http://www.wildekeuken.nl/Tweede serie de Wilde Keuken van 2012
Acht nieuwe afleveringen
Aflevering 1: Droog
Ver voor de uitvinding van de koelkast wisten vissers hoe vissen boven water langer goed blijven dan een dag, een week, een jaar en nog langer zelfs. Ze hingen vissen aan een waslijn en lieten de wind het werk doen. Drogen. Het gebeurt nog altijd, de beroemdste gedroogde vis is de kabeljauw die stokvis is gaan heten. De kok van De Wilde Keuken doet een merkwaardige ontdekking. Het mag helemaal niet van de regering, vis drogen in de wind.
Aflevering 2: Citroen
Het is geel en wordt weggegooid. Het is het lot van honderdduizend citroenen. Ze dienen als garnering. In schijfjes op de borden met gebakken vis. Maar zelden peurt iemand er een drupje uit om de vis te bezuren. De Wilde Keuken eert de veel te vaak verguisde citroen en maakt er sap van op Siciliė. Ontdekking: als op het flesje sap een groen dopje zit is het sap van citroen. Geel dopje? Sap van limoen. Maar je hebt ook groene citroenen…
Aflevering 3: Fruit de mer
Iedereen weet het, alleen de Ieren weten het niet. Ierland is het rijk aan zeebanket. Een Nederlandse chef-kok leert de Ieren oesters eten en valt intussen zelf nog elke dag om van verbazing hoeveel er uit Ierse wateren te oogsten is.
De Ieren zelf hebben ook iets ontdekt. Een zeeslak waar de rijken in Aziė en de kak van Londen in eethuizen van stand goud voor betalen. De zeeslak hadden de Ieren niet, maar wel in overvloed het voer voor het beest: zeewier.
Je kunt twee dingen doen. Voer naar de dieren brengen of de dieren naar het voer. De Ieren haalden de dieren van ver, voeren ze en verkopen ze aan de wijde wereld voor de prijs van kaviaar.
Aflevering 4: Plaag
Een jager geeft college schijten. Het betreft in dit geval het kakgedrag van wilde ganzen. Er komt veel uit. Hinderlijk mestoverschot. Schieten moet helpen. Maar dan? Korte culinaire cursus van de jager: shoarmakruiden er overheen!
Deze week vervelende beesten in De Wilde Keuken en op het land er omheen, te veel en te beweeglijk om ze te tellen. Maar ook een wonderlijk verhaal. Er is een eiland in zee waar men vervelende beesten te kort komt. Ze sterven uit.
Aflevering 5: Italiaans ijs
Van dropijs hebben Italianen geen kaas gegeten. Het Wilde Keukenpersoneel reist hartje winter naar
het noorden van Italiė om daar in een dorp alle Italianen te ontmoeten die elk voorjaar opnieuw naar het noorden trekken. Om er tot in de herfst te werken in hun Italiaanse ijssalons. Ze komen bijna allemaal uit hetzelfde gebiedje in de Dolomieten en dat al een paar generaties lang. Italiaanse ijsmakers? Dat waren ze niet, ze waren boer of knecht. Maar aan ijs was wat te verdienen.
Van alles wat we kunnen eten, van bijna alles, maken de Italianen ijs als je er om zou vragen. Soms onweerstaanbaar lekker ijs. Maar ijs van drop kunnen ze niet. In De Wilde Keuken wordt even uitgevonden hoe het moet. Dat kan toch iedereen!?
Aflevering 6: IJs
IJs op een stokje komt uit de fabriek. IJs in bakken van de kruidenier wordt ook in een fabriek gemaakt. Hoe dat gaat mocht het Wilde Keukenpersoneel komen zien in Engeland waar in een vierkante fabriek Magnums worden gemaakt en de driekleuren raketjes. Maar ook ijstaarten van honderd meter lang die jammer genoeg daarna weer in mootjes worden gesneden.
Terug thuis deden de Wilden van de Keuken een ontdekking. Wat de fabriek in Engeland kan, kunnen ze in Friesland ook. Raketjes en Cornetto’s, maar dan voor half geld. Nep? Ja. Maar de echte merken worden net zo vernept; Hertog IJs bestaat niet meer en toch bestaat het nog…
Aflevering 7: Snijplank
Verdriet in De Wilde Keuken om een gebruiksvoorwerp. Het zou niet meer mogen: een houten snijplank. Bijna iedereen denkt, en in elk geval handhavers van de wet op de hygiėne denken het, dat hout niet meer mag in de keuken. Omdat je ziek zou worden van de andijvie als eerder op de plank een kip gesneden is. De kok van De Wilde Keuken snijdt nog liever in zijn vingers dan een prei op een plastic plank…
Maar een mooi bericht dan toch: hout mag wel en van plastic snijplanken word je ziek als je niet oplet.
Je kunt het je ook niet voorstellen. Het beste broodmes ter wereld en dat dan op een ellendig stukje designplastic. Waar is dat broodmes? In De Wilde Keuken.
Grappig, ik tel er zeven