Le Pen kraakt Goldman Sachs

Goldman Sachs Rule The World Not Governments BBC Sept 26 2011

quote:

Europe's nations should be guided towards the superstate without their people
understanding what is happening. This can be accomplished by successive steps, each
disguised as having an economic purpose, but which will eventually and irreversibly
lead to federation.

quote:

Op maandag 9 april 2012 14:51 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Dat is toch niet zo vreemd? Dat zie je bij elk bedrijf. Mensen die zich opwerken en dan naar een hogere positie elders gaan.

quote:

Op maandag 9 april 2012 14:54 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Huh? Je beschikt over klip-en-klaar bewijs dat hun allemaal de schuldigen zijn?
Dan is een rechtszaak voor jou een fluitje van een cent. Kom, maak je onsterfelijk.

quote:

Op maandag 9 april 2012 14:59 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Wat begrijp ik, grote vriend van me?
Of overdreef je een beetje met wat kilometers?

quote:

Op maandag 9 april 2012 15:10 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Jij de mijne wel hoor.

[..]

Nu heb je het weer over de grote deler "banken". Net wist je nog dondersgoed dat die kopstukken uit dat plaatje er allemaal verantwoordelijk voor waren.
Kom op, blijf een beetje bij je eigen uitspraken.

quote:

Op maandag 9 april 2012 14:53 schreef J0kkebr0k het volgende:

[..]

Ik vind het wel vreemd dat bankiers, die voor een groot deel verantwoordelijk zijn voor de crisis, op sleutelposities worden geplaatst om deze zelfde crisis te lijf te gaan. Hoe irrationeel is dat?

quote:

Op maandag 9 april 2012 15:13 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Daarom moet je ook typen wat je bedoeld. Niet nadien.
Is duidelijker, grote vriend van me.

quote:

Op maandag 9 april 2012 15:15 schreef MouzurX het volgende:

[..]

Klopt, maar je kan gaan twijfelen aan wie de politiek nou is.
Als de bankensector allerlei mannetjes in de politiek heeft dan: politiek = bankensector

quote:

Op maandag 9 april 2012 15:17 schreef MouzurX het volgende:
Maar als je uitgaat van het feit dat de politici door het volk zijn gekozen, dan is het volk weer de schuldige.

quote:

Op maandag 9 april 2012 16:28 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Realiteit is voor mij wat je kunt bewijzen. Allerlei complotten opwerpen schiet je geen zak mee op.

quote:

Op maandag 9 april 2012 16:36 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Zo blijf je in rondjes draaien. Je pikt 1 feit eruit om je algemene onderbuik, de hele bankwereld, te onderschrijven. Schiet niks op.

Klinkt een beetje als een meiske van 4 jaar een snoepje pikt het bestempeld wordt als dief voor het leven.

quote:

De tentakels van Goldman Sachs

De belangrijke Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs, die ervan wordt beschuldigd Griekenland te hebben geholpen de werkelijke staat waarin de Griekse overheidsfinanciën verkeren, te verdoezelen en te speculeren op de Griekse staatsschuld, beschikt over een indrukwekkend netwerk van adviseurs die veel invloed hebben op de Europese leiders.

Het lijkt Petros Christodoulou niet uit te maken van welke kant hij complimenten krijgt. Als knapste jongetje van de klas is hij er al sinds zijn jeugd aan gewend om opgehemeld te worden. Met zijn benoeming op 19 februari tot hoofd van het Griekse Public Debt Management Agency (Agentschap voor het beheer van de staatsschuld) is Christodoulou nu tot de absolute top doorgedrongen.

Dit neemt niet weg dat deze voormalige manager Global Markets van de National Bank of Greece (NBG) centraal staat in het onderzoek dat de centrale bank van de Verenigde Staten, de Fed, op 25 februari aangekondigde. Daarbij gaat het om contracten betreffende de Griekse staatsschuld, waarbij een verband wordt gelegd tussen de Amerikaanse zakenbank Goldman Sachs – en andere ondernemingen – enerzijds en de Griekse regering anderzijds.

Goldman Sachs, dat zijn hoofdkantoor in New York heeft, was als adviesbank ingehuurd door de Griekse regering, terwijl het tegelijkertijd speculeerde op de staatsschuld van dat land. De Amerikaanse Fed is met name geïnteresseerd in de rol van Petros Christodoulou, die begin 2009 naast Goldman Sachs de supervisie had over de oprichting van de Londense firma Titlos, met als doel om de schulden op de Griekse balans over te hevelen naar de balans van de NBG. Voordat Christodoulou in 1998 in dienst trad bij de NBG was hij bankier bij... precies: Goldman Sachs.

De Europese poot van de "regering-Sachs"

Deze affaire toont wel aan hoe invloedrijk het Europese netwerk van Goldman Sachs is, dat hier sinds 1985 gevestigd is. Dit dichte netwerk, dat zowel ondergronds als in het openbaar opereert, omvat bemiddelaars en getrouwen die zich dankzij hun adresboekje toegang weten te verschaffen tot de hoogste diplomatieke kringen. Deze adviseurs, die zorgvuldig worden geselecteerd en torenhoge vergoedingen ontvangen, weten tot in de kleinste details wat zich achter de schermen van de politiek afspeelt binnen de Europese Unie. Zij vinden een welwillend gehoor bij de besluitvormers, die zij in tijden van crisis rechtstreeks kunnen bellen.

Wie zijn deze mensen, die deel uitmaken van de Europese poot van de ‘regering-Sachs’, zoals de bank vanwege zijn grote invloed in Washington genoemd wordt?

De sleutelfiguur is Peter Sutherland, president van Goldman Sachs International, de in Londen gevestigde Europese dochtermaatschappij. Deze voormalige eurocommissaris voor mededinging en vroegere topman van BP is de onmisbare schakel als het gaat om de zevenentwintig EU-landen en Rusland.

In Frankrijk weet Goldman Sachs zich verzekerd van de steun van Charles de Croisset, voormalig bestuursvoorzitter van Crédit Commercial de France (CCF), die Jacques Mayoux, voormalig president van de bank Société Générale, opvolgde als inspecteur van Financiën. In het Verenigd Koninkrijk kan Goldman rekenen op Lord Griffiths, die voormalig premier Thatcher adviseerde, en in Duitsland op Otmar Issing, oud-bestuurslid van de Bundesbank en voormalig topeconoom van de Europese Centrale Bank (ECB).

Op een verdekte manier dingen voor elkaar krijgen

En dan hebben we het nog niet over de schare (vroegere) 'alumni' die inmiddels zijn opgeklommen tot de hoogste kringen waarop de bank een beroep kan doen om zijn pionnen naar voren te schuiven. De beroemdste van hen is Mario Draghi, die tussen 2001 en 2006 vicepresident bij de Europese tak van Goldman Sachs was. Tegenwoordig is hij president van de Italiaanse centrale bank, de Banca d'Italia, en voorzitter van de Financial Stability Board (FSB), het belangrijkste internationale orgaan voor stabiliteit in de financiële sector.

Verwacht echter niet dat u in de statige gangen van Goldman Sachs International beschaafde oud-diplomaten tegen het lijf loopt. Goldman doet een beroep op voormalige financiers en economen, bankiers van centrale banken of hoge functionarissen van internationale economische organisaties. Gepensioneerde ambassadeurs worden door Goldman beschouwd als aimabele mensen met een uitsluitend representatieve functie die geen directe contacten meer hebben op het hoogste niveau en niets van de zakenwereld begrijpen. De bank staat midden in de realiteit.

Een van de voordelen van dit netwerk is dat Goldman Sachs bepaalde dingen op een verdekte manier voor elkaar weet te krijgen. Zo heeft Otmar Issing in de Financial Times van 15 februari een tekst ondertekend die tegen een reddingsoperatie van Griekenland door de Europese Unie is. Issing zette zijn handtekening onder dit pamflet, maar vergat erbij te vermelden dat hij sinds 2006 internationaal adviseur is van Goldman Sachs. En dat de afdeling Trading van de bank, die tegen de eenheidsmunt heeft gespeculeerd, alles te verliezen heeft bij een Europees ingrijpen.

quote:

Op maandag 9 april 2012 16:52 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Kijk, doe je het weer he?
Dat GS een rotte appel is behoeft geen commentaar. Maar in je lijn van "de hele bankwereld is kut" haal je dit aan als betoog. Probeer zaken eens te nuanceren en te zien zoals ze zijn. Je hebt geen hoge pet op van banken en die moeten het dan ook direct ontgelden, met al zijn medewerkers en kapitalisten die er hun geld parkeren. En dat "bewijs" je met een verhaal over Monti en 1 redactionele visie over GS.

Ik vind het dan ook niet gek dat je snel knel komt te zitten en je toevlucht moet zoeken naar persoonlijke aanvallen.

quote:

Op maandag 9 april 2012 18:10 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Het BNW gehalte trekken we niet. Sorry.

quote:

Op maandag 9 april 2012 18:14 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Daar hebben we bewijs van: jij.

quote:

Op maandag 9 april 2012 18:28 schreef 3-voud het volgende:

[..]

Mooi dat je het waardeert.

quote:

What price the new democracy? Goldman Sachs conquers Europe

While ordinary people fret about austerity and jobs, the eurozone's corridors of power have been undergoing a remarkable transformation

The ascension of Mario Monti to the Italian prime ministership is remarkable for more reasons than it is possible to count. By replacing the scandal-surfing Silvio Berlusconi, Italy has dislodged the undislodgeable. By imposing rule by unelected technocrats, it has suspended the normal rules of democracy, and maybe democracy itself. And by putting a senior adviser at Goldman Sachs in charge of a Western nation, it has taken to new heights the political power of an investment bank that you might have thought was prohibitively politically toxic.

This is the most remarkable thing of all: a giant leap forward for, or perhaps even the successful culmination of, the Goldman Sachs Project.

It is not just Mr Monti. The European Central Bank, another crucial player in the sovereign debt drama, is under ex-Goldman management, and the investment bank's alumni hold sway in the corridors of power in almost every European nation, as they have done in the US throughout the financial crisis. Until Wednesday, the International Monetary Fund's European division was also run by a Goldman man, Antonio Borges, who just resigned for personal reasons.

Even before the upheaval in Italy, there was no sign of Goldman Sachs living down its nickname as "the Vampire Squid", and now that its tentacles reach to the top of the eurozone, sceptical voices are raising questions over its influence. The political decisions taken in the coming weeks will determine if the eurozone can and will pay its debts – and Goldman's interests are intricately tied up with the answer to that question.

Simon Johnson, the former International Monetary Fund economist, in his book 13 Bankers, argued that Goldman Sachs and the other large banks had become so close to government in the run-up to the financial crisis that the US was effectively an oligarchy. At least European politicians aren't "bought and paid for" by corporations, as in the US, he says. "Instead what you have in Europe is a shared world-view among the policy elite and the bankers, a shared set of goals and mutual reinforcement of illusions."

This is The Goldman Sachs Project. Put simply, it is to hug governments close. Every business wants to advance its interests with the regulators that can stymie them and the politicians who can give them a tax break, but this is no mere lobbying effort. Goldman is there to provide advice for governments and to provide financing, to send its people into public service and to dangle lucrative jobs in front of people coming out of government. The Project is to create such a deep exchange of people and ideas and money that it is impossible to tell the difference between the public interest and the Goldman Sachs interest.

Mr Monti is one of Italy's most eminent economists, and he spent most of his career in academia and thinktankery, but it was when Mr Berlusconi appointed him to the European Commission in 1995 that Goldman Sachs started to get interested in him. First as commissioner for the internal market, and then especially as commissioner for competition, he has made decisions that could make or break the takeover and merger deals that Goldman's bankers were working on or providing the funding for. Mr Monti also later chaired the Italian Treasury's committee on the banking and financial system, which set the country's financial policies.

With these connections, it was natural for Goldman to invite him to join its board of international advisers. The bank's two dozen-strong international advisers act as informal lobbyists for its interests with the politicians that regulate its work. Other advisers include Otmar Issing who, as a board member of the German Bundesbank and then the European Central Bank, was one of the architects of the euro.

Perhaps the most prominent ex-politician inside the bank is Peter Sutherland, Attorney General of Ireland in the 1980s and another former EU Competition Commissioner. He is now non-executive chairman of Goldman's UK-based broker-dealer arm, Goldman Sachs International, and until its collapse and nationalisation he was also a non-executive director of Royal Bank of Scotland. He has been a prominent voice within Ireland on its bailout by the EU, arguing that the terms of emergency loans should be eased, so as not to exacerbate the country's financial woes. The EU agreed to cut Ireland's interest rate this summer.

Picking up well-connected policymakers on their way out of government is only one half of the Project, sending Goldman alumni into government is the other half. Like Mr Monti, Mario Draghi, who took over as President of the ECB on 1 November, has been in and out of government and in and out of Goldman. He was a member of the World Bank and managing director of the Italian Treasury before spending three years as managing director of Goldman Sachs International between 2002 and 2005 – only to return to government as president of the Italian central bank.

Mr Draghi has been dogged by controversy over the accounting tricks conducted by Italy and other nations on the eurozone periphery as they tried to squeeze into the single currency a decade ago. By using complex derivatives, Italy and Greece were able to slim down the apparent size of their government debt, which euro rules mandated shouldn't be above 60 per cent of the size of the economy. And the brains behind several of those derivatives were the men and women of Goldman Sachs.

The bank's traders created a number of financial deals that allowed Greece to raise money to cut its budget deficit immediately, in return for repayments over time. In one deal, Goldman channelled $1bn of funding to the Greek government in 2002 in a transaction called a cross-currency swap. On the other side of the deal, working in the National Bank of Greece, was Petros Christodoulou, who had begun his career at Goldman, and who has been promoted now to head the office managing government Greek debt. Lucas Papademos, now installed as Prime Minister in Greece's unity government, was a technocrat running the Central Bank of Greece at the time.

Goldman says that the debt reduction achieved by the swaps was negligible in relation to euro rules, but it expressed some regrets over the deals. Gerald Corrigan, a Goldman partner who came to the bank after running the New York branch of the US Federal Reserve, told a UK parliamentary hearing last year: "It is clear with hindsight that the standards of transparency could have been and probably should have been higher."

When the issue was raised at confirmation hearings in the European Parliament for his job at the ECB, Mr Draghi says he wasn't involved in the swaps deals either at the Treasury or at Goldman.

It has proved impossible to hold the line on Greece, which under the latest EU proposals is effectively going to default on its debt by asking creditors to take a "voluntary" haircut of 50 per cent on its bonds, but the current consensus in the eurozone is that the creditors of bigger nations like Italy and Spain must be paid in full. These creditors, of course, are the continent's big banks, and it is their health that is the primary concern of policymakers. The combination of austerity measures imposed by the new technocratic governments in Athens and Rome and the leaders of other eurozone countries, such as Ireland, and rescue funds from the IMF and the largely German-backed European Financial Stability Facility, can all be traced to this consensus.

"My former colleagues at the IMF are running around trying to justify bailouts of ¤1.5trn-¤4trn, but what does that mean?" says Simon Johnson. "It means bailing out the creditors 100 per cent. It is another bank bailout, like in 2008: The mechanism is different, in that this is happening at the sovereign level not the bank level, but the rationale is the same."

So certain is the financial elite that the banks will be bailed out, that some are placing bet-the-company wagers on just such an outcome. Jon Corzine, a former chief executive of Goldman Sachs, returned to Wall Street last year after almost a decade in politics and took control of a historic firm called MF Global. He placed a $6bn bet with the firm's money that Italian government bonds will not default.

When the bet was revealed last month, clients and trading partners decided it was too risky to do business with MF Global and the firm collapsed within days. It was one of the ten biggest bankruptcies in US history.

The grave danger is that, if Italy stops paying its debts, creditor banks could be made insolvent. Goldman Sachs, which has written over $2trn of insurance, including an undisclosed amount on eurozone countries' debt, would not escape unharmed, especially if some of the $2trn of insurance it has purchased on that insurance turns out to be with a bank that has gone under. No bank – and especially not the Vampire Squid – can easily untangle its tentacles from the tentacles of its peers. This is the rationale for the bailouts and the austerity, the reason we are getting more Goldman, not less. The alternative is a second financial crisis, a second economic collapse.

Shared illusions, perhaps? Who would dare test it?

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 19:15 schreef zuiderbuur het volgende:

[..]

Tja, daarover zit ik nu ook te denken: als je enkel met "sound money" zou werken (gedekt door goud bijvoorbeeld), hoe zouden dan prijzen, lonen ,... kunnen stijgen en rentes moeten betaald worden? Als er geen geld kan bijgedrukt worden?