tt.quote:
Ik zag ons gewoon al helemaal bitterballen eten bij de Posthoorn op zondagmiddag.quote:Op woensdag 24 oktober 2012 11:05 schreef I.R.Baboon het volgende:
RG probeerde G. ook al te verleiden. Ik zou bijna denken dat er ergens, tussen al die statigheid, iets van een minderwaardigheidscomplexje rondwaart in Den Haag.
Het ligt ook niet aan de klassieken maar aan mijn vader. Hij houdt niet van ze.quote:Op woensdag 24 oktober 2012 14:59 schreef Gellius het volgende:
De klassieken kunnen er natuurlijk ook niet zoveel aan doen dat ze in die categorie terecht zijn gekomen, hè?
Klassieke moderne kunst?quote:Op woensdag 24 oktober 2012 16:16 schreef Z het volgende:
Dat is het ook. En hij weet zeer veel van moderne kunst.
Ik was afgelopen weekend in de hoofdstad. Op bezoek bij mijn tante, die na ruim 20 jaar Den Haag had besloten dat ze er nooit aan ging wennen, en terug is verhuisd naar Amsterdam.quote:Op woensdag 24 oktober 2012 10:06 schreef Ringo het volgende:
Kom er eens wonen en binnen tien jaar ben je verkocht.
Ah, een Autechre-referentie. Nice.quote:
De oplettende lezer. Met smaak bovendien.quote:
Een muziekgenre als 'idm' (vreselijke benaming overigens) is veel te breed om er volledig wel of niet van te houden.quote:
Ik denk dat er best mensen zijn die volledig niet van idm houden.quote:Op zaterdag 27 oktober 2012 19:04 schreef Gillingham het volgende:
[..]
Een muziekgenre als 'idm' (vreselijke benaming overigens) is veel te breed om er volledig wel of niet van te houden.
Nee, trance.quote:Op zondag 28 oktober 2012 01:14 schreef k_man het volgende:
Ah, juist. De tegenhanger is sdm, veronderstel ik.
Jij bent wel blij met de PvdA zeker?quote:Op zaterdag 3 november 2012 21:33 schreef Mainport het volgende:
Ik las dat ’s avonds een toneelstuk van Arnon Grunberg vertoond zou worden. Ik haalde mijn gratis kaartje een uur van te voren op, omdat ik bij de Sam Sam de nieuwe Maarten wilde lezen. Toen ik echter mijn banksaldo checkte bleek er achttien euro op mijn naam te staan, dus ik ging de Maarten maar een andere keer lezen. Ik besloot een kopje koffie te drinken op de vide, een plek waar vrijwilligers rondhangen die niets te doen hebben. Daar stond een man met opvallend lichte ogen die ik niet kende en zich meteen voorstelde:
“Majoor Niels Roelen.”
“M., vrijwilliger.”
Ik vroeg hem of hij voor het inleidende gesprek gekomen was. Dat was het geval.
“Zeg maar ‘je’ hoor,” voegde hij eraan toe.
“Volgens mij komen er niet zoveel mensen,” floepte ik eruit.
Hij antwoordde dat het kan vriezen en kan dooien, maar dan zonder het spreekwoord te gebruiken. Ik vroeg of hij een sigaret wilde, omdat ik dacht dat militairen op die manier elkaar hun goede wil tonen.
“Ik zit niet op roken,” zei hij.
Daarna waren we uitgepraat en ging ik met mijn jas aan op een stoel zitten. Er kwamen een boel mensen voorbij lopen. Majoor Niels Roelen verdween naar beneden en opeens was ik alleen. De theatercoördinatrice liep langs. Ze vroeg of ik ook bij het inleidende gesprek kwam zitten. “Daarvoor heb ik geen kaartje,” zei ik. “Sst,” antwoordde ze.
Aan tafel zaten de majoor, twee acteurs, de theatercoördinatrice en drie mensen die een kaartje hadden gekocht voor het inleidende gesprek. De acteurs vertelden hoe het toneelstuk tot stand was gekomen en in het bijzonder hoe Arnon Grunberg zich eraan verbonden had. Ik leerde dat Arnon Grunberg hun was opgevallen door zijn voetnoten in de Volkskrant, en niet omdat ze een boek van hem hadden gelezen. Ik leerde ook dat hij er eigenlijk bij geweest zou zijn, maar verhinderd was door de orkaan Sandy. Na een tijdje gingen de acteurs weg om zich voor te bereiden en werd de aanwezigheid van de majoor duidelijk. Arnon Grunberg was als embedded journalist in Uruzgan begeleid door Niels Roelen. Ze waren vrienden geworden en hadden later samen reizen gemaakt.
Niels Roelen las voor uit eigen werk over de periode nadat hij thuiskwam, waarin hij eigenlijk zijn hele ziel blootlegde. Het was een intiem moment: er zaten vijf mensen zwijgend te luisteren naar hoe zijn relatie met zijn vrouw en kinderen stukliep, de tranen stonden in zijn ogen. Na afloop ging het gesprek niet over zijn zojuist gehouden levensverhaal, maar over het belang van inleidende gesprekken. Na twee minuten meldde de theatercoördinatrice dat de voorstelling zo begon. Niels Roelen keek naar een poster op de muur en zei: “Jagten, dat lijkt me een mooie film.”
Bij de voorstelling werd er voortdurend op gehamerd dat er ‘je’ gezegd moest worden. Ook zag ik de acteur die zojuist bij mij aan tafel zat naakt Alabama Song (whisky bar) van The Doors zingen.
Na afloop ging ik met A. in de R. mijn laatste achttien euro weg pissen.
Het wezenlijke verschil is dat je met schaken een tegenstander hebt, die reageert op jouw zetten en met een sudoko niet. Dat is statisch.quote:Op donderdag 8 november 2012 10:58 schreef Mainport het volgende:
Schaak is spel noch sport. Het is een puzzel. Er is geen verschil tussen een goede schaker en iemand die hele moeilijke sudoku's kan oplossen.
Sinds het niet meer over kinderen, huishouden, wonen of carriere mag gaan eigenlijk nergens meer over. Daarom wordt er ook nauwelijks nog in gepost.quote:Op donderdag 8 november 2012 11:01 schreef CytiseChromatique het volgende:
Waar gaat deze topicreeks over, als ik vragen mag?
Ahquote:Op donderdag 8 november 2012 11:03 schreef LXIV het volgende:
[..]
Sinds het niet meer over kinderen, huishouden, wonen of carriere mag gaan eigenlijk nergens meer over. Daarom wordt er ook nauwelijks nog in gepost.
Schaken doe je met je handen en sudoku's maak je met een pen. Het blijven allebei puzzels.quote:Op donderdag 8 november 2012 11:02 schreef LXIV het volgende:
[..]
Het wezenlijke verschil is dat je met schaken een tegenstander hebt, die reageert op jouw zetten en met een sudoko niet. Dat is statisch.
Niemand is geïnteresseerd in je kinderen en je huis. Als je wat over je carrière wilt vertellen, graag.quote:Op donderdag 8 november 2012 11:03 schreef LXIV het volgende:
[..]
Sinds het niet meer over kinderen, huishouden, wonen of carriere mag gaan eigenlijk nergens meer over. Daarom wordt er ook nauwelijks nog in gepost.
Ah, zo ken ik er ook nog wel een paar:quote:Op donderdag 8 november 2012 11:21 schreef Mainport het volgende:
[..]
Schaken doe je met je handen en sudoku's maak je met een pen. Het blijven allebei puzzels.
Are you being thick? Je snapt toch zelf wel dat een interactief element niets afdoet aan het feit dat schaak een puzzel is. Een moeilijkere vorm van boter kaas en eieren.quote:Op donderdag 8 november 2012 18:40 schreef Gillingham het volgende:
[..]
Ah, zo ken ik er ook nog wel een paar:
Handballen doe je met je handen en schrijven met een pen. Het blijven allebei nutteloze bezigheden.
Wanneer hij met een klein pruttelend pannetje en geroosterd brood de keuken uitkomt, steken de twee jachthonden, Sappho 5 en 6, hun neuzen in de lucht. „Raad maar eens.” Het is crostini di beccaccia, toast met houtsnip – zelf geschoten, natuurlijk. In de cucina olandese hebben we ook ‘houtsnip’, zeg ik: een snee witbrood, kaas, roggebrood. Emilio schudt zijn hoofd. „Nog wat espresso met grappa?” Zelf gestookt. Uiteraard.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |