Stoor mij er ongelooflijk aan...

Ik heb vandaag vrijwillig meegeholpen met het schoonmaken van het pand van de vereniging. Dat konden de anderen zeker waarderen.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 19:02 schreef aspirantspierbundel het volgende:
Kon ook een valstrik zijn, in Albanië en Servië lokken ze zo toeristen die ze brutaal beroven.

hoe triest het ook is. dit is het eerste waar ik aan dacht.

terwijl jij je bekommert om dat jochie en die fiets, staan achter je twee matties van hem die je portemonnee uit je broekzak vissen. GG

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 21:11 schreef FAUSTINO het volgende:

[..]

Zelf vind ik dan gelukkig geen geluk in het materialisme dat scheelt al een hoop

Dat scheelt inderdaad een berg.

Spullen kunnen handig, leuk, interessant zijn, maar als je geluk uit het hebben van spullen haalt ben je verkeerd bezig. Begrijp me niet verkeerd: ik ben bijvoorbeeld blij met mijn auto, maar dan wel de vrijheid en mogelijkheden die het biedt; het ding zelf is mooi, maar absoluut niet heilig.

wow TS wat een practig persoon ben jij. Jij zult wel heel slecht tegen onrecht kunnen en er is zoveel onrecht in de wereld. Wat moet jij je eenzaam voelen.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 00:23 schreef FAUSTINO het volgende:

[..]

Bij mij komen ze er dan enorm bekaaid van af. Geen portemonnee en centjes zitten normaal nooit in de broekzakken

[..]

Juist maar veel mensen halen hun geluk toch wel veelal uit status en spullen.

Klopt; de meeste mensen doen er dan ook verstandig aan om American Beauty en Fight Club eens te kijken. Twee films die op totaal verschillende manieren laten zien waarom materialisme zinloos is en bovendien je potentie in het leven verwoest.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 00:25 schreef dude1960 het volgende:
wow TS wat een practig persoon ben jij. Jij zult wel heel slecht tegen onrecht kunnen en er is zoveel onrecht in de wereld. Wat moet jij je eenzaam voelen.

Gelukkig bestaat niet de hele wereld uit cynische, oude knakkers.

Er zijn zat mensen die opkomen voor de zwakkeren en tegen onrecht, dus zo eenzaam is hij niet.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 00:29 schreef FAUSTINO het volgende:

[..]

Er is meer in het leven dan zulke dingen zo zie ik het. Eenzaamheid is een illusie

vriendschap is een illusie

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 02:57 schreef Neo-- het volgende:
Onlangs een man achterover zien vallen van zijn driewieler.
De man was hulpbehoevend, en schreeuwde om hulp.

Niet overdreven 9 van de 10 mensen reden/liepen langs hem heen.
Hij lag notabene half op de stoep en half op de weg.
Nog eens gevaarlijk ook!

Iemand anders en ik waren de enigste 2 die hem overeind hielpen.
De beste man was ons erg dankbaar, maar werkelijk triest hoe anderen gewoon dit soort dingen negeren!

Niet om te trollen hoor maar hoe kun je 9 of 10 mensen voorbij zien lopen/rijden?
Doordat je zelf hebt gewacht of iemand anders ging helpen. Anders had je er niet zoveel voorbij laten lopen en rijden.

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 21:08 schreef Nies het volgende:
Sinds dat op mijn twintigste mijn gezicht is verbouwd door een ex-vriendje op een propvol station en niemand die wat deed, en vervolgens twee jaar later mijn moeder doodging en ik, letterlijk, alleen op de wereld was en ook iedereen mij liet stikken zal het mij ook aan mij reet roesten.
Red je maar lekker met je kapotte fiets. Ik mag de mijne ook zelf fixen, toedelokie en red je er mee.
Inderdaad niet erg menslievend, en het interesseert me geen ruk.

Jammer dat je die ervaring hebt gehad maar dat wil niet zeggen dat iedereen zo is. Ik heb in een zelfde situatie als jij met je ex wel hulp gehad van mensen.

En laatst nog toen ik moest reizen met een zware koffer, ik liep daar met die koffer, een vrouw bood me spontaan een lift aan, dus die heeft me een half uur verderop naar het station gebracht heel fijn. Daarna op een ander station bood een man aan mijn koffer te dragen toen ik die een kapotte roltrap op moest slepen (dat wel geweigerd trouwens )

Dat zijn zo een paar voorbeelden die me te binnen schieten en zo zijn er heel veel mensen

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 01:13 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Niet om te trollen hoor maar hoe kun je 9 of 10 mensen voorbij zien lopen/rijden?
Doordat je zelf hebt gewacht of iemand anders ging helpen. Anders had je er niet zoveel voorbij laten lopen en rijden.

Lul toch niet zo dom man, ooit in de spits op de weg geweest ofzo?

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 21:08 schreef Nies het volgende:
Sinds dat op mijn twintigste mijn gezicht is verbouwd door een ex-vriendje op een propvol station en niemand die wat deed, en vervolgens twee jaar later mijn moeder doodging en ik, letterlijk, alleen op de wereld was en ook iedereen mij liet stikken zal het mij ook aan mij reet roesten.
Red je maar lekker met je kapotte fiets. Ik mag de mijne ook zelf fixen, toedelokie en red je er mee.
Inderdaad niet erg menslievend, en het interesseert me geen ruk.

Ik heb ooit een meisje geholpen tegen wie haar vriendje agressief was. Hij draait zich om en binnen 1 seconde slaat ie me op m'n oog, week met een blauw oog rondgelopen. Hij had me ook neer kunnen steken, weet ik veel.
En die gast op het station, jouw ex. Als ik zoiets zie gebeuren krijg ik een soortvan waas voor m'n ogen. Waarschijnlijk was ie op het spoor beland en pardoes overleden. Eigen schuld, moet je maar niet je vriendin slaan.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 01:13 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Niet om te trollen hoor maar hoe kun je 9 of 10 mensen voorbij zien lopen/rijden?
Doordat je zelf hebt gewacht of iemand anders ging helpen. Anders had je er niet zoveel voorbij laten lopen en rijden.

Dit was de dorpstraat (maw druk bezocht) en ja, ik stond dus net aan de andere kant van de weg ...

quote:

Op woensdag 10 oktober 2012 18:56 schreef FAUSTINO het volgende:
Dat wanneer iemand met een probleem staat en niemand helpt zoals vandaag maar weer eens. Was vandaan in de stad liep terug naar de auto staat er een jongetje met zijn kapotte fietsje onwijs te prutsen om de ketting van zijn fietsje er weer op te krijgen.

Kon niet direct helpen had mijn handen vol dus even alles in de auto gegooid terwijl ik er na toe liep. Kwam zat volk voorbij echter weer eens niemand die aan dat jongetje even hulp aanbied.

Ik wel want voor mij is het normaal om in zulke gevallen gewoon even te vragen of er hulp nodig is. Tenslotte een kleine moeite zo gezegd zo gedaan samen de ketting erop gelegd waarop het jongetje dan weer op weg naar huis kon.

Zowat drie keer dankjewel gekregen van het jongetje en verder prima het is geen heldendaad echter zoals zo vaak niemand die even vraagt of helpt. En dat valt mij steeds vaker op en ik begin mij er steeds meer aan te storen.

Waarom iedereen gewoon doorloopt niet even vraagt of helpt zo'n kleine moeite... Al eens mee moeten maken tijdens een ongeluk terwijl er iemand met onbekend letsel op de grond lag en er enkel getoeterd en gescholden werd omdat men niet kon doorrijden.

Is het egoïsme? Of teveel moeite? Waar komt zulk gedrag toch vandaan bij zulke mensen? Heb dat nooit begrepen daarbij dat ik er nu eens een topic over open om er eens antwoord op te krijgen op die vraag.

Ken je hun fok-account?

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 09:43 schreef elgringo het volgende:

[..]

En dat is wat veel mensen NIET op prijs stellen. _{Dat zeg ik, als chronisch zieke}

Dus als iemand beleefd aan jou vraagt of je misschien hulp nodig hebt ga jij beledigd zitten doen omdat je je daar te zelfstandig voor voelt Wat kinderachtig.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 14:36 schreef fluitbekzeenaald2.0 het volgende:

[..]

Dus als iemand beleefd aan jou vraagt of je misschien hulp nodig hebt ga jij beledigd zitten doen omdat je je daar te zelfstandig voor voelt Wat kinderachtig.

En stel je nou eens voor dat je elke dag, jaar in jaar uit zo'n goedbedoelde vraag krijgt? Bijvoorbeeld omdat men almaar aanneemt dat je hulp nodig hebt omdat je in een rolstoel zit?

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 14:40 schreef Lienekien het volgende:

[..]

En stel je nou eens voor dat je elke dag, jaar in jaar uit zo'n goedbedoelde vraag krijgt? Bijvoorbeeld omdat men almaar aanneemt dat je hulp nodig hebt omdat je in een rolstoel zit?

Ik zou hen vriendelijk bedanken en de hulp aannemen of afwijzen al naar gelang de noodzaak, en ik zou blij zijn dat er nog mensen zijn die omkijken naar hun medemens. Echt waar.

De maatschappij wordt steeds individualistischer.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 14:53 schreef fluitbekzeenaald2.0 het volgende:

[..]

Ik zou hen vriendelijk bedanken en de hulp aannemen of afwijzen al naar gelang de noodzaak, en ik zou blij zijn dat er nog mensen zijn die omkijken naar hun medemens. Echt waar.

Ja, ik kan me voorstellen dat je dat denkt als je niet zelf die persoon bent die dag in dag uit maar vriendelijk moet bedanken. Want ja, die ander moet maar dankbaar zijn dat je het aanbiedt.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 15:48 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ja, ik kan me voorstellen dat je dat denkt als je niet zelf die persoon bent die dag in dag uit maar vriendelijk moet bedanken. Want ja, die ander moet maar dankbaar zijn dat je het aanbiedt.

Ja en dan heb je een keer hulp nodig en loopt iedereen door, en dan is er weer gezeur dat de maatschappij zo hard is geworden en wat niet Gewoon nee, dank u wel zeggen, hoe moeilijk is dat nou?

Ik zou iemand in een rolstoel ook niet helpen, sowieso, wat voegen mensen in rolstoelen nou toe aan de maatschappij? Beetje iedereen in de weg rijden enzo. Vroeg laatst aan iemand in een rolstoel of ik ook even mocht zitten, had al de hele dag gelopen enzo, kreeg me toch een vuile blik terug. Volgende keer gooi ik een paar spijkers voor zijn wielen.

quote:

Op donderdag 11 oktober 2012 10:34 schreef Kper_Norci het volgende:

[..]

Ik wil wat dat betreft niet alle Nederlandsers over één kam scheren, en het ook niet op 1 ervaring baseren, maar heb wel het idee dat buitenlandse mensen meer hulp voor je over hebben dan Nederlandse mensen. Ook qua gastvrijheid merk ik zeer grote verschillen, aantal maal meegemaakt in het buitenland dat ik als toerist werd uitgenodigd mee te eten met mensen die ik daar op vakantie tegenkwam, dat zie ik in Nederland nog niet zo snel gebeuren eerlijk gezegd. Bij mezelf ook niet trouwens hoor.

Jezelf altijd kunnen redden, en dus ook moeten redden, lijkt me een welvaartsverschijnsel. Als je nou in een arm land woont dan is het bijvoorbeeld veel normaler om pech onderweg te hebben, en dus ook om daarbij te helpen. Met elke generatie van rijkdom neemt het gevoel van 'saamhorigheid' en daarmee de bereidheid om te helpen (en geholpen te worden) af.

Ik heb vroeger wel veel gelift, en dan is het opvallend hoeveel gastvrijheid je overal tegenkomt, ook in Nederland wel, maar dan maak je zelf door het liften al een voorselectie natuurlijk. Maar dat kwam ik meer tegen in het Oosten van het land.

Zelf ben ik ook zo wel opgevoed, mijn vader stopte om te helpen als hij zag dat er geen man aanwezig was bij de auto met een lekke band. Niet erg geemancipeerd maar die 2 keren waren die vrouwen ook niet erg goed bezig qua bandverwisselen. Ik had laatst wat werklieden op bezoek, die bleken nogal verguld met de gastvrijheid, terwijl ik gewoon een senseo voor ze had neergezet en van die pads had gekocht en een asbak had neergezet. Ik had geen zin om al die dagen telkens koffie te serveren namelijk. Maar die vertelden dus dat dat best uitzonderlijk was en dat ze zelfs wel eens bij mensen kwamen die dan doodleuk voor zichzelf koffie zetten en niet eens vragen. Mijn moeder ging nog drinken aanbieden aan plantsoenendienstmedewerkers als die in de buurt bezig waren, dat is misschien ook wat overdreven maar die andere uitersten slaan ook nergens op.

Ik ben ook altijd wel tot hulp bereid, vaak is het een moeite van niks. Dan staat iemand met een fiets en boodschappen te hannesen en komt gewoon één hand tekort om niet de hele rij fietsen om te laten flikkeren en zichzelf toch te bevrijden, dan hoef je je eigen hand alleen maar uit te steken. Maar anderzijds, opstaan in de bus kan ook als beledigend ervaren worden. Iedereen mag mij op straat een vraag stellen, maar vaak is vraag 2 of ik geld voor ze heb, al dan niet voor een commercieel of anderzins professionele aangelegenheid, of dat ik wel eens heb nagedacht over het bestaan van god.

Het komt andersom ook niet altijd goed over. Ik was een keer gaan fietsen met ijzel en toen ging ik hard onderuit. Dan komt iemand hulp aanbieden omdat de klap nogal hard was, en dan weet ik al dat ik niks gebroken heb of zo. Dus dan zou ik hem wel vriendelijk willen bedanken, maar het doet nog wel heel veel pijn, en komt dat vriendelijke er daardoor niet goed uit. Dan weet je ook niet wat voor gevoel zo iemand daaraan overhoudt.

Op Asd CS stond ik onlangs een bij de bushalte met m'n plu. Heb hem ook maar even boven degene naast me gehouden (plu was groot genoeg) want die stond nat te regenen. Hij was zo verbaast. Kennelijk is het in Amsterdam doodnormaal om elkaar nat te laten regenen ook al heb je een grote plu bij je.

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 15:56 schreef fluitbekzeenaald2.0 het volgende:

[..]

Ja en dan heb je een keer hulp nodig en loopt iedereen door, en dan is er weer gezeur dat de maatschappij zo hard is geworden en wat niet Gewoon nee, dank u wel zeggen, hoe moeilijk is dat nou?

En als je dan hulp nodig hebt, dan vráág je om hulp. Is dat nou zo moeilijk?!

quote:

Op vrijdag 12 oktober 2012 18:03 schreef Lienekien het volgende:

[..]

En als je dan hulp nodig hebt, dan vráág je om hulp. Is dat nou zo moeilijk?!

Niet iedereen durft dat, bijvoorbeeld vanwege de angst om anderen tot last te zijn. Verwacht je nou dat mensen ook even je gedachten gaan lezen voor je, om erachter te komen of je geen hulp durft te vragen of niet wilt? Alleen maar omdat jij te ondankbaar bent om het te waarderen als iemand je hulp aanbiedt? Goddamn