Kanker (ziekte)

Sterkte Motorbloempje!

quote:

Op donderdag 27 september 2012 21:22 schreef Bubbles90. het volgende:
Thanks

Fijn dat je bij de eerste controle niet zenuwachtig was, scheelt toch weer en over 4 maanden dus weer?
Raar is dat, ofniet? Terugdenken aan vorig jaar, en dan bedenken dat je nog van niks afwist.. Terwijl je nu zo'n verhaal hebt.
Leuk dat je het hebt gelezen Ruim de helft van m'n haar is uitgevallen, maar gelukkig had ik vrij veel en dik haar. Het was wel erg dun voor mijn doen, maar niet opvallend ofzo. M'n chemohaar is nu zo'n 15cm lang, en het valt niet meer op Jij bent dus wel alles kwijtgeraakt? Of gewoon een gedeelte?

Ik kreeg wel erg veel rare blikken bij zowel de chemo als bij de bestralingen, want dan zit je daar als 21-jarige tussen mensen van in de 60.
Maar je zag er blijkbaar niet slecht uit, als je bijna werd weggestuurd

Dit moest ik nog beantwoorden geloof ik. Ik log niet dagelijks in onder deze clone, en da's wel een goed teken.

Ik ben bij twee ziekenhuis onder controle; het streekziekenhuis van de diagnose en chemo, en het academisch ziekenhuis waar ik bestraald ben. Alleen de controles in het streekziekenhuis zijn spannend, daar worden foto's e.d. gemaakt. Ik mag in januari weer.

Van m'n hoofdhaar was nog 1% over, m'n wenkbrauwen en wimpers waren sterk uitgedund en ik ben vrijwel ieder haartje op de rest van m'n lichaam kwijtgeraakt. Op een deel van m'n scheenbenen zat nog wat. Ik heb nu weer een heel fatsoenlijke coup. Ik ben donkerblond, en m'n haar werd altijd wel wat lichter van de zon, maar het leek alsof m'n chemohaar extreem gevoelig daarvoor was. Wel vet.

Tijdens m'n bestralingen ben ik een keer een jonge kerel tegengekomen. Maar ik durfde hem niet te vragen wat hij had.

Ik zag pas een foto van toen ik behandeld werd, en schrok me kapot. Op het moment had ik dat helemaal niet door hoe ik veranderd was, het gaat toch zo ongemerkt langzaam. Niet per se die kale kop, maar de rare dikke wangetjes (van de prednison?), m'n verdwenen wenkbrauwen, etc. Blij dat dat hersteld is. Het enige wat ik nog niet weet of het hersteld is, is of m'n vermogen om kindertjes te maken zonder rietjes uit de diepvries te gebruiken nog aanwezig is

quote:

Op vrijdag 7 december 2012 23:45 schreef kklone het volgende:

[..]

Dit moest ik nog beantwoorden geloof ik. Ik log niet dagelijks in onder deze clone, en da's wel een goed teken.

Ik ben bij twee ziekenhuis onder controle; het streekziekenhuis van de diagnose en chemo, en het academisch ziekenhuis waar ik bestraald ben. Alleen de controles in het streekziekenhuis zijn spannend, daar worden foto's e.d. gemaakt. Ik mag in januari weer.

Van m'n hoofdhaar was nog 1% over, m'n wenkbrauwen en wimpers waren sterk uitgedund en ik ben vrijwel ieder haartje op de rest van m'n lichaam kwijtgeraakt. Op een deel van m'n scheenbenen zat nog wat. Ik heb nu weer een heel fatsoenlijke coup. Ik ben donkerblond, en m'n haar werd altijd wel wat lichter van de zon, maar het leek alsof m'n chemohaar extreem gevoelig daarvoor was. Wel vet.

Tijdens m'n bestralingen ben ik een keer een jonge kerel tegengekomen. Maar ik durfde hem niet te vragen wat hij had.

Ik zag pas een foto van toen ik behandeld werd, en schrok me kapot. Op het moment had ik dat helemaal niet door hoe ik veranderd was, het gaat toch zo ongemerkt langzaam. Niet per se die kale kop, maar de rare dikke wangetjes (van de prednison?), m'n verdwenen wenkbrauwen, etc. Blij dat dat hersteld is. Het enige wat ik nog niet weet of het hersteld is, is of m'n vermogen om kindertjes te maken zonder rietjes uit de diepvries te gebruiken nog aanwezig is

Dat is inderdaad alleen maar goed! Herkenbaar dat je alleen de controles met foto spannend vindt
Je bent best veel haar kwijtgeraakt dan, maar fijn dat het nu alweer (wat) terug is En foto's van toen bekijken vind ik ook heel raar, in vergelijking met nu zulk dun haar en donkere ogen.
Ik kan me voorstellen dat je benieuwd bent of je nog zonder rietjes ( ) kinderen kunt maken, dat kan toch een groot iets zijn. Is die kans aanwezig dan?

quote:

Op woensdag 21 november 2012 00:09 schreef Sheriam het volgende:
Sterkte Motorbloempje!

Ze is de 23e overleden dus. Vlak voordat wij er waren. We waren op dat moment in Frankrijk, net van de boot af. 12.15uur. 17.00uur waren we er (al hebben we wel wat rustiger aan gedaan nadat we het nieuws gehoord hadden).

het is zó ongelofelijk snel gegaan. Gelukkig maar voor haar wel, dat zo'n aflopend ziekbed geen weken of maanden heeft geduurd, gewoon een week en pats-boem-over.

Ze wordt gemist, maar we zijn wel 'blij' met het idee dat verder lijden bespaard is gebleven. De uitvaart was mooi, de week naar de uitvaart toe vermoeiend en energieslurpend. Maar wel mooi ook, om het als familie te regelen en te zien hoe iedereen zijn/haar steentje bij droeg.

quote:

Op maandag 10 december 2012 13:00 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Ze is de 23e overleden dus. Vlak voordat wij er waren. We waren op dat moment in Frankrijk, net van de boot af. 12.15uur. 17.00uur waren we er (al hebben we wel wat rustiger aan gedaan nadat we het nieuws gehoord hadden).

het is zó ongelofelijk snel gegaan. Gelukkig maar voor haar wel, dat zo'n aflopend ziekbed geen weken of maanden heeft geduurd, gewoon een week en pats-boem-over.

Ze wordt gemist, maar we zijn wel 'blij' met het idee dat verder lijden bespaard is gebleven. De uitvaart was mooi, de week naar de uitvaart toe vermoeiend en energieslurpend. Maar wel mooi ook, om het als familie te regelen en te zien hoe iedereen zijn/haar steentje bij droeg.

Gecondoleerd Motorbloempje! Jammer dat jullie haar gemist hebben, maar inderdaad is haar (en jullie als naasten!) ook een langzame moeilijke weg bespaard gebleven. Hoe dubbel zoiets is!

Hier het tegenovergestelde, mijn moeder houdt nog vast aan het leven, het enige wat ze doet/kan is eten en slapen, maar ondanks dat wil ze nog niet echt dood (meeste tijd dan, soms zegt ze wel ineens het is genoeg). Contact is nauwelijks meer mogelijk, wat er nog uit komt is meestal waardering voor het eten (en dan enthousiast, heerlijk, prima enzovoort), enkel keertje een ander woord. Is ook heel dubbel maar dan dus precies in de omgekeerde zin... sommige snippertjes die we nog hebben zijn juist heel waardevol maar moeilijk dat er zo lang nog maar zo weinig kwaliteit van leven over is...

Nou ja we hebben het allebei te doen met wat we hebben gekregen, het gaat zoals het gaat. Ik probeer de mooie snippertjes te waarderen en de moeilijke weg goed vol te houden; MoBlo, ik hoop dat het jou en je familie blijft lukken het afscheid/opruimen op een mooie manier af te sluiten en geen spijt te hebben van die dingen die nu net niet meer gelukt zijn.

Ik was onlangs voor de niet-spannende controle, al het voelbare het hoorbare is goed, bloed hoor ik nog maar is na verwachting goed. Appeltje eitje

quote:

Op maandag 10 december 2012 12:31 schreef Bubbles90. het volgende:
Ik kan me voorstellen dat je benieuwd bent of je nog zonder rietjes ( ) kinderen kunt maken, dat kan toch een groot iets zijn. Is die kans aanwezig dan?

Weet ik niet. Ik durf het ook nog niet te vragen, en ik heb sowieso geen ambities om me op korte termijn te gaan vermenigvuldigen. Er werd gesproken over "kan onvruchtbaar worden", niet "zal onvruchtbaar worden". Die voorzorgsmaatregelen waren ze in het ziekenhuis sowieso vergeten, ik moest er zelf mee komen. Kan het ze ook niet kwalijk nemen, voor de doorsnee (grijze) patiënt speelt dat niet. Maar wat de kans is, geen idee. De rietjes die ik gevuld heb waren van fabuleuze kwaliteit, ik had in ieder geval wat reservecapaciteit

Hoe zit dat bij jou, als ik vragen mag, of bij vrouwen in het algemeen?

Trouwens, lieve moderators, er is nog een parallel "kankertopic". Is dat wenselijk?

Mijn moeder is de 25ste overleden .. Januari 2011 hadden ze gezegd dat ze waarschijnlijk nog zo'n 2 jaar zou hebben en daar hadden ze dus gelijk in..

Op het laatst is het eigenlijk allemaal heel snel gegaan, ze ging die maandag voordat ze overleed naar het ziekenhuis voor chemokuur, maar ze was de week daarvoor al zo verzwakt en herstelde eigenlijk niet van haar laatste chemokuur, dus hebben ze haar meteen opgenomen en bijvoeding gegeven om aan te sterken, maar van dat aansterken kwam eigenlijk niks.

Op zaterdagavond kregen we te horen dat ze nog maar een paar dagen te leven zou hebben en op zondagochtend had de zuster mijn broer en ik gebeld, omdat ze naar ons vroeg. Daar hebben we nog een paar uur lang gepraat en toen hebben ze haar morfine en slaapmiddel toegediend zodat ze pijnvrij en rustig zou kunnen sterven. Ze was bijna opgelucht toen ze het kreeg toegediend.

Er zat gewoon helemaal geen leven meer in en eigenlijk heeft ze sinds september geen ''leven'' meer gehad. 20 meter lopen naar de supermarkt was al te vermoeiend en op een gegeven moment was zelfs douchen al te vermoeiend, dus het enige wat ze nog deed was op de bank liggen en tv kijken. Ze had al eens gezegd dat ze soms hoopte dat ze in slaap zou vallen en niet meer wakker zou worden.. De laatste 2-3 maanden heeft ze heel veel pijn gehad, constant buikpijn, vaak diarree en totaal geen energie. Ik kan bijna zeggen dat ik ''opgelucht'' ben dat het over is, omdat het geen menswaardig leven meer was voor haar

Gecondoleerd IrCute

quote:

Op maandag 17 december 2012 20:12 schreef motorbloempje het volgende:
Gecondoleerd IrCute

Thanks Jij ook nog trouwens..

bedankt! Bekend verhaal ook, helaas. Wel fijn dat jullie nog hebben kunnen praten 'voor het zover was', lijkt me heel raar/bijzonder/speciaal/verdrietig.

Gecondoleerd IrCute!

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 22:32 schreef Sheriam het volgende:
Gecondoleerd IrCute!

Ongeveer een jaar geleden is er bij mijn vader keelkanker geconstateerd. Daarnaast heeft men toen een plekje op een van z'n longen en bijnier ontdekt. Door de tumor in z'n keel kon de bijnier alleen operatief onderzocht worden. Omdat dit i.c.m. de chemo en bestraling voor z'n keel te zwaar werd geacht, heeft men destijds besloten hiermee te wachten tot na de chemo en bestralingen. Deze heeft hij ondertussen alweer enige tijd achter de rug. Positief was dat door deze behandelingen de plek op z'n long was verdwenen. Hij bleef echter last van z'n keel houden.

Uit een nieuwe scan en punctie is inmiddels gebleken dat er nog steeds activiteit in de keel, en een nieuwe plek op z'n long en lymfeklier zit. Momenteel wordt onderzocht of het hier (incl bijnier) om afzonderlijke tumoren of om uitzaaiingen gaat. In het eerste geval wil men bekijken hoe deze (ook afzonderlijk) te behandelen. Zijn het echter uitzaaiingen dan ziet het er een stuk somberder uit.

Toen nu toe zag ik het allemaal redelijk positief in, en had ik gehoopt dat de chemo en bestraling wel aan zouden slaan. Maar na dit laatste nieuws heb ik er geen goed gevoel meer over. Dat dit best wel eens de laatste kerst samen kan zijn. Wellicht een voorbarige gedachte, maar wel een die mij behoorlijk verdrietig stemt.

Bij mijn papa is van de week prostaatkanker ontdekt.
Hoge PSA levels en nu ook nog een verwijzing naar de oncoloog voor een botscan.
Wij wonen in de US dus het gaat allemaal wat anders dan in Nederland.

Het is vooral wachten, wachten en nog eens wachten.

4 januari heeft hij een biopsy om te kijken in welke stadium de kanker is.



En in november mijn oma al verloren aan kanker, die had buikkanker

sterkte..

IrCute gecondoleerd..

Dudesque, sterkte! Hoe is de biopsie gegaan? En wanneer krijgen jullie daar de uitslag van?

kklone, fijn dat alles goed was Je hebt dus wel wat gevuld voor als je toch niet meer vruchtbaar blijkt te zijn?
Omdat de kanker boven m'n middenrif zat, is er voor mij zo goed als geen kans dat de behandelingen mijn vruchtbaarheid beïnvloeden Hoe het zou zijn als het ook lager had gezeten, weet ik niet..

mijn vader kreeg 3 jaar terug de diagnose prostaatkanker.
is geopereerd eraan, prostaat eruit maar helaas waren er al uitzaaiingen in de lymfeklieren.
dus de snijvlakken waren niet schoon, dat betekende dat de kanker niet weg geopereerd was..
hij heeft toen rond maart oid 2010 hormoon therapie gehad, kreeg geen mannelijke hormonen meer.
want die laten de kanker groeien en als dat niet meer kan blijft de psa gelijk of gaat zelfs naar beneden.
maar omdat het al in de lymfeklieren zit kunnen ze hem niet beter maken en gaat hij eraan dood.
omdat de psa toch omhoog bleef gaan zijn ze gestopt met die medicijnen en ging hij mee doen aan een project met een nieuw soort medicijn.
2 groepen hebben ze, de ene groep krijg het medicijn en de andere groep niet en niemand weet wie het medicijn krijgt.
dat was afgelopen jaar allemaal maar het deed niet voldoende allemaal en omdat ie meedeed aan het onderzoek mocht ie vaker door de scanner en begin 2012 waren de uitzaaiingen(prostaatkanker uitzaaiingen gaan vaak op de botten zitten) op zn rug en hoofd te tellen op 1 hand.
nu zitten er veel kleine uitzaaiingen en is het niet meer te tellen en de psa gaat maar omhoog.
ik moet wel zeggen dta mn vader er zelf weinig last van heeft, hij voelt zich prima en werkt nog gewoon(hij is pas 58) maar omdat die psa blijft stijgen stoppen ze met dat project en heeft hij donderdag zijn eerste chemo gehad.
elke 3 weken krijgt ie weer een chemo en dan zien we wle hoe dat gaat.
ook nu voelt ie zich nog goed.
op de opvliegers en dingen die hij door de hormonen heeft gekregen na.
maar niet misselijk of anders ziek dus zolang het goed gaat is het ok.
hopelijk gaat het nog lang goed en als hij echt pijn gaan krijgen van de kanker is er goede bestrijding gelukkig.
maarja we leven per dag en nu gaat het goed dus dat is fijn en er komt vanzelf nog wel een tijd dta het minder goed gaat en hij later dood gaat maar dat zien we dan wel

quote:

Op dinsdag 8 januari 2013 17:39 schreef Ellatjuh het volgende:
mijn vader kreeg 3 jaar terug de diagnose prostaatkanker.
is geopereerd eraan, prostaat eruit maar helaas waren er al uitzaaiingen in de lymfeklieren.
dus de snijvlakken waren niet schoon, dat betekende dat de kanker niet weg geopereerd was..
hij heeft toen rond maart oid 2010 hormoon therapie gehad, kreeg geen mannelijke hormonen meer.
want die laten de kanker groeien en als dat niet meer kan blijft de psa gelijk of gaat zelfs naar beneden.
maar omdat het al in de lymfeklieren zit kunnen ze hem niet beter maken en gaat hij eraan dood.
omdat de psa toch omhoog bleef gaan zijn ze gestopt met die medicijnen en ging hij mee doen aan een project met een nieuw soort medicijn.
2 groepen hebben ze, de ene groep krijg het medicijn en de andere groep niet en niemand weet wie het medicijn krijgt.
dat was afgelopen jaar allemaal maar het deed niet voldoende allemaal en omdat ie meedeed aan het onderzoek mocht ie vaker door de scanner en begin 2012 waren de uitzaaiingen(prostaatkanker uitzaaiingen gaan vaak op de botten zitten) op zn rug en hoofd te tellen op 1 hand.
nu zitten er veel kleine uitzaaiingen en is het niet meer te tellen en de psa gaat maar omhoog.
ik moet wel zeggen dta mn vader er zelf weinig last van heeft, hij voelt zich prima en werkt nog gewoon(hij is pas 58) maar omdat die psa blijft stijgen stoppen ze met dat project en heeft hij donderdag zijn eerste chemo gehad.
elke 3 weken krijgt ie weer een chemo en dan zien we wle hoe dat gaat.
ook nu voelt ie zich nog goed.
op de opvliegers en dingen die hij door de hormonen heeft gekregen na.
maar niet misselijk of anders ziek dus zolang het goed gaat is het ok.
hopelijk gaat het nog lang goed en als hij echt pijn gaan krijgen van de kanker is er goede bestrijding gelukkig.
maarja we leven per dag en nu gaat het goed dus dat is fijn en er komt vanzelf nog wel een tijd dta het minder goed gaat en hij later dood gaat maar dat zien we dan wel

Heel veel sterkte! Voor zowel, jou, je vader, en mensen om jullie heen.

dankje wel
gelukkig is het een kanker die relatief langzaam groeit al is het bij mn vader wel super agressief.
hoop dat hij de 60 nog gaat halen maarja we zien het wel

Sterkte allemaal

Bij mijn vader is dus ook een paar weken geleden prostaatkanker geconstateerd. Komende week krijgen we uitslag of hij uitzaaiingen heeft of niet... Zijn er geen uitzaaiingen, dan zijn de vooruitzichten eigenlijk wel goed te noemen. Zijn die er wel, dan wordt het een heel ander verhaal. Duimen jullie mee voor het beste?

@Dudesque, heeft jouw vader al uitslag van de biopten?

@Ellatjuh, bij mijn vader willen ze dus eerst uitsluiten dat hij uitzaaiingen heeft, zo ja, dan wordt hij namelijk niet eens geopereerd, maar bestraald. Hopelijk slaat de chemo goed aan en kan je vader nog een hele tijd mee

idd, tot nu toe gaat het nog goed.
we zijn realistisch en weten dat ij waarschijnlijk geen 10 jaar meer mee gaat.
mn zus is ook basisarts en heeft ook de nodige stages helaas ook o p oncoloogie moeten lopen dus die heeft ook wel zelfde situaties meegemaakt.
ach laat ik zeggen elk jaar dat hij zich nog goed voelt is er een.
en ook alsie zich minder goed gaat voelen is hij nog niet gelijk terminaal

voor hem is het wel naar dat hij bepaalde dingen zoals wintersport die hij graag deed nu wel moet gaan afstrepen.
het is te link als hij wat breekt.
wel naar dat hij afgelopen jaar al voor zichzelf afscheid genomen had van het wintersporten en dit jaar vind de arts het ook niet meer verstandig..

Afgelopen nacht gedroomd dat ik weer ziek was.. echt jankend wakker geworden . Weird. Eind januari weer op controle en *tromgeroffel* ik begin maandag weer met werken . Zoveel zin in. Geen gezeik meer met ziektewetbedrijf dat alleen maar van me af wilt. Ik hoef van de bedrijfsarts niet te werken tot en met mei maar ik ben het echt zat.

Hoe is het met iedereen hier?

Gisteren naar de crematie van mijn oom geweest die vorige week aan kanker is overleden.
Klein half jaar geleden werd het in zijn buik ondekt maar het was al uitgezaaid. Hij heeft wel chemokuren gehad maar die werkten niet zo goed als dat gehoopt werd.
Het is zo snel gegaan, het voelt alsof hij gisteren te horen kreeg dat hij kanker had. Die dag staat in mijn geheugen gegrift.
Ik zie hem nog zo in hier op de bank zitten vertellen over de uitslag die hij een ruim uur eerder gehoord had.
Hij had zelf geen kinderen en was nooit getrouwd geweest. Hij ging altijd mee op vakantie met ons (gezin waar ik deel van uit maak) of als wij gingen uit eten vroegen we hem ook altijd mee. Ook met oud en nieuw kwam hij altijd bij ons gourmetten. Afgelopen oud/nieuw kon hij niet meedoen omdat hij te zwak was en in een hospice werd verzorgd. Die lege plek aan tafel beet nogal.
Begin afgelopen week is hij dus overleden en het voelt nog steeds onecht.
Toen hij een week in een hospice lag was zijn eetlust al aan het verdwijnen, maar toen ik hem vroeg of hij zin had in een frietje zei hij:"ja, daar heb ik wel zin in!". Heb toen een kleine friet voor hem gehaald. Hij heeft maar een handvol frietjes gehad maar hij heeft er wel van genoten.
Ik ben blij dat ik hem heb kunnen bedanken voor alles en dat ik hem erg zal gaan missen.
Zijn reactie:"tis goed jongen". Heerlijk nuchter, precies zoals ik hem zal blijven herinneren.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2013 19:53 schreef MaLo het volgende:
Sterkte allemaal

Bij mijn vader is dus ook een paar weken geleden prostaatkanker geconstateerd. Komende week krijgen we uitslag of hij uitzaaiingen heeft of niet... Zijn er geen uitzaaiingen, dan zijn de vooruitzichten eigenlijk wel goed te noemen. Zijn die er wel, dan wordt het een heel ander verhaal. Duimen jullie mee voor het beste?

Geen uitzaaiingen
Operabel

Da's goed nieuws!

fijn om te horen

Wat een hoop narigheid in dit topic
Ten eerste sterkte allemaal!

Helaas heb ik er zelf ook mee temaken..
Mijn moeder vecht al 3 jaar tegen wat begonnen is als darmkanker..
Nu aan het behandelen voor uitzaaiingen..
Qua gezondheid gaat het gelukkig redelijk goed en ben ik daar ook zeer dankbaar voor, na 3 jaar had het er ook heel anders uit kunnen zien..
Helemaal weggaan zal het denk ik nooit maar ik hoop dat ze nog een paar jaartjes blijft zo lang haar lichaam het toelaat

nou, de eerste bijwerking van mn vaders chemo is begonnen..
hij verliest haar.
was vanmorgen zn haar aan het wassen en had enorme haar uitval.
confronterend is dit en zeker nu hij zn hoofd dan maar binnenkort kaal gaat maken..
het is wel beter dat hij dat doet maar ken mn vader met een stevige bos haar.
na de chemo komt het wel weer terug maar dat is pas na de zomer

Ella, dat is voor een man toch wel een stuk makkelijker dan voor een vrouw. Bij een kale man denkt men niet direct aan kanker, bij een kale vrouw wel.
Verder wil ik je meegeven dat na de laatste kuur het haar weer langzaamaan gaat groeien. En een kale kop is best lekker bij warm weer; we gaan weer richting het voorjaar. Kaalheid is confronterend, weet ik, maar probeer dat zo min mogelijk te benadrukken. Ik spreek uit ervaring.

je hebt wel gelijk, bij een vrouw denk je idd gelijk aan kanker.
maar ik ken mn vader niet kaal..
en laten we hopen dat het idd na de laatste chemo weer gaat groeien

Ik had 14 mei de laatste kuur en eind augustus een marinekapsel, stekeltjes, dus.
Net voor de kerst kon ik het in model laten knippen.
Dus, het duurt wel even.
Het eerste haar is net babydons, zo zacht, maar na een paar keer knippen en/of een kleurspoelinkje wordt het weer normaler.

Wens je vader maar veel sterkte, en jij ook, natuurlijk.

Mijn haar begon twee weken na m'n eerste kuur uit te vallen, eerst zat het nog wel vast maar veel losser, en kort daarna ook na een douchebeurt een hele zwik weg. M'n moeder heeft het toen ingekort (van coup-student naar coup-marinier), m'n hoofdkussen lag steeds vol, erg confronterend. Met korte haartjes minder. Maar een deel van die mariniersharen zijn gewoon blijven staan, zeg 1%. Na m'n zevende kuur (van de acht) begon m'n haar alweer te groeien, dus dat kan ook. Verschilt zoveel van persoon tot persoon en soort behandeling. Ik had ook zacht donshaar, op een gegeven moment zat iemand me te aaien alsof ik een kat was

Maandag mag ik voor controle. 't Beste gewenst voor iedereen die het nodig heeft.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2013 18:21 schreef kklone het volgende:
Ik had ook zacht donshaar, op een gegeven moment zat iemand me te aaien alsof ik een kat was

Ja, heel herkenbaar.
Bij mij heeft de pruikenspecialist mijn haar kort geknipt, vlak voor de tweede kuur. Merkte dat plukken haar loslieten bij het wassen. Heb het mijn man laten kaalscheren. Dus geen haar op mijn kussen gehad.

Het vervelendste van het kaal zijn vond ik de blikken van vreemden. Ik droeg meestal mutsjes. Die stonden me best goed. Soms droeg ik mijn pruik, dan voelde ik me minder patiënt, omdat je dan geen medelijdende blikken krijgt.

Afgelopen zomer moest ik wel erg opletten met de zon. Zo'n kaal bolletje verbrandt makkelijk.

Succes met je controle. Toch steeds spannend.

Heeeeel erg herkenbaar! Iedereen wilde ook steeds aan mijn zachte donshaar zitten destijds! Toen bij mij de plukken op mijn kussen lagen heb ik meneer Fratz gevraagd alles af te scheren. Een pruik heb ik niet gebruikt, wel een heel assortiment sjaaltjes, petjes en mutsjes.
Op het moment valt mijn haar uit en groeit het weer aan. Vrij uniek. Uiteraard krult het weer heel gek.
Kklone, sterkte maandag, controle blijft eng en spannend.

Mijn oom is vorige week aan kanker overleden, hij kon niet meer worden genezen, is heel snel gegaan... Het begon al in 2011 en dat bleek eerst goed te gaan zeiden de artsen, had darmkanker, dan werd verholpen. heeft een jaar geduurd, in 2012 werden er uitzaaiingen gevonden en is het uitgezaaid naar de lever en de maag, allemaal chemokuren gehad en bestralingen, het leek even goed te gaan, maar in november 2012 kwam er toch berichten dat hij niet meer beter konde worden en dat de bestralingen en alles niet geholpen hadden. sinds dien is het alleen maar slechter gegaan met hem... hij was verward en vorige week maandag is hij dus naar het hospice gebracht omdat hij 24 uurs zorg nodig had... helaas heeft dat neit mogen baten. dinsdag erna overleed hij... afgelopen zaterdag begrafenis gehad..

[ Bericht 69% gewijzigd door rapensteel op 21-01-2013 09:31:29 ]

quote:

Op maandag 21 januari 2013 03:04 schreef rapensteel het volgende:
Mijn oom is vorige week aan kanker overleden, hij kon niet meer worden genezen, is heel snel gegaan... Het begon al in 2011 en dat bleek eerst goed te gaan zeiden de artsen, had darmkanker, dan werd verholpen. heeft een jaar geduurd, in 2012 werden er uitzaaiingen gevonden en is het uitgezaaid naar de lever en de maag, allemaal chemokuren gehad en bestralingen, het leek even goed te gaan, maar in november 2012 kwam er toch berichten dat hij niet meer beter konde worden en dat de bestralingen en alles niet geholpen hadden. sinds dien is het alleen maar slechter gegaan met hem... hij was verward en vorige week maandag is hij dus naar het hospice gebracht omdat hij 24 uurs zorg nodig had... helaas heeft dat neit mogen baten. dinsdag erna overleed hij... afgelopen zaterdag begrafenis gehad..

Veel sterkte gewenst voor jou en je familie.

Dank jullie, Gia en Fratz. Het heeft geholpen, ik kreeg goed nieuws te horen: geen enkele twijfel, geen afwijkingen op de foto.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 16:56 schreef kklone het volgende:
Dank jullie, Gia en Fratz. Het heeft geholpen, ik kreeg goed nieuws te horen: geen enkele twijfel, geen afwijkingen op de foto.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 16:56 schreef kklone het volgende:
Dank jullie, Gia en Fratz. Het heeft geholpen, ik kreeg goed nieuws te horen: geen enkele twijfel, geen afwijkingen op de foto.

Geweldig, wat een goed nieuws!

Fijn nieuws kklone!!!

En sterkte rapensteel.

Hier ook weer er midden in gegooid..
Ik had mijn vader een paar jaar niet gezien, long story, nu is hij geopereerd, tumor in de alvleesklier, dat leek goed te gaan. Ik was al van plan om dan deze week toch met mijn broers mee te gaan, gister dan halsoverkop gegaan. Hij had 's ochtends de uitslagen gekregen van oa. lymfeklieren die eruit gehaald waren en de uitslag was niet goed. De boodschap van de arts kwam er op neer dat hij de komende 2 jaar ofzo nog maar even goed van zijn familie moest gaan genieten.

Ik heb wel eindelijk weer de pa gezien die hij al jaren niet meer was, een echt mens met gevoel in z'n donder, maar klote dat dit er dan voor nodig is en dat het dan allemaal zo snel voorbij gaat zijn weer.
Mjah.. wordt een heftige tijd de komende tijd denk ik.. gister zei hij dat hij wel voor een chemo wil gaan, maar dat kan voorlopig sowieso nog niet omdat hij nog te zwak is van de operatie. Het moest binnen zes weken na de operatie geloof ik, maar die is inmiddels 2 weken geleden al. En ik vraag me af hoeveel winst daar uberhaupt nog mee te behalen valt.

quote:

Op woensdag 23 januari 2013 16:56 schreef kklone het volgende:
Dank jullie, Gia en Fratz. Het heeft geholpen, ik kreeg goed nieuws te horen: geen enkele twijfel, geen afwijkingen op de foto.

Wow! Super goed nieuws! Ik ben blij voor je!!

Ah, fijn dat hier een topic over is.

Wij hebben een paar uur geleden te horen gekregen dat mijn schoonvader nog een maand of 6, 7 te leven heeft. Hij had in 2011 longkanker waar ze heel vroeg bij waren. In februari 2012 heeft hij zijn laatste chemo gehad, hij heeft totaal nergens last van gehad. Hij had 'gewoon ook nog even kanker gehad.'

Afgelopen oktober kreeg hij veel pijn in zijn arm. Geen enkele arts dacht dat het iets met kanker te maken had. Twee weken geleden kreeg hij een herseninfarct, toen is er vaart in het onderzoek naar zijn arm gekomen. Na de mri van afgelopen vrijdag moest hij meteen in het ziekenhuis blijven omdat er een tumor op een van zijn eerste nekwervels zit. Er wordt een zenuw afgekneld en daardoor heeft hij last van zijn arm.
Gisteren werd er een familieberaad aangekondigd voor vanmiddag en genezing is geen optie. Er zijn ook weer plekken in zijn longen gevonden, die zaten er in december nog niet.

Hij wordt eerst bestraald in de hoop dat de tumor in zijn nek slinkt zodat de kans op een dwarslaesie kleiner wordt. De levensverwachting is daarna 10 weken... We hebben besloten om dit met 5 a 6 maanden (gemiddeld) te verlengen met chemo.

Sterkte MarMar en Lucky_Strike! Het is zo'n enorme schrik als je zo'n bericht krijgt over iemand die je dierbaar is.

Dank je MaLo en jij ook sterkte Lucky Strike.

Pa is nu weer thuis, wat dan weer een heel dubbel beeld geeft, want hij ziet er stukken beter uit dan vorige week.
Volgende week heeft hij een gesprek met de oncoloog, dan komt er volgens mij daarvoor nog een CT scan en dan horen/besluiten hoe het verder gaat..

5 feb controle.. schildlklier doet een beetje pijn maar denk niet dat het iets ernstigs zal zijn.

quote:

Op donderdag 31 januari 2013 16:55 schreef TC_Artemis het volgende:
5 feb controle.. schildlklier doet een beetje pijn maar denk niet dat het iets ernstigs zal zijn.

Succes alvast (en sterkte, want zelfs controles zijn spannend).

quote:

Op donderdag 31 januari 2013 16:56 schreef De_Kardinaal het volgende:

[..]

Succes alvast (en sterkte, want zelfs controles zijn spannend).

Ik ben echt hyperalert, elke dag check ik al mn klieren en bij elk pijntje word ik echt para . Kost echt megaveel energie man.
Ben wel weer begonnen met werken nieuwe werkgever, superleuk. Hoefde van de bedrijfsarts niet te werken t/m april maar kan echt niet zolang stilzitten hoor.

Zolang je maar een beetje op jezelf past TC! Als je je prima voelt, geen reden om je thuis te zitten vervelen idd

Sterkte de 5e!

quote:

Op donderdag 31 januari 2013 17:58 schreef MarMar het volgende:
Zolang je maar een beetje op jezelf past TC! Als je je prima voelt, geen reden om je thuis te zitten vervelen idd

Sterkte de 5e!

Ja ik werk maar 3 dagen 6 uurtjes nu hoor, merk dat het vermoeiend is maar goed te doen . Kom ook weer een beetje onder de mensen zo .

Pa heeft het gesprek met de oncoloog vandaag gehad.. hij is nu uberhaupt nog te zwak om de chemo in te gaan.
Als ze het wel doen, dan gaat de chemo 6 maanden duren, maar levensverlengend zal het niet zijn.
Het zou dan puur gaan om de kwaliteit van leven iets te verbeteren.
Ik vraag me af hoe een chemokuur dat kan doen eigenlijk, gezien hoe ziek je daarvan kan worden