R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Daar zijn we dan: 2012! Wat een dubbel jaar was 2011...
Hoe dan ook: een heel fijn, blijer, stabieler en liefdevol 2012 voor jullie allemaal!
Hoe dan ook: een heel fijn, blijer, stabieler en liefdevol 2012 voor jullie allemaal!
Hoi iedereen ik ben nieuw hier, en sinds kort helaas last van een depressie, en angstklachten.
Voel me verschrikkelijk, en helemaal niet meer mezelf. Hebben jullie tips om je toch enigszins goed te voelen? Ik heb nog geen medicijnen
Voel me verschrikkelijk, en helemaal niet meer mezelf. Hebben jullie tips om je toch enigszins goed te voelen? Ik heb nog geen medicijnen
Goeiemorgen!
Nou het nieuwe jaar is goed begonnen, vanmorgen even verplicht naar opa en oma, en mijn oma vond het nodig om mij even lekker af te zeiken, en ook mijn lief even af te kraken, En daar op dat moment heb ik het besluit genomen dat ik er nu echt klaar mee ben! Ik hoor al jaren alleen maar gezeik en wordt afgekraakt en nu ben ik er klaar mee, 2012 zal voor mijn grootouders de boeken ingaan als het jaar waarin ze 1 kleinkind definitief hebben afgestoten!
Nou het nieuwe jaar is goed begonnen, vanmorgen even verplicht naar opa en oma, en mijn oma vond het nodig om mij even lekker af te zeiken, en ook mijn lief even af te kraken, En daar op dat moment heb ik het besluit genomen dat ik er nu echt klaar mee ben! Ik hoor al jaren alleen maar gezeik en wordt afgekraakt en nu ben ik er klaar mee, 2012 zal voor mijn grootouders de boeken ingaan als het jaar waarin ze 1 kleinkind definitief hebben afgestoten!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Waarin zeek ze jou af dan? Als je dat wilt zeggenquote:Op zondag 1 januari 2012 14:41 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Goeiemorgen!
Nou het nieuwe jaar is goed begonnen, vanmorgen even verplicht naar opa en oma, en mijn oma vond het nodig om mij even lekker af te zeiken, en ook mijn lief even af te kraken, En daar op dat moment heb ik het besluit genomen dat ik er nu echt klaar mee ben! Ik hoor al jaren alleen maar gezeik en wordt afgekraakt en nu ben ik er klaar mee, 2012 zal voor mijn grootouders de boeken ingaan als het jaar waarin ze 1 kleinkind definitief hebben afgestoten!
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Mijn oma vind altijd een reden om kritiek te leveren, Toen ik na veel tegenslag mijn diploma haalde via een thuisstudie, kreeg ik in plaats van een felicitatie, een sneer, dat ze nooit gedacht had dat ik het zou redden en dat het vast op t nippertje was,(een cijferlijst met 8-en en 9-ens) En vandaag moest mijn relatie er aan geloven, Ik ben dom bezig want die jongen heeft geen goed inkomen, en hij is lui enz enz, Mijn familie is erg op geld gericht, en iedereen die daar niet aan mee doet, telt niet mee, Ik heb liever iemand die gezond is, en met hart en ziel van mij houdt dan iemand die tonnen per jaar verdiend! Anyway, eigenlijk was het de spreekwoordelijke druppel!quote:
[..]
Waarin zeek ze jou af dan? Als je dat wilt zeggen
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Wat een oordelen allemaal van oma zeg.. 
Zo te lezen heb je het goed voor elkaar hoor, laat oma maar lullen.
Generatieverschillen?
Zo te lezen heb je het goed voor elkaar hoor, laat oma maar lullen.
Generatieverschillen?
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Klinkt als iemand die je liever kwijt dan rijk bent.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
@gewoonmezelf
Laat je oma maar lekker lullen. Het is grotendeels onzin.
[ Bericht 82% gewijzigd door cafpow op 02-01-2012 19:37:22 ]
Laat je oma maar lekker lullen. Het is grotendeels onzin.
[ Bericht 82% gewijzigd door cafpow op 02-01-2012 19:37:22 ]
Ik kom meeposten, omdat ik het nu even niet meer weet..
Ik ben 22, heb in juli mijn HBO diploma gehaald en ben meteen daarna (ervoor eigenlijk al) gaan werken bij het bedrijf waar ik eerder stage gelopen had (jaarcontract; bij goed functioneren verlenging). Ben verhuisd, kocht een auto. Woon nu alleen in een dorp dat ik eigenlijk niet ken, waar ik niemand ken. Omdat ik hier een huis kon huren, dichtbij het werk. 1,5 km van m'n familie. Heb geen relatie.
Opzich gaat het allemaal prima, werk van 8-5.
Ik voel me alleen erg eenzaam, heb regelmatig het gevoel dat ik waardeloos ben. Niemand die dit weet, voor mijn gevoel kan ik dit ook met niemand delen. Ik heb ook het gevoel dat ik soms beter dood kan zijn, dat niemand mij dan mist. De vrienden die ik heb, mailen we regelmatig over hoe het gaat op het werk enz. Zo'n 3-4 keer per jaar spreken we wat af.
Aangezien ik me voor mijn gevoelens schaam, vertel ik alleen de goede dingen. Want het gaat ook heus wel goed, voor een deel.
Zodra ik op het werk kom en bijv. mijn baas is chagrijnig, denk ik dat dat door mij komt. Als ik iets vraag en ik krijg een kortaf antwoord, denk ik dat het een stomme/ suffe/ onzinnige vraag is. Immers het ligt aan mij. Als ik een keer iets niet goed doe, of iets te laat af heb, dan is mijn eerste gedachte; ik functioneer niet, eind mei ben ik werkloos, dan zijn ze blij dat ze van mij af zijn. Regelmatig heb ik ook dingen op tijd af, maar dit is in mijn ogen vanzelfsprekend en logisch. Met andere woorden, ik boor mezelf de grond in. Mijn zelfvertrouwen is dan ook erg laag.
Dit is allemaal erg vermoeiend, en ik weet ook even niet meer hoe ik hier vanaf kom, ik kan er met niemand over praten (dat kan vast wel, maar niemand weet dat ik zo over mezelf denk/ tegen mezelf doe, is daardoor nogal een grote stap).
Hoe kom ik die drempel over dat ik er over kan praten, of wat kan ik anders doen?
Edit: ik heb trouwens heel lang getijfeld voordat ik hier ging posten, ik voel me echt een aansteller tov jullie. Maar ik wil hier toch uitkomen voordat het erger gaat wordne.
Ik ben 22, heb in juli mijn HBO diploma gehaald en ben meteen daarna (ervoor eigenlijk al) gaan werken bij het bedrijf waar ik eerder stage gelopen had (jaarcontract; bij goed functioneren verlenging). Ben verhuisd, kocht een auto. Woon nu alleen in een dorp dat ik eigenlijk niet ken, waar ik niemand ken. Omdat ik hier een huis kon huren, dichtbij het werk. 1,5 km van m'n familie. Heb geen relatie.
Opzich gaat het allemaal prima, werk van 8-5.
Ik voel me alleen erg eenzaam, heb regelmatig het gevoel dat ik waardeloos ben. Niemand die dit weet, voor mijn gevoel kan ik dit ook met niemand delen. Ik heb ook het gevoel dat ik soms beter dood kan zijn, dat niemand mij dan mist. De vrienden die ik heb, mailen we regelmatig over hoe het gaat op het werk enz. Zo'n 3-4 keer per jaar spreken we wat af.
Aangezien ik me voor mijn gevoelens schaam, vertel ik alleen de goede dingen. Want het gaat ook heus wel goed, voor een deel.
Zodra ik op het werk kom en bijv. mijn baas is chagrijnig, denk ik dat dat door mij komt. Als ik iets vraag en ik krijg een kortaf antwoord, denk ik dat het een stomme/ suffe/ onzinnige vraag is. Immers het ligt aan mij. Als ik een keer iets niet goed doe, of iets te laat af heb, dan is mijn eerste gedachte; ik functioneer niet, eind mei ben ik werkloos, dan zijn ze blij dat ze van mij af zijn. Regelmatig heb ik ook dingen op tijd af, maar dit is in mijn ogen vanzelfsprekend en logisch. Met andere woorden, ik boor mezelf de grond in. Mijn zelfvertrouwen is dan ook erg laag.
Dit is allemaal erg vermoeiend, en ik weet ook even niet meer hoe ik hier vanaf kom, ik kan er met niemand over praten (dat kan vast wel, maar niemand weet dat ik zo over mezelf denk/ tegen mezelf doe, is daardoor nogal een grote stap).
Hoe kom ik die drempel over dat ik er over kan praten, of wat kan ik anders doen?
Edit: ik heb trouwens heel lang getijfeld voordat ik hier ging posten, ik voel me echt een aansteller tov jullie. Maar ik wil hier toch uitkomen voordat het erger gaat wordne.
Ik wens iedereen hier vast een gelukkig nieuwjaar!
Ik ga vanaf vandaag AD afbouwen om straks met de volgende te kunnen beginnen. Heb nog nooit een medicijn afgebouwd dus dat wordt wel spannend
Ik ga vanaf vandaag AD afbouwen om straks met de volgende te kunnen beginnen. Heb nog nooit een medicijn afgebouwd dus dat wordt wel spannend
Goed dat je gepost hebt!quote:
Ik kom meeposten, omdat ik het nu even niet meer weet..
Ik ben 22, heb in juli mijn HBO diploma gehaald en ben meteen daarna (ervoor eigenlijk al) gaan werken bij het bedrijf waar ik eerder stage gelopen had (jaarcontract; bij goed functioneren verlenging). Ben verhuisd, kocht een auto. Woon nu alleen in een dorp dat ik eigenlijk niet ken, waar ik niemand ken. Omdat ik hier een huis kon huren, dichtbij het werk. 1,5 km van m'n familie. Heb geen relatie.
Opzich gaat het allemaal prima, werk van 8-5.
Ik voel me alleen erg eenzaam, heb regelmatig het gevoel dat ik waardeloos ben. Niemand die dit weet, voor mijn gevoel kan ik dit ook met niemand delen. Ik heb ook het gevoel dat ik soms beter dood kan zijn, dat niemand mij dan mist. De vrienden die ik heb, mailen we regelmatig over hoe het gaat op het werk enz. Zo'n 3-4 keer per jaar spreken we wat af.
Aangezien ik me voor mijn gevoelens schaam, vertel ik alleen de goede dingen. Want het gaat ook heus wel goed, voor een deel.
Zodra ik op het werk kom en bijv. mijn baas is chagrijnig, denk ik dat dat door mij komt. Als ik iets vraag en ik krijg een kortaf antwoord, denk ik dat het een stomme/ suffe/ onzinnige vraag is. Immers het ligt aan mij. Als ik een keer iets niet goed doe, of iets te laat af heb, dan is mijn eerste gedachte; ik functioneer niet, eind mei ben ik werkloos, dan zijn ze blij dat ze van mij af zijn. Regelmatig heb ik ook dingen op tijd af, maar dit is in mijn ogen vanzelfsprekend en logisch. Met andere woorden, ik boor mezelf de grond in. Mijn zelfvertrouwen is dan ook erg laag.
Dit is allemaal erg vermoeiend, en ik weet ook even niet meer hoe ik hier vanaf kom, ik kan er met niemand over praten (dat kan vast wel, maar niemand weet dat ik zo over mezelf denk/ tegen mezelf doe, is daardoor nogal een grote stap).
Hoe kom ik die drempel over dat ik er over kan praten, of wat kan ik anders doen?
Edit: ik heb trouwens heel lang getijfeld voordat ik hier ging posten, ik voel me echt een aansteller tov jullie. Maar ik wil hier toch uitkomen voordat het erger gaat wordne.
Je vrienden 3 a 4 keer per jaar zien is wel erg weinig
Het is niet dat ik ze verder nooit spreek, met eentje ben ik afgestudeerd zag ik toen (tot juli) dus dagelijks. Daarbij hebben we vaak contact via mail/ facebook.quote:
[..]
Goed dat je gepost hebt!
Je vrienden 3 a 4 keer per jaar zien is wel erg weinig
Maar echt afspreken om iets te doen 3/4 per jaar idd. Allemaal een relatie, dus gaan veel dingen met hun vriend doen, ik ben nog single, kan dat dus niet.. en ga niet 3e wiel aan de wagen spelen, dat ben ik zat.
Maar is wel erg eenzaam zo
Als het echt zo erg is met je, dan zou ik er echt even wat proffesionele hulp bij halen, en daar wat spoed achter zetten. Ik weet even niet uit mijn hoofd wat je hebt aan hulp, maar ik vind dat je hier iets aan moet doen.quote:
@gewoonmezelf
Laat je oma maar lekker lullen. Het is grotendeels onzin.
Hier lig ik eigenlijk al 4 dagen op bed..en heb geen kracht meer.
En eigenlijk wil ik niet meer verder..het enige waar ik aan kan denken is dat ik bij mijn oma wil zijn en niet verder wil zonder haar(ook al zaten en duizenden km tussen ons.) ik heb gewoon gee zin meer erin. Het kan me allemaal niet schelen.
Ik drink vocht omdat het moet en eet alleen het nodige.
En ik wil echt niks anders dan bij oma zijn, ik zou zelfs al mijn armen en benen eraf hakken als dat ervoor zou zorgen dat ik bij mijn oma kon zijn.
En mijn ma herhaald constant dat mijn oma mij gelukkig wilde zien en dat ik heel belangerijk voor haar was.
Maar dat weet ik wel maar dat helpt echt niks...
Wij kunnen hier ook niet meer doen dan je verhaal aanhoren en met je meeleven, en je hebt meer nodig dan alleen dat.
Zet er echt even vaart achter! sterkte en veel liefs
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Hmmm das wel ongezellig als je ze zo weinig ziet.quote:
[..]
Het is niet dat ik ze verder nooit spreek, met eentje ben ik afgestudeerd zag ik toen (tot juli) dus dagelijks. Daarbij hebben we vaak contact via mail/ facebook.
Maar echt afspreken om iets te doen 3/4 per jaar idd. Allemaal een relatie, dus gaan veel dingen met hun vriend doen, ik ben nog single, kan dat dus niet.. en ga niet 3e wiel aan de wagen spelen, dat ben ik zat.
Maar is wel erg eenzaam zo
Zijn er geen collega's die single zijn en dat je daar wat mee kan gaan ondernemen? of is er een stad daar in de buurt (of misschien kan dat ook in het dorp zelf) waar je vrienden kan gaan maken?
en verder: denk je altijd al zo negatief over jezelf, of is dat gekomen sinds je alleen in dat dorp woont? Als je het altijd al hebt, en dus ook toen je nog een wat drukker sociaal leven had, dan zou ik er misschien toch eens mee naar de huisarts gaan denk ik.
Als het nu is gekomen sinds je je zo alleen voelt, dan kan je proberen om je sociale leven toch weer wat op te vijzelen. Of evt zelfs toch weer naar een wat grotere plaats te verhuizen waar meer te beleven is?
In ieder geval sterkte en welkom.
en jezelf een aansteller vinden moet je niet doen, dat is zonde. het is al vervelend genoeg dat je je zo voelt.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Bedankt voor jullie reacties .
Volgende keer zal ik me beter inlezen en ook op jullie proberen te reageren.
Ik ben op de middelbare school gepest, niet heel erg, maar daardoor ben ik wel negatief gaan denken over mezelf. Ik wilde dat mensen mij niet zagen, dan begonnen ze iig niet over mij te praten, was tijdens pauzes in mijn eentje op de wc's. Als de dood dat andere daar achter kwamen.
Dus nee die negativiteit, dat ligt niet aan de plek waar ik nu woon. Het is zo gegroeid, de laatste ong. 10 jaar. Sinds ik (voornamelijk voor mijn eigen gevoel) mezelf moet bewijzen, dus sinds ik werk, heb ik er erg veel last van. Ik merk dat ik mezelf ook gewoon geestelijk pijn doe. En dat ik er erg mee zit.
Gek om dit zo te typen, in het "openbaar". Het doet me wel goed. Maar voelt wel raar, is de eerste keer dat ik het "vertel".
Edit: het doet mee meer dan ik verwacht had . Toch wil ik het dit jaar allemaal gaan veranderen.
.Volgende keer zal ik me beter inlezen en ook op jullie proberen te reageren.
Ik werk op het kantoor van een productiebedrijf, met 10 andere kantoormedewerkers (gemiddelde leeftijd 40+) en in productie veelal uitzendkrachten, wel van mijn leeftijd. Maar die werken er dus maar heel kort + veel afwisseling. Dus wel veel contact mee, maar oppervlakkig, want kort.quote:
[..]
Hmmm das wel ongezellig als je ze zo weinig ziet.
Zijn er geen collega's die single zijn en dat je daar wat mee kan gaan ondernemen? of is er een stad daar in de buurt (of misschien kan dat ook in het dorp zelf) waar je vrienden kan gaan maken?
en verder: denk je altijd al zo negatief over jezelf, of is dat gekomen sinds je alleen in dat dorp woont? Als je het altijd al hebt, en dus ook toen je nog een wat drukker sociaal leven had, dan zou ik er misschien toch eens mee naar de huisarts gaan denk ik.
Als het nu is gekomen sinds je je zo alleen voelt, dan kan je proberen om je sociale leven toch weer wat op te vijzelen. Of evt zelfs toch weer naar een wat grotere plaats te verhuizen waar meer te beleven is?
In ieder geval sterkte en welkom.
en jezelf een aansteller vinden moet je niet doen, dat is zonde. het is al vervelend genoeg dat je je zo voelt.
Ik ben op de middelbare school gepest, niet heel erg, maar daardoor ben ik wel negatief gaan denken over mezelf. Ik wilde dat mensen mij niet zagen, dan begonnen ze iig niet over mij te praten, was tijdens pauzes in mijn eentje op de wc's. Als de dood dat andere daar achter kwamen.
Dus nee die negativiteit, dat ligt niet aan de plek waar ik nu woon. Het is zo gegroeid, de laatste ong. 10 jaar. Sinds ik (voornamelijk voor mijn eigen gevoel) mezelf moet bewijzen, dus sinds ik werk, heb ik er erg veel last van. Ik merk dat ik mezelf ook gewoon geestelijk pijn doe. En dat ik er erg mee zit.
Gek om dit zo te typen, in het "openbaar". Het doet me wel goed. Maar voelt wel raar, is de eerste keer dat ik het "vertel".
Edit: het doet mee meer dan ik verwacht had
. Toch wil ik het dit jaar allemaal gaan veranderen.
JAAAAA lief en ik hebben een trouwdatum geprikt! op maandag 13 mei 2013 gaan wij trouwen!! dan gaan we samen een midweek op vakantie en als we terug komen geven we een groot feest voor de mensen die ons lief zijn! ik ben helemaal happy! en ik kan zeggen dat ik volgend jaar ga trouwen!!!
sorry voor deze egopost! :$
sorry voor deze egopost! :$
S. 2014
J. 2016
J. 2016
@murmeli
Het is zo met vlagen..want bijvoorbeel daarstraks heb ik wat gegeten waarna ik weer enorm moest huilen en toen heb ik een thee gemaakt en ben ff een woordzoeker gaan doen.
Maar nu moet je niet bij mij wezen voor een knuffel lach ofso want dat kan mij echt enorm triggeren..tot woede/paniek/verdriet enz.
verder loop ik bij een psycholoog maar die is met vakantie gedurend 3 weken.
Dus mijn ma heeft zoiets van ff afwachten want het is allemaal nog heel vers..en ik kan al niet goed omgaan met emoties.
Maar ze wil gewoon ff afwachten en anders maar wat proberen te regelen via de huisarts..
Het is zo met vlagen..want bijvoorbeel daarstraks heb ik wat gegeten waarna ik weer enorm moest huilen en toen heb ik een thee gemaakt en ben ff een woordzoeker gaan doen.
Maar nu moet je niet bij mij wezen voor een knuffel lach ofso want dat kan mij echt enorm triggeren..tot woede/paniek/verdriet enz.
verder loop ik bij een psycholoog maar die is met vakantie gedurend 3 weken.
Dus mijn ma heeft zoiets van ff afwachten want het is allemaal nog heel vers..en ik kan al niet goed omgaan met emoties.
Maar ze wil gewoon ff afwachten en anders maar wat proberen te regelen via de huisarts..
@pannekoeken
Dat stuk over toen je gepest werd is heel herkenbaar. In de brugklas werd ik ook gepest en ging in een bushokje zitten tijdens de pauzes...
Ik denk dat je dat deel een plek moet geven wil je jezelfbeeld opkrikken.
Ik zou dolgraag vertellen hoe, maar dat is bij iedereen weer anders.
@Gewoonmezelf
Heerlijk zon postieve post tussendoor..en een prettige start van het jaar voor jou in ieder geval!
Dat stuk over toen je gepest werd is heel herkenbaar. In de brugklas werd ik ook gepest en ging in een bushokje zitten tijdens de pauzes...
Ik denk dat je dat deel een plek moet geven wil je jezelfbeeld opkrikken.
Ik zou dolgraag vertellen hoe, maar dat is bij iedereen weer anders.
@Gewoonmezelf
Heerlijk zon postieve post tussendoor..en een prettige start van het jaar voor jou in ieder geval!
Gefeliciteerd Gewoonmezelf, fijn vooruitzicht zeg 
.
.
Ik wilde niet dat iemand mij (alleen) zou zien in de pauzes, vandaar dat ik niet in het bushokje heb gezeten. Wel even gedaan overigens, de bus stopte alleen iedere 5 mins, in een pauze dus ook vaker dezelfde buschauffeur
Gecondoleerd met je oma, wat een verdriet. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is, eerst was oma er nog, ook al was ze ver weg, ze wás er wel. Nu is ze een soort van ongrijpbaar, ze ís er nog wel. Maar niet fysiek. Niet vergeten dat ze er wel is
.
.Vreselijk is dat he, wat kinderen elkaar aan kunnen doenquote:
@pannekoeken
Dat stuk over toen je gepest werd is heel herkenbaar. In de brugklas werd ik ook gepest en ging in een bushokje zitten tijdens de pauzes...
Ik denk dat je dat deel een plek moet geven wil je jezelfbeeld opkrikken.
Ik zou dolgraag vertellen hoe, maar dat is bij iedereen weer anders.
. Ik wilde niet dat iemand mij (alleen) zou zien in de pauzes, vandaar dat ik niet in het bushokje heb gezeten. Wel even gedaan overigens, de bus stopte alleen iedere 5 mins, in een pauze dus ook vaker dezelfde buschauffeur
Gecondoleerd met je oma, wat een verdriet. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is, eerst was oma er nog, ook al was ze ver weg, ze wás er wel. Nu is ze een soort van ongrijpbaar, ze ís er nog wel. Maar niet fysiek. Niet vergeten dat ze er wel is
.
@ pannekoeken
Wat voor hulp krijg jij? Want bij mij waren er altijd 4 rotgasten op school die mij altijd pestten. Maar een keer toen ik me zo rot voelde knapte er iets en begon te schelden en te vloeken en te rammen tegen deuren puur omdat ik aan dat pesten moest denken.
Sindsdien gaat het veel beter ondanks dat ik nog wat onzeker ben en faalangst heb ed.
Hier ging het vanmiddag ietsjes beter maar ik moest gewoon mega huilen en echt alles deed pijn omdat ik alleen maar bij oma wilde zijn en haar kunnen knuffelen enz. En dat ik baalde van zo weinig maar wel intensieve tijd en het niet reereel afscheid hebben kunnen nemen maakt het niet makkelijker.
Vooral de ochtend/middagen zijn een hel omdat als ik 's ochtends wakker word merk dat ze er niet meer is.en ik haar niet wil loslaten. En ik wil niet terug naar de routine uit angst maar weet dat het moet en dat maakt het nog lastiger...
En dan nog van de familie hebben we helemaal niks meer gehoord sinds dat 1 telefoontje ..en dat versterkt het gevoel van eenzaamheid dat ik heb alleen maar....pffff
Sorry voor die post maar had het nodig om alles eruit te gooien zoals het kwam
Wat voor hulp krijg jij? Want bij mij waren er altijd 4 rotgasten op school die mij altijd pestten. Maar een keer toen ik me zo rot voelde knapte er iets en begon te schelden en te vloeken en te rammen tegen deuren puur omdat ik aan dat pesten moest denken.
Sindsdien gaat het veel beter ondanks dat ik nog wat onzeker ben en faalangst heb ed.
Hier ging het vanmiddag ietsjes beter maar ik moest gewoon mega huilen en echt alles deed pijn omdat ik alleen maar bij oma wilde zijn en haar kunnen knuffelen enz. En dat ik baalde van zo weinig maar wel intensieve tijd en het niet reereel afscheid hebben kunnen nemen maakt het niet makkelijker.
Vooral de ochtend/middagen zijn een hel omdat als ik 's ochtends wakker word merk dat ze er niet meer is.en ik haar niet wil loslaten. En ik wil niet terug naar de routine uit angst maar weet dat het moet en dat maakt het nog lastiger...
En dan nog van de familie hebben we helemaal niks meer gehoord sinds dat 1 telefoontje ..en dat versterkt het gevoel van eenzaamheid dat ik heb alleen maar....pffff
Sorry voor die post maar had het nodig om alles eruit te gooien zoals het kwam
Stilte ....
Vandaag met de HA gebeld hij heeft me een soort angstremmers gegeven als tijdelijke oplossing, voor in ieder geval betere nachtrust. Heb net de 1e ingenomen(maar 1 lijkt mij en ma teveel dus maar een halve gedaan.) en even kijken wat het met me doet.
Verder heb ik mezelf wel uit bed weten te slepen en bed verschonen en 's avo da douchen..maar that's it en ben compleet gesloopt.
Verder heb ik nog die enorme lusteloosheid en het verdriet zolang ik er niet aan hoef te denken gaat het wel ok. Maar soms hakt het er toch gigantisch in..
En volgende week weer naar school en daar heb ik echt de minste zin in. Eigenlijk door hoe ik me nu voel wilik gewoon ermee stoppen.
Maar de 1e week doe ik gewoon ultra rustig en de week daarna hetzelfde tot et gesprek bij de psych..die mij dan hopelijk in de juiste richting kan duwen..
Vandaag met de HA gebeld hij heeft me een soort angstremmers gegeven als tijdelijke oplossing, voor in ieder geval betere nachtrust. Heb net de 1e ingenomen(maar 1 lijkt mij en ma teveel dus maar een halve gedaan.) en even kijken wat het met me doet.
Verder heb ik mezelf wel uit bed weten te slepen en bed verschonen en 's avo da douchen..maar that's it en ben compleet gesloopt.
Verder heb ik nog die enorme lusteloosheid en het verdriet zolang ik er niet aan hoef te denken gaat het wel ok. Maar soms hakt het er toch gigantisch in..
En volgende week weer naar school en daar heb ik echt de minste zin in. Eigenlijk door hoe ik me nu voel wilik gewoon ermee stoppen.
Maar de 1e week doe ik gewoon ultra rustig en de week daarna hetzelfde tot et gesprek bij de psych..die mij dan hopelijk in de juiste richting kan duwen..
Ik zal straks de naam ff opzoeken maar het eindigd op ....lam
Ik moet zeggen dat ik wat beter heb geslapen...ik droom nog veel en erg..maar het lijkt alsof de emoties losgekoppeld worden...
Maar ik ben wel aardig brak..
En ik moet zo naar de bieb een gereserveerd boek halen maar heb er echt geen zin in en ma die moet zonodig mee omdat wat in een winkel wil bekijken...
Ik moet zeggen dat ik wat beter heb geslapen...ik droom nog veel en erg..maar het lijkt alsof de emoties losgekoppeld worden...
Maar ik ben wel aardig brak..
En ik moet zo naar de bieb een gereserveerd boek halen maar heb er echt geen zin in en ma die moet zonodig mee omdat wat in een winkel wil bekijken...
