Kanker (ziekte)

Sterkte Motorbloempje!

quote:

Op donderdag 27 september 2012 21:22 schreef Bubbles90. het volgende:
Thanks

Fijn dat je bij de eerste controle niet zenuwachtig was, scheelt toch weer en over 4 maanden dus weer?
Raar is dat, ofniet? Terugdenken aan vorig jaar, en dan bedenken dat je nog van niks afwist.. Terwijl je nu zo'n verhaal hebt.
Leuk dat je het hebt gelezen Ruim de helft van m'n haar is uitgevallen, maar gelukkig had ik vrij veel en dik haar. Het was wel erg dun voor mijn doen, maar niet opvallend ofzo. M'n chemohaar is nu zo'n 15cm lang, en het valt niet meer op Jij bent dus wel alles kwijtgeraakt? Of gewoon een gedeelte?

Ik kreeg wel erg veel rare blikken bij zowel de chemo als bij de bestralingen, want dan zit je daar als 21-jarige tussen mensen van in de 60.
Maar je zag er blijkbaar niet slecht uit, als je bijna werd weggestuurd

Dit moest ik nog beantwoorden geloof ik. Ik log niet dagelijks in onder deze clone, en da's wel een goed teken.

Ik ben bij twee ziekenhuis onder controle; het streekziekenhuis van de diagnose en chemo, en het academisch ziekenhuis waar ik bestraald ben. Alleen de controles in het streekziekenhuis zijn spannend, daar worden foto's e.d. gemaakt. Ik mag in januari weer.

Van m'n hoofdhaar was nog 1% over, m'n wenkbrauwen en wimpers waren sterk uitgedund en ik ben vrijwel ieder haartje op de rest van m'n lichaam kwijtgeraakt. Op een deel van m'n scheenbenen zat nog wat. Ik heb nu weer een heel fatsoenlijke coup. Ik ben donkerblond, en m'n haar werd altijd wel wat lichter van de zon, maar het leek alsof m'n chemohaar extreem gevoelig daarvoor was. Wel vet.

Tijdens m'n bestralingen ben ik een keer een jonge kerel tegengekomen. Maar ik durfde hem niet te vragen wat hij had.

Ik zag pas een foto van toen ik behandeld werd, en schrok me kapot. Op het moment had ik dat helemaal niet door hoe ik veranderd was, het gaat toch zo ongemerkt langzaam. Niet per se die kale kop, maar de rare dikke wangetjes (van de prednison?), m'n verdwenen wenkbrauwen, etc. Blij dat dat hersteld is. Het enige wat ik nog niet weet of het hersteld is, is of m'n vermogen om kindertjes te maken zonder rietjes uit de diepvries te gebruiken nog aanwezig is

quote:

Op vrijdag 7 december 2012 23:45 schreef kklone het volgende:

[..]

Dit moest ik nog beantwoorden geloof ik. Ik log niet dagelijks in onder deze clone, en da's wel een goed teken.

Ik ben bij twee ziekenhuis onder controle; het streekziekenhuis van de diagnose en chemo, en het academisch ziekenhuis waar ik bestraald ben. Alleen de controles in het streekziekenhuis zijn spannend, daar worden foto's e.d. gemaakt. Ik mag in januari weer.

Van m'n hoofdhaar was nog 1% over, m'n wenkbrauwen en wimpers waren sterk uitgedund en ik ben vrijwel ieder haartje op de rest van m'n lichaam kwijtgeraakt. Op een deel van m'n scheenbenen zat nog wat. Ik heb nu weer een heel fatsoenlijke coup. Ik ben donkerblond, en m'n haar werd altijd wel wat lichter van de zon, maar het leek alsof m'n chemohaar extreem gevoelig daarvoor was. Wel vet.

Tijdens m'n bestralingen ben ik een keer een jonge kerel tegengekomen. Maar ik durfde hem niet te vragen wat hij had.

Ik zag pas een foto van toen ik behandeld werd, en schrok me kapot. Op het moment had ik dat helemaal niet door hoe ik veranderd was, het gaat toch zo ongemerkt langzaam. Niet per se die kale kop, maar de rare dikke wangetjes (van de prednison?), m'n verdwenen wenkbrauwen, etc. Blij dat dat hersteld is. Het enige wat ik nog niet weet of het hersteld is, is of m'n vermogen om kindertjes te maken zonder rietjes uit de diepvries te gebruiken nog aanwezig is

Dat is inderdaad alleen maar goed! Herkenbaar dat je alleen de controles met foto spannend vindt
Je bent best veel haar kwijtgeraakt dan, maar fijn dat het nu alweer (wat) terug is En foto's van toen bekijken vind ik ook heel raar, in vergelijking met nu zulk dun haar en donkere ogen.
Ik kan me voorstellen dat je benieuwd bent of je nog zonder rietjes ( ) kinderen kunt maken, dat kan toch een groot iets zijn. Is die kans aanwezig dan?

quote:

Op woensdag 21 november 2012 00:09 schreef Sheriam het volgende:
Sterkte Motorbloempje!

Ze is de 23e overleden dus. Vlak voordat wij er waren. We waren op dat moment in Frankrijk, net van de boot af. 12.15uur. 17.00uur waren we er (al hebben we wel wat rustiger aan gedaan nadat we het nieuws gehoord hadden).

het is zó ongelofelijk snel gegaan. Gelukkig maar voor haar wel, dat zo'n aflopend ziekbed geen weken of maanden heeft geduurd, gewoon een week en pats-boem-over.

Ze wordt gemist, maar we zijn wel 'blij' met het idee dat verder lijden bespaard is gebleven. De uitvaart was mooi, de week naar de uitvaart toe vermoeiend en energieslurpend. Maar wel mooi ook, om het als familie te regelen en te zien hoe iedereen zijn/haar steentje bij droeg.

quote:

Op maandag 10 december 2012 13:00 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Ze is de 23e overleden dus. Vlak voordat wij er waren. We waren op dat moment in Frankrijk, net van de boot af. 12.15uur. 17.00uur waren we er (al hebben we wel wat rustiger aan gedaan nadat we het nieuws gehoord hadden).

het is zó ongelofelijk snel gegaan. Gelukkig maar voor haar wel, dat zo'n aflopend ziekbed geen weken of maanden heeft geduurd, gewoon een week en pats-boem-over.

Ze wordt gemist, maar we zijn wel 'blij' met het idee dat verder lijden bespaard is gebleven. De uitvaart was mooi, de week naar de uitvaart toe vermoeiend en energieslurpend. Maar wel mooi ook, om het als familie te regelen en te zien hoe iedereen zijn/haar steentje bij droeg.

Gecondoleerd Motorbloempje! Jammer dat jullie haar gemist hebben, maar inderdaad is haar (en jullie als naasten!) ook een langzame moeilijke weg bespaard gebleven. Hoe dubbel zoiets is!

Hier het tegenovergestelde, mijn moeder houdt nog vast aan het leven, het enige wat ze doet/kan is eten en slapen, maar ondanks dat wil ze nog niet echt dood (meeste tijd dan, soms zegt ze wel ineens het is genoeg). Contact is nauwelijks meer mogelijk, wat er nog uit komt is meestal waardering voor het eten (en dan enthousiast, heerlijk, prima enzovoort), enkel keertje een ander woord. Is ook heel dubbel maar dan dus precies in de omgekeerde zin... sommige snippertjes die we nog hebben zijn juist heel waardevol maar moeilijk dat er zo lang nog maar zo weinig kwaliteit van leven over is...

Nou ja we hebben het allebei te doen met wat we hebben gekregen, het gaat zoals het gaat. Ik probeer de mooie snippertjes te waarderen en de moeilijke weg goed vol te houden; MoBlo, ik hoop dat het jou en je familie blijft lukken het afscheid/opruimen op een mooie manier af te sluiten en geen spijt te hebben van die dingen die nu net niet meer gelukt zijn.

Ik was onlangs voor de niet-spannende controle, al het voelbare het hoorbare is goed, bloed hoor ik nog maar is na verwachting goed. Appeltje eitje

quote:

Op maandag 10 december 2012 12:31 schreef Bubbles90. het volgende:
Ik kan me voorstellen dat je benieuwd bent of je nog zonder rietjes ( ) kinderen kunt maken, dat kan toch een groot iets zijn. Is die kans aanwezig dan?

Weet ik niet. Ik durf het ook nog niet te vragen, en ik heb sowieso geen ambities om me op korte termijn te gaan vermenigvuldigen. Er werd gesproken over "kan onvruchtbaar worden", niet "zal onvruchtbaar worden". Die voorzorgsmaatregelen waren ze in het ziekenhuis sowieso vergeten, ik moest er zelf mee komen. Kan het ze ook niet kwalijk nemen, voor de doorsnee (grijze) patiënt speelt dat niet. Maar wat de kans is, geen idee. De rietjes die ik gevuld heb waren van fabuleuze kwaliteit, ik had in ieder geval wat reservecapaciteit

Hoe zit dat bij jou, als ik vragen mag, of bij vrouwen in het algemeen?

Trouwens, lieve moderators, er is nog een parallel "kankertopic". Is dat wenselijk?

Mijn moeder is de 25ste overleden .. Januari 2011 hadden ze gezegd dat ze waarschijnlijk nog zo'n 2 jaar zou hebben en daar hadden ze dus gelijk in..

Op het laatst is het eigenlijk allemaal heel snel gegaan, ze ging die maandag voordat ze overleed naar het ziekenhuis voor chemokuur, maar ze was de week daarvoor al zo verzwakt en herstelde eigenlijk niet van haar laatste chemokuur, dus hebben ze haar meteen opgenomen en bijvoeding gegeven om aan te sterken, maar van dat aansterken kwam eigenlijk niks.

Op zaterdagavond kregen we te horen dat ze nog maar een paar dagen te leven zou hebben en op zondagochtend had de zuster mijn broer en ik gebeld, omdat ze naar ons vroeg. Daar hebben we nog een paar uur lang gepraat en toen hebben ze haar morfine en slaapmiddel toegediend zodat ze pijnvrij en rustig zou kunnen sterven. Ze was bijna opgelucht toen ze het kreeg toegediend.

Er zat gewoon helemaal geen leven meer in en eigenlijk heeft ze sinds september geen ''leven'' meer gehad. 20 meter lopen naar de supermarkt was al te vermoeiend en op een gegeven moment was zelfs douchen al te vermoeiend, dus het enige wat ze nog deed was op de bank liggen en tv kijken. Ze had al eens gezegd dat ze soms hoopte dat ze in slaap zou vallen en niet meer wakker zou worden.. De laatste 2-3 maanden heeft ze heel veel pijn gehad, constant buikpijn, vaak diarree en totaal geen energie. Ik kan bijna zeggen dat ik ''opgelucht'' ben dat het over is, omdat het geen menswaardig leven meer was voor haar

Gecondoleerd IrCute

quote:

Op maandag 17 december 2012 20:12 schreef motorbloempje het volgende:
Gecondoleerd IrCute

Thanks Jij ook nog trouwens..

bedankt! Bekend verhaal ook, helaas. Wel fijn dat jullie nog hebben kunnen praten 'voor het zover was', lijkt me heel raar/bijzonder/speciaal/verdrietig.

Gecondoleerd IrCute!

quote:

Op dinsdag 18 december 2012 22:32 schreef Sheriam het volgende:
Gecondoleerd IrCute!

Ongeveer een jaar geleden is er bij mijn vader keelkanker geconstateerd. Daarnaast heeft men toen een plekje op een van z'n longen en bijnier ontdekt. Door de tumor in z'n keel kon de bijnier alleen operatief onderzocht worden. Omdat dit i.c.m. de chemo en bestraling voor z'n keel te zwaar werd geacht, heeft men destijds besloten hiermee te wachten tot na de chemo en bestralingen. Deze heeft hij ondertussen alweer enige tijd achter de rug. Positief was dat door deze behandelingen de plek op z'n long was verdwenen. Hij bleef echter last van z'n keel houden.

Uit een nieuwe scan en punctie is inmiddels gebleken dat er nog steeds activiteit in de keel, en een nieuwe plek op z'n long en lymfeklier zit. Momenteel wordt onderzocht of het hier (incl bijnier) om afzonderlijke tumoren of om uitzaaiingen gaat. In het eerste geval wil men bekijken hoe deze (ook afzonderlijk) te behandelen. Zijn het echter uitzaaiingen dan ziet het er een stuk somberder uit.

Toen nu toe zag ik het allemaal redelijk positief in, en had ik gehoopt dat de chemo en bestraling wel aan zouden slaan. Maar na dit laatste nieuws heb ik er geen goed gevoel meer over. Dat dit best wel eens de laatste kerst samen kan zijn. Wellicht een voorbarige gedachte, maar wel een die mij behoorlijk verdrietig stemt.

Bij mijn papa is van de week prostaatkanker ontdekt.
Hoge PSA levels en nu ook nog een verwijzing naar de oncoloog voor een botscan.
Wij wonen in de US dus het gaat allemaal wat anders dan in Nederland.

Het is vooral wachten, wachten en nog eens wachten.

4 januari heeft hij een biopsy om te kijken in welke stadium de kanker is.



En in november mijn oma al verloren aan kanker, die had buikkanker

sterkte..

IrCute gecondoleerd..

Dudesque, sterkte! Hoe is de biopsie gegaan? En wanneer krijgen jullie daar de uitslag van?

kklone, fijn dat alles goed was Je hebt dus wel wat gevuld voor als je toch niet meer vruchtbaar blijkt te zijn?
Omdat de kanker boven m'n middenrif zat, is er voor mij zo goed als geen kans dat de behandelingen mijn vruchtbaarheid beïnvloeden Hoe het zou zijn als het ook lager had gezeten, weet ik niet..

mijn vader kreeg 3 jaar terug de diagnose prostaatkanker.
is geopereerd eraan, prostaat eruit maar helaas waren er al uitzaaiingen in de lymfeklieren.
dus de snijvlakken waren niet schoon, dat betekende dat de kanker niet weg geopereerd was..
hij heeft toen rond maart oid 2010 hormoon therapie gehad, kreeg geen mannelijke hormonen meer.
want die laten de kanker groeien en als dat niet meer kan blijft de psa gelijk of gaat zelfs naar beneden.
maar omdat het al in de lymfeklieren zit kunnen ze hem niet beter maken en gaat hij eraan dood.
omdat de psa toch omhoog bleef gaan zijn ze gestopt met die medicijnen en ging hij mee doen aan een project met een nieuw soort medicijn.
2 groepen hebben ze, de ene groep krijg het medicijn en de andere groep niet en niemand weet wie het medicijn krijgt.
dat was afgelopen jaar allemaal maar het deed niet voldoende allemaal en omdat ie meedeed aan het onderzoek mocht ie vaker door de scanner en begin 2012 waren de uitzaaiingen(prostaatkanker uitzaaiingen gaan vaak op de botten zitten) op zn rug en hoofd te tellen op 1 hand.
nu zitten er veel kleine uitzaaiingen en is het niet meer te tellen en de psa gaat maar omhoog.
ik moet wel zeggen dta mn vader er zelf weinig last van heeft, hij voelt zich prima en werkt nog gewoon(hij is pas 58) maar omdat die psa blijft stijgen stoppen ze met dat project en heeft hij donderdag zijn eerste chemo gehad.
elke 3 weken krijgt ie weer een chemo en dan zien we wle hoe dat gaat.
ook nu voelt ie zich nog goed.
op de opvliegers en dingen die hij door de hormonen heeft gekregen na.
maar niet misselijk of anders ziek dus zolang het goed gaat is het ok.
hopelijk gaat het nog lang goed en als hij echt pijn gaan krijgen van de kanker is er goede bestrijding gelukkig.
maarja we leven per dag en nu gaat het goed dus dat is fijn en er komt vanzelf nog wel een tijd dta het minder goed gaat en hij later dood gaat maar dat zien we dan wel

quote:

Op dinsdag 8 januari 2013 17:39 schreef Ellatjuh het volgende:
mijn vader kreeg 3 jaar terug de diagnose prostaatkanker.
is geopereerd eraan, prostaat eruit maar helaas waren er al uitzaaiingen in de lymfeklieren.
dus de snijvlakken waren niet schoon, dat betekende dat de kanker niet weg geopereerd was..
hij heeft toen rond maart oid 2010 hormoon therapie gehad, kreeg geen mannelijke hormonen meer.
want die laten de kanker groeien en als dat niet meer kan blijft de psa gelijk of gaat zelfs naar beneden.
maar omdat het al in de lymfeklieren zit kunnen ze hem niet beter maken en gaat hij eraan dood.
omdat de psa toch omhoog bleef gaan zijn ze gestopt met die medicijnen en ging hij mee doen aan een project met een nieuw soort medicijn.
2 groepen hebben ze, de ene groep krijg het medicijn en de andere groep niet en niemand weet wie het medicijn krijgt.
dat was afgelopen jaar allemaal maar het deed niet voldoende allemaal en omdat ie meedeed aan het onderzoek mocht ie vaker door de scanner en begin 2012 waren de uitzaaiingen(prostaatkanker uitzaaiingen gaan vaak op de botten zitten) op zn rug en hoofd te tellen op 1 hand.
nu zitten er veel kleine uitzaaiingen en is het niet meer te tellen en de psa gaat maar omhoog.
ik moet wel zeggen dta mn vader er zelf weinig last van heeft, hij voelt zich prima en werkt nog gewoon(hij is pas 58) maar omdat die psa blijft stijgen stoppen ze met dat project en heeft hij donderdag zijn eerste chemo gehad.
elke 3 weken krijgt ie weer een chemo en dan zien we wle hoe dat gaat.
ook nu voelt ie zich nog goed.
op de opvliegers en dingen die hij door de hormonen heeft gekregen na.
maar niet misselijk of anders ziek dus zolang het goed gaat is het ok.
hopelijk gaat het nog lang goed en als hij echt pijn gaan krijgen van de kanker is er goede bestrijding gelukkig.
maarja we leven per dag en nu gaat het goed dus dat is fijn en er komt vanzelf nog wel een tijd dta het minder goed gaat en hij later dood gaat maar dat zien we dan wel

Heel veel sterkte! Voor zowel, jou, je vader, en mensen om jullie heen.

dankje wel
gelukkig is het een kanker die relatief langzaam groeit al is het bij mn vader wel super agressief.
hoop dat hij de 60 nog gaat halen maarja we zien het wel

Sterkte allemaal

Bij mijn vader is dus ook een paar weken geleden prostaatkanker geconstateerd. Komende week krijgen we uitslag of hij uitzaaiingen heeft of niet... Zijn er geen uitzaaiingen, dan zijn de vooruitzichten eigenlijk wel goed te noemen. Zijn die er wel, dan wordt het een heel ander verhaal. Duimen jullie mee voor het beste?

@Dudesque, heeft jouw vader al uitslag van de biopten?

@Ellatjuh, bij mijn vader willen ze dus eerst uitsluiten dat hij uitzaaiingen heeft, zo ja, dan wordt hij namelijk niet eens geopereerd, maar bestraald. Hopelijk slaat de chemo goed aan en kan je vader nog een hele tijd mee

idd, tot nu toe gaat het nog goed.
we zijn realistisch en weten dat ij waarschijnlijk geen 10 jaar meer mee gaat.
mn zus is ook basisarts en heeft ook de nodige stages helaas ook o p oncoloogie moeten lopen dus die heeft ook wel zelfde situaties meegemaakt.
ach laat ik zeggen elk jaar dat hij zich nog goed voelt is er een.
en ook alsie zich minder goed gaat voelen is hij nog niet gelijk terminaal

voor hem is het wel naar dat hij bepaalde dingen zoals wintersport die hij graag deed nu wel moet gaan afstrepen.
het is te link als hij wat breekt.
wel naar dat hij afgelopen jaar al voor zichzelf afscheid genomen had van het wintersporten en dit jaar vind de arts het ook niet meer verstandig..

Afgelopen nacht gedroomd dat ik weer ziek was.. echt jankend wakker geworden . Weird. Eind januari weer op controle en *tromgeroffel* ik begin maandag weer met werken . Zoveel zin in. Geen gezeik meer met ziektewetbedrijf dat alleen maar van me af wilt. Ik hoef van de bedrijfsarts niet te werken tot en met mei maar ik ben het echt zat.

Hoe is het met iedereen hier?

Gisteren naar de crematie van mijn oom geweest die vorige week aan kanker is overleden.
Klein half jaar geleden werd het in zijn buik ondekt maar het was al uitgezaaid. Hij heeft wel chemokuren gehad maar die werkten niet zo goed als dat gehoopt werd.
Het is zo snel gegaan, het voelt alsof hij gisteren te horen kreeg dat hij kanker had. Die dag staat in mijn geheugen gegrift.
Ik zie hem nog zo in hier op de bank zitten vertellen over de uitslag die hij een ruim uur eerder gehoord had.
Hij had zelf geen kinderen en was nooit getrouwd geweest. Hij ging altijd mee op vakantie met ons (gezin waar ik deel van uit maak) of als wij gingen uit eten vroegen we hem ook altijd mee. Ook met oud en nieuw kwam hij altijd bij ons gourmetten. Afgelopen oud/nieuw kon hij niet meedoen omdat hij te zwak was en in een hospice werd verzorgd. Die lege plek aan tafel beet nogal.
Begin afgelopen week is hij dus overleden en het voelt nog steeds onecht.
Toen hij een week in een hospice lag was zijn eetlust al aan het verdwijnen, maar toen ik hem vroeg of hij zin had in een frietje zei hij:"ja, daar heb ik wel zin in!". Heb toen een kleine friet voor hem gehaald. Hij heeft maar een handvol frietjes gehad maar hij heeft er wel van genoten.
Ik ben blij dat ik hem heb kunnen bedanken voor alles en dat ik hem erg zal gaan missen.
Zijn reactie:"tis goed jongen". Heerlijk nuchter, precies zoals ik hem zal blijven herinneren.

quote:

Op zaterdag 12 januari 2013 19:53 schreef MaLo het volgende:
Sterkte allemaal

Bij mijn vader is dus ook een paar weken geleden prostaatkanker geconstateerd. Komende week krijgen we uitslag of hij uitzaaiingen heeft of niet... Zijn er geen uitzaaiingen, dan zijn de vooruitzichten eigenlijk wel goed te noemen. Zijn die er wel, dan wordt het een heel ander verhaal. Duimen jullie mee voor het beste?

Geen uitzaaiingen
Operabel

Da's goed nieuws!