Deel hier je leuke/lieve/bezorgde/boze kattenmomenten

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2012 00:05 schreef mootie het volgende:
Veranderen jullie katten ook om de paar weken/maanden van lievelingsplekje?
De ene maand het poezenkussen, daarna de bank, even een weekje op de poef etc.

Oh ja zeker... mijn Poeshka (een stuk of twee reacties hierboven geïntroduceerd) houdt zelden langer dan twee weken dezelfde slaap/ lig plaats. Sterker nog... soms weet ik niet eens waar ik hem zoeken moet. of erger vinden moet. Dan ben ik als ik wakker wordt urenlang naar hem op zoek... en heb geen idee waar hij nu weer kan zijn.

Maar rond de tijd van het avondeten (ergens tussen 17.00 uur en 18.00 uur) komt meneer ineens te voorschijn, vaak vanuit het niets. Ik heb zijn meeste plekjes kunnen herleiden.. maar tenzij je een uiterst getraind douanier bent zou je daar geen kat verwachten.Ik bedoel maar... achter mijn CD's in de TV kast zonder de helft van die CD 's er uitgegooid te hebben?

quote:

Op woensdag 24 oktober 2012 02:52 schreef mootie het volgende:

[..]

Eens.... totdat we een drinkfontein kochten. Voorheen dronken ze altijd buiten, nu is de fontein echt je van het.

Iets waar ik nog eens over wil nadenken... niet perse als ik zelf dagelijks thuis ben, maar ik wil zo'n fontein best eens een weekje of twee testen als ik op vakantie ben (en meneer binnenshuis moet blijven). Uiteraard zal meneer ook nog kattenmelk ontvangen...

quote:

Op woensdag 24 oktober 2012 02:57 schreef EricOscuro het volgende:

[..]

Oh ja zeker... mijn Poeshka (een stuk of twee reacties hierboven geïntroduceerd) houdt zelden langer dan twee weken dezelfde slaap/ lig plaats. Sterker nog... soms weet ik niet eens waar ik hem zoeken moet. of erger vinden moet. Dan ben ik als ik wakker wordt urenlang naar hem op zoek... en heb geen idee waar hij nu weer kan zijn.

Maar rond de tijd van het avondeten (ergens tussen 17.00 uur en 18.00 uur) komt meneer ineens te voorschijn, vaak vanuit het niets. Ik heb zijn meeste plekjes kunnen herleiden.. maar tenzij je een uiterst getraind douanier bent zou je daar geen kat verwachten.Ik bedoel maar... achter mijn CD's in de TV kast zonder de helft van die CD 's er uitgegooid te hebben?

Vreselijk is dat. Ik heb eens een nacht opgezeten, tot 7.00 uur, omdat ik dacht dat hij nog buiten was. Had alles binnenstebuiten gekeerd.
Om 7.30 uur duwt meneer de kastdeur open, en komt achter de stapel truien vandaan.

quote:

Op woensdag 24 oktober 2012 03:05 schreef mootie het volgende:

[..]

Vreselijk is dat. Ik heb eens een nacht opgezeten, tot 7.00 uur, omdat ik dacht dat hij nog buiten was. Had alles binnenstebuiten gekeerd.
Om 7.30 uur duwt meneer de kastdeur open, en komt achter de stapel truien vandaan.

Ja sorry ik voel met je mee... maar het is gewoon zo herkenbaar. Dat zijn gewoon kattenstreken...
Waar wij denken aan het ergste dat die poes of kater overkomen kan zijn, denkt meneer of mevrouw alleen aan zichzelf... "ik wil gewoon slapen, niet aangehaald worden nu... dus laat me maar met rust." En ergens hebben ze ook gelijk; ze spreken geen mensentaal.. dus laten ze ons in het ongewisse over hun verblijfsplaats.
We hoeven niet te rekenen op enige vorm van compassie betreft onze bezorgdheid. Wij mensen denken soms wel voor onze katten... maar zelden denken onze poezen/ katers voor ons.

In mijn hoofd lag hij allang in een greppel vreselijk veel pijn te lijden. Ondertussen lag hij te knorren, nog geen halve meter van mijn bed.

En dat gedrag wordt dan 'afgestraft' met tientallen kusjes en knuffels. Dat zal hem leren!

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2012 22:24 schreef tonja het volgende:

[..]

Ik denk niet dat Pika straks denkt van: "oh nu ben ik te zwaar om daar te liggen."

Over onderstaartse reinigingswerkzaamheden; Steken die van jullie 1 of 2 achterpoten omhoog tijdens de werkzaamheden? Har doet er 2 omhoog, dat ziet er zo raar uit..

Bij mij 1 poot, ik wil die 2 poten wel zien

quote:

Op woensdag 24 oktober 2012 03:20 schreef mootie het volgende:
In mijn hoofd lag hij allang in een greppel vreselijk veel pijn te lijden. Ondertussen lag hij te knorren, nog geen halve meter van mijn bed.

En dat gedrag wordt dan 'afgestraft' met tientallen kusjes en knuffels. Dat zal hem leren!

Zooo herkenbaar, en dan moet je weg, wil je zeker weten dat er niet 1 ergens stiekem in een kamer zit (waarvan de deuren dicht zitten) roepen, en dan uiteraard niet komen

quote:

Op woensdag 24 oktober 2012 03:20 schreef mootie het volgende:
In mijn hoofd lag hij allang in een greppel vreselijk veel pijn te lijden. Ondertussen lag hij te knorren, nog geen halve meter van mijn bed.

En dat gedrag wordt dan 'afgestraft' met tientallen kusjes en knuffels. Dat zal hem leren!

Hahaha, ja ook dat is herkenbaar. Bij mij is het niet anders. Alleen bij mij ziet meneer dit soms werkelijk als straf (hoewel niet direct in het begin... maar wel hoe langer dit voortduurt).

Hallo mijn naam is Poeshka, deel 2

In het vorige deel gingen we in op onze ontmoeting... nu iets meer over Poeshka's karakter en wat ik als zijn nieuwe beste vriend (verzorger) wilde dat Poeshka werd.

Goed eerst nog even 3 foto's van Poeshka in het huis van mijn ex;

Missy D (die Poeshka binnenloodste)

MissD en Miemsie (met haar bruin kop er schuchter er bovenuitstekend);

Maar goed terug naar Poeshka.

Poeshka bleek een volledig eigen willetje te hebben toen hij en ik samen waren in mijn appartement zonder de dames om hem te corrigeren.

Poeshka was intussen 5 maanden oud en voor het eerst helemaal alleen met mij samen.

En meneer kwam helemaal uit zijn schulp... we speelden maandenlang krijgertje. Ik besloop mijn katertje... katertje zocht naar plekken om een tegenaanval te plannen (en daar is hij goed in).
De routine was doorgaans dat ik met mijn veel te grote lichaam Poeshka zou besluipen, en dat Poeshka de tegenaanval zou inzetten. En Poeshka begreep dat ik hem geen kwaad wilde doen, dus viel meneer mij ook zonder geweld aan. Poeshka koos om op mijn hoofd of op mijn rug te belanden... al dan niet via sluipwegen. Als Poeshka op mijn rug of hoofd was beland... dan had hij gewonnen... tenminste zo zag ik het en zo zag hij het ergens ook.

En mijn katertje ontpopte zich tot een slim en humoristische kater. Soms lag ik op de loer vanachter een deur... Poeshka zag en wist de oplossing... ineens stormde meneer vanuit zijn schuilplaats op die deur af... sprong een meter omhoog en gooide de deur zo tegen mijn gezicht aan...Poeshka had weer gewonnen.

Toen wist ik het zeker... Poeshka was een slimme kater en had behalve een uitzonderlijk gevoel voor humor ook een soort van intelligentie die normaal iets menselijks was.

Nog even een foto van de jonge Poeshka toen hij amper 5 maanden oud was...


Later de echte karaktereigenschappen, die zich pas later ontpopten

[ Bericht 0% gewijzigd door EricOscuro op 25-10-2012 04:39:52 ]

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 04:31 schreef EricOscuro het volgende:
En meneer kwam helemaal uit zijn schulp... we speelden maandenlang krijgertje. Ik besloop mijn katertje... katertje zocht naar plekken om een tegenaanval te plannen (en daar is hij goed in).
De routine was doorgaans dat ik met mijn veel te grote lichaam Poeshka zou besluipen, en dat Poeshka de tegenaanval zou inzetten. En Poeshka begreep dat ik hem geen kwaad wilde doen, dus viel meneer mij ook zonder geweld aan. Poeshka koos om op mijn hoofd of op mijn rug te belanden... al dan niet via sluipwegen. Als Poeshka op mijn rug of hoofd was beland... dan had hij gewonnen... tenminste zo zag ik het en zo zag hij het ergens ook.

En mijn katertje ontpopte zich tot een slim en humoristische kater. Soms lag ik op de loer vanachter een deur... Poeshka zag en wist de oplossing... ineens stormde meneer vanuit zijn schuilplaats op die deur af... sprong een meter omhoog en gooide de deur zo tegen mijn gezicht aan...Poeshka had weer gewonnen.

Toen wist ik het zeker... Poeshka was een slimme kater en had behalve een uitzonderlijk gevoel voor humor ook een soort van intelligentie die normaal iets menselijks was.

Ik wil ook slimme katten.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 15:56 schreef mootie het volgende:
Ik wil ook slimme katten.

Das heul niet leuk, als ze zelf deuren en laatjes open kunnen maken

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 16:05 schreef Yashaaaaa het volgende:
Hier is het eerste glas gesneuveld. Zag het net pas ineens toen ze ging snuffelen daar. Heb haar even nagekeken en gelukkig heeft ze zelf niets. geen glazen op het muurtje naast het aanrecht laten staan dus ook al weet ze dat ze daar niet op mag.

Ja maar goed, katten doen altijd wat ze niet mogen, we zijn niet voor niks bedienden

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 16:05 schreef Yashaaaaa het volgende:
Hier is het eerste glas gesneuveld. Zag het net pas ineens toen ze ging snuffelen daar. Heb haar even nagekeken en gelukkig heeft ze zelf niets. geen glazen op het muurtje naast het aanrecht laten staan dus ook al weet ze dat ze daar niet op mag.

Onze katten mogen ook niet op het aanrecht en meestal doen ze dat ook niet (alleen als de kat van de buren langs komt, wil de Rooie nog wel eens op het aanrecht springen... ) Maar toch zetten we altijd alles of gelijk in de afwasmachine, of anders in de gootsteen...

Maar over katten op het aanrecht gesproken...

We hebben twee ramen in onze keuken. Rechts van de deur en links van de deur. Nu stond de keuken eerst rechts van de deur dus het raam aan de linkerkant was gewoon beschikbaar voor de katten. Nu is die Rooie een echte vensterbank kat, dus hij zat daar altijd op de vensterbank.

Toen hebben we de keuken verbouwd. En is de keuken naar de linkerkant verhuisd en is het rechter raam dus vrij gekomen. Maar in het begin sprong die kat dus continue op het aanrecht.... Heeft echt weer even geduurd voordat hij het door had en naar de andere kant ging!

Ik zie met grote regelmaat 's ochtends als ik opsta witte pootjes over mijn glazen tafelblad. En nee dat mogen ze niet, maar daar hebben ze gewoon schijt aan als we het niet kunnen zien

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 16:37 schreef Laysa het volgende:
Ik zie met grote regelmaat 's ochtends als ik opsta witte pootjes over mijn glazen tafelblad. En nee dat mogen ze niet, maar daar hebben ze gewoon schijt aan als we het niet kunnen zien

Of modderpoten op de witte wc-bril, altijd een feestje.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 16:41 schreef mootie het volgende:

[..]

Of modderpoten op de witte wc-bril, altijd een feestje.

Nee daar komen ze niet

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 16:43 schreef Laysa het volgende:

[..]

Nee daar komen ze niet

Het is nu ook voorbij. Moby had een tijd een kattenvriendinnetje (zijn nu verhuisd) en hij had van haar afgekeken dat je uit de pot kon drinken. Vrouwen

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 15:56 schreef mootie het volgende:
Ik wil ook slimme katten.

Ik kan je maar een tip geven; verbied ze zo weinig mogelijk... zeker de eerste jaren niet.
Goed, verbied ze van jouw bord te eten, maar verbied ze niet om op de tafel te komen...
Katten begrijpen wel dat het eten van de baas alleen voor de baas is (tenzij je het toestaat de restjes op te eten)... maar ze begrijpen niet waarom de tafel voor ons mensen belangrijk is.
Misschien snappen ze dat de tafel een verboden zone is... maar dat is verwarrend voor hun instinct.

Juist door wat gedragingen meer toe te laten, is het voor een kat eenvoudiger om die paar beperkingen die je aan ze stelt... beter te begrijpen.

Ik bedoel maar.... ik geef mijn katertje dagelijks een kuipje met nat vlees van de Aldi.
Eigenlijk had ik mijn katertje opgevoed om lekker ondeugend te zijn... weinig beperkingen met maar een paar grenzen waaraan hij zich moest houden, in plaats van veel.

Het resultaat was dat ik zijn avondeten rustig kon snijden op het aanrecht... Katertje spring even naar boven om te ruiken wat hem te wachten staat... en blijft nu rustig wachten (zonder zeuren om op te schieten).... Hij schiet direct weer van het aanrecht af, omdat hij beseft dat hij zijn eten krijgt... en zelfs als ik op zijn etensplaats zijn eten nog wat extra snijd, dan wacht hij dit rustig af.

Meneer hoeft niet teveel na te denken over allerlei regels, dus hoeft hij minder na te denken over overleven. En dat geeft hem meer ruimte om over andere dingen na te denken... en zo kan ook een kat intelligenter worden.

Maar toegegeven, dat is slechts mijn ervaring met mijn katertje... maar het lijkt theoretisch wel te kloppen; des te minder regels je oplegt des te meer een kat voor zichzelf kan denken... in plaats van zich beperkt te voelen.

En no way dat dit wetenschappelijk bewezen zal worden de komende jaren... ik kan alleen maar zeggen dat mijn katertje hierdoor meer menselijke trekken vertoond (dan wel dat het hierop lijkt). Maar bewijzen heb ik hiervoor niet.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2012 16:24 schreef Kally het volgende:

[..]

Das heul niet leuk, als ze zelf deuren en laatjes open kunnen maken

Dit dus. Onze katten zijn allemaal vrij netjes. Krabben aan de krabpaal, behoeftes op de bak. Niet op het aanrecht als wij eten voor ze maken. Ze komen niet schooieren als wij aan het eten zijn, zelfs niet als we gourmetten op het bijzettafeltje. Krijg daar altijd complimenten over, maar vind het niet meer dan normaal.
Er is er echter 1, (Cleo, mijn mooie meisje!) die nogal graag naar buiten wil. En op het moment dat dat niet kan ('s nachts, of als wij een weekend weg zijn) maakt ze de voordeur open. Inmiddels hebben we geleerd die goed op slot te draaien, maar je kunt je vast voorstellen hoe het is om thuis te komen van een weekend weg en de voordeur staat wagenwijd open.

De boosdoener ;

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2012 12:05 schreef Nanuke het volgende:
Inmiddels hebben we geleerd die goed op slot te draaien, maar je kunt je vast voorstellen hoe het is om thuis te komen van een weekend weg en de voordeur staat wagenwijd open.

Hele huis leeg, krijg je niks terug van de verzekering want geen sporen van inbraak!

quote:

Op vrijdag 26 oktober 2012 12:05 schreef Nanuke het volgende:

[..]

Dit dus. Onze katten zijn allemaal vrij netjes. Krabben aan de krabpaal, behoeftes op de bak. Niet op het aanrecht als wij eten voor ze maken. Ze komen niet schooieren als wij aan het eten zijn, zelfs niet als we gourmetten op het bijzettafeltje. Krijg daar altijd complimenten over, maar vind het niet meer dan normaal.
Er is er echter 1, (Cleo, mijn mooie meisje!) die nogal graag naar buiten wil. En op het moment dat dat niet kan ('s nachts, of als wij een weekend weg zijn) maakt ze de voordeur open. Inmiddels hebben we geleerd die goed op slot te draaien, maar je kunt je vast voorstellen hoe het is om thuis te komen van een weekend weg en de voordeur staat wagenwijd open.

De boosdoener ;
[ afbeelding ]

Mijn katertje kan zo nu en dan een deurklink openen... maar een niet afgesloten deurslot is nieuw voor mij. Mijn katertje zou veel kunnen leren van jouw poezen... maar eigenlijk liever niet (tenzij mijn woning in de fik zou staan).

En ze heeft nog altijd niet gesnapt dat ze met haar kopje tegen dat luikje moet duwen om erdoor te geraken...

Mijn moeder zet het luikje in de tussendeur daarom open met een haakje.

Ik duwde ze er gewoon doorheen, bij mijn kitten hoefde ik het maar 1 keer te doen toen had hij het door, hielp ook mee dat hij het de andere zag doen

Hier nog meer kittens die nooit genoeg te eten krijgen.



En de andere kat gaat er met het oude brood vandoor

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2012 16:24 schreef Sorella het volgende:
Ik duwde ze er gewoon doorheen, bij mijn kitten hoefde ik het maar 1 keer te doen toen had hij het door, hielp ook mee dat hij het de andere zag doen

Deze kat is sowieso heel lomp helaas... Daar zal het ook wel aan liggen.

Poeshka is intussen ruim 2,5 jaar bij me... maar sinds ik een (nep) dierenvel op de bank heb gelegd, heeft mijn katertje het idee opgevat dat ik iets voor hem verberg. Dat vel moet aan de kant, maar zelfs als hij onder het vel ligt (net als ik), dan is meneer nog niet tevreden... dan moet ik aan de kant, net zolang tot meneer de hele bank heeft geïnspecteerd.

Katertje is net een politie agent met tunnelvisie... hij kan je nog zo vaak wantrouwen en niet betrappen, maar hij blijft er van overtuigd dat ik iets verberg onder mijn lichaam. En als ik niet op tijd plaats maak dan graaft hij mijn lichaam weg...

Over katten niet op tafel, zeker niet als ik eet. Maar ze zijn de hele dag in mijn woonkamer overdag dus ze liggen er wel op. Ook blijven ze bietsen, niet aan de tafel maar als ik richting keuken ga staan ze er alle vier meteen bij, al heb ik ze nog nooit iets gegeven buiten hun eigen voer/snoepjes. Vooral Pika is een hongerige dame, die zijn we nu dagelijks aan het bijbrengen, niet op tafel tijdens het eten, zij is de enige die het wel probeert

Dodge wil tegenwoordig alles naar me toe brengen wat hij vind. Dat deed hij al maar het lijkt steeds maar erger te worden Verfkwasten, enveloppen, kranten, kattensnoepjes, de dromenvanger die voor mijn dochters raam hing oorbellen, etc, etc..

En hij legt het aan mijn voeten om me vervolgens al puuuurrrrend trots en knipogend aan te kijken.. dan kun je toch niet boos worden?

De buit van vanavond aan mijn voeten nu is een paar sokken van dochterlief, een penseel, een zakje kattensnoepjes en een winkelbonnetje

Dana graaft erg graag in de tuin, maar tegenwoordig ook in de plantenpotten in de woonkamer. Nu heb ik dat opgelost door er stokjes in te zetten en het is gestopt. Ik heb ook waterbollen er in staan die de planten voeden. Nu is er laatst eentje kapot gegaan en ik moest nog een nieuwe halen. Toen was er dus een gaatje waar geen stokje stond. De dame had dus mooi weer gegraven en mn hele woonkamer zat onder de grond

Ik heb zelf van die katten met allemaal vreemde eigenschappen.
De oudste das onze selam.
Ze doet net of ze een zwerfkat is ,maar heeft het hier meer dan goed.
Ik weet nog goed dat ik net naar dronrijp verhuist was in 2010.
De kat even binnengelaten en na een tijdje mocht ze naar buiten.
Ik vond het vreemd dat ze s,ochtends wegging en s,avonds laat weer thuis kwam.
En vervolgens alleen maar sliep.
Na 3 dagen kwam ze een nacht niet meer thuis.
Ik denk zal wel komt wel terug.
Tot ik om 12 uur een telefoon kreeg of ik een kat had die selam heette, Ik antwoorde met ja en dacht het ergste.
Al gauw bleek mevrouw elke dag 15 km heen en weer 15 km terug liep om lekker te mauwen vlakbij mijn oude huis.
Nu loopt ze nog steeds te miauwen en zwerft ze door half franeker.
En iedereen denkt dat ze dakloos is.
De 2e is luna.
Net een jaar oud
Dit is een echte luilak kat en rond de 5 kilo.
Ze is het liefst binnen en doet niks anders dan slapen slapen en nog een s slapen.
Totdat je prinsesje roept dan word ze wakker voor aandacht.
Nummer 3 is een geval apart.
Deze kwam van een colega op mijn werk als tydelijke loge.
Hij is er nu nog steeds en me collega is inmiddels me vriendin geworden en aanstaande moeder.
Whiskey is een echte bikkelkater met een eigen wil.
Hij eist zijn aandacht moment gewoon op en schuwt er niet bij om je koffie of wat dan ook over je heen te duwen/gooien.
Hij jat alles wat los en vast zit en laat het echt zien.
Meneer kan door het zolderraam en kattenluik ,maar verkiest liever bediening die het raam open en dicht doet.
Ook boos zijn is die goed in .
Dan komt ie gewoon een week niet binnen of bij huis.
Hij is het liefst buiten ipv binnen en wil de baas zijn.
Enigste nadeel er is 1 die niet wil toegeven.
Nummer 4 onze . kleine hummel van net 13 weken
Deze dame heet mimi a.k.a mimimonster.
Me vriendin wou geen zwarte kat of zwart witte.
Tot dat we haar tegen kwamen .
Mevrouw mimi sprong gelijk op der schouder en bleef er mooi zitten en kopjes geven.
Ik heb altyd gezegd max 4 katten dus ze mocht er nog wel bij.
Vanwege me vriendin haar situatie is een beest gewoon belangrijk die helemaal van haar is .
Mimi ging mee en verbaasde ons door binnen 2 uren ineens in de woonkamer te rond te lopen.
Het is een kitten die totaal niet bang is en fel.
De eerste die dit ondervond was whiskey.
Hou wou laten zien dat die hier de baas was door gelijk te meppen en grommen.
Mimi zette hierop haar rug omhoog en vacht en blaasde eens om vervolgens een kittentik terug te geven.
Hierop was whiskey toch wat overdonderd en droop af.
Volgende die de pineut was was de hond .
Deze had brokken en mimi wou weten wat het was.
Hier op werd gereagerd met een harde grom en gesnauw en geblaf.
Mevrouw blaasde 1 x en gaf een mep weg en de hond droop af .
Ze loopt je overal achterna en wil de hele dag bij je liggen en geaaid worden.
Bij het woord we gaan weg of slapen spurt ze al onder de bank met andere woorden dan hoef ik de woonkamer niet uit.
Ook hangt ze het liefst in je benen als ze snoep krijgt

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2012 17:33 schreef Yashaaaaa het volgende:
Ja Sophie doet ook altijd alsof ze noooooooooit eten krijgt als wij eten hebben of bij het aanrecht staan. Rare kat.

Mijn buurkatten doen hetzelfde... maar dan naar derden... (met name naar mij)... ach ik ben een sucker voor hongerige poezen... en tegelijkertijd weet ik dat mijn katertje de oude brokjes doorgaans niet op eet.

Dus elke schooier kan hier wel een paar oude brokjes van Poeshka scoren, en dat doen ze dan ook.
Maar als ze mijn katertje willen wegjagen, dan krijgen ze alsnog een luid Ksssjjt te horen. Bezoekers is een ding, maar mijn eigen katertje weg jagen is weer een heel ander level waaraan ik niet mee wil doen.

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 12:31 schreef Kally het volgende:
Over katten niet op tafel, zeker niet als ik eet. Maar ze zijn de hele dag in mijn woonkamer overdag dus ze liggen er wel op. Ook blijven ze bietsen, niet aan de tafel maar als ik richting keuken ga staan ze er alle vier meteen bij, al heb ik ze nog nooit iets gegeven buiten hun eigen voer/snoepjes. Vooral Pika is een hongerige dame, die zijn we nu dagelijks aan het bijbrengen, niet op tafel tijdens het eten, zij is de enige die het wel probeert

Ik ga je niet vertellen dat ik de oplossing ken.... maar bij mij pakt het wel toevallig goed uit.

Mijn katertje zit op de tafel en op het aanrecht.. niet vaak, maar gewoon als het hem goed uitkomt.
En hoewel ik hem heb opgevoed als een lekkere deugniet... is hij nog steeds wel benieuwd naar mijn eten (en zijn eigen eten, dat nog geserveerd moet worden)... maar hij ruikt er slechts aan, en waagt het niet mijn eten naar binnen te werken... tenzij het bord bijna leeg is.

En ik besef me dat het slechts een theorie is...maar volgens mij is een baasje die wat meer vrijheden toe laat aan de kat, maar tegelijkertijd een echte leider is... vaak beter af.

Als kind heb ik vele katten meegemaakt tot dat ik volwassen werd... Maar nu heb ik eindelijk zelf een katertje voor mezelf. En ik wilde dit katertje opvoeden als zo ondeugend mogelijk. Maar in plaats van dat was mijn katertje naar mij toe juist de perfecte katertje geworden.
Meneer hangt niet aan mijn broek bij het bijvullen van zijn eten of melk... sterker nog; hij komt soms weliswaar heel even op het aanrecht om te ruiken welk avondeten hij krijgt... maar als hij het eenmaal geroken heeft.... dan heeft hij alle geduld en rust op de grond om te wachten.

En ja, hij mag ook op de tafel in de woonkamer komen...maar ook dat is weinig meer dan een rustplaats... en laat ik mijn eten daar even liggen... dan komt hij hier amper in de buurt zolang het bordje niet al twee uur nagenoeg leeg is gegeten.

Ik probeerde een soort van rebelse kat met vele streken op te voeden... en ik eindigde met een kat (weliswaar met streken naar andere katten en honden)... maar qua tafelmanieren tot een van de braafste katertjes van het Westelijk halfrond.

Goed, meneer ik wat minder aaibaar... tenzij hij het zelf aangeeft (dan springt hij op mijn schouders... en dan kan ik niets fout bij hem doen). Meneer geeft gewoon zelf aan wanneer ik hem mag aaien... Maar hij snapt tegelijkertijd ook wanneer hij te veel is. Hij pakt niet wat voor mij is... en hij verwacht hetzelfde van mij.

Hoeveel beter kun je met jouw kater op elkaar ingespeeld zijn in de realiteit? De eerste stap is jouw kat of poes goed te leren kennen en zijn of haar bewegingen of geluiden te leren kennen.
Wie een poes of kater kan lezen, heeft een enorme voorsprong. En begin hier zo vroeg als mogelijk mee... en besef dat een kater niet hetzelfde is als een hond... maar dat sommige katers zich wel kunnen gedragen als een hond...

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 23:46 schreef senesta het volgende:
Dodge wil tegenwoordig alles naar me toe brengen wat hij vind. Dat deed hij al maar het lijkt steeds maar erger te worden Verfkwasten, enveloppen, kranten, kattensnoepjes, de dromenvanger die voor mijn dochters raam hing oorbellen, etc, etc..

En hij legt het aan mijn voeten om me vervolgens al puuuurrrrend trots en knipogend aan te kijken.. dan kun je toch niet boos worden?

De buit van vanavond aan mijn voeten nu is een paar sokken van dochterlief, een penseel, een zakje kattensnoepjes en een winkelbonnetje

Nee, no way dat je hierom boos kunt worden.
Dat is gewoon zowel schattig als dat ze jou ziet als de baas van de roedel.

Het enige dat jij kunt doen is het niet belonen van de spullen die ze voor je heeft meegegracht.

Onze laatste hond... een Boxer had door dat het niet werd gewaardeerd dat ze eendeneieren snoepte.
Maar een Boxer denkt als een boxer... en wilde trouw zijn aan de roedel... of in dit geval de baas of de bazin. Het laatste eendenei dat ze vond nam ze mee naar huis, naar het vrouwtje (mijn moeder).. en wilde met al haar trouw overhandigen aan mijn moeder.

Het ei heeft ze helemaal heel gehouden in haar mond... en toen ze het wilde overhandigen aan mijn moeder liet ze het vallen... en platsj! Het ei brak op de tegels.

Mijn moeder reageerde natuurlijk zoals ik ook had gereageerd; de hond bracht een cadeau mee... hoe kun je een hond dat kwalijk nemen? De hond had er alles aan gedaan om dat ei goed af te leveren aan de leider van de roedel... Wat kon zij weten dat de leider van de roedel liever zag dat het ei was uitgekomen... dat zit niet in het DNA van een hond of in welk DNa dan ook van welk ander dier dan de mens.

quote:

Op zaterdag 27 oktober 2012 11:33 schreef Little_Dolls het volgende:
En ze heeft nog altijd niet gesnapt dat ze met haar kopje tegen dat luikje moet duwen om erdoor te geraken...

Die van mij... Ik snap ze nog steeds niet. Wij hebben een kattenluik. Die beesten weten dondersgoed hoe dat dat ding werkt. Tenminste, soms. En soms ook niet. En dan weer wel maar dan zou het niet moeten...

Ons luik heeft 4 standen. Naar binnen, naar buiten, naar binnen/buiten en helemaal dicht.

De katten waren buiten en moesten naar binnen. Dus, het luik ging dicht naar buiten toe. Rooie komt naar binnen, geen probleem. Kleintje komt naar binnen en zie die dan maar weer binnen te houden. Dat beest komt dus gewoon weer buiten ondanks dat het luik naar buiten toe dicht is.

In het begin deed hij dat met grof geweld. Gewoon je gewicht in de strijd gooien. Dan kun je hem gewoon door het slot heen douwen... Lukt hem alleen wanneer hij niet perfect op slot staat. Dat kregen wij dus door. En toen verzon hij een nieuw kunstje. Je trekt het luikje gewoon open... Dus niet duwen, maar trekken. Klepje omhoog en dan er onderdoor glippen en je bent weer buiten. Hij haakt zijn nageltje in de rand... Als die Kleine binnen is, en de Rooie nog buiten, gaat de keukendeur dicht. Als ze beiden binnen zijn, gaat er een houten "deksel" op...

Staat het luik gewoon open, komen ze nog niet buiten, want dan weten ze niet meer hoe dat ding werkt. Naar binnen is nooit een probleem, want dan moeten ze eerst die "tunnel" in en kunnen ze niet anders dan met hun kop het luik open duwen.

quote:

Op zondag 28 oktober 2012 23:46 schreef senesta het volgende:
Dodge wil tegenwoordig alles naar me toe brengen wat hij vind. Dat deed hij al maar het lijkt steeds maar erger te worden Verfkwasten, enveloppen, kranten, kattensnoepjes, de dromenvanger die voor mijn dochters raam hing oorbellen, etc, etc..

En hij legt het aan mijn voeten om me vervolgens al puuuurrrrend trots en knipogend aan te kijken.. dan kun je toch niet boos worden?

De buit van vanavond aan mijn voeten nu is een paar sokken van dochterlief, een penseel, een zakje kattensnoepjes en een winkelbonnetje

Ach, het hadden ook vogels, kikkers en muizen kunnen zijn...

Als ze bij mij aankomen met een gift, gooi ik het in de container (als het dood is) of laat het los (als het nog leeft, wat ook zeer vaak voor komt...) en geef ze een snoepje als beloning

Katten en elastiekjes

quote:

Op woensdag 24 oktober 2012 07:20 schreef Kally het volgende:

[..]

Bij mij 1 poot, ik wil die 2 poten wel zien

Bij deze

quote:

Op woensdag 31 oktober 2012 22:50 schreef Yashaaaaa het volgende:
Ik ga dus echt nooit meer kattenspeeltjes kopen waar ze nu mee speelt: dode takjes die ze zelf uit de plant trekt en uren mee de kamer rond sjouwt, neerlegt, aanvalt en met d'r pootjes de kamer de hele kamer doorschuift!

Dit doet ze nu ook met twee losgekomen plakplintjes, maar ze krijgt het met beide constant voor elkaar om ze onder de deuren te schuiven en dan ook precies de deuren van de plekken waar ze niet mag komen komt ze bij ons aan miauwen en moeten we het weer voor d'r pakken en dan begint t weer van voor af aan.

Sowieso is ze gefascineerd door dat onder deuren schuif idee, rent ze iedere keer maar de andere kant van de deur enzo

Zou ik ook niet doen... katten maken hun eigen keuzes betreft waarmee ze spelen.
Ik had ook een stel nepmuizen, balletjes etc al dan niet met belletjes gekocht.... daar keek meneer niet (tot zelden) naar om.
Maar een prop zilverpapier dat soepel over het laminaat schoot... dat was geweldig.
Het laatste speelgoed (dat ik tijdens het EK) bij een pak Felix brokjes kreeg was een hengeltje met een balletje eraan. En ook dat vindt meneer nog steeds geweldig (ondanks dat hij al 3 jaar is).... of misschien erg irritant... maar het houdt hem tenminste bezig.

Maar wat mijn katertje eigenlijk het liefste wil? Spelen met mij. Dat ik hem ga besluipen en hij mij.
Hij verrast me dan door op mijn rug te springen en er direct weer vanaf... dan heeft hij gewonnen.
Het is bijna alsof hij de spelregels heeft bedacht... en misschien heeft hij dat ook wel, en heb ik alleen zijn spelregels begrepen. In elk geval valt hij mij dan aan met ingetrokken nagels, snel eventjes op mijn rug zitten, en dan direct verder rennen om een nieuwe schuilplaats te vinden. Onder het motto van "dit spel is nog niet over."

En op het moment dat voor hem het spel over is, dan let hij niet meer op mij... dan begint hij demonstratief zichzelf helemaal schoonmaken... zwaait zijn staart niet meer, zijn de grote ogen verdwenen. Ik zou geen andere katertje willen... het is alsof we elkaar volledig aanvoelen.

Kat is nu toch eindelijk voor het eerst alleen door het luikje gekomen, maar mijn vriend heeft haar weliswaar moeten "opjagen". Verder proberen we haar er af en toe nog voorzichtig zelf door te duwen.

We zijn er waarschijnlijk nog niet, maar het is toch al een stap in de goede richting.

En daarnet is ze er nog eens zelf doorgekomen, na een boel gekrab.

We zullen zien of dit lompe, maar brave katje het eindelijk door heeft.

Pinkie heb ik eerder al eens voorgesteld, (Pinkie de poes) maar het één ogige monster heeft wel aparte gewoontes. Vooral het sanitaire gebeuren. Niet naar de kattebak gaan, pas als wij er bij zijn, na het begroeten, opgelucht gaan plassen/ poepen. Of naar binnen willen. Poepen. En weer naar buiten. (zouden veel mensen met tuin blij mee zijn)

als ze naar buiten wil, vlak voor de deur gaan zitten en strak naar de deur staren. Hopelijk komen we eens toevallig langs en doen de deur open.

Bij het naar binnen komen moet er veel en luid gemiauwd worden natuurlijk. Ze heeft al drie muizen gevangen (waar wij van weten) sinds ze in april bij ons kwam. (asiel) Best knap met één oog

Verder is het een heerlijk warme schootkat

quote:

Op maandag 29 oktober 2012 05:26 schreef EricOscuro het volgende:

[..]

Ik ga je niet vertellen dat ik de oplossing ken.... maar bij mij pakt het wel toevallig goed uit.

Mijn katertje zit op de tafel en op het aanrecht.. niet vaak, maar gewoon als het hem goed uitkomt.
En hoewel ik hem heb opgevoed als een lekkere deugniet... is hij nog steeds wel benieuwd naar mijn eten (en zijn eigen eten, dat nog geserveerd moet worden)... maar hij ruikt er slechts aan, en waagt het niet mijn eten naar binnen te werken... tenzij het bord bijna leeg is.

En ik besef me dat het slechts een theorie is...maar volgens mij is een baasje die wat meer vrijheden toe laat aan de kat, maar tegelijkertijd een echte leider is... vaak beter af.

Als kind heb ik vele katten meegemaakt tot dat ik volwassen werd... Maar nu heb ik eindelijk zelf een katertje voor mezelf. En ik wilde dit katertje opvoeden als zo ondeugend mogelijk. Maar in plaats van dat was mijn katertje naar mij toe juist de perfecte katertje geworden.
Meneer hangt niet aan mijn broek bij het bijvullen van zijn eten of melk... sterker nog; hij komt soms weliswaar heel even op het aanrecht om te ruiken welk avondeten hij krijgt... maar als hij het eenmaal geroken heeft.... dan heeft hij alle geduld en rust op de grond om te wachten.

En ja, hij mag ook op de tafel in de woonkamer komen...maar ook dat is weinig meer dan een rustplaats... en laat ik mijn eten daar even liggen... dan komt hij hier amper in de buurt zolang het bordje niet al twee uur nagenoeg leeg is gegeten.

Ik probeerde een soort van rebelse kat met vele streken op te voeden... en ik eindigde met een kat (weliswaar met streken naar andere katten en honden)... maar qua tafelmanieren tot een van de braafste katertjes van het Westelijk halfrond.

Goed, meneer ik wat minder aaibaar... tenzij hij het zelf aangeeft (dan springt hij op mijn schouders... en dan kan ik niets fout bij hem doen). Meneer geeft gewoon zelf aan wanneer ik hem mag aaien... Maar hij snapt tegelijkertijd ook wanneer hij te veel is. Hij pakt niet wat voor mij is... en hij verwacht hetzelfde van mij.

Hoeveel beter kun je met jouw kater op elkaar ingespeeld zijn in de realiteit? De eerste stap is jouw kat of poes goed te leren kennen en zijn of haar bewegingen of geluiden te leren kennen.
Wie een poes of kater kan lezen, heeft een enorme voorsprong. En begin hier zo vroeg als mogelijk mee... en besef dat een kater niet hetzelfde is als een hond... maar dat sommige katers zich wel kunnen gedragen als een hond...

Het gaat inmiddels heel goed, we zaten laatst te eten, toen mevrouwtje op tafel sprong en ze is zo snel, ze ruikt niet maar graait meteen, dus wilde er met een hele spaklap vandoor gaan. Ik heb haar beet gepakt, voor mijn neus gehouden, tikje met een vinger op haar kopje gegeven en duidelijk gezegd (alsof dat zou helpen) dat mag niet,(ze was echt klein nog toen ze hier kwam en ziet mij wel als haar moeder denk ik soms), maar sinds die keer doet ze het niet meer.
Ze miauwt vreselijk als ik de keuken in ga, maar ze komt uit een nestje van 6 dus ja dat was duwen voor je eten

Ze ziet ook dat de andere katten het niet doen dat scheelt uiteraard ook.

Als ik iets eet op de bank, moet ik haar wel nog 3 x wegduwen, maar dan heeft ze het ook door, dus we komen er wel

quote:

Op donderdag 1 november 2012 19:44 schreef tonja het volgende:

[..]

Bij deze

[ link | afbeelding ]

Geweldig