NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Ja, en over 10 jaar weer, en dan weer en dan weer. Precies hetzelfde als bij het generaal pardon. Nu zijn er inmiddels weer honderden, zoniet duizenden, mensen die al tering lang wachten op uitsluitsel.quote:Op dinsdag 29 november 2011 12:58 schreef Re het volgende:
[..]
Het gaat om 70-100 gevallen, een zeer zware last me dunkt
Het gehele traject duurt gewoon veel te lang. Als binnen een jaar uitsluitsel wordt gegeven of je mag blijven of oprotten vind ik dat nog steeds lang, maar acceptabel. En dan krijg je dit soort problemen ook niet.
Het valt me op dat sommigen zich erover beklagen dat op emoties wordt ingespeeld. Dat zo'n krant het verhaal van die 9-jarige jongen brengt, heet dan 'emotiejournalistiek'. Of zou je ook gewoon kunnen stellen dat het een feitelijke weergave is van wat er gaande is?
Waarom willen mensen zo graag termen als 'emotiejournalistiek' in de mond nemen om er vervolgens veroordelend over te spreken? Het eigen geweten sussen? Je straatje schoonvegen?
Ik vroeg het me in de zaak-Mauro al af en nu ook bij Jossef en alle lotgenoten: waarom lukt het ons niet om te onderkennen dat onze procedures rammelen, dat de overheid bepaald niet vrijuit gaat in dit soort zaken en dat kinderen als Mauro en Jossef letterlijk het kind van de rekening zijn?
Het verbijstert mij hoe weinig de discussie gaat over het voorkomen van dit soort misstanden in de toekomst, maar in plaats daarvan wordt stevig gedebatteerd over het lot van een kind dat hier al 8 jaar woont en niet eens wat anders kent dan Nederland.
Ook frappant: argumenten die moesten pleiten voor uitzetting van Mauro (hij heeft z'n halve leven in Angola gewoond en het is daar nu veilig), zijn in het geval van Jossef duidelijk niet aan de orde: de jongen is 8/9e deel van zijn leven in Nederland en de situatie in Eritrea is niet veilig. Toch blijven mensen volharden dat het joch weg moet.
Waarom willen mensen zo graag termen als 'emotiejournalistiek' in de mond nemen om er vervolgens veroordelend over te spreken? Het eigen geweten sussen? Je straatje schoonvegen?
Ik vroeg het me in de zaak-Mauro al af en nu ook bij Jossef en alle lotgenoten: waarom lukt het ons niet om te onderkennen dat onze procedures rammelen, dat de overheid bepaald niet vrijuit gaat in dit soort zaken en dat kinderen als Mauro en Jossef letterlijk het kind van de rekening zijn?
Het verbijstert mij hoe weinig de discussie gaat over het voorkomen van dit soort misstanden in de toekomst, maar in plaats daarvan wordt stevig gedebatteerd over het lot van een kind dat hier al 8 jaar woont en niet eens wat anders kent dan Nederland.
Ook frappant: argumenten die moesten pleiten voor uitzetting van Mauro (hij heeft z'n halve leven in Angola gewoond en het is daar nu veilig), zijn in het geval van Jossef duidelijk niet aan de orde: de jongen is 8/9e deel van zijn leven in Nederland en de situatie in Eritrea is niet veilig. Toch blijven mensen volharden dat het joch weg moet.
dat mijn jongen, is de nieuwe selectieve hufterigheid. Het blind zijn voor de fouten van vroeger en ze bedekken met de strikte regels van nu...quote:Op dinsdag 29 november 2011 13:43 schreef Elfletterig het volgende:
Het valt me op dat sommigen zich erover beklagen dat op emoties wordt ingespeeld. Dat zo'n krant het verhaal van die 9-jarige jongen brengt, heet dan 'emotiejournalistiek'. Of zou je ook gewoon kunnen stellen dat het een feitelijke weergave is van wat er gaande is?
Waarom willen mensen zo graag termen als 'emotiejournalistiek' in de mond nemen om er vervolgens veroordelend over te spreken? Het eigen geweten sussen? Je straatje schoonvegen?
Ik vroeg het me in de zaak-Mauro al af en nu ook bij Jossef en alle lotgenoten: waarom lukt het ons niet om te onderkennen dat onze procedures rammelen, dat de overheid bepaald niet vrijuit gaat in dit soort zaken en dat kinderen als Mauro en Jossef letterlijk het kind van de rekening zijn?
Het verbijstert mij hoe weinig de discussie gaat over het voorkomen van dit soort misstanden in de toekomst, maar in plaats daarvan wordt stevig gedebatteerd over het lot van een kind dat hier al 8 jaar woont en niet eens wat anders kent dan Nederland.
Ook frappant: argumenten die moesten pleiten voor uitzetting van Mauro (hij heeft z'n halve leven in Angola gewoond en het is daar nu veilig), zijn in het geval van Jossef duidelijk niet aan de orde: de jongen is 8/9e deel van zijn leven in Nederland en de situatie in Eritrea is niet veilig. Toch blijven mensen volharden dat het joch weg moet.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
hoe kom je in godsnaam daar nou weer bijquote:
[..]
Ja, en over 10 jaar weer, en dan weer en dan weer. Precies hetzelfde als bij het generaal pardon. Nu zijn er inmiddels weer honderden, zoniet duizenden, mensen die al tering lang wachten op uitsluitsel.
Het gehele traject duurt gewoon veel te lang. Als binnen een jaar uitsluitsel wordt gegeven of je mag blijven of oprotten vind ik dat nog steeds lang, maar acceptabel. En dan krijg je dit soort problemen ook niet.
het asielbeleid van de laatste jaren was toch wel duidelijk, de grenzen gaan dicht dus ik zie niet wat er dan wel niet bij moet komen, dom geleuterPrecies dus wat hierboven aangegeven, foute uitvoering van beleid moet natuurlijk op de asielzoeker worden gebotviert, zo hoort dat nou eenmaal als je je fouten niet wil toegeven... dan kun je tevreden achterover leunen in je stoel... we hebben ze er toch maar uitgeflikkert... hoera!
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Nederland heeft een lange geschiedenis van zich achter de regels verschuilen....quote:Op dinsdag 29 november 2011 14:18 schreef Re het volgende:
[..]
dat mijn jongen, is de nieuwe selectieve hufterigheid. Het blind zijn voor de fouten van vroeger en ze bedekken met de strikte regels van nu...
Aut viam inveniam, aut faciam
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
There he goes. One of God's own prototypes. A high-powered mutant of some kind never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
Kei zielig voor die kindjes. Moesten ze verbieden. Direct hun kinderen afnemen. Wat halen ze in hun hoofd om een kind uit zijn vertrouwde omgeving te halen!quote:
Hoe zit het met expats met kleine kinderen?
Altijd dat gezeik om vrouwen en kinderen. Zowel Sahar als Mauro passen prima in onze maatschappij en dat zal ook bij deze jongen het geval zijn. Zo zullen er meer zijn die aan die criteria voldoen.
Wat mij verbaast is dat we criminelen beschermen, zelfs criminelen die zelf hun verblijfsvergunning niet verlengen en dus illegaal zijn.
Stuur die kerels maar eens weg
Wat mij verbaast is dat we criminelen beschermen, zelfs criminelen die zelf hun verblijfsvergunning niet verlengen en dus illegaal zijn.
Stuur die kerels maar eens weg
dus een krant die een verhaal brengt over een kind dat uitgezet dreigt te worden terwijl het in feite zijn moeder is dei uitgezet wordt bedrijft geen emotiejournalistiek ?quote:
Het valt me op dat sommigen zich erover beklagen dat op emoties wordt ingespeeld. Dat zo'n krant het verhaal van die 9-jarige jongen brengt, heet dan 'emotiejournalistiek'. Of zou je ook gewoon kunnen stellen dat het een feitelijke weergave is van wat er gaande is?
Waarom willen mensen zo graag termen als 'emotiejournalistiek' in de mond nemen om er vervolgens veroordelend over te spreken? Het eigen geweten sussen? Je straatje schoonvegen?
Ik vroeg het me in de zaak-Mauro al af en nu ook bij Jossef en alle lotgenoten: waarom lukt het ons niet om te onderkennen dat onze procedures rammelen, dat de overheid bepaald niet vrijuit gaat in dit soort zaken en dat kinderen als Mauro en Jossef letterlijk het kind van de rekening zijn?
Het verbijstert mij hoe weinig de discussie gaat over het voorkomen van dit soort misstanden in de toekomst, maar in plaats daarvan wordt stevig gedebatteerd over het lot van een kind dat hier al 8 jaar woont en niet eens wat anders kent dan Nederland.
Ook frappant: argumenten die moesten pleiten voor uitzetting van Mauro (hij heeft z'n halve leven in Angola gewoond en het is daar nu veilig), zijn in het geval van Jossef duidelijk niet aan de orde: de jongen is 8/9e deel van zijn leven in Nederland en de situatie in Eritrea is niet veilig. Toch blijven mensen volharden dat het joch weg moet.
Dat doen ze wel, want als ze echte journalistiek bedrijven, brengen ze een verhaal over de moeder en WAAROM ze is uitgezet. Maar dat scoort niet
Die procedure is toch niet zo lang, alleen ze kan eindeloos gerekt worden door advocaten.quote:
[..]
Ja, en over 10 jaar weer, en dan weer en dan weer. Precies hetzelfde als bij het generaal pardon. Nu zijn er inmiddels weer honderden, zoniet duizenden, mensen die al tering lang wachten op uitsluitsel.
Het gehele traject duurt gewoon veel te lang. Als binnen een jaar uitsluitsel wordt gegeven of je mag blijven of oprotten vind ik dat nog steeds lang, maar acceptabel. En dan krijg je dit soort problemen ook niet.
Dat is er fout aan ja. Ondertussen krijgen ze wel gratis uitkering, huis, zorg en onderwijs dus zo slecht is Nederland niet.
Jij hebt liever dat mensen niet meer in beroep kunnen na een eerste afwijzing van een aanvraag voor een verblijfsvergunning?quote:
Het valt me op dat sommigen zich erover beklagen dat op emoties wordt ingespeeld. Dat zo'n krant het verhaal van die 9-jarige jongen brengt, heet dan 'emotiejournalistiek'. Of zou je ook gewoon kunnen stellen dat het een feitelijke weergave is van wat er gaande is?
Waarom willen mensen zo graag termen als 'emotiejournalistiek' in de mond nemen om er vervolgens veroordelend over te spreken? Het eigen geweten sussen? Je straatje schoonvegen?
Ik vroeg het me in de zaak-Mauro al af en nu ook bij Jossef en alle lotgenoten: waarom lukt het ons niet om te onderkennen dat onze procedures rammelen, dat de overheid bepaald niet vrijuit gaat in dit soort zaken en dat kinderen als Mauro en Jossef letterlijk het kind van de rekening zijn?
Honderden kinderen verhuizen op jonge leeftijd naar een ander land met hun ouders. Niemand die zich daar druk over maakt, want ze zijn tenslotte bij hun ouders. Dit is dus geen argument.quote:Het verbijstert mij hoe weinig de discussie gaat over het voorkomen van dit soort misstanden in de toekomst, maar in plaats daarvan wordt stevig gedebatteerd over het lot van een kind dat hier al 8 jaar woont en niet eens wat anders kent dan Nederland.
Zij moeder moet weg, ze is uitgeprocedeerd. Wat de reden is waarom zij wordt uitgewezen, weten we niet, maar de jongen gaat gewoon met zijn moeder mee.quote:Ook frappant: argumenten die moesten pleiten voor uitzetting van Mauro (hij heeft z'n halve leven in Angola gewoond en het is daar nu veilig), zijn in het geval van Jossef duidelijk niet aan de orde: de jongen is 8/9e deel van zijn leven in Nederland en de situatie in Eritrea is niet veilig. Toch blijven mensen volharden dat het joch weg moet.
Echt, als dat gebeurt staat ook heel fok op zijn achterste poten dat dit werkelijk niet kan, want ze zijn vaak hier geboren of wonen hier hun hele leven al. Ze wonen in een achterstandswijk en zijn daarom crimineel geworden. Begrijpen, nooit een kans gehad op een normaal leven. En meer van die blabla........quote:Op dinsdag 29 november 2011 14:45 schreef Flow3r het volgende:
Wat mij verbaast is dat we criminelen beschermen, zelfs criminelen die zelf hun verblijfsvergunning niet verlengen en dus illegaal zijn.
Stuur die kerels maar eens weg
Nee, ook die mag je niet uitzetten, want ook die kennen het land van herkomst vaak niet.
Nee, want stel je voor dat ze in Eritrea zich schuldig heeft gemaakt aan crimineel gedrag al dan niet tegen de regering, en om die reden gevlucht is. Dat willen we toch niet horen!!quote:
dus een krant die een verhaal brengt over een kind dat uitgezet dreigt te worden terwijl het in feite zijn moeder is dei uitgezet wordt bedrijft geen emotiejournalistiek ?
Dat doen ze wel, want als ze echte journalistiek bedrijven, brengen ze een verhaal over de moeder en WAAROM ze is uitgezet. Maar dat scoort niet
Zou nóg zieliger zijn als hij niet met zijn moeder zou mee mocht..quote:Acht jaar van zijn leven woont Jossef al in Nederland, maar volgende week dinsdag dreigt hij met zijn moeder te worden uitgezet naar zijn geboorteland Eritrea
|
|
