'Heb' je een stoornis of omschrijft de stoornis wie je bent?

Door mijn stoornis kan ik niet op die manier meedraaien in de samenleving zoals ik dat zou willen. Het 'verstoort' mijn leven dus eigenlijk. Dus ik heb een stoornis.

quote:

Op zaterdag 11 februari 2012 19:17 schreef Canillas het volgende:
Dat zijn allemaal goede vragen die je stelt maar uiteindelijk telt alleen de vraag of jijzelf er klaar voor bent om dingen echt anders te gaan doen, zolang je je blik op deze manier blijft richten op 'de rest' lever je in op je eigen ontwikkeling en ontplooiing.

Tuurlijk niet, het is geen externaliseren. ( Althans in de manier hoe jij het bedoeld )

Als je iets ziet en denkt is dat niet altijd wat de psychologie denkt..dat heb ik al eerder geprobeert duidelijk te krijgen.

Ik groei in mijn eigen proces en deel dingen weer met anderen terwijl ik doorga, is dat een vreemde gedachte of vreemd gedrag ?

Verder is dat trouwens een kortzichtige visie vind ik, omdat je er nu bijna vanuit gaat dat de wereld eigenlijk wel voldoet zoals die nu draait ? Maar dat de schoppers zo wil ik het maar even omschrijven, zich wellicht niet helemaal lekker voelen en dus maar beter kunnen veranderen, als ik het verkeerd uitleg graag even een reactie met verbeteringen.


BTW: Ik groei hier juist door, en doe ook wat ik leer. Dat is ook de bedoeling van leren, namelijk toepassen. Dat is alles wat je hoeft te doen.

[ Bericht 15% gewijzigd door Gertje-Plongers op 11-02-2012 19:54:35 ]

quote:

Op zaterdag 11 februari 2012 19:32 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Tuurlijk niet, het is geen externaliseren.

Als je iets ziet en denkt is dat niet altijd wat de psychologie denkt..dat heb ik al eerder geprobeert duidelijk te krijgen.

Ik groei in mijn eigen proces en deel dingen weer met anderen terwijl ik doorga, is dat een vreemde gedachte of vreemd gedrag ?

Zo bedoelde ik het niet, wat ik bedoel is dat je het hebt over de maatschappij en wat die zou moeten doen, daar kunnen je ideeën over hebben maar uiteindelijk doet de maatschappij 'gewoon' wat de maatschappij doet. Het zou zonde zijn als wat je wilt doen af laten hangen van wat de maatschappij doet/vind, en niet voor je eigen originele ideeën gaat, ik zeg niet dat jij dat doet maar meer in het algemeen bedoeld

Ik begrijp wat je wilt zeggen daarmee. Maar zo eenvoudig is het niet. Als de maatschappij deterministisch ( zonder vrije wil ) is wel ja. Maar dat is de maatschappij dus niet.

Dus vind ik persoonlijk dat het wel nut heeft, of het effect heeft is een andere vraag.

Mijn eigen ideeën zijn er trouwens niet, ik vind het belangrijk bijvoorbeeld om inzicht en wijsheid te verwerven in het leven. Dit stel ik boven persoonlijk gewin.

[ Bericht 24% gewijzigd door Gertje-Plongers op 11-02-2012 23:01:13 ]

Het maakt verder ook niet uit of iemand wel of niet een stoornis is of heeft, naar mijn mening. Iemand met een persoonlijkheidsstoornis heeft eigenlijk gewoon hele nare of belemmerende persoonlijkheid.

De vraag dat TS (Maanvis) beter had kunnen vragen, is het mogelijk dat iemand uit zijn of haar stoornis uitgroeit? Of kan iemand een manier vinden om met een persoonlijkheidsstoornis een manier vinden om toch alles uit het leven te halen wat een normale persoon zou willen behalen? (Intimiteit, goede baan, betrouwbare vrienden, enz). Stel een jongen wordt gediagnosticeerd met afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Kan hij uiteindelijk zijn eigen weg vinden?

Verder vind ik wel dat er rekening moet worden gehouden met mensen met een stoornis, maar het mag geen excuus-brief zijn. Iemand met ASPD moet nog steeds naar de gevangenis/TBS als hij een moord pleegt.

Met bijvoorbeeld autisme of schizofrenie kan het gewoon heel lastig zijn om uiteindelijk je weg in het leven te vinden. Ik weet niet of je uit de problemen die deze stoornissen geven echt kunt "groeien", veel zit gewoon in je en zul je de rest van je leven bij je dragen.

De nadruk met dit soort dingen moet richting voorkomen zijn. Dat is altijd beter dan genezen. Dat geldt voor alle problemen op elk vlak.

Maar als je eenmaal een probleem hebt dan is het veel moeilijker om weer 'normaa'l te worden, als dat al kan.

quote:

Op zaterdag 11 februari 2012 23:21 schreef Gertje-Plongers het volgende:
De nadruk met dit soort dingen moet richting voorkomen zijn. Dat is altijd beter dan genezen. Dat geldt voor alle problemen op elk vlak.

Maar als je eenmaal een probleem hebt dan is het veel moeilijker om weer 'normaa'l te worden, als dat al kan.

Hoe kun je autisme voorkomen?

quote:

Op zaterdag 11 februari 2012 23:23 schreef Riddler86 het volgende:

[..]

Hoe kun je autisme voorkomen?

Geen idee, ik ben geen wetenschapper met voldoende kennis. Maar dat doet het voorstel geen zeer. Voorkomen is nu eenmaal beter, niet gezegd dat dat met alles kan op dit moment.

In de toekomst is dit misschien wel mogelijk naarmate er inzicht in de oorzaak komt. Ik heb trouwens ook geen idee in hoeverre autisme biologisch is of een ontwikkelingsstoornis ? Heb jij een idee.

quote:

Op zaterdag 11 februari 2012 23:31 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Geen idee, ik ben geen wetenschapper met voldoende kennis. Maar dat doet het voorstel geen zeer. Voorkomen is nu eenmaal beter, niet gezegd dat dat met alles kan op dit moment.

In de toekomst is dit misschien wel mogelijk naarmate er inzicht in de oorzaak komt. Ik heb trouwens ook geen idee in hoeverre autisme biologisch is of een ontwikkelingsstoornis ? Heb jij een idee.

Autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis die een genetische basis heeft. Als je het hebt betekent dat vaak dat het ook in de familie zit.

Ik denk dat als je het eenmaal hebt dat het dan erg lastig wordt om het ooit helemaal te kunnen genezen.

Voorkomen zou dan al voor de zwangerschap moeten gebeuren denk ik.

Maar ja, de menselijke technische en medische ontwikkeling staat nog maar in de kinderschoenen, wie weet wat ze over 100 / 1000 of misschien wel 10.000 jaar wel niet allemaal kunnen.

quote:

Op zaterdag 11 februari 2012 19:32 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Verder is dat trouwens een kortzichtige visie vind ik, omdat je er nu bijna vanuit gaat dat de wereld eigenlijk wel voldoet zoals die nu draait ? Maar dat de schoppers zo wil ik het maar even omschrijven, zich wellicht niet helemaal lekker voelen en dus maar beter kunnen veranderen, als ik het verkeerd uitleg graag even een reactie met verbeteringen.

Het gaat er denk ik niet om of de wereld 'voldoet' of niet, en ook niet of we het zo zouden moeten willen hebben maar dat het is zoals het is, we hebben maar 1 wereld en vinden dat op het moment anders zou moeten zijn dan ie is, is vrij zinloos.

Dat neemt niet weg dat het goed en nuttig is om na te denken over hoe het beter kan om daar dan naartoe te werken en je daar voor inzitten, maar het is anders om dat te doen vanuit negativiteit (dit is klote zo) dan vanuit acceptatie; het is nu zoals het is, wellicht dat het beter kan, laten we daarmee aan de slag gaan

Als je een schopper bent en je niet lekker voelt bij hoe het gaat dan ben je gericht op het negatieve en ben je niet bezig vanuit acceptatie, dat is dus iets waar je als schopper zelf iets mee kunt doen, voor jezelf om vanuit acceptatie en positiviteit te gaan handelen en voor je/de wereld om er positieve dingen mee kunt bereiken. Denk dat het ieders taak en verantwoordelijkheid is om een passend en voldoeninggevend bestaan voor zichzelf op te bouwen en dat is daar een onderdeel van.

quote:

Op zaterdag 11 februari 2012 19:20 schreef Riddler86 het volgende:
Door mijn stoornis kan ik niet op die manier meedraaien in de samenleving zoals ik dat zou willen. Het 'verstoort' mijn leven dus eigenlijk. Dus ik heb een stoornis.

Blijft de vraag, ben jij (of wie dan ook, behept met een zogenaamde 'stoornis') ziek, of is de maatschappij dat?

It is no measure of health to be well-adjusted to a profoundly sick society!

Dit is psychologische oorlogsvoering van de bovenste plank: Mensen die van zichzelf denken dat ze mentaal ziek zijn, zijn makkelijk onder controle te houden. Ze hebben het geloof in hun eigen denkbeelden verloren, dus zullen niet in opstand komen.

[ Bericht 6% gewijzigd door beestjuh op 12-02-2012 08:59:24 ]

quote:

Op zondag 12 februari 2012 08:47 schreef Canillas het volgende:

[..]
Het gaat er denk ik niet om of de wereld 'voldoet' of niet, en ook niet of we het zo zouden moeten willen hebben maar dat het is zoals het is, we hebben maar 1 wereld en vinden dat op het moment anders zou moeten zijn dan ie is, is vrij zinloos.

Nee, daar ben ik het niet volledig mee eens. Althans niet op de manier hoe jij het stelt. Namelijk dat alles maar gewoon zal moeten gaan zoals het gaat omdat het nu eenmaal de realitieit is.

Juist als er signalen zijn die vragen om aandacht dan is het zaak om daar naar te kijken. Al zeg je hetzelfde, is het alleen niet helemaal hetzelfde.

Namelijk iets vinden vind jij al nuttelooos ? Al relativeer je het in je verdere bericht. En zet je het om naar een stuk realisme. Toch vind ik het verhaal niet overtuigend genoeg, en denk ik dat juist de schoppers nodig zijn voor bewustwording ergens van, soms.

Ik hoop dat je de nuance er uit kunt halen, ik vind het moeilijk om het precies goed uit te leggen namelijk . Ik zie dus eigenlijk een klein verschil tussen realisme en de wel-overdachte en constructieve benandering van om het even welk probleem dan ook, die deel ik ook overigens. Alleen vind ik niet dat dat altijd en overal geldt, namelijk omdat anders er geen dynamiek zou zijn. Als alles zo vanzelfsprekend was geweest dan waren er geen problemen ?

Soms is het nodig om beide te accepteren en door collisie bij elkaar te komen. Dat is het verschil denk ik.

quote:

Dat neemt niet weg dat het goed en nuttig is om na te denken over hoe het beter kan om daar dan naartoe te werken en je daar voor inzitten, maar het is anders om dat te doen vanuit negativiteit (dit is klote zo) dan vanuit acceptatie; het is nu zoals het is, wellicht dat het beter kan, laten we daarmee aan de slag gaan

Het is ook vanuit acceptatie voor de meesten ? Dat iets begint met onvrede of met een Wat is het toch klote gevoel

Veranderd niets aan de intentie ervan en ook niet aan de kracht ervan ?

quote:

Als je een schopper bent en je niet lekker voelt bij hoe het gaat dan ben je gericht op het negatieve en ben je niet bezig vanuit acceptatie, dat is dus iets waar je als schopper zelf iets mee kunt doen, voor jezelf om vanuit acceptatie en positiviteit te gaan handelen en voor je/de wereld om er positieve dingen mee kunt bereiken. Denk dat het ieders taak en verantwoordelijkheid is om een passend en voldoeninggevend bestaan voor zichzelf op te bouwen en dat is daar een onderdeel van.

Mee eens.

Je moet vanuit acceptatie en positiviteit werken, anders is het inderdaad nutteloos.

If you aint smiling you're doing it wrong..

[ Bericht 4% gewijzigd door Gertje-Plongers op 13-02-2012 10:19:46 ]

quote:

Op zondag 12 februari 2012 08:52 schreef beestjuh het volgende:

[..]

Blijft de vraag, ben jij (of wie dan ook, behept met een zogenaamde 'stoornis') ziek, of is de maatschappij dat?

It is no measure of health to be well-adjusted to a profoundly sick society!

Dit is psychologische oorlogsvoering van de bovenste plank: Mensen die van zichzelf denken dat ze mentaal ziek zijn, zijn makkelijk onder controle te houden. Ze hebben het geloof in hun eigen denkbeelden verloren, dus zullen niet in opstand komen.

Zolang het maar niet is vanuit woede op die samenleving als geheel. Anders ga je je doel voorbij en ben je aan het schreeuwen als een klein kind en wordt je niet serieus genomen.

Al kunnen de aangedragen feiten of gedachten een bepaalde waarheid hebben.

quote:

Op zondag 12 februari 2012 09:20 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Zolang het maar niet is vanuit woede op die samenleving als geheel. Anders ga je je doel voorbij en ben je aan het schreeuwen als een klein kind en wordt je niet serieus genomen.

Al kunnen de aangedragen feiten of gedachten een bepaalde waarheid hebben.

De mens wordt al vele eeuwen geconditioneerd om alles wat buiten de norm valt, niet serieus te nemen. Zo werden, en worden, vele, zo niet de meeste, grote denkers verguisd (en ook met stoornissen bezwaard) door de samenleving die wél klakkeloos de norm aanhoudt.

Vooral bij depressieve stoornissen is het treffend, al is de maatschappij verrot tot in de kern, het is de individuele persóón die ziek is, die moet veranderen, en dus aan de anti-depressiva moet. Aardige bijkomstigheid is dat mensen die aan de pillen zitten, niet gauw in opstand zullen komen.

Dit is slechts een voorbeeld. Talloze experimenten met mind-control hebben hier duidelijk hun vruchten afgeworpen.

Voor zover ik dat kan beoordelen heb je zeker gelijk. Ik probeer een beetje mijn kennis te verbreden op veel vlakken om het een beetje in perspectief te zien allemaal, en daar wordt je niet blijer van nee.

Raar eigenlijk dat iemand een slet noemen geen geldige diagsnose is, er zijn zekers wel criteria aan verbonden.

quote:

Op zondag 12 februari 2012 14:03 schreef picardmike het volgende:
Raar eigenlijk dat iemand een slet noemen geen geldige diagsnose is, er zijn zekers wel criteria aan verbonden.

Als iemand een ander voor slet uitmaakt is dat niet meer dan een uiting van diegene zijn eigen negativiteit gegoten in een impuls om een ander negatief te veroordelen. Wat hebben criteria daarmee te maken? Een vrouw kan 1000 bedpartners gehad hebben, of dat de behoefte om die vrouw een slet te noemen bij iemand oproept verschilt per persoon.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Een filmpje over de Psychiatrie. Kan als schokkend ervaren worden.

quote:

Op zondag 15 januari 2012 19:21 schreef Canillas het volgende:
Wat in dit topic als stoornis wordt gezien zijn die vermogens die in beslag gelegd worden vanuit coping, vanuit een overlevingsstrategie die bedoeld is pijnlijke, onverwerkte zaken te vermijden; zolang die onwerwerkt zijn liggen ze in je onbewuste opgeslagen als bedreigend, kom je met die dingen in aanraken dan gaan de alarmbellen af. Dat kost je je vermogen, daar lever je dan op in, ze worden gebruikt om je uit het leven te houden ipv je juist te laten leven. Niet jezelf kunnen zijn is het uiterste tegenovergestelde van vrijheid.

Denk je dat dit de fundamentele oorzaak is van alle stoornissen? Voor bijv. depressie of PTSD kan ik me wel voorstellen dat het oorspronkelijk ging om coping met een overweldigende, gevaarlijke omgeving. Depressie komt op me over als een soort van instorting bij de machteloosheid tegenover een gevaar, terwijl PTSD de nog overactieve vigilantie is (kort door de bocht). Maar bij zoiets als autisme dat vanaf een heel jonge leeftijd aanwezig is, of iets ernstigs en relatief zeldzaam zoals schizofrenie kan ik minder goed die voorstelling maken.

quote:

Op zondag 12 februari 2012 08:52 schreef beestjuh het volgende:

[..]

Blijft de vraag, ben jij (of wie dan ook, behept met een zogenaamde 'stoornis') ziek, of is de maatschappij dat?

It is no measure of health to be well-adjusted to a profoundly sick society!

Dit is psychologische oorlogsvoering van de bovenste plank: Mensen die van zichzelf denken dat ze mentaal ziek zijn, zijn makkelijk onder controle te houden. Ze hebben het geloof in hun eigen denkbeelden verloren, dus zullen niet in opstand komen.

Beetje ironisch dat nadat ik de label 'depressie' en 'sociale fobie' had gekregen, ik geholpen ben door therapeuten om aan mijn zelfvertrouwen, angstklachten, zelfkennis e.d. te werken. Ik ben uit de therapie als een meer zelfstandig, kritisch denkend en dus 'gevaarlijk' persoon gekomen.

Wat me stoort aan het idee dat psychiatrische labels er alleen zijn om mensen te onderdrukken, is dat daarmee het echte leed van 'mensen met een stoornis' onder de mat lijkt te worden geveegd. Angst, depressie, delusies, compulsies etc. zijn dingen waar personen echt zélf last van hebben. Om de klachten te benoemen betekent nog helemaal niet dat je die personen bestempelt als 'gek', 'ziek', 'kapot', 'minderwaardig' e.d. Overigens vindt die stigmatisatie wel plaats, wat heel triest en verwerpelijk is. Maar nog geen reden om geestelijke problemen niet te categoriseren in algemene beelden.

Aan de andere kant is het een prima opmerking dat de omgeving veel kan bijdragen aan iemands problemen. Bijvoorbeeld leven in een gezin met veel emotionele manipulatie, in een buurt met veel straatgeweld, een baan waarin onredelijke eisen worden gesteld en de werkgever intimiderend is etc. Voor zover een volwassen client ervoor kan kiezen in een betere omgeving te gaan leven, is het erg zinvol om het daar over te hebben. Uiteraard is het ook nuttig gezonde coping strategien aan te leren voor zolang je nog wel vastzit in een rotte omgeving. Lastiger is het voor kinderen met geestelijke problemen, omdat ze niet zomaar van gezin, school, buurt etc. kunnen wisselen. Daar zou een grote ingreep in de omgeving belangrijker kunnen zijn dan het kind proberen te veranderen. Maar dat hangt natuurlijk af van de specifieke situatie.

quote:

Beetje ironisch dat nadat ik de label 'depressie' en 'sociale fobie' had gekregen, ik geholpen ben door therapeuten om aan mijn zelfvertrouwen, angstklachten, zelfkennis e.d. te werken. Ik ben uit de therapie als een meer zelfstandig, kritisch denkend en dus 'gevaarlijk' persoon gekomen.

Dan heb je een goede therapeut getroffen of een goede instelling. Die zijn er natuurlijk ook, gelukkig maar. Daarom is het zaak om nooit te gaan generaliseren over iets.

Maar de problemen en ellende komen ook niet uit het niets ! Dat is de andere kant van de medaille.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 10:59 schreef Gertje-Plongers het volgende:

[..]

Dan heb je een goede therapeut getroffen ofeen goede instelling. Die zijn er natuurlijk ook, gelukkig maar. Daarom is het zaak om nooit te gaan generaliseren over iets.

Maar de problemen en ellende komen ook niet uit het niets ! Dat is de andere kant van de medaille.

Tuurlijk, ik was zelf uit een giftige omgeving gestapt (mijn familie). Daarna ben ik gelukkig toch vooral prettige mensen tegen gekomen. En met de onbeschofte, onprettige mensen leerde ik ook wel om te gaan. Als volwassene denk ik dat je er niet om heen kan, dat de verantwoordelijkheid voor je geestelijke gezondheid in eigen handen ligt. Je moet zelf op zoek naar de juiste therapeut, de juiste zelfhulpboeken, de juiste vrienden e.d. Met uitzondering van zeer ernstige stoornissen waar iemand maar met moeite voor zichzelf kan zorgen. Of misschien een zeer onderdrukkende samenleving waar je amper vrijheid hebt en niet kan ontsnappen (bijv. sommige plekken in het midden-oosten of nare afgelegen indianenstammen).

Absoluut gelijk in, maar helaas geldt dit niet voor iedereen ! De hulpverlening moet dit aandragen en ondersteunen. Jij hebt geluk dat je deze keuzes gemaakt en hebt kunnen maken. Er zijn er heel veel die deze keuze niet kunnen maken.

quote:

Op maandag 13 februari 2012 11:09 schreef Gertje-Plongers het volgende:
Absoluut gelijk in, maar helaas geldt dit niet voor iedereen ! De hulpverlening moet dit aandragen en ondersteunen. Jij hebt geluk dat je deze keuzes gemaakt en hebt kunnen maken. Er zijn er heel veel die deze keuze niet kunnen maken.

Op wat voor manier bedoel je dat die personen de keuzes niet kunnen maken?

Door gebrek aan intelligentie ( zelfhulp bv) of gewoon omdat ze niet weten wat ze kunnen doen, of er geen weet van hebben.