Klein puntje, dit is een samengestelde na-oorloge BB helm die is overgeschilderd.quote:Op donderdag 18 augustus 2011 19:05 schreef Clan het volgende:
[ afbeelding ]
Stalen helm gedragen vanaf 1934
Belangrijk verschil is dat het Indisch Leger 'offensief' is opgeleid, het veldleger thuis slechts ter handhaving van de neutraliteit.quote:Op donderdag 18 augustus 2011 21:03 schreef Pumatje het volgende:
Knil was wel stukken beter opgeleid en bewapend dan de Landmacht in Nederland.. dat is nooit een geheim geweest.
Over welke periode heb je het?quote:Op donderdag 18 augustus 2011 21:03 schreef Pumatje het volgende:
Knil was wel stukken beter opgeleid en bewapend dan de Landmacht in Nederland.. dat is nooit een geheim geweest.
Prachtige foto's, wat voor wapen is dat? Solothurn s.18 tp?quote:Op donderdag 18 augustus 2011 22:08 schreef Clan het volgende:
KNIL op oefening, vermoedelijk 1941
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Idd, een antitankwapen, hier zie je een betere afbeelding:quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 14:11 schreef Nibb-it het volgende:
[..]
Prachtige foto's, wat voor wapen is dat? Solothurn s.18 tp?
Hier zie je hoe dat ze het stuk vervoerde op de zgn 'tankbukscar'quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 15:03 schreef Karrs het volgende:
Een pantserbuks... die dingen zagen er spectaculair uit. Ze zullen in de Oost, tegen de Jap met z'n koeltrommeltjes, wel wat hebben uitgehaald zelfs.
Mooi ook, die Madsen van het plaatje erboven, met dat typische KNIL-magazijn.
Daar staan ook foto's in van het KNIL?quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 15:16 schreef Nibb-it het volgende:
Er staan ook een boel mooie foto's in de boeken "Nederlandse vuurwapens 1895-1940" van Martens en de Vries, zal ze eens inscannen. Ook nog genoeg moois voor het Nederland in de Tweede Wereldoorlog topic
Verdomme, die zoek ik al een hele tijd (samen met die van 1813 - 1866). Dank voor de tip.quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 15:29 schreef Nibb-it het volgende:
Ja, er is een apart deel gewijd aan het Indisch Leger. Het boek heet "Nederlandse vuurwapens: KNIL en de Militaire Luchtvaart 1897-1942" door zoals eerder genoemd, G. de Vries en B.J. Martens.
Hier kun je 'm krijgen (alle andere delen ook, trouwens): http://www.militariashop.nl/naslagwerken-boeken-/index.php
Dat zijn geen goedkope boeken, ik kijk bij de antiquraat of er misschien tweedehands liggen.quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 15:29 schreef Nibb-it het volgende:
Ja, er is een apart deel gewijd aan het Indisch Leger. Het boek heet "Nederlandse vuurwapens: KNIL en de Militaire Luchtvaart 1897-1942" door zoals eerder genoemd, G. de Vries en B.J. Martens.
Hier kun je 'm krijgen (alle andere delen ook, trouwens): http://www.militariashop.nl/naslagwerken-boeken-/index.php
quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 15:31 schreef Karrs het volgende:
[..]
Verdomme, die zoek ik al een hele tijd (samen met die van 1813 - 1866). Dank voor de tip.
Marktplaats komen ze ook nog wel eens voorbijquote:Op vrijdag 19 augustus 2011 15:33 schreef Clan het volgende:
[..]
Dat zijn geen goedkope boeken, ik kijk bij de antiquraat of er misschien tweedehands liggen.
Ja, aardig wat.. zal 'k er een paar (geresized) uploaden?quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 17:02 schreef Clan het volgende:
Heb je meer foto's van het ereveld gemaakt?
Graag, alvast bedanktquote:Op vrijdag 19 augustus 2011 19:35 schreef Iska het volgende:
[..]
Ja, aardig wat.. zal 'k er een paar (geresized) uploaden?
Dit klopt niet wat je zegt. Het Knil was evengoed ter bescherming van Nederlands-Indie, als het KL dat voor Nederland was. Wat je nu zegt is dat strategische bestemmingen en doeleinden van de 2 Landmachten wat het verschil maakte in opbouw, vulling en bewapening terwijl dit simpelweg de ervaring en financile situaties zijn geweest. Het is niet dat het KNIL de taak had om voorbereid te zijn op aanval op een buitenlands stuk grondgebied. Nederlands-Indi had in principe een eigen regering met eigen beleid, en dus ook andere punten zwaar wegen. Waar in Nederland het gebroken geweertje hoogtij vierde was in Indi de ervaring te vinden, met een enorm goede scholing voor hun militairen, ten opzichte van Nederland.quote:Op donderdag 18 augustus 2011 21:10 schreef Nibb-it het volgende:
[..]
Belangrijk verschil is dat het Indisch Leger 'offensief' is opgeleid, het veldleger thuis slechts ter handhaving van de neutraliteit.
Dat is onjuist, Nederland heeft altijd geweten dat het op de Britten moest vertrouwen voor de verdediging van de Archipel zoals het tijdens de Franse bezetting ook had gedaan.quote:Op zaterdag 20 augustus 2011 01:58 schreef Pumatje het volgende:
[..]
Dit klopt niet wat je zegt. Het Knil was evengoed ter bescherming van Nederlands-Indie, als het KL dat voor Nederland was. Wat je nu zegt is dat strategische bestemmingen en doeleinden van de 2 Landmachten wat het verschil maakte in opbouw, vulling en bewapening terwijl dit simpelweg de ervaring en financile situaties zijn geweest. Het is niet dat het KNIL de taak had om voorbereid te zijn op aanval op een buitenlands stuk grondgebied. Nederlands-Indi had in principe een eigen regering met eigen beleid, en dus ook andere punten zwaar wegen. Waar in Nederland het gebroken geweertje hoogtij vierde was in Indi de ervaring te vinden, met een enorm goede scholing voor hun militairen, ten opzichte van Nederland.
Het veldleger moest over de knien door de vele bezuinigingen. Niet het Knil per definitie. Niet voor niets werden er ten tijde van de inval 2 op de planning staande kruisers voor NI geschrapt, in een tijd waar je als je logisch nadenkt juist alle voorrang geeft voor materialen en financin naar een goed bewapende KL in NL.
Ik zie pantserbuksen, Lichte tanks, pantserwagens, berg artillerie, machinegeweren die goed functioneren en doeltreffend zijn, Bommenwerpers en bovenal.. goed toegepaste camouflage en een gehanteerde Militaire denkwijze als primair. .. dit was in mei 1940 bij de KL niet te zien in die mate, in deze verhouding. Niet als je kijkt naar pure logische noodzaak. het is puur om het geld en politiek..
Onjuistquote:Op zaterdag 20 augustus 2011 02:07 schreef Clan het volgende:
[..]
Dat is onjuist, Nederland heeft altijd geweten dat het op de Britten moest vertrouwen voor de verdediging van de Archipel zoals het tijdens de Franse bezetting ook had gedaan.
Bij het congres van Wenen is besloten dat de Britten het gebied terug moesten geven omdat Nederland een stabiel neutraal blok tussen de machten zou vormen, deze neutraliteitspolitiek is ons toen opgelegd door het congres. Voor de verdediging van de archipel waren we altijd afhankelijk van de Britten omdat we militair gezien een neutraliteitsstatus moesten behouden. Als we als koloniaal rijk wilden blijven bestaan konden we geen bondgenootschappen aangaan met andere landen, anders zouden de Britten ons wingebied innemen.
In 1942 ws het idd zo dat De Britten qua landleger vooral in hun kolonien zaten, maar ze vielen binnen ABDA Command onder Nederlands gezag, maar er was een indeling gemaakt, welke in het vorige topic staan, waar je ziet dat de Amerikanen en Australiers meer van het Nederlands Indies grondgebied verdedigde dan de Britten ( ook de Britten hadden weinig aanvoer uit hun moederland ) Wat ik bedoelde was dat uit het verleden de Britten 'instonden' voor onze kolonie.quote:Op dinsdag 23 augustus 2011 18:49 schreef Pumatje het volgende:
[..]
Onjuist
Het enige waar we afhankelijk van waren was dat Singapore in bezit bleef van de Britten..
Zou Singapore vallen..zou dit ook gebeuren met Nederlands-Indie. Singapore gold als onneembaar..
Daarnaast geef je geen inhoudelijk antwoord op mijn stelling
Het ging over de Strategische functie en Doctrine van de KL en Nederlands Indi.
Er was pas sprake van ABDA na de oorlogsverklaringen in Azi met grootmachten in Europa. Daarvoor was de doctrine van het KNIL absoluut niet gebaseerd op Internationaal gecombineerde gevechtskracht op een initiatiefzoekend offensieve wijze.. maar op rekening houdend met de aanwezige Militaire bottlenecks op het aanwezige Contignent Azi.quote:Op dinsdag 23 augustus 2011 20:49 schreef Clan het volgende:
[..]
In 1942 ws het idd zo dat De Britten qua landleger vooral in hun kolonien zaten, maar ze vielen binnen ABDA Command onder Nederlands gezag, maar er was een indeling gemaakt, welke in het vorige topic staan, waar je ziet dat de Amerikanen en Australiers meer van het Nederlands Indies grondgebied verdedigde dan de Britten ( ook de Britten hadden weinig aanvoer uit hun moederland ) Wat ik bedoelde was dat uit het verleden de Britten 'instonden' voor onze kolonie.
Daarbij, je wilt dat ik inga op de stelling over het delen van de informatie?
ofcorse wilde ik datquote:
De onderverdeling dat het KNIL offensief was ingesteld heb ik nooit gemaakt.quote:Op woensdag 24 augustus 2011 00:25 schreef Pumatje het volgende:
[..]
Er was pas sprake van ABDA na de oorlogsverklaringen in Azi met grootmachten in Europa. Daarvoor was de doctrine van het KNIL absoluut niet gebaseerd op Internationaal gecombineerde gevechtskracht op een initiatiefzoekend offensieve wijze.. maar op rekening houdend met de aanwezige Militaire bottlenecks op het aanwezige Contignent Azi.
Buiten dat, hebben de Britten nooit echt "ingestaan" voor behoud van onze Kolonies , dat hebben ze tenslotte iets te goed gedaan ten tijde van de Napoliaanse tijd, waar we tal van onze kolonies simpelweg niet terugkregen.
Dit "instaan" hebben ze ook uitstekend gedemonstreerd na de Japanse Capitulatie, ze waren zo vriendelijk om ons simpelweg de toegang te ontzeggen tot ons Nederlands Indi totdat de chaos en politieke facades van het verscheurde land groot genoeg waren geworden om te garanderen dat we het nooit terug zouden krijgen.. naast dit vroegen ze ook nog om ons te helpen via elk mogelijk kanaal zodat onze schepen uiteindelijk niet eens uit konden varen vanuit de Havens van Australi.
Jep.. beste vrienden zoals je zult lezen.
Nee, het KNIL was er om de eilanden te kunnen verdedigen tegen lokale vijandelijke prikacties, een gemiddeld offensief waar de 3 op 1 ratio gehandhaafd zou kunnen worden... Het vertragende gevecht. De stelling dat de KL op neutraliteitshandhaving ontworpen zou zijn en het KNIL op Offensief karakter is simpel onjuist. Of er zijn de verkeerde woorden gebruikt of Offensief wordt niet begrepen. Voor een sector als Nederlands Indi vereist dit een sterke Marine, een Korps Mariniers, landingsboten en een groter gemechaniseerd korps. Het argument dat dit destijds nog niet was doorgedrongen in de Militaire denkwijze is onjuist, gezien het feit dat het KNIL weldegelijk een veel beter uitgeruste troepenmacht was dan het KL, ongeacht grootte, de Militaire denkwijze was veel verder in Nederlands Indie, dan dat het in Nederland was, op wat competente officieren na.
Ten eerste is 'De Japanse aanval op Java' een uitgave van de Sectie Militaire Geschiedenis KL uit 1994 en misschien wel het 'standaardwerk' als het gaat over de aanval op Java en het KNIL tijdens deze periode.quote:Op woensdag 24 augustus 2011 17:31 schreef Pumatje het volgende:
Kan zijn, 1 boek spreekt niet voor allen, en daarnaast is de inhoud van het schrijven gebaseerd op aanname en niet op werkelijke feiten. Omtrend de discussie omtrend het offensieve danwel defensie Karakter van het KNIL, die had ik inderdaad met Nibb-it, maar ik dacht uit jou manier van schrijven op te merken dat jij met hem daarin mee ging.
Groot-Britanni heeft nooit Indi aan Nederland willen gunnen, en hier was in het begin van de Kolonie ook veel strijd om. Groot-Britanni als beschermheer van onze voormalige kolonie mag wat mij betreft worden weggelachen.. de geschiedenis wees al uit hoe goed ze op onze kolonies zouden passen als het moet.. met het verlies veel ervan als gevolg.
Na de oorlog is in de houding van de Britten wel gebleken hoe graag ze rustige vaarwegen wilden in Azi met het compleet ontzeggen van de toegang tot Nederlands-Indi voor Nederlandse troepen die orde en gezag wilden herstellen en het land opnieuw wilden opbouwen.
absolute onzin..quote:Op woensdag 24 augustus 2011 18:04 schreef Clan het volgende:
[..]
Ten tweede is de houding van de Britten te wijten aan de ongeregeldheden die op dat moment plaatsvonden in Nederlands Indi, de Slag bij Sorabaja heeft de Britten laten inzien dat een snelle terugkeer van het koloniaal gezag niet ten goede zou komen aan de archipel. De Britten probeerde neutraal te staan tussen de Nederlanders en de Indonesische nationalisten waarna ze de Nederlandse troepen weigerde actie te ondernemen. Ik denk dat dit ook vanuit een optiek is m de eigen Britse ( Indische) troepen te beschermen tegen aanvallen van deze nationalisten.
Clement Attlee is pas eind juli 1945 premier van het Verenigd Koninkrijk geworden, ik weet niet of hij binnen een paar weken al met dit beleid kwam en dit tot uitvoer liet brengen.quote:Op woensdag 24 augustus 2011 19:06 schreef Pumatje het volgende:
[..]
absolute onzin..
de Nederlanders in de jappenkampen bleven daarin, in tegenstelling tot wat de britten deden met Britse burgers, die werden in een chaos overal in Indi bevrijd. Er zijn zelfs rapporten dat de Britten in ruil voor vermaak wapens zouden hebben geruild met Zwarte raven en buffels.
De enige reden waarom de Brit nederland niet toeliet in Nederlands Indie was om de reden van het Anti koloniale beleid van Clement Attlee...
De eerste internetlink werkte niet dus ik zet hier even de internetlink van de pagina neer:quote:
Komt uit het boekquote:Op donderdag 18 augustus 2011 19:47 schreef Clan het volgende:
[..]
Waar komt deze afbeelding vandaan en waar heeft dit plaatsgevonden?
Ik heb het even bekeken, maar het heeft niets met het leger van doen, dit waren Chinese koelies en die waren in dienst van private ondernemers, dat was na de afschaffing van het cultuurstelsel, dit heeft dus ook niets met kolonialisme te maken, maar is gewoon een vorm van uitbuiting van arbeiders zoals je die laatst ook hier zag in Nederland met die Polen in de aspergesector.quote:Op zondag 28 augustus 2011 17:50 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Komt uit het boek
Van Batavia naar Atjeh, dwars door Sumatra
De Aarde en haar Volken, 1904
door F. Bernard
titel van de foto is: Chineesche koelies aan het werk.
http://www.gutenberg.org/files/27972/27972-h/27972-h.htm
quote:Mauritz Christiaan Kokkelink (militair fort Willem I te Ambarawa, Nederlands-Indi, 17 juni 1913 - Matoury, Frans-Guyana, 24 augustus 1994) was een Nederlandse soldaat en na 1944 sergeant en tijdelijk militie-adjudant-onderofficier van het KNIL en guerrillastrijder in Nederlands Nieuw-Guinea tegen de Japanse bezetters in de Tweede Wereldoorlog.
Even voor de duidelijkheid... een meerderheid van Nederlanders zat niet in een jappenkamp .quote:Op woensdag 24 augustus 2011 19:06 schreef Pumatje het volgende:
de Nederlanders in de jappenkampen bleven daarin,
Ik zie dat het fort er nog steeds staat:quote:Op dinsdag 30 augustus 2011 12:28 schreef Bluesdude het volgende:
[..]
[ afbeelding ]
http://nl.wikipedia.org/wiki/Mauritz_Christiaan_Kokkelink
Hij was geboren op het militair fort Willem I. Dat betekende meestal dat zijn vader daar gelegerd was, dat die geen officier was en dat moeder ook op de basis woonde.
Het schijnt dat het verzet tegen de Japanners onder de Molukkers erg groot was, maar hoe ze zo snel weer paraat stonden, ik weet het ook niet, daar zou ik ook wel het n en ander over willen weten. Nu weet ik ook niet waar de Molukse KNIL militairen ergens in Indi zaten.quote:Op dinsdag 30 augustus 2011 12:57 schreef Bluesdude het volgende:
[..]
btw hoe het met de Molukse knillers is gegaan binnen en buiten (meesten van hun) de kampen, wel of niet in verzet, en hoe ze zo snel paraat stonden in augustus 1945 is ook een vergeten stukje geschiedenis.
http://link.marktplaats.nl/479408323 !!quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 15:33 schreef Clan het volgende:
[..]
Dat zijn geen goedkope boeken, ik kijk bij de antiquraat of er misschien tweedehands liggen.
Ja en dat is dus alles behalve de bedoeling.quote:Op dinsdag 30 augustus 2011 12:57 schreef Bluesdude het volgende:
[..]
Even voor de duidelijkheid... een meerderheid van Nederlanders zat niet in een jappenkamp .
Zij waren meestal van gemengd afkomst en zij werden bedreigd in die eerste maanden na 15 augustus 1945. Beroofd, verkracht, mishandeld en enkele duizenden werden vermoord. Daarom ook zeiden de engelsen tegen de geinterneerden: blijf in het kamp zitten. Vele kampen werden bewaakt door Japanners, Molukkers en later ook Engelse troepen.
btw hoe het met de Molukse knillers is gegaan binnen en buiten (meesten van hun) de kampen, wel of niet in verzet, en hoe ze zo snel paraat stonden in augustus 1945 is ook een vergeten stukje geschiedenis.
Bedoel je de bersiap tijd?quote:Op dinsdag 30 augustus 2011 12:57 schreef Bluesdude het volgende:
[..]
Even voor de duidelijkheid... een meerderheid van Nederlanders zat niet in een jappenkamp .
Zij waren meestal van gemengd afkomst en zij werden bedreigd in die eerste maanden na 15 augustus 1945. Beroofd, verkracht, mishandeld en enkele duizenden werden vermoord. Daarom ook zeiden de engelsen tegen de geinterneerden: blijf in het kamp zitten. Vele kampen werden bewaakt door Japanners, Molukkers en later ook Engelse troepen.
ja ..quote:Op woensdag 31 augustus 2011 18:19 schreef revolutionarymen het volgende:
[..]
Bedoel je de bersiap tijd?
Dat waren ze min of meer wel na 15 augustus Geen bewaking was nog gevaarlijker.quote:Op woensdag 31 augustus 2011 17:58 schreef Pumatje het volgende:
[..]
Ja en dat is dus alles behalve de bedoeling.
Het straalt de verkeerde boodschap uit, en ik kan je vertellen dat de Nederlanders in de kampen alles behalve blij waren met de Japanse bewakers.
Het was geen georganiseerde groep. Het waren vele groepjes, zonder centrale leiding . Het waren jongeren (pemoeda's ) of jong volwassenen, die spontaan in verzet kwamen tegen een nieuwe dreigende Nederlandse dictatuur.quote:Deze werden ook niet vertrouwd. De oorlog was voorbij, Japan heeft gecapituleerd... waarom konden de Nederlanders niet terug naar hun huizen, plantages en fabrieken? Simpelweg om het feit dat die terroristen gehele eilanden in hun terreurgreep hadden, waar niemand baat bij had.
Die enge massamoordenaar heeft zeker niet de meeste geinterneerden ( 100.000 burgers+42.000 pows) "bevrijd"quote:Godzijdank heeft Westerling de meeste uit de kampen gehaald.
Ik sprak vandaag een man bij het monument die drie jaar in Indi had gezeten maar niet naar de herdenking ging, "veel mooie herinneringen, maar soms iets teveel" was zijn argument.quote:Op zondag 4 september 2011 22:06 schreef Its-Jojo-4you het volgende:
m'n opa had daar tot een paar jaar terug ook nog bij kunnen zitten (3 jaar terug overleden), maar hij had daar nooit zoveel behoefte aan.
De internetlink werkt niet!quote:
http://www.telegraaf.nl/b(...)loedbad__.html?p=1,1quote:Staat aansprakelijk voor schade Rawagede
DEN HAAG - De Staat der Nederlanden is aansprakelijk voor de schade die nabestaanden hebben geleden van oorlogsmisdrijven in het dorp Rawagede op Java in 1947. Dat heeft de rechtbank in Den Haag woensdag bepaald. De Staat kan geen beroep doen op verjaring. Het gaat om direct betrokkenen van de slachtoffers van oorlogsmisdrijven door Nederlandse militairen.
Nederlandse militairen vielen op 9 december 1947 Rawagede binnen en doodden honderden mannen, onder wie gevangenen en vluchtende personen. Omdat de executies 64 jaar geleden plaatshadden, is de wettelijke verjaringstermijn eigenlijk verstreken. Maar omdat het om een zeer uitzonderlijk geval gaat, heeft de rechter besloten daarvan af te wijken. Daarbij speelde de ernst van de feiten een rol.
Weduwen van slachtoffers hadden de zaak aangespannen. De militairen die voor het bloedbad verantwoordelijk waren, zijn nooit strafrechtelijk vervolgd. Nederland heeft wel spijt betuigd over de gang van zaken in het dorp. Het achtte zich ook verantwoordelijk, maar niet aansprakelijk. Ons land had al 850.000 euro beschikbaar gesteld voor ontwikkelingssteun aan Rawagede.
De schadevergoeding is bestemd voor zeven weduwen en voor de nabestaanden van een overlevende. Bedragen over schade zijn nog niet bekend. De advocaten van de nabestaanden buigen zich daarover pas als de Staat geen hoger beroep heeft aangetekend. De Staat gaat het vonnis bestuderen, zei de landsadvocaat. Hij is verrast door de uitspraak. De nabestaanden waren niet aanwezig.
Het doden van de burgers valt geeneens onder oorlogsmisdrijven, net als de acties van kapitein Westerling ook niet onder oorlogsmisdrijven kunnen vallen. Wat betreft de krijgsgevangenen is dit een schending van het 3e Geneefse conventie, waarvoor wel een veroordeling op zijn plaats was. Helaas hebben ze de verantwoordelijke Majoor nooit voor het gerecht gebracht.quote:Op woensdag 14 september 2011 16:27 schreef Pietverdriet het volgende:
Nederland veroordeeld voor Oorlogsmisdrijven...
[..]
http://www.telegraaf.nl/b(...)loedbad__.html?p=1,1
Volgens de verdragen van Geneve, specifiek de vierde, hebben burgers die worden vastgehouden dezelfde rechten als krijgsgevangenen, en daarmee is het wel degelijk een oorlogsmisdaadquote:Op woensdag 14 september 2011 16:51 schreef Clan het volgende:
[..]
Het doden van de burgers valt geeneens onder oorlogsmisdrijven, net als de acties van kapitein Westerling ook niet onder oorlogsmisdrijven kunnen vallen. Wat betreft de krijgsgevangenen is dit een schending van het 3e Geneefse conventie, waarvoor wel een veroordeling op zijn plaats was. Helaas hebben ze de verantwoordelijke Majoor nooit voor het gerecht gebracht.
4e Conventie van Geneve bestond in 1947 nog niet.quote:Op woensdag 14 september 2011 16:56 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Volgens de verdragen van Geneve, specifiek de vierde, hebben burgers die worden vastgehouden dezelfde rechten als krijgsgevangenen, en daarmee is het wel degelijk een oorlogsmisdaad
Trouwens, die kop klopt ook niet,quote:Op woensdag 14 september 2011 16:27 schreef Pietverdriet het volgende:
Nederland veroordeeld voor Oorlogsmisdrijven...
[..]
http://www.telegraaf.nl/b(...)loedbad__.html?p=1,1
Hij kwam uit Nederland of uit Indi?quote:Op donderdag 15 september 2011 22:07 schreef Prullenbak6 het volgende:
Zat vandaag een stamboek door te lezen van de familie van moeders kant. Blijkbaar was de broer van mijn opa omgekomen in de Slag in de Javazee, zijn rang was korporaal.
Zal eens vragen of er nog ergens foto's liggen bij mijn opa en oma.
Ik weet dat zo niet heb er ook niet naar gevraagd, maar hij is wel geboren in Nederland. Ik zat door dat boek heen te bladeren en kwam een foto tegen van een soldaat in uniform, hieronder stond een tekstje dat hij marinier was op de Hr. Ms. De Ruyter en dat die was omgekomen bij de Slag in de Javazee.quote:Op donderdag 15 september 2011 22:12 schreef Clan het volgende:
[..]
Hij kwam uit Nederland of uit Indi?
Reuze interessant, als je iets hebt gevonden zie ik het graag, als je afbeeldingen of scans kan laten zien kunnen mensen je hier misschien ook helpen.quote:Op donderdag 15 september 2011 22:23 schreef Prullenbak6 het volgende:
[..]
Ik weet dat zo niet heb er ook niet naar gevraagd, maar hij is wel geboren in Nederland. Ik zat door dat boek heen te bladeren en kwam een foto tegen van een soldaat in uniform, hieronder stond een tekstje dat hij marinier was op de Hr. Ms. De Ruyter en dat die was omgekomen bij de Slag in de Javazee.
Edit: Het is een stamboom boek dat terug gaat tot 1792 het is een keer door mijn opa bedacht om dit helemaal uit te laten zoeken, en in het boek staan nog meer militairen en het boek zelf staan ook mensen die ver achter familie zijn. En zelfs n die onderscheiden is met een kruis.
Ik zie hem niet in de lijst staan;quote:Op donderdag 15 september 2011 22:47 schreef Prullenbak6 het volgende:
Ik heb eens even gebeld.
Het gaat om de Militaire Willems-Orde 4e klasse. Maar deze gaat wel heel ver terug 1894. Hij vocht als kannonier 2e klasse tijdens de krijgsverrichtingen in Lombok. En is bij koninklijk besluit op 9 april 1895 benoemd tot ridder 4e klasse der Militaire Willemsorde. En hij heeft het Lombok kruis gekregen
Toen hij in 1928 overleden is, heeft er een stukje over in de krant gestaan. Zelfs generaals brachten hem een saluut om zijn moedige daden.
Hij kreeg later 455 gulden van de staat per jaar. Maar hij is er toch bij neergevallen om zijn gezin levend te houden maar dan op het platteland.
Toch is zo'n stamboomboek toch wel interessant om door te lezen.
En 1 was ook SS'er geweest op het oostfront maar is vermist geraakt in 1945, vermoedelijk overleden in Siberie.
Terwijl er ook in staat dat 2 mensen bij het verzet hebben gezeten, en in het ''oranje hotel'' hebben gezeten tot het eind van de oorlog.
Best raar eigenlijk.
De geschiedenis van de mariniersbrigade van Wim Hornman, je hebt verschillende versies van het boek, ik heb de druk uit 1985, dit is volgens mij ook de laatste druk van het boek.quote:Op donderdag 29 september 2011 18:09 schreef Nibb-it het volgende:
Heel mooi Clan, hoe kom je aan die foto's? Heb je wat boektitels voor me ?
Het is dan ook geen complete lijst. Kijk maar naar de MWO's uitgereikt rond de Atjeh periode. Staan 3 namen maar er zijn er toen 850 uitgereikt.quote:Op donderdag 15 september 2011 23:17 schreef Clan het volgende:
[..]
Ik zie hem niet in de lijst staan;
http://nl.wikipedia.org/w(...)litaire_Willems-Orde
Het had gekund dat zijn naam er tussen stond, maar idd, er zijn voorheen veel meer ridders gemaakt dan later, maar dat mag ook wel met die vele expedities en oorlogen.quote:Op donderdag 29 september 2011 19:44 schreef Cobra4 het volgende:
[..]
Het is dan ook geen complete lijst. Kijk maar naar de MWO's uitgereikt rond de Atjeh periode. Staan 3 namen maar er zijn er toen 850 uitgereikt.
Een mooie taak dus voor Prullenbak6: dat lijstje aanvullen.quote:Op donderdag 29 september 2011 20:41 schreef Clan het volgende:
[..]
Het had gekund dat zijn naam er tussen stond, maar idd, er zijn voorheen veel meer ridders gemaakt dan later, maar dat mag ook wel met die vele expedities en oorlogen.
Helemaal mee eens, voordat die mensen voorgoed in de vergetelheid raken.quote:Op donderdag 29 september 2011 20:43 schreef Cobra4 het volgende:
[..]
Een mooie taak dus voor Prullenbak6: dat lijstje aanvullen.
Zo'n jas leek me nog warm in die tropen, de militairen tijdens de politionele acties klaagden dat de uniformen van hun lichaam afrotten door de hoge vochtigheid ( hogedruk waardoor het zweet niet weg kan ) zo warm en vochtig is het in die tropengebieden.quote:
Ik denk dat de gangbare woorden zoals 'klamboe' en 'pakkie-an' nog steeds gebruikt worden, net als de maleise benamingen voor de rijsttafel ( goreng=gebakken ) .quote:Op vrijdag 14 oktober 2011 00:43 schreef revolutionarymen het volgende:
Ik vraag me af hoeveel Maleis/bahasa woorden er nog gebruikt worden in het leger,
bijv katje, baroe, spatoes, tidoeren. wat nog meer?
Ik zelf vind het mooi dat we (nog steeds) Indonesische woorden gebruiken, helaas ook engels.
http://altijdwat.ncrv.nl/(...)esi%C3%ABrs%E2%80%99quote:Begin december 1947 heeft een Nederlandse militaire eenheid zonder vorm van proces 120 mensen gefusilleerd. Dit blijkt uit een reportage die we vanavond uitzenden en waarvan al een gedeelte hieronder te zien is.
Hele reportage vanavond 25 oktober 21:05 uur Nederland 2
Nederlandse troepen zijn er in het verleden van beschuldigd op 9 december 1947 meer dan vierhonderd mensen te hebben gexecuteerd. De Nederlandse regering liet eind jaren ’60 een onderzoek instellen naar wandaden tijden de politionele acties. De ‘excessennota’ vermeldde dat er in Rawagede twintig mannen zouden zijn gexecuteerd. Dit zou zijn uitgevoerd door de Nederlandse eenheid 39ri.
Vanavond vertelt de voormalige arts van de betrokken eenheid, Leo Verhagen, onlangs contact te hebben gehad met een militair die toegaf dat hij zelf de trekker heeft overgehaald. “Hij zei: ik heb het gedaan”. Bestuurslid Wil Patist van de veteranenorganisatie VOMI heeft de betrokken militair ook gesproken. “Hij heeft verteld dat hij dingen heeft meegemaakt die hebben geleid tot het zonder vorm van proces opruimen van zogenaamde ‘rampokkers’ of bandieten.”
De massa-executie zou niet op 9 december 1947 hebben plaatsgevonden, maar een week eerder. Het zou gaan om het zonder vorm van proces doodschieten van 120 mensen. De betrokken eenheid zou onder leiding hebben gestaan van het KNIL. De betrokken militair weigert op camera zijn verhaal te doen, maar zijn naam is bekend bij de redactie van Altijd Wat.
“Als dit waar is dan is er sprake van een oorlogsmisdaad,”, reageert advocaat Liesbeth Zegveld. Zij vertegenwoordigt de nabestaanden van de slachtoffers in Rawagede. Deze zomer besliste een rechter dat de Nederlandse staat financile compensatie moet betalen aan de nabestaanden. Zegveld vindt de getuigenissen dermate serieus dat het Openbaar Ministerie een onderzoek zou moeten starten.
Hele reportage vanavond 25 oktober 21:05 uur Nederland 2
Die Liesbeth Zegveld zouden ze ook eens moeten aangeven bij de Orde van Advocaten, die weet echt niets af van oorlogsrecht;quote:Op dinsdag 25 oktober 2011 13:50 schreef Bluesdude het volgende:
[..]
http://altijdwat.ncrv.nl/(...)esi%C3%ABrs%E2%80%99
Mooi informatief filmpje. De president van de RMS is eigenlijk een beetje zoals de Dalai Lama, het enige wat ze kunnen doen is op symphatiek rekenen van de buitenwereld.quote:Op woensdag 9 november 2011 15:25 schreef revolutionarymen het volgende:
Korte video over Chris Soumokil. Eerste president van de Republiek der Zuid Molukken
De RMS is wel erkent, door Benin. Maar de kans is nihil dat er ooit een onafhankelijk Molukken komt (evenals papua nieuw guinea)quote:Op vrijdag 11 november 2011 16:28 schreef Clan het volgende:
[..]
Mooi informatief filmpje. De president van de RMS is eigenlijk een beetje zoals de Dalai Lama, het enige wat ze kunnen doen is op symphatiek rekenen van de buitenwereld.
Benin was toen nog een kolonie Frankrijk, ik vraag me af of dat iets te maken had met hun eigen wil om onafhankelijk te worden?quote:Op vrijdag 11 november 2011 19:12 schreef revolutionarymen het volgende:
[..]
De RMS is wel erkent, door Benin. Maar de kans is nihil dat er ooit een onafhankelijk Molukken komt (evenals papua nieuw guinea)
http://www.volkskrant.nl/(...)en-nieuws-meer.dhtmlquote:Opvallend genoeg was Westerling zelf - die uitgroeide tot ht symbool voor alles wat mis was - hierbij niet aanwezig. Sterker: hij is er zelfs nooit in de buurt geweest. Een deel van het DST onder tweede man Jan Vermeulen voerde op 1 februari 1947 executies uit in de kampong Galung Lombok. Hier waren op een rijstakker enige honderden mensen door DST'ers en KNIL-militairen bij elkaar gedreven.
---
Vermeulen ging zelf op onderzoek uit en kwam na een uur terug op de dodenakker. Hij was buiten zichzelf van woede en maakte sproeibewegingen met zijn vuurwapen en schreeuwde : 'Allemaal doodmaken'. Binnen luttele minuten lagen op de verzamelplek 364 ontzielde lichamen die haastig in een massagraf werden gedumpt
Ik dacht dat de eenheid van Rawagede een eenheid uit Nederland was .?quote:Op donderdag 15 december 2011 00:44 schreef Clan het volgende:
Je ziet toch dat die executies e.d in voormalig Nederlands Indi allemaal zijn toe te schrijven aan het KNIL, en hun contra guerilla technieken, Bij Rawagede was het een majoor van het KNIL, DST was ook onderdeel van het KNIL, die werkten toch anders dan de KL in Nederlands Indi.
Het was KL, maar de leidinggevende was een KNIL majoor.quote:Op donderdag 15 december 2011 01:31 schreef Bluesdude het volgende:
[..]
Ik dacht dat de eenheid van Rawagede een eenheid uit Nederland was .?
Westerling en Vermeulen kwamen ook uit Nederland, toch... net als hun superieuren.?
DST was toch een allegaartje van jongens uit Nederland en van het Knil ?
Dat zijn twee aardige afleveringen. Bedankt voor de linkquote:Op vrijdag 13 januari 2012 00:56 schreef Clan het volgende:
Dit zijn twee documentaires die gaan over de acties van Kapitein Westerling en de DST op Celebes;
http://www.geschiedenis24(...)/Celebes-deel-1.html
http://www.geschiedenis24(...)/Celebes-deel-2.html
2 juni t/m 23 september 2012 - prentenkabinetquote:Op dinsdag 9 augustus 2011 21:54 schreef Clan het volgende:
Uit: De OnderOfficier, juni 1991
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Bedankt voor de tip.quote:Op maandag 23 januari 2012 00:22 schreef Coehoorn het volgende:
[..]
2 juni t/m 23 september 2012 - prentenkabinet
In de zomer van 2012 vindt het festival Gelegerd in Gelderland plaats. Museum Het Valkhof sluit aan met een kleine tentoonstelling over de Koloniale Reserve. Van ongeveer 1910 tot begin jaren vijftig vormde de Prins Hendrik Kazerne in Nijmegen-oost het centrum van de rekrutering voor het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL). Het is een relatief onbekende tijd uit de geschiedenis van Nijmegen, waar prachtige verhalen over te vertellen zijn.
http://www.museumhetvalkh(...)loniale-reserve.html
quote:Burgemeester Van der Knaap van de gemeente Ede reikte maandag het Mobilisatie-Oorlogskruis uit aan mw. Irene G.C. Westerik- Hukom en mw. Edith E.S. Schenke- Hukom. Zij nemen de postuum toegekende eervolle onderscheiding in ontvangst namens hun vader.Sgt 1ste klasse Inf. van het Koninklijk Nederlands Indische Leger (KNIL) en moedig verzetsstrijder Frits (Ventje) Segfried Gustaaf Hukom overleed zeventig jaar geleden. Burgemeester Van der Knaap vatte het einde van Hukom samen: ‘‘Een triest verhaal van een trotse man.’’
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de Ambonese sergeant I Frits Hukom in Nederlands-Indi betrokken bij het verzet tegen de Japanse bezetting op onder meer Sumatra. Eind 1942 werd hij door verraad door de Kemptai (Japanse Militaire Politie) in zijn woning te Padang (Sumatra’s Westkust) gevangen genomen. De familie heeft hem daarna nooit meer teruggezien.
Sgt. I Frits Hukom had deel uitgemaakt van de ‘Sluippatrouille’, behorende tot de verzetsorganisatie De Rode Zakdoek (Sapu Tangan Merah), die werd geleid door wijlen Sgt. I J.A. Pattinama.
Na onmenselijke folteringen te hebben ondergaan, werd Sgt. I Frits Hukom, samen met onder meer Sgt. I K. Pattinama, naar Singapore gebracht en daar in april 1943 gexecuteerd.
Na voordracht en bemiddeling van Luitenant-kolonel b.d. Jac. Z. Brijl heeft het ministerie van Defensie alsnog het Mobilisatie-Oorlogskruis postuum toegekend aan de moedige Sgt. I Frits Hukom.
quote:Kabinet laat dekolonisatie Nederlands-Indi onderzoeken
Het kabinet gaat akkoord met een grootschalig wetenschappelijk onderzoek naar de dekolonisatie van Nederlands-Indi tussen 1945 en 1949. Dat bevestigen Haagse bronnen.
Aanleiding is het boek van historicus Rmy Limpach, die eind september concludeerde dat de Nederlandse krijgsmacht tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd structureel extreem geweld heeft gebruikt.
(NOS)
quote:Kabinet: we moeten in de spiegel van het Indi-verleden durven kijken
Het kabinet laat grootschalig wetenschappelijk onderzoek doen naar de dekolonisatie van Nederlands-Indi tussen 1945 en 1949. Het gaat dit onderzoek ook betalen.
"We moeten in de spiegel van ons eigen verleden durven kijken", zei minister Koenders van Buitenlandse Zaken na afloop van de ministerraad waarin het historische besluit is genomen.
(NOS)
Ik zal niet verklappen wie zijn advocaat is.quote:Littekens gefolterde Indonesir onderzocht
DEN HAAG - De rechtbank in Den Haag laat de littekens onderzoeken van een Indonesir die in 1947 zegt te zijn gefolterd door Nederlandse militairen. Ook wordt hij als getuige gehoord. De kans bestaat dat dit in Nederland gebeurt.
De inmiddels hoogbejaarde oud-strijder Yaseman zegt dat hij onder meer elektrische schokken kreeg toegediend met een veldtelefoon, nadat hij op Java gevangen was genomen. Hij wil hier een schadevergoeding voor.
(Telegraaf)
quote:Indonesir eist schadevergoeding van Nederland om foltering
De rechtbank in Den Haag hoort vandaag een 90-jarige Indonesir die zegt dat hij in 1947 is gemarteld door Nederlandse militairen in het voormalig Nederlands-Indi. Hij eist 50.000 euro schadevergoeding van de staat.
De man, Yasman genaamd, is zelf niet aanwezig in Den Haag. Het verhoor verloopt via een Skypeverbinding met een rechtbank op Java. De zaak is aanhangig gemaakt door de Stichting Nederlandse Ereschulden.
Het is de eerste keer dat een Indonesir de Nederlandse staat aanklaagt voor marteling in voormalig Nederlands-Indi. De staat heeft al eerder schadevergoedingen betaald voor executies en verkrachtingen tijdens het Nederlandse militaire optreden daar, maar dus (nog) niet voor marteling. Dat maakt de zaak belangwekkend, zegt advocaat Liesbeth Zegveld die Yasman verdedigt.
Gelektrocuteerd
De martelingen zouden zijn voorgevallen in 1947, in de eerste militaire campagne van Nederland om Indonesi te weerhouden van onafhankelijkheid.
Zegveld: "De man zat destijds in opleiding bij het Indonesische leger. Hij is aangehouden en gevangengezet in een suikerfabriek op Oost-Java, in de buurt van Kebon Agung. Hij is daar gemarteld, op zijn hoofd geslagen met stokken, er zijn sigaretten uitgedrukt op zijn huid en hij is gelektrocuteerd. Zo heeft hij dertien maanden gevangengezeten."
Of Yasmans verhaal klopt is moeilijk vast te stellen, want veel bewijs is er niet, erkent Zegveld. "Daarom getroost de rechtbank zich ook zo veel moeite om de man te horen. Het hangt erg op zijn verklaring. Maar zijn verhaal is wel vrij gedetailleerd. Ook zijn zus zegt dat hij lang weg was. Toen hij terugkwam was hij sterk vermagerd. Het kan zijn dat dat allemaal bij elkaar voldoende is."
"Er is niet veel meer beschikbaar. Maar zijn verhaal is goed voor te stellen in de context van de politionele acties, toen er veel geweld werd gebruikt." Met de term 'politionele acties' wordt het Nederlandse militaire optreden in Indonesi omschreven.
Letsel
De Nederlandse staat heeft wel erkend dat de plekken waar Yasman zegt gevangen te hebben gezeten, inderdaad gevangenissen waren. Ook het Rode Kruis heeft rapporten geschreven waarin staat dat op die plekken "minder juist" gehandeld werd.
Het doel van het verhoor van vandaag is het verhaal van Yasman te horen. Mocht de rechtbank verder gaan met de zaak, dan gaat er volgens Zegveld een deskundige naar Indonesi om naar het letsel van de man te kijken.
Die moet dan beoordelen of de deuken op zijn schedel en de brandwonden op zijn huid inderdaad een gevolg zijn van de mishandelingen in de jaren 40.
(NOS)
De rest van het artikel via de link. (NOS)quote:Koloniale oorlog Nederlands-Indi: 'Belangrijk om ook de slechte verhalen te vertellen'
Vandaag zijn in Roermond alle gesneuvelde militairen van na 1945 herdacht. De herdenking vindt sinds 1988 elke eerste zaterdag van september plaats in het stadspark Hattem, waar monumenten staan voor verschillende missies, waaronder die in Nederlands-Indi. Zeventig jaar geleden vond daar de eerste zogenoemde politionele actie plaats.
Nederland en Indonesi houden er verschillende verhalen van dezelfde geschiedenis op na. Zo gebruikt Nederland de term politionele actie, een verbloeming voor een gewelddadige oorlog met 100.000 Indonesische slachtoffers. Indonesi spreekt van Agresi Militer: militaire agressie.
De rest van het artikel via de link. (NOS)quote:Herinneringen aan een verloren oorlog, waarover niemand meer sprak
"Elke oorlog is smerig. En dat is daar ook zo geweest", zegt veteraan Jan Egberts, terugblikkend op de periode dat hij als dienstplichtige soldaat werd ingezet om te helpen de orde te herstellen in voormalig Nederlands-Indi, na de capitulatie van Japan in 1945.
Na zijn terugkeer in Nederland in 1950 zweeg hij over wat hij had meegemaakt. Niemand vroeg hem ook iets. "Maar er gaat geen dag voorbij dat ik er niet mee bezig ben."
Jan Egberts was een van de ruim negentig jonge mannen uit het Zuid-Hollandse dorpje Ter Aar die in de periode 1945-1950 als oorlogsvrijwilliger of als dienstplichtige naar Nederlands-Indi werden verscheept. Gerard van Pijkeren verzamelde de verhalen van een aantal van deze mannen in een boek dat dit voorjaar verscheen onder de titel Loslaten, dat gaat niet meer.
De rest van het arikel: (NOS)quote:Dekolonisatie Nederlands-Indi: de jongens kwamen in een oorlog terecht
"Ich gaon", zei de 19-jarige Leo Pinckers in 1945. Zo nam de jonge Limburger uit Cadier en Keer afscheid. Hij vertrok naar Indonesi. Zijn vader antwoordde net zo bondig: "Adie wa". Een simpel 'adieu' maar dan in het Limburgs.
Leo behoorde tot de negentien jongens uit het boerendorp bij Maastricht die de dekolonisatieoorlog van 1945 tot 1950 meemaakten. Twee van hen waren vrijwilliger, de rest moest er heen, als dienstplichtig militair.
De voorbereiding in Nederland was in de meeste gevallen beperkt. Twee keer naar de schietbaan in Roermond, waar niet geschoten kon worden vanwege de drukte. Exerceren in de sneeuw. Wat toevallige instructies van een oudgediende die op het troepenschip tijdens de heenreis enkele ervaringen deelde.
Alle Indigangers, zoals men ze noemde, werden jaren geleden genterviewd door twee leden van van de Historische Kring Cadier en Keer. Bijna allemaal zijn ze overleden of niet meer in staat over hun ervaringen te praten.
De soldaten kwamen uit een dorp waar heel weinig gebeurde. Echte boerenjongens. Ze hadden net een oorlog achter de rug: Cadier en Keer werd in september 1944 bevrijd. Indi zou een reis naar het avontuur moeten worden. De jongens hadden in de meeste gevallen geen idee wat ze te wachten stond.
quote:'Erkenning van Defensie voor Ambonese KNIL-militairen'
De laatste nog levende Ambonese KNIL-militairen krijgen officieel erkenning van Defensie. Volgens De Telegraaf ontvangt Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht Hans van Griensven de groep volgende maand.
Oud-militairen die recht hebben op medailles, maar die nooit hebben gekregen, krijgen ze alsnog. Ook krijgen ze de veteranenstatus.
Leo Reawaruw van de Molukse actiegroep Maluku4Maluku spreekt in de krant van een historische doorbraak. "De KNIL-militairen hebben voor het vaderland gevochten, maar kregen nooit de waardering waarop ze recht hebben."
Uitkeringen
Vorig jaar besloot de Nederlandse regering al achterstallige uitkeringen te betalen aan KNIL-militairen en Indische ambtenaren. Ook dat werd gezien als een blijk van erkenning.
Het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger was het Nederlandse koloniale leger en bestond van 1830 tot 1950.
(NOS)
quote:’Ik heb het Vaderland gediend’
De laatste nog levende Ambonese militairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) krijgen alsnog een blijk van waardering van Defensie. Het lijkt een kleine stap, maar de veteranen zien het als een doorbraak. Oud-strijders als Bapa Bakarbessy (90) verlangden een leven lang naar de erkenning die maar niet kwam.
Al voor hij dienst nam in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) had Bapa Bakarbessy meer meegemaakt dan velen in een heel leven te verstouwen krijgen. Maar het is wat er na zijn diensttijd gebeurde, wat hem het meeste pijn deed.
Vijftien jaar oud is hij als de Japanners Nederlands-Indi bezetten (1942). Vader Bakarbessy dient als onderofficier op Sumatra bij het KNIL. Kort na de inval wordt de militair met twee zonen gevangengenomen. Hij roept de jongens in de gevangenis bij zich.
Onthoofd
„Papa drukte ons op het hart: ’Als je kans hebt te vluchten, ga”, herinnert de oude man zich. Hij spreekt ’papa’ uit met de zachtheid van een kinderstem. De jongens hebben geluk. Op een gegeven moment vergeten de Japanners hun cel af te sluiten en kunnen ze vluchten. Vader betaalt de hoogste prijs voor zijn advies. „De Japanners hebben hem onthoofd”, vertelt de Ambonees. Van zijn acht broers overleven zes de oorlog niet.
De Japanse capitulatie is nog maar nauwelijks een feit of hij ziet mannen aan parachutes. De jonge soldatenzoon gaat ze begroeten in hun eigen taal. Hun officier is een jonge luitenant: Raymond Westerling. Als kapitein zal hij n van de meest omstreden Nederlandse militairen in Indi worden, omdat hij zich aan grootschalige zuiveringsacties schuldig maakt.
Omdat Bakarbessy Nederlands spreekt, brengt Westerling hem ter plekke onder de wapenen. „Ik werd zijn schrijver (secretaris, red.)”, vertelt hij. „Ik kreeg een uniform en een wapen. ’Vanaf nu ben je militair’ zei de luitenant.” Tussen ’45 en ’51 dient de Ambonees in het KNIL. Wanneer Nederland de onafhankelijkheidsoorlog verliest en de kolonie de republiek Indonesi wordt, wil hij maar n ding: terug naar Waai. Zijn dorp op Ambon in de Molukse archipel, waar de familie veel land heeft.
Ontslagen
Maar de Staat der Nederlanden beslist anders. De net getrouwde militair krijgt de order in te schepen. Zijn schip vaart niet naar huis, maar naar Amsterdam. Met niet meer dan wat er in een stalen kist en een plunjebaal past, staat het echtpaar op de kade. In Nederland krijgt Bakarbessy te horen dat hij is ontslagen. Het leger heeft geen plek voor Molukkers. Terug naar huis kan hij als stateloze niet.
Berooid moeten hij en zijn oud-collega’s rondkomen van drie gulden zakgeld per volwassene per week. Kinderen krijgen een gulden. Zoals bijna alle Molukse gezinnen lukt het de Bakarbessy’s niet daarvan rond te komen. Bapa pakt alles aan waarmee hij kan bijverdienen. Van werk bij de boer tot op een blikfabriek. Dat is tegen de regels. Wanneer het uitkomt, dwingt het Commissariaat Ambonezen Zorg hem tot terugbetaling.
De decoraties die Bakarbessy tijdens de strijd kreeg, hangen ingelijst aan de muur.
De decoraties die Bakarbessy tijdens de strijd kreeg, hangen ingelijst aan de muur.Ⓒ RIAS IMMINK
„Tweeduizend gulden”, vertelt hij. „Ik heb gezegd dat ik het wil terugbetalen. Als zij eerst mijn militair pensioen zouden overmaken.” Heeft hij dat geld ooit gehad? Bapa Bakarbessy geeft geen antwoord. Zoals hij op meer vragen niet wil ingaan. Bijvoorbeeld niet wil zeggen hoe hij zich voelde, die eerste jaren in een land waar niemand op hem en zijn collega’s zat te wachten. „Het ligt allemaal nog gevoelig”, legt zijn schoonzoon Ron Raanhuis thuis in Elst uit.
Trots
Ondanks de jaren van vernederingen is de veteraan trots op de decoraties die het land dat het allemaal liet gebeuren hem tijdens het strijden gaf. Ze hangen ingelijst op een prominente plek in de woonkamer. De oud-strijder haalt ze van de muur om te laten zien. Achterop de lijst zit een papiertje met zijn legernummer. Het geheugensteuntje is niet nodig. De oud-militair dreunt het nog zo op. Net als dat van zijn vader.
„Ik heb het vaderland gediend”, verklaart hij zijn trots. „We hebben gevochten voor Nederland. Daarvoor moeten de Nederlanders nog betalen. Maar het is heel goed dat er nu wel erkenning komt.”
(Telegraaf)
quote:'Dit zijn oorlogshelden die 66 jaar lang zijn vergeten'
Van de 3578 Molukse KNIL-militairen die in de jaren 50 naar Nederland kwamen, zijn er nog zo'n honderd in leven. Volgende maand zijn ze welkom op een officile bijeenkomst met Defensie. Een klein maar belangrijk gebaar naar de gemeenschap.
"Het betekent heel veel, want we zijn samen met de top van het ministerie van Defensie op weg naar totaal eerherstel en erkenning voor KNIL-Ambonezen", zet Leo Reawaruw van de actiegroep Malaku4Malaku. "Dit zijn Nederlandse oorlogshelden die 66 jaar lang zijn vergeten."
"Dit is een omslag. Het betekent dat er in de toekomst onderscheid gemaakt zal worden tussen alle andere multiculturele bevolkingsgroepen die in Nederland wonen. Wij hebben een heel andere achtergrond dan de rest. De eerste generatie heeft een behandeling gekregen die een vluchteling tegenwoordig nog niet zou krijgen."
Dienstbevel
Nederland heeft een lange en complexe geschiedenis met de Molukken. De eerste vestingplaats van de Verenigde Oost-Indische Compagnie werd opgericht op de Indonesische eilandengroep. De bewoners van het eiland Ambon kregen een sterke band met Nederland: ze namen het protestantse geloof over, spraken Nederlands en klommen op in bestuursfuncties voor de koloniale overheid.
De trouw bleef toen Indonesi na de Japanse bezetting in 1945 de onafhankelijkheid uitriep. Molukkers die tot dan toe het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL) dienden, zetten zich daarna in voor een eigen Molukse republiek op de eilanden. Nederland had tijdens de onafhankelijkheidsbesprekingen met de Indonesische leider Soekarno beloofd om dat streven te ondersteunen.
Toen bleek dat een eigen Molukse republiek niet haalbaar was, besloot Nederland de voormalige KNIL-militairen naar Europa te halen; in Indonesi zouden ze als collaborateurs hun leven niet zeker zijn. De Molukkers vertrokken - maar onder protest: liever bleven ze strijden voor een eigen staat of gingen ze naar Nieuw-Guinea. Er was een officieel dienstbevel voor nodig om de mannen met hun gezinnen op schepen naar Nederland te krijgen.
De aankomst van de eerste Ambonezen in 1951 was geen groot nieuws in Nederland. Korte berichtjes in de kranten, misschien een enkele foto met een kort bijschrift. Nederland had in de wederopbouw nauwelijks oog voor de 12.000 nieuwelingen van Ambon, het grootste eiland van de Molukken, en de andere eilanden.
Daar kwam nog eens bij dat het verblijf in ons land tijdelijk zou zijn, tot er een definitieve oplossing was gevonden voor de oud-militairen. Aanvankelijk werd er zelfs gesproken van een verblijf van slechts enkele maanden. Maatregelen om de Ambonezen te integreren waren er daarom nauwelijks. "De enige uitzondering hierop is een Maleis-Nederlands leerboekje, dat hen in staat moet stellen zich enigermate verstaanbaar te maken", lichtte de Java-Bode kort voor aankomst toe.
De Molukkers werden opgevangen in leegstaande concentratiekampen als Vught en Westerbork. Tot hun grote frustratie werden de mannen bij aankomst uit het leger ontslagen; hier werk zoeken werd hun verboden. Ze kregen 3 gulden zakgeld per week. "De Ambonezen waren afgezet op een tussenstation waar geen enkele trein meer langskwam", typeerde een deskundige.
Schrijnend, vindt Reawaruw. "Ze hebben zoveel voor de Nederlandse driekleur betekend. Er zijn mannen onthoofd omdat ze niet over de Nederlandse vlag wilden lopen, of niet wilden spugen op de foto van Wilhelmina."
Vrijwel onmiddellijk was er spijt over de massale evacuatie. Kolonel Van Santen, die de terugkeer bevolen had, noemde het "een misgreep en een zielige bedoening". De Ambonezen hadden "zich als goede militairen neer moeten leggen bij de soevereiniteitsoverdracht". De militairen voelden zich in de steek gelaten.
Achterstallig loon
Geen wonder dus dat de bijeenkomst met Defensie na meer dan zestig jaar voelt als eerherstel. Inspecteur-generaal der Strijdkrachten Hans van Griensvan zal de oud-militairen alsnog de veteranenstatus geven en hen helpen medailles te krijgen die ze verdienen.
Waar Van Griensven niks aan kan doen, is een andere netelige kwestie: het achterstallige loon van de Molukkers. Sinds 2015 kunnen ambtenaren en militairen uit Nederlands-Indi aanspraak maken op 25.000 euro backpay. Voorwaarde is wel dat de aanvrager nog leefde toen de regeling werd ingevoerd.
"We gaan nog een nieuwe claim indienen, zodat ook hun kinderen aanspraak kunnen maken op het geld", zegt Reawaruw. "Zij hebben dat geld nooit in hun opvoeding of als erfdeel hebben teruggezien."
(NOS)
quote:’Juliana zou het wel regelen’
Een doorbraak. Zo ervoeren veel Ambonezen de toenadering van Defensie deze week. Er komt een officile ontvangst als blijk van erkenning voor Molukse veteranen die dienden in het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Ze werden afgedankt nadat ze bereid waren geweest hun leven op het spel te zetten voor volk en vaderland. De woede en het verdriet daarover dreunen tot de dag van vandaag door bij kinderen en kleinkinderen.
’Weet je wat het ergste is dat een Molukse zoon kan overkomen?”, vraagt Leo Reawaruw (57) hardop zonder een specifiek iemand in het gezelschap aan te spreken. „Zijn vader zien huilen”, beantwoordt hij zijn eigen vraag. „En ik heb mijn vader zien huilen.”
Ze zitten bij elkaar aan tafel in Leeuwarden. Activist Reawaruw en moeder en dochter Doortje (64) en Lisa Tahalele (31). Twee tweede generatie KNIL-Ambonezen en een lid van de derde generatie. De boomlange Reawaruw is de drijvende kracht achter Maluku4Maluku. Een belangenorganisatie die probeert eerherstel te krijgen voor de laatste nog levende KNIL-veteranen. Naar schatting een man of honderd. De drie Ambonezen hebben heel verschillende levensverhalen met n rode draad. Ze beginnen in een land waar hun ouders helemaal niet wilden zijn. Dat heeft blijvende impact.
Gezagsgetrouw
Vader Tahalele hoort bij de Ambonezen die in 1951 met troepentransportschepen naar Nederland worden gebracht. Het is een dienstopdracht en gezagsgetrouw als de militairen waren, volgen ze die op. Om vaak al aan boord te horen dat ze zijn ontslagen. Hun Nederlandse leven gaat op pauzestand voor het goed en wel is begonnen. Werken mogen ze de eerste jaren niet. Als statelozen kunnen ze niet terug naar huis. Wonen doen de Ambonezen – zoals ze zelf liever zeggen dan Molukkers – in kampen. Meestal voormalige concentratiekampen zoals Vught, Amersfoort en Westerbork. Vanwege hun naargeestige verleden krijgen die kampen een nieuwe naam.
„Wij woonden in Schattenberg, het oude kamp Westerbork”, vertelt Doortje Tahalele. Hoewel het leven er hard is, koestert ze mooie herinneringen aan haar jeugd. Pas als tiener begint ze te merken dat er iets in haar familie en bij de buren aan de hand is. Iets wat lastig te duiden valt omdat haar zwijgzame vader het er nooit over heeft. Het sentiment wordt sterker als het gezin weg moet uit Schattenberg en verhuist naar de eerste Molukse wijk in Assen.
„Mijn vader wilde dat niet omdat hij was blijven vasthouden aan het idee dat we hier tijdelijk waren. We zouden teruggaan naar Ambon”, legt de middelste van elf kinderen uit. „Toen we vanwege de verslechterende gezondheid van mijn moeder naar Assen moesten, betekende dat een stap verder weg van terugkeer. Mijn vader deed het omdat het beter was voor zijn vrouw en gezin, maar hij wilde niet”, vertelt ze.
„Hij bleef hier een buitenstaander. De Nederlandse taal heeft hij nooit willen spreken. Als er bij ons thuis werd gebeld en het was iemand die in het Nederlands begon, gaf hij de hoorn aan mij, mijn broer of zus. Hij kreeg wel werk als timmerman. Maar toen pa daar probeerde Nederlands te spreken, maakten zijn collega’s grapjes om hoe hij praatte. Daarna heeft hij het nooit meer willen proberen. Uit boosheid? Ja, hij was wel boos over wat er was gebeurd. ’Ze hebben ons in de steek gelaten’, zei mijn vader altijd. Maar dit was vooral schaamte.”
De verhoudingen in de Molukse gemeenschap gaan in de jaren zeventig naar een kookpunt. De eerste generatie zit weliswaar vol wrok en woede en verlangt intens naar de eigen staat die is beloofd, maar verder dan demonstraties en het aanbieden van petities op het Binnenhof komen ze niet. Gedisciplineerd als ze zijn marcheren de veteranen daarna keurig af zonder iemand kwaad te doen. Hun zonen en dochters zien achter de voordeur het verdriet. Genspireerd door de tijdgeest die bol staat van de linkse terreurbewegingen zoals de Palestijnse PLO en de Rode Brigade in Duitsland gaan ze over tot harde acties. De eerste – een gijzeling – heeft plaats in Wassenaar. Molukse jongeren bestormen in 1970 de ambtswoning van de ambassadeur en nemen aanwezigen in gijzeling. En route schieten ze een politieman die er de wacht houdt dood.
„Mijn broer wilde aan Wassenaar meedoen”, vertelt Doortje met lichte schaamte. „Gelukkig kwamen we er op tijd achter en heeft mijn vader het uit zijn hoofd weten te praten. Omdat hij het er niet mee eens was? Mijn vader keurde de harde acties af”, zegt ze na er even over te hebben nagedacht. „Maar hij begreep ze wel. Hij heeft op mijn broer ingepraat vanwege zijn veiligheid en de gevolgen die het voor hem op de langere duur zou hebben. Later was mijn broer hem er dankbaar voor, maar lange tijd niet. Hij ging zelfs ergens anders wonen. Wat voor mijn vader onverteerbaar was. Een zoon die niet onder zijn dak woonde.”
Treinkaping
De eerste treinkaping in 1975 begroet volgens Leo Reawaruw en Doortje Tahalele vrijwel niemand in de Molukse gemeenschap met gejuich. Twee reizigers en een machinist worden gexecuteerd. Kapers laten ze als oud vuil in het ballastbed van het spoor vallen. Ook de gijzeling van een school in Bovensmilde (1977) – die tegelijk met de treinkaping bij De Punt plaatshad – kan niet op genade rekenen. „Kinderen, hoe haal je het in je hoofd”, roept Reawaruw uit.
Over De Punt zijn de generatiegenoten minder negatief. Ze geloven oprecht dat de kapers de reizigers zonder ze iets aan te doen zouden hebben vrijgelaten. „Die hele trein zat vol afluisterapparatuur, dat wist de politie”, concludeert de activist. Hij haalt de woorden aan die volgens hem veel leden van de eerste generatie destijds in de mond namen. „Onze jongens zijn als honden afgemaakt, terwijl wij voor Holland hebben gemoord.” Voor die mening kan je volgens de twee in de jaren zeventig beter niet uitkomen. Het is een tijd waarin elke Molukker wordt gezien als potentile terrorist.
In Assen maakt Doortje tijdens de nasleep van de acties een grootschalige doorzoeking van de Molukse wijk door. Een pantserwagen staat met het geschut op hun huis gericht. Militairen gaan van huis tot huis. Ondertussen wordt vader Tahalele steeds bozer. De kwaadheid van jaren borrelt omhoog. „Ik heb tegen pa gezegd: ga alsjeblieft op een stoel zitten want straks gaat het nog mis als je zo moppert. We moesten van hem weg bij de ramen omdat het gevaarlijk was. Uren hebben we in onze pyjama’s op de enig veilige plek gestaan: de trap”, vertelt de inmiddels gepensioneerde secretaresse.
In het dagelijks leven moet Doortje er op haar werk bij de Heidemij regelmatig aan geloven. Ze hoort steeds dezelfde flauwe grappen. „Zo blacky, ga je me gijzelen?” Inmiddels kan ze er wel om lachen. Leo Reawaruw kan als tiener geen Fries meisje tijdens het uitgaan aanspreken zonder dat het knokken met haar buurjongen wordt. Hij krijgt het voor zijn kiezen tijdens militaire dienst.
„Nee, dat was niet leuk nee… Voor mijn broer werd het te veel”, zegt de Leeuwarder. „Hij is afgekeurd op S5 (geestelijke klachten, red.). Mijn moeder zag dat als een enorme schande. ’Wij zijn al honderd jaar trouwe militairen’, zei ze. ’Hoe kan dit?’ Nog een oneervol ontslag, ze wist niet of ze het zou kunnen verdragen. Ik was heel bang dat ze zelfmoord zou plegen en dus liet ik me niet wegtreiteren. Nog een S5 was geen optie. Natuurlijk is het bizar dat ze zich zo druk daarover maakte, maar die trouw zit in de genen. Het is vooral volledige trouw aan het koningshuis”, analyseert Reawaruw.
Naef
„Ambonezen zagen de regering die hen alles had aangedaan en het koningshuis niet als n geheel. Natuurlijk is dat vreemd. Dom zelfs misschien, maar het was zo. Weet je hoeveel Ambonezen Wilhelmina, Juliana, Willem of Johan heten? Daarom ook werd in 1975 het plan beraamd om Juliana te gijzelen. Een groep wilde de marechaussees bij paleis Soestdijk neerschieten en vervolgens met Juliana aan de thee. Zij zou het dan wel regelen. Volstrekt naef natuurlijk, maar zo zagen ze het.”
Lisa Tahalele knikt. Ze is meerdere keren op Ambon geweest en zag er in veel huizen een portret van Wilhelmina hangen. Als lid van de derde generatie groeit ze op in een echt Moluks nest. Haar vader is ex-KNIL-militair. Eerder trouwde hij met een Nederlandse. Lisa is het kind uit zijn tweede huwelijk. Lisa leeft in Drenthe een heel Nederlandse jeugd. Ze valt alleen op als enige met een kleurtje. „Ik was de enige Molukker van Appelscha”, zegt ze lachend. De verhalen over het KNIL en hoe de Ambonezen hier in Nederland zijn behandeld kent ze van haar vader.
„Hij is er lange tijd niet mee bezig geweest. De laatste jaren weer meer. Ook omdat wij een echt Ambonees gezin zijn”, legt de afgestudeerd ict’ er uit. „Het is goed dat het eerherstel er nu komt. Ja, dat is iets wat ook mij nog bezighoudt. Een vrije Republiek der Zuid-Molukken (RMS) blijft ook mijn ideaal. Ook al geloof ik niet in de RMS-regering in ballingschap. We gaan niet meer naar hun officile bijeenkomsten. Het moment dat ik me voor het eerst echt bewust werd van mijn achtergrond was in de brugklas. In ons geschiedenisboek stond dat de Molukkers naar Nederland kwamen om een lief nieuw leven op te bouwen. Ik wist toen al dat het nogal anders lag…”
ONVERSCHROKKEN KRIJGERS
Met het Koninklijk Nederland-Indisch Leger (KNIL) hield Nederland 120 jaar lang de kolonie die later Indonesi werd onder controle. In de troepenmacht dienden zowel Hollanders als in Indi geboren beroepsmilitairen.
De KNIL-Ambonezen golden als echte frontliniesoldaten. Onverschrokken krijgers aan wie officieren graag de beroerdste klussen op het slagveld overlieten. Toen Nederland zich terugtrok uit Indi, waren nog 4000 Ambonezen onder de wapenen. Velen wilden graag vechten voor de onafhankelijkheid van hun eiland dat deel uitmaakt van de Molukken. Ons land voorkwam dat door de KNIL’ers met schepen te evacueren naar Nederland. Daar – en soms al tijdens de overtocht – werden de militairen ontslagen.
Ze hadden vooral de eerste jaren nauwelijks uitzicht op een normaal leven. Het zorgde voor oplopende spanningen. En het vormde de voedingsbodem voor de terroristische strijd die kinderen van KNIL-militairen in de jaren zeventig begonnen. Na de vooralsnog laatste terreurdaad – een gijzeling op het Drentse provinciehuis in Assen (1978) – werd het stil rond de Molukse zaak.
Tot nabestaanden van bij de treinkaping bij De Punt gedode kapers een rechtszaak aanspanden tegen de Staat. Ze eisen schadevergoeding omdat hun geliefden ten onrechte zouden zijn neergeschoten. De zaak bevindt zich in het laatste stadium.
(Telegraaf)
Zie de film: https://www.uitzendinggem(...)_Tv_Medialogica.htmlquote:Eind 1947 voerden Nederlandse militairen tientallen standrechtelijke executies uit in het Indonesische dorp Rawagede. De verantwoordelijke militairen werden nooit vervolgd. Hoe kan dat? Onderzoek van de VN veroordeelde Nederland, maar Den Haag stopte het rapport in een diepe la.
Als je naar mycroft gaat kun je naar je eigen posts binnen DEF zoeken. Bij "gepost door" je username invoeren. En daarna bij de resultaten op DEF klikken.quote:Op zondag 7 maart 2021 15:55 schreef jefjef het volgende:
Ik heb in dit forum ooit eens een mooie foto van mijn opa jongen jaren KNIL gepost. Nu ben ik zelf die foto kwijt. Hoe kan ik zoeken in forum naar mijn post?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |