Zwangerschap en geboorte deel 869

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:36 schreef Sonnetje85 het volgende:
Tegenwoordig werkt sudo wel, maar vooral als er echt een dikke laag op gaat.
Hebben de laatste tijd veel kapotte billen
maar toen ie baby was had k dat alleen als ie verkeerde luiers aan had. Dan was t even smeren en was t weer weg.

Hier werkt sudocreme juist erg goed als ik er maar een heel klein beetje opsmeer
Wat grappig, al die verschillen.

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:35 schreef oeke het volgende:

[..]

Ja dat! Ticootje deed altijd van die coorigerende hemdjes van de Hema aan tegen een rilbuik, geloof ik. In elk geval ga ik zorgen dat ik ze dit jaar in huis heb!

Action heeft ook fijne, heb ik ontdekt...
oh en...

Voor mij een van de fijnste cremes. Voor tetten en babybillen. Een ekte skrale troost!

Oh gezellig, heel OUD zit in Z&G

Weet je trouwens wat er ook in het hypnobirthing boek staat: dat je vooral niet moet toelaten dat anderen hun bevallingsverhalen uitgebreid gaan vertellen omdat ze je alleen maar bang maken. En angst!= ontspanning....

Doen we toch iets verkeerd hier

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:38 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

die kreeg ik in prikvorm. of nou ja, ik kreeg een spuit voor sneller knijpen van de baarmoeder. Geen zetpil in prikvorm

grr, bij mij moesten ze weer mn anus hebben. Het zat er zo in, verder geen overleg o.i.d. , wat ik vreemd vond. Als ik zo eens over mijn bevalling nadenk, voel ik me toch wel overrompeld. Ik kom niet uit een ei, had me goed ingelezen, me goed laten informeren, las al maanden mee hier in oud en dan nog gebeurden er tijdens mijn bevalling zo veel dingen waarvan ik achteraf denk: als ik dat geweten had, dan...of echt dingen die volslagen nieuw voor me waren, zoals die zetpil (verder niet erg hoor, maar ik wist van niks), het feit dat je bij een inleiding direct en definitief aan bed gekluisterd bent door infuus, ctg. Het feit dat als er een pomp en knip aan te pas komt, ze dan de onderste helft van je bed weghalen (waarvan ik in paniek raakte). Dat je een zuurstofmasker kan krijgen als de ademhaling van je baby dipt. Dat het gemiddelde ziekenhuisprotocol zegt dat je een uur zelf moet persen voor er een gyn komt, ookal is al duidelijk dat de baby er niet vanzelf uit gaat komen. Allemaal niet heel ernstig of traumatisch ofzo, maar ik denk er nog wel regelmatig aan. Dat gevoel van overrompeling, verrassing en geen controle. Daarom post ik hier af en toe nog mee. Niet om af te schrikken maar om mijn ervaring te delen. Je kan het maar weten.

wooooh,wat gaan jullie hard!!
Even inhaken..

Mijn baarmoeder was meteen weer gekrompen ofzo, die verpleegsters gingen voelen en ze konden het niet vinden en toen haalden ze er zelfs een dokter bij.
Ook alle 3 de kraamhulpen waren verbaasd.
3 kraamhulpen ja, en alle 3 ongemotiveerd en wilden zo snel mogelijk weg, een ervan zat echt 3 uur lang in dat boekje te schrijven en ik had maar 3 uur kraamhulp per dag.
Dat was bij WereldWonder die ook de kraamhulpen zijn in het Westeindeziekenhuis bij het kraamhotel.
Ik dacht dat dat boekje heel belangrijk was en dat ik het aan de huisarts of de verloskundige moest geven, maar niemand heeft er ooit naar gevraagd.

Ik wilde nu eigenlijk naar Careyn gaan, hoorde er wel goede verhalen over, maar ik ga nog even beter zoeken.

Octopussy,bevallingsverhalen zijn gewoon leuk joh, dat is toch ontspanning:D

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:53 schreef octopussy het volgende:
Oh gezellig, heel OUD zit in Z&G

Weet je trouwens wat er ook in het hypnobirthing boek staat: dat je vooral niet moet toelaten dat anderen hun bevallingsverhalen uitgebreid gaan vertellen omdat ze je alleen maar bang maken. En angst!= ontspanning....

Doen we toch iets verkeerd hier

oops

* Aventura sluipt weg

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:53 schreef octopussy het volgende:
Oh gezellig, heel OUD zit in Z&G

Weet je trouwens wat er ook in het hypnobirthing boek staat: dat je vooral niet moet toelaten dat anderen hun bevallingsverhalen uitgebreid gaan vertellen omdat ze je alleen maar bang maken. En angst!= ontspanning....

Doen we toch iets verkeerd hier

Bevallen is zennnnnnnn

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:54 schreef Aventura het volgende:

[..]

grr, bij mij moesten ze weer mn anus hebben. Het zat er zo in, verder geen overleg o.i.d. , wat ik vreemd vond. Als ik zo eens over mijn bevalling nadenk, voel ik me toch wel overrompeld. Ik kom niet uit een ei, had me goed ingelezen, me goed laten informeren, las al maanden mee hier in oud en dan nog gebeurden er tijdens mijn bevalling zo veel dingen waarvan ik achteraf denk: als ik dat geweten had, dan...of echt dingen die volslagen nieuw voor me waren, zoals die zetpil (verder niet erg hoor, maar ik wist van niks), het feit dat je bij een inleiding direct en definitief aan bed gekluisterd bent door infuus, ctg. Het feit dat als er een pomp en knip aan te pas komt, ze dan de onderste helft van je bed weghalen (waarvan ik in paniek raakte). Dat je een zuurstofmasker kan krijgen als de ademhaling van je baby dipt. Dat het gemiddelde ziekenhuisprotocol zegt dat je een uur zelf moet persen voor er een gyn komt, ookal is al duidelijk dat de baby er niet vanzelf uit gaat komen. Allemaal niet heel ernstig of traumatisch ofzo, maar ik denk er nog wel regelmatig aan. Dat gevoel van overrompeling, verrassing en geen controle. Daarom post ik hier af en toe nog mee. Niet om af te schrikken maar om mijn ervaring te delen. Je kan het maar weten.

Ik vind dit echt ontzettend nuttig juist om te lezen. Tegen de adviezen van het boek in. Als je weet wat er kan gebeuren en het kom je bekend voor lijkt het me toch iets geruststellender voelen.

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:54 schreef Aventura het volgende:

[..]

grr, bij mij moesten ze weer mn anus hebben. Het zat er zo in, verder geen overleg o.i.d. , wat ik vreemd vond. Als ik zo eens over mijn bevalling nadenk, voel ik me toch wel overrompeld. Ik kom niet uit een ei, had me goed ingelezen, me goed laten informeren, las al maanden mee hier in oud en dan nog gebeurden er tijdens mijn bevalling zo veel dingen waarvan ik achteraf denk: als ik dat geweten had, dan...of echt dingen die volslagen nieuw voor me waren, zoals die zetpil (verder niet erg hoor, maar ik wist van niks), het feit dat je bij een inleiding direct en definitief aan bed gekluisterd bent door infuus, ctg. Het feit dat als er een pomp en knip aan te pas komt, ze dan de onderste helft van je bed weghalen (waarvan ik in paniek raakte). Dat je een zuurstofmasker kan krijgen als de ademhaling van je baby dipt. Dat het gemiddelde ziekenhuisprotocol zegt dat je een uur zelf moet persen voor er een gyn komt, ookal is al duidelijk dat de baby er niet vanzelf uit gaat komen. Allemaal niet heel ernstig of traumatisch ofzo, maar ik denk er nog wel regelmatig aan. Dat gevoel van overrompeling, verrassing en geen controle. Daarom post ik hier af en toe nog mee. Niet om af te schrikken maar om mijn ervaring te delen. Je kan het maar weten.

Ik heb ook een zetpil gekregen, een hele flinke ook nog misoprostol was dat. Ivm fluxus.
En daarnaast twee of drie oxytocine injecties.

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:53 schreef octopussy het volgende:
Oh gezellig, heel OUD zit in Z&G

Weet je trouwens wat er ook in het hypnobirthing boek staat: dat je vooral niet moet toelaten dat anderen hun bevallingsverhalen uitgebreid gaan vertellen omdat ze je alleen maar bang maken. En angst!= ontspanning....

Doen we toch iets verkeerd hier

Op mij had het juist een positief effect, hoewel ik moet toegeven dat ik wel zorgvuldig probeerde de verhalen te lezen die niet al te heftig of naar waren

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:43 schreef Kersjes het volgende:
Oh ja, ook zo fijn: je blaas moet leeg raken om de baarmoeder te kunnen laten krimpen. Ze gaven me een deadline, ik lag op een zeiltje en MOEST plassen. Lukte niet, kreeg ik er uiteindelijk een katheter in

check, twee keer gehad. Daar had ik al wel over gelezen in oud, dus daar keek ik niet van op. Was niet pijnlijk.

* Kyara komt even om de hoek kijken maar maakt dat ze weer weg komt

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:54 schreef Aventura het volgende:

[..]

grr, bij mij moesten ze weer mn anus hebben. Het zat er zo in, verder geen overleg o.i.d. , wat ik vreemd vond. Als ik zo eens over mijn bevalling nadenk, voel ik me toch wel overrompeld. Ik kom niet uit een ei, had me goed ingelezen, me goed laten informeren, las al maanden mee hier in oud en dan nog gebeurden er tijdens mijn bevalling zo veel dingen waarvan ik achteraf denk: als ik dat geweten had, dan...of echt dingen die volslagen nieuw voor me waren, zoals die zetpil (verder niet erg hoor, maar ik wist van niks), het feit dat je bij een inleiding direct en definitief aan bed gekluisterd bent door infuus, ctg. Het feit dat als er een pomp en knip aan te pas komt, ze dan de onderste helft van je bed weghalen (waarvan ik in paniek raakte). Dat je een zuurstofmasker kan krijgen als de ademhaling van je baby dipt. Dat het gemiddelde ziekenhuisprotocol zegt dat je een uur zelf moet persen voor er een gyn komt, ookal is al duidelijk dat de baby er niet vanzelf uit gaat komen. Allemaal niet heel ernstig of traumatisch ofzo, maar ik denk er nog wel regelmatig aan. Dat gevoel van overrompeling, verrassing en geen controle. Daarom post ik hier af en toe nog mee. Niet om af te schrikken maar om mijn ervaring te delen. Je kan het maar weten.

Nou, het lijkt me dat het gevoel van niet in controle zijn, en dat je van veel niets weet ondanks dat je goed bent voorbereid je een beetje "sukkelig"laat voelen. en dat helpt niet. je ligt al zo in onmacht, voel je je ook nog eens klein.

Tja, ik heb hele makkelijke bevallingen gehad. Omdat ik bij de eerste voelde dat ik de ontsluiting tegen hield door mij schrap te zetten bij elke wee heb ik een cursus gedaan bij de mensendieckmevrouw. Het was gewoon klare hypnobirthing en ik was ook vér weg. Wel bij bewustzijn, maar compleet in mijzelf. varen op de golven, en maar ópen denken (ik heb het vaker verteld, open deuren, open monden, open alles...) dat was een toffe bevalling. Maakte wel dat het bij de derde moeilijker was om die zenfase weer te vinden. maar ook dat ging wel weer goed. Tja mazzeltje.

Bitterend, ben benieuwd of dit een begin is en of het door gaat zetten.

Voor mij is het bedtijd.

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:57 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Op mij had het juist een positief effect, hoewel ik moet toegeven dat ik wel zorgvuldig probeerde de verhalen te lezen die niet al te heftig of naar waren

Ik ben het er ook niet echt mee eens hoor, wat in het boek staat. Volgens mij beginnen heel veel vrouwen aan een bevalling met geen flauw idee wat er kan gebeuren, om er vervolgens getraumatiseerd uit te komen. Maar ik ben zelf ook wel meer het type dat goed beslagen ten ijs wil komen

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:57 schreef Aventura het volgende:

[..]

check, twee keer gehad. Daar had ik al wel over gelezen in oud, dus daar keek ik niet van op. Was niet pijnlijk.

Tijdens het inbrengen ook wel, maar heb daarna nog best lang last gehad bij het plassen. Was die keer niet ingeknipt of gehecht, het branderige en pijnlijke gevoel kwam dus echt door die katheter.

Welterusten Kyara, dat je maar mag dromen over een soepele en probleemloze bevalling

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 21:55 schreef KatyM het volgende:

[..]

Ik vind dit echt ontzettend nuttig juist om te lezen. Tegen de adviezen van het boek in. Als je weet wat er kan gebeuren en het kom je bekend voor lijkt het me toch iets geruststellender voelen.

dat is dus zo denk ik. Stel, ik had 'mijn' verhaal vooraf gelezen, dan had ik gevraagd of ik een mobiel infuus mocht. En dan was ik niet zo in paniek geraakt van het nog een uur zelf moeten persen en dat mijn bed werd weggehaald. Nu kwam het zo rauw op mijn dak allemaal. Ik werd daardoor passief en angstig, terwijl ik doorgaans prima mondig ben en kan aangeven wat ik wel en niet wil.

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 22:06 schreef Aventura het volgende:

[..]

dat is dus zo denk ik. Stel, ik had 'mijn' verhaal vooraf gelezen, dan had ik gevraagd of ik een mobiel infuus mocht. En dan was ik niet zo in paniek geraakt van het nog een uur zelf moeten persen en dat mijn bed werd weggehaald. Nu kwam het zo rauw op mijn dak allemaal. Ik werd daardoor passief en angstig, terwijl ik doorgaans prima mondig ben en kan aangeven wat ik wel en niet wil.

Ja dat zou mij ook kunnen overkomen hoor. Je denkt dan toch "zij zullen het wel weten". Goed dat ik het nu weet .

Nou ja, ze weten het ook wel, ze zijn medisch opgeleid en doen hun handelingen met als doel een baby op de wereld te zetten, zodanig dat zowel baby als moeder zo gezond mogelijk uit de strijd komen. Daarbij vergeten ze soms dat jij je machteloos voelt. En meestal bedoelen artsen en verloskundigen het goed hoor, ze zijn vriendelijk, vertellen bij elke handeling dat ze het gaan doen, hoe en vaak ook waarom. En geven daarbij graag antwoord op je vraag, als je die hebt. Dat deden ze bij mij ook. En dan nóg voelde ik me overruled, gewoon door het feit dat ik daar lag en zij al die dingen deden die ik niet al ver van te voren kon zien aankomen. Heeft ook wel te maken met hoe ik met dingen omga, hoor. Berusten, vertrouwen, geen sterke eigenschappen van mij.

Weet iemand hoe het zit met persen met je benen in de beensteunen?
Ik kon mijn benen niet meer omhoog houden, dus ik vroeg die beensteunen, maar dat wilden ze niet, pas nadat ik niet meer verder wilde gaan pakte ze eindelijk die dingen.
En het perste echt heerlijk!

Wtf, Troeta, heb ik iets gemist?

jaaaaa, 5 weekjes denk ik

Ja joh... anders lullen jullie ff een heel topic vol als ik 1 seconde niet kijk . Dit ga ik dus niet allemaal meer teruglezen he...

Welterusten allemaal en tot morgen!