ADD&ADHD #51 Met zonder vergoeding :P

Idem ADD en methylfenidaat hier... bevalt me tot nu toe goed... maar ja, een week is ook maar kort:/

Ik heb ook ADD en methylfenidaat sloeg bij mij beter aan dan dextro.
Beter gezegd: dextro deed bij mij bijna niks behalve dat ik me overdag niet moe voelde.

Van concerta werd ik rustig in m'n hoofd, kon me focussen ging niet constant bij de pakken neer zitten. kortom ik voelde me er "normaal" door. functionerend.

De dextro wilde ik alleen maar uit het raam smijten

quote:

Op zaterdag 9 juni 2012 11:23 schreef SemperFii het volgende:
Hiermee wil ik ook niet zeggen dat iedereen maar naar de medicijnen moet grijpen (alsjeblieft niet), maar wanneer je er merkbaar beter door gaat functioneren, waarom mag je deze 'hulp' dan niet inschakelen?

Dat zegt hij denk ik ook niet; het is meer dat je het niet automatisch als redmiddel moet zien. Ook ik heb na mijn diagnose bewust gekozen voor verandering van mijn leven in plaats van medicijnen, puur en alleen omdat het altijd nodig is je gedrag te veranderen om optimale resultaten te behalen. Net zoals je ook niks op schiet van light voeding als je te dik bent en toch niet meer gaat bewegen. Dus kan je maar beter beginnen met gedragsverandering ipv dure medicijnen waaraan je lichaam moet wennen en bijwerkingen aan zitten.

Voor mij heeft het besef van ADHD, meer rust (na 21:00u tv/pc uit), routine (elke dag 07:00 op, 22:30 naar bed), veel fysieke inspanning (3x per week sporten) en mezelf trainen in sociale vaardigheden nu al na 4 weken een enorm goed resultaat/gevoel. De ADHD'er raakt overprikkeld door een gebrek aan een rem, zolang je jezelf hier maar bewust van bent kan je er zelf veel aan doen denk ik. En bedenk ook eens wat voor voordeel je hebt van die momenten waarop je je hyperactiviteit nog wel nodig hebt (scherp uit de hoek komen, sporten, enz.).

Kortom als de lijn zich voortzet zoals hij nu gaat raad ik iedereen aan vooral eerst gedragsverandering te proberen, er zijn veel goede boeken over te vinden (ook voor volwassenen).

Wat betreft de discussie over medicijnen wel of niet nemen heb ik een paar dingen op te merken vanuit mijn eigen ervaring.

Ik zelf ben met andere medicijnen begonnen 6 jaar geleden. Ik zelf vond het redelijk lastig om te accepteren dat ik waarschijnlijk voor de rest van mijn leven medicijnen moet slikken. Iedereen wil normaal/gezond zijn. Voor veel mensen inclusief mezelf is het toch een deuk op je ego. Vroeger had ik moeite om mijn medicijnen in het openbaar in te nemen en vragen te beantwoorden daarover. Laatst is daar dus de diagnose adhd bij gekomen. Ik denk dat bij de discussie over medicijnen wel of niet nemen deze stap vaak wordt overgeslagen.

Wat betreft adhd medicatie in het specifiek. Op mijzelf heb ik gemerkt dat de medicijnen werken. Ook hebben ze af en toe nare bijwerkingen. Voor mij wegen de voordelen meer op dan de nadelen. Wat mij af en toe tegen de borst stoot is dat af en toe best wel lachwekkend omgegaan wordt met adhd. Vaak heb ik het gevoel dat omdat het niet bij iedereen even zichtbaar is, mensen het niet als een volwaardige ziekte beschouwen. En dan zijn er bepaalde mensen die daar misbruik van willen maken door allerlei methodes aan te bieden waardoor adhd zou verdwijnen zonder medicijnen. Laatst liet me moeder een artikel in Libelle zien het ging dat je met de juiste voeding adhd kon laten verdwijnen. Ik ging helemaal uit mijn plaat toen ze ook nog eens voorstelde om het te gaan proberen. Mijn moeder is de type die denkt baat het niet, dan schaadt het niet. Ik zelf niet. Ik heb vroeger op een redelijk hoog niveau een sport gedaan, waarbij gewicht en eten een grote rol daarbij speelt. Die flauwekul tips gaan me echt niet helpen om mijn adhd verschijnselen weg te nemen, want ik weet al wat ik eet en ik eet gezond. Het zijn de types zoals mijn moeder die zich door deze zogenaamde tips in de luren laten leggen.

Laatste alinea voordat het boekvorm wordt. Zoals ik al eerder schreef. Iedereen moet voor zichzelf nagaan wat de voordelen en de nadelen van de medicatie zijn en wat zijn keuze is. Ik heb redelijk veel boeken over self help en therapievormen gelezen/gedaan. Sociologische/psychologische boeken you name it. NLP, affirmaties, tapping, power of now, sedona method alles wel een keer geprobeerd. 2 Jaar bij psycholoog geweest over allerlei vage klachten. Na mijn diagnose viel het kwartje. Het rare is waarschijnlijk heeft mijn vader ook adhd alleen is het bij hem nooit vastgesteld omdat het toen simpelweg niet bestond. Mijn vader functioneert zonder medicijnen al heel zijn leven, kan prima en hoeft geen belemmering voor je te zijn. Alleen bijna iedereen in de familie van zijn leeftijd heeft universitaire studie gehaald, behalve hij, wel begonnen, afgehaakt. Hij heeft ook liever dat je hem van Groningen naar Maastricht laat rijden met een opdracht, dan dat je hem een brief laat schrijven. Doet mijn moeder beter Ik dreigde ook af te haken van mijn studie terwijl ik met gemak blowend/zuipend/spijbelend mijn gymnasium heb gehaald. Na jaren zoeken omdat ik mijzelf niet erbij wilde neerleggen dat ik in bepaalde dingen faalde, terwijl ik toch redelijk slim ben, op adhd uitgekomen. Therapie en boeken is leuk voor het inzicht en de emotionele opluchting van de gesprekken, nog leuker is om het gewoon te kunnen doen zonder dat het je moeite kost. Ik had altijd conflicten met mijn vader. Na de diagnose en de gestarte medicatie begon het kwartje bij mij te vallen. Ik had duizend jaar met een psycholoog kunnen praten en diagrammen kunnen maken over mijn relatie met mijn vader en waar het elke keer weer misging en allerlei andere vage klachten. Pas toen ik medicatie begon te slikken begreep ik het. Waarom mijn vader altijd begon te ratelen over dingen die mij niet boeide en ik dan tegen hem zei: hou eens op het intereseert me niet. Dan was hij geschokt en boos en kregen we ruzie. Hij omdat hij zo in zijn verhaal zit dat hij niet doorheeft dat het mij niet boeit, en ik reageerde dan weer impulsief en zei wat ik erover dacht. Ik mocht bijna nooit doelloos zappen op tv, mijn vader werd boos op mij omdat ik dat deed en ik vond dat hij een controlefreak was en mij controleerde. Hij werd erdoor afgeleid, ik vond het heerlijk doelloos zappen. Zo kan ik nog een hele lijst maken van waarover we conflicten hadden. Ook mijn onverklaarbare angst verdween als sneeuw voor de zon. Ik kan zo nog wel tig voorbeelden aanhalen. Laatst zegt mijn pa, misschien moet ik ook zo'n pilletje Oude bomen moet je niet verplaatsen denk ik dan en ik ga hem ook niet stimuleren dat hij zich laat onderzoeken. Ik denk dat leven met adhd zonder medicatie prima mogelijk, het is alleen iets makkelijker met medicatie en het hangt per persoon af of hij het waard vindt de bijwerkingen van de medicijnen in vergelijking met de behaalde resultaten. Ik persoonlijk denk dat hoe slimmer een persoon is, hoe meer resultaat medicatie in het leven geeft. Er is simpelweg meer winst te behalen. Allerlei alternatieve vormen van therapie lijkt voor mij persoonlijk een vorm van bezigheidstherapie wat ik heel lang gedaan heb. Leuk om het allemaal te lezen/bespreken en het dan uiteindelijk niet te kunnen toepassen omdat je afgeleid bent door iets anders en je aandacht helemaal inneemt . Therapie vormen bij GGZ, ik heb afgesproken met de psychiater dat ik erheen ga, meer om beetje contact met lotgenoten, dan dat ik er iets van ga leren. Ben nu begonnen met medicijnen en de groep start in september. Voor die tijd heb ik al uitgevogeld hoe ik bepaalde dingen moet doen.

Just my 2 cents.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 11 juni 2012 18:26 schreef MonsieurCosmopolite het volgende:

[..]

Zo te lezen gebruik jij dextro-amfetamine? Ik heb begrepen dat je daar meer last van ontwenningsverschijnselen van kan krijgen dan van methylfenidaat.
M'n psych zei dat als methylfenidaat niet helemaal top bij mij gaat (ik zit nu na de 2de afspraak bij hem op een hogere dosis, 8x10mg per dag, dus elke 2 uur 10 mg), hij dextro-amfetamine wil proberen. Daar ben ik wel een beetje huiverig voor, dus hoop maar dat ik goed op de methylfenidaat ingesteld raak!

Ik heb het idee dat het voor de concentratie en inzet wel werkt, maar de chaos/rommel in m'n kop wordt er niet helemaal door opgeruimd helaas Hoe zijn jullie ervaringen hiermee? (ADD en methylfenidaat)

Ik heb ADD en gebruik Modafinil
2 Tabletjes van 100mg smorgens en 1 tussen de middag.
Het werkt echt als een wondermiddel(GEEN bijwerkingen ja iets minder trek in eten vergelijkbaar met roken, zo goed als nihil dus)
Ik gebruik wel een hele lijst andere middelen erbij, ik heb ook Asperger.
Ik krijg 45mg diazepam verdeelt over de dag, 20mg Paroxetine 's morgens, Nexium 40 en Ibuprofen 600 tussen de middag en 's avonds de laatste dosis diazepam(=15mg)en 75mg Seroquel 3 tabletjes van 25mg omdat ik directe afgifte wil
Dit vanaf mn 18e, medicijnen, pammetjes. Na eerst rust in blowen te hebben gevonden. Die vind ik nu nog wel, en wat vrolijkheid van bier, al werk de anti depressiva ookwel(het vermindert de -downs, geeft geen -ups, ja de combi Modafinil en Diazepam kan wel eens een klein -upje geven)maar ik krijg geen opiaten barbituraten of andere "genotsmiddelen"
Het blijft wel een heel totaal-plaatje en niet een mix die ik iemand zo aan zou raden om mee te beginnen. Maar ik heb dagen gehad ik kwam mn bed niet uit ik at niet, het is begonnen in de 4e klas van de middelbare school de depressiviteit.

Ik heb besloten aankomend weekend eens geen dex te slikken. Ik zal mijn ervaring wel posten.
Ik weet niet of het relevant is oid. want slik ik normaal maar 2 x 2,5mg in het weekend.

quote:

Op donderdag 14 juni 2012 08:33 schreef Tommelaer het volgende:
Ik heb besloten aankomend weekend eens geen dex te slikken. Ik zal mijn ervaring wel posten.
Ik weet niet of het relevant is oid. want slik ik normaal maar 2 x 2,5mg in het weekend.

Volgende week wordt m'n methylfenidaat (inmiddels elke 2 uur 10mg) weer geëvalueerd. 3.5 week geleden ben ik begonnen, voor de focus werkt t redelijk maar de chaos & drukte in m'n kop...meh. Ik denk dat ik m'n medicijnman mij dexamfetamine laat voorschrijven; daar sta ik nu wel meer open voor na positieve berichten in topic #38 te hebben gelezen.
Ik wil rust in m'n kop en informatie op kunnen nemen en goed kunnen studeren

quote:

Op donderdag 14 juni 2012 14:20 schreef MonsieurCosmopolite het volgende:

[..]

Volgende week wordt m'n methylfenidaat (inmiddels elke 2 uur 10mg) weer geëvalueerd. 3.5 week geleden ben ik begonnen, voor de focus werkt t redelijk maar de chaos & drukte in m'n kop...meh. Ik denk dat ik m'n medicijnman mij dexamfetamine laat voorschrijven; daar sta ik nu wel meer open voor na positieve berichten in topic #38 te hebben gelezen.
Ik wil rust in m'n kop en informatie op kunnen nemen en goed kunnen studeren

Welke post in topic #38 bedoel je precies?

quote:

Op donderdag 14 juni 2012 15:37 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

Welke post in topic #38 bedoel je precies?

Vanaf deze:

quote:

Op woensdag 2 februari 2011 17:54 schreef Wickyleaks het volgende:
Morgen begin ik met dextro-amfetamine

quote:

Op vrijdag 15 juni 2012 08:37 schreef MonsieurCosmopolite het volgende:

[..]

Vanaf deze:

[..]

Great, dank!

Ik ben trouwens vandaag al gestopt met dex slikken. Ik heb gistermiddag(12:00) mijn laatste pil(5 mg) geslikt.
Tot nu toe gaat het prima. Ik kreeg al een opmerking van mijn leidinggevende dat ik zo geconcentreerd in de vergadering zat en of ik nieuwe medicatie heb.
Ik heb maar niet verteld dat ik niks meer slik.

quote:

Op donderdag 14 juni 2012 14:20 schreef MonsieurCosmopolite het volgende:

[..]

Volgende week wordt m'n methylfenidaat (inmiddels elke 2 uur 10mg) weer geëvalueerd. 3.5 week geleden ben ik begonnen, voor de focus werkt t redelijk maar de chaos & drukte in m'n kop...meh. Ik denk dat ik m'n medicijnman mij dexamfetamine laat voorschrijven; daar sta ik nu wel meer open voor na positieve berichten in topic #38 te hebben gelezen.
Ik wil rust in m'n kop en informatie op kunnen nemen en goed kunnen studeren

Ligt dat niet aan de lage dosis van 10mg? Bij die dosis merkte ik wel verschil maar voldeed nog niet aan de beloften. Nu neem ik 20mg per keer en dat werkt top! Ik neem het iedere 3 uur en kom daarmee per dag dus niet op een veel hogere dosering dan jij.

quote:

Op vrijdag 15 juni 2012 09:59 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

Great, dank!

Ik ben trouwens vandaag al gestopt met dex slikken. Ik heb gistermiddag(12:00) mijn laatste pil(5 mg) geslikt.
Tot nu toe gaat het prima. Ik kreeg al een opmerking van mijn leidinggevende dat ik zo geconcentreerd in de vergadering zat en of ik nieuwe medicatie heb.
Ik heb maar niet verteld dat ik niks meer slik.

Hoe bedoel je 'vandaag al'? Stond t in de planning om binnenkort te stoppen met dex, of stop je soms elk weekend? (ik kan mij niet voorstellen dat dat aan te bevelen is). Als je zonder beter bent dan met, is er toch iets mis met de dosis of is t medicijn gewoon niet geschikt voor jou denk ik. De medicijnman er al over gesproken?

quote:

Op vrijdag 15 juni 2012 10:24 schreef SemperFii het volgende:

[..]

Ligt dat niet aan de lage dosis van 10mg? Bij die dosis merkte ik wel verschil maar voldeed nog niet aan de beloften. Nu neem ik 20mg per keer en dat werkt top! Ik neem het iedere 3 uur en kom daarmee per dag dus niet op een veel hogere dosering dan jij.

Ik zit per dag op 8 a 9, jij zou met een evenlange dag op zo'n 11 zitten als je ook met 1x10 mg eindigt om 2300 uur? (ADD of ADHD trouwens?)

quote:

Op vrijdag 15 juni 2012 12:16 schreef MonsieurCosmopolite het volgende:

[..]

Hoe bedoel je 'vandaag al'? Stond t in de planning om binnenkort te stoppen met dex, of stop je soms elk weekend? (ik kan mij niet voorstellen dat dat aan te bevelen is). Als je zonder beter bent dan met, is er toch iets mis met de dosis of is t medicijn gewoon niet geschikt voor jou denk ik. De medicijnman er al over gesproken?

[..]

Ik heb MF geprobeerd in allerlei doseringen en nu dus Dex. Alleen meer werd slechter en minder dosering werd beter. In het weekend slikte ik op voorschrift van de medicijnman nog maar een halve(2,5mg) s ochtends en smiddags dus 2x. Door de week 2x 5mg. Ik merk dat ik zonder veel scherper ben. MF was een regel rechte nachtmerrie. Mijn vrouw noemde mij een zombie dus dat zegt al genoeg. Dus nu ga ik een weekend proberen helemaal zonder alleen ben ik vandaag er al mee begonnen. Voel me in iedergeval veel helderder.

Zijn er hier ook AD(H)Ders die geen medicijnen slikken? Misschien een hele rare vraag maar ik ben er dus zo een. Wel eens over gedacht om ze te gaan proberen maar omdat het bij mij maar een hele lichte mate is dat ikzelf bang ben dat het middel ernstiger is dan de kwaal. Mijn moeder is ook heel fel tegen (onnodige) medicijnen vanaf dat ik een kind ben dus misschien dat dat ook wel meespeelt. Zij is bang dat ik er heel vlak van ga worden en er geen hoogte- en dieptepunten meer te beleven zijn. Ik heb zelf ook echt hoge pieken en diepe dalen. *zal misschien meer samenhangen met PDD-NOS*. Ik heb dus zelf officieel geen ADHD maar PDD-NOS die in mijn geval zowel componenten van autisme (weinig) en ADHD (veel) en Borderline bevat.

ik slik nu geen meds meer. tijdje terug wel een probeer-fase gehad.
over de hoogte- em dieptepunten: Ik merkte met concerta niet dat dat minder was geworden. genoot juist meer van alles om me heen.
Maar mijn psych stelde op een gegeven moment wel voor om antidepressiva te slikken en dat wilde ik niet omdat ik bij vriendinnen wel eens gemerkt had dat 't ze zo afvlakte. niet alleen de negatieve gevoelens, maar ook de positieve leken minder "intens".

Jezus christus, ik ben volgens mij begonnen aan een van de meest ADHD onvriendelijke klusjes ooit.
Voor een bruiloftsvideo ben ik door zo'n 60 uur aan homevideos aan het struinen die ik eerst in hun geheel aan heb moeten zien bij het inladen, en nu weer allemaal moet bekijken om fragmenten te selecteren/knippen/verwijderen/etc. Het fraaiste is: het programma stopt met afspelen zodra je een andere toepassing naar de voorgrond haalt dus ik kan ondertussen niets anders doen dan passief kijken, maar zonder zo passief te worden dat ik mijn concentratie verlies
Mijn hoofd staat werkelijk op ontploffen momenteel

oh ja maartel dat soort dingen -_-

ook zo iets verschrikkelijks:
mijn moeder vierde in oktober haar verjaardag in Dominicaanse Republiek.
Had een vriendin van haar bedacht dat aangezien het d'r 50e verjaardag was, we wel iets extra's moesten doen.
Uiteindelijk komt het er op neer dat iemand anders iets "leuks" bedenkt en vervolgens zit ik er aan vast om het te maken -_-
(foto 1, foto 2, foto 3, foto 4, foto etc....)

fijn als je al zo een moeite hebt om je met "standaard" dingen bezig te houden... komt dat er ook nog 's bij!

quote:

Op zondag 17 juni 2012 03:22 schreef Selyn het volgende:
ik slik nu geen meds meer. tijdje terug wel een probeer-fase gehad.
over de hoogte- em dieptepunten: Ik merkte met concerta niet dat dat minder was geworden. genoot juist meer van alles om me heen.
Maar mijn psych stelde op een gegeven moment wel voor om antidepressiva te slikken en dat wilde ik niet omdat ik bij vriendinnen wel eens gemerkt had dat 't ze zo afvlakte. niet alleen de negatieve gevoelens, maar ook de positieve leken minder "intens".

Ik slik nu sinds vrijdag niks meer en heb het idee dat ik juist meer zie om me heen. Ik voel me lichamelijk ook beter en zie alles veel positiever.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 18:28 schreef Horchata het volgende:

[..]

Sterker nog, ik denk dat voornamelijk persoonsgebonden is. Sommige dingen worden gewoon te snel aan AD(H)D gekoppeld, op die manier hoef je er geen verantwoordelijkheid voor te nemen want dan hoort het daarbij en niet bij je persoonlijkheid.

Volgens mij vinden veel mensen het wel makkelijk, zo'n labeltje.
Straks heeft iedereen er één en wat dan, zijn we allemaal fucking Special.
gefeliciteerd.

Sommige dingen horen gewoon bij "Opgroeien, volwassen worden, jezelf leren kennen"
En als dat niet lukt binnen de vastgestelde kaders zijn we ineens allemaal geestesziek ADD, ADHD, autistisch, pdd-nos-isch, etc etc. GROTE GELDKLOPPERIJ IS HET MENSEN!!!!!!

ja ja, en nu je hok weer in... blijf toch weg uit deze topics waar users gewoon over hun ADHD praten

ja doei

[ Bericht 93% gewijzigd door Re op 18-06-2012 16:45:02 ]

quote:

Op maandag 18 juni 2012 13:46 schreef new_moon het volgende:

[..]

Volgens mij vinden veel mensen het wel makkelijk, zo'n labeltje.
Straks heeft iedereen er één en wat dan, zijn we allemaal fucking Special.
gefeliciteerd.

Sommige dingen horen gewoon bij "Opgroeien, volwassen worden, jezelf leren kennen"
En als dat niet lukt binnen de vastgestelde kaders zijn we ineens allemaal geestesziek ADD, ADHD, autistisch, pdd-nos-isch, etc etc. GROTE GELDKLOPPERIJ IS HET MENSEN!!!!!!

Het is niet geestesziek. Het is uberhaupt geen ziekte. Het is meer dat de mensen met de "labetjes" anders reageren en denken dan de rest van de grote kudde van de mensheid. Dit wordt/kan dan gedeeltelijk onderdrukt worden met medicatie. En bij medicatie heb ik wel mijn vraagtekens omdat er dus niks te genezen valt. Maar het ondersteunt dus wel in de maatschappij. Het is vergelijkbaar met harddrugs en het werkt verslavend(rebound effect bij uitwerking etc..).

quote:

Op maandag 18 juni 2012 13:46 schreef new_moon het volgende:

[..]

Volgens mij vinden veel mensen het wel makkelijk, zo'n labeltje.
Straks heeft iedereen er één en wat dan, zijn we allemaal fucking Special.
gefeliciteerd.

Sommige dingen horen gewoon bij "Opgroeien, volwassen worden, jezelf leren kennen"
En als dat niet lukt binnen de vastgestelde kaders zijn we ineens allemaal geestesziek ADD, ADHD, autistisch, pdd-nos-isch, etc etc. GROTE GELDKLOPPERIJ IS HET MENSEN!!!!!!

De enige die hier labeltjes aan het uitdelen is ben jij.

quote:

Op maandag 18 juni 2012 16:32 schreef new_moon het volgende:
ja doei

ja jammer

quote:

Op dinsdag 19 juni 2012 09:24 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

Het is niet geestesziek. Het is uberhaupt geen ziekte. Het is meer dat de mensen met de "labetjes" anders reageren en denken dan de rest van de grote kudde van de mensheid. Dit wordt/kan dan gedeeltelijk onderdrukt worden met medicatie. En bij medicatie heb ik wel mijn vraagtekens omdat er dus niks te genezen valt. Maar het ondersteunt dus wel in de maatschappij. Het is vergelijkbaar met harddrugs en het werkt verslavend(rebound effect bij uitwerking etc..).

Niet praten over dingen waar je geen verstand van hebt. De medicatie (tenzij je zo'n strip in één keer opeet alsof het M&Ms zijn ) is niet verslavend, en het rebound effect treed alleen op als je slordig bent en niet op tijd je volgende dosis inneemt. Bij langzame afgifte varianten als concerta treed het rebound effect overigens uberhaupt niet op. En er valt niks te genezen. Nou en? Psoriasis kun je ook niet genezen. Dan dus maar geen zalfjes voorschrijven en de patienten onder de uitslag en met gruwelijke jeuk laten rondlopen? Doe normaal.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2012 13:16 schreef Selyn het volgende:

[..]

De enige die hier labeltjes aan het uitdelen is ben jij.

Arme kerel is gek gemaakt door Big Pharma chemtrails van de new world order. Ik wed dat een vitaminekuur met wat visolie en helende energie van de kosmos hem goed zou doen. Laat ik dat nou nét verkopen in mijn webshop? Ga naar www.goddamnhippies.nl en download meteen mijn e-book (slechts 59,95 euro) getiteld: "Het ligt nooit aan mij! Hoe je verantwoordelijkheid te ontlopen in slechts tien simpele stappen". Bestel binnen tien minuten en krijg een gratis aluminiumhoedje kado!

_{Noem me niet gewetenloos, ik moet mijn concerta toch ergens van betalen?}

quote:

Op woensdag 13 juni 2012 00:41 schreef EenDroom het volgende:

[..]

Dat zegt hij denk ik ook niet; het is meer dat je het niet automatisch als redmiddel moet zien. Ook ik heb na mijn diagnose bewust gekozen voor verandering van mijn leven in plaats van medicijnen, puur en alleen omdat het altijd nodig is je gedrag te veranderen om optimale resultaten te behalen. Net zoals je ook niks op schiet van light voeding als je te dik bent en toch niet meer gaat bewegen. Dus kan je maar beter beginnen met gedragsverandering ipv dure medicijnen waaraan je lichaam moet wennen en bijwerkingen aan zitten.

Voor mij heeft het besef van ADHD, meer rust (na 21:00u tv/pc uit), routine (elke dag 07:00 op, 22:30 naar bed), veel fysieke inspanning (3x per week sporten) en mezelf trainen in sociale vaardigheden nu al na 4 weken een enorm goed resultaat/gevoel. De ADHD'er raakt overprikkeld door een gebrek aan een rem, zolang je jezelf hier maar bewust van bent kan je er zelf veel aan doen denk ik. En bedenk ook eens wat voor voordeel je hebt van die momenten waarop je je hyperactiviteit nog wel nodig hebt (scherp uit de hoek komen, sporten, enz.).

Kortom als de lijn zich voortzet zoals hij nu gaat raad ik iedereen aan vooral eerst gedragsverandering te proberen, er zijn veel goede boeken over te vinden (ook voor volwassenen).

Met ritme, een fysiek zware baan en inmiddels 4-5 keer per week sporten ben ik er nog steeds niet. Het is lekker hoor, maar de suggestie dat ik daarmee van mn klachten af raak kan ik verwerpen.

Het blijft enorm grillig en leeg. Het blijft een gemis aan... Tsja... Iets dat moeilijk onder woorden te brengen is, maar voelbaar ontbreekt. Een gemis aan connectie, een gemis aan opvulling. Een gemis aan de rust om echt dingen op te pakken/aan te pakken, zelfs dingen die ik graag wil doen. Ja, fysieke zaken lukken wel. Zolang ik loop te zeulen en beulen voel ik me wel lekker.

Maar daarmee kom je niet ver.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2012 09:24 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

Het is niet geestesziek. Het is uberhaupt geen ziekte. Het is meer dat de mensen met de "labetjes" anders reageren en denken dan de rest van de grote kudde van de mensheid. Dit wordt/kan dan gedeeltelijk onderdrukt worden met medicatie. En bij medicatie heb ik wel mijn vraagtekens omdat er dus niks te genezen valt. Maar het ondersteunt dus wel in de maatschappij. Het is vergelijkbaar met harddrugs en het werkt verslavend(rebound effect bij uitwerking etc..).

Onderdrukken? Ik zie het meer zo dat medicatie kán helpen de gedachtenstroom wat te 'normaliseren', zoals het bij 'normale' mensen verloopt.

Verder hou je er meerdere vreemde ideeen op na, geen medicatie wanneer iets niet te genezen is? Hoe kom je er op.

quote:

Op dinsdag 26 juni 2012 20:43 schreef yavanna het volgende:

[..]

Onderdrukken? Ik zie het meer zo dat medicatie kán helpen de gedachtenstroom wat te 'normaliseren', zoals het bij 'normale' mensen verloopt.

Verder hou je er meerdere vreemde ideeen op na, geen medicatie wanneer iets niet te genezen is? Hoe kom je er op.

Ik schaamde me vroeger ook als ik meer medicijnen nodig had (leuk joh, zo'n groeispurt ), maar mijn psychiater wist het heel goed uit te drukken: stel, je hebt een kind die brilsterkte -5 nodig heeft om goed te kunnen zien. Geef je zo'n kind dan fatsoenlijke glazen? Of scheep je hem af met -2 en het advies om hééééél hard z'n best te doen? Wat voor sadistische beul ben je dan? En waarom zou je jezelf zoiets wél aandoen?

quote:

Op dinsdag 26 juni 2012 20:43 schreef yavanna het volgende:

[..]

Onderdrukken? Ik zie het meer zo dat medicatie kán helpen de gedachtenstroom wat te 'normaliseren', zoals het bij 'normale' mensen verloopt.

Verder hou je er meerdere vreemde ideeen op na, geen medicatie wanneer iets niet te genezen is? Hoe kom je er op.

ADHD is geen aandoening het is a-typische manier van de gegevens verwerking in de hersenen.
De medicatie is voor regulering en ondersteuning. Het geneest niks. Mijn medicatie is mijn bewust zijn van het feit dat ik een ADD diagnose heb. Ik heb me er zeer in verdiept en mijn eigen problemen op papier gezet en daarbij mogelijke oplossingen bijgeschreven. Bij PsyQ gaven ze me daar zelfs nog een compliment voor.

Wat mij betreft is de medicatie een commercieel feestje. Ik werd erg depressief van zowel concerta als dexamfetamine terwijl mijn wereld steeds kleiner werd en mijn motivatie voor wat dan ook kleiner en kleiner werd. Sinds ik gestopt ben zie ik weer veel meer details in de omgeving om me heen.
Ik ben veel relaxter, slaap veel beter en kan mijn kinderen beter handelen. Dit laatste was tijdens mijn medicatieperiode ook een groot probleem. Ik kreeg door die medicatie een behoorliijk kort lontje.
Ik kon wel anti-depresiva krijgen maar waarom een probleem aanpakken met meer medicatie als het probleem met geen medicatie de boel oplost. Ik heb ook verschillende doseringen geprobeerd btw.

Mijn collega's vinden me nu ook scherper. Ik heb dan wel een (coach)collega die mij scherp houdt en zorgt dat ik niet verzand in bijzaken en details maar het is minder nodig dan met.

@Lente_ninja; medicatie met brilsterkte vergelijken is een beetje hetzelfde als de bekende fruitsoorten vergelijken. Mijn medicijnman zei dat medicatie maar voor ongeveer 30% ondersteuning biedt en bij sommige niet. (Bij mij dus).
Als bij jouw medicatie het middel is, en je bent er tevreden mee, dan is dat toch prima?

quote:

Op woensdag 27 juni 2012 22:56 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

ADHD is geen aandoening het is a-typische manier van de gegevens verwerking in de hersenen.
De medicatie is voor regulering en ondersteuning. Het geneest niks. Mijn medicatie is mijn bewust zijn van het feit dat ik een ADD diagnose heb. Ik heb me er zeer in verdiept en mijn eigen problemen op papier gezet en daarbij mogelijke oplossingen bijgeschreven. Bij PsyQ gaven ze me daar zelfs nog een compliment voor.

Wat mij betreft is de medicatie een commercieel feestje. Ik werd erg depressief van zowel concerta als dexamfetamine terwijl mijn wereld steeds kleiner werd en mijn motivatie voor wat dan ook kleiner en kleiner werd. Sinds ik gestopt ben zie ik weer veel meer details in de omgeving om me heen.
Ik ben veel relaxter, slaap veel beter en kan mijn kinderen beter handelen. Dit laatste was tijdens mijn medicatieperiode ook een groot probleem. Ik kreeg door die medicatie een behoorliijk kort lontje.
Ik kon wel anti-depresiva krijgen maar waarom een probleem aanpakken met meer medicatie als het probleem met geen medicatie de boel oplost. Ik heb ook verschillende doseringen geprobeerd btw.

Mijn collega's vinden me nu ook scherper. Ik heb dan wel een (coach)collega die mij scherp houdt en zorgt dat ik niet verzand in bijzaken en details maar het is minder nodig dan met.

@Lente_ninja; medicatie met brilsterkte vergelijken is een beetje hetzelfde als de bekende fruitsoorten vergelijken. Mijn medicijnman zei dat medicatie maar voor ongeveer 30% ondersteuning biedt en bij sommige niet. (Bij mij dus).
Als bij jouw medicatie het middel is, en je bent er tevreden mee, dan is dat toch prima?

ADD en ADHD zijn toch echt iets anders, dat is een.

Blijkbaar heb je al die tijd al dezelfde baan gehad. Hele volksstammen aan ADHD patienten die de luxe niet eens hebben het zo lang uit te houden

Ik denk dat jij en je medicijnman nogal makkelijk jouw situatie projecteren op anderen.

Iemand uit mijn groep van schematherapie vertelde mij dat psyq zijn behandeling zou stoppen als hij geen adhd medicatie zou slikken

Ik vind het belachelijk!

Bij mij deden ze ook al vervelend. Ik slik nu gewoon heel weinig, dat haalt de scherpste randjes eraf en verder adhd ik gewoon verder.

wat was het argument van PsyQ om de behandeling te stoppen dan?

PsyQ doet alleen behandeling als je ook aan de medicatie gaat. Dat werd mij verteld tenminste.
De psychiater vertelde mij ook dat hij ADHD en ADD als hetzelfde zag. Toen had ik al mijn vraagtekens. Maar dat heb ik gehoord van meer mensen. Ik heb dus geen hoge hoed op van psyq.

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 05:57 schreef Seksgod_beta_v1 het volgende:

[..]

Ik denk dat jij en je medicijnman nogal makkelijk jouw situatie projecteren op anderen.

Dit. Hoevaak ik wel niet commentaar krijg van (jaloerse) adhd-ers die één, hooguit twee soorten medicatie hebben geprobeerd zonder succes. De dosis aanpassen of een van de andere tien miljoen soorten (non)stimulatica proberen is te veel werk. Dan is het makkelijker om gewoon te roepen dat het troep is. Het ligt altijd aan de rest van de wereld.

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 11:27 schreef Tommelaer het volgende:
PsyQ doet alleen behandeling als je ook aan de medicatie gaat. Dat werd mij verteld tenminste.
De psychiater vertelde mij ook dat hij ADHD en ADD als hetzelfde zag. Toen had ik al mijn vraagtekens. Maar dat heb ik gehoord van meer mensen. Ik heb dus geen hoge hoed op van psyq.

Hmm, volgens mij zijn ze wel bezig de term 'ADD' te schrappen en in plaats daarvan te spreken over ADHD type 1, 2 of 3, afhankelijk van welke symptomen het meest dominant zijn. Maar dat staat nog grotendeels in de steigers.

Even tussendoor een nieuwsbericht dat mij persoonlijk heel blij maakt. 'Rijbewijs voor ADHD'er zonder keuring' http://www.nu.nl/politiek(...)-zonder-keuring.html

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 12:41 schreef Clerxify het volgende:
Even tussendoor een nieuwsbericht dat mij persoonlijk heel blij maakt. 'Rijbewijs voor ADHD'er zonder keuring' http://www.nu.nl/politiek(...)-zonder-keuring.html

Dit geld voor mensen die behandeld worden (en nee, energie van de kosmos telt niet ).

Het zal tijd worden ook! Met medicijnen kan ik prima opletten en snel reageren op b.v. een kind dat opeens de weg opschiet. Zonder medicijnen zou ik het nog niet opmerken als er een complete kleuterklas onder mijn wielen lag. Nee, dan ben je veilig bezig

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 08:54 schreef Murmeli het volgende:
Iemand uit mijn groep van schematherapie vertelde mij dat psyq zijn behandeling zou stoppen als hij geen adhd medicatie zou slikken

Ik vind het belachelijk!

Ik niet. Je hebt genoeg figuren die geen zin hebben om medicatie een eerlijke kans te geven, maar vervolgens wel het leven voor de mensen om hen heen onmogelijk maken. Als je niet serieus verantwoordelijkheid voor je problemen (van welke aard dan ook) wil nemen, waarom zou zo'n behandelaar dan tijd aan die persoon verspillen? Genoeg mensen op de wachtlijst die zich wel voor de volle 100% willen inzetten.

quote:

Op woensdag 27 juni 2012 22:56 schreef Tommelaer het volgende:

[..]

ADHD is geen aandoening het is a-typische manier van de gegevens verwerking in de hersenen.
De medicatie is voor regulering en ondersteuning. Het geneest niks. Mijn medicatie is mijn bewust zijn van het feit dat ik een ADD diagnose heb. Ik heb me er zeer in verdiept en mijn eigen problemen op papier gezet en daarbij mogelijke oplossingen bijgeschreven. Bij PsyQ gaven ze me daar zelfs nog een compliment voor.

Wat mij betreft is de medicatie een commercieel feestje. Ik werd erg depressief van zowel concerta als dexamfetamine terwijl mijn wereld steeds kleiner werd en mijn motivatie voor wat dan ook kleiner en kleiner werd. Sinds ik gestopt ben zie ik weer veel meer details in de omgeving om me heen.
Ik ben veel relaxter, slaap veel beter en kan mijn kinderen beter handelen. Dit laatste was tijdens mijn medicatieperiode ook een groot probleem. Ik kreeg door die medicatie een behoorliijk kort lontje.
Ik kon wel anti-depresiva krijgen maar waarom een probleem aanpakken met meer medicatie als het probleem met geen medicatie de boel oplost. Ik heb ook verschillende doseringen geprobeerd btw.

Mijn collega's vinden me nu ook scherper. Ik heb dan wel een (coach)collega die mij scherp houdt en zorgt dat ik niet verzand in bijzaken en details maar het is minder nodig dan met.

@Lente_ninja; medicatie met brilsterkte vergelijken is een beetje hetzelfde als de bekende fruitsoorten vergelijken. Mijn medicijnman zei dat medicatie maar voor ongeveer 30% ondersteuning biedt en bij sommige niet. (Bij mij dus).
Als bij jouw medicatie het middel is, en je bent er tevreden mee, dan is dat toch prima?

Medicatie hoeft niet te genezen om behulpzaam te zijn, dat zou grote onzin zijn. Je beschrijft prima waarom het voor jou nu geen goede optie was en wellicht ook nooit een goede optie zal zijn. Uiteraard neemt dat niet weg dat een ander wel baat kan hebben bij goed passende medicatie.

Wat PsyQ betreft, ik hekel hun medicatiebeleid. Ik ben het absoluut niet eens met de stelling? dat medicatie altijd noodzaak is en dat er zonder medicatie nimmer een goed resultaat kan worden behaald. Medicatie is sowieso geen wondermiddel en velen hebben er geen baat bij, hebben teveel nadelen er van enz.

Ik ken mensen met een bipolaire stoornis die het slecht doen op AD, Lithium e.d. en prima doen op Ritalin ( wat ''niet zou kunnen ') en mensen met AD(H)D die het prima doen zonder medicatie met wat steun van naasten en acceptatie dat niet alles gaat zoals ze graag zouden willen.

Persoonlijkheid/ karakter, type AD(H)D, omgevingsfactoren, hoe graag wil je iets, zie je jezelf als slachtoffer enz enz spelen allemaal een rol bij hoe iets je leven ''beheerst'.

Het is erg prettig dat er medicatie is voor degene die er baat bij hebben. Een verplichting zou het nimmer mogen zijn.

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 14:35 schreef yavanna het volgende:

[..]

Een verplichting zou het nimmer mogen zijn.

Daar zit ook wel wat in (al vind ik het wel extreem onverantwoord als je zonder medicatie bijvoorbeeld buschauffeur wordt, want dan breng je ook anderen in gevaar). Zelf zit ik overigens bij de GGZ en dat bevalt mij prima. Misschien een idee? Soms klikt het gewoon niet.

Qua 'verplichting' tot medicijnen vind ik trouwens dat je vooral moet kijken naar de aard van de patient en heftigheid van de ADHD. Hebben we het over iemand die zonder medicijnen daar vooral zelf onder te lijden heeft als -ie weer eens drie uur erover doet om een schone onderbroek uit de kast te halen (die 'vriend van me' moet misschien niet allemaal interessante boeken langs de route laten slingeren )? Of hebben we het over een ex-verslaafde die een beetje hoofdpijn heeft van de medicijnen, maar zonder deze binnen de kortste keren weer gaat zelfmedicineren met alcohol? En daar vervolgens mee gaat rijden?

Dat laatste is ooit een echte zaak geweest geloof ik. De dronkaard kon prima van de drank afblijven met ritalin, maar zonder was het binnen de kortste keren weer mis. Hij kreeg van de rechter een voorwaardelijke straf, maar alleen als hij beloofde zich voor zijn AHDH te laten behandelen. Dat vind ik niet meer dan terecht. Iemand die bijziend is laat je ook niet rijden zonder bril.

[ Bericht 21% gewijzigd door Lente_ninja op 28-06-2012 14:53:50 ]

@Lente_ninja
Natuurlijk zijn er extreme gevallen maar dat heb je bij elke tak van "sport".
Ik ben eerder een gevaar op de weg met medicatie.

ADD is in het DSM IV geen aparte groep maar wordt ADHD type 1 genoemd.
In DSM 5 die in mei 2013 uitkomt is het weer anders. Meer info op http://www.dsm5.org.
Alle sub diagnoses van ASS komen onder 1 noemer in iedergeval.

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 09:21 schreef Maanvis het volgende:
wat was het argument van PsyQ om de behandeling te stoppen dan?

Dat weet ik niet. Ik heb er niet in detail op doorgevraagd.

Op zich snap ik wel dat je medicatie een extra kans kan geven, maar sommige mensen kunnen er echt niet tegen. Ik zou het jammer vinden als zij worden uitgesloten van behandeling. Als dat dus inderdaad gebeurt.
Verder heeft psyq best goede therapien enzo, het zou jammer zijn om dat niet te kunnen doen puur omdat ze zo gehecht zijn aan het gebruiken van medicatie

quote:

Op dinsdag 26 juni 2012 19:46 schreef Lente_ninja het volgende:

[..]

Arme kerel is gek gemaakt door Big Pharma chemtrails van de new world order. Ik wed dat een vitaminekuur met wat visolie en helende energie van de kosmos hem goed zou doen. Laat ik dat nou nét verkopen in mijn webshop? Ga naar www.goddamnhippies.nl en download meteen mijn e-book (slechts 59,95 euro) getiteld: "Het ligt nooit aan mij! Hoe je verantwoordelijkheid te ontlopen in slechts tien simpele stappen". Bestel binnen tien minuten en krijg een gratis aluminiumhoedje kado!

_{Noem me niet gewetenloos, ik moet mijn concerta toch ergens van betalen?}

Oeh, wat leuk! Als BNW-mod én AD(H)D'er spreekt deze post mij erg aan!

Ook ik heb bij PsyQ gelopen (voor 1,5 maand) en medicatie als Ritalin en Concerta gebruikt (5 weken lang), maar ben in wederzijds goedkeuren met de gehele therapie gestopt. De medicijnen werkten wel degelijk, maar gaven mij zelfs bij de laagste dosering een aantal keer per dag een opvlieger. Het effect woog voor mij niet op tegen de bijwerkingen, zeker niet toen ik de 'genormaliseerde' mindset zonder medicatie wist op te roepen wanneer nodig. Het effect van de medicatie hielp mij de 'normale' mindset te herkennen.
Wat betreft het psychologische deel van de therapie wisten psycholoog en psychiater mij ook niet te helpen, aangezien mijn kennis die van hen in veel aspecten te boven ging blijkbaar (heb altijd veel interesse gehad voor de materiële en immateriële werking van het brein/de geest). Toen ik de vraag van mijn psychiater kreeg om na de afronding van de therapie wilde lunchen, omdat ze meer van mijn ideeën wilde horen, wist ik dat ik daar niet langer goed zat. Zij feliciteerden mij met de snelle ontwikkeling die ik daar doormaakt, en ik bedankte hen voor de ervaring en de tijd die zij in mij gestoken hadden.

Sindsdien ben ik op een andere manier gaan kijken naar de werking van mijn brein, en heb ik nog flink wat vorderingen gemaakt. Al ging dat niet over een leien dakje, aangezien ik een jaar later nog eens in een diepe diepe depressie geraakte. Later bleek dit een van de belangrijkste ervaringen uit mijn leven te zijn, maar dat is een heel ander verhaal.
Inmiddels zijn zowel AD(H)D als depressie geen problemen meer, en ben ik niet afhankelijk van verdovende middelen, of medicatie. Vorige week nog gestopt met roken (moest maar eens gebeuren ) en het gaat me heel goed af. Het enige waaraan ik nu nog merk dat ik AD(H)D heb is bijvoorbeeld bij een medicijn als morfine, dat ik laatst voor een therapeutische trial toegediend kreeg. Blijkbaar maakt het me energiek. De artsen vroegen ook direct of ik AD(H)D had en waren bij bevestiging niet verbaasd.

Met dit verhaal wil ik niemand aanmoedigen eenzelfde pad te bewandelen, of het beoordelen als iets wat beter is in het algemeen, maar slechts mijn ervaring neer te schrijven. Persoonlijk zie ik AD(H)D niet als een stoornis/ziekte, maar kan het slechts heel storend zijn in een omgeving waar het niet past. Oplossingen kunnen dan zijn: het aanpassen van je omgeving, of het aanpassen van jezelf bijvoorbeeld door medicatie.

Hoe dan ook, je kwaliteit van leven verhogen is het doel, en de manier waarop is voor iedereen anders. Wat je ook doet, maak een keuze en wees niet bang om daarop terug te komen als je het nodig acht.

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 20:01 schreef Gray het volgende:

[..]

Oeh, wat leuk! Als BNW-mod én AD(H)D'er spreekt deze post mij erg aan!

Ook ik heb bij PsyQ gelopen (voor 1,5 maand) en medicatie als Ritalin en Concerta gebruikt (5 weken lang), maar ben in wederzijds goedkeuren met de gehele therapie gestopt. De medicijnen werkten wel degelijk, maar gaven mij zelfs bij de laagste dosering een aantal keer per dag een opvlieger. Het effect woog voor mij niet op tegen de bijwerkingen, zeker niet toen ik de 'genormaliseerde' mindset zonder medicatie wist op te roepen wanneer nodig. Het effect van de medicatie hielp mij de 'normale' mindset te herkennen.
Wat betreft het psychologische deel van de therapie wisten psycholoog en psychiater mij ook niet te helpen, aangezien mijn kennis die van hen in veel aspecten te boven ging blijkbaar (heb altijd veel interesse gehad voor de materiële en immateriële werking van het brein/de geest). Toen ik de vraag van mijn psychiater kreeg om na de afronding van de therapie wilde lunchen, omdat ze meer van mijn ideeën wilde horen, wist ik dat ik daar niet langer goed zat. Zij feliciteerden mij met de snelle ontwikkeling die ik daar doormaakt, en ik bedankte hen voor de ervaring en de tijd die zij in mij gestoken hadden.

Sindsdien ben ik op een andere manier gaan kijken naar de werking van mijn brein, en heb ik nog flink wat vorderingen gemaakt. Al ging dat niet over een leien dakje, aangezien ik een jaar later nog eens in een diepe diepe depressie geraakte. Later bleek dit een van de belangrijkste ervaringen uit mijn leven te zijn, maar dat is een heel ander verhaal.
Inmiddels zijn zowel AD(H)D als depressie geen problemen meer, en ben ik niet afhankelijk van verdovende middelen, of medicatie. Vorige week nog gestopt met roken (moest maar eens gebeuren ) en het gaat me heel goed af. Het enige waaraan ik nu nog merk dat ik AD(H)D heb is bijvoorbeeld bij een medicijn als morfine, dat ik laatst voor een therapeutische trial toegediend kreeg. Blijkbaar maakt het me energiek. De artsen vroegen ook direct of ik AD(H)D had en waren bij bevestiging niet verbaasd.

Met dit verhaal wil ik niemand aanmoedigen eenzelfde pad te bewandelen, of het beoordelen als iets wat beter is in het algemeen, maar slechts mijn ervaring neer te schrijven. Persoonlijk zie ik AD(H)D niet als een stoornis/ziekte, maar kan het slechts heel storend zijn in een omgeving waar het niet past. Oplossingen kunnen dan zijn: het aanpassen van je omgeving, of het aanpassen van jezelf bijvoorbeeld door medicatie.

Hoe dan ook, je kwaliteit van leven verhogen is het doel, en de manier waarop is voor iedereen anders. Wat je ook doet, maak een keuze en wees niet bang om daarop terug te komen als je het nodig acht.

Ben het helemaal met je eens!

Op een punt na.

ADHD is wel degelijk een stoornis. Dit is talloze keren bewezen en uit scans blijkt zelfs dat de hersenen van ADHD-ers fysiek anders zijn. En AHDH gaat niet om onrust die irritant is voor de omgeving, het gaat om onrust in je kop. Daarom heb ik ook zo'n schurfthekel aan ouders die een kind met ADD (dus zonder stuiteren) niet behandelen. Wij kunnen zónder medicijnen ons kind in het gareel houden, zeggen ze dan vol arrogante trots, alsof ze eigenlijk een standbeeld verdienen. Dat het kind intussen elke dag een oneerlijke strijd voert tegen zijn eigen brein, ervan overtuig raakt dat hij dom is en huilend van frustratie in slaap valt, maakt niet uit. Zolang junior maar de schone schijn op kan houden bij de buren, zal het de ouders een hol schelen dat ze hun kind beroven van de medische zorg die hij nodig heeft. Godver, wat kan ik daar kwaad om worden. "Wij lossen het op ONZE manier op", zeggen ze minachtend tegen de arts terwijl hun kind wegkwijnt in een hoekje met verdriet en wanhoop in die arme oogjes, zichzelf afvragend waarom hij nou niet braaf kan zijn terwijl hij zó hard zijn best doet en alles wat hij doet gedoemd is tot mislukken.
GRRRRR!!!!
Een standbeeld?! Een rotschop zul je bedoelen!
Wat zou ik dat soort mensen graag een onder handen nemen. En laat ik ze niet schaken dat ze 'Big Pharma' inschakelen voor het behandelen van hun verwondingen. Die vertrouwden ze toch niet? Plak je been er maar weer aan met een visoliepreparaat.

Zo, dat lucht op zeg. Had ik echt even nodig.

[ Bericht 18% gewijzigd door Lente_ninja op 28-06-2012 21:41:07 ]

Mwah, ik heb het idee dat het voor de omgeving wel degelijk storend kan zijn. Je bent toch een rare en dat merken mensen. Je bent toch net altijd effe te aanwezig, te afwijkend, slaat te ver door, etc.

Maar er is ook wel een positieve kant aan denk ik in dat opzicht. Ligt aan de context.

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 21:31 schreef Lente_ninja het volgende:

[..]

Ben het helemaal met je eens!

Op een punt na.

ADHD is wel degelijk een stoornis. Dit is talloze keren bewezen en uit scans blijkt zelfs dat de hersenen van ADHD-ers fysiek anders zijn. En AHDH gaat niet om onrust die irritant is voor de omgeving, het gaat om onrust in je kop. Daarom heb ik ook zo'n schurfthekel aan ouders die een kind met ADD (dus zonder stuiteren) niet behandelen. Wij kunnen zónder medicijnen ons kind in het gareel houden, zeggen ze dan vol arrogante trots, alsof ze eigenlijk een standbeeld verdienen. Dat het kind intussen elke dag een oneerlijke strijd voert tegen zijn eigen brein, ervan overtuig raakt dat hij dom is en huilend van frustratie in slaap valt, maakt niet uit. Zolang junior maar de schone schijn op kan houden bij de buren, zal het de ouders een hol schelen dat ze hun kind beroven van de medische zorg die hij nodig heeft. Godver, wat kan ik daar kwaad om worden. "Wij lossen het op ONZE manier op", zeggen ze minachtend tegen de arts terwijl hun kind wegkwijnt in een hoekje met verdriet en wanhoop in die arme oogjes, zichzelf afvragend waarom hij nou niet braaf kan zijn terwijl hij zó hard zijn best doet en alles wat hij doet gedoemd is tot mislukken.
GRRRRR!!!!
Een standbeeld?! Een rotschop zul je bedoelen!
Wat zou ik dat soort mensen graag een onder handen nemen. En laat ik ze niet schaken dat ze 'Big Pharma' inschakelen voor het behandelen van hun verwondingen. Die vertrouwden ze toch niet? Plak je been er maar weer aan met een visoliepreparaat.

Zo, dat lucht op zeg. Had ik echt even nodig.

Zijn niet alle hersenen anders? Die van man, vrouw, kind of oudere, hetero of homo, linkshandig of rechtshandig, ADHD en niet-ADHD?

Ik denk dat het pas een stoornis is op het moment dat het stoort. Hoe de boekjes het noemen interesseert me niet, die waren er vroeger niet, terwijl de mensen er wel waren.

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 22:49 schreef Gray het volgende:

[..]

Zijn niet alle hersenen anders? Die van man, vrouw, kind of oudere, hetero of homo, linkshandig of rechtshandig, ADHD en niet-ADHD?

Ik denk dat het pas een stoornis is op het moment dat het stoort. Hoe de boekjes het noemen interesseert me niet, die waren er vroeger niet, terwijl de mensen er wel waren.

Ik denk dat vele decennia van gedegen wetenschappelijk onderzoek door honderden artsen, psychiaters, neurologen en wetenschappers die experts zijn op het gebied, betrouwbaarder zijn dan iemand die puur gebaseerd op zijn eigen ervaringen maar even het tegendeel roept. Daar kan ik, sorry, met mijn hoofd niet bij. Dan kan je ook wel gaan beweren dat de Aarde plat is.

Ik ben zo boos en verdrietig. Uiterlijke handicaps worden nooit in twijfel getrokken, maar als je geestelijk iets mankeert mag je jezelf keer op keer verdedigen. Bewijs wordt van tafel geveegd, wetenschappelijk onderzoek genegeerd, ervaringen van tienduizenden experts aan de kant geschoven... want die-en-die heeft een buurmeisje die spontaan is genezen na meer fruit eten en een goed pak slaag!

Chronisch vermoeid? Je komt te weinig buiten. Dyslexie? Te lui om te oefenen. ADHD? Slechte opvoeding. Autistisch? Tja, dat krijg je ervan als je je kind als peuter in de crèche dumpt, jij grote boze tweeverdiener!

Mijn psycholoog zegt dat ik me niet hóef te verdedigen, dat het de verantwoordelijkheid is van de bekritiserende partij om bestaand onderzoek te weerleggen op een wetenschappelijke manier als ze denken dat ze het beter weten. En met mensen die zelf ADHD hebben en zich op stang hebben laten jagen door een stel aluhoedjes op internet (waar die zich druk om maken weet ik niet, de wereld vergaat toch in december?), heb ik ook geen medelijden. Hun commentaar op mijn medicijnen gaat compleet langs me heen. Zij zijn degene die niet weten wat ze missen. Laat ze maar lekker in hun sop gaarkoken, zijn weer een paar concurrenten minder op de banen en relatiemarkt. .

Maar als ik van die vreselijk naïeve ouders zie die zich hebben volgezogen met vooroordelen, dan heb ik het gevoel dat ik MOET vechten. Ik weet dat het geen zin heeft, dat dat soort oliedomme figuren gretig alles slikken dat griezels als de scientology church hen vertellen, omdat het precies is wat ze willen horen. Namelijk, dat hun kind normaal is, dat ze geen vervelende aanpassingen in hun leven door hoeven te voeren zoals strikte regelmaat, huiswerkbegeleiding en steeds in de gaten houden of je kind zijn medicijnen wel inneemt. De meeste ouders zouden dat wel over hebben voor het welzijn van hun kind, maar sommige figuren betalen elke prijs om alles bij het oude te kunnen houden zonder schuldgevoel. Dat wil zeggen... tot het kind aan de drank of drugs raakt of zelfmoord pleegt van ellende. Maar ja, voor aluhoedjes is dat laatste eigenlijk een bonus. Want er is vast wel een ander medicijn dat we daarvan de schuld kunnen geven, om vervolgens op de proppen te komen met een stinkend duur alternatief!

Dat soort ouders... Jezus, ik weet dat het geen zin heeft. Dat het me alleen maar energie kost omdat ik toch niet door dat bord voor hun kop heen kom. Maar ik heb het gevoel dat als ik het niet probeer en dat kind vervolgens niet de medische zorg krijgt die het nodig heeft, het dan mijn schuld is. Ik heb hem of haar niet kunnen redden. Het spijt me zo, kleintje

[ Bericht 27% gewijzigd door Lente_ninja op 28-06-2012 23:48:05 ]

quote:

Op donderdag 28 juni 2012 23:19 schreef Lente_ninja het volgende:

[..]

Ik denk dat vele decennia van gedegen wetenschappelijk onderzoek door honderden artsen, psychiaters, neurologen en wetenschappers die experts zijn op het gebied, betrouwbaarder zijn dan iemand die puur gebaseerd op zijn eigen ervaringen maar even het tegendeel roept. Daar kan ik, sorry, met mijn hoofd niet bij. Dan kan je ook wel gaan beweren dat de Aarde plat is.

Voorlopig kunnen diezelfde mensen nog niet goed verduidelijken wat bewustzijn uberhaupt is, of leven wat dat betreft. Hoe kunnen ze dan zeggen wat de juiste vorm van een persoonlijkheid is en wanneer het een stoornis betreft?
Bovendien stellen ze elk jaar de definitie bij. Het is geen harde natuurkunde, maar meer een keuze overgeleverd aan de grillen van de mens(en) in het vakgebied.
Daarbij komt nog dat een aanzienlijk deel van die mensen zelf ook 'lijden' aan zogenaamde persoonlijkheids'stoornissen'.

Daarom: zolang het niet stoort heb je slechts een persoonlijkheid.