Depressie & Angst #15 ..... zonder bijwerkingen!

Daar zijn we dan: 2012! Wat een dubbel jaar was 2011...
Hoe dan ook: een heel fijn, blijer, stabieler en liefdevol 2012 voor jullie allemaal!

Ik wens iedereen hier een beter 2012 toe...

Hoi iedereen ik ben nieuw hier, en sinds kort helaas last van een depressie, en angstklachten.
Voel me verschrikkelijk, en helemaal niet meer mezelf. Hebben jullie tips om je toch enigszins goed te voelen? Ik heb nog geen medicijnen

Goeiemorgen!

Nou het nieuwe jaar is goed begonnen, vanmorgen even verplicht naar opa en oma, en mijn oma vond het nodig om mij even lekker af te zeiken, en ook mijn lief even af te kraken, En daar op dat moment heb ik het besluit genomen dat ik er nu echt klaar mee ben! Ik hoor al jaren alleen maar gezeik en wordt afgekraakt en nu ben ik er klaar mee, 2012 zal voor mijn grootouders de boeken ingaan als het jaar waarin ze 1 kleinkind definitief hebben afgestoten!

quote:

Op zondag 1 januari 2012 14:41 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Goeiemorgen!

Nou het nieuwe jaar is goed begonnen, vanmorgen even verplicht naar opa en oma, en mijn oma vond het nodig om mij even lekker af te zeiken, en ook mijn lief even af te kraken, En daar op dat moment heb ik het besluit genomen dat ik er nu echt klaar mee ben! Ik hoor al jaren alleen maar gezeik en wordt afgekraakt en nu ben ik er klaar mee, 2012 zal voor mijn grootouders de boeken ingaan als het jaar waarin ze 1 kleinkind definitief hebben afgestoten!

Waarin zeek ze jou af dan? Als je dat wilt zeggen

quote:

Op zondag 1 januari 2012 15:49 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Waarin zeek ze jou af dan? Als je dat wilt zeggen

Mijn oma vind altijd een reden om kritiek te leveren, Toen ik na veel tegenslag mijn diploma haalde via een thuisstudie, kreeg ik in plaats van een felicitatie, een sneer, dat ze nooit gedacht had dat ik het zou redden en dat het vast op t nippertje was,(een cijferlijst met 8-en en 9-ens) En vandaag moest mijn relatie er aan geloven, Ik ben dom bezig want die jongen heeft geen goed inkomen, en hij is lui enz enz, Mijn familie is erg op geld gericht, en iedereen die daar niet aan mee doet, telt niet mee, Ik heb liever iemand die gezond is, en met hart en ziel van mij houdt dan iemand die tonnen per jaar verdiend! Anyway, eigenlijk was het de spreekwoordelijke druppel!

Wat een oordelen allemaal van oma zeg..
Zo te lezen heb je het goed voor elkaar hoor, laat oma maar lullen.
Generatieverschillen?

Klinkt als iemand die je liever kwijt dan rijk bent.

@gewoonmezelf
Laat je oma maar lekker lullen. Het is grotendeels onzin.

[ Bericht 82% gewijzigd door cafpow op 02-01-2012 19:37:22 ]

Ik kom meeposten, omdat ik het nu even niet meer weet..

Ik ben 22, heb in juli mijn HBO diploma gehaald en ben meteen daarna (ervoor eigenlijk al) gaan werken bij het bedrijf waar ik eerder stage gelopen had (jaarcontract; bij goed functioneren verlenging). Ben verhuisd, kocht een auto. Woon nu alleen in een dorp dat ik eigenlijk niet ken, waar ik niemand ken. Omdat ik hier een huis kon huren, dichtbij het werk. 1,5 km van m'n familie. Heb geen relatie.
Opzich gaat het allemaal prima, werk van 8-5.

Ik voel me alleen erg eenzaam, heb regelmatig het gevoel dat ik waardeloos ben. Niemand die dit weet, voor mijn gevoel kan ik dit ook met niemand delen. Ik heb ook het gevoel dat ik soms beter dood kan zijn, dat niemand mij dan mist. De vrienden die ik heb, mailen we regelmatig over hoe het gaat op het werk enz. Zo'n 3-4 keer per jaar spreken we wat af.
Aangezien ik me voor mijn gevoelens schaam, vertel ik alleen de goede dingen. Want het gaat ook heus wel goed, voor een deel.

Zodra ik op het werk kom en bijv. mijn baas is chagrijnig, denk ik dat dat door mij komt. Als ik iets vraag en ik krijg een kortaf antwoord, denk ik dat het een stomme/ suffe/ onzinnige vraag is. Immers het ligt aan mij. Als ik een keer iets niet goed doe, of iets te laat af heb, dan is mijn eerste gedachte; ik functioneer niet, eind mei ben ik werkloos, dan zijn ze blij dat ze van mij af zijn. Regelmatig heb ik ook dingen op tijd af, maar dit is in mijn ogen vanzelfsprekend en logisch. Met andere woorden, ik boor mezelf de grond in. Mijn zelfvertrouwen is dan ook erg laag.

Dit is allemaal erg vermoeiend, en ik weet ook even niet meer hoe ik hier vanaf kom, ik kan er met niemand over praten (dat kan vast wel, maar niemand weet dat ik zo over mezelf denk/ tegen mezelf doe, is daardoor nogal een grote stap).
Hoe kom ik die drempel over dat ik er over kan praten, of wat kan ik anders doen?

Edit: ik heb trouwens heel lang getijfeld voordat ik hier ging posten, ik voel me echt een aansteller tov jullie. Maar ik wil hier toch uitkomen voordat het erger gaat wordne.

Ik wens iedereen hier vast een gelukkig nieuwjaar!

Ik ga vanaf vandaag AD afbouwen om straks met de volgende te kunnen beginnen. Heb nog nooit een medicijn afgebouwd dus dat wordt wel spannend

quote:

Op zondag 1 januari 2012 18:43 schreef Pannenkoeken het volgende:
Ik kom meeposten, omdat ik het nu even niet meer weet..

Ik ben 22, heb in juli mijn HBO diploma gehaald en ben meteen daarna (ervoor eigenlijk al) gaan werken bij het bedrijf waar ik eerder stage gelopen had (jaarcontract; bij goed functioneren verlenging). Ben verhuisd, kocht een auto. Woon nu alleen in een dorp dat ik eigenlijk niet ken, waar ik niemand ken. Omdat ik hier een huis kon huren, dichtbij het werk. 1,5 km van m'n familie. Heb geen relatie.
Opzich gaat het allemaal prima, werk van 8-5.

Ik voel me alleen erg eenzaam, heb regelmatig het gevoel dat ik waardeloos ben. Niemand die dit weet, voor mijn gevoel kan ik dit ook met niemand delen. Ik heb ook het gevoel dat ik soms beter dood kan zijn, dat niemand mij dan mist. De vrienden die ik heb, mailen we regelmatig over hoe het gaat op het werk enz. Zo'n 3-4 keer per jaar spreken we wat af.
Aangezien ik me voor mijn gevoelens schaam, vertel ik alleen de goede dingen. Want het gaat ook heus wel goed, voor een deel.

Zodra ik op het werk kom en bijv. mijn baas is chagrijnig, denk ik dat dat door mij komt. Als ik iets vraag en ik krijg een kortaf antwoord, denk ik dat het een stomme/ suffe/ onzinnige vraag is. Immers het ligt aan mij. Als ik een keer iets niet goed doe, of iets te laat af heb, dan is mijn eerste gedachte; ik functioneer niet, eind mei ben ik werkloos, dan zijn ze blij dat ze van mij af zijn. Regelmatig heb ik ook dingen op tijd af, maar dit is in mijn ogen vanzelfsprekend en logisch. Met andere woorden, ik boor mezelf de grond in. Mijn zelfvertrouwen is dan ook erg laag.

Dit is allemaal erg vermoeiend, en ik weet ook even niet meer hoe ik hier vanaf kom, ik kan er met niemand over praten (dat kan vast wel, maar niemand weet dat ik zo over mezelf denk/ tegen mezelf doe, is daardoor nogal een grote stap).
Hoe kom ik die drempel over dat ik er over kan praten, of wat kan ik anders doen?

Edit: ik heb trouwens heel lang getijfeld voordat ik hier ging posten, ik voel me echt een aansteller tov jullie. Maar ik wil hier toch uitkomen voordat het erger gaat wordne.

Goed dat je gepost hebt!

Je vrienden 3 a 4 keer per jaar zien is wel erg weinig

quote:

Op zondag 1 januari 2012 19:15 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Goed dat je gepost hebt!

Je vrienden 3 a 4 keer per jaar zien is wel erg weinig

Het is niet dat ik ze verder nooit spreek, met eentje ben ik afgestudeerd zag ik toen (tot juli) dus dagelijks. Daarbij hebben we vaak contact via mail/ facebook.
Maar echt afspreken om iets te doen 3/4 per jaar idd. Allemaal een relatie, dus gaan veel dingen met hun vriend doen, ik ben nog single, kan dat dus niet.. en ga niet 3e wiel aan de wagen spelen, dat ben ik zat.

Maar is wel erg eenzaam zo

Welkom pannenkoeken... al had ik je liever niet welkom geheten hier.

Bedankt voor jullie reacties .
Volgende keer zal ik me beter inlezen en ook op jullie proberen te reageren.

quote:

Op zondag 1 januari 2012 21:26 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Hmmm das wel ongezellig als je ze zo weinig ziet.
Zijn er geen collega's die single zijn en dat je daar wat mee kan gaan ondernemen? of is er een stad daar in de buurt (of misschien kan dat ook in het dorp zelf) waar je vrienden kan gaan maken?

en verder: denk je altijd al zo negatief over jezelf, of is dat gekomen sinds je alleen in dat dorp woont? Als je het altijd al hebt, en dus ook toen je nog een wat drukker sociaal leven had, dan zou ik er misschien toch eens mee naar de huisarts gaan denk ik.
Als het nu is gekomen sinds je je zo alleen voelt, dan kan je proberen om je sociale leven toch weer wat op te vijzelen. Of evt zelfs toch weer naar een wat grotere plaats te verhuizen waar meer te beleven is?

In ieder geval sterkte en welkom.

en jezelf een aansteller vinden moet je niet doen, dat is zonde. het is al vervelend genoeg dat je je zo voelt.

Ik werk op het kantoor van een productiebedrijf, met 10 andere kantoormedewerkers (gemiddelde leeftijd 40+) en in productie veelal uitzendkrachten, wel van mijn leeftijd. Maar die werken er dus maar heel kort + veel afwisseling. Dus wel veel contact mee, maar oppervlakkig, want kort.

Ik ben op de middelbare school gepest, niet heel erg, maar daardoor ben ik wel negatief gaan denken over mezelf. Ik wilde dat mensen mij niet zagen, dan begonnen ze iig niet over mij te praten, was tijdens pauzes in mijn eentje op de wc's. Als de dood dat andere daar achter kwamen.
Dus nee die negativiteit, dat ligt niet aan de plek waar ik nu woon. Het is zo gegroeid, de laatste ong. 10 jaar. Sinds ik (voornamelijk voor mijn eigen gevoel) mezelf moet bewijzen, dus sinds ik werk, heb ik er erg veel last van. Ik merk dat ik mezelf ook gewoon geestelijk pijn doe. En dat ik er erg mee zit.

_{Gek om dit zo te typen, in het "openbaar". Het doet me wel goed. Maar voelt wel raar, is de eerste keer dat ik het "vertel".}

Edit: het doet mee meer dan ik verwacht had . Toch wil ik het dit jaar allemaal gaan veranderen.

JAAAAA lief en ik hebben een trouwdatum geprikt! op maandag 13 mei 2013 gaan wij trouwen!! dan gaan we samen een midweek op vakantie en als we terug komen geven we een groot feest voor de mensen die ons lief zijn! ik ben helemaal happy! en ik kan zeggen dat ik volgend jaar ga trouwen!!!

sorry voor deze egopost! :$

@murmeli
Het is zo met vlagen..want bijvoorbeel daarstraks heb ik wat gegeten waarna ik weer enorm moest huilen en toen heb ik een thee gemaakt en ben ff een woordzoeker gaan doen.
Maar nu moet je niet bij mij wezen voor een knuffel lach ofso want dat kan mij echt enorm triggeren..tot woede/paniek/verdriet enz.
verder loop ik bij een psycholoog maar die is met vakantie gedurend 3 weken.
Dus mijn ma heeft zoiets van ff afwachten want het is allemaal nog heel vers..en ik kan al niet goed omgaan met emoties.
Maar ze wil gewoon ff afwachten en anders maar wat proberen te regelen via de huisarts..

@pannekoeken
Dat stuk over toen je gepest werd is heel herkenbaar. In de brugklas werd ik ook gepest en ging in een bushokje zitten tijdens de pauzes...
Ik denk dat je dat deel een plek moet geven wil je jezelfbeeld opkrikken.
Ik zou dolgraag vertellen hoe, maar dat is bij iedereen weer anders.

@Gewoonmezelf
Heerlijk zon postieve post tussendoor..en een prettige start van het jaar voor jou in ieder geval!

Gefeliciteerd Gewoonmezelf, fijn vooruitzicht zeg .

quote:

Op zondag 1 januari 2012 22:57 schreef cafpow het volgende:
@pannekoeken
Dat stuk over toen je gepest werd is heel herkenbaar. In de brugklas werd ik ook gepest en ging in een bushokje zitten tijdens de pauzes...
Ik denk dat je dat deel een plek moet geven wil je jezelfbeeld opkrikken.
Ik zou dolgraag vertellen hoe, maar dat is bij iedereen weer anders.

Vreselijk is dat he, wat kinderen elkaar aan kunnen doen .
Ik wilde niet dat iemand mij (alleen) zou zien in de pauzes, vandaar dat ik niet in het bushokje heb gezeten. _{Wel even gedaan overigens, de bus stopte alleen iedere 5 mins, in een pauze dus ook vaker dezelfde buschauffeur}

Gecondoleerd met je oma, wat een verdriet. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is, eerst was oma er nog, ook al was ze ver weg, ze wás er wel. Nu is ze een soort van ongrijpbaar, ze ís er nog wel. Maar niet fysiek. Niet vergeten dat ze er wel is .

@ pannekoeken
Wat voor hulp krijg jij? Want bij mij waren er altijd 4 rotgasten op school die mij altijd pestten. Maar een keer toen ik me zo rot voelde knapte er iets en begon te schelden en te vloeken en te rammen tegen deuren puur omdat ik aan dat pesten moest denken.
Sindsdien gaat het veel beter ondanks dat ik nog wat onzeker ben en faalangst heb ed.

Hier ging het vanmiddag ietsjes beter maar ik moest gewoon mega huilen en echt alles deed pijn omdat ik alleen maar bij oma wilde zijn en haar kunnen knuffelen enz. En dat ik baalde van zo weinig maar wel intensieve tijd en het niet reereel afscheid hebben kunnen nemen maakt het niet makkelijker.
Vooral de ochtend/middagen zijn een hel omdat als ik 's ochtends wakker word merk dat ze er niet meer is.en ik haar niet wil loslaten. En ik wil niet terug naar de routine uit angst maar weet dat het moet en dat maakt het nog lastiger...
En dan nog van de familie hebben we helemaal niks meer gehoord sinds dat 1 telefoontje ..en dat versterkt het gevoel van eenzaamheid dat ik heb alleen maar....pffff

Sorry voor die post maar had het nodig om alles eruit te gooien zoals het kwam

Stilte ....

Vandaag met de HA gebeld hij heeft me een soort angstremmers gegeven als tijdelijke oplossing, voor in ieder geval betere nachtrust. Heb net de 1e ingenomen(maar 1 lijkt mij en ma teveel dus maar een halve gedaan.) en even kijken wat het met me doet.
Verder heb ik mezelf wel uit bed weten te slepen en bed verschonen en 's avo da douchen..maar that's it en ben compleet gesloopt.

Verder heb ik nog die enorme lusteloosheid en het verdriet zolang ik er niet aan hoef te denken gaat het wel ok. Maar soms hakt het er toch gigantisch in..
En volgende week weer naar school en daar heb ik echt de minste zin in. Eigenlijk door hoe ik me nu voel wilik gewoon ermee stoppen.
Maar de 1e week doe ik gewoon ultra rustig en de week daarna hetzelfde tot et gesprek bij de psych..die mij dan hopelijk in de juiste richting kan duwen..

Ik zal straks de naam ff opzoeken maar het eindigd op ....lam
Ik moet zeggen dat ik wat beter heb geslapen...ik droom nog veel en erg..maar het lijkt alsof de emoties losgekoppeld worden...

Maar ik ben wel aardig brak..
En ik moet zo naar de bieb een gereserveerd boek halen maar heb er echt geen zin in en ma die moet zonodig mee omdat wat in een winkel wil bekijken...

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 16:06 schreef Murmeli het volgende:
ik vind 2012 al officieel kut.
mijn kat is ziek (hij heeft HCM, nu nog geen erge klachten lijkt het) en gisteren heeft een kennis/vriend (contact was beetje verwaterd maar had nog wel facebookconctact afentoe) zelfmoord gepleegd.
kutjaar.

ik wil betere antidepressiva...deze doen nog niks. kee heb ze pas 3,5 week... kan de tijd een beetje opschieten. life sucks.

Ik kan niet echt veel zeggen behalve sterkte omdat ik deels met dezelfde gedachtengang rondloop

Hier zijn we richting bieb geweest en ma wat bankzaken gedaan en nog een adresboek gezocht..
Maar van buiten zijn zou je je beter moeten gaan voelen maar bij mij is het juist andersom ik voel me er nog slechterdoor...

Bah..ik kruip maar weer ff mijn bed in

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 16:06 schreef Murmeli het volgende:
ik vind 2012 al officieel kut.
mijn kat is ziek (hij heeft HCM, nu nog geen erge klachten lijkt het) en gisteren heeft een kennis/vriend (contact was beetje verwaterd maar had nog wel facebookconctact afentoe) zelfmoord gepleegd.
kutjaar.

ik wil betere antidepressiva...deze doen nog niks. kee heb ze pas 3,5 week... kan de tijd een beetje opschieten. life sucks.

Shit he, dat is echt wel rot voor je

Sterkte!

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 16:06 schreef Murmeli het volgende:
------knip----

ik wil betere antidepressiva...deze doen nog niks. kee heb ze pas 3,5 week... kan de tijd een beetje opschieten. life sucks.

Trouwens welke ad slik je nu?

Ik heb net gekeken en heb van ha alprazolam gekregen om te kijken of ik het zo kan uithouden tot de psych weer aan 't werk is,

Verder zit ik te twijfelen of ik de decaan en mentor(slc'er) niet nu al een mail 'moet' sturen.
Want ik heb dinsdag weer voor het eerst les en de woensdag een gesprek met de decaan en de donderdag een voortgangsgesprek met mijn slc'er...maar de situatie en ik liggen beiden nu compleet op zijn kop?

Wat lijkt jullie het beste?

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 16:06 schreef Murmeli het volgende:
ik vind 2012 al officieel kut.
mijn kat is ziek (hij heeft HCM, nu nog geen erge klachten lijkt het) en gisteren heeft een kennis/vriend (contact was beetje verwaterd maar had nog wel facebookconctact afentoe) zelfmoord gepleegd.
kutjaar.

ik wil betere antidepressiva...deze doen nog niks. kee heb ze pas 3,5 week... kan de tijd een beetje opschieten. life sucks.

Jeetje, heftig zeg, gecondoleerd.

Probeer nog even vol te houden. Wie weet gaat het volgende week al weer een heel stuk beter

quote:

Op dinsdag 3 januari 2012 00:40 schreef cafpow het volgende:
@ pannekoeken
Wat voor hulp krijg jij? Want bij mij waren er altijd 4 rotgasten op school die mij altijd pestten. Maar een keer toen ik me zo rot voelde knapte er iets en begon te schelden en te vloeken en te rammen tegen deuren puur omdat ik aan dat pesten moest denken.
Sindsdien gaat het veel beter ondanks dat ik nog wat onzeker ben en faalangst heb ed.

Ik krijg geen hulp, nooit besproken met iets/ iemand. Weet niet wat voor 'n hulp ik nodig zou hebben/ mij zou helpen..
Het is ook zo'n grote stap

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 18:24 schreef cafpow het volgende:

[..]

Trouwens welke ad slik je nu?

Ik heb net gekeken en heb van ha alprazolam gekregen om te kijken of ik het zo kan uithouden tot de psych weer aan 't werk is,

Verder zit ik te twijfelen of ik de decaan en mentor(slc'er) niet nu al een mail 'moet' sturen.
Want ik heb dinsdag weer voor het eerst les en de woensdag een gesprek met de decaan en de donderdag een voortgangsgesprek met mijn slc'er...maar de situatie en ik liggen beiden nu compleet op zijn kop?

Wat lijkt jullie het beste?

Ik zou mailen, je kunt dan rustig nadenken over wat je mailt, even alles op papier zetten. Is wellicht voor hun ook handiger, dan weten ze hoe het nu met jouw gaat. Kunnen ze wellicht het gesprek van woensdag/ donderdag beter voorbereiden?

Verder inderdaad wel wat Murmeli zegt, (goede handvaten!).
Ik denk dat je vooral goed na moet denken over wat je van hun verwacht . Daarbij ook wat ze van jou (op dit moment) kunnen verwachten.

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 20:33 schreef Pannenkoeken het volgende:

[..]

Ik krijg geen hulp, nooit besproken met iets/ iemand. Weet niet wat voor 'n hulp ik nodig zou hebben/ mij zou helpen..
Het is ook zo'n grote stap

Ik zou zeggen ga op zoek maar hulp. Al is het maar iemand waar je 1x in de zo wel tijd je verhaal kwijt kan zonder erop afgerekend of beoordeeld te worden.
En je moet maar denken dat je op zoek moet naar een nieuw pad en dat iemand anders je compas speelt zodat je in de juiste richting blijft gaan.

Ik ga komende dagen waarschijnlijk ff alles op "papier" gooien en dan kan ik later dingen aanpassen en als als het maandag nog slecht(er) gaat dit dan gelijk maar versturen

Trouwens ik merk wel dat ik erge moeite heb met het feit dat er na weken zo intensief contact met familie er nu absoluut geen contact meer is. En ik voel me daardoor behoorlijk alleen/eenzaam

quote:

Op dinsdag 3 januari 2012 23:01 schreef cafpow het volgende:
Stilte ....

Vandaag met de HA gebeld hij heeft me een soort angstremmers gegeven als tijdelijke oplossing, voor in ieder geval betere nachtrust. Heb net de 1e ingenomen(maar 1 lijkt mij en ma teveel dus maar een halve gedaan.) en even kijken wat het met me doet.
Verder heb ik mezelf wel uit bed weten te slepen en bed verschonen en 's avo da douchen..maar that's it en ben compleet gesloopt.

Verder heb ik nog die enorme lusteloosheid en het verdriet zolang ik er niet aan hoef te denken gaat het wel ok. Maar soms hakt het er toch gigantisch in..
En volgende week weer naar school en daar heb ik echt de minste zin in. Eigenlijk door hoe ik me nu voel wilik gewoon ermee stoppen.
Maar de 1e week doe ik gewoon ultra rustig en de week daarna hetzelfde tot et gesprek bij de psych..die mij dan hopelijk in de juiste richting kan duwen..

Niet fijn om te horen.
Volgens mij kunnen antidepressiva echt helpen. En intensievere hulp.

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 16:06 schreef Murmeli het volgende:
ik vind 2012 al officieel kut.
mijn kat is ziek (hij heeft HCM, nu nog geen erge klachten lijkt het) en gisteren heeft een kennis/vriend (contact was beetje verwaterd maar had nog wel facebookconctact afentoe) zelfmoord gepleegd.
kutjaar.

ik wil betere antidepressiva...deze doen nog niks. kee heb ze pas 3,5 week... kan de tijd een beetje opschieten. life sucks.

Gecondoleerd ...

quote:

Op zondag 1 januari 2012 22:47 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
JAAAAA lief en ik hebben een trouwdatum geprikt! op maandag 13 mei 2013 gaan wij trouwen!! dan gaan we samen een midweek op vakantie en als we terug komen geven we een groot feest voor de mensen die ons lief zijn! ik ben helemaal happy! en ik kan zeggen dat ik volgend jaar ga trouwen!!!

sorry voor deze egopost! :$

Gefeliciteerd.

quote:

Op zondag 1 januari 2012 18:43 schreef Pannenkoeken het volgende:
-

Welkom. Herkenbaar gevoel. Veel mensen zullen het helaas ook niet begrijpen.
Als je het niet aan de buitenkant ziet, is het er niet. Tenminste, zo denken veel mensen helaas.

quote:

Op woensdag 4 januari 2012 20:33 schreef Pannenkoeken het volgende:

[..]

Ik krijg geen hulp, nooit besproken met iets/ iemand. Weet niet wat voor 'n hulp ik nodig zou hebben/ mij zou helpen..
Het is ook zo'n grote stap

Je kunt altijd even bij de huisarts navragen of die nog ideeën heeft erover, die kunnen vaak al wel je een zetje in de goede richting geven.

Aan de rest met wie het niet goed gaat, heel veel sterkte!

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 03:51 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Niet fijn om te horen.
Volgens mij kunnen antidepressiva echt helpen. En intensievere hulp.

[..]

Gecondoleerd ...

[..]

Gefeliciteerd.

[..]

Welkom. Herkenbaar gevoel. Veel mensen zullen het helaas ook niet begrijpen.
Als je het niet aan de buitenkant ziet, is het er niet. Tenminste, zo denken veel mensen helaas.

Madame waarom vind je het niet fijn om te horen?
Want eigenlijk is het juist positief..want ik krijg die alprazolam tijdelijk tot er met de psych gekeken kan worden wat volgens hun de beste oplossing en of medicatie is. maar mijn psych is pas over 1,5 week weer terug en deze medicatie is dus een overbrugging..tot er beter gekeken kan worden wat evt. beter is voor mij.
Verder doel ik met het willen stoppen op school...ik pieker er gigantisch over en had al niet veel zin/motivatie voor het gebeuren rondom oma ...nu nog minder.

Niet fijn om te horen dat het niet zo goed gaat.

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 18:44 schreef Madame_Paon het volgende:
Niet fijn om te horen dat het niet zo goed gaat.

Ach, uiteindelijk zal het wel weer overgaan..al is het over 1 dag of 1 jaar..

Hier gaat het ineens ook minder. Dinsdag met een nieuwe behandeling begonnen en sinds dinsdag compleet gesloopt thuis en 's ochtends half jankend uit bed en drie dagen op rij spontane huilbuien.

Kamp ook met enorme vermoeidheid en spanningen in hoofd,nek, schouders en buik. Op bed liggen werkt niet in bad gaan niet. Voel me gesloopt en kut momenteel. Even doorbijten en dan straks gewoon op tijd naar bed.

Wat voor behandeling heb je nu dan? Wel balen dat het nu psychisch en lichamelijk weer minder gaat. Sterkte!

Hier na een week verlof vandaag weer op de afdeling en ik had echt nergens zin in, kon me nergens toe zetten en heb van 10-13 uur en 14-16 uur geslapen. Nu weer een paar uurtjes thuis, vannacht in de kliniek slapen en morgen op weekendverlof Denk dat ik vanavond maar even een gesprek ga aanvragen over hoe het gaat als ik op de afdeling ben..

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 18:54 schreef Sylvana het volgende:
Wat voor behandeling heb je nu dan? Wel balen dat het nu psychisch en lichamelijk weer minder gaat. Sterkte!

Hier na een week verlof vandaag weer op de afdeling en ik had echt nergens zin in, kon me nergens toe zetten en heb van 10-13 uur en 14-16 uur geslapen. Nu weer een paar uurtjes thuis, vannacht in de kliniek slapen en morgen op weekendverlof Denk dat ik vanavond maar even een gesprek ga aanvragen over hoe het gaat als ik op de afdeling ben..

Een dagbehandeling van drie dagen in de week met blokken van anderhalf uur. Vooral structurerend en inzichtgevend van aard maar aangezien ik een half jaar geleden (hopelijk) eenmalig psychotisch ben geweest ben ik nog supersnel moe. (rond 13.30 uur begin ik echt te denken: boh ik trek het niet meer zo moe. Er is wel vooruitgang want een paar maand terug was ik om 9 uur al moe als ik om half 9 opstond. En slapen kan ik niet zomaar, alleen liggen en kijken in een zwart niets) Behoorlijk klote dus.

Soms is het net alsof jullie hier elkaar proberen te overtreffen met zielig zijn..
Toch vind ik het wel mooi leesvoer soms.

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 19:27 schreef Bombshell het volgende:
Soms is het net alsof jullie hier elkaar proberen te overtreffen met zielig zijn..
Toch vind ik het wel mooi leesvoer soms.

Als je niet weet waar je over praat blijf dan weg man, lul.

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 19:27 schreef Bombshell het volgende:
Soms is het net alsof jullie hier elkaar proberen te overtreffen met zielig zijn..
Toch vind ik het wel mooi leesvoer soms.

Als je dit leest voor je vermaak, ben je echt enorm kansloos.
Rot op.

Ik voel me weer in één woord verschrikkelijk.

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 19:27 schreef Bombshell het volgende:
Soms is het net alsof jullie hier elkaar proberen te overtreffen met zielig zijn..
Toch vind ik het wel mooi leesvoer soms.

Nou dan krijg jij bij deze de oorkonde voor zieligste persoon van week 1 2012! Jezus wat ben je een droeftoeter als je moet teren op andermans ellende! Daar heb ik echt geen woorden voor!

_{Niet op reageren}

quote:

Op donderdag 5 januari 2012 22:35 schreef Pannenkoeken het volgende:
_{Niet op reageren}

Juist negeren jullie doen het hartstikke goed hier in het topic

Zelf ga ik ook weer door een achtbaan dus, Ik snap het allemaal wel alleen zelf niet zo zin om alles uit de doeken te doen en hier alles te beschrijven.

Ik vind het vervelend dat jullie je allemaal zo rot voelen, en dan heb ik op dit moment ook niet echt het gevoel hier nu op mijn plaats te zijn, maar aan de andere kant, is het misschien positief om te lezen dat er ook weer licht in die tunnel komt,

Met mij gaat het dus eigenlijk wel goed op het moment, We hebben een trouwdatum geprikt, en ik heb mijn moeder gevraagd of ze mijn jurk wil maken, en samen hebben wij een patroon uitgekozen wat vandaag ook geleverd is

Morgen ga ik bellen om de datum vast te leggen, dan gaan we mijn schoonmoeder bellen om ht nieuws te vertellen en zaterdag gaat mijn lief, zijn getuige vragen onder een etentje! Mijn leven is zoet op het moment! Ik ga over een maand of 2 vragen of ik mijn paroxetine mag halveren, Ik denk dat dat kan, en daarbij als we getrouwd zijn willen we graag kindjes, en dat is met paroxetine niet aan te raden!

anyway dat was het weer even, Ik lees mee en als ik iets nuttigs te melden heb voor jullie dan zal ik dat zeker doen! Dikke knuffel voor jullie