Mammapoli deel 3

Klaag maar lekker hoor. Kan het me zo goed voorstellen. Je hebt hier toch ook niet om gevraagd. En je moet nou eenmaal... Lijkt me zo naar. Te weten dat je je nog een keer en daarna nog een keer zo naar gaat voelen...

Fratz, hoe is het bij jou? Hoe ging het infuus prikken? En wist de neuroloog je meer te vertellen?

Heb me een paar dagen goed beroerd gevoeld, heb daarom weinig op internet gezeten.
Maandag weer het apd infuus gehad, moest er om 10:15 zijn en een uur later zat het infuus er in .
Had een kamer voor mij alleen, de zuster was superlief, ze heeft met een warmte pakking gewacht tot mijn aders beter zichtbaar waren maar uiteindelijk durfte ze het toch niet aan. Toch maar naar de anestesie. Daar had de dokter het naaldje er binnen vijf minuten in (deed wel piiiiiijjjjnnn).
De neuroloog kwam langs en heeft allemaal testjes gedaan, vooral gericht om te kijken of er andere delen van mijn lichaam ook niet meer meedoen. Dus een ogentest en prikken onder de voetzolen enzo.
Maar daar is niks mee aan de hand. Ze besloot dan ook om geen mri te laten doen maar een ct scan.
Maar natuurlijk vertelde ze er niet bij dat het diezelfde dag nog ging gebeuren!

Dus opeens stond er een hele vrolijke surinaamse verpleger voor mijn neus die me kwam ophalen. Waarvoor dan! Voor de ct scan! "gaat u mee mevrouw!". Lopen met zo'n stomme infuuspaal sucks dus ik ging in de rolstoel, paal ervoor en die broeder duwen nou daar vloog ik door de gangen, die jongen grapjes makend, mijn moeder er achteraan rennend, het moet een grappig gezicht zijn geweest, iedereen die we tegen kwamen moest lachen!

Uiteindelijk om half drie weer thuis. De volgende dag dacht ik nergens last van te hebben totdat ik naar de wc liep, beroerd, hoofdpijn, koud, warm, een algeheel "blegh wat voel ik me beroerd" gevoel.
Toen zijn mijn ouders toch maar langsgekomen om me te verwennen .

Heb inmiddels ook de afspraak met de chirurg binnen voor de port-a-cath, volgende week. Ze gaan eerst kijken of het onder plaatselijke verdoving kan of onder narcose, vermoedelijk is het bij mij onder narcose.

En verder: tja, wachten op de uitslag enzo hè.

@Mula: even een extra dikke knuffel voor jou, wat is het ook kut zo'n chemo. Ook. Al moet je "nog" maar twee keer, dan neemt niet weg dat het vreselijk vervelend is.
@Gia, ik heb een borstbesparende operatie gehad met een tumor van 6+cm groot + okselkliertoilet, elke persoon is toch weer anders denk ik, amputatie is bij mij eigenlijk nooit aan de orde geweest. Heb wel eerst chemo en daarna bestraling gehad, meestal doen ze daf andersom (ivm vermoeden van uitzaaiingen)

Wall of text

quote:

Op donderdag 24 november 2011 11:41 schreef Fratz het volgende:
@Gia, ik heb een borstbesparende operatie gehad met een tumor van 6+cm groot + okselkliertoilet, elke persoon is toch weer anders denk ik, amputatie is bij mij eigenlijk nooit aan de orde geweest. Heb wel eerst chemo en daarna bestraling gehad, meestal doen ze daf andersom (ivm vermoeden van uitzaaiingen)

Er wordt ook gekeken naar de grootte van de tumor ten opzichte van de borst. Er moet nog wel wat borst overblijven, natuurlijk.
Daarbij schijnt het ook mee te spelen of het een hormoongevoelige tumor is of niet.
Een kennisje van me vertelde dat een vriendin van haar aan één kant een tumor had en bij haar werden beide borsten geamputeerd, omdat meerdere vrouwen in haar familie, waaronder haar moeder, het ook hadden gehad.

En ja, ieder mens is anders. Iedere behandeling ook.

Ik krijg eerst bestraling, inderdaad, omdat de snijranden niet schoon waren en de schildwachtklier ook niet. Okselkliertoilet is sinds een paar weken afgeschaft, schijnbaar. Nieuwe richtlijnen.
Ook vandaar eerst bestraling.

Meh, ik krijg weer een pijn in mijn rug, of, hmm bij mijn schouderbladen. Mijn t-shirt uittrekken zelf is er niet bij oh wat voel ik me patiënt. *gooit er maar weer een pijnstiller in*

Net gebeld door de secretaresse van de oncoloog, de uitslag van de ct scan krijg ik toch echt van de neuroloog. Ik daar heen bellen. Die zijn er natuurlijk niet meer
Maar weer een heel weekend extra wachten op de uitslag, alsof het niks is

quote:

Op vrijdag 25 november 2011 16:39 schreef automatic_ het volgende:
Jemie.... Krijg je dan de uitslag in een gesprek?

Weet ik dus niet.. Ik ga maandag meteen bellen!

[klaagmodus aan] Pijn is niet fijn! Ben de hele nacht wakker geweest, heb nu opeens pijn in mijn been. Word er helemaal gek van. Pijnstillers helpen ook al niet. Wat is dit <insert scheldwoorden>!! Op mijn lijstje voor sinterklaas: een tijdje pijnvrij zijn [klaagmodus uit]

quote:

Op maandag 28 november 2011 10:34 schreef Fratz het volgende:
[klaagmodus aan] Pijn is niet fijn! Ben de hele nacht wakker geweest, heb nu opeens pijn in mijn been. Word er helemaal gek van. Pijnstillers helpen ook al niet. Wat is dit <insert scheldwoorden>!! Op mijn lijstje voor sinterklaas: een tijdje pijnvrij zijn [klaagmodus uit]

Bluh wat balen allemaal Fratz

Toch maar naar oncologie gebeld. Nu moet ik naar het ziekenhuis om een foto te laten maken van mijn knie en zo.

Meh. Er is nix uit de ct. Scan gekomen en nou moet ik alsnog een mri.. De schrik slaat mij om het hart. Gister nog naar het ziekenhuis geweest, zou vandaag gebeld worden, maar geen dokter.. Moet ik er morgen weer achteraan. Heb last van slappe benen, lopen doet pijn en gaat moeilijk.

Bwuh Fratz! Even rust in je lijf is je ook niet gegund he...

Ik ben al een paar dagen enorm emo, echt niet leuk. En de afgelopen weken is me nu al drie keer gevraagd of ik een interview wil geven omdat mijn team het zo goed doet. Waarop ik nog verdrietiger word. Zo hard gewerkt voor succes afgelopen jaar en ik kan alleen maar aan de zijlijn toekijken. Morgen ga ik een collega een fijn pensioen wensen, ik kan niet eens lopen, er moet een rolstoel worden geregeld. En ook al is iedereen om mij heen fantastisch, het is gewoon focking zwaar deze hele situatie

@ Fratz, heel veel sterkte. Laten we hopen dat de MRI niks ernstigs uitwijst. Je bent nu al zolang bezig.

Voor mij gaat het maandag dan eindelijk beginnen.
Gisteren strepen op mijn lijf gekregen voor de bestraling. 23 x.

Vandaag naar het ziekenhuis geweest voor de allergietest. Er zitten nu 32 plakkertjes op mijn rug.
Die gaan er donderdag vanaf en dan hoor ik vrijdag de uitslag. Effe vervelend, maar dan heb ik dat toch alvast gehad en kan ik me helemaal richten op de bestraling en daarna de chemo enz.....

Moet wel zeggen dat ik heel veel heb aan deze topics; heb ze helemaal doorgelezen.
Aan de andere kant ga je jezelf ook wel vergelijken. Bepaalde klachten die Fratz beschrijft, voel ik ook, terwijl voor mij de behandeling nog moet beginnen. Zoals pijn bij lopen, pijn in mijn schouderbladen. Maar ik moet wel zeggen dat ik dus 0,0 conditie heb. Is dus niet zo gek dat ik meteen slap ben na een operatie en 2 x een week ziekenhuis. Wat doe je daar nou de hele dag?

Heb me voorgenomen om wat vaker te gaan wandelen en te gaan steppen. Maar ja, voornemens.....bij mij komt er meestal weinig van.

Gia, dat van die voornemens snap ik helemaal. Je hebt ook gewoon nergens zin in! Ik ben af en toe met mijn hondje gaan lopen. Maar wel 's avonds nadat ik door de buren steeds werd aangesproken en sommige mensen mijn kanker gingen vergelijken met hun griepje . Ik heb nu overigens een infrarood lamp voor wat pijnverlichting. Best lekker! Ik hoop dat ze snel gaan starten Gia, heb je wat meer zekerheid.

Voor alle meisjes hier:

Fratz, ik hoop dat ook een mri gewoon een goede uitslag gaat geven en het toch iets onschuldigs blijkt te zijn. Heel veel sterkte met je pijn. Geestelijk is deze situatie al zo heftig, maar als je dan ook nog door middel van pijn continu erop gewezen wordt, lijkt me helemaal ondoenlijk.

Gia, fijn dat het hele circus voor jou nu gaat beginnen! Het moet toch, dus dan maar meteen he! Ik herken trouwens wat je zegt over klachten van jezelf met anderen vergelijken. Een van de redenen waarom het nieuws van Fratz bij mij behoorlijk hard insloeg, was omdat ik in die periode ook pijn in mn rug had. En in mn ribben, nek en schouders. Nou heb ik dat al jaren en weet ik verstandelijk dat het mijn oude kwaaltje is, maar toch...

Hier gaat het goed en slecht. Op een verkoudheid en een pijnlijke ader (au!) na gaat het lichamelijk goed. Ook deze kuur was na 3 dagen eigenlijk de ergste ellende (moe, maagpijn) weer voorbij. Geestelijk is een ander verhaal. Ik ben er zo klaar mee. Ik ben niet superdepri ofzo, maar ik heb gewoon geen zin meer. Mijn mond smaakt naar bleekwater en daar word ik gek van. Het lukt slecht om alleen te zijn. Ik kan mezelf nauwelijks tot iets motiveren. Zolang ik op sleeptouw wordt genomen, kan ik van alles. Ben ik alleen dan ben ik al blij als het lukt om op een dag te douchen. Ik wil van alles, maar weet tegelijkertijd niet wat ik wil doen. Ik zit mezelf dus een beetje in de weg.

Mula
Ik snap precies wat je bedoelt. Als er niemand hier langskomt heb ik ook geen zin om mezelf uit bed te slepen. Dan kijk ik gerust de halve dag 24 kitchen of animal planet of zoiets en voel ik me shit. Ik vind het altijd fijn als er iemand langs komt, daar krijg ik ook weer energie van, heel herkenbaar! Dat je mond naar bleekwater smaakt kan ik me ook nog wel herinneren, ik proefte bijna niets meer destijds! Hadden we een keer pizza's besteld, ik met extra verse knoflook, nou ik proefte er niks van. Naar het toilet, weer terug in de kamer en ik viel zowat ik katzwijm van de knoflookgeur, maar proeven ho maar!

Heb trouwens donderdag middag de mri, ben net gebeld. Daar ben ik heel blij mee. (te meer omdat de radioloog zei dat ik haar ziekenhuis het nog wel minstens een maand ging duren ivm wachtlijst..).
Nou we wachten weer af

Mooi dat de mri donderdag al is! Goed nieuws.

Ik had niet verwacht dat smaakproblemen zoveel invloed zouden hebben als ze blijken te hebben. Die vieze smaak zorgt inmiddels dat ik bij tijden gewoon niet lekker in mn vel zit. Eerste 4 kuren had ik chemische smaak en was het per hap afwachten wat ik wel proefde en wat niet. Ene keer niks, andere keer alleen zout en dan weer alleen zoet. Heel vermoeiend. Ik heb me rotgegeten aan Apekoppen (die drop-banaan snoepjes: daar proefde ik bijna altijd wel iets van!). Deze keer proef ik alles, maar heeft alles een zoete chemische bijsmaak. Zelfs water smaakt naar goedkope ranja. Het enige wat helpt is de hele dag door eten, want zogauw ik het doorslik is de vieze smaak weer terug.

Het eerste wat ik ga doen zogauw mijn smaak weer normaal is na de chemos, is uit eten. Wokken, zodat ik gewoon heel veel verschillende smaken kan proeven.

Ik wil even zeggen dat jullie verhalen hier insloegen als een bliksem.

Sterkte voor iedereen.

Ik lees en leef nog steeds mee met iedereen hier.

@ Fratz, morgen dus al die MRI? Of volgende week pas?

In elk geval heel veel sterkte. Ik zal voor je duimen.

Wat betreft de allergietest verwacht ik daar niet veel van. Heb nauwelijks jeuk.
Morgen gaan die plakkers eraf. Gelukkig, want al die pleisters trekken wel.
Ben wel benieuwd naar de uitslag. Als het de methyleen blauw is, weet ik niet of dat met huidcontact ook een reactie geeft. Bij de operatie was het ingespoten, namelijk.
Mja, we zien wel.

Allemaal heel veel

Dames, ik vind het zo akelig voor jullie. Heb je niks aan natuurlijk, maar ook ik lees en leef steeds mee.

*zwaait even naar alle meelezers*

Gia, het hoeft ook niet per se te jeuken toch bij een allergietest? Volgens mij is gewoon roodheid zonder jeuk ook mogelijk. Wel fijn om gewoon te weten waar je allergisch voor bent. Ik schijn allergisch te zijn voor latex en daar werd nogal moeilijk over gedaan toen er voor het begin van de kuren een operatie gepland stond. Het werd zo`n gedoe dat de hele operatie uiteindelijk geschrapt is. Toen ik een paar kuren later wel geopereerd werd, werd er eigenlijk een beetje nonchalant over gedaan. Heel fijn idee nadat je eerst horrorverhalen krijgt over anafalyctische shocks enzo.

Fratz, ik heb een vraag! Had jij tijdens je chemos eten wat je niet meer lekker vond en waar je eigenlijk gewoon misselijk van werd? Ik wel namelijk (alleen er aan denken zorgt er voor dat ik een misselijk gevoel krijg, terwijl ik voor de rest nog geen minuut misselijk ben geweest!) en ik vraag me af of dat nog weggaat trekken. Ik kan me op dit moment eigenlijk niet voorstellen dat ik het ooit weer eet nl!

De pijn in mn ader begint eindelijk wat minder te worden. De laatste keer kreeg ik chemo in een harde ader. Geen goed plan. ik kan al een paar dagen mijn arm niet meer strekken, want dan voelt het alsof mijn ader een aantal cm te kort is en trekt het gewoon en doet het echt veel pijn. Inmiddels doet mijn bovenarm ook vrolijk mee en lijkt het net alsof de binnenkant van mijn bovenarm gekneusd is.

Jeutje, wat een hoop verhalen weer! Zeer confronterend en woorden van troost heb ik eigenlijk zo een twee drie niet paraat, alleen maar een en een voor iedereen!
Heb zelf momenteel een onrustige linkerborst waar ik pas na de feestdagen mee naar mn arts ga om de rust in het gezin voorlopig even te garanderen. Het is echt niet mijn bedoeling om het topic te kapen, maar wilde het even kwijt.

Even iets luchtigs: ik draag een armsteunkous en daar hoort ook een los handsteunkousje bij, omdat ik die al een hele tijd heb liet ik nieuwe opmeten (in juni) en bestellen, en het handje is sindsdien al zes keer teruggestuurd omdat ze maar niet snappen dat een iets langer polsstuk (die ik wilde ivm stuk vlees dat altijd tussen armpiekous en handjekous klem zit) iets anders is dan een langere duim of een langer handstuk Snappie? Als het zo opgeschreven staat slaat het eigenlijk nergens op Maar ik wacht vol spanning op de volgende zending

Fratz, ik moet héééél veel aan je denken en zelfs de mensen in mijn omgeving weten dat ik van de leg af ben door jouw verhaal ook al vinden ze het gek omdat het maar via internet is, nou, boeit me niet Hou vol meid,en

Lieverds

@Mula: ik kon elke dag wel een koe op.. En dan had ik opeens zin in dingen die mijn vriend dan micht ophalen. En als ze voor mijn neus stonden vond ik het helemaal niet lekker. Er hebben hier dus nogal wat drankjes en sapjes in de koelkast gestaan met maar een glaasje er uit . Veel dingen kon ik ook niet meer proeven. Is wel teruggekomen hoor! Nu heb ik juist helemaal geen honger. Maar als ik niet eet voel ik me wel zo k*t, dus ik dwing mezelf om normaal te eten. (en anders doet mijn omgeving dat wel!).

@Gia, ja ik moet vandaag! Eerst om 10:35 naar de chirurg om te kijken of de port-a-cath onder plaatselijke verdoving of onder narcose moet en dan om 16:00 de mri. Na de chirurg ga ik even naar radiologie, heb gehoord dat je geen make up op mag naar een hoofd mri bijvoorbeeld. En dat er contrastvloeistof gespoten kan worden. Daar hebben ze me niks over verteld en ik wil het weten! Als ik een infuus moet kom ik gewoon een uurtje eerder Ben benieuwd wat ze over je plakkers gaan zeggen. Hopelijk valt het mee.

@Milia, ik snap meteen wat jij bedoelt met dat kousje! Doh, dom dat zij het niet snappen! En ik weet ook precies wat je bedoelt met het van de leg zijn. Mijn familie weet dat ik hier post en ik heb het wel eens over jullie, weet nog goed dat Mula hier begon te posten, ik zei tegen mijn moeder dat ik het zo shit en oneerlijk vond dat er wéér een jonge vrouw hier kwam posten! Ik ken jullie dan wel niet persoonlijk maar toch maken jullie deel uit van mijn leven. Het is fijn om hier dingen van me af te kunenn schrijven, of om iemand iets te kunnen uit leggen, of om iemand een hart onder de riem te kunnen steken of om te weten dat er hier heel veel mensen meelezen en meeleven

Gisteren ben ik op mijn werk geweest Een lieve collega ging met de vut en daar wilde ik graag bij zijn! Dus een collega heeft mij opgehaald. Mijn team wist van niets, ben eerst bij hun langsgeweest. Ze waren helemaal verrast en ontroerd en kwamen er meteen allemaal bij, sommigen een traantje wegpinkend (een van de jonge jongens zelfs, altijd zo stoer en daar stond hij nu). Allemaal vragen beantwoord en daarna naar het feestje gegaan. Mijn collega die met de vut ging had direct de tranen in de ogen toen hij mij zag (en ik ook!) hij was echt heel blij dat ik gekomen was. We hebben nog lang gepraat hij het met me gaat en afgesproken dat we lekker blijven mailen. De rest van mijn collega's zijn lekker bij me gaan zitten (was eigelijk een staande receptie) en we hebben lekker gepraat en afspraken gemaakt. Mijn manager heeft me nu officieel gevraagd of ik goed vind dat mijn team wordt overgenomen door mijn collega. Ik heb het er al uitgebreid met mijn collega over gehad, hij is de juiste keuze. Vond het heel fijn dat ik echt eerst mijn fiat moest geven. Terug op mijn kantoor om mijn jas op te halen kwam een van de dames me nog weer even begroeten. Ik moest echt snel weer terugkomen zei ze met een snik in haar stem, 'je wordt vreselijk gemist'.
Ik kon me goed houden, thuis heb ik wel een potje gejankt. Van blijdschap, het was fantastisch om iedereen weer te zien, maar ook van verdriet. Ik mis mijn werk, mijn collega's, het bezig zijn.

Weer een lap tekst om te lezen over sommige dingen kan ik dan wel bijna een boek schrijven!

@Meelurkers: jullie zijn een soort stille kracht hoor!

quote:

Op donderdag 1 december 2011 08:26 schreef Fratz het volgende:
@Meelurkers: jullie zijn een soort stille kracht hoor!

Zo, plakkers eraf, was hier en daar een beetje geïrriteerd, volgens de verpleegkundige, maar goed, morgen hoor ik wel wat de dermatoloog ervan vindt.

Is nu al een opluchting dat het eraf is.

Goh, en dan moet ik nog gaan bestralen.

Volgens mij word je met zoiets ook danig overgevoelig......

Maar goed, dit viel allemaal reuze mee. Maandag bestralen.
Hoor ik zoveel verschillende verhalen over. Mensen die veel klachten hebben, mensen die er niks van merken. Hopelijk behoor ik tot de laatste groep, maar dat is afwachten.

quote:

Op donderdag 1 december 2011 09:02 schreef computergirl het volgende:

[..]

Hier nog een stille lezer.
Wens jullie allemaal heel veel beterschap