Waarom reageren borderliners zo extreem?

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:46 schreef boekenplank het volgende:

[..]

Bij mijn weten heb ik de laatste maanden niemand gekwetst. Ik tel nu eerder tot 10 voordat ik impulsief reageer dat heb ik wel geleerd.
En ja, kwets ik iemand onnodig dan voel ik me daar later schuldig over en zal ik mijn excuses aanbieden. Ik zal me nooit meer verstoppen achter de diagnose ik heb borderline dus jullie begrijpen me niet.

Merk je wel aan vaak als je zo'n impulsieve reactie wil gaan geven dan?

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:48 schreef Pulzzar het volgende:
En toch

Als ik bijvoorbeeld kijk naar Geert Wilders en zijn discipelen, dan denk ik: ik ben zo gek nog niet.

Je bent ook niet gek of anders... Je bent Pulzzar

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:48 schreef Xetran het volgende:

[..]

Merk je wel aan vaak als je zo'n impulsieve reactie wil gaan geven dan?

Ja, dat voel ik nog weleens, een soort oncontroleerbare woede lijkt het. Maar gelukkig heb ik dat nu onder controle. En dat scheelt een hoop onenigheid, ruzies etc met je omgeving.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:52 schreef Ayumu2.0 het volgende:

[..]

Je bent ook niet gek of anders... Je bent Pulzzar

Ehm, hij is wel anders. Sorrie maar het is wel zo. Dit moet je niet negatief opvatten. Het is de kunst om weer wat "normaler" te zijn die ze moeten leren tijdens hun therapie.

[ Bericht 30% gewijzigd door Kloonhommel op 09-01-2012 01:59:48 ]

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:49 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Is ook niet goed, jezelf van alles de schuld geven. Hoewel het tegengesteld is, is dat vaak enorm met elkaar verweven.

Ik geef mezelf niet de schuld, ik weet nu waarom ik zo reageerde. Jezelf een schuldgevoel aanpraten is wel het slechtste wat je kunt doen.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:55 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

ik ben een hij

Eh ja... sorrie

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:53 schreef Kloonhommel het volgende:

[..]

Ehm, ze is wel anders. Sorrie maar het is wel zo. Dit moet je niet negatief opvatten. Het is de kunst om weer wat "normaler" te zijn die ze moeten leren tijdens hun therapie.

Iedereen is anders iedereen heeft wel iets soms zwaarder als de ander dat zeker, Niemand is perfect en men moet een ander respecteren zoals hij/zij is. Dat er vaak mensen zijn die er tegen aan kijken dat zo iemand gek is boeit me niet zo veel, Tenslotte iedereen heeft een rugzakje

Ik zie dingen heel anders schijnbaar maar dat mag ook wel vind ik zo

Iedereen is idd anders maar over het algemeen komen ze overeen. Borderliners zijn wat extremers, ze vallen ook wat meer op door hun gedrag.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 02:02 schreef Pulzzar het volgende:
Normaler worden is mijn streven niet. Mijn streven is meer grip op mezelf en mijn leven te krijgen.

En dat is dus "normaler" zijn.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 02:03 schreef Kloonhommel het volgende:

[..]

En dat is dus "normaler" gedrag.

wat is nou normaal Ik denk dat je liever het voor jezelf op een rijtje hebt dan dat je voor andere normaal overkomt.

Misschien moet ik toch meer voor mezelf spreken, ik heb altijd normaal willen zijn, en door mijn gedrag viel het op dat ik dat juist niet was.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 00:40 schreef Ayumu2.0 het volgende:

Oh echt wel want zo zien ze het wel vaak als je het zo doet in het is een stukje terugkoppelen van gedrag en daar ook een duidelijke uitleg bij geven.

dat is wat anders, dan leg je ze dus uit hoe hun gedrag overkomt op jou nadat je hetzelfde gedrag in omgekeerde richting hebt geuit.
daar kan ik me zeker wat bij voorstellen.
alleen weet ik niet of het bij veel borderliners die zich bewust zijn van hun eigen gedrag nodig is om hetzelfde gedrag terug te geven: ze er gewoon op aanspreken zou voldoende moeten zijn, ze WETEN immers al wat hun onfijne eigenschap is.

zoals je het eerder stelde kwam het op mij over alsof jij hetzelfde terug deed gewoon om ze terug te pakken, zonder uitleg erbij.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 00:41 schreef rhubarbje het volgende:

[..]

normale mensen doen dat ook maar op een volwassen manier
door gewoon uit te leggen en te benoemen wat die ander doet

hoef je niet als een kleuter het zelfde gedrag voor te gaan vertonen

dankje, dat bedoelde ik dus eigenlijk (1 post hoger).
maar jij was 5 uur eerder

quote:

Op maandag 9 januari 2012 00:52 schreef Teslynd het volgende:

[..]

En dan raken ze weer van slag.
Maar inderdaad, dat ze zelf niet door hebben hoe ver ze doorgedraafd zijn. Zie je ook bij hyperactiviteit en/of ADHD. Het is een oefening in geduld.

ik heb oa. ADHD. en ik heb inmiddels echt wel door wanneer ik aan het hyperen ben.
en ook al kan ik dan vaak het hyperen niet tegengaan op dat moment, ik kan wel even mijn omgeving laten blijken dat ik mezelf bewust ben van het hyperen en dat ik mijn best doe om er geen overlast mee te veroorzaken.

zo ken ik ook borderliners die zich op dezelfde manier bewust zijn van hun uitbarsting.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:15 schreef Cactus1 het volgende:

[..]

Ben ik de enige die zich afvraagt hoe mensen die zelfmoord plegen geen psychische stoornis kunnen hebben? Of valt euthanasie hier ook onder? Want het lijkt me toch niet echt normaal dat je met een gezonde bovenkamer uberhaupt zelfmoord overweegt?

enerzijds ben ik het met je eens. hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor de vraag of Breivik toerekeningsvatbaar is. als je zoiets doet ben je toch per definitie heel ver van het padje?
toch wordt het niet altijd zo gezien.

en anderzijds kan ik me ook bij zelfmoord voorstellen dat er geen stoornis hoeft te spelen.
als je gewoon met gezond verstand besluit dat je het leven maar lastig vindt en je ziet in dat het hele menselijk bestaan volstrekt nutteloos en doelloos is, nergens over gaat en nergens toe leidt, en je hebt gewoon geen zin meer om eraan mee te doen, dan stop je ermee. dat komt voor. daar hoeft niet per se depressie bij te spelen of zo.
en ook ouderen wiens partner reeds is overleden en zich eenzaam voelen na 50 jaar met de ander samen. het komt heel vaak voor dat die zich verhangen. ik begrijp dat wel.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:23 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Borderliners verliezen vaak wel het overzicht als ze stress krijgen. Ze kunnen dan niet meer bedenken wat de gevolgen van iets op langere termijn zijn. In die zin is het wel begrijpelijk dat het aantal zelfmoorden bij borderliners zo hoog is. Ze willen op dat moment dood en bedenken zich niet meer dat ze zich over een paar weken weleens anders zouden kunnen voelen. Iemand met een depressie maar geen borderline, kan zich zoiets nog wel realiseren en zal om die reden meer geduld met zichzelf kunnen opbrengen.

By the way, ik heb het idee dat mensen tegenwoordig in het algemeen meer ontsporen. Mensen lijken steeds gekkere dingen te doen.

dat eerste: ik denk dat dat voor iedereen geldt.
op het moment dat de stress/overspannenheid/depressie langer duurt en de dips met de suicidale gedachten/plannen dus vaker voorkomen, ga je het patroon wel inzien.

dat tweede: ik denk dat er alleen veel meer over wordt gesproken en dat het vroeger ook vaak voorkwam.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:34 schreef Pulzzar het volgende:

Iedereen kan zichzelf beheersen, ook een borderliner. Maar het is wel zo dat borderliners sneller toegeven aan zo'n drang.

dat iedereen zich kan beheersen is echt giga-onzin.
iedereen heeft een grens waar ie overheen geduwd kan worden.
bij de een ligt de grens wat dichterbij, bij de ander wat verder weg.
maar het moment en de omstandigheden tellen ook zwaar mee.
als ik lekker in mijn vel zit en ik ben fit kan ik heel veel hebben, als ik me kut voel en moe ben kan ik weinig hebben. en dat werkt bij iedereen zo.

neemt niet weg dat bij bepaalde stoornissen bepaalde grenzen wel sneller worden bereikt. en dat geldt niet alleen voor borderline.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 02:02 schreef Pulzzar het volgende:
Normaler worden is mijn streven niet. Mijn streven is meer grip op mezelf en mijn leven te krijgen.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 02:03 schreef Kloonhommel het volgende:

En dat is dus "normaler" zijn.

dat hoeft niet, denk ik.
veel mensen die 'normaal' zijn hoeven zich in allerlei situaties niet bewust in de hand te houden.
ze gedragen zich vanzelf (intuitief, of gewoon goed opgevoed) op de juiste manier.

als iemand zich moet inhouden (grip hebben op zichzelf) en door dat inhouden hetzelfde uiterlijke (wenselijke) gedrag vertoont, dan lijkt die persoon vanuit het oogpunt van anderen dus 'normaal', omdat het gedrag normaal is.
maar intern bij die persoon werkt het dus heel anders dan bij een 'normaal' persoon.

De reactie is zo heftig omdat heel deel van de hersenen waarin de pijnlijke verdrongen gevoelens die achter de verlatingsangst zitten geraakt wordt en het is dit deel (het emotionele brein) wat oa direct het adrenaline niveau kan verhogen waardoor de persoon van zijn stuk wordt gebracht; er vind letterlijk een gevoelsexplosie plaats.

Zolang je gelooft dat je hevige reacties ontstaan door iets wat er nu gebeurt dan blijf je erin zitten; het is namelijk niet waar.

[ Bericht 17% gewijzigd door Canillas op 09-01-2012 08:46:50 ]

quote:

Op maandag 9 januari 2012 00:17 schreef Pulzzar het volgende:
Zo wordt er niet door de therapeuten over gepraat. Dat doet de omgeving al. Maar ik vind therapie teveel gefocust op het gedrag, waarmee wordt geimpliceerd dat je je als borderliner niet normaal gedraagt. Dat is ook wel zo. Maar als je als therapeut je alleen maar daarop richt, komt er weinig verbetering denk ik. Waarom? De borderliner heeft nog steeds een laag gevoel voor eigenwaarde en dat is de basis waarom hij/zij zo extreem kan reageren.

Waarom ga je hier geen onderzoek naar doen dan, als je het zoveel beter weet? Misschien heb je wel een doorbraak en wordt je een internationale expert op het behandelen van borderliners...

quote:

Op maandag 9 januari 2012 10:03 schreef Catbert het volgende:

[..]

Waarom ga je hier geen onderzoek naar doen dan, als je het zoveel beter weet? Misschien heb je wel een doorbraak en wordt je een internationale expert op het behandelen van borderliners...

Precies.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 00:32 schreef Pulzzar het volgende:
Borderliners worden pas moeilijk in de omgang als ze gaan liegen en manipuleren. Niet elke borderliner is zo trouwens.

Dr Pulzzar?

quote:

Op maandag 9 januari 2012 13:39 schreef Pulzzar het volgende:
Ik weet het helemaal niet beter. Ik zeg gewoon wat ik denk en ik zeg helemaal niks nieuws.

Ik vind het alleen jammer dat er heel bevooroordeeld naar wordt gekeken.

De eerste reactie was al meteen dat borderliners een stel aanstellerige krassers zijn. Ten eerste dat heb ik nog nooit gedaan. Ten tweede impliceert zoiets dat borderliners het leuk vinden.

Maar waar dit topic over gaat, is dat borderline teveel wordt beschouwd als een soort ziekte. Als ik er zo naar ga kijken, kan ik het beter opgeven, want het wordt dan toch nooit beter. Want dan ben ik ziek in mijn hoofd en ben ik niet in staat om op een gezonde manier naar de dingen te kijken.

Maar in hoeverre is het goed alles te belabelen en te beschouwen als gestoord? Volgens mij ga je je daar juist zieker door voelen.

Dat ligt er toch maar net aan hoe jij er mee om gaat?
het maakt toch niet uit of het ziekte heet of niet? op het moment dat jij je er bij neer legt gaat er inderdaad niks veranderen
als jij besluit dat jij kunt verbeteren en daar aan gaat werken dan kun je ook prima verbeteren

Volgens mij val je nu over een woord en laat je jezelf daar door tegen houden
erg jammer

Mijn vriendin heeft een lichte vorm van borderline, en het gaat prima.
Ze krijgt toevallig vandaag haar eerste gesprek bij de psycholoog en over een paar weken beginnen die groepstrainingen.
Ik ben benieuwd hoe ze zich hier door heen gaat slaan.

Ik merk wel dat ze zichzelf heel goed begrijpt.
Dat als ik met mijn vrienden af spreek, en zij liever heeft dat ik bij haar ben, dat ze tegen zichzelf kan en ook zegt; ik vind het niet leuk, maar ik moet hem ook zijn ding laten doen (zo zegt ze het ook letterlijk tegen mij, dat ze mij de ruimte moet geven).
Wat ik ook merk is dat ze voor mijn gevoel het meest last heeft van verlatingsangst, en daarom is het bovenstaande voor mij nogal een pluspunt, dat ze dit zelf onder ogen ziet, nog voor die behandeling is begonnen.

Een ruzie kan nog wel eens uit monden in; kom je spullen maar halen die je hier nog hebt liggen, ik hoef je niet meer te zien.
Ook daarbij zegt ze; zoiets zeg ik dan, maar dat meen ik nooit en daar moet je ook geen aandacht aan geven.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:46 schreef boekenplank het volgende:

[..]

Bij mijn weten heb ik de laatste maanden niemand gekwetst. Ik tel nu eerder tot 10 voordat ik impulsief reageer dat heb ik wel geleerd.
En ja, kwets ik iemand onnodig dan voel ik me daar later schuldig over en zal ik mijn excuses aanbieden. Ik zal me nooit meer verstoppen achter de diagnose ik heb borderline dus jullie begrijpen me niet.

Openheid is belangrijk. Je kan het aan de ander overlaten om te ondekken dat je borderliner hebt (voor hetzelfde geld plakken ze wanhopig een ander etiketje op je), maar het is de vraag of zij dat geduld wel hebben, of zan niet al lang afgehaakt zijn.

Als je open bent, kant het natuurlijk erg vervelend voor de anderen zijn als je weer eens doorslaat. Maar zoals jij het zegt, vind ik het acceptabel, omdat de ander dan weet waardoor het komt (grotendeels buiten jou om) en omdat je het zelf erkend. Dat je dus aanspraakbaar bent en je eigen aandeel in misverstanden en ruzies erkent.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 02:02 schreef Pulzzar het volgende:
Normaler worden is mijn streven niet. Mijn streven is meer grip op mezelf en mijn leven te krijgen.

Dan moet je wel eerder uitspreken wat je dwars zit, zodat je niet tot die onredelijke uitvallen vervalt.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 05:30 schreef Feestkabouter het volgende:

[..]

dat is wat anders, dan leg je ze dus uit hoe hun gedrag overkomt op jou nadat je hetzelfde gedrag in omgekeerde richting hebt geuit.
daar kan ik me zeker wat bij voorstellen.
alleen weet ik niet of het bij veel borderliners die zich bewust zijn van hun eigen gedrag nodig is om hetzelfde gedrag terug te geven: ze er gewoon op aanspreken zou voldoende moeten zijn, ze WETEN immers al wat hun onfijne eigenschap is.

zoals je het eerder stelde kwam het op mij over alsof jij hetzelfde terug deed gewoon om ze terug te pakken, zonder uitleg erbij.

Eigenlijk denk ik, dat je helemaal niet hoeft uit te leggen (bij de aanspreekbare borderliners). Als ze al weten hoe het in elkaar steekt, moet je niet telkens opnieuw uitleggen, maar alleen even tippen dat ze bezig zijn door te draven en even tijd geven om af te koelen.

quote:

Op maandag 9 januari 2012 01:46 schreef Kloonhommel het volgende:

[..]

Het is niet leeg voelen want dan voelde je je vol van te voren. Het is het voortduren van de leegheid. Je verwacht dat het beter zou gaan maar ondanks de succes die je boekt voelt alles nog hetzelfde. Er is niet echt wat veranderd.

Ik weet trouwens niet zeker of alles wel klopt wat ik nu schrijf.

Het doet me denken aan een ADHD-neefje van me. Als kleuter had hij een vertekende kijk op contact. Was geen kind dat op schoot wou zitten, dat werd niet als gezellig, samen, contact ervaren. Voor contact maken had hij andere methodes: je kreeg een schop en dan schaterde hij. Het duurt wel even voor je doorhebt wat hij ermee bedoelde en natuurlijk werd het niet toegelaten.
Er is sprake van afwijkende gevoelsfuncties. Jij noemt het leegte.

Omdat dit jongetje al snel therapie kreeg, zat hij niet zijn hele kinder- en tienertijd opgescheept met eindeloze reeksen misverstanden & mislukkingen. Omdat hij intelligent is, kon er een boel langs verstandelijke weg rechtgetrokken worden. En met een vol programma kon hij veel energie kwijt. Hij komt nu alleen als hyperactief over.

Is die leegte waar je het overhebt niet een onderdeel van alle persoonlijkheidsstoornissen? Een basis die bij de bijdraagt aan ADHD en bij de ander aan borderliner of schizofrenie of ... ?

quote:

Op maandag 9 januari 2012 22:11 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Bij mij is het meer problemen met sociale contacten. Uit angst voor afwijzing hou ik contacten oppervlakkig, ook om te voorkomen dat ik claimerig ga worden, iets wat ik juist niet wil. Ik heb niet dagelijks onredelijke uitvallen en zeker de laatste jaren niet.

Een paar jaar geleden was ik anders. Toen kon ik heel onvoorspelbaar reageren: de ene keer als een enorme goedzak om vervolgens te 'bewijzen' dat ik niet over mij heen wilde laten lopen. Ik vond dat toen vrij normaal om zo te reageren, maar ik ben er inmiddels achter dat mensen daar geen hoogte van krijgen en ook dat mensen scheldtirades niet waarderen. En zo wil ik inmiddels zelf ook niet meer zijn.

Dagelijkse aanvallen lijkt me erg vermoeiend.

Eigenlijk reageerde je vooral primair en wat je zegt over scheldtirades, doet me denken aan "gewone" reacties op Fok! Bijvoorbeeld dat vrouwen zo vaak met het minachtende wijven aangeduid worden, ik zag zelfs voor een intelligente vrouw de aanduiding mongolenwijf. Dit beschouw ik als een weggezakt omgevingsbesef: niet verder kijken dat het eigen gerief en de eigen pleziertjes. Bij borderliners is dat omgevingsbesef verminderd buiten hun eigen wil om, wat tot machteloze situaties leiden kan.

Mijn ex was een borderliner. Ik als boerenlul had daar destijds nog nooit van gehoord Jezus, wat een ellende was dat zeg

quote:

Op maandag 9 januari 2012 23:27 schreef ZuidGrens het volgende:
Mijn ex was een borderliner. Ik als boerenlul had daar destijds nog nooit van gehoord Jezus, wat een ellende was dat zeg

Mijn ex heeft ook borderliner, net als ik. Kan je je voorstellen wat een feest dat geweest is de afgelopen 4 jaren.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 00:04 schreef Kloonhommel het volgende:

[..]

Mijn ex heeft ook borderliner, net als ik. Kan je je voorstellen wat een feest dat geweest is de afgelopen 4 jaren.

Haha, ja daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Mijn ex had toen de diagnose nog niet gehad overigens, maar ik was er toen al redelijk klaar mee. Maar de ellende begon pas echt toen ik haar dumpte to be honest.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 00:08 schreef ZuidGrens het volgende:

[..]

Haha, ja daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Mijn ex had toen de diagnose nog niet gehad overigens, maar ik was er toen al redelijk klaar mee. Maar de ellende begon pas echt toen ik haar dumpte to be honest.

De ellende begon al meteen aan het begin van onze relatie. De diagnose is bij haar halverwege 2011 gesteld en bij mij eind 2011.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 00:15 schreef Kloonhommel het volgende:

[..]

De ellende begon al meteen aan het begin van onze relatie. De diagnose is bij haar halverwege 2011 gesteld en bij mij eind 2011.

Dus pas een paar weken?

quote:

Op maandag 9 januari 2012 13:39 schreef Pulzzar het volgende:
Maar waar dit topic over gaat, is dat borderline teveel wordt beschouwd als een soort ziekte. Als ik er zo naar ga kijken, kan ik het beter opgeven, want het wordt dan toch nooit beter. Want dan ben ik ziek in mijn hoofd en ben ik niet in staat om op een gezonde manier naar de dingen te kijken.

Het is ook een ziekte, of een afwijking in je hersenen. Boeiend? Die hebben zoveel mensen. Als je weet wat je hebt kun je er makkelijker mee omgaan. Je hoeft het mensen echt niet perse te vertellen ofzo.

quote:

Maar in hoeverre is het goed alles te belabelen en te beschouwen als gestoord? Volgens mij ga je je daar juist zieker door voelen.

Hoe ziek je je daardoor gaat voelen ligt aan jezelf. Als een arts zegt dat ik een infectie heb ga ik dat ook niet in twijfel trekken maar ben ik blij dat hij weet hoe hij dat moet behandelen.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 00:35 schreef ZuidGrens het volgende:

[..]

Dus pas een paar weken?

Wil je nou hiermee zeggen dat ik pas een paar weken Borderliner heb? Ik neem toch aan dat je wel beter weet? Als je over de diagnose zelf heb, ja dat klopt. Maar ik wist het al heel lang al, vanaf het moment dat ik als volwassene ineens kennis maakte met paniekaanvallen. Ik zal de 1e keer nooit meer vergeten.

[ Bericht 15% gewijzigd door Kloonhommel op 10-01-2012 17:17:11 ]

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 02:40 schreef Pulzzar het volgende:
Maar ik lees ook weleens hier dat bij mensen de diagnose was gesteld en dat het na de therapie vrij goed gaat.

Als je ervoor kiest een relatie te hebben met iemand met een persoonlijkheidsstoornis, dan weet je dat er moeilijkheden gaan komen. Maar welke moeilijkheden dat zijn, hangt van die persoon af.

Het maakt wel verschil als je vriendin haar gedrag op den duur inziet en haar excuses aanbiedt als ze te ver is gegaan.

Voor hetzelfde geldt is jouw vriendin een borderliner die uiteindelijk weinig om je geeft en puur een relatie met je hebt, omdat ze niet alleen wilt zijn. Of ze gebruikt je als pispaal om haar frustraties op af te reageren.

Damned, hoeveel spijkers kan je in 1 keer op zijn kop slaan met je post...

quote:

Op maandag 9 januari 2012 22:02 schreef Teslynd het volgende:

[..]

Eigenlijk denk ik, dat je helemaal niet hoeft uit te leggen (bij de aanspreekbare borderliners). Als ze al weten hoe het in elkaar steekt, moet je niet telkens opnieuw uitleggen, maar alleen even tippen dat ze bezig zijn door te draven en even tijd geven om af te koelen.

Sterker nog als ik een periode heb waarbij ik me niet lekker in mijn vel zit en dus eigenlijk al aanvoel dat ik een korter lontje heb geeft ik het aan in mijn omgeving, en doe ik zelf juist even een stapje terug om juist uitbarstingen te voorkomen.

Ik kan mezelf daar dus in corrigeren.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 20:37 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ervaring met andere borderliners.

Ik ken een meisje die haar buien weleens heeft en onzeker over zichzelf is, maar over het algemeen is ze zeer relaxed. Een ander meisje is echt een nachtmerrie om daar een relatie mee te hebben. Voortdurend was ze aan het zeiken hoe lelijk ze wel niet was, maar als ze een eerlijk antwoord kreeg dat ze zich wat meer zou moeten verzorgen - en dan bedoel ik douchen, tanden poetsen, elke dag schone kleding aan - dan werd ze meteen hysterisch dat we geen rekening met haar borderline hielden en dat ze zelf wel bepaalt hoe ze eruitziet. Ze lijkt heel erg op Meg Griffin van Family Guy, maar dan onverzorgd en in legerkleding of gothic-kleding. En toch had ze elke keer een vriend, maar altijd iemand waar ze op aan het gifpissen was. En kreeg ze de bal teruggekaatst, dan kon ze zo hysterisch worden en lukte het haar om je alsnog een enorm schuldgevoel aan te praten omdat je een keer wat onaardigs zei.

Het eerste meisje was in het begin ook 'een moeilijk geval'. Ze had eetproblemen, was agressief, deed aan automutilatie en was suicidaal. Maar tijdens therapie veranderde ze. Ze wilde ervoor gaan om aan zichzelf te werken en ze had enorm veel bereikt. Het tweede meisje legde alles bij anderen neer. Ze kon soms ook wel aardig zijn en ze wilde andere mensen graag helpen, maar het lukte haar niet om te begrijpen dat haar eigen gedrag reacties bij anderen oproept. Ze wilde zeg maar graag in de slachtofferrol blijven. Ik had het idee dat ze daar haar identiteit aan ontleende.

Dat schijnt overigens een grote valkuil bij een boel mensen met borderline te zijn dat ze geen zelfinzicht hebben en dus heel moeilijk kunnen werken aan hun eigen situatie.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 20:56 schreef Pulzzar het volgende:
Zonder zelfinzicht heeft therapie geen zin, welke stoornis je ook hebt.

Dat is ook de reden waarom sommige therapieen dus bij mensen niet lukken en het hangt heel erg af van de gradatie en de bijkomende problemen af. Maar juist dus bij Borderline blijkt dat zelfinzicht er dus vaak niet te zijn.

quote:

Op dinsdag 10 januari 2012 20:56 schreef Pulzzar het volgende:
Zonder zelfinzicht heeft therapie geen zin, welke stoornis je ook hebt.

als de therapie nou in eerste instantie gericht is op het inzicht...........
een slechte behandelaar gaat meteen het gedrag aanpakken, zonder te checken of de client het gedrag/probleem erkent.
een goeie behandelaar heeft het eerst een tijd over het gedrag en wat het allemaal betekent en welke consequenties het heeft, waardoor het inzicht vanzelf komt.

Hoe groot is de kans dat een borderliner uit zichzelf inziet dat hij of zij daadwerkelijk een probleem op psychisch vlak heeft?
is daar bijna altijd een meltdown voor nodig of wil dit ook nog wel eens gaande weg ontstaan?

Bah, alweer een maand of 7 geleden dat'k het had uitgemaakt. Baal er nog steeds van, alles was gewoon precies zoals het hoorde behalve haar reacties en andere gedragingen soms. Ik vind het jammer, maar ja ze ziet zelf ook niet in dat het echt niet goed is.^