze een atmosfeer hebben.’

De astronomen publiceerden hun ontdekking in het wetenschappelijke tijdschrift Science.

(NWTonline)
pi_125468209
quote:
0s.gif Op vrijdag 19 april 2013 00:49 schreef Misty_eyes het volgende:
De astronomen ontdekten de exoplaneten dankzij metingen met de ruimte-telescoop Kepler. Ze onderzochten Kepler-62 met de zogenoemde transitmethode: als de helderheid van een ster regelmatig een beetje vermindert, draait er een planeet rond die ster. De tijd tussen twee passages en de hoeveelheid licht die de planeet blokkeert geven vervolgens informatie over de grootte van de planeet en de afstand tot de ster.
Moet je nagaan dat bij deze systemen wij dan precies in het verlengde van het baanvlak van de planeet zitten. En dan te bedenken hoeveel systemen er dan zouden moeten zijn waarbij dat niet zo is.
pi_125579209
18-04-2013

Leven is mogelijk miljarden jaren eerder dan de aarde al ontstaan



Een nieuw onderzoek suggereert dat het leven zo’n 9,7 miljard jaar geleden ontstond. En daarmee is het aanzienlijk ouder dan onze aarde die ‘slechts’ 4,5 miljard jaar oud is.

Dat schrijven Alexei Sharov en Richard Gordon in hun paper ‘Life before earth‘. Ze baseren hun conclusie op een onderzoek naar de snelheid waarmee het leven op aarde complexer werd. Uit hun studie blijkt dat de complexiteit van genen exponentieel toeneemt en ongeveer elke 376 miljoen jaar verdubbelde.

Extrapoleren

Met dat als uitgangspunt en de wetenschap hoe complex genen nu zijn en hoe complex ze in de afgelopen miljoenen jaren waren (kennis die we onttrekken aan fossiele resten), kan berekend worden wanneer het leven ongeveer ontstond. De onderzoekers hebben dat gedaan en stellen dat het leven zo’n 9,7 miljard jaar geleden moet zijn ontstaan. “Omdat de aarde slechts 4,5 miljard jaar oud is, kan het leven niet op aarde zijn ontstaan,” concluderen de onderzoekers.”


Het ontstaan van leven. Afbeelding: afkomstig uit het paper van Sharov en Gordon – arXiv:1304.3381.

De reis naar de aarde

Die conclusie levert direct een aantal vragen op. Eén van de meest interessante vragen is natuurlijk: als het leven ouder is dan de aarde en zelfs ouder blijkt te zijn dan het zonnestelsel, hoe zijn de organismen dan op aarde terechtgekomen? Het leven moet dan elders uit de ruimte zijn gekomen, maar hoe heeft het die reis door de ruimte overleefd?

Panspermie

Dat is niet zo lastig geweest als het misschien op het eerste gezicht lijkt, zo stellen de onderzoekers. Ze wijzen erop dat de onderzoeken die aantonen dat bacteriën zelfs in de meest extreme omstandigheden kunnen overleven, zich opstapelen. Het is dan ook het meest waarschijnlijk dat bacteriën uiteindelijk de reis vanuit de ruimte naar de aarde maakten. Wellicht zijn sporen van bacteriën door een botsing tussen een planeet en komeet of planetoïde de ruimte in geslingerd. Omringd door ijs moeten de sporen in staat geweest zijn om het heel lang vol te houden. Lang genoeg om uiteindelijk op aarde te arriveren en daar uit te groeien tot een bacterie. Een andere mogelijkheid is dat het zonnestelsel ontstaan is door de ontploffing van een ster met planeten. “Restanten van planeten van geëxplodeerde supernova kunnen miljarden bacteriële sporen meedragen en misschien zelfs actieve chemosynthetische bacteriën diep onder het oppervlak hebben gehad.” Wanneer de aarde stukjes van deze planeten in zich opnam, is het aannemelijk dat deze direct een diverse gemeenschap van bacteriële soorten en hun virussen in zich opnam.

Gevolgtrekkingen

De studie heeft verschillende implicaties. Zo kunnen we bijvoorbeeld uitsluiten dat intelligente levensvormen het leven bewust op aarde ‘plantten’. “Er was geen intelligent leven in het universum op het moment dat de aarde ontstond, omdat het universum in die tijd acht miljard jaar oud was en de ontwikkeling van intelligent leven ongeveer 10 miljard jaar nodig heeft. Dus het idee dat leven door intelligente organismen naar de aarde werd gebracht is incorrect.” Maar het onderzoek heeft ook gevolgen voor de zoektocht naar buitenaards leven. “Besmetting met bacteriële sporen afkomstig uit de ruimte lijkt de meest plausibele hypothese die het vroege verschijnen van leven op aarde kan verklaren,” zo stellen de onderzoekers. “Leven bevindt zich waarschijnlijk zeker op enkele planeten of satellieten in ons zonnestelsel, omdat alle planeten vergelijkbare kansen hadden om besmet te worden met microbieel leven en sommige planeten en satellieten (bijvoorbeeld Mars, Europa en Enceladus) in niches voorzien waarin bepaalde bacteriën kunnen overleven en zich kunnen voortplanten. Als buitenaards leven aanwezig is in het zonnestelsel zou het sterk moeten lijken op de bacteriën op aarde.” Intelligent leven verwachten de onderzoekers niet direct in ons sterrenstelsel aan te treffen. “Het antwoord op de Fermiparadox kan wel eens zijn dat wij ons onder de eerste beschavingen die in ons sterrenstelsel zijn ontstaan, bevinden of misschien zelfs de enige beschaving totnogtoe zijn.”

Tenslotte hebben de onderzoekers slecht nieuws voor wetenschappers die op dit moment proberen om het proces van het ontstaan van leven in het laboratorium te simuleren. “Pogingen om het ontstaan van leven in het laboratorium na te doen, kunnen wel eens veel lastiger zijn dan men verwacht, omdat zulke experimenten heel veel opeenvolgende zeldzame gebeurtenissen die gedurende verschillende miljarden jaren voordat organismen complex werden, optraden, mee moeten nemen.” Het onderzoek van Sharov en Gordon spreekt het idee dat het leven op aarde snel evolueerde immers tegen.

Het werk van Sharov en Gordon is zeker geen hard bewijs dat het leven ouder is dan de aarde en dat het leven inderdaad zo op aarde is beland. Wel schetst het een interessante hypothese waar wetenschappers mee aan de slag kunnen.

Scientias.nl
pi_125582075
quote:
0s.gif Op zondag 21 april 2013 22:43 schreef Misty_eyes het volgende:
Alexei Sharov en Richard Gordon
Interessant!
Hier de paper: http://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1304/1304.3381.pdf
pi_125583017
quote:
0s.gif Op zondag 21 april 2013 23:23 schreef meth1745 het volgende:

[..]

Interessant!
Hier de paper: http://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/1304/1304.3381.pdf
tnx.
  maandag 22 april 2013 @ 07:15:12 #230
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_125587173
Ze maken dus de assumptie dat de snelheid van complexer worden constant is.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_125587223
quote:
0s.gif Op maandag 22 april 2013 07:15 schreef Pietverdriet het volgende:
Ze maken dus de assumptie dat de snelheid van complexer worden constant is.
Nee, er is een logaritmisch verband zoals je kunt zien in de grafiek. De snelheid neemt toe. De versnelling is constant.
I feel kinda Locrian today
pi_125596082
Waarom zou het genoom bij een omvang van 0 beginnen?
  maandag 22 april 2013 @ 14:41:12 #233
401537 zorbat5
Iedereen is ook maar een mens.
pi_125598576
quote:
0s.gif Op maandag 19 november 2012 08:13 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
18-11-2012

Het einde van het universum wordt niet fraai

[ afbeelding ]

Het is misschien wat vroeg om er over na te denken, maar ooit gaat het gebeuren: het einde van ons heelal. En ondanks dat het nog een eindje weg is, is het wel interessant om eens na te denken over hoe het universum mogelijk aan haar einde gaat komen.

Laten we u gerust stellen: het universum zal de komende paar miljard jaar nog niet verdwijnen. Maar dat betekent niet dat het eeuwig zal blijven. Want omdat het universum een geboorte had (de oerknal) heeft het ook een dood. Maar hoe dat precies in zijn werk gaat, daarin verschillen kosmologen nog van mening.

Theorieën
Er zijn een paar mogelijke oorzaken waardoor het universum op gaat houden te bestaan, en we mogen blij zijn dat we die niet gaan meemaken. Geen van allen zijn ze namelijk heel uitnodigend. De meest geaccepteerde theorieën variëren van het uit elkaar trekken van het universum, een complete stilstand, of zelfs een grote implosie, vergelijkbaar met de Big Bang. Om te begrijpen hoe dat werkt, moeten we echter eerst kijken naar wat het universum precies is, en hoe het werkt.

Massa’s energie
Het universum ontstond zo’n 13,7 miljard jaar geleden met de oerknal. Het heelal dijde toen met enorme snelheid uit, en dat uitdijen is nu nog steeds aan de gang. Dat komt omdat de enorme hoeveelheid energie die met de oerknal vrij kwam, ergens naartoe moet. Het materiaal dat tegelijk ook de ruimte in kwam, vormt nu nog steeds sterren, planeten, ruimtegassen en dergelijke. De logica zegt dus dat het uitdijen een keer moet stoppen, of in ieder geval minder zou moeten worden. Immers, de energie is na een tijdje op. Maar dat gebeurt niet. Sterker nog, het heelal verspreidt zich juist steeds sneller.

Donkere Energie
Die snelle uitdijing komt door het mysterieuze donkere energie. “Wat dat is, weten we eigenlijk niet,” zegt Luc Hendriks. Hij is student sterrenkunde, en schrijft zelf veel over kosmologie. Hij legt aan Scientias.nl de mogelijke theorieën van het ultieme einde uit. “Donkere energie is een naam voor een fenomeen dat we nog niet goed begrijpen. Het moet uitleggen wat er gebeurt in de ruimte.” Want de ruimte is vacuüm, maar perfect vacuüm bestaat volgens Hendriks niet. “Er zit wel iets in de ruimte, een bepaalde negatieve energie. Waar die precies uit bestaat en hoe die werkt, weten we niet. Maar wat we wel weten, is dat die negatieve energie er voor zorgt dat de ruimte juist uitdijt. En omdat de ruimte uitdijt, ontstaat er weer meer vacuüm. Met weer meer energie.”

LHC De Large Hadron Collider in Zwitserland is precies gebouwd voor dit doel: uitzoeken wat donkere energie is, en waar het heelal precies uit bestaat. Zodra we dat weten, kunnen we stukje bij beetje uitvinden welke theorie zou kloppen.

Geen idee
Wat betekent dat uitdijen nou voor ons? Hoe lang gaat dat door? Stopt het überhaupt ooit wel eens? “Dat is juist het frustrerende,” zegt Hendriks. “We hebben op dit moment niet genoeg kennis over het universum om te weten wat er kan gebeuren, hoe ‘de ruimte’ zelf reageert.” Wel weten we wat er kan gebeuren met de materie in het universum – een groot verschil met de ruimte zelf.

Big Rip
Eén van de theorieën is de zogeheten Big Rip. Een Big Rip ontstaat wanneer, volgens de bovenstaande theorie, het universum steeds sneller en sneller uit blijft dijen. Dat zou dan na een tijdje zó snel gaan, dat het universum letterlijk ‘uit elkaar wordt getrokken’. De expansie van het heelal zorgt er dan voor dat sterren, planeten, maar ook zelfs atomen, helemaal uit elkaar klappen. Wat er daarna gebeurt, is ook niet helemaal zeker. Mocht het universum zich dan nog steeds sneller uitbreiden, dan zal de kapotgetrokken materie niet meer bestaan, maar wat dat betekent voor ‘het heelal’, daar wordt nog over gespeculeerd.

Big Freeze
Een andere, en meer geaccepteerde theorie is een zogenaamde Big Freeze, ook wel Big Chill genoemd. Een Big Freeze is een langzame, stervende dood van alle materie in ons universum. “In het scenario van een Big Freeze gaat de uitdijing van het heelal voor altijd door, maar zal de snelheid uiteindelijk wel afnemen,” zegt Hendriks. “Toch zal het nooit tot stilstand komen; het zal oneindig doorgaan, maar wel zo dicht tegen stilstand aanzitten dat het bijna niet meer waarneembaar is.”

Wanneer zo’n Big Freeze voor komt, zal na een tijdje alle energie in het heelal verdwijnen. Dat betekent dat sterren uitdoven, zwarte gaten al hun Hawking-straling verliezen en dus ook verdwijnen, en het universum vervolgens leeg is met enkel wat overgebleven quarks en neutronen. Die hebben niet genoeg massa en levensduur om nog iets te betekenen, en het universum zal letterlijk dood en leeg zijn. Een nogal bleek vooruitzicht.

Niet waterdicht Er worden wel eens voorspellingen gedaan over een tijdstip wanneer het universum zou kunnen eindigen, maar die zijn eigenlijk nooit waterdicht.Big Crunch
Iets spectaculairder is een eventuele Big Crunch. Voorstanders van deze theorie redeneren dat het heelal als een soort elastiek werkt, en dat het na een tijdje helemaal ‘uitgerekt’ is. Wanneer dat voorkomt, zal het weer in gaan krimpen – steeds sneller en sneller, hoe dichter het bij het middelpunt komt. En als het dan zo ver is, komt er eigenlijk een soort omgekeerde oerknal. Alles klapt dan in elkaar in een gigantische implosie.

Een Big Crunch zou, volgens sommige aanhangers, een nieuwe oerknal kunnen betekenen. De energie die er dan bij elkaar komt, zou genoeg kunnen zijn voor weer een nieuwe Big Bang. En dan is het logisch om aan te nemen dat een dergelijk voorval al eerder is voorgekomen. Dat betekent dat ons universum als het ware ‘pulseert’.

Paar miljard/biljoen
Over hoe lang het duurt voordat we één van deze catastrofale eindes zullen meemaken, durft Hendriks geen uitspraken te doen. “Ook dat heeft te maken met hoe je naar het universum kijkt, en hoe weinig we ervan denken te weten. Snaartheoretici denken dat het al binnen enkele miljarden jaren kan gebeuren, maar weer anderen houden het op een paar biljoen jaar.”

De Big Rip, Big Freeze en Big Crunch zijn bovenal theorieën. Wat er daadwerkelijk gaat gebeuren met het universum, zullen we waarschijnlijk pas weten als het op het punt staat te gebeuren. Maar dat duurt gelukkig nog even.
(scientias.nl)
We weten niet eens zeker of het universum 13,7 miljard jaar oud is. Het kan zijn dat het licht nog niet verder dan dat heeft kunnen bereiken ;-)
Wetenschap is interessant, maar ook niet altijd betrouwbaar!
pi_125606568
Hun tekst staat vol referenties, het is soms niet helemaal duidelijk of het gaat om hun mening of dat ze het presenteren als een standpunt van...

quote:
Paleontological records indicate that major evolutionary changes occurred during very short intervals that separated long epochs of relative stability. If the concept of punctuated equilibrium is applied to the global trend of the increase of functional complexity of organisms (Fig. 1), then it may be argued that rates of evolution are so unstable that any extrapolation of them into the past is meaningless. In particular, it was suggested that the rates of primordial evolution were much higher than normal simply because of the absence of competition (Koonin and Galperin, 2003). The notion of unusually rapid primordial evolution was suggested also by other scientists (Davies, 2003; Lineweaver and Davis, 2003). These attempts to explain the presumed origin of life on Earth are strikingly similar to stretching and shrinking of time scales in Biblical Genesis to fit preconceptions (Schroeder, 1990).
Nogal presumptious...

Stel dat er naast de exponentiële term een tweede term is, bvb 1 extra bp elke ( 5000* sqrt(totaal bps)) jaar. Af en toe zal toevoegen van een bp ergens in het bestaande genoom nuttig blijken, maar hoe groter het genoom, hoe kleiner de kans dat het op de juiste plaats beland. Dan krijg je:

Ik zie niet direkt iets in hun uiteenzetting dat zoiets uitsluit. Behalve misschien:
quote:
Another factor that may have reduced the rates of primordial evolution was the absence of welltuned molecular mechanisms, which are now present in every cell. In particular, there was no basic metabolism to produce a large set of simple organic molecules (e.g., sugars, amino acids, nucleic bases), and no template-based replication of polymers (see section 4). These two obstacles substantially reduced the frequency of successful mutations; and, as a result, the initial rate of complexity increase was likely even slower than shown in Fig. 1. Thus, there is no basis for the hypothesis that the evolution of such complex organisms as bacteria with genome size of ca. 5×105 bp could have been squeezed into <500 million years after Earth’s cooling.
Maar het aantal mogelijkheden met n1+n2+n3+n4=N baseparen is N!/(n1!+n2!+n3!+n4!); wat per basepaar ongeveer een factor 4 stijgt. Ook al hebben complexe organismen meer succesvolle mutatiemogelijkheden, het totaal aantal mogelijke mutaties stijgt veel sneller.

Niet al te serieux te nemen, want m'n kennis beperkt zich tot wat ik op wikipedia lees, maar soit..

Edit: References (enkel de astronomie gerelateerde) van de paper die online te vinden waren, met link :
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.


[ Bericht 49% gewijzigd door meth1745 op 22-04-2013 22:13:05 (references) ]
  maandag 22 april 2013 @ 18:33:27 #235
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_125607694
quote:
1s.gif Op maandag 22 april 2013 07:24 schreef starla het volgende:

[..]

Nee, er is een logaritmisch verband zoals je kunt zien in de grafiek. De snelheid neemt toe. De versnelling is constant.
Whatever, het punt is dat het een assumptie is dat dit zo naar het verleden doorgaat en daarom het leven ouder is dan het universum.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_125669762
23-04-2013

Water in atmosfeer Jupiter door botsing met komeet


© photo news.

De Europese ruimtetelescoop Herschel heeft de afkomst ontdekt van het water dat zich in de bovenste lagen van de planeet Jupiter bevindt. Het water is afkomstig van de komeet Shoemaker-Levy 9 die in juli 1994 met de reuzenplaneet is gebotst. Dat meldt het Europese Ruimtevaartbureau ESA.

Tijdens de week van de impact zijn fragmenten van de "staartster" in het zuidelijk halfrond van de reuzenplaneet ingeslagen. Wekenlang waren er donkere inkepingen te zien in de atmosfeer van Jupiter. Het was de eerste keer dat wetenschappers naar een botsing van hemellichamen in ons zonnestelsel konden loeren.

De in 1995 gelanceerde Europese infrarode ruimtetelescoop ISO ontdekte in 1997 als eerste en verrassend water in de bovenste lagen van de dampkring van Jupiter. Wetenschappers vermoedden sindsdien dat dit water van Shoemaker-Levy 9 kwam, maar vonden geen direct bewijs.

Tot zestien jaar na de inslag heeft de telescoop Herschel - die aan de universiteit van Luik werd getest - driedimensionaal de horizontale en verticale verdeling van water in de bovenste lagen van de Joviaanse atmosfeer in kaart gebracht. Een team van astronomen - geleid door Thibault Cavalié van het Laboratorium voor Astrofysica in Bordeaux - stelde daarbij vast dat er in het zuidelijk halfrond van de planeet twee tot drie keer meer water was dan in het noordelijk halfrond. De hoogste concentratie werd ontdekt rond de plaatsen van impact en op grote hoogte.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_125669809
23-04-2013

NASA-film vat drie jaar zon samen in drie minuten

!

Sinds 2010 maakt NASA's Solar Dynamics Observatory (SDO) voortdurend foto's van de zon: iedere twaalf seconden in tien verschillende golflengten. Bovenstaande video laat in drie minuten tijd de zonneactiviteit van de afgelopen drie jaar zien, met twee afbeeldingen per dag.

De ruimtesonde Solar Dynamics Observatory (SDO) werd in 2010 gelanceerd en bestudeert tot en met 2015 de zon. De Amerikaanse ruimteorganisatie wil zo meer te weten komen over de invloed van de zon op de aarde. De beelden zijn gemaakt met de Atmospheric Imaging Assembly (AIA), een van de drie instrumenten aan boord van de ruimtesonde. Door middel van vier telescopen wordt de zon op verschillende ultraviolette niveaus bekeken.

Zonnemaximum
Eigenlijk laat de video een lange aanloop naar het zogenoemde zonnemaximum zien: de zon heeft een cyclus van ongeveer elf jaar, en in die periode komt een zonnemaximum en -minimum voor. Dit jaar zou er weer een zonnemaximum plaatsvinden. Tijdens zo'n maximum produceert de zon veel zonnevlekken en sterke zonnevlammen. Het lijkt erop dat het zonnemaximum deze keer niet heel krachtig is, omdat het een zonnemaximum met twee pieken is.

In de video zijn een aantal hoogtepunten te zien. Zo is er bij 00:30 en 02:28 een gedeeltelijke zonsverduistering door de maan. Op 5 juni 2012 (01:51) vond een Venusovergang plaats, waarbij vanaf de aarde gezien de planeet Venus voor de zon langs schuift.

Klasse X
Op 9 augustus 2011 was de grootste zonnevlam van deze cyclus tot nu toe te zien. Het was een zonnevlam in de klasse X. Die heftige uitbarstingen kunnen onder andere elektriciteitscentrales en radioverbindingen op aarde beïnvloeden.


Een compositie van 25 aparte beelden van de zon in de periode van 16 april 2012 tot 15 april 2013. Het laat duidelijk de actieve regio's rond de zonne-evenaar zien. © NASA.

(HLN)

[ Bericht 8% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 24-04-2013 15:25:13 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_125680063
&lt;a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank"&gt;Vereniging voor weerkunde en klimatologie&lt;/a&gt;
&lt;a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank"&gt;ESTOFEX&lt;/a&gt;
pi_125681365
quote:
Die stond ook in het artikel, ik had er per ongeluk een img van gemaakt :) (macht der gewoonte :))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_125743257
24-04-2013

Astronomen ontdekken ‘groenste’ sterrenstelsel ooit



Wetenschappers hebben een uitzonderlijk ‘groen’ of duurzaam sterrenstelsel ontdekt. Het sterrenstelsel zet bijna 100 procent van de grondstoffen die het tot zijn beschikking heeft om in sterren. En dat is uitzonderlijk: vaak gebruiken sterrenstelsels maar een fractie van hun grondstoffen en laten de rest nutteloos rondslingeren.

“Dit sterrenstelsel is opvallend efficiënt,” vertelt onderzoeker Jim Geach. “Het zet het maximale percentage van zijn gasvoorraden om in nieuwe sterren.”

Duurzamer

Sterren ontstaan wanneer gaswolken in sterrenstelsels instorten. In de meeste sterrenstelsels vormt slechts een fractie van het gas uiteindelijk sterren: het grootste deel van het gas wordt simpelweg niet gebruikt. Maar in sterrenstelsel SDSSJ1506+54 gaan dingen anders. Efficiënter. Duurzamer.

Hoe kan dat?

Als een gaswolk instort, neemt de dichtheid toe. Op een gegeven moment is de dichtheid groot genoeg om atomen in de wolk samen te drukken en het proces van kernfusie in gang te zetten. Dat is het moment waarop een ster officieel ‘geboren wordt’. Maar dit proces kan niet altijd doorgang vinden: soms kunnen andere pasgeboren sterren in de buurt met hun winden en straling het gas wegblazen, waardoor uit dit gas geen nieuwe ster kan ontstaan. In sterrenstelsel SDSSJ1506+54 ontstaan sterren precies op het moment voordat andere sterren het gas weg kunnen blazen. En daardoor wordt het gas heel efficiënt gebruikt.

Op dit moment produceert het sterrenstelsel in een zeer rap tempo nieuwe sterren. Mogelijk wordt die snelheid veroorzaakt doordat twee sterrenstelsels met elkaar zijn samengesmolten. Doordat SDSSJ1506+54 zo’n haast heeft, zal het niet lang duren (hooguit enkele tientallen miljoenen jaren) voor het gas helemaal op is en er geen sterren meer worden gevormd.

scientias.nl
pi_125743700
24-04-2013

Hieperdepiep hoera: Hubble is jarig!



Vandaag is het precies 23 jaar geleden dat Hubble gelanceerd werd en dienst ging doen als ruimtetelescoop. Een mooi moment om de mooiste foto’s die de telescoop in zijn lange carrière maakte eens op een rij te zetten!

De jarige Hubble trakteerde ons al vroeg dit jaar. De ruimtetelescoop maakte een spectaculaire foto van de Paardenkopnevel en gaf deze ter ere van zijn verjaardag vrij. Het kiekje pronkt nu al in onze top 7 mooiste foto’s die Hubble ooit maakte. En zeg nu zelf: dat is terecht, toch?


De paardenkopnevel. Foto: NASA / ESA / the Hubble Heritage Team (STScI / AURA).

Maar er zijn nog veel meer mooie foto’s. Bijvoorbeeld deze met daarop twee sterrenstelsels die een soort roos lijken te vormen. Hubble maakte de foto enkele jaren geleden, waarop NASA en ESA deze ter ere van zijn 21e verjaardag vrijgaven.


Op deze foto ziet u twee sterrenstelsels die elkaar overduidelijk beïnvloeden. Wetenschappers denken dat het kleine sterrenstelsel ooit door het grote sterrenstelsel heen is gereisd. Foto: NASA / ESA / Hubble Heritage Team (STScI / AURA).

Hubble is in zijn lange carrière ook getuige geweest van flink wat geweld. En als een ware paparazzo legde de ruimtetelescoop dat geweld voor ons op de gevoelige plaat vast. Een mooi voorbeeld is deze foto waarop twee botsende sterrenstelsels pronken. Terwijl ze botsen, ontstaan er miljarden nieuwe sterren.


Het antennestelsel. Foto: NASA / ESA / the Hubble Heritage Team (STScI / AURA).

Een stuk rustgevender, ja bijna mystiek zelfs, is deze foto van het Sombrerostelsel. Hoe dit stelsel aan zijn naam komt, hoeven we u vast niet uit te leggen.


Het sombrerostelsel. Foto: NASA / ESA / the Hubble Heritage Team (STScI / AURA).

Eén van mijn persoonlijke favorieten: deze foto van een stukje van de Carinanevel. Torens van gas en stof van ongeveer drie lichtjaar(!) hoog schitteren op deze foto. Met een beetje fantasie is er van alles in te zien.


NASA noemde deze foto ‘mystieke bergen’. Maar er is nog veel meer in te zien. Foto: NASA / ESA / the Hubble Heritage Team (STScI / AURA).

Nog twee foto’s waar u al uw creativiteit in kwijt kunt. U ziet torens van gas en stof in de Adelaarsnevel. Om u een idee te geven van de omvang van deze giganten: de toren links is 9,5 lichtjaar hoog.


Foto: NASA / ESA / the Hubble Heritage Team (STScI / AURA).

scientias.nl
pi_125743886
Wat is eigenlijk de dichtheid van die nevels?
pi_125743950
24-04-2013

Komeet ISON kan wel eens een ongewone meteorenregen veroorzaken



De komeet die in november van dit jaar langs de aarde suist, lijkt een verrassing voor ons in petto te hebben. De komeet lijkt ons krap twee maanden later ook nog eens te trakteren op een wel heel bijzondere meteorenregen.

Dat blijkt uit computermodellen die de baan van stof die komeet ISON achterlaat, in kaart brengen. De modellen wijzen erop dat de aarde zich op 12 januari 2014 door die baan van stof beweegt. Daarbij zullen de stofdeeltjes met onze planeet – of beter gezegd onze atmosfeer – in aanraking komen.

Meteorenregen

Wanneer de aarde normaal gesproken door een baan van stof beweegt, resulteert dat in een meteorenregen. We zien dat bijvoorbeeld elk jaar in augustus gebeuren wanneer onze aarde door het spoor van stofdeeltjes dat de komeet 109P/Swift-Tuttle heeft achtergelaten, beweegt. Het resulteert in de Perseïden: streepjes licht (in de volksmond ook wel vallende sterren genoemd) die langs de hemel schieten. We zijn er dan getuige van hoe stofdeeltjes in de atmosfeer verbranden.

Gestopt

Computermodellen wijzen er nu dus op dat we in januari 2014 met dank aan komeet ISON ook een meteorenregen mogen verwachten. Toch zal deze er heel anders uitzien dan de Perseïden, zo voorspelt onderzoeker Paul Wiegert. Het stofspoor dat ISON achterlaat, bestaat namelijk uit heel fijn stof dat met een snelheid van zo’n 56 kilometer per seconde in de atmosfeer belandt. Omdat de stofdeeltjes zo klein zijn, zal het bovenste deel van de atmosfeer deze heel snel tot stoppen dwingen. “In plaats van in een lichtflits te verbranden, zullen de stofdeeltjes langzaam naar beneden, richting de aarde, drijven,” vertelt Wiegert.

Lichtende nachtwolken

Van die meteorenregen gaan wij waarschijnlijk niets zien. Want deze meteorenregen verloopt heel traag en het kan wel maanden of jaren duren voor de stofdeeltjes zich uit de bovenste laag van de atmosfeer losmaken. Maar dat wil niet zeggen dat er dan helemaal niets te zien is. Het is mogelijk dat het stof, zo lang het zich daarboven in de atmosfeer bevindt, lichtende nachtwolken veroorzaakt (zie de foto hieronder). Dat zijn wolken die blauwachtig licht afgeven. Recent onderzoek wijst erop dat deze wolken ontstaan door toedoen van ruimtestof (zoals dat afkomstig van ISON). Het stof doet dienst als een verzamelpunt voor watermoleculen. Die vormen rondom het stof ijskristallen en zo ontstaat zo’n ‘ijzige’ lichtende nachtwolk die, zelfs nog een tijdje na zonsondergang, zonlicht weerkaatst. Het is niet ondenkbaar dat komeet ISON met zijn vrijwel onzichtbare meteorenregen de basis legt voor het ontstaan van deze bijzondere wolken.


Een lichtende nachtwolk. Foto: Hrald (via Wikimedia Commons).

Maar dat is niet de enige reden waarom de verwachte meteorenregen zo ‘ongewoon’ is. De modellen van Wiegert voorspellen namelijk nog iets bijzonders. “De meteorenregen gaat onze planeet vanuit twee richtingen tegelijkertijd raken.” Als de aarde zich door het stofspoor van de komeet beweegt, krijgt deze namelijk te maken met twee stofwolken. De ene volgt de komeet ISON, richting de zon. De andere beweegt zich in de tegengestelde richting: van de zon vandaan. Het laatstgenoemde stofspoor wordt namelijk door de straling van de zon weggeduwd. Naar verwachting gaan de twee soorten stofsporen twee tegenovergestelde zijden van de aarde tegelijkertijd raken. “Volgens mij is zo’n dubbelslag nog nooit voorgekomen,” stelt Wiegert.

scientias.nl
pi_125748652
26-04-2013

Zware pulsar stelt algemene relativiteitstheorie op de proef


Artist’s impression van de bizarre dubbelster: links de witte dwerg, rechts de pulsar. (ESO/L. Calçada)

Astronomen, onder wie Joeri van Leeuwen en Jason Hessels van de Universiteit van Amsterdam en Vlad Kondratiev van ASTRON, hebben een dubbelster opgespoord die bestaat uit een ongewoon zware neutronenster en een witte dwergster. Met dit bizarre tweetal kon Einsteins zwaartekrachtstheorie – de algemene relativiteitstheorie – sterker op de proef worden gesteld dan voorheen. Maar tot nu toe komen de waarnemingen exact overeen met Einsteins voorspellingen (Science, 26 april 2013).

De neutronenster, die 25 keer per seconde om zijn as tolt, is een pulsar die radiogolven uitzendt die met radiotelescopen op aarde kunnen worden ontvangen. De witte dwerg, die met een omlooptijd van tweeënhalf uur om de pulsar cirkelt, is waarneembaar met gewone, optische telescopen, zoals de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht in Chili.

De pulsar is het overblijfsel van een supernova-explosie. Hij is tweemaal zo zwaar als de zon, maar slechts twintig kilometer groot. De begeleidende witte dwerg is het gloeiende overblijfsel van een zonachtige ster die zijn atmosfeer heeft afgestoten en langzaam afkoelt.

De algemene relativiteitstheorie, die de zwaartekracht verklaart als een gevolg van de kromming van de ruimtetijd door de aanwezigheid van massa en energie, heeft sinds haar publicatie, bijna een eeuw geleden, alle tests doorstaan. Maar naar verwachting is dit toch niet de definitieve zwaartekrachtstheorie: onder extreme omstandigheden, zoals die in een zwart gat, schiet Einsteins theorie tekort.

Natuurkundigen hebben al diverse alternatieve zwaartekrachtstheorieën ontwikkeld die andere voorspellingen doen dan de algemene relativiteitstheorie. Om dergelijke theorieën te kunnen toetsen, moet onderzoek worden gedaan van extreem sterke zwaartekrachtsvelden. De nu ontdekte dubbelster biedt die mogelijkheid.

Een compacte dubbelster als deze zendt zwaartekrachtsgolven uit en verliest daardoor energie. Dit leidt ertoe dat de afstand tussen de beide objecten heel langzaam kleiner wordt en hun omlooptijd afneemt. De algemene relativiteitstheorie en de alternatieve theorieën doen verschillende voorspellingen voor die afneming.

De astronomen hebben nu waarnemingen van de witte dwerg gecombineerd met een zeer nauwkeurige timing van de pulsen die de zware neutronenster uitzendt. De waarnemingen zijn zo nauwkeurig, dat een verandering in de omlooptijd van 8 miljoenste van een seconde per jaar kon worden gemeten. En dat is precies wat Einsteins theorie voorspelt. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_125798940
Voor wie deze nog niet kent: Eyes on the solar system

Is een programmatje waarmee je o.a. de huidige missies van nasa kunt volgen.
pi_125812746
Wil ik jullie toch nog even wijzen op enkele goeie lezingen, vooral die over LOFAR.
(daar ga ik zelf zeker heen !)
zie : www.innaamderwetenschap.nl
pi_125895828
&lt;a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank"&gt;Vereniging voor weerkunde en klimatologie&lt;/a&gt;
&lt;a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank"&gt;ESTOFEX&lt;/a&gt;
pi_125926473
'BULLET HOLE' IN ISS SOLAR PANEL:
Space station commander Chris Hadfield has photographed a hole in one of the ISS solar panels. "Bullet hole - a small stone from the universe went through our solar array,"


&lt;a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank"&gt;Vereniging voor weerkunde en klimatologie&lt;/a&gt;
&lt;a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank"&gt;ESTOFEX&lt;/a&gt;
pi_126050205
03-05-2013

'Schokkend heldere' gammaflits gedetecteerd


Fermi-opname van gammaflits GRB 130427A. (NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration)

Afgelopen zondag (27 april) hebben de NASA-satellieten Fermi en Swift een 'oogverblindend' heldere gammaflits waargenomen. De uitbarsting van gammastraling, afkomstig van een zware supernova-explosie in een sterrenstelsel op 3,6 miljard lichtjaar van de aarde, duurde zó lang dat hij geruime tijd met zowel de beide gammasatellieten als een flink aantal telescopen op aarde kon worden waargenomen.

De Fermi-satelliet detecteerde onder meer gammastraling met een energie van minstens 94 miljard elektronvolt. Dat is ongeveer 35 miljard keer de energie van zichtbaar licht en drie keer zo veel als het vorige energierecord. De gammaflits bleef ruim een halve dag waarneembaar: ook een record.

Gammaflitsen zijn de hevigste explosies in het heelal. Vermoed wordt dat de meeste ervan optreden wanneer de nucleaire 'brandstof' van een zeer zware ster opraakt, waardoor deze laatste onder zijn eigen gewicht bezwijkt. Terwijl de uitgeputte kern van de ster ineenstort tot een zwart gat, banen twee bundels van materiedeeltjes zich met bijna de snelheid van het licht een weg naar buiten.

Nadat deze 'jets' de ster hebben verlaten, vervolgen ze hun weg in de ruimte en stuiten ze op gas dat de ster in een eerder stadium heeft uitgestoten. Het nagloeien van dit gas houdt vaak dagenlang aan.

Zodra deze 'nagloed' voldoende is afgezwakt, is bij relatief nabije gammaflitsen, zoals die van 27 april, doorgaans ook de eigenlijke supernova te zien. Telescopen op aarde houden de recente gammaflits dan ook scherpt in de gaten. Verwacht wordt dat de verborgen supernova medio mei wordt opgespoord. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_126254510
09-05-2013

Hubble fotografeert spooknevel



De goed oude Hubble telescoop, in de ruimte sinds 1990, heeft zo nu en dan nog een verrassing in petto. Zo stuurde de ruimtetelescoop deze prachtige foto naar aarde van wat overblijft van een supernova. Deze spookachtige nevel van gassen is SNR 0519 gedoopt. Het bestaat uit de resten van een ster die waarschijnlijk net zo groot was als onze zon.

Een dikke 600 jaar geleden explodeerde de ster en liet alleen een hoop hete rode gasslierten achter. SNR 0519 ligt 150.000 lichtjaren van de aarde in het sterrenbeeld Dorado dat in noordelijk Europa niet te zien is. Het toont aan met wat voor geweldige krachten een ster soms supernova kan gaan, zodat uiteindelijk alleen een paar sliertjes achterblijven.

(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')