Huizenmarkttopic #180: Wie de boot gemist heeft gaat niet het schip in

quote:

Op dinsdag 31 januari 2012 23:21 schreef Bijvlagenzinvol het volgende:

[..]

Xeno.... En dat doen ze dan door,je de duimschroeven aan te draaien zodat er minder overblijft om af te lossen?

_{Maak van 'imo' dan op zijn minst 'imho'...}

quote:

Op woensdag 1 februari 2012 00:08 schreef Dinosaur_Sr het volgende:

Exact zo werken de voorwaarden van een hypotheek ook. Ben je te goeder trouw, is er niks aan de hand. Die voorwaarden zijn dan ook zo geschreven voor gevallen waarbij de hypotheeknemer niet te goeder trouw is. Vul maar in welk deel van het spectrum je zelf zit (hint: in de regel geldt dat zo de waard is hij zijn gasten vertrouwd )

quote:

Op woensdag 1 februari 2012 08:14 schreef Whuzz het volgende:
Wow. Log ik net in, wordt ik zo in een time-warp-vortex gezogen naar 100 topics terug joh!

quote:

Op woensdag 1 februari 2012 09:01 schreef RemcoDelft het volgende:

Hier kijken ze dus alleen naar de huizen die verkocht worden, terwijl de overgrote meerderheid dat na veel meer dan 9 maanden nog niet is. Dat vertekent het beeld wel.

quote:

Op woensdag 1 februari 2012 12:45 schreef Bankfurt het volgende:

[..]

Er wordt niets vermeld what-if bij bijv. HRA-afschaffing;

bijvoorbeeld wat zou kunnen, bij afschaffing HRA 2015-2025:

Randstad: minus 50% t.o.v. HEDEN

Elders: minus 30 tot minus 70% t.o.v. HEDEN

De Rabobank is wel erg moedig door het percentage van 30% daling op DIT moment al voor te spiegelen; misschien een signaal van hun kracht, of .. bluf. De toekomst zal het leren.

quote:

'Huizenprijs daalt met 30 procent'

DEN HAAG - De prijs van koopwoningen blijft nog jaren dalen.

De komende vier jaar neemt de gemiddelde prijs per jaar met 3 tot 5 procent af. In 2015 is een gemiddelde koopwoning in Nederland 20 tot 30 procent goedkoper dan tijdens de topperiode halverwege 2008. Dat voorspelt Rabobank in een nieuw rapport over de perspectieven van de bouwsector.

De mate waarin de prijzen verder dalen is afhankelijk van de ingrepen in het huidige woningmarktbeleid.

In de zomer van 2008 kostte een gemiddelde bestaande woning ruim 259.000 euro en dat is inmiddels teruggelopen naar ruim 233.000 euro. De periode dat een huis te koop staat, loopt almaar op en is nu ongeveer negen maanden.

Makelaarsvereniging NVM stelt dat een derde van de huizen die te koop worden aangeboden, nu te hoog geprijsd is.

Rogier Spoel, manager bij VBO-makelaars, zegt dat het scenario van aanhoudende prijsdalingen bewaarheid kan worden 'als de politiek geen besluit neemt dat voor de komende twintig, dertig jaar zekerheid geeft op de woningmarkt'.

NVM-woordvoerder Roland Kimman vindt de Rabo-voorspelling te somber. "We moeten uitkijken dat zulke ramingen geen zichzelf versterkend effect krijgen." De makelaarsvereniging raamt een daling van 5 procent dit jaar, en 2,5 procent volgend jaar.

Hugo Priemus, oud-hoogleraar woningmarkt, is niet verbaasd. "Het Internationaal Monetair Fonds heeft er al op gewezen dat Nederland in vergelijking tot andere Europese landen een uitzonderlijk lange periode van huizenprijsstijgingen heeft doorgemaakt. De prijsdaling kan dus ook wel eens langer duren dan tot 2015. Als een kabinet flinke economische hervormingen doorvoert, door bijvoorbeeld de arbeidsmarkt te flexibiliseren, dan komt er een grote vraaguitval op de huizenmarkt en dalen de prijzen verder."

Rabobank stelt dat de bouwsector zich voorlopig niet kan herstellen van de crisis. Rabo-onderzoeker Leontien de Waal stelt dat de sanering van de sector nog niet is afgerond, ondanks een reeks faillissementen. Ze houdt rekening met het scenario dat grote beursgenoteerde bouwbedrijven de komende tijd opsplitsen in kleinere, gespecialiseerde spelers.

bron: De Stentor

quote:

Jouw huis, mijn huis

De buurman gaat het schip in met zijn dure hypotheek. Wij niet. Net als zoveel huizenbezitters wiegen de redacteuren van HP/De Tijd zichzelf in slaap in hun onverkoopbare huis, terwijl hun hurende collega’s met leedvermaak toekijken. Slechts één redacteur ziet in de verte een ijsberg opdoemen: ‘Ik ben het haasje. Nout Wellink, bedankt.’

Sommige mensen hebben gewoon geen talent voor financiële beslissingen. In 2000 ging ik na lang aarzelen toch ook maar in aandelen, op een moment dat de kenners allang schaterlachend waren uitgestapt. Binnen de kortste keren was eenderde van mijn inleg verdampt. Eind 2007 zocht ik een veilig huis om mijn dochter – parttime – in groot te brengen. Ik wilde een kindvriendelijke buurt, die zich toch op twaalf minuten fietsafstand van het Spui bevindt. Oud-Zuid viel af wegens te duur. De Watergraafsmeer haalde ik net, met een tophypotheek van 272.000 euro – het appartement zelf kostte 241.000 euro. “Is het wel verantwoord?” had ik een collega gevraagd die als huizenmarktexpert te boek stond. “Ja hoor,” stelde hij me gerust. “Mensen moeten altijd blijven wonen, nietwaar?” Dat was zo. En op de dag dat de deal rondkwam, las ik dat de huizenprijzen in Amsterdam het voorbije jaar met zeventien procent waren gestegen. De verwachting was dat dat in 2008 wederom het geval zou zijn. Misschien word ik nog wel eens rijk, jubelde ik.
Via een ondoorgrondelijk spaar/beleggings/ levensverzekeringsproduct met een sterke woekerpolisodeur zou ik binnen dertig jaar 55.000 euro aflossingskapitaal opbouwen, de rest was aflossingsvrij. Ik ging de ING 1130 euro per maand aan rente betalen en SNS Reaal, waar ik die 55.000 euro had ondergebracht, 71 euro. Van de fiscus kreeg ik 430 euro retour. Netto woonlasten aldus: 770 euro, plus 75 euro voor de kas van de VVE. Dat was te doen. En als ik groter wilde gaan wonen, kon ik mijn flink in waarde gestegen huis altijd voor minimaal 271.000 euro verkopen, wist ik. Tjonge, wat voelde ik me safe. Toen. Ik woon in een goede buurt, zoals dat heet. Er wonen veel (halve) BN’ers en mijn straat heeft een heuse fontein. Maar mijn appartement uit 1910 is slechts 62 vierkante meter groot. Ik heb een balkonnetje op het zuiden waar precies één stoel op past. Mijn bovenburen bepalen hoe laat ik wakker word, namelijk als zij uit hun bed stappen en richting Senseo snellen. Mijn huis is groot genoeg voor anderhalve bewoner: ik en mijn dochter. Maar samenwonen met een nieuwe liefde? Onmogelijk.
Het grote probleem is: ik kan niet weg. Een soortgelijke woning staat al driekwart jaar voor 229.000 euro te koop, een groter appartement aan de overkant zelfs voor 219.000 euro (zonder verwarming, dat wel). Ik heb er nog nooit een aspirant-koper kunnen ontwaren. En de huizenprijzen zullen volgens alle prognoses voorlopig blijven dalen. Ik ben, kortom, het haasje. Nout Wellink, bedankt.Toch probeer ik van mijn huis te houden. Mijn dochter voelt zich er fijn en ik doorgaans ook. En mijn fiets kan ik zonder slot in het rek plaatsen – ik heb het terugkerend van het Spui diverse keren gedaan. Ik heb zelfs een keer ongestraft een hele nacht een jasje van driehonderd euro over mijn stuur laten hangen. Dus zeg ik: leve de Watergraafsmeer! Maar in de etalages van makelaars kijk ik niet meer. Uit zelfbescherming.

bron: HP de tijd