Mammapoli deel 3

quote:

Op woensdag 16 november 2011 08:38 schreef Fratz het volgende:
Lieve mensen, even een bericht van mij.
Ik zit er helemaal doorheen. Gisteren opeens een doof gevoel in mijn lip en kin gekregen.
En natuurlijk op internet gekeken wat dat kon zijn. Raakte er helemaal overstuur van.
Nu nog, nu ik dit zit te typen. Ik ga zo naar het ziekenhuis bellen voor een afspraak.
De prognose van patienten met deze symptomen ziet er niet best uit.
Help me hopen dat het iets anders is, alsjeblieft.
Ik kan gewoon niet meer stoppen met huilen
Gelukkig komt mijn moeder zo. Ik voel me echt heel erg k*t.

Heel veel sterkte en ik hoop met je mee! Fijn dat je moeder er nu waarschijnlijk al is en hopelijk kun je snel in het ziekenhuis terecht.

Veel sterkte en kracht voor idereen hier
Fratz, ik duim voor je, en hopelijk kan je snel terecht.

Ik mag vanmiddag om half drie langskomen. Mijn moeder heeft gebeld, zelf lukte het me niet

Ach meisje toch, heel veel sterkte en ga niet meteen van het ergste uit. (Al snap ik best dat je dat wel doet) Hou moed. Knuf.

quote:

Op woensdag 16 november 2011 10:37 schreef lionessa het volgende:
Ach meisje toch, heel veel sterkte en ga niet meteen van het ergste uit. (Al snap ik best dat je dat wel doet) Hou moed. Knuf.

Ik doe mijn best. De psycholoog vindt mij dan ook heel sterk en flink. Maar soms dan lukt het gewoon niet. Dan blijven de tranen komen. Dan zie ik voor me hoe het kan zijn als ik er niet meer ben, met huilende ouders en een vriend die helemaal kapot is. Die beelden kan ik dan niet zomaar wissen. En daarna moet ik mezelf weer oppeppen en weer positief worden. Dat is loodzwaar.

quote:

Op woensdag 16 november 2011 10:56 schreef Fratz het volgende:
Ik doe mijn best. De psycholoog vindt mij dan ook heel sterk en flink. Maar soms dan lukt het gewoon niet. Dan blijven de tranen komen. Dan zie ik voor me hoe het kan zijn als ik er niet meer ben, met huilende ouders en een vriend die helemaal kapot is. Die beelden kan ik dan niet zomaar wissen. En daarna moet ik mezelf weer oppeppen en weer positief worden. Dat is loodzwaar.

Ik ken dat gevoel en dan heb ik nog niet eens reden om nu al te wanhopen.
Soms heb je dat ook even nodig.

Als jij vanmiddag naar het ziekenhuis gaat, zit ik bij de bestralingsarts voor de intake. Moet daar mijn aandacht bijhouden en kan dan dus niet aan je denken, maar ik zal vooraf voor je bidden dat het meevalt.

Gia en alle anderen

quote:

Op woensdag 16 november 2011 10:56 schreef Fratz het volgende:

[..]

Ik doe mijn best. De psycholoog vindt mij dan ook heel sterk en flink. Maar soms dan lukt het gewoon niet. Dan blijven de tranen komen. Dan zie ik voor me hoe het kan zijn als ik er niet meer ben, met huilende ouders en een vriend die helemaal kapot is. Die beelden kan ik dan niet zomaar wissen. En daarna moet ik mezelf weer oppeppen en weer positief worden. Dat is loodzwaar.

Weet ik. En dat mag ook. Je moet het soms even kwijt en dat lukt min of meer door flink te huilen. (Ik heb die beelden soms ook, niet dat ik borstkanker heb, maar mijn zoontje heeft een hersentumor gehad en als hij dan ziek is net als nu, ben ik ook op van de zenuwen, terwijl er niets echt ernstig aan de hand is, vandaar dat ik wel met jullie allemaal mee kan leven)

En praten helpt toch ook wel, want als je dingen hardop zegt, zijn het niet meer spoken in je hoofd (althans dat heb ik geleerd) en wordt het soms ook iets luchtiger.

Ik hoop dat je nu even tot de afspraak iets kan doen ter afleiding, dan gaat de tijd iets sneller. Heel veel succes vanmiddag.

Fratz Hopelijk blijkt het iets 'onschuldigs' te zijn.

Och wat een schrik Fratz ik kan wel zeggen dat je niet van het ergste uit moet gaan, maar dat helpt toch niet. Veel sterkte!

quote:

Op woensdag 16 november 2011 10:56 schreef Fratz het volgende:

[..]

Ik doe mijn best. De psycholoog vindt mij dan ook heel sterk en flink. Maar soms dan lukt het gewoon niet. Dan blijven de tranen komen. Dan zie ik voor me hoe het kan zijn als ik er niet meer ben, met huilende ouders en een vriend die helemaal kapot is. Die beelden kan ik dan niet zomaar wissen. En daarna moet ik mezelf weer oppeppen en weer positief worden. Dat is loodzwaar.

Oh Fratzje toch, dit is zo herkenbaar. Hele dikke knuffel voor jou. Ik denk aan je.

Mocht ik iets voor je kunnen doen, dan staat mn PM=box altijd voor je open he?

Heel erg veel sterkte Fratz

Alle anderen ook natuurlijk.

Fratz, heel veel sterkte. M'n gedachten gaan uit naar je

Nou ik ben bij de dokter geweest.
Ze denkt dat een van mijn hersenzenuwen klem zit of zoiets. Ze wil dat de neuroloog er naar kijkt.
Dat gaat maandag gebeuren, kan mooi tegelijk met mijn apd infuus. Er moet ook een mri van mijn hoofd gemaakt worden (dat had ik wel verwacht). Ook meteen maar geregeld dat ik een port-a-cath ga krijgen.
Ik ben in elk geval wel rustiger nu. Ze heeft nog wat testjes gedaan. Mijn ogen en zo doen het in elk geval nog (oogzenuw) en dat is mooi. Blijft een raar gevoel. Alsof ik een verdoving heb gekregen bij de tandarts maar dat die verdoving maar niet uitwerkt. Meh.

Bah, dat duurt nog wel even maandag. Is de MRI al ingepland?

Een port-a-cath is erg fijn. Dat heeft mijn zoontje ook gehad en zit er bij hem nog steeds in. Hij kan hem dan nog gebruiken als hij onder narcose moet voor de MRI (ivm extreme angst en je moet erg goed stil kunnen liggen). Hij had ook van die dunne adertjes.

Als ze bloed nodig hebben kan dat ook via de pac, dan hoef je niet onnodig geprikt te worden. Moet je wel even op de oncologiepoli naar vragen. (maar dat wist je vast al)

Iets anders, de oncoloog van mijn zoontje zei tegen mij een mens mag meer dan 1 kwaal hebben, dus misschien heeft het helemaal niet te maken met de kanker, maar heb je de ziekte van Lyme, dat geeft ook dat soort verschijnselen. Daar kan je misschien nog even over brainstormen met je arts en na laten kijken in je bloed. Je hoeft dan geen ring te hebben gehad. Dat hadden de mensen die ik ken ook niet gehad.

[ Bericht 100% gewijzigd door lionessa op 16-11-2011 16:52:31 (dubbel) ]

quote:

Op woensdag 16 november 2011 16:51 schreef lionessa het volgende:
Bah, dat duurt nog wel even maandag. Is de MRI al ingepland?

Een port-a-cath is erg fijn. Dat heeft mijn zoontje ook gehad en zit er bij hem nog steeds in. Hij kan hem dan nog gebruiken als hij onder narcose moet voor de MRI (ivm extreme angst en je moet erg goed stil kunnen liggen). Hij had ook van die dunne adertjes.

Als ze bloed nodig hebben kan dat ook via de pac, dan hoef je niet onnodig geprikt te worden. Moet je wel even op de oncologiepoli naar vragen. (maar dat wist je vast al)

Iets anders, de oncoloog van mijn zoontje zei tegen mij een mens mag meer dan 1 kwaal hebben, dus misschien heeft het helemaal niet te maken met de kanker, maar heb je de ziekte van Lyme, dat geeft ook dat soort verschijnselen. Daar kan je misschien nog even over brainstormen met je arts en na laten kijken in je bloed. Je hoeft dan geen ring te hebben gehad. Dat hadden de mensen die ik ken ook niet gehad.

Voor de mri is meteen opdracht gegeven om deze in te plannen. Zal volgende week wel zijn denk ik.
Ik kijk al uit naar de cath, ik wou het vorige keer al maar toen mocht het niet.
Ik zal Lyme ook nog bespreken maandag met de neuroloog, bedankt voor de tip!
Lionessa, jij hebt ook wat te verduren met je zoontje.. Potverdorie zeg! Zo klein in de mri, nou ik heb er ook een hekel aan hoor.

He Fratz,

Ik weet niet of het mag in combinatie met je medicijnen maar heb je al een rescue druppeltjes geprobeerd. Daar word je rustiger van en is te koop bij de drogist. Misschien een ideetje voordat je de MRI ingaat. En het is inderdaad een vervelend ding. Vooral die herrie.

Sterkte iig.

Fratz, heel fijn om te lezen dat je nu in ieder geval wat rustiger bent. Was een beklemde hersenzenuw wat je zelf ook al had gevonden op internet? Of heeft de dokter je toch nog iets kunnen geruststellen door met een andere mogelijke optie te komen?

Ik baal even zo van deze ziekte. Ik werd vanavond even met mijn neus op de feiten gedrukt over hoe erg mijn ziekte er in hakt bij de mensen om me heen. Niet fijn.

Fratz, heeft de dokter ook gezegd wat ze eraan kunnen doen als het inderdaad een beknelde hersenzenuw is? Ik had zelf ook al gegoogled en andere oorzaken gevonden voor een verdoofd gevoel in onderlip en kin die m.i. minder vriendelijk klonken dan een beknelde zenuw.
Hoop voor je dat het snel op te lossen is.

Bij mij viel het vanmiddag wat tegen. Kreeg 3 tattootjes (puntje links, rechts en in het midden) en vervolgens gingen ze met de kleurdoos aan de gang. Daarna in de CT-scan. Maar helaas bleek daaruit dat er nog teveel wondvocht in de borst aanwezig is. Dus nu wordt alles 2 weken opgeschoven. De 30ste dus weer tekenen en ct-scan en dan 7 december pas bestralen. Was anders volgende week begonnen, 23 x, en was ik daarmee precies voor kerst klaar geweest. Nu wordt het ergens rond driekoningen.

Beetje een tegenvaller, want je wilt het maar achter de rug hebben. Aan de andere kant zullen de klachten minder erg zijn als mijn borst eerst beter genezen is. Nu heb ik dus eigenlijk gewoon 2 weken rust. Morgen nog wel naar de dermatoloog i.v.m. allergische reactie, maar verder gewoon even helemaal niks!

Ach wat shit Gia, je stelt je er toch op in hè, dan is het echt heel vervelend als het niet doorgaat. Raar is dat hè, die tatjes en die strepen op je lichaam. Die strepen blijven daar al die weken staan en je wordt (ik tenminste wel want ik had een hoop zweterige opvliegers!) vaak bijgekleurd! Twee weken rust en geen polonaise aan je lijf is aan de andere kant ook wel even fijn.
En ja, ik heb die dingen ook gelezen Gia, daarom was ik ook zo vreselijk van slag. Maar de mensen die dat hebben hebben het vaker op rechts en bijna nooit op links, misschien is dat een aanwijzing? En ik heb ook geen last van hoofdpijn, ook niet van dubbel zien ofzo. Dokter heeft ook mijn oogzenuw getest. Ik hoop dus op die zenuw, de mri zal het wel uitwijzen.

@Mula, ja dat is inderdaad vreselijk. Gister sprak ik mijn broer, hij was zo enthousiast over zijn nieuwe laptop en hij wilde er van alles op gaan proberen, en toen zei hij, "ga jij nog wat doen vandaag?". Tja, naar het ziekenhuis. Ik kon meteen merken dat hij dichtklapte. En gister mijn vader in het ziekenhuis. Helemaal in de war. Hij vroeg iets aan de dokter, die antwoorde, en toen zei hij "sorry hoor", terwijl het toch een goeie vraag was. Ze zijn ook zo van slag, mijn ouders, en toch zo flink, ze komen hier een paar dagen per week en regelen hier dan alles. Ik ben zo vreselijk trots op ze. (zo even een traantje wegpinken )

@Lionessa, nog nooit van die druppels gehoord. Maar baat het niet dan schaadt het ook niet. Die druppels gaan mee! Wederom een goede tip!

En ja, ik ben inderdaad een stuk vrolijker dan gister, gister wilde ik alleen maar jankend in bed blijven liggen (de ochtend dan). Voor vandaag heb ik bedacht dat ik alleen maar leuke dingen wil doen, ik ga straks lekker een feelgood movie op zetten en wii spelletjes spelen En lekker chocolade rozijnen eten, die kan mijn vriend gekocht op mij op te beuren

[ Bericht 0% gewijzigd door Fratz op 17-11-2011 11:33:03 ]

Hier een lurkster die jullie allemaal een hele dikke wil geven. Ik word toch altijd even helemaal stil als ik dit topic lees... Wat worden veel dingen dan toch ineens relatief simpel...

Doh ik wilde nog even wat spelfouten corrigeren, druk ik op de quote knop.

Nou ja. Net heeft de radioloog gebeld om te vragen hoe het met mijn rug gaat.
Het gaat goed! Ze belt me over twee weken weer. Wat een lieverd is het ook.

Vrijheid valt weer tegen.
Dermatoloog gaat over een week uitgebreide allergietest doen. Dinsdag, donderdag en vrijdag.
Daarvoor op maandag CT-scan plus tekenen en vanaf 5 december bestralen.

Maar goed, komende week helemaal niks. Toch effe bijtanken.

@ Fratz.
Inderdaad, iedereen is zo lief voor je. Doet wel goed. Het is zo geruststellend.
Ik hoop dat je maandag in elk geval al wat meer te horen krijgt. Niet weten is zo erg.

Vandaag infuus en bezoekje van de neuroloog. Spannend.

Ik heb nu al de zenuwen voor het inbrengen van het infuus. Ik moet plassen, maar dat is gewoon van de zenuwen, eek!

Veel succes!

Succes Fratz! Ik lig nu aan het infuus. Er was bij mij 3x prikken nodig voordat ie goed zat. Mijn aderen hebben geen zin meer.

nee, dit was nr 6 van 8. Ik moet dus nog 2x!

Hierna volgt de operatie en dan laat ik echt een vap plaatsen. Ik moet nog 13x een infuus hebben voor de immunotherapie en ik geloof niet dat mijn aderen dat gaan trekken. Na de operatie mag in mn linkerarm niet meer geprikt worden en rechts heb ik maar 1 ader. Anders moet er geprikt worden in mn benen. Jak!

quote:

Op maandag 21 november 2011 15:27 schreef Mula het volgende:
nee, dit was nr 6 van 8. Ik moet dus nog 2x!

Hierna volgt de operatie en dan laat ik echt een vap plaatsen. Ik moet nog 13x een infuus hebben voor de immunotherapie en ik geloof niet dat mijn aderen dat gaan trekken. Na de operatie mag in mn linkerarm niet meer geprikt worden en rechts heb ik maar 1 ader. Anders moet er geprikt worden in mn benen. Jak!

Volgens mij krijg ik geen immunotherapie. Scheelt een hoop prikken. Heb ook zo'n slechte aders.
En dan moet ik ook nog regelmatig geprikt worden voor de INR tijdens alle behandelingen die invloed kunnen hebben op de bloedstolling. En dat prikken mag weer niet in de arm waar een infuus zit.

Heb het al gehad over zo'n port-a-cat, maar dat moet met een operatie ingebracht worden en dat betekent in mijn geval een week ziekenhuis. Weer vanwege die bloedverdunners.

Maar goed, eerst maar eens gaan bestralen en dan pas naar de oncoloog.

@ Fratz: Ben je wijzer geworden van het bezoek aan de neuroloog? Hoop toch zo op goed nieuws voor je.

@ Mula: Krijg je borstsparend? Heb ik namelijk wel gehad. Heb nog veel last van zenuwpijntjes en verdikking onder de oksel en zijkant van de romp. Heel vervelend met het dragen van de beha, wat 'verplicht' is. Alvast heel veel sterkte.

quote:

Op maandag 21 november 2011 16:36 schreef Gia het volgende:

@ Mula: Krijg je borstsparend? Heb ik namelijk wel gehad. Heb nog veel last van zenuwpijntjes en verdikking onder de oksel en zijkant van de romp. Heel vervelend met het dragen van de beha, wat 'verplicht' is. Alvast heel veel sterkte.

Kun je geen sportbeha dragen? Dat zit misschien minder vervelend. Of zit dat te strak?

quote:

Op maandag 21 november 2011 16:45 schreef L0t.. het volgende:
Kun je geen sportbeha dragen? Dat zit misschien minder vervelend. Of zit dat te strak?

Heb ik, zit te strak. Paste goed in de winkel, maar nu niet meer. Ik heb er ook al tussenstukjes tussen zitten, doet nog steeds zeer. Komt omdat de huid gewoon heel gevoelig is. Zal met het bestralen nog wel erger worden, maar dan zijn de 6 weken verplicht beha dragen om en gaan ze gewoon weer in een hemdje.

Heb ook wel redelijk vooraan gestaan met het uitdelen van de borsten.

quote:

Op maandag 21 november 2011 16:36 schreef Gia het volgende:

[..]


@ Mula: Krijg je borstsparend? Heb ik namelijk wel gehad. Heb nog veel last van zenuwpijntjes en verdikking onder de oksel en zijkant van de romp. Heel vervelend met het dragen van de beha, wat 'verplicht' is. Alvast heel veel sterkte.

Nee, ik krijg aan beide zijden een amputatie. Ik had een grote tumor aan de ene kant (10+ cm) en een groot stuk voorstadium aan de andere kant. Als ik iets doe, doe ik het ook meteen goed.

quote:

Op maandag 21 november 2011 17:54 schreef Mula het volgende:
Nee, ik krijg aan beide zijden een amputatie. Ik had een grote tumor aan de ene kant (10+ cm) en een groot stuk voorstadium aan de andere kant. Als ik iets doe, doe ik het ook meteen goed.

10 cm!! Dan snap ik wel dat je liefst amputatie wilt.
Bij mij was het 2 cm. Niet zo groot dus. Vandaar ook meteen operatie, daarna bestralen en dan nog chemo.
Heb uiteraard wel besproken of amputatie niet beter was, maar volgens de chirurg had dat voor mij geen meerwaarde wat genezing betreft. Tja, en dan hoor je dat de snijvlakken niet schoon waren. Maar dat krijgen ze dan met bestraling wel weg. Zeggen ze.

Ik moet er maar op vertrouwen, hoewel dat best lastig is. Af en toe heb je toch van die spookbeelden en dan denk ik: Als ik straks maar geen spijt heb dat ik niet heb gestaan op amputatie.

Een nichtje van me is overleden, alweer een jaar of 10 terug. Ik heb toen altijd gezegd dat ik in zo'n geval heel grondig zou zijn: Alles eraf en eruit. En dan sta je ervoor en is het toch weer anders.

Best moeilijk om zeker te weten dat ik de juiste keuzes gemaakt heb.

Gia, het is geen kwestie van willen hoor. Ik heb een hele agressieve soort en beide borsten moeten er gewoon af. Zelfs voor de borst met slechts voorstadium ( wat officieel geen kanker is en met een beetje geluk ook niet bestraald hoeft!) is borstbesparend geen optie. Ik vind het erg, maar aan de andere kant weet ik ook niet of ik ooit nog "op mn gemak" kan zijn met mn borsten. Na mijn eerste chemo begon de borst met de tumor er ineens beter (als in: niet meer vervormd zoals eerst) uit te zien en toen leek het me wel heel moeilijk om aan "normaal uitziende" borsten geopereerd te worden, maar inmiddels raak ik toch wel een beetje paniekerig van elke hobbel en bobbel die ik voel (en ik heb mastopathie dus dat zijn er veel). En daarnaast: ik heb een redelijk formaat borsten. Bij eenzijdige amputatie heb je volgens mij ook kans op problemen door scheef lopen enzo omdat de ene kant dan zwaarder is.

Heb je echt zelf de keuze kunnen maken tussen borstbesparend of amputatie? Ik lees toch ook geregeld dat doktoren zelf de keus maken (als in: borstbesparend is voldoende en dus komt er geen amputatie). Toch best vreemd, aangezien het niet om hun lijf gaat.

Trouwens, over keuzes gesproken: ik denk dat ik voor mn operatie een second opinion in het antonie van leeuwenhoek wil. Ik heb vertrouwen in mn ziekenhuis, maar met de soort die ik heb hoeft opereren niet altijd het beste te zijn. Ik wil de operatie ingaan met het idee dat dat de beste optie is.

quote:

Op dinsdag 22 november 2011 16:16 schreef Mula het volgende:
Gia, het is geen kwestie van willen hoor.

Zo bedoelde ik het ook niet. Druk me niet altijd even duidelijk uit, denk ik.
Jij zei: als je iets doet, doe je het goed. Dat gaf een beetje de indruk dat jij hier achter staat.

Daarom zei ik, dat ik vroeger altijd geroepen heb: Als ik ooit borstkanker krijg, gaan ze er allebei meteen af en de lymfeklieren weg.
Maar de werkelijkheid is anders.

quote:

Ik heb een hele agressieve soort en beide borsten moeten er gewoon af. Zelfs voor de borst met slechts voorstadium ( wat officieel geen kanker is en met een beetje geluk ook niet bestraald hoeft!) is borstbesparend geen optie. Ik vind het erg, maar aan de andere kant weet ik ook niet of ik ooit nog "op mn gemak" kan zijn met mn borsten. Na mijn eerste chemo begon de borst met de tumor er ineens beter (als in: niet meer vervormd zoals eerst) uit te zien en toen leek het me wel heel moeilijk om aan "normaal uitziende" borsten geopereerd te worden, maar inmiddels raak ik toch wel een beetje paniekerig van elke hobbel en bobbel die ik voel (en ik heb mastopathie dus dat zijn er veel). En daarnaast: ik heb een redelijk formaat borsten. Bij eenzijdige amputatie heb je volgens mij ook kans op problemen door scheef lopen enzo omdat de ene kant dan zwaarder is.

Die van mij was ook agressief, vandaar ook de uitzaaiing naar de okselklier. En dat voor een tumortje van slechts 2 cm.
Ik ben nu aan de ene kant blij dat het borstsparend is, want ik ben ook behoorlijk toebedeeld, aan de andere kant vrees ik nog steeds voor het restantje.

Ik denk ook dat het voor amputatie uitmaakt of het in de familie voorkomt of niet. Bij mij helemaal niet, namelijk. Was echt gewoon helemaal een hormonaal geval.

Dat voelen aan bobbeltjes heb ik ook. Vooral in de oksel en bovenarmen. Denk steeds dat er nog uitzaaiingen zijn verder weg van de borst, in het lymfestelsel. Als ik een steekje voel in mijn buik ga ik daar weer op onderzoek uit.
Ik heb ook mastopathie. Is er vroeger ooit uitgekomen toen ik voor een knobbeltje onderzocht werd.
Maandag krijg ik die ct-scan voor het aftekenen van de lijnen voor bestraling. Zal eens vragen wat ze daar precies op kunnen zien en of ze het ook tegen mij zeggen als er iets verontrustends te zien is. Indien ja, dan is dat toch weer een geruststellende gedachte dat ik zo'n scan regelmatig krijg de komende maanden.

quote:

Heb je echt zelf de keuze kunnen maken tussen borstbesparend of amputatie? Ik lees toch ook geregeld dat doktoren zelf de keus maken (als in: borstbesparend is voldoende en dus komt er geen amputatie). Toch best vreemd, aangezien het niet om hun lijf gaat.

Ik weet niet wat de chirurg gedaan zou hebben als ik op amputatie had gestaan. Ik heb ingestemd met wat zij voorstelden. Heb het wel op het woord gegooid, maar het werd echt meteen afgedaan als niet nodig.

quote:

Trouwens, over keuzes gesproken: ik denk dat ik voor mn operatie een second opinion in het antonie van leeuwenhoek wil. Ik heb vertrouwen in mn ziekenhuis, maar met de soort die ik heb hoeft opereren niet altijd het beste te zijn. Ik wil de operatie ingaan met het idee dat dat de beste optie is.

Dit snap ik volkomen. Moet je ook zeker doen als je dat meer zekerheid geeft dat dit het juiste is.
Tja, wij zijn geen biologen en weten niet hoe weefsel reageert op zo'n chemotherapie. Krimpt de tumor en is het omliggende weefsel dan echt schoon, of kunnen daar nog onzichtbare kleine 'foute' celletjes zitten?
In het eerste geval zou ik denken dat borstsparend zou moeten kunnen, in elk geval wel het deel weghalen waar nog het laatste tumorweefsel zichtbaar was.
In het tweede geval zou ik, denk ik, geen moment twijfelen.

Een goede kennis van me heeft een amputatie gehad en tevens drie schildwachtklieren weggehaald.
Die waren in elk geval wel schoon. Maar zij heeft toch wel behoorlijk last van haar arm gehad. Ze heeft ook een tijdje met draintjes gelopen. Die heb ik dus niet gehad.
Vond bij mij de operatie best meevallen, hoewel ik wel last heb van mijn bovenarm.

Het cosmetische resultaat is heel netjes, moet ik zeggen, maar dat was wel het laatste waar ik me druk om maakte. Ik heb dit ook duidelijk gemaakt: Liever wat ruimer snijden dan zuinig.
Helaas waren de snijranden toch niet schoon, omdat het een tumor was met sprieten alle kanten op.

Maar goed, hoeveel verdriet iemand heeft om het verlies van een of beide borsten is heel persoonlijk. Je moet doen wat je hart je ingeeft en vergeet niet, ze kunnen tegenwoordig heel mooie reconstructies uitvoeren. Heb laatst gezien (op tv) dat ze dat bij iemand in één operatie deden. Amputatie en reconstructie mbv van een spier uit de rug.
Zag er later heel netjes uit.

Bij mijn kennis ziet het er niet zo mooi uit. Zij had echter niet zo'n grote borsten en draagt nu een siliconen prothese aan de ene kant. Met kleren aan, zie je er niks van. Maar zij vindt het toch heel erg en begrijpelijk.

/klaagmodus aan

Ik heb het helemaal gehad. Ik voel me nog helemaal niet zo slecht, maar mn maag trekt het op het moment even niet meer. Maagzuur, maagpijn, raar gevoel in mn maag. Heb zelfs 2x overgegeven. Gelukkig niet misselijk verder. Wel een enorme vieze zoete chemische smaak in mn mond die ik nauwelijks wegkrijg. Ik heb gewoon even geen zin meer in dit gedoe. En ik moet nog 2x.

/klaagmodus uit

Klaag maar lekker hoor. Kan het me zo goed voorstellen. Je hebt hier toch ook niet om gevraagd. En je moet nou eenmaal... Lijkt me zo naar. Te weten dat je je nog een keer en daarna nog een keer zo naar gaat voelen...

Fratz, hoe is het bij jou? Hoe ging het infuus prikken? En wist de neuroloog je meer te vertellen?

Heb me een paar dagen goed beroerd gevoeld, heb daarom weinig op internet gezeten.
Maandag weer het apd infuus gehad, moest er om 10:15 zijn en een uur later zat het infuus er in .
Had een kamer voor mij alleen, de zuster was superlief, ze heeft met een warmte pakking gewacht tot mijn aders beter zichtbaar waren maar uiteindelijk durfte ze het toch niet aan. Toch maar naar de anestesie. Daar had de dokter het naaldje er binnen vijf minuten in (deed wel piiiiiijjjjnnn).
De neuroloog kwam langs en heeft allemaal testjes gedaan, vooral gericht om te kijken of er andere delen van mijn lichaam ook niet meer meedoen. Dus een ogentest en prikken onder de voetzolen enzo.
Maar daar is niks mee aan de hand. Ze besloot dan ook om geen mri te laten doen maar een ct scan.
Maar natuurlijk vertelde ze er niet bij dat het diezelfde dag nog ging gebeuren!

Dus opeens stond er een hele vrolijke surinaamse verpleger voor mijn neus die me kwam ophalen. Waarvoor dan! Voor de ct scan! "gaat u mee mevrouw!". Lopen met zo'n stomme infuuspaal sucks dus ik ging in de rolstoel, paal ervoor en die broeder duwen nou daar vloog ik door de gangen, die jongen grapjes makend, mijn moeder er achteraan rennend, het moet een grappig gezicht zijn geweest, iedereen die we tegen kwamen moest lachen!

Uiteindelijk om half drie weer thuis. De volgende dag dacht ik nergens last van te hebben totdat ik naar de wc liep, beroerd, hoofdpijn, koud, warm, een algeheel "blegh wat voel ik me beroerd" gevoel.
Toen zijn mijn ouders toch maar langsgekomen om me te verwennen .

Heb inmiddels ook de afspraak met de chirurg binnen voor de port-a-cath, volgende week. Ze gaan eerst kijken of het onder plaatselijke verdoving kan of onder narcose, vermoedelijk is het bij mij onder narcose.

En verder: tja, wachten op de uitslag enzo hè.

@Mula: even een extra dikke knuffel voor jou, wat is het ook kut zo'n chemo. Ook. Al moet je "nog" maar twee keer, dan neemt niet weg dat het vreselijk vervelend is.
@Gia, ik heb een borstbesparende operatie gehad met een tumor van 6+cm groot + okselkliertoilet, elke persoon is toch weer anders denk ik, amputatie is bij mij eigenlijk nooit aan de orde geweest. Heb wel eerst chemo en daarna bestraling gehad, meestal doen ze daf andersom (ivm vermoeden van uitzaaiingen)

Wall of text

quote:

Op donderdag 24 november 2011 11:41 schreef Fratz het volgende:
@Gia, ik heb een borstbesparende operatie gehad met een tumor van 6+cm groot + okselkliertoilet, elke persoon is toch weer anders denk ik, amputatie is bij mij eigenlijk nooit aan de orde geweest. Heb wel eerst chemo en daarna bestraling gehad, meestal doen ze daf andersom (ivm vermoeden van uitzaaiingen)

Er wordt ook gekeken naar de grootte van de tumor ten opzichte van de borst. Er moet nog wel wat borst overblijven, natuurlijk.
Daarbij schijnt het ook mee te spelen of het een hormoongevoelige tumor is of niet.
Een kennisje van me vertelde dat een vriendin van haar aan één kant een tumor had en bij haar werden beide borsten geamputeerd, omdat meerdere vrouwen in haar familie, waaronder haar moeder, het ook hadden gehad.

En ja, ieder mens is anders. Iedere behandeling ook.

Ik krijg eerst bestraling, inderdaad, omdat de snijranden niet schoon waren en de schildwachtklier ook niet. Okselkliertoilet is sinds een paar weken afgeschaft, schijnbaar. Nieuwe richtlijnen.
Ook vandaar eerst bestraling.

Meh, ik krijg weer een pijn in mijn rug, of, hmm bij mijn schouderbladen. Mijn t-shirt uittrekken zelf is er niet bij oh wat voel ik me patiënt. *gooit er maar weer een pijnstiller in*

Net gebeld door de secretaresse van de oncoloog, de uitslag van de ct scan krijg ik toch echt van de neuroloog. Ik daar heen bellen. Die zijn er natuurlijk niet meer
Maar weer een heel weekend extra wachten op de uitslag, alsof het niks is

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 16:39 schreef automatic_ het volgende:
Jemie.... Krijg je dan de uitslag in een gesprek?

Weet ik dus niet.. Ik ga maandag meteen bellen!

[klaagmodus aan] Pijn is niet fijn! Ben de hele nacht wakker geweest, heb nu opeens pijn in mijn been. Word er helemaal gek van. Pijnstillers helpen ook al niet. Wat is dit <insert scheldwoorden>!! Op mijn lijstje voor sinterklaas: een tijdje pijnvrij zijn [klaagmodus uit]

quote:

Op maandag 28 november 2011 10:34 schreef Fratz het volgende:
[klaagmodus aan] Pijn is niet fijn! Ben de hele nacht wakker geweest, heb nu opeens pijn in mijn been. Word er helemaal gek van. Pijnstillers helpen ook al niet. Wat is dit <insert scheldwoorden>!! Op mijn lijstje voor sinterklaas: een tijdje pijnvrij zijn [klaagmodus uit]

Bluh wat balen allemaal Fratz