Depressie & Angst #11

Misschien kan je het ipv 's morgens, 's avonds innemen of andersom...?
Maar wellicht is overleggen met de psychiater een beter idee dan om het zelf te gaan proberen...
Ik zou gewoon even bellen...

ik had met paroxetine ook slaapproblemen, s'nachts wakker en overdag amper wakker te houden, mijn huisarts zei dat ik zelf even moest uit vogelen wat het beste werky qua innemen, en dat blijkt voor mij s'avonds te zijn, dan ben ik tussen de middag wel moe maar dat is goed te doen en s' nachts kan ik gewoon lekker slapen, het werkt bij iedereen anders denk ik

Ik neem mn AD 's morgens en de rest 's avonds. gaat hier prima

Zo, even een paar daagjes niet thuis en ik ben meteen veel minder gespannen en somber.
Helaas is het maar voor een paar dagen en moet ik weer terug naar dat stresshol ...
Ze hebben ook nog steeds geen andere woonplek gevonden en als ze die eindelijk hebben gevonden, is er natuurlijk weer een wachtlijst van een jaar of zelfs twee jaar ...

Ok, na een tijd lang weer gelurkt te hebben, wordt het voor mij toch ook weer eens tijd om van me af te schrijven.

Want echt goed, dat gaat het niet. Te veel. Laatste werkdag gehad, nu officeel zonder werk. En dat voelt ook erg vervelend. En ik voelde me al vreselijk dus. Vorige week van m'n therapeute het behandelplan gekregen. Echt vreselijk om het allemaal op papier te zien staan en ik zat de afgelopen week ook in een behoorlijke put.

Sociale fobie en een behoorlijke depressie. En een hoop niet heel functionele denkpatronen die aangepakt moeten worden. En zo bang dat het allemaal niet gaat lukken; ik heb toch al eerder therapie gevolgd? En zo bang om te praten, wetende dat ik van angst soms helemaal dicht kan slaan bij sommige onderwerpen uit het verleden. En vooral de emoties die daar bijhoren. De eenzaamheid van vroeger weer voelen is niet mijn favoriete activiteit. Maar ja, in therapie gaan doe je niet voor je lol, maar makkelijk is anders.

Het liefst willen wegduiken of alles opzij willen schuiven en gewoon weer verder gaan. Dat ging altijd goed, dus daar moet ik nu toch ook wel weer een weg in kunnen vinden. Wetende dat dat ook een slecht plan is en ik dan ook toch wel weer tegen mezelf aan loop.

Ik voel me nu in deze situatie, alles bij elkaar, zo mislukt. En dat minderwaardigheidscomplex schiet ook niet op. Dit confronteren en er iets aan doen is zo moeilijk. Maar verder gaan zoals eerder en doen alsof er niets is, maar van binnen ineen schrompelen, is ook niet echt gezond, ik weet het. Ik weet het, maar het gevoel werkt nog niet mee.

Echter, zolang ik nog stress heb van de bedrijfsarts (die dingen heeft opgeschreven die niet waar zijn) en het gevolg daarvan bij de gang naar het UWV, en het vooral niet van me af kunnen zetten, zorgt ervoor dat ik mezelf gek maak. Ik wil gewoon de rust daarvan, zodat ik me dan eindelijk echt op mezelf kan richten.

En verder vind ik het zo moeilijk om mezelf niet continue heen en weer te slingeren tussen gedachten. Dat ik mezelf nu moet overgeven aan alles in mij en dingen van vroeger, maar anderzijds dat ik van mezelf verder moet en al bezig moet zijn met een volgende baan. Want eeen baan, dan voel ik me vast weer wat minder mislukt. Maar ja, zolang er ook nog andere dingen in me zitten, is dat misschien niet zo handig. etc, etc, etc, etc.

Goed, ik merk dat ik alles nog niet zo goed kan verwoorden zoals ik wil en dit er ook niet echt heel duidelijk verder van wordt.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 18:37 schreef Nyota het volgende:
Goed, ik merk dat ik alles nog niet zo goed kan verwoorden zoals ik wil en dit er ook niet echt heel duidelijk verder van wordt.

Ik vind het juist goed verwoord.

quote:

Op zondag 9 oktober 2011 19:17 schreef kingtoppie het volgende:

[..]



Ik vind het juist goed verwoord.

Dan voel ik me warriger dan dat ik blijkbaar overkom. Maar of dat nou juist een voordeel is of een nadeel...?

Goedmorgen mensen...

Ik reageer raar op de medicijnen...zaterdag om 4:15 's ochtends wakker. Rondgehangen in de woonkamer tot de family wakker was, en daarna weer van 10 tot half 1 geslapen. gistern kwart over 5 wakker, en ook weet tussen 10 en 12 geslapen. En ik word wakker met fikse hoofdpijn zodat ik echt op moet staan en een paracetamol nemen. En zondag verder de hele dag in bed hangen, heel moe. het lijkt wel of m'n lichaam opeens beseft dat ik al jaren niet goed slaap ofzo, en het allemaal wil inhalen...nu ook behoorlijk afgepeigerd, eens zien hoe werk gaat. Heb vanavond een afspraak voor de ouderraad, anders had ik me ziek gemeld en de hele dag in bed gebleven.

Het rare is dat ik me wel beter voel, terwijl het twee weken zou duren voor ik iets merk, dus misschien is het wel een geweldig placebo efect, maar het scherpe randje is van m'n wanhoop af! Ik voel me 'gewoner' dan ik in tijden gedaan heb...waarschijnlijk geeft het besef dat ik nu echt hulp heb gezocht, me wat extra kracht?

quote:

Op vrijdag 7 oktober 2011 20:48 schreef Sylvana het volgende:
Ik kan er zelf ook heel slecht tegen en ik hoop ook dat het alleen bij gedachten blijft. Maar in tegenstelling tot andere keren heb ik nu wel de angst dat ik niet voor mezelf in durf te staan Want heb echt de hele dag suicidegedachten.

En dat beangstigd me echt enorm

Hou die angst vast! Ik ben nu ook een paar jaar bezig met teveel nadenken over dood zijn...ik wil niet naar dat punt toe waar ik ga kijken hoe ik mezelf dood kan maken. daarom zat ik vrijdag (waarschijnlijk jaren te laat) bij de psych...He zuigt apeballen, dat idee dat je zo goed niet 's ochtends je ogen open had willen doen.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 08:49 schreef VanGoghFan het volgende:

[..]

Hou die angst vast! Ik ben nu ook een paar jaar bezig met teveel nadenken over dood zijn...ik wil niet naar dat punt toe waar ik ga kijken hoe ik mezelf dood kan maken. daarom zat ik vrijdag (waarschijnlijk jaren te laat) bij de psych...He zuigt apeballen, dat idee dat je zo goed niet 's ochtends je ogen open had willen doen.

dit is echt zo herkenbaar! ik ga ook echt bewust niet op zoek naar informatie daarover, en als mensen er wat over zeggen dan vraag ik ook of ze er niet over willen doorgaan omdat ik die kennis niet wil hebben
Het is niet een gevoel dat er altijd is hoor, maar ja, ik zal die kennis maar in huis hebben en op een dag er echt klaar mee zijn, dan is het misschien te makkelijk en dat wil ik niet

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 08:45 schreef VanGoghFan het volgende:

Het rare is dat ik me wel beter voel, terwijl het twee weken zou duren voor ik iets merk, dus misschien is het wel een geweldig placebo efect, maar het scherpe randje is van m'n wanhoop af! Ik voel me 'gewoner' dan ik in tijden gedaan heb...waarschijnlijk geeft het besef dat ik nu echt hulp heb gezocht, me wat extra kracht?

Dat klinkt heel logisch: het is ook heel goed dat je die stap hebt gezet, daar heb je ook kracht voor nodig gezet. Je geeft jezelf niet op, maar je gelooft misschien weer iets meer in jezelf. En ondanks dat het misschien ook af een toe juist slechter zal kunnen gaan, geeft dat zeker kracht!

Goed bezig.

En hoe is het werken je eigenlijk eerder vergaan? Werk je volledig of gedeeltelijk?

Ik werk fulltime. Maar eerlijk gezegd zit ik geregeld dagen op m'n werk dat ik buiten m'n depressie nergens aan toe kom. Ik ben zo gespecialiseerd, dat ik er vaak mee wegkom. omdat er hier maar 1 of twee mensen rondlopen die een beetje snappen wat ik doe (zit in de IT). maar het gaat een keer opvallen natuurlijk, ook daarom heb ik hulp gezocht!
Kort gezegd, ben ik heel goed geworden in liegen dat er niets aan de hand is. Maar ik ben dat wel een beetje zat! En dat houd ik niet m'n hele leven vol. Letterlijk. Op een dag zal ik me zo'n bedrieger voelen dat ik gewoon die auto met het gaspedaal naar beneden tegen de boom of het viaduct ram. Dat moeten we niet hebben.

Na een vrij lange periode dat het wel redelijk ging, gaat het hier nu weer langzaam de verkeerde kant op, de laatste tijd.

Ik begon afgelopen september vol enthousiasme aan een nieuwe studie, en ondanks dat ik het nog steeds erg leuk vind, merk ik nu al dat ik steeds makkelijker soms even een college skip. Op zich natuurlijk geen probleem, en hoeft niet per se iets met m'n depressie te maken te hebben, maar ik merk de laatste tijd ook dat ik steeds moeilijker mijn gedachten bij m'n huiswerk kan houden, omdat ik steeds meer aan het recente overlijden van mijn moeder denk.

Ik krijg ook steeds meer onenigheid met mijn vriendin, dus ook dat loopt niet echt lekker. En naast dat, begin ik steeds meer en meer het vermoeden te krijgen dat mijn vader een alcoholist is, en voel ik me alles behalve op mijn gemak thuis.

Misschien toch maar weer even een nieuwe afspraak met de psych maken, want straks loopt het weer uit de hand.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 10:49 schreef Brawler het volgende:
Na een vrij lange periode dat het wel redelijk ging, gaat het hier nu weer langzaam de verkeerde kant op, de laatste tijd.

Ik begon afgelopen september vol enthousiasme aan een nieuwe studie, en ondanks dat ik het nog steeds erg leuk vind, merk ik nu al dat ik steeds makkelijker soms even een college skip. Op zich natuurlijk geen probleem, en hoeft niet per se iets met m'n depressie te maken te hebben, maar ik merk de laatste tijd ook dat ik steeds moeilijker mijn gedachten bij m'n huiswerk kan houden, omdat ik steeds meer aan het recente overlijden van mijn moeder denk.

Ik krijg ook steeds meer onenigheid met mijn vriendin, dus ook dat loopt niet echt lekker. En naast dat, begin ik steeds meer en meer het vermoeden te krijgen dat mijn vader een alcoholist is, en voel ik me alles behalve op mijn gemak thuis.

Misschien toch maar weer even een nieuwe afspraak met de psych maken, want straks loopt het weer uit de hand.

Dat klinkt wel een beetje als een neerwaartse denk/gevoelspiraal ja. Goed dat je je psych weer gaat inschakelen: heb je al gebeld?

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 09:40 schreef VanGoghFan het volgende:
Ik werk fulltime. Maar eerlijk gezegd zit ik geregeld dagen op m'n werk dat ik buiten m'n depressie nergens aan toe kom. Ik ben zo gespecialiseerd, dat ik er vaak mee wegkom. omdat er hier maar 1 of twee mensen rondlopen die een beetje snappen wat ik doe (zit in de IT). maar het gaat een keer opvallen natuurlijk, ook daarom heb ik hulp gezocht!
Kort gezegd, ben ik heel goed geworden in liegen dat er niets aan de hand is. Maar ik ben dat wel een beetje zat! En dat houd ik niet m'n hele leven vol. Letterlijk. Op een dag zal ik me zo'n bedrieger voelen dat ik gewoon die auto met het gaspedaal naar beneden tegen de boom of het viaduct ram. Dat moeten we niet hebben.

Wat goed van je. En wel fijn dat je nog wel gewoon aan het werk bent: je zegt dat je op je werk dan wel bijna de hele tijd met je depressie bezig bent, maar het geeft toch afleiding, al is het maar een beetje.
En dat liegen: bedoel je dat naar anderen toe, of naar jezelf toe? Sowieso geen fijn gevoel natuurlijk.

Ik heb het zelf vooral het vaak naar mezelf toe: ontkennen dat er iets is of in ieder geval zeggen dat het allemaal wel mee valt en hup alles aan de kant en weer verder gaan.
Mijn collega's hebben met mijn afscheid ook bijna allemaal gezegd dat ik zo positief ben ingesteld en zo vrolijk ben en constructief ben ingesteld. Jaja denk ik dan: dat ben ik inderdaad, behalve over mezelf. En dan lijkt het alsof ik hoe ellendig ik me voel en hoe moeilijk ik het soms vind met mensen om te gaan, dan ontzettend ga overcompenseren door me dus heel sociaal op te stellen (wat eerst eng is, maar daarna goed goed) en bewust heel positief dingen in te steken.

Raar toch, dat brein en gedrag.

Maar hoe dan ook: voorkomen dat je jezelf een bedrieger gaat voelen en rare dingen met je gaspedaal gaat doen, is heel goed!

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 14:20 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Bel een alarmlijn... Hier kan niemand je de hulp bieden die je nodig hebt.

Mijn moeder heeft de psychiater al gebeld. En we wachten nu tot die terug belt.

Gister een lekker sociale dag gehad en vandaag weer niks te doen. Het is wel duidelijk wanneer ik mezelf het beste voel, maar de sociale dingen voelen aan als incidenteel. Zodra ik thuis kom, en hoewel ik me dan prima vermaak, voelt het wel aan alsof ik altijd thuis zit en word het ineens weer een stuk moeilijker om het huis uit te komen en staat de eenzaamheid weer voorop.

Weer een mailtje gehad van mijn psycholoog, die vind dat ik goed op weg ben, maar wel meer door moet zetten en meer geduld moet hebben, laten dat net mijn slechtste eigenschappen zijn. Ik merk gewoon te weinig resultaat, hoewel ik wel weer genoeg informatie heb om de komende 2 weken aan mezelf te werken. Daarnaast heb ik vaak rustige dagen, maar heel weinig rust in mijn hoofd.

Binnenkort maak ik nog eens een aanvulling op mijn verhaal over hoe het vooral in sociaal opzicht is misgegaan, gewoon om te kijken wat mensen hier ervan vinden en of ik het ook echt aan mezelf te wijten heb.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 15:04 schreef patrickpsv het volgende:
en of ik het ook echt aan mezelf te wijten heb.

Jij bent best goed in jezelf van alles de schuld geven, volgens mij.

@summer2bird als de psych nog niet gereageerd heeft, je moeder door laten bellen. Blijven doen!

Pff, dat was ween een sessie. In deze sessie een begin gemaakt met welke overtuigingen ik vanuit vroeger heb mee gekregen en hoe dat nu nog doorwerkt.

Ik haat het, het op papier alleen al zien vind ik moeilijk. Ik kan er echt niet meer voor weglopen.

En zo'n sessie is ook zo voorbij. Het dus niet meer gehad over hoe slecht ik me afgelopen week voelde.

Ik wil eigenlijk gewoon om me heen slaan en dingen stuk gooien. Geen idee waar dat vandaan komt, maar ik voel het wel. Waarom proberen mezelf aan een schema te houden, wat heeft het voor zin? Ja, dat ik me straks misschien iets beter voel. En dan, dan stel ik nog steeds niets voor. En ja, zelfmedelijden haat ik, dus uiteindelijk scheld ik mezelf dan weer verrot. En zit ik uiteindelijk een beetje voor me uit te staren of zet de tv aan om daar naar te staren. En dan voel ik me nog ellendiger.

Oh, echt, had ik nog maar werk gehad, dan zag ik m'n collega's ook nog op een dag, wat ook goed zou zijn geweest. Maar ja, dat is niet meer en ik moet het echt zelf doen. Alleen ik kan het doen. Maar als je het liefst in elkaar wil kruipen als een meisje van 6, schiet het ook niet op.

Ik wil niet meer nadenken, ik wil mezelf niet continue heen en weer slingeren. Ik weet eigenlijk niet wat ik wil.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 15:42 schreef Nyota het volgende:
Pff, dat was ween een sessie. In deze sessie een begin gemaakt met welke overtuigingen ik vanuit vroeger heb mee gekregen en hoe dat nu nog doorwerkt.

Ik haat het, het op papier alleen al zien vind ik moeilijk. Ik kan er echt niet meer voor weglopen.

En zo'n sessie is ook zo voorbij. Het dus niet meer gehad over hoe slecht ik me afgelopen week voelde.

Ik wil eigenlijk gewoon om me heen slaan en dingen stuk gooien. Geen idee waar dat vandaan komt, maar ik voel het wel. Waarom proberen mezelf aan een schema te houden, wat heeft het voor zin? Ja, dat ik me straks misschien iets beter voel. En dan, dan stel ik nog steeds niets voor. En ja, zelfmedelijden haat ik, dus uiteindelijk scheld ik mezelf dan weer verrot. En zit ik uiteindelijk een beetje voor me uit te staren of zet de tv aan om daar naar te staren. En dan voel ik me nog ellendiger.

Oh, echt, had ik nog maar werk gehad, dan zag ik m'n collega's ook nog op een dag, wat ook goed zou zijn geweest. Maar ja, dat is niet meer en ik moet het echt zelf doen. Alleen ik kan het doen. Maar als je het liefst in elkaar wil kruipen als een meisje van 6, schiet het ook niet op.

Ik wil niet meer nadenken, ik wil mezelf niet continue heen en weer slingeren. Ik weet eigenlijk niet wat ik wil.

Soms vliegt het je ineens aan he, al die gevoelens, en de dingen die je dwars zitten?
Ik kan niet echt iets zeggen dat je helpt, denk ik. Dus ik hou het bij een knuffel.... *knuffelt nyota*

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 11:25 schreef Nyota het volgende:

[..]

Dat klinkt wel een beetje als een neerwaartse denk/gevoelspiraal ja. Goed dat je je psych weer gaat inschakelen: heb je al gebeld?

Nee, nog niet. Ik vergeet het gewoon. Ik merk dat ik weer vergeetachtiger begin te worden. Heel raar dat had ik vooral in de twee weken na het overlijden van m'n moeder, en nu begint het weer

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 17:58 schreef cafpow het volgende:
@Nyota,

als eerst weet je wel wat je wilt: Namelijk jezelf beter voelen. ALleen je weet niet hoe.
Verder ben je enorm veeleisend aan jezelf, en je moet wat soepeler met jezelf leren te zijn. Want dan kan je denk iets meer rust krijgen.
Verder weet ik ook niet wat te zeggen, aangezien ik me momenteel ook niet echt super voel!

Ja, dat en wat minder arboarts/uwv stress zou ook helpen. ZIt net een cursus mindfulness te overwegen. Iemand ervaring?

Sowieso fijn berichtje van je: ik weet ook wel dat ik minder veeleisend zou moeten zijn, maar heb geen flauw idee hoe. Zo stom hoe zo'n jarenlang patroon er zo in zit.

Ik hoop trouwens dat je de afspraak met je psych naar voren kan halen. Vindt het wel heel goed hoe je zo rationeel zegt dat je merkt dat het niet goed gaat, het zo niet kan en dat je nu hulp nodig hebt!

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 18:05 schreef Brawler het volgende:

[..]

Nee, nog niet. Ik vergeet het gewoon. Ik merk dat ik weer vergeetachtiger begin te worden. Heel raar dat had ik vooral in de twee weken na het overlijden van m'n moeder, en nu begint het weer

Wat vervelend: komt dat door toegenomen stress en gepieker? Gebruik je ook lijstjes (ik heb eindelijk voor op m'n Iphone de perfecte to do list gevonden en ben er zoooooooooo blij mee nu).

Kan je niet alsnog bellen?

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 18:08 schreef Nyota het volgende:

[..]

Wat vervelend: komt dat door toegenomen stress en gepieker? Gebruik je ook lijstjes (ik heb eindelijk voor op m'n Iphone de perfecte to do list gevonden en ben er zoooooooooo blij mee nu).

Kan je niet alsnog bellen?

Ik weet niet. Ik zou niet echt een reden kunnen aanwijzen voor toegenomen stress of gepieker. Op zich is het nu nog wel rustig in mijn hoofd. Ik heb het veel erger gehad. Ik gebruik nog geen lijstjes nee. Zet wel van alles in iCal, maar ik vergeet ook dat na te kijken Wat voor app heb je daarvoor op je iPhone? Moet ik dan zelf ook maar even downloaden!

Ja kan wel, op d'r privé-nummer, maar voor ze weet wanneer ze plek heeft, moet ze even langs de secretaresse. Dus dan kan ik net zo goed morgen tijdens kantooruren bellen denk ik

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 18:11 schreef Brawler het volgende:

[..]

Ik weet niet. Ik zou niet echt een reden kunnen aanwijzen voor toegenomen stress of gepieker. Op zich is het nu nog wel rustig in mijn hoofd. Ik heb het veel erger gehad. Ik gebruik nog geen lijstjes nee. Zet wel van alles in iCal, maar ik vergeet ook dat na te kijken Wat voor app heb je daarvoor op je iPhone? Moet ik dan zelf ook maar even

Wunderlist! Kan je instellen dat je een pushbericht krijgt! Je kan t ook tegelijkertijd gebruiken op je pc (maar dan moet je wel op je telefoon de herinnering erin zetten, dat is t enige nadeel).

Ik zweer hierbij en is gratis!!!

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 18:21 schreef Nyota het volgende:

[..]

Wunderlist! Kan je instellen dat je een pushbericht krijgt! Je kan t ook tegelijkertijd gebruiken op je pc (maar dan moet je wel op je telefoon de herinnering erin zetten, dat is t enige nadeel).

Ik zweer hierbij en is gratis!!!

Ah, dat ken ik wel! Ik heb het onlangs op m'n Mac gedownload, maar ik begreep het niet in de 5 seconden dat ik er naar keek, dus nog niks mee gedaan Zal hem zo gelijk even downloaden op m'n iPhone! :-) Bedankt voor de tip. Eens zien of het wat is!

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 18:27 schreef cafpow het volgende:

[..]

@brawler, ik zou dan morgen bellen. En vanavond vooral rust proberen te nemen!

Ja, ga ik ook zeker doen! Ik zou vanavond eigenlijk te kickboksen gaan, om even alle frustratie en agressie eruit te gooien, maar ik krijg net een migraine-aanval, dus dat wordt helaas toch rust nemen

Ik heb een mindfulnesscursus gedaan en mediteer regelmatig. Mindfulness helpt wel goed omdat je dan echt bezig bent met iets en daarom niet teveel met je gedachten bezig bent.

Maar alleen mediteren lukt op het moment niet, dan ga ik toch teveel mee in het verhaal van mijn gedachten.

Hier gaat het ook nog niet echt veel beter. En heb nog niks van psych gehoord helaas. Afwachten dus maar

Een dikke knuffel voor jullie allemaal

Hier gaat het psychisch wel goed, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik verder te ziek ben om daar ook nog mee bezig te zijn, Ik had al een gekneusde rib, nu ook nog oorontsteking (handig als je vrijdag naar de KNO moet) en bovenop alles ook nog een longontsteking, en hoesten doet zeer door de rib! /einde klaagpost!

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 19:36 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Een dikke knuffel voor jullie allemaal

Hier gaat het psychisch wel goed, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik verder te ziek ben om daar ook nog mee bezig te zijn, Ik had al een gekneusde rib, nu ook nog oorontsteking (handig als je vrijdag naar de KNO moet) en bovenop alles ook nog een longontsteking, en hoesten doet zeer door de rib! /einde klaagpost!

Ai das wel veel tegelijk! Beterschap en fijn dat het psychisch wel goed gaat!

Ik heb geen idee wanneer ze dat teamoverleg hebben, wacht morgen wel even af en dan bel ik aan eind van de middag wel even

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 19:15 schreef Sylvana het volgende:
Ik heb een mindfulnesscursus gedaan en mediteer regelmatig. Mindfulness helpt wel goed omdat je dan echt bezig bent met iets en daarom niet teveel met je gedachten bezig bent.

Maar alleen mediteren lukt op het moment niet, dan ga ik toch teveel mee in het verhaal van mijn gedachten.

Hier gaat het ook nog niet echt veel beter. En heb nog niks van psych gehoord helaas. Afwachten dus maar

Ik heb ook mindfulness gehad ... het heeft alleen niet gewerkt.

Ik ben de laatste 2 jaar zo vaak ziek. Lichamelijk dus. Terwijl ik gezond eet en genoeg vitaminen binnenkrijg, elke dag sport en vaak wel 10 uur slaap.
Komt zeker door het psychische gedoe. Dat vermindert je weerstand of zo.

Nou, de psychiater heeft niet teruggebeld.
Nu maar hopen dat hij morgen belt morgen weer even zelf bellen erna.
Ik ben heel gevoelloos. Dan ben ik ineens weer heel verdrietig.
Ik zie het echt niet meer zitten.
Ik weet niet wat ik moet doen, zal ik morgen naar school gaan? Als ik me dan nog zo voel ben ik bang dat ik weer mezelf wat aan probeer te doen.
Ik voel me zo'n aansteller, maar ik kan die gedachtes niet stoppen.
Morgen bel ik de psychiologe, die had ik belooft te bellen bij zulke gedachtes.

Mijn ouders weten het ook niet meer. Ze vinden het eng om me naar school te laten gaan, ze zijn bang dat ik mezelf wat aan ga doen.
Ik durf mijn moeder het haast niet te vertellen hoe ellendig ik me voel. Ik doe haar al zo'n pijn.
Ik probeer hulp te zoeken maar weet niet wie ik moet bellen in zulke gevallen.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 20:48 schreef summer2bird het volgende:
Nou, de psychiater heeft niet teruggebeld.
Nu maar hopen dat hij morgen belt morgen weer even zelf bellen erna.
Ik ben heel gevoelloos. Dan ben ik ineens weer heel verdrietig.
Ik zie het echt niet meer zitten.
Ik weet niet wat ik moet doen, zal ik morgen naar school gaan? Als ik me dan nog zo voel ben ik bang dat ik weer mezelf wat aan probeer te doen.
Ik voel me zo'n aansteller, maar ik kan die gedachtes niet stoppen.
Morgen bel ik de psychiologe, die had ik belooft te bellen bij zulke gedachtes.

Mijn ouders weten het ook niet meer. Ze vinden het eng om me naar school te laten gaan, ze zijn bang dat ik mezelf wat aan ga doen.
Ik durf mijn moeder het haast niet te vertellen hoe ellendig ik me voel. Ik doe haar al zo'n pijn.
Ik probeer hulp te zoeken maar weet niet wie ik moet bellen in zulke gevallen.

Een opname is in zo'n situatie echt het beste ... een opname helpt heel veel mensen.
Probeer dat aan je moeder uit te leggen.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 21:15 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Een opname is in zo'n situatie echt het beste ... een opname helpt heel veel mensen.
Probeer dat aan je moeder uit te leggen.

Maar mijn ouders zeiden dat ik dan in een soort gekkenhuis terecht kom, met allemaal gillende mensen en veel stress en prikkels.
En een opname moet toch gedaan worden door de psychiater? Die gelooft dat het alleen met medicijnen opgelost kan worden.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 21:19 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Maar mijn ouders zeiden dat ik dan in een soort gekkenhuis terecht kom, met allemaal gillende mensen en veel stress en prikkels.
En een opname moet toch gedaan worden door de psychiater? Die gelooft dat het alleen met medicijnen opgelost kan worden.

Er zijn verschillende gespecialiseerde afdelingen, dus ook voor rustige mensen.
Je kunt altijd vragen om een second opinion.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 20:48 schreef summer2bird het volgende:
Nou, de psychiater heeft niet teruggebeld.
Nu maar hopen dat hij morgen belt morgen weer even zelf bellen erna.

Ik probeer hulp te zoeken maar weet niet wie ik moet bellen in zulke gevallen.

Gewoon een andere psych bellen. Er zit er overal wel meer dan 1.

Zelf heb ik een bed en tafel gekocht en in elkaar gezet met een vriend. Het begint al wat meer op een huis te lijken, al is er nog voldoende leegte in huis.

Morgen naar een project, dan naar de psych en dan komt mijn beste vriendin eten. Ik ben geestelijk maar voornamelijk lichamelijk helemaal kapot, ik heb echt een vakantie nodig.

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 21:20 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Er zijn verschillende gespecialiseerde afdelingen, dus ook voor rustige mensen.
Je kunt altijd vragen om een second opinion.

Kun je wat meer vertellen over jouw opname? Hoe lang je opgenomen bent, welke therapieen je kreeg etc? Want ik heb het woord opname vorige week ook bij de psych laten vallen

quote:

Op maandag 10 oktober 2011 21:30 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Kun je wat meer vertellen over jouw opname? Hoe lang je opgenomen bent, welke therapieen je kreeg etc? Want ik heb het woord opname vorige week ook bij de psych laten vallen

Dat is wel al meer dan 3 jaar geleden ...
Ik ben iets meer dan een jaar opgenomen geweest.
Ik heb verschillende therapieėn gehad daar: sociale vaardigheidstraining, cognitieve therapie, psychotherapie, gesprektherapie, psychomotorische therapie, ...
Helaas is het door bepaalde gebeurtenissen daarna juist veel erger geworden dan toen ik (gedwongen) werd opgenomen.
Maar dat komt door andere dingen. Ik kwam wel met minder klachten uit m'n opname.

Wow meer dan een jaar is wel lang zeg!

Mijn psych vond het geloof ik alleen niet z'n goed idee...

Morgen.
Ik ben heel moe alweer. Ik moet vandaag van 8:00 tot 15:30 uur naar school. Ben vannacht 6x wakker geworden en voel me rot.
Maar ik ben vastbesloten om vandaag de hele dag naar school te gaan.

Ik heb gisteravond een hoop nagedacht over zelfmoord. Was eigenlijk van plan om van de hoge brug op school te springen. Maar heb nu geen plannen meer.

Ik ga wel het nummer van de psych. in mijn mobiel zetten voor het geval dat ik weer een plan maak vandaag.

Ik hoef pas om 6:15 op te staan maar kon niet meer slapen.
Vandaag hoop ik dat de psychiater belt en ik ga zelf de psychiologe bellen.

Nou, ik mag vandaag niet naar school.
Mijn moeder durft me niet te laten gaan.
Jammer, maar ik begrijp het wel.
Ik was gisteren ook weer de hele tijd angstig, zag die enge gezichten weer in mijn hoofd en moest aan zelfmoord denken. Geen fijne combinatie.
Om 8 uur ga ik de psychiologe bellen.

Nu ga ik wat proberen te slapen.

Ik begrijp je moeder aan de ene kant wel dat ze je niet durft te laten gaan. Alleen wordt je van de hele dag thuis zitten ook niet vrolijker. Goed dat je straf gelijk de psych gaat bellen!

Hier ook een rotnacht gehad Was ook aan het plannen om hier van het gebouw af te springen, zag de beelden al echt voor me en moest toen hyperventileren. Vriendlief had dat alleen niet door en dacht dat ik aan het snurken was, dus zei dat ik niet zoveel geluid moest maken. Ik kon niet praten om het uit te leggen, dus toen voelde ik me echt ontzettend eenzaam Hij is de reden dat ik nog leef en toen kreeg ik dus de gedachte dat ik er echt alleen voor sta en het dus maar net zo goed kan doen. Gelukkig daarna nog wel even geslapen. Vriendlief gaat nu naar zn werk en ik moet om 13 uur bij decaan en om 15 uur bij fysio zijn. Drukke dag dus en zie er erg tegen op

Dames, wat een verhalen weer. Een grote knuffel voor jullie.

Summer: heb je je psychologe nog te pakken gekregen?

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2011 10:32 schreef Nyota het volgende:
Dames, wat een verhalen weer. Een grote knuffel voor jullie.

Summer: heb je je psychologe nog te pakken gekregen?

Nope, heb wel de voicemail ingesproken. De psychiater belt als goed is straks terug dat ik vanmiddag al een afspraak krijg.

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2011 10:35 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Nope, heb wel de voicemail ingesproken. De psychiater belt als goed is straks terug dat ik vanmiddag al een afspraak krijg.

Oh, dat is dan wel weer fijn. Heb je nog kunnen slapen? Voel je je weer iets rustiger, of is het nog steeds een chaos?

quote:

Op dinsdag 11 oktober 2011 10:41 schreef Nyota het volgende:

[..]

Oh, dat is dan wel weer fijn. Heb je nog kunnen slapen? Voel je je weer iets rustiger, of is het nog steeds een chaos?

Het is een chaos. Ik kan niet slapen, en voel me geestelijk heel moe. Van mijn ouders mag ik voorlopig niet naar school.
En ik kan maar niet stoppen met denken dat ik dood moet.