Zwanger... en dan gaat het mis #9

Sterkte meid! Straks lekker naar huis.

Sterkte Amoriel! Ik hoop dat je snel naar huis mag en daar bij mag komen en dit verdriet een plaatsje gaan geven.

Bedankt voor alle lieve woorden
'k schiet nog steeds een beetje vol als ik hier lees, en soms zelfs vooral bij mijn eigen posts...

Ik ben nu thuis. Uurtje geleden opgehaald door manlief en m'n zoontje. Toch een prachtig gezicht als die ziekenhuisdeur open gaat en er twee van die prachtige mannen staan om je op te halen. (wederom volschiet-momentje) Deze was me dan niet gegund maar ik heb natuurlijk wél al zo'n prachtig ventje op de wereld gezet...

Op dit moment zit ik er gewoon over te denken morgen gewoon te gaan werken... Is dat gek?

Ze hebben er niets over gezegd... alleen dat ik morgen een afspraak moest maken voor een telefonisch consult over een week of zes.
Sowieso hebben ze weinig gezegd eigenlijk, moest alles er uit trekken... Zo had ik zelf iets gelezen op internet over dat je geen tampons zou mogen gebruiken na een curettage, en ik heb dat echt moeten vragen of dat mocht.. niet dus. En pas nadat ik vroeg of ik wel mocht zwemmen zei ze dat dat eigenlijk ook een paar weken niet verstandig was... :s (En we gaan nog wel over 2 weken een weekendje Centerparcsen! ) En ben vergeten te vragen wanneer we weer mogen klussen

Nouja je hebt gewoon een wondje van binnen. Dus inderdaad voorlopig niet badderen, niet zwemmen... en je kunt nog wel een tijdje bloed verliezen (en stolsels).
Ik heb na m'n miskraam nog een paar weken bloed verloren (de ene dag leek het bijna voorbij, dan kreeg ik onwijze kramp en dan kwam er weer een stolsel uit ofzo).

In wezen kun je denk wel weer gaan klussen zodra je geen bloed meer verliest. Ik heb toen gewacht tot ik een keer gewoon had gemenstrueerd.

Amoriel, ik weet niet of je bent wezen werken maar bij mij in het ziekenhuis legde de verpleegster uit dat ik na een natuurlijke miskraam 1 week niet mocht werken en dat ze na een curretage 2 weken aanhielden.
Over zwemmen, klussen en tampons zeiden ze tegen mij dat ik moest wachten tot ik geen bloed meer verloor, helemaal niets. Dus over een tijdje ook bij bruinverlies niet, daar twijfelde ik zelf nogal over namelijk.
Je moet wel aan jezelf denken hoor, niet te snel willen gaan

Waar ik me nu 'the day after' het meest aan stoor is het onpersoonlijke...
Het feit dat ik ineens toch naar de andere vestiging moest, het melden bij de verloskamers, kamer krijgen op de kraamafdeling, al het wachten terwijl je nuchter bent, en dan ook nog dat lange wachten achteraf voordat er een gyn komt die je kan ontslaan, en dan is het ook nog eens niét degene die de curettage heeft gedaan. En die komt dan bij je bed staan en die zegt amper iets.. ik moet toch niet álles hoeven vragen?
Misschien als ik gevraagd had of ik mocht fietsen had ze ook gezegd dat dat niet verstandig was.

Ik ben toch de onwetende patient, en zij de alleswetende arts?

En ik ben nu op mijn werk...
Ik had vanochtend evenveel zin om op te staan als altijd, en ik voel me verder goed, dus ik zag er geen kwaad in. Plus dat als ik niet ga werken, mijn werk gewoon blijft liggen en ik volgende week dubbel zo hard er tegenaan moet. Als ik dan thuis blijf terwijl ik me niet ziek/zwak/misselijk voel, zit ik ook niet lekker...

Je moet ook doen waar jij je goed bij voelt Amoriel. Let alleen goed op jezelf, dat is het belangrijkste.
Het onpersoonlijke is herkenbaar ja, en dat is inderdaad erg lastig. In jouw geval is het nog een tikkeltje erger. Misschien bij een volgend gesprek eens aankaarten dat je erg moeite hebt met de onpersoonlijkheid en informatievoorziening? Voor jou zal het niet meer veranderen helaas, maar misschien voor andere mensen wel. Het is toch schandalig dat je alle informatie die je weet er zelf uit hebt moeten trekken? Dat begrijp ik niet, alsof je na een curretage nog niet genoeg aan je hoofd hebt om aan praktische zaken te denken. Daar zouden zij je toch bij moeten begeleiden?

De informatievoorziening via Fok! is beter dan die in het ziekenhuis
Ben echt zo blij met jullie allemaal...

Oww meid wat rot voor je dat ze zo onpersoonlijk gedaan hebben.
Ik heb van het ziekenhuis een evaluatieformulier meegekregen, misschien dat ze daar ook zoiets hebben? Of wat Sparkling zegt, over 6 weken bij je gesprek. Blegh, onmensen!

Lang verhaal...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Lekker met je 2 mooie mannen kroelen en over een tijdje zien we elkaar weer in het andere topic

Baaaaalen trouwens van Centerparks!! Wij gaan over 5 weken, dat moet toch gaan lukken hoop ik.

Evaulatieformulier heb ik niet gezien/gehad. En die afspraak over 6 weken is slechts een telefonisch consult. Dus zeker niet met echo.. zal wel een minuutje zijn met "Hoe voel je je? Ok? Ok! Doei!" Formaliteitje.

2 weken niet in bad/zwemmen komt precies goed uit met Centerparcs
En dat van dat zware huishoudelijke werk hadden ze mij ook wel mogen zeggen, liefst met manlief erbij...

En ik heb 'maar' een kantoorbaantje.. voornamelijk computeren heel de dag (en tussendoor beetje Fokken). Merk wel dat ik wat minder productief ben dan anders, maar dat komt ook omdat veel collega's even komen buurten om te vragen hoe het gaat...

Wat een stom ziekenhuis heb je dan, Amoriel. Het viel mij enorm mee hoe mijn ziekenhuis met me omging. Nu was de gyn wel een hork, maar die verpleegkundigen en verloskundigen waren echt
Ook qua informatievoorzieningen waren ze duidelijk en lief.

quote:

Op donderdag 5 april 2012 09:04 schreef .Sparkling. het volgende:
Amoriel, ik weet niet of je bent wezen werken maar bij mij in het ziekenhuis legde de verpleegster uit dat ik na een natuurlijke miskraam 1 week niet mocht werken en dat ze na een curretage 2 weken aanhielden.
Over zwemmen, klussen en tampons zeiden ze tegen mij dat ik moest wachten tot ik geen bloed meer verloor, helemaal niets. Dus over een tijdje ook bij bruinverlies niet, daar twijfelde ik zelf nogal over namelijk.
Je moet wel aan jezelf denken hoor, niet te snel willen gaan

TWEE weken niet werken? Hm, zonder heel vervelend te willen zijn, maar het is niet zo'n heel grote ingreep. Hier is het advies een dagje rustig aan en dan kijken hoeveel bloed je verliest. Ik geloof dat ik na twee dagen ook weer op kantoor zat. Ligt er natuurlijk wel aan wat voor werk je hebt. En of je het er geestelijk weer aan toe bent. Maar lichamelijk valt het over het algemeen erg mee.
Zwemmen, tampons etc is inderdaad vanwege het wondje en dan kun je de termijn van een gewone bevalling aanhouden: pas doen als je geen bloed meer verlies een aantal dagen lang. (en zelfs daar zijn de meningen over verdeeld).

Mjah, lichamelijk kun je inderdaad wel vrij snel weer werken. Ik had toevallig de week erna vrij en de week daarop was ik weer aan het werk. Wel halve dagen (en na een paar weken even een week of 2 niet maar dat was ivm geestelijke meuk). Maar ik heb geen curretage gehad.

Ik heb geen curretage gehad, maar mij is ook niks gezegd van een week rust. Toevallig had ik net herfstvakantie, dus heb sowieso een weekje niet gewerkt.

Spark, ik hoop dat het langzaam steeds wat beter gaat en je die nare schuldgevoelens niet meer hebt.

En sowieso nog een smakkerd voor fieder, amoriel en iedereen die het kan gebruiken

Ik ben ook echt 100% te spreken over het ziekenhuis. Iedereen was heel lief en alles werd duidelijk uitgelegd. Mijn man mocht bijna de hele tijd bij me blijven. Zo jammer dat dat niet overal standaard is!
Ik snap wel dat het voor die mensen lopende band werk is, maar je werkt wel met mensen en emoties...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Maar dat paar dagen geen bloedverlies is dus ook geen bruinverlies? Dan zal het nog wel even duren, heb na ongesteld zijn sowieso altijd week bruinverlies argh...

ook van mij

Bizar hè, die verschillen per ziekenhuis? Ik vind de poli heel afstandelijk maar toen ik opgenomen werd had ik een ontzettend lieve verpleegster die ook meeging naar de echo en bij me bleef om me te steunen. Zij is ook degene die alle uitleg heeft gegeven. Dat was echt een schat, ze zei aan het eind dat ze hoopte dat het niet lang zou duren voor ze ons weer zag maar dan om te bevallen. Bij haar voelde ik me echt fijn.

Mefke, ik weet het ook niet hoor. Ik herhaal alleen wat de verpleegster tegen mij heeft gezegd. Ik vond het persoonlijk ook erg lang maar ja..

Fieder, dat bruinverlies heb ik niet uit het ziekenhuis maar van internet. Op een ander forum vroegen mensen zich dat af en toen heeft iemand naar het ziekenhuis gebeld om te vragen. Dat zou jij ook kunnen doen misschien? Of je verloskundige, die weten dat wel.
Ik ben al 3 dagen vrij van bruinverlies! Het was 1 dag best erg maar ineens stopte het, alsof het laatste restje er nog uit moest en klaar. Nu is het echt wachten op een cyclus, ben heel benieuwd!

Sparkling dat is goed nieuws! Hoop dat je snel ongesteld wordt! En daarna snel niet meer

Fijn Sparkling, 'k hoop dat je niet al te lang hoeft te wachten op je menstruatie. Al is geduldig zijn best moeilijk zo af en toe...

Gatverdamme, wat voel ik me klote vandaag zeg. Zo'n verschil met gister! Ik zit nu eigenlijk continu met tranen in m'n ogen
Hoe langer ik nadenk over hoe het woensdag allemaal is gegaan, hoe bozer ik er om word. Dat wachten op een OK snap ik, ik had niets levensbedriegends, en andere mensen gaan dan nu eenmaal voor. Dat ik op de kraamafdeling terecht kom, zal ook wel niet anders kunnen. Maar dat ze het me niet komen vertellen dat het wéér verzet is, terwijl ik misselijk van de honger en verdriet bij het horen van de babietjes in de kamer naast me alleen maar zit te wachten... dát snap ik niet!
En de afhandeling achteraf, uren wachten op de gyn en dan uiteindelijk sturen ze een arts-aasistent die verdomme bijna niets zegt...

Ik voel me zo vergeten, zo onbelangrijk... en ik doe het zelf ook, ik probeer het ook te relativeren met dingen als "andere mensen hebben het nog slechter, het is erger om je kindje later alsnog te verliezen, verder ben ik goed gezond, dus ik mag niet klagen"...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 6 april 2012 10:36 schreef Amoriel het volgende:
Fijn Sparkling, 'k hoop dat je niet al te lang hoeft te wachten op je menstruatie. Al is geduldig zijn best moeilijk zo af en toe...

Gatverdamme, wat voel ik me klote vandaag zeg. Zo'n verschil met gister! Ik zit nu eigenlijk continu met tranen in m'n ogen
Hoe langer ik nadenk over hoe het woensdag allemaal is gegaan, hoe bozer ik er om word. Dat wachten op een OK snap ik, ik had niets levensbedriegends, en andere mensen gaan dan nu eenmaal voor. Dat ik op de kraamafdeling terecht kom, zal ook wel niet anders kunnen. Maar dat ze het me niet komen vertellen dat het wéér verzet is, terwijl ik misselijk van de honger en verdriet bij het horen van de babietjes in de kamer naast me alleen maar zit te wachten... dát snap ik niet!
En de afhandeling achteraf, uren wachten op de gyn en dan uiteindelijk sturen ze een arts-aasistent die verdomme bijna niets zegt...

Ik voel me zo vergeten, zo onbelangrijk... en ik doe het zelf ook, ik probeer het ook te relativeren met dingen als "andere mensen hebben het nog slechter, het is erger om je kindje later alsnog te verliezen, verder ben ik goed gezond, dus ik mag niet klagen"...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ach meid

_{Voor mij is er ook geen post gemaakt in het update-topic, hoor. De vorige keer niet, en ook dit keer niet. Ik denk dat er soms gewoon iemand doorheen glipt. Niet teveel aantrekken}

och amoriel toch

als je maar weet dat we je niet vergeten hoor! tis nu juist belangrijk dat je de kans hebt om je goed te uiten. ik denk dat de melding in het update topic er gewoon tussendoor geglipt is. daar zit echt geen opzet

het is toch ook gewoon ellendig allemaal. daar mag je je toch rot over voelen

Amoriel en Coco, daar zit echt niets achter, hoor

Zo, knoop(je) doorgehakt: ik ga naar huis zometeen. Ik neem de middag vrij.

Groot gelijk Amoriel, neem de rust die je nodig hebt, het is gewoon zoveel wat je voor kiezen krijgt
En dat ongelofelijk lompe gedrag in het ziekenhuis helpt daar natuurlijk niet aan mee

_{Als het een troost is; ik stond ook niet in het update-topic}

Iemand uit dezelfde streepjesregen post af en toe mee in de SC waar ik veel kom. Bij haar gaat (gelukkig!) alles goed, maar dat moet ze ook elke vijf minuten melden. Inclusief foto's, misselijkheidjes en weet ik veel. Natuurlijk snap ik dat ze heel blij is, maar damn, het hakt er toch wel in
Ik post maar gewoon een tijdje niet mee, al voel ik me echt wel een mega-jaloers kreng als ik verdrietig wordt als ik haar posts tegenkom
Ze is op zo'n beetje dezelfde dag uitgerekend als ik zou zijn, dus ik ben benieuwd hoe het zal voelen rond de uitgerekende datum

Amoriel en Tuktuk het is ook gewoon heel erg rot!

Amoriel, ik zei het al eerder maar ik zou dit echt bespreken. Het is belangrijk dat jij je gevoel kwijt kan, ook al bereik je er misschien niets mee.
En je wordt niet vergeten, natuurlijk niet!

Tuktuk, het is ook moeilijk om tegelijk met iemand zwanger te zijn en dan gaat het mis bij jou en goed bij die ander. Je gunt haar het geluk wel maar het doet toch heel erg pijn! Ik heb dat dus met de vrouw van mijn neef. We kwamen er bijna tegelijkertijd achter en zij is 18 september uitgerekend en ik was dat dus 19 september. Gelukkig gaat hun zwangerschap prima maar de updates over de echo's, hartje dat ze luisteren en wat ze kopen.. Ja, dat doet pijn. Daar kan ik echt heel verdrietig over zijn.
Ik had dat eerst ook bij mensen die later zwanger werden dan ik en ineens 10 weken zwanger waren. Dat is mij nooit gelukt. En nu zijn er al bijna nieuwe 2013 zwangere! Heel leuk voor ze maar ja. Mijn kindje had dan al ruim 3 maanden moeten zijn

Amoriel

Owww meiden dikke knuffel van mij.

Amoriel, misschien stelt de ingreep technisch niet zoveel voor, maar ik ben 2 weken thuis geweest en dat heeft me zo'n goed gedaan. Snap wel dat jij graag afleiding wilt maar je moet ook even goed tot rust komen. Breng de kleine ergens heen en ga lekker op de bank met chocola, of zoiets.
Zou er toch even goed over nadenken. Je moet dit nu wel een plekje geven en niet pas over een half jaar instorten. Het zal altijd pijn blijven doen, na 2 weken is het niet 'over', maar ga nou niet maar doorrazen. (voor zover het advies van een vreemde )

Over dat update topic; ik wist niet eens dat het bestond, ga ook niet kijken of ik erin sta. Want van dat soort dingen kan ik ook verdrietig worden hoor, ook al is het niet expres.

En mensen die in je omgeving zwanger zijn, of zelfs op hetzelfde moment uitgerekend ja vreselijk moeilijk. Mensen snappen dat ook niet zo goed geloof ik. Het is niet dat je het hun niet gunt, maar jij wilde het ook zo graag!

En ja Amoriel, er zijn ergere dingen dan dit. Er zijn altijd ergere dingen. Maar dit is ook erg, voor jou, nu. En daar mag je best om huilen of gewoon heel boos zijn!

Ik heb vandaag bijna niks meer gevloeid, hoop dat dat zo blijft
Had tot nu toe van die sensitestjes gedaan, die werden lichter, maar vandaag een kv test, en die is opeens weer superpaars . Moet maar geen merken door elkaar gaan halen geloof ik, baal er flink van! Ik wil dit afsluiten!!

Lang verhaal, maar mag hier vast wel

Dikke knuffel voor iedereen hier, wat een verdriet

Hier al 2 dagen geen bloed en bruinverlies meer Testen nog wel knalpositief...

Hoe is het met jullie meiden?

Wat fijn dat het bloedverlies over is Fieder!
Zijn alle testen die je doet nog knalpositief? Laatst deed je er 1 die toch lichter aan het worden was? Ik las laatst ergens dat iemand 6 weken na de miskraam nog positieve testen had.. Ik hoop dat dat jou bespaard gaat blijven!

Hier gaat het verder wel goed. Lichamelijk is het allemaal voorbij volgens bij, ik ben nog steeds zo moe. Geestelijk gaat het op en neer maar over het algemeen ook wel goed. Ik ben wel erg veel bezig met mijn cyclus en hoop dan ook dat ik niet nog maanden hoef te wachten op mijn menstruatie..

Ik moet maar niks meer zeggen, vanmiddag weer wat bruinverlies bleh.

Ik had eerst sensitesten gedaan, die waren vrij licht. Kruidvat testen zijn nog superpositief...

Moet echt een paar weken geduld hebben, maar is moeilijk!

Fijn dat het de goede kant op gaat met je Sparkling!

Meiden, ik hoop dat jullie lichamen snel weer helemaal hersteld zijn. Heb het op de achtergrond gevolgd, maar wist niet zo goed wat te schrijven...

Hierbij dus een dikke knuf voor jullie! Hopelijk durven/willen jullie snel weer bij ons aanschuiven in het tweede streepjestopic.

Dankjewel Frummeltje!

Balen dat je toch weer bent gaan vloeien Fieder! Maar dat het even is gestopt zal toch wel betekenen dat het einde er echt aan zit te komen?
Die kruidvattesten zijn volgens mij ook gewoon heel erg gevoelig. Je schijnt ze voor je NOD al te kunnen gebruiken dus dan is het HCG ook nog heel laag. Het is gewoon irritant, je wil het afsluiten en niet positief blijven testen

Mijn schoonouders waren vandaag hier, voor het eerst sinds de miskraam. Zij hebben nadat mijn man geboren is ook een miskraam gehad en ze zijn heel begripvol en lief! Je kan aan de reactie van mensen zo goed merken of ze het zelf hebben meegemaakt of niet. Iedereen zegt dingen met goede bedoelingen maar mensen die het hebben meegemaakt zeggen hele andere dingen, logisch!
Hoe dan ook, mijn schoonmoeder zei dat ze het heel moeilijk vond want het was haar eerste kleinkind maar dat ze heel blij was geweest dat ik degene was die dat kindje mocht dragen. Dat vond ik zo lief!

Meiden even een dikke knuffel voor jullie allemaal!

Hallo allemaal,

Heel even heb ik weer mogen genieten van het zwanger zijn.
Mijn tweede zwangerschap want ik heb een dochter van 10.
Bij de eerste echo, bleek ik twee kindjes te dragen waarvan er 1 helaas al niet meer 'leefde' dit vruchtje was 6 weken oud, afgelopen maandag begon ik te vloeien en afgelopen dinsdag beide vruchtjes verloren via de 'natuurlijke weg'.
woensdag nog een echo gehad en alles zou mijn lichaam uit zijn.
De informatie die je in het ziekenhuis krijgt vind ik ronduit bar slecht.
Ik heb nota bene in dit topic moeten lezen dat je niet mag zwemmen of in bad mag.
dat terzijde...
Kan iemand mij antwoord geven op de vraag hoelang je ongeveer blijft vloeien? Ik lees daar verschillende dingen over op internet?
Verder wil ik de dames die hetzelfde hebben meegemaakt hierboven ook heel veel sterkte wensen.

Wat rot, Jesje...

Even ego: fijn dat jij ook niet tevreden bent over je ziekenhuis en de informatie die je krijgt. Ben ik gelukkig niet de enige. Ik twijfel nog steeds of ik er iets mee wil doen, klacht indienen ofzo, of dat ik het maar gewoon op z'n beloop laat. Heb ook geen zin om die rotdag weer telkens op te rakelen.

Volgens mij is er trouwens helaas geen antwoord te geven op je vraag over hoe lang je blijft vloeien, dat schijnt per vrouw en per geval te verschillen. Kan tussen de 2 en 6 weken duren heb ik gehoord.
En dan zou ook dat niet mogen zwemmen, badderen, tampons gebruiken en sexen evenlang niet mogen..
Ik heb al met al zo'n 5 weken gevloeid voor de curettage vorige week, en nu dus nog steeds erna... ik heb het wel een beetje gehad met dat gehannes met maandverband, maar ben bang dat het nog wel even aan zal houden.

Jammer dat het bij jou toch nog niet gestopt is Fieder.

Lieve schoonouders heb je, Sparks. Ik heb van mijn schoonmoeder nog niets gehoord sinds we haar verteld hebben dat we een miskraam hadden en aan het wachten waren op de curettage. Gelukkig heb ik wel hele lieve ouders, vrienden en collega's. Dat middagje vrij afgelopen vrijdag heeft me ook goed gedaan.
Denk trouwens dat het best heel 'normaal' is dat je nu wat meer met je cyclus bezig bent. 'Onbezorgde' zwangerschappen zitten er voor ons niet meer in...

Wat vreselijk rot Jesje
Ik schrik er best een beetje van hoe slecht informatie gegeven wordt in het ziekenhuis. Jij en Amoriel zijn beide in korte tijd heel ontevreden. Het lijkt niet tot artsen door te dringen dat het voor jullie niet de dagelijkse gang van zaken is. (gelukkig maar!)

Amoriel, rot dat je schoonmoeder nog niets heeft laten horen. Dat sterkt je gevoel zeker ook dat mensen het onbelangrijk vinden? Gelukkig heb je lieve mensen om je heen!
Of je een klacht wil indienen moet je maar even rustig de tijd voor nemen. Bedenk goed of je er iets aan denkt te hebben. Als je denkt dat je er anders lange tijd veel moeite mee blijft hebben zou ik wel iets ondernemen, maar dat is mijn mening. Je moet het doen zoals jij het wil!

Het is inderdaad niet te voorspellen hoe lang een bloeding duurt. Ik heb ongeveer 2 weken voor de miskraam bloedingen gehad en nog ongeveer 2 weken daarna. Ik hoop dat het snel voorbij is Jesje!

dames, even algemeen: als je niet tevreden bent over de behandeling in het ziekenhuis, laat het dan weten aan het ziekenhuis. Dat hoeft niet meteen een officiële klacht oid te zijn, maar de meeste ziekenhuizen hebben een afdelingen klachtenbemiddeling en daar kan je ook gewoon een mail naar sturen. Als jij het niet aangeeft, kunnen zij er ook niet van leren en zullen diegenen die na je komen dezelfde behandeling krijgen als jij.

Ohh Jesje wat verdrietig zeg. Dat je ze allebei toch moest verliezen.
En wat stom dat je via internet moet lezen wat wel en niet mag. Je hoort het helaas meer. Idd goed nadenken wat je ermee wil doen. Zal het jou opluchten als je het kwijt bent?
Wat Mefke zegt, voor jullie is het te laat nu, het zal niks meer aan de situatie veranderen helaas, maar een ander wordt mss door jullie klacht beter behandeld!

Ik heb toen ik ontslagen werd uit het ziekenhuis een folder meegekregen waar je je ervaring in kunt vullen. Is eigenlijk voor klachten maar ik heb n compliment gemaakt. Weet niet of dat de bedoeling is maar wilde het gewoon kwijt.

Amoriel, rot dat je schoonouders niet even wat hebben laten horen Ze zullen het wel moeilijk vinden? Maar desnoods een kaartje dat ze aan je denken ofzo...

Vandaag nog wat heeeel licht bruinverlies. Voor t eerst weer gewerkt maar had wel gemene steekjes in mn onderbuik? Wordt toch wel teruggefloten heb ik het idee. Rustig aan maar...

Allemaal heel erg bedankt voor de reacties.

@Amoriel wij mogen nu even ego zijn

Ik weet nog niet of ik er iets mee gaan doen, wellicht toch eens een mailtje richting de afdeling gynecologie in het ziekenhuis.

Vandaag ook weer voor het eerst wezen werken ook mijn lichaam fluit me terug merk ik.
Morgen dagje vrij en dan gaan we het donderdag maar weer proberen

Doe maar lekker rustig aan hoor Jesje!

Ik heb trouwens nog een vraag. Vandaag kwamen een aantal collega's ook met hun miskraam verhalen. (Zo hoor je nog eens wat, jeetje...) Maar het waren allemaal miskramen tussen 1e en 2e kindje in, niemand 1e zwangerschap. Bij mij dus wel mn 1e zwangerschap.

Zij hadden dus al een gezond kindje gekregen. En ik niet... en nou ben ik extra aan het twijfelen of ik het wel 'kan'.

Dus eigenlijk: is een miskraam bij een 1e zwangerschap een slecht teken?

nee fieder, da's geen slecht teken

mijn eerste zwangerschap werd een miskraam. daarna zwanger van selene (nu 3) en ravi en kiro (ravi nu 2 en kiro overleden) een tweeling

een miskraam is meestal gewoon domme pech. iets anders kan ik er niet van maken. het is geen voorteken, niets wat je verkeerd gedaan hebt en al helemaal geen gevolg van. het is gewoon domme pech.

Dag dames,
Hier nog een mama die nog geen mama heeft mogen zijn.
Voor mij is het al langer geleden, ik kreeg mijn miskraam in sept 2010, mijn kindje had in april 2011 geboren moeten worden. (Vandaar dat ik nu weer wat gevoelig ben) De pijn slijt, maar vergeten doe ik het niet. Ik had nooit gedacht dat ik zwanger kon raken, ik heb namelijk 21 jaar geleden (toen ik 12 jaar was) een schop in mijn buik gehad en mijn baarmoeder was beschadigd. Na onderzoek toen der tijd, hoopte ze voor mij dat een groot deel zou genezen en als ik het eraan toe had, moest ik maar weer laten onderzoeken. Dit heb ik nooit gedaan, angst.. Ondertussen wel al 8 jaar lang zonder voorbehoedsmiddelen door het leven gegaan. En nooit zwanger geweest, dus in mijn hart en in mijn hoofd was ik ervan overtuigd dat ik niet zwanger kon raken.

Op 17-09-2010 heftige pijnen, dit was een ongesteldheid die ik niet kende, ik jankte van de pijn! En ja, ik jankte in de periode wel vaker, maar wist ik veel dat ik zwanger was, want dat kon toch niet!!
Tot ik dus het vrucht zag, toen wist ik zeker dat er wat mis was. Ik heb gelijk de dokter gebeld, ik kon ook gelijk langskomen. Dus bepakt en bezakt met vrucht naar de dokter gegaan. En hier werd mij dus verteld dat op het oog, ik 8 tot 10 wkn zwanger was.
Mijn wereldje stortte in, ik kon toch niet zwanger worden! Dus toch wel!! En ik ben het ook weer kwijt!! Dit was zwaar.. Ik sloot me af voor alles en iedereen. Ik heb echt een behoorlijke tijd nodig gehad om dit te verwerken.

Twee keer per jaar sta ik erbij stil.. 17 sept en in april.. (voornamelijk de eerste 2 wkn van april).

Als herinnering of iets tastbaars heb ik een knuffel besteld. Daar heb ik 17-09-2010 op laten zetten in het oor. En heb ik het echt moeilijk, dan zit ik de hele dag met mijn knijn op schoot.

Na de miskraam heb ik 3 dgn gevloeid. En de maand daarna had ik een ongesteldheid van 2.5wkn. Daar heb ik toen medicatie voor gehad, want dit was te lang.

Ondanks dat mijn ma ook 2 miskramen heeft gehad, praten we er niet over.. En dat geeft mij soms zo'n eenzaam gevoel.
Ik heb een jaar lang moeite gehad met baby's om me heen en iedereen die zwanger was.. dacht ik bij: "jij wel.." Ik heb een half jaar lang helemaal moeite met kinderen om me heen gehad. (Erg lastig als je ook nog met kinderen werkt)

Dus ik kan me indenken dat het soms heel veel pijn doet.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mijn gedachtes zijn bij jullie allemaal. Het is voor mij weer even "Knijn" tijd.

Dank je Simmu, dat had ik even nodig. Wat vreselijk van je miskraam en dat je Kiro moest verliezen.

Ohh Dolfina Knijn tijd! Sterkte! En wat jammer dat je niet met je ma kan praten. Kan je verder wel ergens terecht met je verdriet? Behalve hier natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 20:17 schreef Fieder het volgende:
Dank je Simmu, dat had ik even nodig. Wat vreselijk van je miskraam en dat je Kiro moest verliezen.

Ohh Dolfina Knijn tijd! Sterkte! En wat jammer dat je niet met je ma kan praten. Kan je verder wel ergens terecht met je verdriet? Behalve hier natuurlijk.

Zijn een paar mensen waarmee ik het erover kan hebben, maar toch, is het niet altijd alles..
Maar goed, morgen weer schouders onder en doorgaan..

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 20:26 schreef dolfina-chica het volgende:

[..]

Zijn een paar mensen waarmee ik het erover kan hebben, maar toch, is het niet altijd alles..
Maar goed, morgen weer schouders onder en doorgaan..

ik herken het wel hoor. mijn mam heeft ook miskramen gehad het is lastig praten omdat het voor haar zo'n pijnlijk onderwerp is. staat tegenover dat ze wel echt superbegripvol was en is naar mij toe

quote:

Op dinsdag 10 april 2012 20:31 schreef simmu het volgende:

[..]

ik herken het wel hoor. mijn mam heeft ook miskramen gehad het is lastig praten omdat het voor haar zo'n pijnlijk onderwerp is. staat tegenover dat ze wel echt superbegripvol was en is naar mij toe

Ik snap heel goed dat het lastig is en pijnlijk is voor mijn ma.. Zeker omdat ze ook vrij ver in haar zwangerschap zat. 2 miskramen voor mijn geboorte (1 jongen 4jaar voor mij en een meisje 2jaar voor mij) Daarnaast is mijn broertje ook nog 1 van een 3ling. Dus ze heeft haar portie wel gehad.
Maar begripvol.. nee... het gaat gelijk over iets heeel anders.. Dus daar heb ik het met haar al niet eens meer over.