Opeens heb je het: kanker.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 15:10 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

M'n ouwe heeft een tia gehad en z'n vrouw een hersentumor.
Ik moest dat horen via m'n zussen welke ik al tien jaar niet gezien of gesproken had....
Was/ben woest op 'm/ze.
Op dat soort momenten moet je familie er gewoon voor diegene zijn, onvoorwaardelijk.
Ongeacht of er ruzie is of wat dan ook.
Als ze aan de andere kant van de wereld wonen wordt het wat lastig, maar dan heb je skype enzo nog.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan als iemand bijv. heel onredelijk of onaardig gaat doen, wellicht beinvloed door de ziekte, of iemand was altijd al zo.

Het is als naaste juist heel moeilijk om er mee om te gaan dat je van iemand houd maar dat je tegelijkertijd een geschiedenis met iemand hebt en dat je dus niet zomaar iemand kan gaan aanbidden terwijl zo iemand op een bepaalde manier naar jou toe is geweest wat niet acceptabel is.

Moet je dan je hele leven maar stop zetten omdat iemand ziek is? En dus zelf je leven verpesten omdat iemand boos is dat hij/zij doodgaat? Op dit moment voelen wij ons soms gegijzeld door de ziekte en door mijn zus. Omdat je niks kan zeggen omdat ze kanker heeft en dus ziek is.

Iemand met kanker blijft toch een mens en ook die persoon moet zich aan bepaalde fatsoensregels houden. Een onaardig iemand die bijv. opeens kanker heeft en onaardig blijft, sta je daar ook onvoorwaardelijk voor klaar? Ook al wordt je steeds vernederd en niet gewaardeerd als je er bent?

Ik denk dat veel mensen daar pas over kunnen meepraten als ze in zo'n situatie zitten..

Edit: veel mensen denken dat kanker ook snel voorbij is, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Het leven gaat ook op een bepaalde manier door om het zo maar te zeggen. Dus op een gegeven moment wordt het leven met de ziekte er bij weer normaal. En ga je dingen met elkaar doen. Als degene met kanker dan vervelend is, dan ligt dat heel erg gevoelig.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 15:33 schreef Mishu het volgende:

[..]

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan als iemand bijv. heel onredelijk of onaardig gaat doen, wellicht beinvloed door de ziekte, of iemand was altijd al zo.

Het is als naaste juist heel moeilijk om er mee om te gaan dat je van iemand houd maar dat je tegelijkertijd een geschiedenis met iemand hebt en dat je dus niet zomaar iemand kan gaan aanbidden terwijl zo iemand op een bepaalde manier naar jou toe is geweest wat niet acceptabel is.

Moet je dan je hele leven maar stop zetten omdat iemand ziek is? En dus zelf je leven verpesten omdat iemand boos is dat hij/zij doodgaat? Op dit moment voelen wij ons soms gegijzeld door de ziekte en door mijn zus. Omdat je niks kan zeggen omdat ze kanker heeft en dus ziek is.

Iemand met kanker blijft toch een mens en ook die persoon moet zich aan bepaalde fatsoensregels houden. Een onaardig iemand die bijv. opeens kanker heeft en onaardig blijft, sta je daar ook onvoorwaardelijk voor klaar? Ook al wordt je steeds vernederd en niet gewaardeerd als je er bent?

Ik denk dat veel mensen daar pas over kunnen meepraten als ze in zo'n situatie zitten..

Ik ken ook de keerzijde.
Dus dat men naderhand zichzelf voor hun hoofd slaan, terecht overigs, dat ze geen contact hebben gezocht.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 15:36 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Ik ken ook de keerzijde.
Dus dat men naderhand zichzelf voor hun hoofd slaan, terecht overigs, dat ze geen contact hebben gezocht.

Ja dat is niet goed. Ik heb het wel geprobeerd maar het contact bleek niet mogelijk te zijn.

Maarja, banden aanhalen, tja.. Ja dat vind ik ook maar onderdeel van 'een band hebben' is dat je op dat moment eerlijk tegen elkaar kan zijn, een band hebben is een connectie voelen. En als een band hebben betekent dat je alleen maar eenzijdig meeleeft en nog even afscheid neemt maar verder geen 'contact' maakt met die persoon in de vorm van samen kunnen lachen om dingen, elkaars pijn voelen, meeleven met elkaar, het samen beleven van de ziekte op een positieve manier dan is het ook niet echt een band meer. Dan is het het laatste wat je kan doen, bandloos eigenlijk laten merken dat je het heel erg vind voor diegene, ongeacht dat je te verschillend bent om elkaar echt te vinden.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 15:43 schreef Mishu het volgende:

[..]

Ja dat is niet goed. Ik heb het wel geprobeerd maar het contact bleek niet mogelijk te zijn.

Maarja, banden aanhalen, tja.. Ja dat vind ik ook maar onderdeel van 'een band hebben' is dat je op dat moment eerlijk tegen elkaar kan zijn, een band hebben is een connectie voelen. En als een band hebben betekent dat je alleen maar eenzijdig meeleeft en nog even afscheid neemt maar verder geen 'contact' maakt met die persoon in de vorm van samen kunnen lachen om dingen, elkaars pijn voelen, meeleven met elkaar, het samen beleven van de ziekte op een positieve manier dan is het ook niet echt een band meer. Dan is het het laatste wat je kan doen, bandloos eigenlijk laten merken dat je het heel erg vind voor diegene, ongeacht dat je te verschillend bent om elkaar echt te vinden.

Als je het hebt geprobeerd en de andere partij wil niet, dan kan je niet meer doen.
Dat snap ik.
Ik zou persoonlijk nooit iemand alleen laten in zo'n ingrijpende situatie.
Ik kan me het ook niet voorstellen dat iemand dat wel zou doen en ja, ik ken voorbeelden van zeer dichtbij helaas.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 15:45 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Als je het hebt geprobeerd en de andere partij wil niet, dan kan je niet meer doen.
Dat snap ik.
Ik zou persoonlijk nooit iemand alleen laten in zo'n ingrijpende situatie.
Ik kan me het ook niet voorstellen dat iemand dat wel zou doen en ja, ik ken voorbeelden van zeer dichtbij helaas.

Soms kiest diegene ervoor om alleen te zijn in zijn / haar verdriet. Mijn tante wilt geen contact en dat accepteren we. Als zij gelukkiger is om haar verdriet alleen te dragen moeten we haar laten weten dat we aan haar denken en daar respect voor hebben.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 15:51 schreef Wolken het volgende:

[..]

Soms kiest diegene ervoor om alleen te zijn in zijn / haar verdriet. Mijn tante wilt geen contact en dat accepteren we. Als zij gelukkiger is om haar verdriet alleen te dragen moeten we haar laten weten dat we aan haar denken en daar respect voor hebben.

Als iemand dat aangeeft wel ja.

Maar in het geval van bv Ratel hierboven vind ik het echt te kansloos voor woorden dat haar vriend 'm peert en haar familie bijna geen poot uitsteekt.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 15:53 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Als iemand dat aangeeft wel ja.

Maar in het geval van bv Ratel hierboven vind ik het echt te kansloos voor woorden dat haar vriend 'm peert en haar familie bijna geen poot uitsteekt.

Dat sowieso. Kan het me eigenlijk niet voorstellen dat je je als vriend van dat meisje dan nog recht in de spiegel aan kan kijken.

Mij verbaasd het niks. Veel mensen leven toch in een droomwereld en een zieke partner / familielid hoort daar niet bij.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 00:27 schreef dinosteen het volgende:

[..]

Ja klopt slecht voorbeeld inderdaad. Goed ander voorbeeld Jappaners roken meer en hebben toch in het algemeen minder longkanker.

dit is wel klaar zo, dit is hier niet de plek voor deze discussie.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 20:00 schreef Gesplit het volgende:
Weet het even niet meer.........

Dat is mijn moeder.

Damn, wel heftig

Ik ben 21 en heb zelf 1.5 maand geleden te horen gekregen dat ik lymfeklierkanker heb, eerste chemo afgelopen week gehad. Voor chemo moet ik elke twee weken, en tussendoor af en to controles. Ik heb astma, dus longen worden goed gemonitord ook.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 17:39 schreef TC_Artemis het volgende:
Ik ben 21 en heb zelf 1.5 maand geleden te horen gekregen dat ik lymfeklierkanker heb, eerste chemo afgelopen week gehad. Voor chemo moet ik elke twee weken, en tussendoor af en to controles. Ik heb astma, dus longen worden goed gemonitord ook.

Zo, dat is mooi klote. Sterkte.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 17:39 schreef TC_Artemis het volgende:
Ik ben 21 en heb zelf 1.5 maand geleden te horen gekregen dat ik lymfeklierkanker heb, eerste chemo afgelopen week gehad. Voor chemo moet ik elke twee weken, en tussendoor af en to controles. Ik heb astma, dus longen worden goed gemonitord ook.

KUT! Sterkte!

quote:

Op maandag 7 mei 2012 17:39 schreef TC_Artemis het volgende:
Ik ben 21 en heb zelf 1.5 maand geleden te horen gekregen dat ik lymfeklierkanker heb, eerste chemo afgelopen week gehad. Voor chemo moet ik elke twee weken, en tussendoor af en to controles. Ik heb astma, dus longen worden goed gemonitord ook.

, heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat het weer goed mag komen met je.

quote:

Op zaterdag 5 mei 2012 20:00 schreef Gesplit het volgende:
Weet het even niet meer.........

Dat is mijn moeder.

Ik kan moeilijk oordelen over deze ziekte, maar ik kan wel zeggen dat ik geraakt bent door het geciteerde onderwerp. Mijn gedachten en oprechte medeleven over het vreselijke verloop. Ver weg is nooit zo dichtbij geweest op het internet en een virtuele ziekte nog nooit zo'n afschuwelijke realiteit.

Wat een enorm sterke mensen zie ik in dit topic. Erg bemoedigend. Stuk voor stuk petje af.

Als iemand trouwens iets wilt weten ofzo, danwel per pm: i'm an open book! (nav eerste post)

Ik werk in een kankerziekenhuis en ben onder andere betrokken bij klinische trials waarin patienten die uitbehandeld zijn, op experimentele behandelingen worden gezet om te kijken of dat nog kan helpen. Vaak hebben de patienten in de trials er niet heel veel baat bij, maar patienten die na hen komen wel.

Al met al is het enorm motiverend om voortdurend omringd te zijn door patienten met mondkapjes, kale kinderen en slecht uitziende terminale patienten. Maar het is ook teleurstellend om te merken dat we eigenlijk weinig vooruitgang boeken in het verbeteren van behandelingen.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 18:40 schreef TC_Artemis het volgende:
Als iemand trouwens iets wilt weten ofzo, danwel per pm: i'm an open book! (nav eerste post)

Ja, laat alsjeblieft weten hoe het gaat en blijf positief, want uit onderzoek blijkt dat een optimistische levenshouding en een goed sociaal netwerk de kans op een goede afloop vergroot!

quote:

Op maandag 7 mei 2012 18:41 schreef Shivo het volgende:
Ik werk in een kankerziekenhuis en ben onder andere betrokken bij klinische trials waarin patienten die uitbehandeld zijn, op experimentele behandelingen worden gezet om te kijken of dat nog kan helpen. Vaak hebben de patienten in de trials er niet heel veel baat bij, maar patienten die na hen komen wel.

Al met al is het enorm motiverend om voortdurend omringd te zijn door patienten met mondkapjes, kale kinderen en slecht uitziende terminale patienten. Maar het is ook teleurstellend om te merken dat we eigenlijk weinig vooruitgang boeken in het verbeteren van behandelingen.

Hoe komt dat eigenlijk? We weten toch al heel goed wat het is? Kun je niet gewoon een virus injecteren dat het zelfmoordgen terugplaatst in defecte cellen?

Petje af trouwens voor je werk. Geen idee wat je motiveert of hoe je 's nachts slaapt, maar je doet wel iets met heel veel betekenis.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 18:42 schreef LavenderTown het volgende:

[..]

Ja, laat alsjeblieft weten hoe het gaat en blijf positief, want uit onderzoek blijkt dat een optimistische levenshouding en een goed sociaal netwerk de kans op een goede afloop vergroot!

Ik ben gelukkig de grootste optimist die ik ken

quote:

Op maandag 7 mei 2012 18:45 schreef LavenderTown het volgende:

[..]

Hoe komt dat eigenlijk? We weten toch al heel goed wat het is? Kun je niet gewoon een virus injecteren dat het zelfmoordgen terugplaatst in defecte cellen?

Petje af trouwens voor je werk. Geen idee wat je motiveert of hoe je 's nachts slaapt, maar je doet wel iets met heel veel betekenis.

Nee, zo simpel werkt dat helaas niet.

quote:

Op maandag 7 mei 2012 18:46 schreef TC_Artemis het volgende:

[..]

Ik ben gelukkig de grootste optimist die ik ken

Waar had je last van voordat je het wist? Hoe ben je bij de dokter terecht gekomen?

Het begon met een kuchje, werd een longontsteking en had last van nachtzweten en enoooorme moeheid, kon niet meer voor 12en mn bed uit enzo. Toen een thoraxfoto laten maken waar meteen van alles op te zien was (hodgkinmassa)

quote:

Op maandag 7 mei 2012 18:55 schreef TC_Artemis het volgende:
Het begon met een kuchje, werd een longontsteking en had last van nachtzweten en enoooorme moeheid, kon niet meer voor 12en mn bed uit enzo. Toen een thoraxfoto laten maken waar meteen van alles op te zien was (hodgkinmassa)

Was je daar 1x voor bij de dokter geweest of een paar keer en werd het steeds duidelijker? Werd je wakker alsof iemand je in een zwembad had geduwd?

quote:

Op maandag 7 mei 2012 18:57 schreef De_Kardinaal het volgende:

[..]

Was je daar 1x voor bij de dokter geweest of een paar keer en werd het steeds duidelijker? Werd je wakker alsof iemand je in een zwembad had geduwd?

Paar keer, eerste kuchje in januari en definitieve diagnose met stagering kreeg ik pas 3 weken terug, het werd na eindelijk die foto te krijgen heel snel duidelijk ja. Toen not wat andere onderzoeken ook ghad. Ct, pet, beenmergbiopt ed.
En idd wakker in een volledig doorweekt bed, koud enzo, heel naar want daardoor wilde ik op een gegeven moment ook niet meer naar bed. Maar dat was ook geen oplossing