Een vraag een antwoord...

Iemand vroeg iets over argumenten nou dit is het resultaat waarom, Dit zijn mijn eerste 12 jaar van mijn leven beschreven. Nu zal men vast denken wat een lapt tekst haha er is geen korte versie, Dit is het gewoon.

Als mijn voogd of jeugdzorg ooit ingegrepen had of misschien ook maar wat om me geven had
was dit gebeurt verder zal men vast gaan roepen verzinsel of wat dan ook... Nou ja wat maakt het dit zijn mijn eerste 12 jaar van leven en nog nooit op deze manier besproken.

Misschien dat het eens een bepaalde vorm van verandering brengt.

Mijn vader was een jongeman van 18 jaar toen ik geboren werd 24 jaar terug. Mijn vader was nu niet echt de man om een kind op te voeden. Al op jonge leeftijd was hij een zeer gewelddadige jongen en verslaafd aan de drugs, Eigenlijk gaf mijn vader niets om zichzelf of anderen. Wel om geld en drugs wat in een later stadium van zijn leven wel snel duidelijk. Iets wat in zijn familie erg speelde vrijwel alle familieleden van mijn vaderskant hielden zich bezig met criminele zaken net als mijn vader.

Mijn moeder was een oudere vrouw van 32 jaar ze had tot dan weinig geluk in haar leven gekend. Ze kwam uit een groot gezin waar ze als jongste kind in was geboren. Haar ouders hadden een boerderij en haar ouders waren erg strenge mensen naar waar ik begrepen had en in overal was zij mijn moeder de laatste in. Zowel in opleiding als in de liefde denk ik iets wat niet erg is tot zij mijn vader ontmoette.

Ze ontmoette elkaar en daar ben ik uiteindelijk 24 jaar terug uit geboren als ik toen wist wat er stond te wachten in mijn leven was ik net zo hard bij mijn moeder in haar buik terug gekropen. Maar goed dat wist ik dus niet...

Mijn vader was dus niet echt een liefdevol persoon. Veel kan ik van mijn eerste jaren natuurlijk niet herinneren. Wat wel duidelijk is geworden dat mijn vader mijn moeder vaak mishandelde en gebruikte ook niet gek met een man als hem.

Beide konden mij niet verzorgen naar behoren er gaan verhalen hoe ik vaak als kind met volle pamper in de babybox lag en dat kon ook niet anders mijn vader liet veel dingen dus de moeder van zijn zoon toelaten om haar kind te verzorgen was niet belangrijk. Binnen mijn eerste jaar was de kinderbescherming al op de hoogte van wat er zich binnen het gezin afspeelde dit was pas het begin van ene lange weg.

Mijn moeder moest natuurlijk werken om geld in het laatje te brengen thuis op zulke momenten was mijn vader verantwoordelijk voor mij iets wat hij duidelijk niet aankon of niet wou.

Dus liet de beste man mij rondkruipen door de kamer met alle gevaren van dien we hadden ook een hond en op een punt kom ik dichtbij de hond iets wat mijn vader natuurlijk niet in de gaten hield de hond besloot mij meerdere malen in het gezicht te bijten ik was pas een klein peutertje doch heeft de hond besloten na enkele malen te bijten te stoppen en weer in zijn mand te gaan liggen. Ik had serieuze verwondingen in het gezicht... en andere plaatsen van mijn kleine lichaam en liep langzaam leeg van het leven nou ja bloed eigenlijk.

Nu zou je verwachten dat ieder mens direct met zijn kind naar het ziekenhuis snelt dit deed mijn vader niet hij bleef rustig op de bank liggen terwijl ik daar enkele meters in plas lag niets in hem opgekomen om op te staan en naar mij te kijken of ik nog leefde.

Momenten later kwam mijn moeder thuis van werk ze trof mij bloedde aan en haar vriend mijn vader lag nog op de bank. Zich van geen kwaad bewust ze heeft mij toen opgepakt in mijn vaders auto gelegd en is met hoge spoed naar het ziekenhuis gespoed. Ik had dus behoorlijke verwondingen hier aan over gehouden en tot op de dag van vandaag is mijn linkeroog daar nooit van hersteld.

Dit was het begin dat mijn moeder serieus begon te twijfelen of ze wel bij mijn vader wou blijven maar eigenlijk was ze doodsbang voor de man en durfde niet weg. Op een dag nadat ik hersteld was nam mijn vader mij mee naar mijn oom. Een man die zoals mijn vader een zeer foute man was.

Ik was pas 3 jaar oud maar zal die dag nooit meer van mijn netvlies kunnen halen. Mijn oom had een vrouw mijn tante en een dochter mijn nichtje dus. Hij was net als mijn vader werkte niet dronk veel en gaf ook niets om het leven denk ik. Zijn vrouw mijn tante moest werken als prostitutie van mijn oom ze wou dit niet toch gebeurde het.

Het was in de woonkamer toen hij mijn nicht die al ouder was als mij aan haar haren trok naar de keukentafel aldaar hij haar verkrachte iets wat ik dus aangezien heb als klein hummeltje.
Ze was doodsbang en schreeuwde het uit. Ik weet zeker dat mijn vader in de buurt was maar hij greep niet.

Wel kwam ze vlak na dit gebeuren bij mijn ouders in huis wonen. Mijn moeder merkte namelijk op toe de dag erna dat mijn nichtje dus bloedde en erg veel pijn had. Mijn nichtje moest naar het ziekenhuis om geholpen te worden voor nu dus haar verwondingen.

Mijn moeder durfde eigenlijk niet maar heeft toch een anonieme melding gemaakt bij de kinderbescherming. Hier is dus een onderzoek uit gekomen als excuus heeft mijn oom gezegd dat mijn nichtje op een fiets stang was gevallen dit werd helaas geloofd mijn nichtje durffde niets te vertellen. Enkel werd mijn moeder met naam en toenaam genoemd in dit onderzoek toen begon de ellende pas echt...

Mijn vader was hier boos over en mijn oom nog erger deze was des duivel. Op een dag is mijn oom naar ons huis gekomen toen mijn moeder de deur open deed heeft mijn oom met meerdere vuistslagen haar neer geslagen met de nodige dreigementen wederom mijn vader greep niet.

Nog steeds 3 jaar oud was ik maar nu was de situatie zeer gespannen. Waar mijn vader ook steeds gewelddadiger werd en zijn familie ook en mijn moeder nu voor 2 kinderen moest zorgen besloot zij met mij en nichtje en maar een tas het huis te ontvluchten.

Alleen mijn vader liet dit niet over zomaar over zich heen komen uiteindelijk vond hij ons en is aldaar meerder malen voor de deur geweest met de nodige dreigementen enkel gaf mijn moeder niet op en ze keerde niet meer naar hem terug.

Helaas had mijn vader en oom een troef in handen die mijn moeder niet had een mannetje bij de politie en dit was een aangetrouwd familielid. Deze man ging het even allemaal regelen voor de familie. Met een paar valse aanklachten omdat mijn moeder zowel mij als mijn nichtje niet wou opgeven zijn ze naar het huis getrokken met maar liefst 5 agenten en getrokken wapens zijn ze naar binnen gestormd.

Ook kwam de kinderenbescherming in actie ik werd bij mijn moeder weggetrokken en geplaatst in een kinder-instelling. Mijn nichtje was een misschien nog veel zwaarder lot beschoren ze werd naar huis gebracht naar haar vader en moeder naar die verschrikkelijke man die haar al zoveel leed had aangedaan.

Inmiddels 4 jaar oud daar zit je dan als peuter in een kinder-instelling zonder papa of mama die voor je zorgen mijn moeder mocht mij enkel eens in de 2 weken zien. En ondertussen werd ik volledig onderzocht voor de zaak bij de rechter. Mijn vader verloor ineens interesse in mij en kwam niet meer opdagen.

Ik werd dus onderzocht waar ik volgens de instelling waar ik zat een achterstand had ik kon eigenlijk nog niets zoals kruipen of wandelen praten ook niet of wat dan ook. Er waren dan ook zorgen dat ik mogelijk een hechtingsstoornis had. De rechter oordeelde ik mocht niet terug naar huis en ik werd over geplaatst naar een kinderinternaat ik was een kindje van 4 een kleutertje...

Het was daar niet prettig er gebeurde soms dingen die ik niet begreep wel was ik beste vriendjes met een geestelijk gehandicapt meisje die ook op de groep wonende was. Iedere leeftijds-groep had een eigen gebouw in een soort ronde om een groot grasveld heen. Er was ook een school waar ik dan inmiddels heen ging.

De meeste oudere jongens waren nogal niet echt aardig te noemen zo ben ik overreden door skelters heeft een oudere jongen mij misbruikt iets waar je pas later besef van hebt en liep ik door de slechte verzorging daar een ontsteking op mijn voorhuid op iets wat toen uit voorzorg in het ziekenhuis is weggehaald. En is het konijn die toch echt net als dat meisje mijn beste vriendje was helaas opgegeten door een vos want net voor kerstmis toen ik naar het konijn ging was het kooitje open en lag konijn half verorberd in zijn kooi.

Mijn moeder kwam dus iedere 2 weken langs en mijn vader bleef weg heel die tijd niet gezien. Er was een man die daar werkte die nogal rare dingen deed weer iets waar je later pas besef van hebt. Zo moesten we vaker in de badkamer naakt poseren voor de camera of samen met andere jongetjes spelletjes doen met deze man vooral naakt kan ik je vertellen. Er was maar een leuk iets daar een jonge vrouwelijk begeleidster die ons soms naar buiten de poort mee nam en waar ik dan ook samen met haar mijn eerste ijsje heb gegeten. Nee leuk was het daar echt niet en ook niet al die onderzoeken die je vaak had om te kijken of je wel vooruit ging wat bij mij wel het geval was alleen gelukkig was ik echt niet.

Ik had natuurlijk een voogd alleen tot dan kende ik deze man niet echt wel van gezicht... Ja 5 jaar oud was ik toen deze man met een gezin voor mijn neusje stond en zei met deze mensen ga jij mee op vakantie...

Ver gingen we niet maar dit was wel een leuke tijd ik leerde fietsen eigenlijk in een paar dagen maar en werd door een hommel in mijn keel gestoken en zag voor het eerst de zee en een schip in de verte. Kende eigenlijk alleen maar babyhapjes en vond pizza vies. en sliep in een tent en die mensen waren heel leuk waar ik later wel op terg ben gekomen.

Ik ging weer terug naar het internaat na een paar dagen. Alleen deze mensen kwamen daarna nog vaker langs wat ik eigenlijk niet begreep want ik kende ze niet soms ging met hun naar hun huis voor een dag.

Op een dag kwamen ze me ophalen samen met mijn voogd. Die vertelde dit word jou nieuwe gezin en bij hun ga je wonen. Dit werden dus mijn pleegouders echt afscheid nemen was er niet bij mijn geestelijk gehandicapte vriendinnetje heeft mij wel uitgezwaaid al kon ze niet zo goed zwaaien helaas.

Na een autorit kwam ik bij mijn nieuwe thuis de deur voordeur ging open en daar zaten allemaal mensen heel de woonkamer was vol vol met mensen die ik niet kende ik schrok en wou liever niet naar binnen toe toch werd ik naar binnen geduwd. En al die mensen gaven mij handjes en kusjes iets wat ik helemaal niet leuk vond. Er stond een taart op tafel en allemaal snoep iets wat ik nooit echt goed kende uiteraard door al dat snoepgoed werd het wel wat aangenamer ook niet gek als je 5 jaar oud bent.

Ik kreeg ook mijn nieuwe kamer te zien en ik hoefde nu tenminste niet meer met dat vervelende jongetje op het internaat op een kamer te slapen. Voor een paar dagen ging het goed ik had ook een pleegzus en pleegbroer ze waren een stuk ouder dan mij en die vonden mij wel tof dacht ik.

Zoals ik zei voor een paar dagen ging het goed. Tot op die nacht dat mijn pleegvader schreeuwde naar beneden kwam van de zolder waar mijn pleegouders dus sliepen. Hij was woedend ik snapte het niet ze waren toch zo aardig?

Ik verschuilde me onder me dekens omdat ik niet wist wat er gebeurde en met een beuk vloog de deur van mijn slaapkamer open hij schreeuwde en tierde en wees naar mij ik snapte dit niet. En was verstijfd van angst en begon te huilen met elke stap hij verder kwam hoe banger ik werd tot mijn pleegmoeder hem van mijn kamer weghaalde en zei dat ik moest gaan slapen en dat er iets gebeurd was en dit gebeuren niet mocht vertellen aan wie dan ook.

De volgende ochtend leek het niet alsof er niets aan de hand was. En ik ging naar mijn nieuwe basisschool. Basisschool nummer 2 om precies te zijn ik had een goofy tas gekregen en ging daar naar toe met veel plezier wel een keer ene hersenschudding op gelopen omdat mijn motoriek niet echt goed was ik had nog steeds een achterstand en stotterde veel en werd daar best wel om geplaagd.

Ik probeerde in de buurt vriendjes te maken wat niet echt wou werken omdat ik daar nou nog niet kaas van gegeten had. Ik werd best wel flink gepest al had ik dat niet door want ik wist niet wat dat inhield. Ik mocht soms een dagje mee met mijn moeder eens in de 2 weken en op zich ging het goed behalve dan dat mijn pleegvader soms wel heel raar deed en vaak in de nacht woede aanvallen had wat met de tijd wel verminderende.

Mijn pleegvader was druk bezig met zijn net opgestarte bedrijfje en had het vaak heel druk daarmee. Pleegmoeder was wel lief maar ook een beetje vreemd. Pleegbroer was ook lief en zag mij als een klein broertje maar toch ook wel een beetje als speelgoed. Pleegzus daarentegen had niks met mij en zag me liever vertrekken ze was dan vaak ook gemeen tegen mij. En mijn voogd was in geen velden of wegen te bekennen.

Ik was inmiddels 6 jaar oud had een leuke verjaardag gehad en veranderde weer van basisschool ik had een te grote achterstand en moest naar een Smok-school vanwege mijn achterstand hier door werd ik iedere dag met een busje opgehaald en thuis gebracht iets wat in de buurt wel opviel.

Ook kwam in die tijd ineens mijn vader weer in beeld en die had niet zulke goede plannen in het vooruitzicht. Op de nieuwe school maakte ik wel vriendjes en ging alles goed waar het in de buurt steeds slechter ging ook thuis bij mijn pleegouders werd het steeds slechter de goede tijd was bij deze weer afgelopen.

In de buurt waar ik woonde werd ik steeds vaker het pispaaltje ik werd geschopt en geslagen en vaak voor de gek gehouden tenslotte ik zat nog steeds met een erge achterstand en mijn stotteren maakt het alleen maar erger. Ik had eigenlijk tot op dat moment nog nooit een vriendje thuis bij mijn pleegouders gehad op een dag kwam dus een buurtgenootje daar spelen en toen hij over de rand van de toiletpot plaste wat ik zelf overigens moest opruimen was dat met ingang over vriendjes waren niet meer welkom in het huis van mijn pleegouders.

Mijn vader haalde mij soms op als het hem uitkwam beter gezegd als hij geen geld meer had wel werd ik overladen met cadeaus en niet zuinig ook iets waar mijn pleegouders en hun kinderen dus niet echt blij van werden. De cadeaus werden dan ook zonder pardon de vuilnisbak ingegooid of opgeslagen en dan kreeg ik ze later met kerstmis of verjaardag weer terug in de hoop dat ik dit allang weer vergeten was dat ik het van mijn vader had gehad.

Als ik met mijn vader mee moest dan had ik vaak afspraakjes met mannen of oudere jongens
ik hoop dat men weet wat een afspraakje inhoud, Echt details geven van wat het inhield doe ik liever niet deed veel pijn want het paste eigenlijk niet als je begrijpt wat ik bedoel en er gebeurde wel wat meer dan alleen seks nu snap je ook waarom ik zoveel cadeaus kreeg.

Na een slopende dag werd ik dan weer thuis gebracht. Vaak moest ik ook nog huishoudtaken doen bij mijn pleegouders thuis en hoe gek ook kreeg ik dan ook niets te eten omdat ik al zo door mijn vader verwend was met snoep ze moesten eens weten waar ik verwend mee was...

Inmiddels word ik 7 jaar oud mijn verjaardag werd niet gevierd bij mijn pleegouders wel mocht ik sinds die tijd weekendjes bij mijn moeder slapen wat een waar feest was. Ik kreeg van haar ook cadeaus en had een slaapkamer waar mening kind van zou dromen. Eten wat ik bij mijn pleegouders steeds minder kreeg was bij mijn moeder in overvloed. Ook kreeg ik vaak nieuwe kleding mijn schoenen waren vaak enorm versleten en zo was mijn kleding ook. En ik mocht de hele dag Knightrider en de A-team kijken en soms ging ik naar buiten om te spelen wat wel goed ging en naar de kinderboerderij wat ik altijd leuk vond. Ze had wel nieuwe vriend die gewoon enorm lui was maar wel vriendelijk en altijd op de bank lag te slapen maar het was geen foute man in ieder geval.

Iets wat mijn pleegouders niet op prijs stelde en via de voogd afdwongen dat ik geen nieuwe kleding of speelgoed mee naar huis mee mocht nemen ook mocht ik mijn moeder niet mijn moeder noemen maar enkel bij voornaam noemen als ik dit wel deed stond daar een straf op.

Helaas ging ik weer naar een andere basisschool waar ik na een paar maanden alweer veranderende van basisschool. Deze basisschool de vijfde inmiddels daar ben ik op gebleven tot ik naar het middelbare ging.

Inmiddels word je 8 jaar oud en weer word je verjaardag bij pleegouders niet gevierd en gaat alles steeds meer achteruit kleding voedsel alles word minder ook begint mijn pleegmoeder een nieuwe studie na een hele serie baantjes die allemaal niet lukte. Mijn pleegvader is te druk met zijn bedrijf en hun kinderen zijn inmiddels zo oud dat zelfs pleegbroer geen tijd meer had en mij meer vervelend begonnen te vonden eigenlijk iedereen binnen het pleeggezin had geen tijd en werd steeds meer aan me lot overgelaten. Ook had ik bij familiefeestjes de neiging om me vol te vreten met hapjes en vrat letterlijk alles op puur uit hongersnood en slecht gekleed was nadat men hier naar pleegouders vragen begon over stelen werd het steeds erger thuis. Mijn voogd greep nog steeds niet in terwijl de situatie met de dag verslechterde.

Ik werd wel op scouting gestuurd iets wat redelijk goed ging laten we het erop houden dat ze mild waren voor mij ook werd ik eindelijk naar de logopedie gestuurd om iets met het stotteren te doen. Op mijn nieuwe basisschool wed ik flink gepest ik stonk erg en zag er mager en slecht verzorgd uit. Vaak werd ik op school door een groep jongens in elkaar geslagen en ben zelfs een keer door een ruit heen geduwd en een keer werd ik door een jongen tijdens gymles met een honkbalknuppel op mijn strot geslagen waar door ik bijna stikte... Ook vond ik mijn tas ontelbare keren terug op het meisjestoilet en zoveel meer.

In de buurt waar ik woonde was het ook niet veel beter want ook daar werd ik gepest op sommige punten was dat best wreed ik werd vaak tegen een muur gezet en omdat de meeste buurtgenootjes allemaal op dezelfde vechtsport zaten en ik was hun boksbal dus werd vaak door 2 jongens vastgehouden terwijl een 3de jongen mij in de buik trapte of ik moest op de grond liggen waar ze met fietsen over me heen reden of gewoon op me sprongen. Ik moest dan vaak overgeven alleen op een punt voelde ik de pijn gewoon niet meer.

Steeds vaker werden er op de basisschool vragen gesteld tenslotte zag ik er niet uit als een gewoon kind er werden meldingen gemaakt naar Jeugdzorg waar ik dus onder viel ik had van pleegouders duidelijke instructies gekregen dat ik niets mocht zeggen. Wat ik dan ook deed
natuurlijk ook mijn moeder maakte zich grote zorgen en meldde dit naar de voogd en Jeugdzorg geregeld.

Er werd niets ondernomen vanuit Jeugdzorg op een bepaalde manier waren voor hun de pleegouders heilig waar niet aangekomen mocht worden. Ook als ik onder de blauwe plekken zat werd er niets gedaan pleegouders gaven mijn onhandige motoriek de schuld en dat werd dan geloofd.

Je word 9 jaar oud niets veranderd behalve dan dat ik begin te automutileren veelal met verstikking of mezelf vastbinden en net zolang trekken tot de striemen in mijn polsen stonden het gaf een soort van rush die ik ontdekte had toen ik tijdens een van de afspraakjes die mijn vader geregeld had en dat dus op die manier ontdekte. Ja het gebeurde geregeld dat mijn vader mij dus nog ophaalde ook daar werd niet op ingegrepen misschien ook wel omdat niemand het door had.

Bij mijn pleegouders waren dan strikte regels die ver gingen. Echt uiting aan die regels geven doe ik liever niet wel begon er steeds meer te veranderen naar mate ik dan ouder werd. Niet in de positieve zin nee het ging alleen maar achter uit. Een schril contrast hun bedrijf liep beter en er kwam geld binnen en zo ging hun levensstijl flink omhoog. Liep ik er steeds slechter bij en werd er steeds meer geweld gebruikt jegens mij.

Mijn moeder had het zwaar hiermee maar kon niets beginnen. Ze moest me eens in de weken over een weekend bij haar hebben. Die weekenden leefde ik voor en met het eten dat ik bij haar kreeg hield ik het tenminste uit voor de komende 2 weken die dan weer volgde. Ik werd inmiddels 10 jaar oud...

Op een punt moest ik mee met de scouting voor zomerkamp mijn eerste keer alleen op zonder controle van mijn pleegouders. Voor vertrek werd er heel duidelijk door mijn pleegouders gezegd geen woord over wat er gebeurt hier in dit huis. Na een paar klappen in mijn gezicht had ik dat commando begrepen.

Toen na 10 dagen ik terug kwam dacht ik dat we weer naar huis gingen. Dat was niet het geval terwijl ik dus op zomerkamp was geweest waren mijn pleegouders verhuist naar een heel andere buurt en toch wel flink uit de buurt waar ik woonde.

Ik wist van niets en kwam dan in het nieuwe huis aan. Een groot vrijstaand huis met een giga achtertuin en het was enorm groot. Er stonden veel nieuwe meubels ook bij mijn pleegzus en pleegbroer. Ik kende dus niet eens mijn nieuwe kamer maar de inrichting was er niet veel veranderd alleen een nieuw bed. Ik had wel spullen maar deze waren bijna allemaal verdwenen. Ik had een bureau en een bed en een nachtkastje niets persoonlijk stond er meer in deze nieuwe kamer. Mijn ader verdween weer uit beeld hij wist niet meer waar ik woonde en de voogd had hem dat niet laten weten een geluk bij een ongeluk

Na een paar dagen ging ik weer naar de basisschool waar ik op zat inmiddels werkte mijn pleegmoeder ook. Mijn school lag nu best ver dus iedere ochtend werd ik zoals vertrouwd door een busje naar school gebracht en weer thuis gebracht.

Ik was die dagen nog niet buiten geweest iets wat toen nog niet mocht dus ik heb alleen als ik naar school ging in het busje de buurt gezien en deze kwam mij heel bekend voor. Hier woonden mijn moeder!

Als ik thuis kwam was niemand thuis want hun kinderen werkte inmiddels ook al. Meestal moest ik flink wat uurtjes buiten wachten. Dus na een paar dagen van wachten tot hun thuis kwamen. Ging ik zwerven over straat wat opviel bij enkele buurtbewoners in de nieuwe wijk waar ik woonden na een paar klachten. Kreeg ik de nieuwe regel. Ik moest als ik thuis kwam in de achtertuin wachten tot hen thuis kwamen.

Meestal kwamen ze pas veel later thuis soms kwam mijn pleegbroer weleens eerder terug alleen vaak viel hem het niet op dat ik buiten stond te wachten of wel dat weet ik eigenlijk niet.
Als ik dan naar binnen mocht moest ik naar boven en daar blijven tot etenstijd dan kreeg ik meestal te eten en moest weer naar boven of huishoudtaken doen.

In vakanties was het ook niet veel beter. Ik mocht wel naar buiten sterker ik werd naar buiten in de tuin gezet ongeacht welk weer het was. Soms ging ik dan toch stiekem weg ik moest tenslotte 10 uur per dag dan buiten zijn. Ik zwierf overal en kwam dan vaker mijn moeder tegen soms ging ik dan naar de kinderboerderij als het enorm koud was om mee te helpen en

Zij liet mij spelen met haar hond en gaf me eten meenemen naar huis durfde ze niet op een punt kwamen mijn pleegouders hier achter na klachten en de voogd gaf aan dat ik het niet mocht doen mijn moeder werd gedreigd dat ze mij niet meer mocht zien als ze buiten de weekenden mij zag dus zij durfde niet meer.

Ik werd 11 jaar oud en niets veranderde ik wel ik werd een puber op een punt begon ik me te verzetten tegen alles de mishandeling de manier hoe men met mij omging. Na een pak slaag wou ik het huis uit vluchten toen dat gebeurde werd ik door mijn pleegvader in de kraag gevat en op de grond geduwd met zijn handen om mijn nek heen en hij bleef doorduwen waarop ik het bewustzijn verloor nadat ik bij wou kwam wou ik weer vluchten ik rende door de woonkamer de gang en probeerde de deur op te krijgen deze was op slot want de voordeur had namelijk 3 sloten.

Toen kwam mijn pleegbroer die me tegen de muur drukte en me weer bij mijn nek pakte en dreigde dat als ik weg zou lopen hij mij zou vinden en zou vermoorden toen kreeg ik nog een paar klappen en moest maar gaan slapen. Dit soort dingen gebeurde vaak te vaak, Soms begon te schreeuwen uit zodat ze van me afbleven hoe harder ik schreeuwde hoe harder ik gemept werd.

Dag in dag uit... En niets werd er gedaan op een punt kreeg ik een vriendje uit de buurt ik moest goed uitkijken dat zijn ouders niet door kregen wat er speelde thuis en toch kwamen ze er achter dat er iets met mij speelde. Zijn moeder belde met haar klachten naar de kinderbescherming. De voogd kreeg de klachten door en heeft met naam en toenaam tegen pleegouders gezegd wie dit waren toen was het afgelopen ik mocht enkel naar school en buiten de familie aangelegenheden en mijn moeder met niemand contact of naar buiten toe.

Het was mijn pleegzus die dit het als eerste door de telefoon te horen kreeg van de voogd ik was op mijn kamer zoals altijd. Ze kwam door de slaapkamerdeur pakte me bij de haren en trok me met mijn haren van de trap af op een punt liet ze los en viel ik van de trap ik viel met mijn hoofd tegen de verwarming aan maar was nog wel bij bewustzijn. Ze bleef niet zolang op mij instampen Ik heb toen een rib gebroken en ene zware hersenenschudring opgelopen dat weet ik zeker maar ik heb er nooit medische hulp voor gehad.

Ik was nu midden 11 en het leven meer dan zat. enkele dagen moest het hele pleeggezin weg en ik bleef alleen achter. Toen ze weg gingen en ik alleen op mijn kamer moest blijven en de auto hoorde weg gaan. Liep ik naar beneden pakte een mes een drukte deze op mijn pols. Op dat moment begon het bloedde alleen schijnbaar hadden mijn pleegouders voor de deur gewacht of ik wel op mijn kamer bleef wat dus niet zo was. Ik was net te laat om mijn slagaders te raken. ze stormde naar binnen en stuurde mij naar boven.

Pas op school werd duidelijk toen ze mijn verwondingen opvielen werd er echt actie ondernomen. Pleegouders gaven toe dat ik in hun ogen lastig was en bereid waren om mij te 'helpen'...

Alleen ieder voorstel werd afgewezen groeps-gesprekken therapieën noem het maar op enkel een gastgezin vonden zij goed en daar ging ik dan weleens heen en dat waren goede mensen. maar meer werd er niet gedaan ook de voogd deed verder niets en liet alles over aan mijn pleegouders alle beslissingen lagen in hun handen.

Dan word je 12 jaar oud inmiddels ging ik al naar de middelbare school en leraren merkte wel op dat er zeker iets speelde en gingen erop vragen stellen die ik niet kon beantwoorden uit angst. Op school konden ze niets met mij ik was vaak moe en te stil soms vonden de leraren het niet juist dat ik niet reageerde op hun vragen waar ik dan weer door probeerde te vluchten.

Op een dag liep ik weg van school ik was in de ochtend voor school weer flink gemept de leraar was niet in een goede bui en omdat ik niet snel genoeg reageerde op zijn vragen tijdens les pakte hij mij in de nek ik raakte in paniek en probeerde te vluchten waarop hij me nog vaster in de nek pakte ik ontsnapte daaraan. En vluchten naar buiten toe een bos in er is een hele zoektocht geweest naar mij en pas naar uren vonden ze mij ik wou niet weg alleen ging toch... Was ik maar dood dacht ik toen

Ik werd geschorst van school en mocht ook niet meer terugkomen nu zat ik dus thuis bij pleegouders het was vlak voor de grote schoolvakantie daags er naar kwam mijn voogd in de avond met mijn pleegouders. Zoals altijd vroeg hij niet naar mij.. En mocht ik ook niet bij het gesprek zijn zoals altijd.

Na enkele weken werd ik opgehaald door de voogd en afgezet bij een internaat met een vuilniszak kleding en een paar foto's, Was daar mee het hele verhaal afgelopen? bij lange na niet dit was pas het begin... Van meer.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 22:15 schreef Scuidward het volgende:
Hij is wel lang maar begint al vrij heftig. Hoe sta je nu in het leven? Want je verhaal eindigt daar niet zie ik.

Hoe ik in het leven sta? Geen flauw idee even nu en het eindigt ook niet dit is pas 12 jaar van mijn leven.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 22:15 schreef Seam het volgende:
Heftig verhaal als het waar is, maar wat is je nu bedoeling?

Ik heb er geen bedoeling ermee iets te behalen maar wel om naar buiten te brengen hoe het ging.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 22:24 schreef Scuidward het volgende:

[..]

Heb je in elk geval een prettige omgeving? Want ik weet niet hoe oud je nu bent, maar ik mag toch hopen dat het niet nog eens 12 jaar is door gegaan? Kan je nu ergens op bouwen?

Nu wel. 24 jaar dit is voor langer dan 11 jaar door gegaan en misschien anders maar nog even erg en daar stonden pleegouders zeer centraal in, Het kost moeite om dit op papier te zetten en ik tot hier al gekomen en op mezelf kan ik bouwen.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 22:28 schreef MAHL het volgende:

[..]

Van zich afschrijven denk ik.

TS, overduidelijk zit je er nog enorm mee. Misschien is het een goed idee om de hulp van een psycholoog te zoeken?

Daar ben ik al mee bezig volgende week is mijn eerste afspraak.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 22:48 schreef bert_van_dirkjan het volgende:
Walgelijk verhaal, heb je nu een baan/diploma?

5 verschillende middelbare scholen op de laatste een VMBO diploma. Verder geen werk op het moment.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 23:15 schreef Sandersson het volgende:
Potentieel gevalletje waarbij het nog wel eens compleet uit de hand kan lopen. Ik zou het in ieder geval goed begrijpen als je het pleeggezin van toen nu zou vermoorden. En dit meen ik eerlijk gezegd ook nog.

Heeft bloed vergieten ooit iemand verder gebracht in zijn leven op een goede manier?

Nee.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 23:22 schreef _piwi_ het volgende:

[..]

Breng hem nu niet op ideeën...

Heftig verhaal zeg... In wat voor omgeving leef je nu? Heb je nu wel vrienden?

Gewoon in een huis in een straat zoals zovelen.

Nee en de vrienden die ik had hadden een vergelijkbare achtergrond je kunt wel raden wat er met hen is gebeurt.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 23:38 schreef Maanvis het volgende:
Tering wat een verhaal! Ik ga er vanuit dat het echt is, alhoewel ik niet echt begrijp hoe jij nog kunt weten wat er als baby allemaal met jou gebeurde.

Over dat bloedvergieten; dat heeft inderdaad geen zin. Sterk dat je zo denkt, ik had dat niet gekund. Aan de andere kant kunnen die pleegouders en je vader nu wel vrolijk en vrij rond blijven lopen en dat vind ik ook niet terecht. Is er ooit aangifte oid gedaan?

Niet zo lang terug is mijn moeder dan met veel moeite toch eens gaan praten omdat ik dus dat alles gewoon in beeldvormen in mijn hoofd heb vanaf mijn derde levensjaar. En het match...

Pleegouders wel vader niet want hij is er niet meer. Het enigste wat in al die tijd is een excuus richting mijn moeder jaren geleden, Dat de voogd haar niet zo behandelt moest hebben maar dat het voor Jeugdzorg klaar was want de voogd had binnen Jeugdzorg een andere functie en daarmee was het voor Jeugdzorg klaar en ik was toen net 18 overigens.

En dat weet ik ook pas enkele weken. En zoals al aangeven ben ik wel aan het denken om er verder mee te gaan maar de vraag is of ik dat wel nu aankan. eerst naar de hulpverleners dat zeker...

quote:

Op woensdag 1 februari 2012 01:14 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Dat is een begin. Je kunt het OP uitprinten en meenemen. Een jeugd vol verwaarlozing en mishandeling. Ik hoop voor je dat je snel in goed spoor weet te geraken, met voldoende steun en mogelijkheden om je leven verder op te bouwen.

Om iets om handen te hebben is vrijwilligerwerk bij een kinderboerderij misschien te overwegen.

We zullen zien over een paar dagen wat ze samen met mij eraan kunnen doen

quote:

Op woensdag 1 februari 2012 04:06 schreef jeppa11 het volgende:
Wooow wat een verhaal zeg ik heb het echt vol ongeloof zitten lezen. Dat zulke mensen bestaan zeg. De ene ellende uit, de andere in. Ik ben blij om te horen dat het nu toch beter met je gaat.. Ik ben ook erg benieuwd naar deel 2, uiteraard als jij er pas aan toe bent. Misschien een idee om naar een uitgeverij te gaan? Kan je het van je afschrijven en op die manier misschien ook goed verwerken en misschien toch nog wat inkomsten verdienen. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en geluk toe in je verdere leven!

Ze bestaan... Ik hoef er geen geld mee te verdienen en een boek, Is nou ook niet wat ik wil hoor, Niet zo veel zin in eigenlijk.

quote:

Op woensdag 1 februari 2012 02:10 schreef -Strawberry- het volgende:
Wow Ayumu, ik wist wel dat je wat had meegemaakt maar dit? Heftig. Kan er ook moeilijk iets zinnigs over zeggen, behalve dan dat ik hoop dat je het ooit zal verwerken en het geen impact meer hoeft te hebben op je verdere leven, al zal zoiets je altijd wel bijblijven.

Dat zal altijd bijblijven alleen waar ik voor uit moet kijken is dat ik mezelf niet over de klink jaag net als anderen en dat gebeurt niet want dan hebben de verkeerde mensen ''gewonnen'' en dat gaat niet gebeuren

quote:

Op woensdag 1 februari 2012 07:39 schreef Cassandra87 het volgende:
Jeetje lieve ayumu ik had al veel respect voor je maar dat is nog groter..
ik heb met een brok in mijn keel gelezen.
Wij zitten sowieso te dubben op welke manier kinderen in ons leven passen en pleegouder worden was een optie maar zal het tzt echt serieus overwegen, zeker na het horen van jouw verhaal.. Dat zulke afgrijselijke nensen kinderen mogen opvangen..

je bent echt ontzettend sterk

Als je er toe in staat ben om pleegkinderen op te nemen en van jezelf weet dat je dat met goede bedoelingen wil doen, Moet je zeker dat in overweging nemen. Je hebt ook weekend gezinnen en noem maar op dus mogelijkheden genoeg

-

En ja verder bedankt voor het lezen en de reacties, Of er een deel 2 komt misschien in de toekomst.

quote:

Op zondag 12 februari 2012 04:22 schreef kingtoppie het volgende:
Pff jeez..

Je zou wel een boek kunnen schrijven denk ik.

Ja dat is waar maar daarom loop ik nu ook bij de hulpinstanties rond, Waar ik me dan weer schaam maar dat hoeft eigenlijk niet

Over 10 dagen hoor ik pas meer...