Ik mag mezelf denk ik wel ervaringsdeskundige noemen inmiddels

en ik denk idd ook dat cannabis slecht voor je kan zijn als je aanleg hebt voor bepaalde stoornissen of de hele dag door niets anders doet dan blowen. Wat dat betreft is het niet anders dan andere substanties die je gestel beinvloeden. Of dat nou alcohol, medicijnen, drugs of koffie is. In essentie is de werking gelijk van al deze stoffen. Je neemt het tot je en het heeft bepaalde effecten, geestelijk en lichamelijk gezien.
Ik vind dit specifieke vraagstuk een moeilijke kwestie. Veranderd iemand door blowen? Uitgaande van een standaard mens denk ik van niet. Een extravert wordt niet zomaar een introvert. In mijn oude vriendengroep blowden we er lustig op los en eigenlijk is er vrijwel niemand in een sociaal isolement terecht gekomen. We zijn allemaal hoger opgeleid, hebben banen op dito niveau, relaties en sociale netwerken. We roken allemaal nog weleens, al is het niet meer zoveel als we ooit deden. Die tijd hebben we simpelweg niet meer over.
Er zijn er echter wel een paar die zichzelf nooit ontplooid hebben. Zij hebben een dead-end job, geen diploma's, zitten meer achter tv of pc dan in de buitenlucht en hebben eigenlijk geen sociaal netwerk afgezien van familie. Het zijn echter allebei zeer introverte personen van kinds af aan, hebben geen of weinig behoefte aan sociale banden en zijn eigenlijk het meest gelukkig als ze hun leven in de luwte kunnen leven. Zij waren al zo voordat ze ooit een joint hebben opgestoken, dus ik denk niet dat het veroorzaakt is door wiet al zullen we dat nooit zeker weten natuurlijk.
Dus tsja, de vraag is of de vriend van TS idd een bruisende, extraverte persoonlijkheid was voordat hij blowde en nu een lethargisch stuk verdriet is geworden daardoor, of dat hij stiekem altijd al een huismus is geweest en puur zn jointjes erbij rookt uit gewoonte en omdat het lekker is om te gamen met een stonede kop. Bij de personen uit onze vriendengroep hebben we deze discussie ook weleens gevoerd, maar zij geven aan zelf absoluut geen problemen te hebben met hoe zij hun leven vorm geven. Als ze het over mochten doen, deden ze het gewoon weer hetzelfde.
Er is pas een probleem als het lijdend voorwerp het zelf ervaart als een probleem. Tot die tijd is het alleen een probleem in het hoofd van TS. Het is nobel dat TS zich wil inzetten om iemand te helpen, maar als er geen hulp nodig is dan ben je gewoon je tijd aan het verdoen.
Het kan me niet schelen hoeveel wiet je rookt, maar als je behoefte hebt aan meer activiteit, een sociaal leven en een vriendin, dan ga je hier wel naar op zoek. Stoned of niet. Als deze behoefte er niet is, dan is die behoefte er gewoon niet. Dat is niet goed of fout, dat is een keuze, ook al is dat soms lastig te begrijpen. Heeft vriend van TS wellicht een autistische stoornis of misschien Asperger ofzo? Die twee vrienden van mij wel namelijk en dat verklaart hun sociale isolement een stuk beter dan het roken van jointjes mijns inziens...
Over het dromen: ik denk wel dat je nog droomt, anders wordt je helemaal gek. Maar aangezien het je korte termijn geheugen verstoort, onthoud je de dromen minder goed. Ik heb zelf nooit nachtmerries gehad na een periode niet roken overigens, wel hele levendige dromen die na een tijdje in intensiteit wat afnemen.