LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Helemaal met je eens!quote:Op donderdag 7 februari 2013 22:16 schreef MarMar het volgende:
[..]
Dat ben ik het met je eens, om te willen dat iemand langer lijdt, zodat jij diegene langer bij je kan houden, is behoorlijk egoistisch.
Ik snap het aan de andere kant wel zoals Gia beschrijft dat je ergens nog een sprankje hoop hebt dat er in die maanden die je langer hebt toch iets verandert, of dat je een van die 0.0000001 procent bent waarbij het toch veel beter gaat dan men ooit verwachtte..
Ik vind niet dat je die keus kan maken voor een dierbare eigenlijk.. heb er ook meerdere malen dichtbij gestaan en het enige wat ik kan zeggen dat ik achter de beslissing van nu mijn vader zelf sta, wat die ook mag zijn, als het maar écht zijn eigen beslissing is.
Wanneer mensen kwaliteit van leven, een stukje geluk wellicht, halen uit het hebben van hoop, begrijp ik dat ook wel, zelfs al weet je heel goed dat die hoop niet terecht is.
Mijn schoonvader heeft er geen seconde over nagedacht of hij wel of niet voor chemo zou komen. We zaten met het hele gezin in het familiegesprek en voor de arts uberhaupt al uitgesproken was riep schoonpa al dat hij chemo wilde.
Mijn vriend en ik hadden sowieso afgesproken dat we hem en mijn schoonmoeder de keuze zouden laten maken.
Mijn vriend en ik hadden sowieso afgesproken dat we hem en mijn schoonmoeder de keuze zouden laten maken.
Spoilers!
Toen ik vorig jaar in het ziekenhuis lag ging het heel slecht met me. Op het moment zelf realiseerde ik me dat niet echt trouwens. Mijn oncoloog zat aan mijn bed en vroeg me wat ik wilde als ik in het ziekenhuis een hartstilstand zou krijgen. Ze vertelde er ook bij dat iemand die gereanimeerd op de IC terecht komt geen chemo of zoiets krijgt. En dat je als patiënt er dan niet te best aan toe bent. Ik heb toen de keus gemaakt dat ik niet gereanimeerd wil worden. Een hele rationele keus. Vooral ook omdat ik geen kasplant wil worden. Maar eigenlijk verzet elke vezel in je lichaam zich tegen die beslissing. Want je wilt leven. Leven!
Ik denk dat dat bij veel mensen zo is. Je kiest (tegen beter weten in) voor die levensrekkende behandeling. Voor je partner, je kinderen, je geliefden. Voor die mensen heb je heel wat over hoor.
Ik lieg wel eens als ik pijn heb bijvoorbeeld. Dat het wel meevalt. Ook al springen de tranen in mijn ogen. Je wilt gewoon niet dat mensen zich constant zorgen om je maken.
Ik denk dat dat bij veel mensen zo is. Je kiest (tegen beter weten in) voor die levensrekkende behandeling. Voor je partner, je kinderen, je geliefden. Voor die mensen heb je heel wat over hoor.
Ik lieg wel eens als ik pijn heb bijvoorbeeld. Dat het wel meevalt. Ook al springen de tranen in mijn ogen. Je wilt gewoon niet dat mensen zich constant zorgen om je maken.
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.
Nu lijkt het alsof het een keuze is tussen een levensverlengende behandeling versus het weigeren ervan. Maar wat als men eerder wil sterven gewoon, omdat het leed ondraaglijk is en de vooruitzichten nog erger zijn? Hoe ziet men dat hier?
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Been there, een dierbare vriendin, nu bijna 7 jaar geleden..quote:
Nu lijkt het alsof het een keuze is tussen een levensverlengende behandeling versus het weigeren ervan. Maar wat als men eerder wil sterven gewoon, omdat het leed ondraaglijk is en de vooruitzichten nog erger zijn? Hoe ziet men dat hier?
Ze was er vrij snel over uit dat ze euthanasie wilde om nog een beetje waardig afscheid te kunnen nemen.
Overigens was dat ook niet alleen voor haarzelf, maar ook omdat ze haar dochters van toen 11 en 16 het hele lijden wilde besparen, terwijl ze aan de andere kant juist elke dag die ze nog kon wilde meemaken van haar dochters.
Op de dag dat het dan gebeurde, waren we allemaal bij haar, hebben we afscheid genomen en stonden we samen buiten te wachten tot de arts kwam zeggen dat ze overleden was. Een van de zwaarste periodes van mijn leven, maar het was ontzettend waardevol om zo afscheid te kunnen nemen en om te zien dat ze nog iets van haar lot in eigen handen kon nemen, wat zo waardevol voor haar was.
Mijn visie: als we al zieke en gewonde dieren een spuitje geven, omdat het anders wreed is, waarom dan in godsnaam moeilijk doen wanneer mensen dit wensen voor zichzelf.
Dan lijkt me dat een keus die ook geaccepteerd moet worden al zitten hier wel heel veel ethische haken en ogen aan. Maar stel men heeft voldoende geprobeerd en de kwaliteit van leven is zo slecht met geen hoop op veel beter dan heeft iedereen wat mij betreft de zegen om er op eigen keus uit te mogen stappen.quote:
Nu lijkt het alsof het een keuze is tussen een levensverlengende behandeling versus het weigeren ervan. Maar wat als men eerder wil sterven gewoon, omdat het leed ondraaglijk is en de vooruitzichten nog erger zijn? Hoe ziet men dat hier?
Wat mij betreft, als het maar je eigen keuze is. Als je er genoeg van hebt zou je er gewoon uit mogen stappen.quote:
Nu lijkt het alsof het een keuze is tussen een levensverlengende behandeling versus het weigeren ervan. Maar wat als men eerder wil sterven gewoon, omdat het leed ondraaglijk is en de vooruitzichten nog erger zijn? Hoe ziet men dat hier?
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.
Daarmee ben ik het eens. Maar hier zitten veel zieke mensen. Ik vroeg mij af of die al euthanasie met de arts besproken hebben. Niet van dat wil ik nu of meteen, maar meer in de zin als (eigen voorwaarden) dan wil ik niet meer leven?
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Toch is dit een gevaarlijke uitspraak vandaar dat ik ook zei ethische haken en ogen. Stel iemand is depressief en ziet het echt niet meer zitten kan die er dan ook uit stappen? Zal niet teveel off-topic gaan maar het is erg lastig om te bepalen wanneer het wel en niet kan zonder daarbij jezelf af te vragen wanneer er nu een goede keus word gemaakt zeker als arts zijnde die hier op afgerekend kan worden zijn dit niet altijd even de makkelijkste keuzes om te maken.quote:Op donderdag 7 februari 2013 23:08 schreef Fratz het volgende:
[..]
Wat mij betreft, als het maar je eigen keuze is. Als je er genoeg van hebt zou je er gewoon uit mogen stappen.
Dat kun je aangeven maar elke arts zal zich moeten houden aan de euthanasiewet dus zal ook niet elke vraag gehonoreerd worden.quote:
Daarmee ben ik het eens. Maar hier zitten veel zieke mensen. Ik vroeg mij af of die al euthanasie met de arts besproken hebben. Niet van dat wil ik nu of meteen, maar meer in de zin als (eigen voorwaarden) dan wil ik niet meer leven?
Ik heb zelf mijn euthanasie met mijn huisarts besproken. Het is een vreselijk moeilijk gesprek maar het gaf wel heel veel duidelijkheid. Het is in ieder geval fijn om te weten dat mijn huisarts mij er bij wil helpen (want dat is lang niet altijd zo).quote:
Daarmee ben ik het eens. Maar hier zitten veel zieke mensen. Ik vroeg mij af of die al euthanasie met de arts besproken hebben. Niet van dat wil ik nu of meteen, maar meer in de zin als (eigen voorwaarden) dan wil ik niet meer leven?
En, hmm. Ja het is natuurlijk zo dat <iedereen> zou moeten kunnen beslissen etc. misschien wat genuanceerder zou moeten, daar heb je absoluut gelijk in hoor.
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.
Dat is mij ook teveel off-topic. Totaal niet relevant voor mijn vraagstelling ook.quote:
[..]
Toch is dit een gevaarlijke uitspraak vandaar dat ik ook zei ethische haken en ogen. Stel iemand is depressief en ziet het echt niet meer zitten kan die er dan ook uit stappen? Zal niet teveel off-topic gaan maar het is erg lastig om te bepalen wanneer het wel en niet kan zonder daarbij jezelf af te vragen wanneer er nu een goede keus word gemaakt zeker als arts zijnde die hier op afgerekend kan worden zijn dit niet altijd even de makkelijkste keuzes om te maken.
Ik ben benieuwd naar de ervaringen van mensen hier, hoe die dat zien en mogelijk al nagedacht heeft over de wat als? Of ze daarover al met de specialist hebben gesproken?
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Wat vond je moeilijker beslissen dat het tijd was om het te bespreken of het daadwerkelijk bespreken met de arts? Naderhand toch opgelucht dat je de stap gezet hebt? Nee, maar de arts heeft het recht om zelf te kiezen. Altijd moeilijk voor zo iemand of het antwoord bevestigend is of afwijzend.quote:
[..]
Ik heb zelf mijn euthanasie met mijn huisarts besproken. Het is een vreselijk moeilijk gesprek maar het gaf wel heel veel duidelijkheid. Het is in ieder geval fijn om te weten dat mijn huisarts mij er bij wil helpen (want dat is lang niet altijd zo).
En, hmm. Ja het is natuurlijk zo dat <iedereen> zou moeten kunnen beslissen etc. misschien wat genuanceerder zou moeten, daar heb je absoluut gelijk in hoor.
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Het daadwerkelijke bespreken was moeilijker dan de beslissing dat ik het over euthanasie wilde hebben met mijn huisarts. Met mijn man de boel bespreken was bijvoorbeeld helemaal niet moeilijk. We willen allebei geen 'kasplantje' zijn (mijn man heeft ooit een ernstig ongeluk gehad en heeft daarbij wen aantal dagen in coma gelegen, dit zet je aan het denken).
En ja, waar heb je het over in zo'n gesprek? Allereerst natuurlijk of je huisarts er aan mee wil werken. Het is voor hun uiteraard geen verplichting! En ze heeft heel duidelijk uitgelegd hoe alles in z'n werk gaat, hoe het met toestemming zit, dat er nog een arts gezocht moet worden, hoe het zit met wilsonbekwaamheid etc. Ik vond het gesprek vooral moeilijk omdat je in bijzijn van je man over je eigen dood zit te praten. Maar het stelde me enorm gerust hoe mijn huisarts er mee om ging. Ze was zo enorm goed voorbereid, legde alles uit, stelde vragen aan ons, dat was gewoon fijn. Als het in de toekomst zover komt dan weet ik gewoon dat alles goed geregeld wordt.
En ja, waar heb je het over in zo'n gesprek? Allereerst natuurlijk of je huisarts er aan mee wil werken. Het is voor hun uiteraard geen verplichting! En ze heeft heel duidelijk uitgelegd hoe alles in z'n werk gaat, hoe het met toestemming zit, dat er nog een arts gezocht moet worden, hoe het zit met wilsonbekwaamheid etc. Ik vond het gesprek vooral moeilijk omdat je in bijzijn van je man over je eigen dood zit te praten. Maar het stelde me enorm gerust hoe mijn huisarts er mee om ging. Ze was zo enorm goed voorbereid, legde alles uit, stelde vragen aan ons, dat was gewoon fijn. Als het in de toekomst zover komt dan weet ik gewoon dat alles goed geregeld wordt.
There are no secrets in life, just hidden truths that lie beneath the surface.
Ik heb expres niet gevraagd naar de inhoud van het gesprek. Dat vind ik iets tussen arts en patiënt. Fijn dat je huisarts er zoveel van weet.quote:
Het daadwerkelijke bespreken was moeilijker dan de beslissing dat ik het over euthanasie wilde hebben met mijn huisarts. Met mijn man de boel bespreken was bijvoorbeeld helemaal niet moeilijk. We willen allebei geen 'kasplantje' zijn (mijn man heeft ooit een ernstig ongeluk gehad en heeft daarbij wen aantal dagen in coma gelegen, dit zet je aan het denken).
En ja, waar heb je het over in zo'n gesprek? Allereerst natuurlijk of je huisarts er aan mee wil werken. Het is voor hun uiteraard geen verplichting! En ze heeft heel duidelijk uitgelegd hoe alles in z'n werk gaat, hoe het met toestemming zit, dat er nog een arts gezocht moet worden, hoe het zit met wilsonbekwaamheid etc. Ik vond het gesprek vooral moeilijk omdat je in bijzijn van je man over je eigen dood zit te praten. Maar het stelde me enorm gerust hoe mijn huisarts er mee om ging. Ze was zo enorm goed voorbereid, legde alles uit, stelde vragen aan ons, dat was gewoon fijn. Als het in de toekomst zover komt dan weet ik gewoon dat alles goed geregeld wordt.
Zelf had ik het er met mijn vrouw over gehad dat ik besloten had dat er een situatie kon ontstaan dat ik niet verder wilde leven. Zij zei dat als ik daaraan dacht dat ik ook stappen moest ondernemen. Zo doende kwam er dus uiteindelijk het gesprek met de huisarts. Het moeilijkste was om hardop te zeggen dat indien er een bepaalde situatie ontstaat dat ik liever eerder dood wil dan wachten totdat de dood zelf komt. De huisarts begreep het en vond het prettig dat ik het nu had aangegeven i.p.v. op het laatste moment. Nu is het nog een doelbewuste vrije keuze dat is een andere situatie dan pas heel laat vragen. Uiteindelijk moet de arts het zelf ook kunnen verantwoorden indien het zover is.
De specialisten weten hier nu ook van. Dat vind ik wel fijn.
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Heel herkenbaar, Fratz, dat liegen over hoe je je voelt. Nog nooit zoveel gelogen in mijn leven. Alleen zeg ik nog steeds: wel reanimeren. Ik wil nog niet dood.quote:
Toen ik vorig jaar in het ziekenhuis lag ging het heel slecht met me. Op het moment zelf realiseerde ik me dat niet echt trouwens. Mijn oncoloog zat aan mijn bed en vroeg me wat ik wilde als ik in het ziekenhuis een hartstilstand zou krijgen. Ze vertelde er ook bij dat iemand die gereanimeerd op de IC terecht komt geen chemo of zoiets krijgt. En dat je als patiënt er dan niet te best aan toe bent. Ik heb toen de keus gemaakt dat ik niet gereanimeerd wil worden. Een hele rationele keus. Vooral ook omdat ik geen kasplant wil worden. Maar eigenlijk verzet elke vezel in je lichaam zich tegen die beslissing. Want je wilt leven. Leven!
Ik denk dat dat bij veel mensen zo is. Je kiest (tegen beter weten in) voor die levensrekkende behandeling. Voor je partner, je kinderen, je geliefden. Voor die mensen heb je heel wat over hoor.
Ik lieg wel eens als ik pijn heb bijvoorbeeld. Dat het wel meevalt. Ook al springen de tranen in mijn ogen. Je wilt gewoon niet dat mensen zich constant zorgen om je maken.
Wel een beetje krom dat ik denk dat ik niet zou kiezen voor een zware behandeling voor een paar maanden meer.
[ Bericht 3% gewijzigd door Gia op 08-02-2013 01:01:50 ]
Heb net weer een paar pagina's bijgelezen en heb even geen zin om onder mijn "kloon" in te loggen, maar sterkte allemaal, kop op, hou jullie haaks en het allerbeste! 
De oncoloog van mijn vader stelde voor om bij ons ook onderzoek te doen. De vader van mijn vader is aan dezelfde kanker gestorven.
Gezien de rest van de familie lijkt het dan eerder familiair dan erfelijk, maar mijn vader is ook de een na oudste van zijn broers en zussen.
Als ik het goed begrijp, is erfelijk meer dat het sowieso doorgegeven wordt, en familiair meer dat de aanleg wel erfelijk is, maar er nog andere factoren een rol spelen waarop je zelf wel invloed kan hebben.
Gezien mijn vaders diabetes en het feit dat hij daar mee omging door meer insuline te spuiten zonder zijn dieet echt aan te passen, wat natuurlijk ook zijn alvleesklier enorm heeft belast..
Ik ga wel meewerken aan dat onderzoek, voor zover ik nu begrijp is het alleen wat bloed afnemen, no big deal en als je van te voren weet dat je extra risico loopt.. ik zie het een beetje net zo als het 5jaarlijks uitstrijkje ivm baarmoederhalskanker.. je kan er nooit vroeg genoeg bij zijn.
Iemand ervaring met dit soort onderzoeken?
Gezien de rest van de familie lijkt het dan eerder familiair dan erfelijk, maar mijn vader is ook de een na oudste van zijn broers en zussen.
Als ik het goed begrijp, is erfelijk meer dat het sowieso doorgegeven wordt, en familiair meer dat de aanleg wel erfelijk is, maar er nog andere factoren een rol spelen waarop je zelf wel invloed kan hebben.
Gezien mijn vaders diabetes en het feit dat hij daar mee omging door meer insuline te spuiten zonder zijn dieet echt aan te passen, wat natuurlijk ook zijn alvleesklier enorm heeft belast..
Ik ga wel meewerken aan dat onderzoek, voor zover ik nu begrijp is het alleen wat bloed afnemen, no big deal en als je van te voren weet dat je extra risico loopt.. ik zie het een beetje net zo als het 5jaarlijks uitstrijkje ivm baarmoederhalskanker.. je kan er nooit vroeg genoeg bij zijn.
Iemand ervaring met dit soort onderzoeken?
ik heb er geen persoonlijke ervaring mee marmar, maar hou er wel rekening mee dat het consequenties vastzitten aan je keuze. hoe hard ook; je moet het opgeven bij bv een zorgverzekering of hypotheek aanvragen. tis een behoorlijk nare catch-22
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Sjees, dat wist ik niet.. wat idioot 
Nah jah, met mijn ziektegeschiedenis van de afgelopen jaren is het toch al nagenoeg onmogelijk om over te stappen naar een andere zorgverzekeraar dus dat zal mijn grootste zorg niet zijn.
Eerst maar eens goed informeren dan dus..
Mijn eerste gedachte is wel dat mijn gezondheid belangrijker is dan eventuele gevolgen zoals niet een groter huis kunnen kopen later.
Nah jah, met mijn ziektegeschiedenis van de afgelopen jaren is het toch al nagenoeg onmogelijk om over te stappen naar een andere zorgverzekeraar dus dat zal mijn grootste zorg niet zijn.
Eerst maar eens goed informeren dan dus..
Mijn eerste gedachte is wel dat mijn gezondheid belangrijker is dan eventuele gevolgen zoals niet een groter huis kunnen kopen later.
Ah, google helpt, het gaat met name om het afsluiten van een levensverzekering bij een hypotheek.
Die heb ik overigens al.
En dan is het ook nog zo dat er een "vragengrens" is, dwz, pas bij een hoge dekking mag de verzekering vragen naar erfelijke aanleg, onder die dekkingsgrens mogen ze het niet vragen en hoef je het niet te vermelden.
Verder zie ik veel over ex-kankerpatienten die geen verzekering of een belachelijk dure verzekering kunnen krijgen ivm verhoogd risico op het opnieuw krijgen van kanker.
Die heb ik overigens al.
En dan is het ook nog zo dat er een "vragengrens" is, dwz, pas bij een hoge dekking mag de verzekering vragen naar erfelijke aanleg, onder die dekkingsgrens mogen ze het niet vragen en hoef je het niet te vermelden.
Verder zie ik veel over ex-kankerpatienten die geen verzekering of een belachelijk dure verzekering kunnen krijgen ivm verhoogd risico op het opnieuw krijgen van kanker.
Dat is inderdaad wel erg verneukt aan de ziekte: als je het overwonnen hebt kan het qua verder plannen van je leven alsnog nog grote consequenties met zich meedragen.quote:
Ah, google helpt, het gaat met name om het afsluiten van een levensverzekering bij een hypotheek.
Die heb ik overigens al.
En dan is het ook nog zo dat er een "vragengrens" is, dwz, pas bij een hoge dekking mag de verzekering vragen naar erfelijke aanleg, onder die dekkingsgrens mogen ze het niet vragen en hoef je het niet te vermelden.
Verder zie ik veel over ex-kankerpatienten die geen verzekering of een belachelijk dure verzekering kunnen krijgen ivm verhoogd risico op het opnieuw krijgen van kanker.
Wat een consult aanvragen bij de klinisch geneticus betreft kun je altijd een afspraak maken zonder je gelijk op de desbetreffende mutatie te laten testen: die keuze blijft geheel aan jezelf. Dus als je toch meer wil weten of er een verband bestaat tussen een bekende mutatie en specifieke soorten kanker en hoe groot de kans is dat je het kan krijgen als je de mutatie blijkt te hebben zou je altijd een gesprek (meestal gaat dat via de huisarts) kunnen aanvragen.
Prachtig nieuws. Ondanks dat de eerste post van het topic ook mijn laatste was tot nu, lees ik altijd mee en leef ik ook mee met jullie. Ik weet niet echt goed wat ik allemaal moet zeggen dus ik houd het maar bij: veel sterkte iedereen die met deze ziekte te maken heeft.quote:
Controle was weer goed
[ afbeelding ]
deze boy om het te vieren
RvP; Feyenoord
Op maandag 17 juni 2013 00:00 schreef alors het volgende:
Ik hoop dat Suarez er huilend afgaat met rood.
Op maandag 17 juni 2013 00:00 schreef alors het volgende:
Ik hoop dat Suarez er huilend afgaat met rood.
Gefeliciteerd Artemis!
Mijn moeder belde gisteren dat de beste vriend van mijn vader tumoren in zijn maag en hersenen heeft. 2013 Is echt nu zo een ontzettend klote jaar. Tot nu toe zijn er al 2 mensen overleden, ok niet aan kanker maar toch. En er komen er nog minimaal 2 bij, wel aan kanker.
Mijn moeder belde gisteren dat de beste vriend van mijn vader tumoren in zijn maag en hersenen heeft. 2013 Is echt nu zo een ontzettend klote jaar. Tot nu toe zijn er al 2 mensen overleden, ok niet aan kanker maar toch. En er komen er nog minimaal 2 bij, wel aan kanker.
Spoilers!
Mooi zo!quote:
Controle was weer goed
[ afbeelding ]
deze boy om het te vieren
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
en proost! 
