F&F Flora & Fauna
Beesten in het nieuws, vragen over roerende en onroerende organismen, foto's en al het andere met betrekking op de levende have: hier kun je het kwijt...
Oh ja zeker... mijn Poeshka (een stuk of twee reacties hierboven geïntroduceerd) houdt zelden langer dan twee weken dezelfde slaap/ lig plaats. Sterker nog... soms weet ik niet eens waar ik hem zoeken moet. of erger vinden moet. Dan ben ik als ik wakker wordt urenlang naar hem op zoek... en heb geen idee waar hij nu weer kan zijn.quote:Op dinsdag 23 oktober 2012 00:05 schreef mootie het volgende:
Veranderen jullie katten ook om de paar weken/maanden van lievelingsplekje?
De ene maand het poezenkussen, daarna de bank, even een weekje op de poef etc.
Maar rond de tijd van het avondeten (ergens tussen 17.00 uur en 18.00 uur) komt meneer ineens te voorschijn, vaak vanuit het niets. Ik heb zijn meeste plekjes kunnen herleiden.. maar tenzij je een uiterst getraind douanier bent zou je daar geen kat verwachten.Ik bedoel maar... achter mijn CD's in de TV kast zonder de helft van die CD 's er uitgegooid te hebben?
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
Iets waar ik nog eens over wil nadenken... niet perse als ik zelf dagelijks thuis ben, maar ik wil zo'n fontein best eens een weekje of twee testen als ik op vakantie ben (en meneer binnenshuis moet blijven). Uiteraard zal meneer ook nog kattenmelk ontvangen...quote:
[..]
Eens.... totdat we een drinkfontein kochten. Voorheen dronken ze altijd buiten, nu is de fontein echt je van het.
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
Vreselijk is dat. Ik heb eens een nacht opgezeten, tot 7.00 uur, omdat ik dacht dat hij nog buiten was. Had alles binnenstebuiten gekeerd.quote:
[..]
Oh ja zeker... mijn Poeshka (een stuk of twee reacties hierboven geïntroduceerd) houdt zelden langer dan twee weken dezelfde slaap/ lig plaats. Sterker nog... soms weet ik niet eens waar ik hem zoeken moet. of erger vinden moet. Dan ben ik als ik wakker wordt urenlang naar hem op zoek... en heb geen idee waar hij nu weer kan zijn.
Maar rond de tijd van het avondeten (ergens tussen 17.00 uur en 18.00 uur) komt meneer ineens te voorschijn, vaak vanuit het niets. Ik heb zijn meeste plekjes kunnen herleiden.. maar tenzij je een uiterst getraind douanier bent zou je daar geen kat verwachten.Ik bedoel maar... achter mijn CD's in de TV kast zonder de helft van die CD 's er uitgegooid te hebben?
Om 7.30 uur duwt meneer de kastdeur open, en komt achter de stapel truien vandaan.
quote:
[..]
Vreselijk is dat. Ik heb eens een nacht opgezeten, tot 7.00 uur, omdat ik dacht dat hij nog buiten was. Had alles binnenstebuiten gekeerd.
Om 7.30 uur duwt meneer de kastdeur open, en komt achter de stapel truien vandaan.
Ja sorry ik voel met je mee... maar het is gewoon zo herkenbaar. Dat zijn gewoon kattenstreken...Waar wij denken aan het ergste dat die poes of kater overkomen kan zijn, denkt meneer of mevrouw alleen aan zichzelf... "ik wil gewoon slapen, niet aangehaald worden nu... dus laat me maar met rust." En ergens hebben ze ook gelijk; ze spreken geen mensentaal.. dus laten ze ons in het ongewisse over hun verblijfsplaats.
We hoeven niet te rekenen op enige vorm van compassie betreft onze bezorgdheid. Wij mensen denken soms wel voor onze katten... maar zelden denken onze poezen/ katers voor ons.
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
In mijn hoofd lag hij allang in een greppel vreselijk veel pijn te lijden. Ondertussen lag hij te knorren, nog geen halve meter van mijn bed. 
En dat gedrag wordt dan 'afgestraft' met tientallen kusjes en knuffels. Dat zal hem leren!
En dat gedrag wordt dan 'afgestraft' met tientallen kusjes en knuffels. Dat zal hem leren!
Bij mij 1 poot, ik wil die 2 poten wel zienquote:
[..]
Ik denk niet dat Pika straks denkt van: "oh nu ben ik te zwaar om daar te liggen."
Over onderstaartse reinigingswerkzaamheden; Steken die van jullie 1 of 2 achterpoten omhoog tijdens de werkzaamheden? Har doet er 2 omhoog, dat ziet er zo raar uit..
You can't deny laughter; when it comes, it plops down in your favorite chair and stays as long as it wants.
Zooo herkenbaar, en dan moet je weg, wil je zeker weten dat er niet 1 ergens stiekem in een kamer zit (waarvan de deuren dicht zitten) roepen, en dan uiteraard niet komenquote:
In mijn hoofd lag hij allang in een greppel vreselijk veel pijn te lijden. Ondertussen lag hij te knorren, nog geen halve meter van mijn bed.
En dat gedrag wordt dan 'afgestraft' met tientallen kusjes en knuffels. Dat zal hem leren!
You can't deny laughter; when it comes, it plops down in your favorite chair and stays as long as it wants.
Hahaha, ja ook dat is herkenbaar. Bij mij is het niet anders. Alleen bij mij ziet meneer dit soms werkelijk als straf (hoewel niet direct in het begin... maar wel hoe langer dit voortduurt).quote:
In mijn hoofd lag hij allang in een greppel vreselijk veel pijn te lijden. Ondertussen lag hij te knorren, nog geen halve meter van mijn bed.
En dat gedrag wordt dan 'afgestraft' met tientallen kusjes en knuffels. Dat zal hem leren!
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
Hallo mijn naam is Poeshka, deel 2
In het vorige deel gingen we in op onze ontmoeting... nu iets meer over Poeshka's karakter en wat ik als zijn nieuwe beste vriend (verzorger) wilde dat Poeshka werd.
Goed eerst nog even 3 foto's van Poeshka in het huis van mijn ex;
Missy D (die Poeshka binnenloodste)
MissD en Miemsie (met haar bruin kop er schuchter er bovenuitstekend);
Maar goed terug naar Poeshka.
Poeshka bleek een volledig eigen willetje te hebben toen hij en ik samen waren in mijn appartement zonder de dames om hem te corrigeren.
Poeshka was intussen 5 maanden oud en voor het eerst helemaal alleen met mij samen.
En meneer kwam helemaal uit zijn schulp... we speelden maandenlang krijgertje. Ik besloop mijn katertje... katertje zocht naar plekken om een tegenaanval te plannen (en daar is hij goed in).
De routine was doorgaans dat ik met mijn veel te grote lichaam Poeshka zou besluipen, en dat Poeshka de tegenaanval zou inzetten. En Poeshka begreep dat ik hem geen kwaad wilde doen, dus viel meneer mij ook zonder geweld aan. Poeshka koos om op mijn hoofd of op mijn rug te belanden... al dan niet via sluipwegen. Als Poeshka op mijn rug of hoofd was beland... dan had hij gewonnen... tenminste zo zag ik het en zo zag hij het ergens ook.
En mijn katertje ontpopte zich tot een slim en humoristische kater. Soms lag ik op de loer vanachter een deur... Poeshka zag en wist de oplossing... ineens stormde meneer vanuit zijn schuilplaats op die deur af... sprong een meter omhoog en gooide de deur zo tegen mijn gezicht aan...Poeshka had weer gewonnen.
Toen wist ik het zeker... Poeshka was een slimme kater en had behalve een uitzonderlijk gevoel voor humor ook een soort van intelligentie die normaal iets menselijks was.
Nog even een foto van de jonge Poeshka toen hij amper 5 maanden oud was...
Later de echte karaktereigenschappen, die zich pas later ontpopten
[ Bericht 0% gewijzigd door EricOscuro op 25-10-2012 04:39:52 ]
In het vorige deel gingen we in op onze ontmoeting... nu iets meer over Poeshka's karakter en wat ik als zijn nieuwe beste vriend (verzorger) wilde dat Poeshka werd.
Goed eerst nog even 3 foto's van Poeshka in het huis van mijn ex;
Missy D (die Poeshka binnenloodste)
MissD en Miemsie (met haar bruin kop er schuchter er bovenuitstekend);
Maar goed terug naar Poeshka.
Poeshka bleek een volledig eigen willetje te hebben toen hij en ik samen waren in mijn appartement zonder de dames om hem te corrigeren.
Poeshka was intussen 5 maanden oud en voor het eerst helemaal alleen met mij samen.
En meneer kwam helemaal uit zijn schulp... we speelden maandenlang krijgertje. Ik besloop mijn katertje... katertje zocht naar plekken om een tegenaanval te plannen (en daar is hij goed in).
De routine was doorgaans dat ik met mijn veel te grote lichaam Poeshka zou besluipen, en dat Poeshka de tegenaanval zou inzetten. En Poeshka begreep dat ik hem geen kwaad wilde doen, dus viel meneer mij ook zonder geweld aan. Poeshka koos om op mijn hoofd of op mijn rug te belanden... al dan niet via sluipwegen. Als Poeshka op mijn rug of hoofd was beland... dan had hij gewonnen... tenminste zo zag ik het en zo zag hij het ergens ook.
En mijn katertje ontpopte zich tot een slim en humoristische kater. Soms lag ik op de loer vanachter een deur... Poeshka zag en wist de oplossing... ineens stormde meneer vanuit zijn schuilplaats op die deur af... sprong een meter omhoog en gooide de deur zo tegen mijn gezicht aan...Poeshka had weer gewonnen.
Toen wist ik het zeker... Poeshka was een slimme kater en had behalve een uitzonderlijk gevoel voor humor ook een soort van intelligentie die normaal iets menselijks was.
Nog even een foto van de jonge Poeshka toen hij amper 5 maanden oud was...
Later de echte karaktereigenschappen, die zich pas later ontpopten
[ Bericht 0% gewijzigd door EricOscuro op 25-10-2012 04:39:52 ]
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
quote:
En meneer kwam helemaal uit zijn schulp... we speelden maandenlang krijgertje. Ik besloop mijn katertje... katertje zocht naar plekken om een tegenaanval te plannen (en daar is hij goed in).
De routine was doorgaans dat ik met mijn veel te grote lichaam Poeshka zou besluipen, en dat Poeshka de tegenaanval zou inzetten. En Poeshka begreep dat ik hem geen kwaad wilde doen, dus viel meneer mij ook zonder geweld aan. Poeshka koos om op mijn hoofd of op mijn rug te belanden... al dan niet via sluipwegen. Als Poeshka op mijn rug of hoofd was beland... dan had hij gewonnen... tenminste zo zag ik het en zo zag hij het ergens ook.
En mijn katertje ontpopte zich tot een slim en humoristische kater. Soms lag ik op de loer vanachter een deur... Poeshka zag en wist de oplossing... ineens stormde meneer vanuit zijn schuilplaats op die deur af... sprong een meter omhoog en gooide de deur zo tegen mijn gezicht aan...Poeshka had weer gewonnen.
Toen wist ik het zeker... Poeshka was een slimme kater en had behalve een uitzonderlijk gevoel voor humor ook een soort van intelligentie die normaal iets menselijks was.
You can't deny laughter; when it comes, it plops down in your favorite chair and stays as long as it wants.
Hier is het eerste glas gesneuveld. Zag het net pas ineens toen ze ging snuffelen daar. Heb haar even nagekeken en gelukkig heeft ze zelf niets. geen glazen op het muurtje naast het aanrecht laten staan dus 
ook al weet ze dat ze daar niet op mag.
ook al weet ze dat ze daar niet op mag.
Das heul niet leuk, als ze zelf deuren en laatjes open kunnen makenquote:
You can't deny laughter; when it comes, it plops down in your favorite chair and stays as long as it wants.
Ja maar goed, katten doen altijd wat ze niet mogen, we zijn niet voor niks bediendenquote:
Hier is het eerste glas gesneuveld. Zag het net pas ineens toen ze ging snuffelen daar. Heb haar even nagekeken en gelukkig heeft ze zelf niets. geen glazen op het muurtje naast het aanrecht laten staan dus
You can't deny laughter; when it comes, it plops down in your favorite chair and stays as long as it wants.
Onze katten mogen ook niet op het aanrecht en meestal doen ze dat ook niet (alleen als de kat van de buren langs komt, wil de Rooie nog wel eens op het aanrecht springen... ) Maar toch zetten we altijd alles of gelijk in de afwasmachine, of anders in de gootsteen...quote:
Hier is het eerste glas gesneuveld. Zag het net pas ineens toen ze ging snuffelen daar. Heb haar even nagekeken en gelukkig heeft ze zelf niets. geen glazen op het muurtje naast het aanrecht laten staan dus
Maar over katten op het aanrecht gesproken...
We hebben twee ramen in onze keuken. Rechts van de deur en links van de deur. Nu stond de keuken eerst rechts van de deur dus het raam aan de linkerkant was gewoon beschikbaar voor de katten. Nu is die Rooie een echte vensterbank kat, dus hij zat daar altijd op de vensterbank.
Toen hebben we de keuken verbouwd. En is de keuken naar de linkerkant verhuisd en is het rechter raam dus vrij gekomen. Maar in het begin sprong die kat dus continue op het aanrecht.... Heeft echt weer even geduurd voordat hij het door had en naar de andere kant ging!
Ik zie met grote regelmaat 's ochtends als ik opsta witte pootjes over mijn glazen tafelblad. En nee dat mogen ze niet, maar daar hebben ze gewoon schijt aan als we het niet kunnen zien 
Of modderpoten op de witte wc-bril, altijd een feestje.quote:
Ik zie met grote regelmaat 's ochtends als ik opsta witte pootjes over mijn glazen tafelblad. En nee dat mogen ze niet, maar daar hebben ze gewoon schijt aan als we het niet kunnen zien
Nee daar komen ze nietquote:Op donderdag 25 oktober 2012 16:41 schreef mootie het volgende:
[..]
Of modderpoten op de witte wc-bril, altijd een feestje.
Het is nu ook voorbij. Moby had een tijd een kattenvriendinnetje (zijn nu verhuisd) en hij had van haar afgekeken dat je uit de pot kon drinken. Vrouwenquote:
Ik kan je maar een tip geven; verbied ze zo weinig mogelijk... zeker de eerste jaren niet.quote:
Goed, verbied ze van jouw bord te eten, maar verbied ze niet om op de tafel te komen...
Katten begrijpen wel dat het eten van de baas alleen voor de baas is (tenzij je het toestaat de restjes op te eten)... maar ze begrijpen niet waarom de tafel voor ons mensen belangrijk is.
Misschien snappen ze dat de tafel een verboden zone is... maar dat is verwarrend voor hun instinct.
Juist door wat gedragingen meer toe te laten, is het voor een kat eenvoudiger om die paar beperkingen die je aan ze stelt... beter te begrijpen.
Ik bedoel maar.... ik geef mijn katertje dagelijks een kuipje met nat vlees van de Aldi.
Eigenlijk had ik mijn katertje opgevoed om lekker ondeugend te zijn... weinig beperkingen met maar een paar grenzen waaraan hij zich moest houden, in plaats van veel.
Het resultaat was dat ik zijn avondeten rustig kon snijden op het aanrecht... Katertje spring even naar boven om te ruiken wat hem te wachten staat... en blijft nu rustig wachten (zonder zeuren om op te schieten).... Hij schiet direct weer van het aanrecht af, omdat hij beseft dat hij zijn eten krijgt... en zelfs als ik op zijn etensplaats zijn eten nog wat extra snijd, dan wacht hij dit rustig af.
Meneer hoeft niet teveel na te denken over allerlei regels, dus hoeft hij minder na te denken over overleven. En dat geeft hem meer ruimte om over andere dingen na te denken... en zo kan ook een kat intelligenter worden.
Maar toegegeven, dat is slechts mijn ervaring met mijn katertje... maar het lijkt theoretisch wel te kloppen; des te minder regels je oplegt des te meer een kat voor zichzelf kan denken... in plaats van zich beperkt te voelen.
En no way dat dit wetenschappelijk bewezen zal worden de komende jaren... ik kan alleen maar zeggen dat mijn katertje hierdoor meer menselijke trekken vertoond (dan wel dat het hierop lijkt). Maar bewijzen heb ik hiervoor niet.
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
Nou. Sophie gaat echt voor je eten hoor als ze op tafel komt. Vliegt zo recht op het bord af.
Net de kattenbak even uitgebreid schoongemaakt met chloor enzo. Had ik de deksel op de kop neergelegd, want toen die normaal stond ging ze erin zitten en was ik bang dat ze dr behoefte zou doen.
Nou op de kop dus net zo goed Kon ik die deksel dus ook helemaal schoonschrobben
Sowieso moet madam altijd haar behoefte doen als wij bezig zijn met drollenscheppen of whatever
Net de kattenbak even uitgebreid schoongemaakt met chloor enzo. Had ik de deksel op de kop neergelegd, want toen die normaal stond ging ze erin zitten en was ik bang dat ze dr behoefte zou doen.
Nou op de kop dus net zo goed
Kon ik die deksel dus ook helemaal schoonschrobben Sowieso moet madam altijd haar behoefte doen als wij bezig zijn met drollenscheppen of whatever
Dit dus. Onze katten zijn allemaal vrij netjes. Krabben aan de krabpaal, behoeftes op de bak. Niet op het aanrecht als wij eten voor ze maken. Ze komen niet schooieren als wij aan het eten zijn, zelfs niet als we gourmetten op het bijzettafeltje. Krijg daar altijd complimenten over, maar vind het niet meer dan normaal.quote:Op donderdag 25 oktober 2012 16:24 schreef Kally het volgende:
[..]
Das heul niet leuk, als ze zelf deuren en laatjes open kunnen maken
Er is er echter 1, (Cleo, mijn mooie meisje!) die nogal graag naar buiten wil. En op het moment dat dat niet kan ('s nachts, of als wij een weekend weg zijn) maakt ze de voordeur open. Inmiddels hebben we geleerd die goed op slot te draaien, maar je kunt je vast voorstellen hoe het is om thuis te komen van een weekend weg en de voordeur staat wagenwijd open.
De boosdoener
;
Morgen ben ik vast weer mezelf.
quote:
Inmiddels hebben we geleerd die goed op slot te draaien, maar je kunt je vast voorstellen hoe het is om thuis te komen van een weekend weg en de voordeur staat wagenwijd open.
Hele huis leeg, krijg je niks terug van de verzekering want geen sporen van inbraak!
Mijn katertje kan zo nu en dan een deurklink openen... maar een niet afgesloten deurslot is nieuw voor mij. Mijn katertje zou veel kunnen leren van jouw poezen... maar eigenlijk liever niet (tenzij mijn woning in de fik zou staan).quote:
[..]
Dit dus. Onze katten zijn allemaal vrij netjes. Krabben aan de krabpaal, behoeftes op de bak. Niet op het aanrecht als wij eten voor ze maken. Ze komen niet schooieren als wij aan het eten zijn, zelfs niet als we gourmetten op het bijzettafeltje. Krijg daar altijd complimenten over, maar vind het niet meer dan normaal.
Er is er echter 1, (Cleo, mijn mooie meisje!) die nogal graag naar buiten wil. En op het moment dat dat niet kan ('s nachts, of als wij een weekend weg zijn) maakt ze de voordeur open. Inmiddels hebben we geleerd die goed op slot te draaien, maar je kunt je vast voorstellen hoe het is om thuis te komen van een weekend weg en de voordeur staat wagenwijd open.
De boosdoener
[ afbeelding ]
De wereld is vol met kleuren, neem geen genoegen met een zwart/ wit visie. De kleuren zitten vaak in de nuance.
