Kanker (ziekte)

TC_Artemis, hopelijk is het snel over!

Mevr.Paddington, wat heftig ik herken die woede eigenlijk niet.. wel chagrijnige buien, maar daar bleef het bij. Krijgt hij hulp vanuit het ziekenhuis? En hebben jullie de mogelijkheid om ook jullie verhaal te vertellen bij iemand? Heel veel succes ermee

Kklone, dat is nog vrij recent allemaal! Nu 2e controle gehad na de laatste behandelingen?

En dank je

_Joy_, ik snap dat jij (en waarschijnlijk mijn vader) daar moeite mee hebben en het soms in woedde uiten, en wat je zegt over mensen die je dat vergeven, dat is dus een van de problemen die ik ermee heb, ik zou zo iemand voor mijn vader moeten zijn. mijn instelling zou ook vergevingsgezind moeten zijn en ik zou er begrip voor moeten tonen, het erge is dus dat ik dat juist niet heb, en er juist een lichte vorm van haat ontstaat richting mijn vader, en ik wil eigenlijk weten of jullie dat abnormaal vinden?

verder heeft mijn moeder er veel last van, maar zij weet zich makkelijker te beheersen en heeft eigenlijk nooit tegen mijn vader in durven gaan (hij is niet altijd de makkelijkste geweest), mijn zusje is 13 dus zij kan al helemaal weinig doen, dus op hulp binnen mijn gezin hoef ik niet echt te rekenen. Ik ben zelf bijna 20, misschien ook een lastige leeftijd, alhoewel ik niet vind dat ik nog in mijn puberjaren zit (maar mijn vader zegt van wel) dus vind het moeilijk om te zeggen dat het aan de levensfase ligt waarin ik verkeer, maar zou er wellicht mee te maken kunnen hebben?

Bubbles90., wij krijgen geen hulp vanuit het ziekenhuis, niet op dit 'psychologische' gebied in ieder geval, is dit mogelijk? voor mijn vader of ook voor het hele gezin? ik denk niet dat mijn vader hierin mee zal gaan maar kan toch altijd wat voorstellen.

Mevr. Paddington, het ziekenhuis beschikt over maatschappelijk werkers, die kunnen je vader "helpen" dmv gesprekken. Het moet vaak wel even aangegeven worden dat daar behoefte aan is bij de oncopoli vh ziekenhuis. Ook kunnen ze jou misschien helpen en vertellen waar je anders terecht kan met al je worstelingen.

ik kan vertellen dat mn ouders ook af en toe naar de psycholoog gaan die speciaal in mensen met kanker gespecialiseerd is.
als de rest van het gezin er behoefde aan heeft kan dat.
iedereen kan op zn eigen moment en als het voor die gene nodig is een gesprek krijgen met die psycholoog.
ik zelf ga er volgende maand heen.
kijken of ie wat voor mij kan betekenen omdat ik momenteel erg worstel met de situatie en me daarom het liefste klem zuip en eet..

quote:

Op maandag 24 september 2012 01:45 schreef Mevr.Paddington het volgende:
_Joy_, ik snap dat jij (en waarschijnlijk mijn vader) daar moeite mee hebben en het soms in woedde uiten, en wat je zegt over mensen die je dat vergeven, dat is dus een van de problemen die ik ermee heb, ik zou zo iemand voor mijn vader moeten zijn. mijn instelling zou ook vergevingsgezind moeten zijn en ik zou er begrip voor moeten tonen, het erge is dus dat ik dat juist niet heb, en er juist een lichte vorm van haat ontstaat richting mijn vader, en ik wil eigenlijk weten of jullie dat abnormaal vinden?

verder heeft mijn moeder er veel last van, maar zij weet zich makkelijker te beheersen en heeft eigenlijk nooit tegen mijn vader in durven gaan (hij is niet altijd de makkelijkste geweest), mijn zusje is 13 dus zij kan al helemaal weinig doen, dus op hulp binnen mijn gezin hoef ik niet echt te rekenen. Ik ben zelf bijna 20, misschien ook een lastige leeftijd, alhoewel ik niet vind dat ik nog in mijn puberjaren zit (maar mijn vader zegt van wel) dus vind het moeilijk om te zeggen dat het aan de levensfase ligt waarin ik verkeer, maar zou er wellicht mee te maken kunnen hebben?

Sorry dat ik jouw naam in mijn vorige post verkeerd schreef...
De woede herken ik ja, maar ik reageerde niet zoals jouw vader hoor, ik denk dat jullie hier inderdaad het beste hulp voor kunnen zoeken.
Kanker is heel heftig en ik denk dat iedere patiënt een bepaalde woede voelt maar dat op een andere manier uit.
Wat jouw vader doet is natuurlijk niet goed te praten, als hij zo veel woede heeft moet hij hulp hebben.
Dat hij het in eerste instantie op z'n dierbaren afreageert is denk ik normaal.

Mevr.Paddington, wat de rest al zegt, het ziekenhuis heeft zn lijntjes wel lopen wat betreft psychologische hulp, en ik denk dat het in dit geval wel zou kunnen helpen. Vooral vanwege je vaders' woede, dat is gewoon zonde van de tijd die hij nog heeft. Misschien dat je moeder er meer van weet?

Mn controle was weer prima er waren een paar waarden licht verhoogd, maar dat is niet spannend genoeg om nu verder te gaan onderzoeken. Dus ik ben weer helemaal blij en rustig

Bubbles goed nieuws!! Dat voelt toch net zo goed als een loterij winnen? Niet dat ik weet hoe dat laatste voelt...
Fijn dat je je rustig voelt, geniet van dit lekkere gevoel!
Als ik goede uitslagen krijg ben ik altijd zooo blij! Mijn man zegt altijd dat ze een 'juichkamertje' in het ziekenhuis moeten maken voor mij. Dan kan ik daar even gaan staan springen, lachen en juichen!

Het voelt wel echt heerlijk ja Voel me vooral heel erg opgelucht. Blij ook wel, maar ik ben niet echt van het juichen

quote:

Op maandag 24 september 2012 16:44 schreef Bubbles90. het volgende:
Het voelt wel echt heerlijk ja Voel me vooral heel erg opgelucht. Blij ook wel, maar ik ben niet echt van het juichen

Omdat je er geen speciaal kamertje voor hebt?

quote:

Op maandag 24 september 2012 17:06 schreef _Joy_ het volgende:

[..]

Omdat je er geen speciaal kamertje voor hebt?

Haha, dat ook! Staat zo voor paal, al juichend en springend door het ziekenhuis huppelen

quote:

Op maandag 24 september 2012 19:15 schreef Bubbles90. het volgende:

[..]

Haha, dat ook! Staat zo voor paal, al juichend en springend door het ziekenhuis huppelen

Been there mensen kunnen raar kijken maar dat is gewoon hun probleem.

quote:

Op maandag 24 september 2012 22:22 schreef TC_Artemis het volgende:

[..]

Been there mensen kunnen raar kijken maar dat is gewoon hun probleem.

Ik hou me in maar na goed nieuws loop ik met een smile van oor tot oor! Dat is voor mij echt het beste gevoel van de wereld.
Wel heb ik vaak hoofdpijn op uitslag-dagen, dan komt de spanning eruit. Die avonden hou ik ook altijd vrij.

En ik ga nu zeiken over keelpijn
Ik krijg niet eens ijs normaal door m'n keel en slikken doet pijn

Mijn avondeten was een cornetto en verse jus ( )

Een smile van oor tot oor heb ik dan ook hoor Toch ook niet meer dan logisch?
Ik ben 's avonds altijd moe, slaap van tevoren blijkbaar toch niet zo goed als ik dacht.

TC_Artemis ik herken je keelpijn, had er ook heel veel last van tijdens/na de bestraling. Voelt elk minihapje eten alsof je een mond vol met nauwelijks gekauwde chips probeert door te slikken?
Hoeveel bestraling heb je nog?

Ja gewoon de hele dag door, slikken doet pijn en eten ook. Volgende week maandag de laatste

Heel vervelend is dat. Maar nog even en je bent er vanaf!

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 11:30 schreef TC_Artemis het volgende:
Ja gewoon de hele dag door, slikken doet pijn en eten ook. Volgende week maandag de laatste

Waar word je precies bestraald? Sterkte ermee, heb er zelf ook last van gehad (in 2002 in hals bestraald ivm uitzaaiing baarmoederhalskanker) en het was echt een ellende.
Maar het komt goed!!!

quote:

Op dinsdag 25 september 2012 11:30 schreef TC_Artemis het volgende:
Ja gewoon de hele dag door, slikken doet pijn en eten ook. Volgende week maandag de laatste

Gelukkig nog maar even doorbijten dus. Ik weet niet meer of het nou bij chemo of bestraling was maar het ging een stuk beter als ik maar regelmatig bleef drinken. Hoe langer je niet drinkt, hoe pijnlijker het wordt. Sterkte!

quote:

Op maandag 24 september 2012 14:45 schreef Bubbles90. het volgende:
Mn controle was weer prima er waren een paar waarden licht verhoogd, maar dat is niet spannend genoeg om nu verder te gaan onderzoeken. Dus ik ben weer helemaal blij en rustig

Gefeliciteerd!!

quote:

Op zondag 23 september 2012 21:56 schreef Bubbles90. het volgende:
Kklone, dat is nog vrij recent allemaal! Nu 2e controle gehad na de laatste behandelingen?

Ja, klopt. Eerste controle vond ik nauwelijks spannend, ik dacht: "er kan toch nog niets zichtbaar gegroeid zijn in zo'n korte tijd, zelfs als de boel niet grondig is uitgeroeid krijg ik nog een positieve uitslag". Deze controle des te meer, het voelde als de eerste echte controle.

Ik heb net je weblog (verticaal) gelezen, toen jij de diagnose kreeg leefde ik nog in totale onwetendheid van wat er waarschijnlijk al vele maanden achter m'n borstbeen zat, maar drie maanden later hoorde ik het ook. Ik heb niet alles gelezen, maar is je haar totaal uitgevallen? En hoe is het daar nu mee? Voor mij als jongetje was het geen pretje, maar ik kon met m'n ijsmuts gewoon onopvallend door het leven gaan. Werd zelfs bij de bestralingen de eerste keer bijna weggestuurd (nee, u moet vast bij radiologie zijn, dit is radiotherapie). Maar als meisje lijkt het me veel erger.

[ Bericht 43% gewijzigd door kklone op 27-09-2012 20:55:22 ]

Thanks

Fijn dat je bij de eerste controle niet zenuwachtig was, scheelt toch weer en over 4 maanden dus weer?
Raar is dat, ofniet? Terugdenken aan vorig jaar, en dan bedenken dat je nog van niks afwist.. Terwijl je nu zo'n verhaal hebt.
Leuk dat je het hebt gelezen Ruim de helft van m'n haar is uitgevallen, maar gelukkig had ik vrij veel en dik haar. Het was wel erg dun voor mijn doen, maar niet opvallend ofzo. M'n chemohaar is nu zo'n 15cm lang, en het valt niet meer op Jij bent dus wel alles kwijtgeraakt? Of gewoon een gedeelte?

Ik kreeg wel erg veel rare blikken bij zowel de chemo als bij de bestralingen, want dan zit je daar als 21-jarige tussen mensen van in de 60.
Maar je zag er blijkbaar niet slecht uit, als je bijna werd weggestuurd

Hebben jullie ook zo'n afschuwelijke beenmergpunctie gehad? Ik heb echt gejankt als een klein meisje terwijl het qua pijn wel meeviel opzich.

Haha, jup! Alhoewel ik het echt reuze mee vond vallen, vond dat ranzige drankje voor de eerste keer CT-scan een stuk vervelender.. Doe liever de punctie over dan dat drankje

quote:

Op donderdag 27 september 2012 21:45 schreef TC_Artemis het volgende:
Hebben jullie ook zo'n afschuwelijke beenmergpunctie gehad? Ik heb echt gejankt als een klein meisje terwijl het qua pijn wel meeviel opzich.

Beenmergpunctie heb ik inderdaad ook twee keer gehad (1 voor en 1 na behandeling). Ik vond hem de eerste keer wel meevallen eigenlijk, de tweede keer is niet gelukt omdat ze niet door het bot heen kwamen