De VVD pakt niet aan, maar schuift financiële problemen voor zich uit opinie De VVD vat de eigen politieke leidraad samen met de adagia 'Handen uit de mouwen in plaats van hand ophouden' en 'Niet doorschuiven maar aanpakken'. Deze ferme taal staat in schril contrast met het VVD-verkiezingsprogramma. Daaruit blijkt dat de VVD de (al jaren handophoudende) bankensector niet aanpakt en de rekening wel degelijk doorschuift.
Wat de VVD wél wenst aan te pakken is een verzameling van uiteenlopende zaken, waaronder 'de bestuurlijke drukte in Nederland', 'overlast en crimineel gedrag', 'misbruik [van overheidsvoorzieningen] en diefstal' en 'landen die hun begroting niet op orde hebben' (citaten uit het VVD-verkiezingsprogramma).
Inzake de euro- en bankencrisis is de toon aanvankelijk even scherp: 'Landen die [hun overheidsfinanciën niet op orde brengen] worden beboet zoals vastgelegd in het Stabiliteits- en Groeipact. Heeft dat geen effect, dan zal het land uiteindelijk de eurozone moeten verlaten.' Of hoeven landen toch niet uit de euro? De liberalen schrijven immers ook: 'Als het bijvoorbeeld met het oog op het financiële risico voor Nederland goedkoper is om eurolanden te helpen met leningen uit een noodfonds, dan doen we dat.' Dat het 'Nederlands belang' voorop moet staan leidt tot de halfslachtige houding van de VVD: wel de euro redden of toch ook niet.
Het enige belang dat de VVD de afgelopen jaren door het steunen van de Europese noodfondsen gediend heeft, is echter dat van banken. Terwijl juist banken - geheel vrijwillig - onverantwoordelijke leningen aan de zuidelijke landen verstrekten. Het waren banken die daar (via rente-spreads) jarenlang van profiteerden, met hoge bonussen tot gevolg. En het zijn banken die nu door de noodfondsen gered worden. De honderden miljarden euro's uit deze fondsen komen niet terecht bij Zuid-Europese burgers, maar bij banken.
Zo werd tweederde van de Griekse schuld gecollectiviseerd voordat het kabinet het allang evidente erkende: Griekenland is failliet. Zo zal het ook gaan in de andere landen. De schulden worden gecollectiviseerd, waarna faillissement volgt. En dat terwijl de oplopende begrotingstekorten in Spanje en Ierland juist het gevolg zijn van de bankreddingen. De eurocrisis is dus in essentie een bankencrisis, geen overheidscrisis.
Het VVD-verkiezingsprogramma besteedt weinig aandacht aan banken. Een eigen vermogen van vier procent wordt genegeerd (slechts op de VVD-website staat de uit 2011 daterende zinsnede 'Kapitaaleisen zullen moeten worden aangescherpt'). De bankenbelasting - die moet tegengaan dat de impliciete overheidsverzekering banken aanzet tot onverantwoorde risico's - staat wel in het Lente-akkoord, maar niet in het VVD-verkiezingsprogramma.
Er wordt niets aangepakt. De VVD komt slechts met gratuite maatregelen waartoe de partij de afgelopen jaren ook geen enkel initiatief heeft genomen. Het programma pleit voor aanscherping van 'het financieel toezicht', het 'zo snel mogelijk' afbouwen van overheidssteun aan financiële instellingen en het tot die tijd schrappen van bankiersbonussen. Verdere uitleg ontbreekt. Echte hervormingen worden doorgeschoven: 'In de toekomst moet het mogelijk zijn zeer risicovolle activiteiten te scheiden van zogenoemde nutsfuncties van banken.'
Terug naar de euro, het centrale thema van deze verkiezingen. Het is een kwestie van tijd voordat de belastingbetaler de rekeningen van noodfondsen ESM en EFSF en van de ECB gepresenteerd krijgt: in totaal ruim 135 miljard euro. Door de nalatigheid van het kabinet van VVD en CDA schuift deze rekening door naar de burger en naar de volgende generaties. Banken blijven ondertussen hun hand ophouden.
http://www.trouw.nl/tr/nl(...)-voor-zich-uit.dhtml