R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Merk je wel aan vaak als je zo'n impulsieve reactie wil gaan geven dan?quote:Op maandag 9 januari 2012 01:46 schreef boekenplank het volgende:
[..]
Bij mijn weten heb ik de laatste maanden niemand gekwetst. Ik tel nu eerder tot 10 voordat ik impulsief reageer dat heb ik wel geleerd.
En ja, kwets ik iemand onnodig dan voel ik me daar later schuldig over en zal ik mijn excuses aanbieden. Ik zal me nooit meer verstoppen achter de diagnose ik heb borderline dus jullie begrijpen me niet.
Is ook niet goed, jezelf van alles de schuld geven. Hoewel het tegengesteld is, is dat vaak enorm met elkaar verweven.quote:
[..]
Dat bedoelde ik ook niet, juist het tegenovergestelde.
Maar het heeft niet zoveel zin om ergens schuld aan toe te kennen.
Je bent ook niet gek of anders... Je bent Pulzzarquote:
En toch
Als ik bijvoorbeeld kijk naar Geert Wilders en zijn discipelen, dan denk ik: ik ben zo gek nog niet.
Ik zelf niet.quote:
[..]
Merk je wel aan vaak als je zo'n impulsieve reactie wil gaan geven dan?
Ik probeer altijd te voorkomen dat ik impulsief ga reageren. En juist daardoor ga ik het doen.
Als ik kwaad op iemand ben, weet ik niet wat ik ermee aanmoet. Ik wil redelijk blijven en reageer dan helemaal maar niet. De stress loopt op en na verloop van tijd richt ik mijn woede op een ander persoon die dan een hele scheldtirade krijgt. En op zo'n moment ben ik er echt op uit om iemand helemaal de grond in te trappen.
Gelukkig heb ik daar nu iets meer vat op.
Ja, dat voel ik nog weleens, een soort oncontroleerbare woede lijkt het. Maar gelukkig heb ik dat nu onder controle. En dat scheelt een hoop onenigheid, ruzies etc met je omgeving.quote:
[..]
Merk je wel aan vaak als je zo'n impulsieve reactie wil gaan geven dan?
Er is nog een boekenplank actief op ons mooie forum, dat is boekenplank. jawel deze creatieve geest jat mijn naam en zet er een punt achter. Deed hij dat laatste maar.
Ehm, hij is wel anders. Sorrie maar het is wel zo. Dit moet je niet negatief opvatten. Het is de kunst om weer wat "normaler" te zijn die ze moeten leren tijdens hun therapie.quote:
[..]
Je bent ook niet gek of anders... Je bent Pulzzar
[ Bericht 30% gewijzigd door Kloonhommel op 09-01-2012 01:59:48 ]
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
ik ben een hijquote:
[..]
Ehm, ze is wel anders. Sorrie maar het is wel zo. Dit moet je niet negatief opvatten. Het is de kunst om weer wat "normaler" te zijn die ze moeten leren tijdens hun therapie.
Ik geef mezelf niet de schuld, ik weet nu waarom ik zo reageerde. Jezelf een schuldgevoel aanpraten is wel het slechtste wat je kunt doen.quote:
[..]
Is ook niet goed, jezelf van alles de schuld geven. Hoewel het tegengesteld is, is dat vaak enorm met elkaar verweven.
Er is nog een boekenplank actief op ons mooie forum, dat is boekenplank. jawel deze creatieve geest jat mijn naam en zet er een punt achter. Deed hij dat laatste maar.
Eh ja... sorriequote:
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Iedereen is anders iedereen heeft wel iets soms zwaarder als de ander dat zeker, Niemand is perfect en men moet een ander respecteren zoals hij/zij is. Dat er vaak mensen zijn die er tegen aan kijken dat zo iemand gek is boeit me niet zo veel, Tenslotte iedereen heeft een rugzakjequote:
[..]
Ehm, ze is wel anders. Sorrie maar het is wel zo. Dit moet je niet negatief opvatten. Het is de kunst om weer wat "normaler" te zijn die ze moeten leren tijdens hun therapie.
Ik zie dingen heel anders schijnbaar maar dat mag ook wel vind ik zo
Iedereen is idd anders maar over het algemeen komen ze overeen. Borderliners zijn wat extremers, ze vallen ook wat meer op door hun gedrag.
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
En dat is dus "normaler" zijn.quote:
Normaler worden is mijn streven niet. Mijn streven is meer grip op mezelf en mijn leven te krijgen.
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
wat is nou normaalquote:
[..]
En dat is dus "normaler" gedrag.
Ik denk dat je liever het voor jezelf op een rijtje hebt dan dat je voor andere normaal overkomt.
Misschien moet ik toch meer voor mezelf spreken, ik heb altijd normaal willen zijn, en door mijn gedrag viel het op dat ik dat juist niet was.
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
dat is wat anders, dan leg je ze dus uit hoe hun gedrag overkomt op jou nadat je hetzelfde gedrag in omgekeerde richting hebt geuit.quote:
Oh echt wel want zo zien ze het wel vaak als je het zo doet in het is een stukje terugkoppelen van gedrag en daar ook een duidelijke uitleg bij geven.
daar kan ik me zeker wat bij voorstellen.
alleen weet ik niet of het bij veel borderliners die zich bewust zijn van hun eigen gedrag nodig is om hetzelfde gedrag terug te geven: ze er gewoon op aanspreken zou voldoende moeten zijn, ze WETEN immers al wat hun onfijne eigenschap is.
zoals je het eerder stelde kwam het op mij over alsof jij hetzelfde terug deed gewoon om ze terug te pakken, zonder uitleg erbij.
dankje, dat bedoelde ik dus eigenlijk (1 post hoger).quote:
[..]
normale mensen doen dat ook maar op een volwassen manier
door gewoon uit te leggen en te benoemen wat die ander doet
hoef je niet als een kleuter het zelfde gedrag voor te gaan vertonen
maar jij was 5 uur eerder
ik heb oa. ADHD. en ik heb inmiddels echt wel door wanneer ik aan het hyperen ben.quote:
[..]
En dan raken ze weer van slag.
Maar inderdaad, dat ze zelf niet door hebben hoe ver ze doorgedraafd zijn. Zie je ook bij hyperactiviteit en/of ADHD. Het is een oefening in geduld.
en ook al kan ik dan vaak het hyperen niet tegengaan op dat moment, ik kan wel even mijn omgeving laten blijken dat ik mezelf bewust ben van het hyperen en dat ik mijn best doe om er geen overlast mee te veroorzaken.
zo ken ik ook borderliners die zich op dezelfde manier bewust zijn van hun uitbarsting.
enerzijds ben ik het met je eens. hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor de vraag of Breivik toerekeningsvatbaar is. als je zoiets doet ben je toch per definitie heel ver van het padje?quote:Op maandag 9 januari 2012 01:15 schreef Cactus1 het volgende:
[..]
Ben ik de enige die zich afvraagt hoe mensen die zelfmoord plegen geen psychische stoornis kunnen hebben? Of valt euthanasie hier ook onder? Want het lijkt me toch niet echt normaal dat je met een gezonde bovenkamer uberhaupt zelfmoord overweegt?
toch wordt het niet altijd zo gezien.
en anderzijds kan ik me ook bij zelfmoord voorstellen dat er geen stoornis hoeft te spelen.
als je gewoon met gezond verstand besluit dat je het leven maar lastig vindt en je ziet in dat het hele menselijk bestaan volstrekt nutteloos en doelloos is, nergens over gaat en nergens toe leidt, en je hebt gewoon geen zin meer om eraan mee te doen, dan stop je ermee. dat komt voor. daar hoeft niet per se depressie bij te spelen of zo.
en ook ouderen wiens partner reeds is overleden en zich eenzaam voelen na 50 jaar met de ander samen. het komt heel vaak voor dat die zich verhangen. ik begrijp dat wel.
dat eerste: ik denk dat dat voor iedereen geldt.quote:
[..]
Borderliners verliezen vaak wel het overzicht als ze stress krijgen. Ze kunnen dan niet meer bedenken wat de gevolgen van iets op langere termijn zijn. In die zin is het wel begrijpelijk dat het aantal zelfmoorden bij borderliners zo hoog is. Ze willen op dat moment dood en bedenken zich niet meer dat ze zich over een paar weken weleens anders zouden kunnen voelen. Iemand met een depressie maar geen borderline, kan zich zoiets nog wel realiseren en zal om die reden meer geduld met zichzelf kunnen opbrengen.
By the way, ik heb het idee dat mensen tegenwoordig in het algemeen meer ontsporen. Mensen lijken steeds gekkere dingen te doen.
op het moment dat de stress/overspannenheid/depressie langer duurt en de dips met de suicidale gedachten/plannen dus vaker voorkomen, ga je het patroon wel inzien.
dat tweede: ik denk dat er alleen veel meer over wordt gesproken en dat het vroeger ook vaak voorkwam.
dat iedereen zich kan beheersen is echt giga-onzin.quote:
Iedereen kan zichzelf beheersen, ook een borderliner. Maar het is wel zo dat borderliners sneller toegeven aan zo'n drang.
iedereen heeft een grens waar ie overheen geduwd kan worden.
bij de een ligt de grens wat dichterbij, bij de ander wat verder weg.
maar het moment en de omstandigheden tellen ook zwaar mee.
als ik lekker in mijn vel zit en ik ben fit kan ik heel veel hebben, als ik me kut voel en moe ben kan ik weinig hebben. en dat werkt bij iedereen zo.
neemt niet weg dat bij bepaalde stoornissen bepaalde grenzen wel sneller worden bereikt. en dat geldt niet alleen voor borderline.
quote:
Normaler worden is mijn streven niet. Mijn streven is meer grip op mezelf en mijn leven te krijgen.
dat hoeft niet, denk ik.quote:
veel mensen die 'normaal' zijn hoeven zich in allerlei situaties niet bewust in de hand te houden.
ze gedragen zich vanzelf (intuitief, of gewoon goed opgevoed) op de juiste manier.
als iemand zich moet inhouden (grip hebben op zichzelf) en door dat inhouden hetzelfde uiterlijke (wenselijke) gedrag vertoont, dan lijkt die persoon vanuit het oogpunt van anderen dus 'normaal', omdat het gedrag normaal is.
maar intern bij die persoon werkt het dus heel anders dan bij een 'normaal' persoon.
De reactie is zo heftig omdat heel deel van de hersenen waarin de pijnlijke verdrongen gevoelens die achter de verlatingsangst zitten geraakt wordt en het is dit deel (het emotionele brein) wat oa direct het adrenaline niveau kan verhogen waardoor de persoon van zijn stuk wordt gebracht; er vind letterlijk een gevoelsexplosie plaats.
Zolang je gelooft dat je hevige reacties ontstaan door iets wat er nu gebeurt dan blijf je erin zitten; het is namelijk niet waar.
[ Bericht 17% gewijzigd door Canillas op 09-01-2012 08:46:50 ]
Zolang je gelooft dat je hevige reacties ontstaan door iets wat er nu gebeurt dan blijf je erin zitten; het is namelijk niet waar.
[ Bericht 17% gewijzigd door Canillas op 09-01-2012 08:46:50 ]
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Waarom ga je hier geen onderzoek naar doen dan, als je het zoveel beter weet? Misschien heb je wel een doorbraak en wordt je een internationale expert op het behandelen van borderliners...quote:
Zo wordt er niet door de therapeuten over gepraat. Dat doet de omgeving al. Maar ik vind therapie teveel gefocust op het gedrag, waarmee wordt geimpliceerd dat je je als borderliner niet normaal gedraagt. Dat is ook wel zo. Maar als je als therapeut je alleen maar daarop richt, komt er weinig verbetering denk ik. Waarom? De borderliner heeft nog steeds een laag gevoel voor eigenwaarde en dat is de basis waarom hij/zij zo extreem kan reageren.
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Precies.quote:
[..]
Waarom ga je hier geen onderzoek naar doen dan, als je het zoveel beter weet? Misschien heb je wel een doorbraak en wordt je een internationale expert op het behandelen van borderliners...
Dr Pulzzar?quote:
Borderliners worden pas moeilijk in de omgang als ze gaan liegen en manipuleren. Niet elke borderliner is zo trouwens.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Ik weet het helemaal niet beter. Ik zeg gewoon wat ik denk en ik zeg helemaal niks nieuws.
Ik vind het alleen jammer dat er heel bevooroordeeld naar wordt gekeken.
De eerste reactie was al meteen dat borderliners een stel aanstellerige krassers zijn. Ten eerste dat heb ik nog nooit gedaan. Ten tweede impliceert zoiets dat borderliners het leuk vinden.
Maar waar dit topic over gaat, is dat borderline teveel wordt beschouwd als een soort ziekte. Als ik er zo naar ga kijken, kan ik het beter opgeven, want het wordt dan toch nooit beter. Want dan ben ik ziek in mijn hoofd en ben ik niet in staat om op een gezonde manier naar de dingen te kijken.
Maar in hoeverre is het goed alles te belabelen en te beschouwen als gestoord? Volgens mij ga je je daar juist zieker door voelen.
Ik vind het alleen jammer dat er heel bevooroordeeld naar wordt gekeken.
De eerste reactie was al meteen dat borderliners een stel aanstellerige krassers zijn. Ten eerste dat heb ik nog nooit gedaan. Ten tweede impliceert zoiets dat borderliners het leuk vinden.
Maar waar dit topic over gaat, is dat borderline teveel wordt beschouwd als een soort ziekte. Als ik er zo naar ga kijken, kan ik het beter opgeven, want het wordt dan toch nooit beter. Want dan ben ik ziek in mijn hoofd en ben ik niet in staat om op een gezonde manier naar de dingen te kijken.
Maar in hoeverre is het goed alles te belabelen en te beschouwen als gestoord? Volgens mij ga je je daar juist zieker door voelen.
Dat ligt er toch maar net aan hoe jij er mee om gaat?quote:
Ik weet het helemaal niet beter. Ik zeg gewoon wat ik denk en ik zeg helemaal niks nieuws.
Ik vind het alleen jammer dat er heel bevooroordeeld naar wordt gekeken.
De eerste reactie was al meteen dat borderliners een stel aanstellerige krassers zijn. Ten eerste dat heb ik nog nooit gedaan. Ten tweede impliceert zoiets dat borderliners het leuk vinden.
Maar waar dit topic over gaat, is dat borderline teveel wordt beschouwd als een soort ziekte. Als ik er zo naar ga kijken, kan ik het beter opgeven, want het wordt dan toch nooit beter. Want dan ben ik ziek in mijn hoofd en ben ik niet in staat om op een gezonde manier naar de dingen te kijken.
Maar in hoeverre is het goed alles te belabelen en te beschouwen als gestoord? Volgens mij ga je je daar juist zieker door voelen.
het maakt toch niet uit of het ziekte heet of niet? op het moment dat jij je er bij neer legt gaat er inderdaad niks veranderen
als jij besluit dat jij kunt verbeteren en daar aan gaat werken dan kun je ook prima verbeteren
Volgens mij val je nu over een woord en laat je jezelf daar door tegen houden
erg jammer
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Mijn vriendin heeft een lichte vorm van borderline, en het gaat prima.
Ze krijgt toevallig vandaag haar eerste gesprek bij de psycholoog en over een paar weken beginnen die groepstrainingen.
Ik ben benieuwd hoe ze zich hier door heen gaat slaan.
Ik merk wel dat ze zichzelf heel goed begrijpt.
Dat als ik met mijn vrienden af spreek, en zij liever heeft dat ik bij haar ben, dat ze tegen zichzelf kan en ook zegt; ik vind het niet leuk, maar ik moet hem ook zijn ding laten doen (zo zegt ze het ook letterlijk tegen mij, dat ze mij de ruimte moet geven).
Wat ik ook merk is dat ze voor mijn gevoel het meest last heeft van verlatingsangst, en daarom is het bovenstaande voor mij nogal een pluspunt, dat ze dit zelf onder ogen ziet, nog voor die behandeling is begonnen.
Een ruzie kan nog wel eens uit monden in; kom je spullen maar halen die je hier nog hebt liggen, ik hoef je niet meer te zien.
Ook daarbij zegt ze; zoiets zeg ik dan, maar dat meen ik nooit en daar moet je ook geen aandacht aan geven.
Ze krijgt toevallig vandaag haar eerste gesprek bij de psycholoog en over een paar weken beginnen die groepstrainingen.
Ik ben benieuwd hoe ze zich hier door heen gaat slaan.
Ik merk wel dat ze zichzelf heel goed begrijpt.
Dat als ik met mijn vrienden af spreek, en zij liever heeft dat ik bij haar ben, dat ze tegen zichzelf kan en ook zegt; ik vind het niet leuk, maar ik moet hem ook zijn ding laten doen (zo zegt ze het ook letterlijk tegen mij, dat ze mij de ruimte moet geven).
Wat ik ook merk is dat ze voor mijn gevoel het meest last heeft van verlatingsangst, en daarom is het bovenstaande voor mij nogal een pluspunt, dat ze dit zelf onder ogen ziet, nog voor die behandeling is begonnen.
Een ruzie kan nog wel eens uit monden in; kom je spullen maar halen die je hier nog hebt liggen, ik hoef je niet meer te zien.
Ook daarbij zegt ze; zoiets zeg ik dan, maar dat meen ik nooit en daar moet je ook geen aandacht aan geven.
Openheid is belangrijk. Je kan het aan de ander overlaten om te ondekken dat je borderliner hebt (voor hetzelfde geld plakken ze wanhopig een ander etiketje op je), maar het is de vraag of zij dat geduld wel hebben, of zan niet al lang afgehaakt zijn.quote:
[..]
Bij mijn weten heb ik de laatste maanden niemand gekwetst. Ik tel nu eerder tot 10 voordat ik impulsief reageer dat heb ik wel geleerd.
En ja, kwets ik iemand onnodig dan voel ik me daar later schuldig over en zal ik mijn excuses aanbieden. Ik zal me nooit meer verstoppen achter de diagnose ik heb borderline dus jullie begrijpen me niet.
Als je open bent, kant het natuurlijk erg vervelend voor de anderen zijn als je weer eens doorslaat. Maar zoals jij het zegt, vind ik het acceptabel, omdat de ander dan weet waardoor het komt (grotendeels buiten jou om) en omdat je het zelf erkend. Dat je dus aanspraakbaar bent en je eigen aandeel in misverstanden en ruzies erkent.
Dan moet je wel eerder uitspreken wat je dwars zit, zodat je niet tot die onredelijke uitvallen vervalt.quote:
Normaler worden is mijn streven niet. Mijn streven is meer grip op mezelf en mijn leven te krijgen.
Eigenlijk denk ik, dat je helemaal niet hoeft uit te leggen (bij de aanspreekbare borderliners). Als ze al weten hoe het in elkaar steekt, moet je niet telkens opnieuw uitleggen, maar alleen even tippen dat ze bezig zijn door te draven en even tijd geven om af te koelen.quote:
[..]
dat is wat anders, dan leg je ze dus uit hoe hun gedrag overkomt op jou nadat je hetzelfde gedrag in omgekeerde richting hebt geuit.
daar kan ik me zeker wat bij voorstellen.
alleen weet ik niet of het bij veel borderliners die zich bewust zijn van hun eigen gedrag nodig is om hetzelfde gedrag terug te geven: ze er gewoon op aanspreken zou voldoende moeten zijn, ze WETEN immers al wat hun onfijne eigenschap is.
zoals je het eerder stelde kwam het op mij over alsof jij hetzelfde terug deed gewoon om ze terug te pakken, zonder uitleg erbij.
Bij mij is het meer problemen met sociale contacten. Uit angst voor afwijzing hou ik contacten oppervlakkig, ook om te voorkomen dat ik claimerig ga worden, iets wat ik juist niet wil. Ik heb niet dagelijks onredelijke uitvallen en zeker de laatste jaren niet.quote:
[..]
Dan moet je wel eerder uitspreken wat je dwars zit, zodat je niet tot die onredelijke uitvallen vervalt.
Een paar jaar geleden was ik anders. Toen kon ik heel onvoorspelbaar reageren: de ene keer als een enorme goedzak om vervolgens te 'bewijzen' dat ik niet over mij heen wilde laten lopen. Ik vond dat toen vrij normaal om zo te reageren, maar ik ben er inmiddels achter dat mensen daar geen hoogte van krijgen en ook dat mensen scheldtirades niet waarderen. En zo wil ik inmiddels zelf ook niet meer zijn.
Het doet me denken aan een ADHD-neefje van me. Als kleuter had hij een vertekende kijk op contact. Was geen kind dat op schoot wou zitten, dat werd niet als gezellig, samen, contact ervaren. Voor contact maken had hij andere methodes: je kreeg een schop en dan schaterde hij. Het duurt wel even voor je doorhebt wat hij ermee bedoelde en natuurlijk werd het niet toegelaten.quote:
[..]
Het is niet leeg voelen want dan voelde je je vol van te voren. Het is het voortduren van de leegheid. Je verwacht dat het beter zou gaan maar ondanks de succes die je boekt voelt alles nog hetzelfde. Er is niet echt wat veranderd.
Ik weet trouwens niet zeker of alles wel klopt wat ik nu schrijf.
Er is sprake van afwijkende gevoelsfuncties. Jij noemt het leegte.
Omdat dit jongetje al snel therapie kreeg, zat hij niet zijn hele kinder- en tienertijd opgescheept met eindeloze reeksen misverstanden & mislukkingen. Omdat hij intelligent is, kon er een boel langs verstandelijke weg rechtgetrokken worden. En met een vol programma kon hij veel energie kwijt. Hij komt nu alleen als hyperactief over.
Is die leegte waar je het overhebt niet een onderdeel van alle persoonlijkheidsstoornissen? Een basis die bij de bijdraagt aan ADHD en bij de ander aan borderliner of schizofrenie of ... ?
Dagelijkse aanvallen lijkt me erg vermoeiend.quote:
[..]
Bij mij is het meer problemen met sociale contacten. Uit angst voor afwijzing hou ik contacten oppervlakkig, ook om te voorkomen dat ik claimerig ga worden, iets wat ik juist niet wil. Ik heb niet dagelijks onredelijke uitvallen en zeker de laatste jaren niet.
Een paar jaar geleden was ik anders. Toen kon ik heel onvoorspelbaar reageren: de ene keer als een enorme goedzak om vervolgens te 'bewijzen' dat ik niet over mij heen wilde laten lopen. Ik vond dat toen vrij normaal om zo te reageren, maar ik ben er inmiddels achter dat mensen daar geen hoogte van krijgen en ook dat mensen scheldtirades niet waarderen. En zo wil ik inmiddels zelf ook niet meer zijn.
Eigenlijk reageerde je vooral primair en wat je zegt over scheldtirades, doet me denken aan "gewone" reacties op Fok! Bijvoorbeeld dat vrouwen zo vaak met het minachtende wijven aangeduid worden, ik zag zelfs voor een intelligente vrouw de aanduiding mongolenwijf. Dit beschouw ik als een weggezakt omgevingsbesef: niet verder kijken dat het eigen gerief en de eigen pleziertjes. Bij borderliners is dat omgevingsbesef verminderd buiten hun eigen wil om, wat tot machteloze situaties leiden kan.
Mijn ex was een borderliner. Ik als boerenlul had daar destijds nog nooit van gehoord Jezus, wat een ellende was dat zeg 
Jezus, wat een ellende was dat zeg
Mijn ex heeft ook borderliner, net als ik. Kan je je voorstellen wat een feest dat geweest is de afgelopen 4 jaren.quote:
Mijn ex was een borderliner. Ik als boerenlul had daar destijds nog nooit van gehoord
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Haha, ja daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Mijn ex had toen de diagnose nog niet gehad overigens, maar ik was er toen al redelijk klaar mee. Maar de ellende begon pas echt toen ik haar dumpte to be honest.quote:
[..]
Mijn ex heeft ook borderliner, net als ik. Kan je je voorstellen wat een feest dat geweest is de afgelopen 4 jaren.
De ellende begon al meteen aan het begin van onze relatie. De diagnose is bij haar halverwege 2011 gesteld en bij mij eind 2011.quote:
[..]
Haha, ja daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Mijn ex had toen de diagnose nog niet gehad overigens, maar ik was er toen al redelijk klaar mee. Maar de ellende begon pas echt toen ik haar dumpte to be honest.
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Dus pas een paar weken?quote:
[..]
De ellende begon al meteen aan het begin van onze relatie. De diagnose is bij haar halverwege 2011 gesteld en bij mij eind 2011.
Maar ik lees ook weleens hier dat bij mensen de diagnose was gesteld en dat het na de therapie vrij goed gaat.
Als je ervoor kiest een relatie te hebben met iemand met een persoonlijkheidsstoornis, dan weet je dat er moeilijkheden gaan komen. Maar welke moeilijkheden dat zijn, hangt van die persoon af.
Het maakt wel verschil als je vriendin haar gedrag op den duur inziet en haar excuses aanbiedt als ze te ver is gegaan.
Voor hetzelfde geldt is jouw vriendin een borderliner die uiteindelijk weinig om je geeft en puur een relatie met je hebt, omdat ze niet alleen wilt zijn. Of ze gebruikt je als pispaal om haar frustraties op af te reageren.
Als je ervoor kiest een relatie te hebben met iemand met een persoonlijkheidsstoornis, dan weet je dat er moeilijkheden gaan komen. Maar welke moeilijkheden dat zijn, hangt van die persoon af.
Het maakt wel verschil als je vriendin haar gedrag op den duur inziet en haar excuses aanbiedt als ze te ver is gegaan.
Voor hetzelfde geldt is jouw vriendin een borderliner die uiteindelijk weinig om je geeft en puur een relatie met je hebt, omdat ze niet alleen wilt zijn. Of ze gebruikt je als pispaal om haar frustraties op af te reageren.
Het is ook een ziekte, of een afwijking in je hersenen. Boeiend? Die hebben zoveel mensen. Als je weet wat je hebt kun je er makkelijker mee omgaan. Je hoeft het mensen echt niet perse te vertellen ofzo.quote:
Maar waar dit topic over gaat, is dat borderline teveel wordt beschouwd als een soort ziekte. Als ik er zo naar ga kijken, kan ik het beter opgeven, want het wordt dan toch nooit beter. Want dan ben ik ziek in mijn hoofd en ben ik niet in staat om op een gezonde manier naar de dingen te kijken.
Hoe ziek je je daardoor gaat voelen ligt aan jezelf. Als een arts zegt dat ik een infectie heb ga ik dat ook niet in twijfel trekken maar ben ik blij dat hij weet hoe hij dat moet behandelen.quote:Maar in hoeverre is het goed alles te belabelen en te beschouwen als gestoord? Volgens mij ga je je daar juist zieker door voelen.
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Wil je nou hiermee zeggen dat ik pas een paar weken Borderliner heb? Ik neem toch aan dat je wel beter weet? Als je over de diagnose zelf heb, ja dat klopt. Maar ik wist het al heel lang al, vanaf het moment dat ik als volwassene ineens kennis maakte met paniekaanvallen. Ik zal de 1e keer nooit meer vergeten.quote:
[ Bericht 15% gewijzigd door Kloonhommel op 10-01-2012 17:17:11 ]
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Damned, hoeveel spijkers kan je in 1 keer op zijn kop slaan met je post...quote:
Maar ik lees ook weleens hier dat bij mensen de diagnose was gesteld en dat het na de therapie vrij goed gaat.
Als je ervoor kiest een relatie te hebben met iemand met een persoonlijkheidsstoornis, dan weet je dat er moeilijkheden gaan komen. Maar welke moeilijkheden dat zijn, hangt van die persoon af.
Het maakt wel verschil als je vriendin haar gedrag op den duur inziet en haar excuses aanbiedt als ze te ver is gegaan.
Voor hetzelfde geldt is jouw vriendin een borderliner die uiteindelijk weinig om je geeft en puur een relatie met je hebt, omdat ze niet alleen wilt zijn. Of ze gebruikt je als pispaal om haar frustraties op af te reageren.
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Sterker nog als ik een periode heb waarbij ik me niet lekker in mijn vel zit en dus eigenlijk al aanvoel dat ik een korter lontje heb geeft ik het aan in mijn omgeving, en doe ik zelf juist even een stapje terug om juist uitbarstingen te voorkomen.quote:
[..]
Eigenlijk denk ik, dat je helemaal niet hoeft uit te leggen (bij de aanspreekbare borderliners). Als ze al weten hoe het in elkaar steekt, moet je niet telkens opnieuw uitleggen, maar alleen even tippen dat ze bezig zijn door te draven en even tijd geven om af te koelen.
Ik kan mezelf daar dus in corrigeren.
Ervaring met andere borderliners.quote:
[..]
Damned, hoeveel spijkers kan je in 1 keer op zijn kop slaan met je post...
Ik ken een meisje die haar buien weleens heeft en onzeker over zichzelf is, maar over het algemeen is ze zeer relaxed. Een ander meisje is echt een nachtmerrie om daar een relatie mee te hebben. Voortdurend was ze aan het zeiken hoe lelijk ze wel niet was, maar als ze een eerlijk antwoord kreeg dat ze zich wat meer zou moeten verzorgen - en dan bedoel ik douchen, tanden poetsen, elke dag schone kleding aan - dan werd ze meteen hysterisch dat we geen rekening met haar borderline hielden en dat ze zelf wel bepaalt hoe ze eruitziet. Ze lijkt heel erg op Meg Griffin van Family Guy, maar dan onverzorgd en in legerkleding of gothic-kleding. En toch had ze elke keer een vriend, maar altijd iemand waar ze op aan het gifpissen was. En kreeg ze de bal teruggekaatst, dan kon ze zo hysterisch worden en lukte het haar om je alsnog een enorm schuldgevoel aan te praten omdat je een keer wat onaardigs zei.
Het eerste meisje was in het begin ook 'een moeilijk geval'. Ze had eetproblemen, was agressief, deed aan automutilatie en was suicidaal. Maar tijdens therapie veranderde ze. Ze wilde ervoor gaan om aan zichzelf te werken en ze had enorm veel bereikt. Het tweede meisje legde alles bij anderen neer. Ze kon soms ook wel aardig zijn en ze wilde andere mensen graag helpen, maar het lukte haar niet om te begrijpen dat haar eigen gedrag reacties bij anderen oproept. Ze wilde zeg maar graag in de slachtofferrol blijven. Ik had het idee dat ze daar haar identiteit aan ontleende.
[ Bericht 16% gewijzigd door Pulzzar op 10-01-2012 20:43:14 ]
Dat schijnt overigens een grote valkuil bij een boel mensen met borderline te zijn dat ze geen zelfinzicht hebben en dus heel moeilijk kunnen werken aan hun eigen situatie.quote:
[..]
Ervaring met andere borderliners.
Ik ken een meisje die haar buien weleens heeft en onzeker over zichzelf is, maar over het algemeen is ze zeer relaxed. Een ander meisje is echt een nachtmerrie om daar een relatie mee te hebben. Voortdurend was ze aan het zeiken hoe lelijk ze wel niet was, maar als ze een eerlijk antwoord kreeg dat ze zich wat meer zou moeten verzorgen - en dan bedoel ik douchen, tanden poetsen, elke dag schone kleding aan - dan werd ze meteen hysterisch dat we geen rekening met haar borderline hielden en dat ze zelf wel bepaalt hoe ze eruitziet. Ze lijkt heel erg op Meg Griffin van Family Guy, maar dan onverzorgd en in legerkleding of gothic-kleding. En toch had ze elke keer een vriend, maar altijd iemand waar ze op aan het gifpissen was. En kreeg ze de bal teruggekaatst, dan kon ze zo hysterisch worden en lukte het haar om je alsnog een enorm schuldgevoel aan te praten omdat je een keer wat onaardigs zei.
Het eerste meisje was in het begin ook 'een moeilijk geval'. Ze had eetproblemen, was agressief, deed aan automutilatie en was suicidaal. Maar tijdens therapie veranderde ze. Ze wilde ervoor gaan om aan zichzelf te werken en ze had enorm veel bereikt. Het tweede meisje legde alles bij anderen neer. Ze kon soms ook wel aardig zijn en ze wilde andere mensen graag helpen, maar het lukte haar niet om te begrijpen dat haar eigen gedrag reacties bij anderen oproept. Ze wilde zeg maar graag in de slachtofferrol blijven. Ik had het idee dat ze daar haar identiteit aan ontleende.
Dat is ook de reden waarom sommige therapieen dus bij mensen niet lukken en het hangt heel erg af van de gradatie en de bijkomende problemen af. Maar juist dus bij Borderline blijkt dat zelfinzicht er dus vaak niet te zijn.quote:
Zonder zelfinzicht heeft therapie geen zin, welke stoornis je ook hebt.
Maar soms wel dus.quote:
[..]
Dat is ook de reden waarom sommige therapieen dus bij mensen niet lukken en het hangt heel erg af van de gradatie en de bijkomende problemen af. Maar juist dus bij Borderline blijkt dat zelfinzicht er dus vaak niet te zijn.
als de therapie nou in eerste instantie gericht is op het inzicht...........quote:
Zonder zelfinzicht heeft therapie geen zin, welke stoornis je ook hebt.
een slechte behandelaar gaat meteen het gedrag aanpakken, zonder te checken of de client het gedrag/probleem erkent.
een goeie behandelaar heeft het eerst een tijd over het gedrag en wat het allemaal betekent en welke consequenties het heeft, waardoor het inzicht vanzelf komt.
Hoe groot is de kans dat een borderliner uit zichzelf inziet dat hij of zij daadwerkelijk een probleem op psychisch vlak heeft?
is daar bijna altijd een meltdown voor nodig of wil dit ook nog wel eens gaande weg ontstaan?
is daar bijna altijd een meltdown voor nodig of wil dit ook nog wel eens gaande weg ontstaan?
Bah, alweer een maand of 7 geleden dat'k het had uitgemaakt. Baal er nog steeds van, alles was gewoon precies zoals het hoorde behalve haar reacties en andere gedragingen soms. Ik vind het jammer, maar ja ze ziet zelf ook niet in dat het echt niet goed is.^
In zoverre dat slechts een klein deel van de mensen het dus in zo'n dergelijke mate heeft dat het problematisch wordt. Zelfs als de reacties logisch te verklaren zijn, maakt dat ze niet minder buitensporig. Als je een keer extreem reageert, maakt dat je nog geen borderliner. Bij borderliners is het een patroon dat aanhoudt en dat zie je bij goed functionerende mensen niet zodanig.quote:Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Hope is the first step on the road to dissapointment
Hoe lang of gedetailleerd wil je het antwoord hebben?quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Natuurlijk is dat echt, wat dat betreft zijn ze net echte mensen! (en natuurlijk zijn ze dat ook)
Qua werking een beetje a la Rihanna & Eminem in "when a vulcano meets a tornado".......als je hun passie bent is het warm en vochtig en intens, en als de bui overgetrokken is sta je er alleen voor en heb je niets me
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
(fok mobiel pruttelt weer, laatste woord moet uiteraard zijn "meer" ipv "me" maar krijg het niet gewijzigd via phone, evt modje die het kan aanpassen?)
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Tuurlijk zijn borderliners ook wel echt verliefd , het is alleen dat ze niet altijd goed met die emoties om kunnen gaan. Het is niet zoals bij manische mensen dat de verliefdheid een manie is ( ik zeg dat omdat ik een paar manische mensen ken en die dus dat heel erg hadden in manische periode).quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
En dat is ook per persoon verschillend dus hoe het zich uit. De een is iemand die heel seksueel actief is met iedereen en de ander is meer daar heel voorzichtig in.
Natuurlijk. Borderliners voelen juist dingen intens. Maar de negatieve patronen zijn ook intens. Dus dat maakt het niet makkelijker voor JEZELF. (je omgeving ook, partner, ouders, sis en bros, zij staan machteloos) Het beste is zoveel mogelijk aan jezelf werken dat je beter op moeilijke situaties reageert en jezelf plaatsen in een mindere stressvolle situatie. Je hebt ook heel veel borderliners die op kamers gaan. Gewoon enkel omdat ze het thuis niet meer aan kunnen. Of ze gaan in een appartement. Het hoeft niet te betekenen dat ze elke dagen conflicten hebben, maar dat ze het thuis ''alleen'' gewoon veel rustiger vinden en alleen na kunnen denken over hun acties en gewoon lekker geen prikkels om je heen. En dat is wel lekker hoor, geloof me. Ik denk er ook over na.quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Liefde is geen impuls, behalve als je het gebruikt voor je verlangens of lust. Of dat je troost seks nodig hebt of een lief vriendje/vriendinnetje die toevallig veel geld heeft om drugs te kopen of sigaretten of kleding. Nee! das belachelijk. Maar ook dat bestaat, ''hypomanie'.
bij borderliners zijn het de hyperactieve emoties die zo intens voelen, Het ligt veel dieper gegrond. De bps-er heeft een leegte en wanneer deze weer bevestigd wordt dan rent hij of zij weg voor zijn eigen problemen door zichzelf te pijnigen of kapot te gaan en juist door de confrontatie te worden geschokt en te overweldigend. Wel logisch na veel heftige dingen in het verleden, toch?
En elke afwijzing, of dat iemand je verlaat, ga je door de grond.
Borderliners moeten gewoon meer eigen waarde inderdaad kweken! Dat is precies de oplossing jongen. Want dan kunnen ze zeggen, als jij mij niet neemt zoals ik ben, ga dan maar weg, laat me maar. Of wanneer je vriendje zegt doei, zeg jij vaarwel en ik verdien wel beter geluk! En dat de bps-er verdriet durft te voelen en niet zo heftig meer reageert, dat is een basis van een gezonde stabiele omgeving vanuit zijn of haar eigen perspectief. Het is wel fijn als mensen daar een beetje op in spelen, rekening, is niks mee, juist goed om elkaar beter te begrijpen. (Y)
always shoot for the moon.
Ja ze kunnen wel degelijk verliefd worden maar kunnen bij impulsieve reacties ook dingen doen/zeggen die haaks op verliefdheid staan. vrijwel altijd gebeurd dit wanneer er externe factoren aanwezig zijn. Als je alleen met deze persoon bent. is er op dat moment geen verlatingsangst etc.quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Mensen met Borderline (imo) kunnen heel extreem reageren als ze ergens grip op verliezen, of als situaties zich anders voordoen als ze van te voren hadden bedacht.
on the other side, kunnen ze ook ze ook dingen doen/zeggen waarvan ze niet eens doorhebben (en soms bij manipulatief gedrag, doen alsof ze het niet doorhebben) dat het voor iemand anders heel kwetsend is/kan zijn. en dat dan afdoen alsof ze er geen grip op hebben of er zich allang bij neergelegd hebben dat het gebeurd is.
Ik heb wel het idee dat Borderliners over het algemeen egoïstischer zijn. 't zou naar mijn mening al veel schelen als ze zich bij zoveel mogelijk situaties is zouden nagaan hoe het zou zijn als zij in de schoenen staan van de andere persoon. en dan antwoorden.
Ik denk dat Borderline vooral uit in het niet durven voelen van pijnlijke emoties. Juist omdat het zo sterk is. De persoon denkt dat het leven allemaal draait om wanhoop en dan vergeet hij of zij alle positieve dingen en gaat ie letterlijk kapot. En zoekt vervangingen ipv de pijn (impulsieve acties). Of reageert overdreven wanneer hij of zij weer een tegenvaller heeft. En ook vooral het relativerende stukje is een beetje de weg kwijt, de filter is stuk... Ik denk dat Cognitieve gedrags therapie ook veel kan helpen met een professionele therapeut, i'd say.
always shoot for the moon.
OK, iedereen bedankt voor de uitgebreide uitleg! Kan het ook zo zijn dat het manipulatieve gedrag zich uit in het aantrekken van personen om zo die leegte op te vullen, hoewel er eigenlijk van enige oprechte gevoelens geen sprake is?
Hope is the first step on the road to dissapointment
Ja, ik heb vaak dat ik gevoelens niet kan herkennen. Soms weet ik niet eens of ik me blij of verdrietig voel. De grens tussen de verschillende gevoelens lijkt te zijn vervaagd en ze lijken in elkaar over te lopen. Ik heb vaak dat ik me niet voel zoals ik me zou moeten voelen. Het gevoel past niet bij de situatie.quote:
Even een vraag aan de ervaringsdeskundigen. Ik begrijp dat borderliners ook vaak moeite hebben met het herkennen en omgaan van/met gevoelens. In hoeverre zijn die gevoelens oprecht? Kunnen de meeste borderliners echt verliefd zijn of zijn dat fases waar ze andere personen in mee slepen? Of is dat echt bij iedereen anders?
Wat verliefdheid betreft. Ook met die gevoelens heb ik moeite. Is het verliefdheid of toch iets anders? Het duurt wel een poos voordat ik daar uit ben. Er is ook een soort angst dat ik mezelf voor de gek hou.
Maar ik denk dat je vooral wilt weten of alle borderliners daar onoprecht over zijn. Of ik vanuit mijn eigen verwarring andere mensen ga kwetsen. Dat ik bijvoorbeeld tegen iemand zou zeggen "ik ben verliefd op je" en 3 maanden later "ik was toch niet verliefd op je en donder nu maar weer op. Ik heb borderline, dus ik ben zielig en daarom hou ik geen rekening met jouw gevoelens"
Ik heb vaak bij andere borderliners meegemaakt dat ze zo kunnen zijn. Ik was jarenlang goed bevriend met een borderliner. Ik dacht echt dat hij een leuke kerel was waarmee je leuk kon omgaan maar ook over serieuze dingen kon praten. Zegt hij opeens dat hij alleen met me om ging, omdat ik bij hem in therapie zat, maar dat er verder geen vriendschap bij zit. Hij wilde geen contact meer met me, omdat hij 'een nieuwe fase in zijn leven' begon. Ik stond altijd voor hem klaar. Hij kon me altijd bellen als hij zich suicidaal voelde of zich verschrikkelijk eenzaam. Dus ik vind hem ontzettend egocentrisch en dat hij zo is, had ik daarvoor never nooit achter hem gezocht. Ook begrijpp ik niet dat hij - omdat hij weet hoe heftig verlatingsangst kan zijn - mij dit had geflikt.
Maar kijk ik daar nu op terug, moet ik toegeven dat het bij mij ook zomaar kan omslaan. Maar ik zal nooit iemand willen kwetsen. Ik denk dat hij dat ook niet wilde en zo reageerde om zo snel mogelijk van de confrontatie af te zijn.
Dit is vooral hetgeen waarom borderliners moeite hebben met het in stand houden van sociale contacten. De gevoelens kunnen heel heftig zijn en opeens omslaan.
[ Bericht 7% gewijzigd door Pulzzar op 13-01-2012 15:58:40 ]
uit persoonlijke ervaring zeg ik ja, er zijn waarschijnlijk wel gevoelens maar die zijn dan misschien wel wat mooier gemaakt dan het in werkelijkheid misschien is.quote:
OK, iedereen bedankt voor de uitgebreide uitleg! Kan het ook zo zijn dat het manipulatieve gedrag zich uit in het aantrekken van personen om zo die leegte op te vullen, hoewel er eigenlijk van enige oprechte gevoelens geen sprake is?
dit kan wel per persoon verschillen! maar je kunt je er wel behoorlijk genaaid door voelen haha
Mijn ervaring is, dat ze ook preventief deuren dichtslaan uit onzekerheid. Na een gewone gewone ruzie denken "ik heb het te bont gemaakt" (lees: nu word ik er misschien wel uitgeschopt), zodat ze alvast zelf over oprotten gaan schreeuwen.
Die onzekerheid leidt ook tot allerlei achterdochtige gedachten/uitspraken/reacties langs dat soort kronkelwegen.
Die onzekerheid leidt ook tot allerlei achterdochtige gedachten/uitspraken/reacties langs dat soort kronkelwegen.
Doet me denken aan de liefdescyclus bij een bl'er (jaja, niets is standaard)quote:
Mijn ervaring is, dat ze ook preventief deuren dichtslaan uit onzekerheid. Na een gewone gewone ruzie denken "ik heb het te bont gemaakt" (lees: nu word ik er misschien wel uitgeschopt), zodat ze alvast zelf over oprotten gaan schreeuwen.
Die onzekerheid leidt ook tot allerlei achterdochtige gedachten/uitspraken/reacties langs dat soort kronkelwegen.
Zodra ze echt c.q. teveel van iemand gaan houden kunnen ze de (verlatings-)angst niet meer onder controle houden, wat zich vertaalt in groeiende hevige achterdocht e.d.
Dat geeft nog veel meer angst maar gaat over in boosheid en woede omdat ze daar beter mee om weten te gaan.
Dat laatste uit zich dan tenslotte in een relatievernietigende woede waarbij niets meer is wat het lijkt en vanuit bizarre speculaties ineens allerlei 'feiten' ontstaan die niemand anders ziet.
Dát is het lullige van de hele situatie: de bl'er is overtuigd van zijn/haar gelijk. Zo laten ze omstanders compleet verbijsterd achter en raad eens? Ze zijn dan nog boos ook dat ze niet begrepen worden en dat ze geen excuses krijgen
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Alle psychische ziektebeelden zijn menselijke eigenschappen die iedereen bezit, alleen zijn deze sterker aanwezig of juist minder bij iemand met een stoornis.quote:
Maar in hoeverre is het eigenlijk abnormaal? Zijn het niet gewoon menselijke reacties die optreden als je het gevoel hebt geen grip op jezelf of op je leven te hebben?
En omdat het afwijkt van de norm is het abnormaal ja. Als het normaal was had iedereen het.
Niet helemaal waar.quote:Op vrijdag 13 januari 2012 17:54 schreef badtripbob het volgende:
[..]
Alle psychische ziektebeelden zijn menselijke eigenschappen die iedereen bezit, alleen zijn deze sterker aanwezig of juist minder bij iemand met een stoornis.
En omdat het afwijkt van de norm is het abnormaal ja. Als het normaal was had iedereen het.
Ik heb nog nooit gedachtes in mijn hoofd tot waarheid verklaart en daar feiten bijgezocht die voor niemand anders als feit door kunnen gaan. Dit schijnt toch wel tot de bl-toolkit te horen.
Een voorbeeld van een beschuldiging die ik kreeg: "Je gaat vreemd, want je verplaatste mijn tampons van het benedentoilet naar het boventoilet en verstopte mij daarmee voor één of meerdere vrouwen"
(wel grappig; naast het benedentoilet hingen foto's van haar aan de muur maar dat is dan irrelevant voor haar
)
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Dat is dus wat ik bedoel met dat een stoornis een menselijke eigenschap versterkt. Iedereen is weleens achterdochtig. Iedereen trekt weleens verkeerde conclusies.
Zelfde met een psychose, iedereen kan wel inbeelden dat het lijkt alsof je achtervolgt word of iets voor waar aanemen zonder direct bewijs. Echter ben je in een psychose hier extra vatbaar voor. Zelfde met andere stoornissen
Zelfde met een psychose, iedereen kan wel inbeelden dat het lijkt alsof je achtervolgt word of iets voor waar aanemen zonder direct bewijs. Echter ben je in een psychose hier extra vatbaar voor. Zelfde met andere stoornissen
Euhm....nu maak je van jouw mening een feit maar....quote:Op vrijdag 13 januari 2012 18:11 schreef badtripbob het volgende:
Dat is dus wat ik bedoel met dat een stoornis een menselijke eigenschap versterkt. Iedereen is weleens achterdochtig. Iedereen trekt weleens verkeerde conclusies.
Zelfde met een psychose, iedereen kan wel inbeelden dat het lijkt alsof je achtervolgt word of iets voor waar aanemen zonder direct bewijs. Echter ben je in een psychose hier extra vatbaar voor. Zelfde met andere stoornissen
Feit is dat niet iedereen van gedachten feiten maakt (het zgn magisch denken ed)
Het onderbouwt jouw stelling niet
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Een feit is een waarneming niets meer of minderquote:Op vrijdag 13 januari 2012 18:16 schreef Wanderingwhy het volgende:
[..]
Euhm....nu maak je van jouw mening een feit maar....
Feit is dat niet iedereen van gedachten feiten maakt (het zgn magisch denken ed)
Het onderbouwt jouw stelling niet
Iemand die bijvoorbeeld een psychose heeft daardoor waarnemingen die voor hem/haar feiten zijn. Dat is niet de persoon die er een feit van maakt maar een deel van de hersenen waar je geen bewuste controle over hebt.
Natuurlijk is een feit niet hetzelfde als een waarneming. Ga naar ff Googlen en je vindt als definitie van feit "dat wat werkelijk gebeurd is".quote:
[..]
Een feit is een waarneming niets meer of minder
Iemand die bijvoorbeeld een psychose heeft daardoor waarnemingen die voor hem/haar feiten zijn. Dat is niet de persoon die er een feit van maakt maar een deel van de hersenen waar je geen bewuste controle over hebt.
Waar jij je mee verwart zijn waarheden. Ieder heeft zijn/haar eigen waarheden. En dat is dan weer een feit
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Liegen en bedriegen is ook meer een symptoom van mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis, ook een persoonlijkheidsstoornis, net als borderline een cluster B maar toch weer heel anders.
Misschien is borderline wel de meest bekende persoonlijkheidsstoornis maar er zijn er meer het waren er ooit 10 maar met ingang van de DSM 5 zullen het er nog maar 5 zijn waaronder borderline en bovengenoemde.
Wat werkelijk interessant is, is de manier waarop mensen zo een stoornis kunnen oplopen. dit komt vaak door de jeugd en wel tot de 2e fase van ego ontwikkeling nadat het pasgeboren kind de wereld om zich heen heeft geobserveerd en zich vervolgens met die wereld identificeren. verschillende typen van opvoeding worden dan normaal alvorens ze met de latere wereld die het kind gaat leren kennen vanaf de basisschool, totaal als abnormaal worden ervaart. hierdoor komt het kind vroeg of in een later stadium voor Dillema's te staan (hij/zij is anders)denk even aan het feit dat mensen graag als normaal gezien worden en dus acceptatie willen vanuit de kudde. aan de ene kant staat de onvoorwaardelijke liefde naar zijn ouders en dus de normen en waarden die hij/zij van hen heeft mee gekregen tijdens de eerste levensjaren, en aan de andere kant staan zonder de voorwaardelijke liefde maar wel met grotere aantallen de klasgenoten en leraren.
Dit kind komt in een tweestrijd wat zich later kan vormen naar de persoonlijkheidsstoornis.
Nou is de vraag kun je een volwassene die al van baby af aan heeft meegekregen dat bijvoorbeeld spelen met het middelste van papa normaal is, therapie geven die dusdanig invloed heeft dat de persoon een soort van heropvoeding meemaakt of zijn de normen en waarden al dusdanig gekristalliseerd dat je niets meer kunt doen.
Misschien is borderline wel de meest bekende persoonlijkheidsstoornis maar er zijn er meer het waren er ooit 10 maar met ingang van de DSM 5 zullen het er nog maar 5 zijn waaronder borderline en bovengenoemde.
Wat werkelijk interessant is, is de manier waarop mensen zo een stoornis kunnen oplopen. dit komt vaak door de jeugd en wel tot de 2e fase van ego ontwikkeling nadat het pasgeboren kind de wereld om zich heen heeft geobserveerd en zich vervolgens met die wereld identificeren. verschillende typen van opvoeding worden dan normaal alvorens ze met de latere wereld die het kind gaat leren kennen vanaf de basisschool, totaal als abnormaal worden ervaart. hierdoor komt het kind vroeg of in een later stadium voor Dillema's te staan (hij/zij is anders)denk even aan het feit dat mensen graag als normaal gezien worden en dus acceptatie willen vanuit de kudde. aan de ene kant staat de onvoorwaardelijke liefde naar zijn ouders en dus de normen en waarden die hij/zij van hen heeft mee gekregen tijdens de eerste levensjaren, en aan de andere kant staan zonder de voorwaardelijke liefde maar wel met grotere aantallen de klasgenoten en leraren.
Dit kind komt in een tweestrijd wat zich later kan vormen naar de persoonlijkheidsstoornis.
Nou is de vraag kun je een volwassene die al van baby af aan heeft meegekregen dat bijvoorbeeld spelen met het middelste van papa normaal is, therapie geven die dusdanig invloed heeft dat de persoon een soort van heropvoeding meemaakt of zijn de normen en waarden al dusdanig gekristalliseerd dat je niets meer kunt doen.
Hoeps ik had niet gezien dat deze toppic 7 pagina's aan reacties besloeg beetje overbodig deze reactie denk ik excuus
Ik vond het het wel interessant.. alleen vond ik het stukje: "middels van papa" wel dan weer beetje bagger.quote:
Hoeps ik had niet gezien dat deze toppic 7 pagina's aan reacties besloeg beetje overbodig deze reactie denk ik excuus
Ach iedereen heeft zijn eigen waarheid dat is waar maar als jij een psychose hebt en je ziet iets dan zie je dat met je eigen ogen en is dat dus voor jou een feit.quote:
[..]
Natuurlijk is een feit niet hetzelfde als een waarneming. Ga naar ff Googlen en je vindt als definitie van feit "dat wat werkelijk gebeurd is".
Waar jij je mee verwart zijn waarheden. Ieder heeft zijn/haar eigen waarheden. En dat is dan weer een feit
Tja dat was maar een voorbeeld kunnen er natuurlijk meer zijn, komt erop neer dat het kind meer prikkels heeft gehad van negatieve aard dan van positieve.quote:
[..]
Ik vond het het wel interessant.. alleen vond ik het stukje: "middels van papa" wel dan weer beetje bagger.
Goede stelling, is idd iets om over na te denken,quote:
En met name dat woord 'stoornis' impliceert dat er iets mis is in je hersenen en dat je er voor altijd aan vastzit, no matter wat je probeert en onderneemt.
Of iets om over te discussieren.
Naar mijn mening heb je een stoornis als je er last van hebt en dus hulp bij wil.
Het is vreemd om te stellen dat er iets 'mis' is met mijn hersenen, want dan zou er dus een norm zijn voor hersenen waarmee niets 'mis' is. Ieders hersenen zijn anders.
Naar mijn mening heb je een stoornis als je er last van hebt en dus hulp bij wil.
Het is vreemd om te stellen dat er iets 'mis' is met mijn hersenen, want dan zou er dus een norm zijn voor hersenen waarmee niets 'mis' is. Ieders hersenen zijn anders.
Ik ken ook iemand waar de Asperger-eigenschappen aan alle kanten vanaf druipen, maar zij gaat echt hard lachend door het leven en heeft er geen problemen mee. Zij heeft er dus geen last van, zij heeft dus geen stoornis, en het zou gek zijn om te stellen dat er iets mis is met haar hersenen.
Ik snap de redenatie erachter, maar is dat niet een beetje net als zeggen 'ik heb een slecht geheugen, maar dat belemmert me niet erg in mijn functioneren, dus is er niks mis met mijn hersenen'? Ik denk wel dat er een bepaalde norm is van optimaal functioneren en iemand met autisme heeft nou eenmaal bepaalde tekortkomingen. Dat iemand gelukkig is en daarmee heeft leren omgaan, doet daar niets aan af.quote:
Ik ken ook iemand waar de Asperger-eigenschappen aan alle kanten vanaf druipen, maar zij gaat echt hard lachend door het leven en heeft er geen problemen mee. Zij heeft er dus geen last van, zij heeft dus geen stoornis, en het zou gek zijn om te stellen dat er iets mis is met haar hersenen.
dat ligt er toch aan wat je met 'tekort'koming bedoelt.
ik begrijp absoluut wat jij bedoelt, mijn ex was zo'n voorbeeld: wel problemen hebben maar ze niet willen zien.
maar bij de persoon waar ik hierboven op doelde is het woord 'tekort'koming echt niet van toepassing.
in haar werk doet ze het juist goed dankzij haar asperger-eigenschappen (het is niet voor niets zo dat veel aspergers het goed doen in de automatisering), in het sociale contact is ze apart maar wel altijd opgewekt en vrolijk, en in die combinatie blijft het aparte opvallend, maar dan wel leuk opvallend.
af en toe komt haar savant-kant naar voren (een bijzonder fotografisch geheugen), maar ook dat is dan gewoon een bijzonder iets (weer op een positieve manier).
met haar partner communiceert ze ook makkelijk (maar dat is over het algemeen sowieso een voordeel als je als vrouw asperger hebt).
als het over gevoel gaat gaat ze (net als ik) heel snel analyseren (dus niet vanuit gevoel meepraten). qua haar eigen gevoel is er ook geen probleem: ze heeft veel lol, zit lekker in haar vel, en heeft een stabiele relatie.
tot het moment dat het met mij misging (een aantal jaar geleden) was ik ook gewoon iemand die apart was maar wel gewoon een hoop lol had.
maar er gebeurde iets wat bij mij de boel flink in de stress liet schieten
......
het ligt er dan maar net aan wat je als criteria neemt: had ik daarvoor ook al een stoornis, of heb je pas een stoornis op het moment dat blijkt dat je met bepaalde situaties echt niet om kunt gaan?
hopelijk gaat zij nooit die situaties meemaken.
ik begrijp absoluut wat jij bedoelt, mijn ex was zo'n voorbeeld: wel problemen hebben maar ze niet willen zien.
maar bij de persoon waar ik hierboven op doelde is het woord 'tekort'koming echt niet van toepassing.
in haar werk doet ze het juist goed dankzij haar asperger-eigenschappen (het is niet voor niets zo dat veel aspergers het goed doen in de automatisering), in het sociale contact is ze apart maar wel altijd opgewekt en vrolijk, en in die combinatie blijft het aparte opvallend, maar dan wel leuk opvallend.
af en toe komt haar savant-kant naar voren (een bijzonder fotografisch geheugen), maar ook dat is dan gewoon een bijzonder iets (weer op een positieve manier).
met haar partner communiceert ze ook makkelijk (maar dat is over het algemeen sowieso een voordeel als je als vrouw asperger hebt).
als het over gevoel gaat gaat ze (net als ik) heel snel analyseren (dus niet vanuit gevoel meepraten). qua haar eigen gevoel is er ook geen probleem: ze heeft veel lol, zit lekker in haar vel, en heeft een stabiele relatie.
tot het moment dat het met mij misging (een aantal jaar geleden) was ik ook gewoon iemand die apart was maar wel gewoon een hoop lol had.
maar er gebeurde iets wat bij mij de boel flink in de stress liet schieten
......
het ligt er dan maar net aan wat je als criteria neemt: had ik daarvoor ook al een stoornis, of heb je pas een stoornis op het moment dat blijkt dat je met bepaalde situaties echt niet om kunt gaan?
hopelijk gaat zij nooit die situaties meemaken.
als je de criteria zo neemt, denk ik dat veel meer mensen een stoornis hebben die gewoon nog niet aan het licht is gekomen.
en dan is de vraag weer wat dan nog afwijkend is van normaal.
en dan blijkt de tern 'normaal' dus weer een stuk breder te zijn dan we nu vinden.
en dan blijken dus veel minder mensen voor de term 'stoornis' in aanmerking te komen.
en dan is de vraag weer wat dan nog afwijkend is van normaal.
en dan blijkt de tern 'normaal' dus weer een stuk breder te zijn dan we nu vinden.
en dan blijken dus veel minder mensen voor de term 'stoornis' in aanmerking te komen.
Is iemand die op volwassen leeftijd ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?quote:
als je de criteria zo neemt, denk ik dat veel meer mensen een stoornis hebben die gewoon nog niet aan het licht is gekomen.
en dan is de vraag weer wat dan nog afwijkend is van normaal.
en dan blijkt de tern 'normaal' dus weer een stuk breder te zijn dan we nu vinden.
en dan blijken dus veel minder mensen voor de term 'stoornis' in aanmerking te komen.
Is iemand die het niet eens is met de stelling van een vriend/vriendin en haar daarom buiten haar leven schopt (alles of niets) "normaal"?
Is iemand die zichzelf snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
Enz enz, wat is in jouw optiek normaal?
Op zondag 13 april 2014 19:50 schreef Mss het volgende:
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
Kloonhommel is echt mijn held van de dag _O_ _O_ _O_
bij de vragen die je stelt vergeet je een onderdeel:quote:
[..]
Is iemand die op volwassen leeftijd ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
Is iemand die het niet eens is met de stelling van een vriend/vriendin en haar daarom buiten haar leven schopt (alles of niets) "normaal"?
Is iemand die zichzelf snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
Enz enz, wat is in jouw optiek normaal?
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
(op welke leeftijd dat gebeurt is niet relevant)
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens extreem onredelijk wordt (en als gevolg daarvan zijn omgeving wegjaagt) "normaal"?
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis zichzelf regelmatig snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
anders benaderd:
tot een paar jaar geleden had ik nergens last van, nu wel.
waar ik last van heb noem ik absoluut een stoornis.
maar had ik die stoornis volgens jou al mijn hele leven, of pas sinds het misging?
(bij mensen die al van jongs af aan bijzonder gedrag vertonen is de discussie anders natuurlijk)
en om even directer op jouw vraag te antwoorden: ik heb niet echt een beeld bij normaal, maar ik heb wel een duidelijke interpretatie bij het woord stoornis. namelijk: dat je er last van hebt tov de norm die we noemen 'gelukkig zijn'.quote:
Enz enz, wat is in jouw optiek normaal?
De aanleg is er al maar een bepaalde gebeurtenis triggert het . Je had het waarschijnlijk al in je maar is door moeilijke gebeurtenissen eruit gekomen .quote:
[..]
bij de vragen die je stelt vergeet je een onderdeel:
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens last krijgt van paniekaanvallen "normaal"?
(op welke leeftijd dat gebeurt is niet relevant)
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis ineens extreem onredelijk wordt (en als gevolg daarvan zijn omgeving wegjaagt) "normaal"?
Is iemand die na een bepaalde gebeurtenis zichzelf regelmatig snijdt voor zijn of haar genoegdoening "normaal"?
anders benaderd:
tot een paar jaar geleden had ik nergens last van, nu wel.
waar ik last van heb noem ik absoluut een stoornis.
maar had ik die stoornis volgens jou al mijn hele leven, of pas sinds het misging?
(bij mensen die al van jongs af aan bijzonder gedrag vertonen is de discussie anders natuurlijk)
Het is een combinatie aanleg en traumatische ervaring .
helemaal mee eens.quote:
[..]
De aanleg is er al maar een bepaalde gebeurtenis triggert het . Je had het waarschijnlijk al in je maar is door moeilijke gebeurtenissen eruit gekomen .
Het is een combinatie aanleg en traumatische ervaring .
nu een stapje verder: is die aanleg al een stoornis?
of is er pas sprake van een stoornis na die traumatische gebeurtenis?
Ja want als die aanleg er niet had geweest dan was na die traumatische gebeurtenis het er niet uitgekomen .
Laten we er dan gewoon niet over praten, dan gaat het vanzelf overquote:
[..]
Zo wordt er niet door de therapeuten over gepraat. Dat doet de omgeving al. Maar ik vind therapie teveel gefocust op het gedrag, waarmee wordt geimpliceerd dat je je als borderliner niet normaal gedraagt. Dat is ook wel zo. Maar als je als therapeut je alleen maar daarop richt, komt er weinig verbetering denk ik. Waarom? De borderliner heeft nog steeds een laag gevoel voor eigenwaarde en dat is de basis waarom hij/zij zo extreem kan reageren.
Ik denk niet dat er veel mis is met de emoties van borderliners, maar dat ze in de loop der jaren in de war zijn geraakt wat betreft die emoties.
ok.quote:
Ja want als die aanleg er niet had geweest dan was na die traumatische gebeurtenis het er niet uitgekomen .
gaan we er nu gewoon een paar logische stapjes bij doen.
ik denk dat er veel mensen zijn die wel die aanleg hebben, maar niet die traumatische ellende meemaken (het is statistisch gezien onzinnig om te stellen dat iedereen die ergens aanleg voor heeft dat uiteindelijk ook meemaakt).
zij hebben dus ook de stoornis volgens jou. ook al hebben ze er mogelijk hun hele leven geen last van.
dat betekent dus dat het aantal mensen met een stoornis veel groter is.
dat betekent dus weer dat gemiddeld genomen 'normaal' een stuk meer afwijking in zich heeft dan we denken als we alleen de mensen met een diagnose als afwijkend zien (want we nemen de aanleg bij een hoop mensen niet mee).
dan wijzigt dus de 'norm', en hebben een hoop mensen die nu een (lichte) stoornis hebben ineens geen stoornis meer, omdat ze eigenlijk dus normaler zijn dan we oorspronkelijk dachten.
neemt niet weg dat ze dan last hebben van iets, maar dat is dan niet voldoende om te spreken over een stoornis.
Was het maar zo makkelijk.quote:
[..]
Laten we er dan gewoon niet over praten, dan gaat het vanzelf over
Als je jarenlang problemen hebt waar je niet uitkomt en wat veel mensen niet helemaal begrijpen en wat jij zelf ook niet helemaal begrijpt. Dan kan je hulp gaan zoeken bij personen die daar meer inzicht op hebben; je komt dan bij psychische hulpverleners terecht.
Die constateren dan dat je borderline hebt. Aan de ene kant vallen de puzzelstukjes op hun plaats en kan je gerichter werken aan je problemen.
Aan de andere kant maakt dat label het ook weer moeilijker om uit de problemen te komen. Als borderliner kan je daardoor je eigen verantwoordelijkheden op die stoornis afschuiven, maar je omgeving associeert ook meer menselijke eigenschappen die niet zo leuk zijn ook met die stoornis.
voor een deel kan het ook juist wel heel goed zijn om wat op de stoornis af te kunnen schuiven.quote:
....
Als borderliner kan je daardoor je eigen verantwoordelijkheden op die stoornis afschuiven
....
ik heb altijd gedacht dat ik lui was en geen discipline had....... terwijl ik tegelijk toch ook wel het idee had dat ik mijn best deed. wat dat betreft altijd negatief over mezelf gedacht.
totdat er een diagnose komt en ik dus ineens weet dat ik het mezelf helemaal niet kwalijk hoef te nemen! opluchting, voelt goed, ineens een beter beeld van mezelf!
niet dat ik dan heel makkelijk even 'lui' blijf zonder me er nog schuldig bij te voelen, maar uiteraard wel via therapie heb geleerd om er goed mee om te gaan (het lukt me nu op een betere manier om mezelf te motiveren voor dingen waar ik geen zin in heb en/of waar ik de mentale energie/concentratie moeilijk voor kan opbrengen)
ja een diagnose en therapie kunnen echt wel helpen hoor (voor die paar mafkezen die eerder in dit topic hebben gezegd dat je er niks aan hebt).
en als je dankzij je diagnose kunt uitleggen dat je er in het verleden weinig aan kon doen en er dankzij therapie tegenwoordig gelukkig wel beter mee kan omgaan...... dan is dat toch geweldig!?quote:
....
je omgeving associeert ook meer menselijke eigenschappen die niet zo leuk zijn ook met die stoornis.
Er is ook geen maatstaf voor goed functioneren, tenzij je een concreet doel voor ogen hebt waarvoor het van belang is. Wiens doelstelling is hier maatgevend?quote:
[..]
Ik snap de redenatie erachter, maar is dat niet een beetje net als zeggen 'ik heb een slecht geheugen, maar dat belemmert me niet erg in mijn functioneren, dus is er niks mis met mijn hersenen'? Ik denk wel dat er een bepaalde norm is van optimaal functioneren en iemand met autisme heeft nou eenmaal bepaalde tekortkomingen. Dat iemand gelukkig is en daarmee heeft leren omgaan, doet daar niets aan af.
The view from nowhere.
Je bedoelt dat een latente aandoening manifest wordt?quote:
Ja want als die aanleg er niet had geweest dan was na die traumatische gebeurtenis het er niet uitgekomen .
Dan hangt het ervan af wanneer het gebeurde. Bij volwassenen mag je ervan uitgaan dat het dan waarschijnlijk latent al aanwezig was. Maar bijvoorbeeld psychoses op tienerleeftijd kunnen ook langs andere weg ontstaan. Dus echt als iets nieuws wat mede veroorzaakt wordt door een gebeurtenis. De tienertijd is immers een tijd van grote fysieke veranderingen. Er kan wat fout gaan daarin door interne of externe oorzaken. Omgekeerd komen er defecten pas uit op oudere leeftijd. Ze waren niet opgevallen door beschermde kindertijd of ongemerkt gecoumfleerd door andere defecten, als bevattelijkheid door allergiën, verkeersongeluk met gevolgen enz. En bepaalde aanleg wordt pas gevonden als er gericht naar gezocht wordt, zoals borstkanker als meerdere gezinsleden het blijken te hebben.
Dat lijkt me inderdaad wel een dillemma. Voor jezelf heb je dan meer duidelijkheid en je kan gericht proberen om het beter te doen.quote:
[..]
Was het maar zo makkelijk.
Als je jarenlang problemen hebt waar je niet uitkomt en wat veel mensen niet helemaal begrijpen en wat jij zelf ook niet helemaal begrijpt. Dan kan je hulp gaan zoeken bij personen die daar meer inzicht op hebben; je komt dan bij psychische hulpverleners terecht.
Die constateren dan dat je borderline hebt. Aan de ene kant vallen de puzzelstukjes op hun plaats en kan je gerichter werken aan je problemen.
Aan de andere kant maakt dat label het ook weer moeilijker om uit de problemen te komen. Als borderliner kan je daardoor je eigen verantwoordelijkheden op die stoornis afschuiven, maar je omgeving associeert ook meer menselijke eigenschappen die niet zo leuk zijn ook met die stoornis.
Wat doe je met de buitenwereld, vertel je het of niet. Mag je het verzwijgen? Wanneer wel en wanneer niet. Wat eenmaal bekend gemaakt is, blijft hangen. Je weet niet wat ervan hangen blijft en hoe het geïnterpreteerd wordt. Maar ik dacht niet dat borderliners gezien worden als gevaarlijke gekken of als debielen.
Als je de aanleg begrijpt, de gebeurtenissen en de (emotionele daarvan) impact snapt en het ontwikkelen van de psychische toestand als een logisch proces in kaart kan brengen, is er dan wel sprake van een stoornis? Of kon het niet anders dan dat het geworden is zoals het is?quote:
nu een stapje verder: is die aanleg al een stoornis?
of is er pas sprake van een stoornis na die traumatische gebeurtenis?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
goeie vraag.quote:
[..]
Als je de aanleg begrijpt, de gebeurtenissen en de (emotionele daarvan) impact snapt en het ontwikkelen van de psychische toestand als een logisch proces in kaart kan brengen, is er dan wel sprake van een stoornis? Of kon het niet anders dan dat het geworden is zoals het is?
omdat het nou eenmaal geen exacte wetenschap is, zullen we daar nooit een eensluidend antwoord op kunnen geven. maar het sterkt wel weer mijn stelling dat het niet logisch is om te zeggen dat iemand met een bepaalde aanleg die nog niet tevoorschijn is gekomen een stoornis heeft.
Denk dat je het beter kan bekijken in de zin of het iemand beperkt in het volledig vrij kunnen leven van zijn of haar leven.quote:
goeie vraag.
omdat het nou eenmaal geen exacte wetenschap is, zullen we daar nooit een eensluidend antwoord op kunnen geven. maar het sterkt wel weer mijn stelling dat het niet logisch is om te zeggen dat iemand met een bepaalde aanleg die nog niet tevoorschijn is gekomen een stoornis heeft.
Het is iets wat zich ontwikkelt en zich kan ontwikkelen tot de persoon zelf er last van heeft; een beperking. Net zoals een lichamelijk beperking zich kan ontwikkelen. Daarnaast hangt het van de persoon zelf af of die er last van ondervind.
Stoornis klinkt als het er iets mis is, alsof het anders zou moeten zijn dan het is, en dat is het niet want het is zoals het is. Andere versies van hoe het 'zou moeten zijn' bestaan alleen maar in gedachten en zij niet echt. Hoe het is is echt. Dat is dan in zo'n geval niet hoe iemand het wil hebben en iedereen heeft dan ook het recht daarmee aan de slag te gaan maar dat verandert niets aan het feit dat het op het moment is zoals het op het moment is.
Daarnaast kan je beter spreken van een verstoring dan een stoornis daar het gaat om aangeboren vermogen/talenten (die bedoeld zijn om de persoon volledig tot bloei te laten komen) die in beslag worden gelegd om een stoornis (beperkend gedrag) in stand te houden.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
dat eerste: dat is ook precies wat ik bedoel, heb ik reeds een paar keer aangegeven.quote:
[..]
Denk dat je het beter kan bekijken in de zin of het iemand beperkt in het volledig vrij kunnen leven van zijn of haar leven.
Het is iets wat zich ontwikkelt en zich kan ontwikkelen tot de persoon zelf er last van heeft; een beperking. Net zoals een lichamelijk beperking zich kan ontwikkelen. Daarnaast hangt het van de persoon zelf af of die er last van ondervind.
Stoornis klinkt als het er iets mis is, alsof het anders zou moeten zijn dan het is, en dat is het niet want het is zoals het is. Andere versies van hoe het 'zou moeten zijn' bestaan alleen maar in gedachten en zij niet echt. Hoe het is is echt. Dat is dan in zo'n geval niet hoe iemand het wil hebben en iedereen heeft dan ook het recht daarmee aan de slag te gaan maar dat verandert niets aan het feit dat het op het moment is zoals het op het moment is.
Daarnaast kan je beter spreken van een verstoring dan een stoornis daar het gaat om aangeboren vermogen/talenten (die bedoeld zijn om de persoon volledig tot bloei te laten komen) die in beslag worden gelegd om een stoornis (beperkend gedrag) in stand te houden.
en die beperking is ook precies wat ik bedoel met 'stoornis', het is storend, het veroorzaakt een storing in de normale gang van zaken.
maar dat ligt er misschien aan hoe zwaar je aan het woord 'stoornis' tilt. ik vind een stoornis over het algemeen lichter dan een ziekte, hoewel in sommige gevallen het denk ik allebei kan zijn.
wat dat betreft interpreteer ik 'stoornis' hetzelfde als wat jij met 'verstoring' bedoelt.
kijk ik dan naar jouw uitleg (het is zoals het is), dan vraag ik me af: wanneer kun je volgens jouw eigen uitleg het woord 'stoornis' dan nog WEL gebruiken?
alles is toch zoals het is?
je laatste alinea snap ik niet echt: ..... in beslag worden gelegd.... ???
als ik er vanuitga dat je bedoelt 'in beslag worden genomen' ben ik het nog niet met je eens. ja het komt voor, maar om dat nou zo algemeen te stellen gaat ten eerste ver en klopt ten tweede in mijn ogen vaak niet.
en het hoeft niet aangeboren te zijn.
Met in beslag gelegd bedoel ik dat het een permanente plek inneemt in de beleving van een persoon. Het is daar in dusdanige manier aanwezig dat het een beperking voor het vrije doen en laten vormt.quote:
je laatste alinea snap ik niet echt: ..... in beslag worden gelegd.... ???
als ik er vanuitga dat je bedoelt 'in beslag worden genomen' ben ik het nog niet met je eens. ja het komt voor, maar om dat nou zo algemeen te stellen gaat ten eerste ver en klopt ten tweede in mijn ogen vaak niet.
en het hoeft niet aangeboren te zijn.
De stoornis ontstaat niet zomaar en die ontstaat niet uit het niets, het is een overlevingsstrategie die zich vooral uit in het denken en daar horen bepaalde gevoelens bij. Het zijn die terugkerende gedachten en gevoelens, die patronen, waar de stoornis is uit opgebouwd. Wanneer je de bron/het probleem van de stoornis (de stoornis een symptoom van het probleem) heelt dan komt dat vermogen (wat door de stoornis gebruik werd om de beperking te creëren en in stand te houden) weer vrij om te doen waar het voor bedoelt was; de persoon zoals hij of zij is tot uiting te laten komen.
Daarom is het heling van een stoornis in de breedste zin een proces van iemand weer zichzelf laten worden en wat iemand in de kern is is een unieke verzameling vermogens.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
je taalgebruik blijft bijzonder (o.a. "in beslag gelegd", "het heling") en je verhaal volg ik wel een beetje, maar het is me niet duidelijk of je je nou wel een beetje aansluit (maar dan in wat andere woorden of met andere accenten) bij wat ik schrijf, of dat je juist positie neemt tegenover mijn teksten.quote:
[..]
Met in beslag gelegd bedoel ik dat het een permanente plek inneemt in de beleving van een persoon. Het is daar in dusdanige manier aanwezig dat het een beperking voor het vrije doen en laten vormt.
De stoornis ontstaat niet zomaar en die ontstaat niet uit het niets, het is een overlevingsstrategie die zich vooral uit in het denken en daar horen bepaalde gevoelens bij. Het zijn die terugkerende gedachten en gevoelens, die patronen, waar de stoornis is uit opgebouwd. Wanneer je de bron/het probleem van de stoornis (de stoornis een symptoom van het probleem) heelt dan komt dat vermogen (wat door de stoornis gebruik werd om de beperking te creëren en in stand te houden) weer vrij om te doen waar het voor bedoelt was; de persoon zoals hij of zij is tot uiting te laten komen.
Daarom is het heling van een stoornis in de breedste zin een proces van iemand weer zichzelf laten worden en wat iemand in de kern is is een unieke verzameling vermogens.
kun je wat meer ingaan op wat ik schrijf?
daarnaast denk ik niet dat een stoornis altijd ontstaat uit een overleving.
en wat je niet noemt (maar wat je waarschijnlijk wel met me eens bent): het veranderen/oplossen/wegnemen van de oorzaak/bron neemt niet meteen het ontstane patroon weg, daar is vaak wat hulp voor nodig.
