De kunst van het loslaten van je ex #172

Helaas kom ik me hier ook aanmelden, zit er echt even compleet doorheen... vriend heeft het gisteren uitgemaakt na 2.5 jaar een relatie te hebben gehad...

Ik vroeg me af of het mogelijk is om vrienden te blijven na een relatie? Wij kunnen namelijk niet door één deur als vriendje en vriendinnetje, maar als vrienden doen de irritaties die we hadden er niet toe.

Dat kan, maar gun jezelf wel de tijd om eroverheen te komen en dat lukt vaak alleen wanneer je zo min mogelijk contact hebt met elkaar. Later kun je kijken of vriendjes blijven erin zit. En misschien wil je dat dan niet eens meer.

quote:

Op zaterdag 3 september 2011 00:58 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Ik denk dat die eigenlijk nog in de verwerkingsfase zit en eigenlijk nog gevoelens voor hem heeft. En waarschijnlijk moeite heeft met alleen zijn en dus zo een relatie probeert te forceren

Wat is dit nu weer van een gespeculeer op die vraag van Jiggy?

Kom op Jiggy; laat je niet gek maken door dit soort gefantaseer....euhm....gespeculeer als antwoord. Er is er maar eentje die het weet en dat is die scharrel. Anyway....is scharrel ook wel heul errug het verkeerde woord als zij als zo serieus overkomt en bijv haar familie al van jouw bestaan weet. Dan ziet zij jou iig niet als 'scharrel'....

Succes!

Zo ben je er een dag niet en ben je drie topics verder en zo gebeurt er maanden niets.

Ben even een moordspel aan 't downloaden, kan ik me even uitleven...... heerlijk . Noem me gek, maar ik vind het even fijn. Even alle frustratie er uit schieten.

Gaat de laatste tijd ( mag ook wel ) echt een stuk beter... In dit topic al een flink tijdje niet meer over haar gepost, mag ook wel na ruim een jaar..

Toch heb ik af en toe nog wel eens rare acties waarin het lijkt alsof iemand anders het in mij overneemt ofzo

Sinds het uit is gegaan ben ik nooit meer in haar straat geweest. Ze woont in een wijk waar ook veel vrienden van mij wonen, maar in haar straat woont verder niemand waar ik nog iets te zoeken heb. Heb wel vaker de behoefte gevoeld nog eens langs haar huis te rijden, vooral de eerste maanden. De laatste tijd echter nooit meer. Ook nooit gedaan omdat ik een beetje bang was dat iemand van haar familie me zag oid, zou een beetje triest overkomen...

Maar moest net even een vriend afzetten in die wijk en het kwam ineens in mijn hoofd op en ik kon het niet laten en ben ff langzaam langs haar huis gereden. Het was midden in de nacht en regende als een gek dus niemand op straat dacht ik...
Best wel een vreemd gevoel was dat toch nog, om na meer dan een jaar weer eens langs dat huis te rijden waar ik zolang ontbeten heb, geslapen heb en met open armen ontvangen werd, ga zo maar door, maar nu al in geen jaar meer binnen ben geweest en waar waarschijnlijk nu een andere jongen naast haar ligt te slapen... Geen pijn meer, wel raar...

Verder weinig meer met haar bezig hoor, maar toch zit ergens diep nog wel eens een drang om dit soort acties uit te halen kennelijk:P

Tja ik ben al meer dan een jaar verder, en het dagelijkse denken / urenlang malen over waarom het toch zo is gegaan en wat als.... dat is gelukkig wel weg, al heeft dat ook echt maaaanden geduurd...

Alleen dat af en toe zo' n een keer in de maand ofzo dat ik een dag niets te doen heb en vanuit het niets allemaal oude herinneringen zit op te halen en ineens zin heb om in de auto te stappen en langs haar huis te tijden ofzo of langs plekken waar ik alleen met haar kwam... Best triest natuurlijk maarja

quote:

Op maandag 5 september 2011 02:50 schreef Mint_Clansell het volgende:
Dat kan, maar gun jezelf wel de tijd om eroverheen te komen en dat lukt vaak alleen wanneer je zo min mogelijk contact hebt met elkaar. Later kun je kijken of vriendjes blijven erin zit. En misschien wil je dat dan niet eens meer.

Eens!

Gaat bij mij trouwens best aardig. Momenten dat ik er verdrietig over ben worden steeds minder, en net dacht ik zelfs: zal ik maar gewoon vergeten dat ik hem een lul vind en verder normaal doen over hem (en tegen hem, mocht ik hem tegenkomen). Niet dat ik hem ineens aardig vind, maar ik hoef me niet perse als kwaaie bitch te gedragen.
Ben trots op mij

Ben ook eigenlijk wel weer happy met mijn leventje

(nog niet klaar voor nieuwe relatie ofzo, het bitchen zit nog te dicht onder de oppervlakte ofzo)

Hallo weer!
Ik heb net vernomen dat het uit is tussen men ex en haar rebound Nu zit ze de heledag op facebook te doen alsof ze een interessant leven heeft.
Nou goed, dat terzijde vroeg ik me iets af. Wellicht hebben meer mensen hier hetzelfde omdat we allemaal "in hetzelfde schuitje" zitten. Daar komt het dan; ik voel me eenzaam. Het is niet dat ik geen vrienden heb. Ik heb elke dag wel wat te doen. Fitness veel de laatste tijd, probeer dat te combineren met gezond eten, neemt dus wel wat tijd in . Verder doe ik wel veel met vrienden en zit ik tegenwoordig ook weer op school. Maar alsnog... Als ik 's avonds thuis kom en wil gaan slapen sluipt het er weer in. Toch weer alleen...
Als ik 's middags een paar uurtjes niks heb, zit ik achter men computer wat comedy te kijken of muziek te luisteren om men aandacht af te leiden, maar alsnog. Angst voor alleen zijn. Het liefste heb ik de heledag mensen om me heen enzovoort. Ben zelfs een aantal keer bij vrienden of vriendinnen blijven slapen en dan gaat alles prima met me.
Nouja, dat moest ik even kwijt.

quote:

Op donderdag 8 september 2011 12:13 schreef Bartinhoo het volgende:
Tja ik ben al meer dan een jaar verder, en het dagelijkse denken / urenlang malen over waarom het toch zo is gegaan en wat als.... dat is gelukkig wel weg, al heeft dat ook echt maaaanden geduurd...

Alleen dat af en toe zo' n een keer in de maand ofzo dat ik een dag niets te doen heb en vanuit het niets allemaal oude herinneringen zit op te halen en ineens zin heb om in de auto te stappen en langs haar huis te tijden ofzo of langs plekken waar ik alleen met haar kwam... Best triest natuurlijk maarja

Plaatsen met herinneringen zijn nooit fijn... Probeer er toch niet naar toe te gaan, want, logisch, je wordt er steeds opnieuw mee geconfronteerd. Ik fiets vanaf mijn huis naar de stad langs de plek waar ik voor het eerst zoende met men ex. Ik heb een poos gewoon om gefietst

quote:

Op maandag 5 september 2011 02:13 schreef Forever152 het volgende:
Helaas kom ik me hier ook aanmelden, zit er echt even compleet doorheen... vriend heeft het gisteren uitgemaakt na 2.5 jaar een relatie te hebben gehad...

Ik vroeg me af of het mogelijk is om vrienden te blijven na een relatie? Wij kunnen namelijk niet door één deur als vriendje en vriendinnetje, maar als vrienden doen de irritaties die we hadden er niet toe.

In het begin kan het iniedergeval niet. Wellicht over een halfjaar/jaar als jullie over elkaar heen zijn, maar ook dan blijft het moeilijk hem met een ander te zien neem ik aan

quote:

Op donderdag 8 september 2011 15:13 schreef hopelesslost het volgende:

[..]

Plaatsen met herinneringen zijn nooit fijn... Probeer er toch niet naar toe te gaan, want, logisch, je wordt er steeds opnieuw mee geconfronteerd. Ik fiets vanaf mijn huis naar de stad langs de plek waar ik voor het eerst zoende met men ex. Ik heb een poos gewoon om gefietst

klopt inderdaad...

Gelukkig is het inmiddels ook al zo lang geleden dat ik bij veel plekken niet eens meer aan haar moet denken.... Naar aanleiding van jouw post herrinnerde ik me inderdaad ook opeens weer waar mijn ex en ik voor het eerst zoende, maar bedacht me dat ik er de laatste tijd al best vaak langs ben gekomen zonder dat het in mn hoofd opkwam.. Gelukkig... aan het begin had ik dat nog wel...

Heb ook niet meer de pijn na ruim een jaar, of de drang dat ik haar graag snel weer wil zien ofzo... Maar wat wel blijft, is dat ik het wel heel vreemd vind hoe het eigenlijk tussen ons is gelopen...

Zij maakte het uit, maar dat was ook wel logisch eigenlijk.. Het liep gewoon eigenlijk vanaf het begin al niet lekker en de romantiek was ver te zoeken we gingen meer met elkaar om als broer en zus, het was absoluut geen gezonde relatie. Desalniettemin zijn we als hele goede vrienden uit elkaar gegaan, en heeft ze me na 2 maanden zelfs nog een aantal van haar meest persoonlijke geheimen verteld...
Maar van het ene op het andere moment was het klaar, na 8 maanden kreeg ze een nieuwe vriend, en als we elkaar zien zegt ze me altijd super lief gedag maar altijd lopen we wel snel door, en contact is er echt nooit meer, zelfs niet via FB, whatsapp oid...
Vraag me wel eens af of niemand van ons de eerste wil zijn die contact opneemt, of dat ze gewoon echt helemaal niets meer te maken wil hebben met me...

Zeker waar inderdaad. Ik heb ook mijn vrienden een beetje laten zitten moet ik toegeven. Ik zag ze nauwelijks 1x per week... Gelukkig nu het uit is spreek ik ze weer regelmatig via sms en natuurlijk elk weekend.
Het heeft me wel geleerd dat je een bepaalde balans moet zoeken.
Het is natuurlijk waar dat echte vrienden voor altijd zijn en de relatie nog wel is stuk kan lopen. Zo zal ik in de toekomst als ik een relatie krijg, ook zeker veel met men vrienden doen. Wellicht komt ze een enkele keer mee, maar zelf heb ik er altijd een hekel aan als mensen hun vriendin meenemen. Ook kan je niet lekker jezelf zijn onder je vrienden, want je moet op haar "passen", tenminste, zo voel ik het.

Achteraf toch maar goed dat het uit is gegaan, want ik heb nu tenminste weer vrienden en maak meer plezier dan toen ik in de relatie zat. Alleen ja.... je mist wel de closure en het gevoel dat iemand van je houdt en je mist als je niet samen ermee bent.
Achja, er schijnen meer leuke vrouwen te zijn, dus we gaan het zien! Momenteel enjoying single life!

quote:

Op vrijdag 9 september 2011 19:26 schreef hopelesslost het volgende:
Zeker waar inderdaad. Ik heb ook mijn vrienden een beetje laten zitten moet ik toegeven. Ik zag ze nauwelijks 1x per week... Gelukkig nu het uit is spreek ik ze weer regelmatig via sms en natuurlijk elk weekend.
Het heeft me wel geleerd dat je een bepaalde balans moet zoeken.
Het is natuurlijk waar dat echte vrienden voor altijd zijn en de relatie nog wel is stuk kan lopen. Zo zal ik in de toekomst als ik een relatie krijg, ook zeker veel met men vrienden doen. Wellicht komt ze een enkele keer mee, maar zelf heb ik er altijd een hekel aan als mensen hun vriendin meenemen. Ook kan je niet lekker jezelf zijn onder je vrienden, want je moet op haar "passen", tenminste, zo voel ik het.

Achteraf toch maar goed dat het uit is gegaan, want ik heb nu tenminste weer vrienden en maak meer plezier dan toen ik in de relatie zat. Alleen ja.... je mist wel de closure en het gevoel dat iemand van je houdt en je mist als je niet samen ermee bent.
Achja, er schijnen meer leuke vrouwen te zijn, dus we gaan het zien! Momenteel enjoying single life!

En het schijnt dat als je ze niet gaat zoeken, je ze juist tegen gaat komen!

Hier gaat 't ook z'n gangetje. Op 't gebied van de liefde nog steeds niemand 'gevonden', maar ik ben ook niet op zoek. Ik sta er wel voor open.
Het enige minpuntje is dat ik de laatste dagen weer ineens ontzettend veel aan m'n ex moet denken, en er zelfs een paar nachten over gedroomd heb. Niet dat ik me er dan de rest van de dag slecht door voel, maar ik vind het wel raar. Ach ja, dat zal ongetwijfeld nog bij het verwerken horen, maar ik dacht (en denk) dat ik er wel klaar mee ben, na 10 maanden.

@ trekeennummertje: Dat is zeker waar en ik moet eerlijk toegeven dat ik daar zelf ook een handje van had...
Mijn ex was destijds zo erg ''vertrouwd terrein'' voor me geworden, dat ik het liefst nergens meer heen ging zonder haar, want met haar om me heen voelde ik me op mn gemak, en zonder haar voelde ik me een beetje ''in het diepe gegooid''...

Herinner me nog dat ik met een vriend die ik al mn hele leven ken had afgesproken om naar zijn studentenhuis in amsterdam te gaan, om ajax feijenoord te gaan kijken met nog een paar gasten. Ik weet nog dat ik er echt enorm tegenop zag niet normaal! Het was een regenachtige zondag en wat had ik er veel voor over gehad om lekker (voor de zoveelste keer) de hele zondag met haar op mn kamer weg te rotten, in mijn eigen veilige omgeving...

Maar dat is natuurlijk niet helemaal wat ik bedoel.. Kijk ik weet ook wel dat de ''vriendschap'' tussen mij en mijn ex niet echt vriendschap meer is.. Ik bedoel ik heb haar al in geen maanden gesproken, maar het gaat me meer om te verstandhouding tussen ons...

Ik was niet de ware voor haar, en zij was niet de ware voor mij maar lets face it, er waren ooit tijden dat ze in huilen kon uitbarsten omdat ze het zo erg vond dat het niet goed tussen ons ging en dat deed mij ook wel pijn. Ik heb ontelbare nachten naast haar gelegen, weet alles van haar, heb seks met haar gehad, en zelfs in haar totaal onaantrekkelijke pyama voelde ze zich op haar gemak bij mij, en nu zijn we vreemden voor elkaar...

Oke, zij heeft mij gedumpt omdat ze een relatie niet meer met me kon hebben door alle moeilijkheden en dat is zeker weten het beste geweest, maar bij het ''afscheid'' gaf ze wel aan een hele mooie tijd met me gehad te hebben en zij was aanvankelijk ook degene die aan het begin juist het initiatief nam voor de relatie want ze wou het heel graag....

Daarom vraag ik me toch wel eens af, we hebben nu al maanden lang geen contact, laatste sms contact was in maart.. Toch mogen we elkaar nog graag denk ik en hebben we iets ''bijzonders'' gedeeld. Ik voel nog wel eens de behoefte om haar eens aan te spreken op whatsapp ofzo ik vraag me wel eens af of zij dat nog wel eens heeft, al is het maar eens in de zoveel weken...Of het uberhaupt nog wel eens in haar hoofd opkomt zegmaar...

Ik bedoel, ik ''scharrel'' nu ook al 4 maanden met een meisje, en eigenlijk is het mijn vriendin want we slapen samen, gaan samen uit eten, hebben de hele dag contact en ik vind haar erg leuk, maar toch is het niet zo dat ik door haar meteen nooit meer aan mijn ex denk oid...

Hier is het bijna een maand uit, ik heb het zelf uitgemaakt maar ze spookt nog steeds vaak door mijn gedachten. Ik wil niet meer zoveel aan haar denken. Iemand tips?

fitness en veel met vrienden dingen doen dat doe ik ook wel maar als ik dan weer thuis ben dan dwalen mijn gedachtes toch vaak weer af naar haar, en dan krijg ik ook de neiging om contact met haar te zoeken.(niet dat ik dat ga doen maar het gevoel is toch irritant)

heb je gelijk in maar het is vooral de laatste 2 weken dat ik er toch nog wel mee zit, sinds ik erachter ben gekomen dat ze na een week alweer een ander had. maar ik denk dat het idd gewoon moet slijten.

Hoe ging jij daar op dat moment mee om dan? Ik heb haar gezegd dat ik het wel erg snel vind maar het haar niet kwalijk neem omdat ze zich niet meer aan mij hoeft te verantwoorden. Ze hoeft natuurlijk niet te weten dat ik het wel kut vind af en toe

Ik ga vandaag naar een opendag van haar werk, is kijken hoe dat gaat.

quote:

Op vrijdag 9 september 2011 15:56 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

klopt inderdaad...

Gelukkig is het inmiddels ook al zo lang geleden dat ik bij veel plekken niet eens meer aan haar moet denken.... Naar aanleiding van jouw post herrinnerde ik me inderdaad ook opeens weer waar mijn ex en ik voor het eerst zoende, maar bedacht me dat ik er de laatste tijd al best vaak langs ben gekomen zonder dat het in mn hoofd opkwam.. Gelukkig... aan het begin had ik dat nog wel...

Heb ook niet meer de pijn na ruim een jaar, of de drang dat ik haar graag snel weer wil zien ofzo... Maar wat wel blijft, is dat ik het wel heel vreemd vind hoe het eigenlijk tussen ons is gelopen...

Zij maakte het uit, maar dat was ook wel logisch eigenlijk.. Het liep gewoon eigenlijk vanaf het begin al niet lekker en de romantiek was ver te zoeken we gingen meer met elkaar om als broer en zus, het was absoluut geen gezonde relatie. Desalniettemin zijn we als hele goede vrienden uit elkaar gegaan, en heeft ze me na 2 maanden zelfs nog een aantal van haar meest persoonlijke geheimen verteld...
Maar van het ene op het andere moment was het klaar, na 8 maanden kreeg ze een nieuwe vriend, en als we elkaar zien zegt ze me altijd super lief gedag maar altijd lopen we wel snel door, en contact is er echt nooit meer, zelfs niet via FB, whatsapp oid...
Vraag me wel eens af of niemand van ons de eerste wil zijn die contact opneemt, of dat ze gewoon echt helemaal niets meer te maken wil hebben met me...

Dan denk ik dat ze van haar nieuwe vriend niet met je om mag gaan. Veel mannen zijn veel te jaloers om een vrouw toe te laten om met mannen om te gaan, laat staan met exen.
(pff mijn vriend voor mijn laatste ex, drama was dat, daar mocht ik dus niks van wbt andere mannen. dan ben ik gauw weg dus)

Of ze hebben elkaar gewoon niks meer te melden.

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 10:34 schreef Mint_Clansell het volgende:
Of ze hebben elkaar gewoon niks meer te melden.

als het contact heel de tijd goed was en het is van de ene op de andere dag over op het moment dat zij een vriend heeft, lijkt het me aannemelijk dat hij (die nieuwe vriend dus) er wat mee te maken heeft.
Zeker kan jij gelijk hebben, maar dat andere klinkt mij logischer.

Nouja opzich hebben we elkaar natuurlijk ook niet zo veel te melden, ik bedoel we hebben elkaar al in geen maanden gezien of gesproken ( al wonen we beiden in dezelfde woonplaats )...

Maar je kunt natuurlijk, als je een tijd wat samen hebt gehad, toch vroeg of laat eens iets van je laten horen al is het alleen maar ''Heey hoe gaat het met je'', en volgens mij gebeurt dat in 99 % van de ex- relaties ook wel ( tenzij je met ruzie/geweld/verkrachting oid te maken hebt gehad).... Hoeft echt niet afspreken of een brief mail of heel verhaal te zijn oid

Ze weet dat ik het er heel moeilijk mee heb gehad dat het uitging, en dat ik de eerste weken nog hoop heb gehad dat het weer wat zou worden...Daarom gaf ze aan toen afstand te willen...
Maar inmiddels zijn we meer dan een jaar verder, ik heb een compleet ander leven gekregen in die tijd, ben in een stad ver van huis op kamers gegaan, kom vrijwel nooit meer in mijn oude woonplaats, zit hier bij een studentenvereniging ga veel uit met vrienden noem maar op...

Ik wil haar absoluut niet meer terug (meen ik echt) , maar heb nog wel speciale gevoelens voor haar, en daarom doet het me best een beetje pijn dat ze nooit meer wat van zich heeft laten horen. Dan kun je natuurlijk zeggen, jij kunt ook haar eens wat sturen maargoed zij is degene die mij aan de kant heeft gezet natuurlijk...

ah zit het zo? ik dacht dat jullie, nadat het uit was, nog even vrienden waren gebleven, totdat zij iemand anders kreeg.
maar zoals jij het zegt dan zal mint wel gelijk hebben denk ik.

ik denk wel dat als jij wilt weten hoe het met haar is, dat je gewoon zelf het initiatief moet nemen. Ik vind niet dat zij dat moet doen, omdat zij het heeft uitgemaakt.

(ik moet zelf trouwens zeggen dat het me niet interesseert hoe het met mn ex gaat. Wel hoe het met zijn kat gaat, maar met hemzelf, nah neuh. t is niet dat ik hem het ongeluk toewens ofzo, maar ook weer niet dat ik hoop dat het goed met hem is, of dat ik het beste met hem voorheb.
(de enige reden om contact met hem op te nemen zou zijn om te vragen of hij zijn (onze) krabpaal nog niet heeft weggegooid omdat ik die misschien toch wel kan gebruiken. Maar geloof dat dat mijn eer te na is om dat te gaan vragen, koop zelf wel wat )) (pff hoop haakjes)

We zijn ook nog wel een aantal maanden vrienden gebleven, dat ze nog wel eens vroeg of ik ff langs kwam om wat te drinken of andersom, nog een maand of 3 na onze relatie, maar niet tot zij een nieuwe vriend kreeg...

Ik bleef maar proberen om het weer goed te krijgen, daardoor heeft zij denk ik destijds het contact afgekapt... Maar nu bijna anderhalf jaar verder nooit meer iets van haar vernomen...

Denk dat ik er nu zoveel over nadenk omdat ik nu voor het eerst weer in een fase zit met een ander meisje... Ik herken heel veel dingen in haar gedrag aan het gedrag van mijn ex in de fase voor onze relatie... Ze wil heel graag, super aardig, altijd binnen een minuut antwoorden op smsjes, heel voorkomend en lief, het mij heel erg naar de zin proberen te maken... Af en toe krijg ik bijna het idee dat als ik tegen haar zeg af dat ze nog gaat liggen ook zeg maar, net zoals bij mijn ex ( niet dat ik ook zo doe natuurlijk )

Maar dan komt toch steeds die gedachte naar mijn ex in mijn hoofd, die dus ook zo was maar mij uiteinderlijk wel keihard heeft gedumpt zonder ooit meer iets van zich te laten horen het afgelopen jaar... Dat kan dit meisje dus ook doen denk ik dan telkens, het is zo alles of niets allemaal en heb ik dan wel weer zin om daar aan te beginnen het is me het gedoe eigenlijk niet eens waard...

misschien verstandig om eens aan het nieuwe meisje te vragen waarom ze zich zo onderdanig opstelt dan?
Anders heb je inderdaad het risico dat ze dat jou op een gegeven moment gaat kwalijk nemen, terwijl ze er eigenlijk zelf mee is begonnen, en dan wegloopt.

Een beetje een gelijkwaardige relatie lijkt me beter voor jullie allebei

Speciaal voor Murmeli... al moet jij wel "zij" door "hij" vervangen, en omgekeerd

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 14:31 schreef Murmeli het volgende:
misschien verstandig om eens aan het nieuwe meisje te vragen waarom ze zich zo onderdanig opstelt dan?
Anders heb je inderdaad het risico dat ze dat jou op een gegeven moment gaat kwalijk nemen, terwijl ze er eigenlijk zelf mee is begonnen, en dan wegloopt.

Een beetje een gelijkwaardige relatie lijkt me beter voor jullie allebei

Thanks, ga ik inderdaad misschien binnenkort maar eens vragen...

Bij mijn ex was het aan het begin, en voor we een relatie kregen, en eigenlijk tijdens de hele relatie ook zo..
Wat zullen we gaan doen? Zeg jij het maar hoor, als jij het maar leuk vindt dan vind ik het ook leuk.. Welke film zullen we gaan kijken? Zeg jij het maar etc etc etc...

Soms stelde ik wel eens iets voor en dan dacht ik aan haar reactie te merken dat ze er niet zo veel zin in had, bijvoorbeeld als we iets van mijn familie hadden oid... Ik vond het niet noodzakelijk om mee te gaan naar verjaardagen van haar tantes enzo, dus ik verlangde dit ook niet van haar. Maar nee hoor, dat vond ze geen probleem, juist leuk, maar uit haar houding bleek dit niet echt maargoed ze zei het zelfs na herhaaldelijk vragen dus het zal wel dan...

Totdat ik op het einde ineens het verwijt naar mn hoofd kreeg dat ik haar al die maanden als een hondje achter me aan heb laten lopen etc etc...

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 14:39 schreef Octagon het volgende:
Speciaal voor Murmeli... al moet jij wel "zij" door "hij" vervangen, en omgekeerd

Fixkes - Ongelukkig

heb je de tekst hiervan? ik kan het niet verstaan? t is een of ander raar accent?????

Ik gok dat 't een Vlaming is, zunne.

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 16:06 schreef Murmeli het volgende:
heb je de tekst hiervan? ik kan het niet verstaan? t is een of ander raar accent?????

Het is Stabroeks, idd een dialect uit Vlaanderen.

De lyrics vind je hier http://www.sweetslyrics.c(...)20Ongelukkig%20.html. Laat maar weten of hij begrijpbaar is, want de tekst is ook uitgeschreven in het dialect - anders vertaal ik hem wel ff.

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 16:55 schreef Mint_Clansell het volgende:
Ik gok dat 't een Vlaming is, zunne.

Er is toch niks met Belgen/Vlamingen mag ik hopen

Vlaams is een zeer schone taal.

quote:

Op maandag 5 september 2011 23:39 schreef Forever152 het volgende:
Ben even een moordspel aan 't downloaden, kan ik me even uitleven...... heerlijk . Noem me gek, maar ik vind het even fijn. Even alle frustratie er uit schieten.

Dat kan echt wonderen doen, helemaal als je gewoon indenkt dat iedere vijand die je afmaakt je ex is .

quote:

Op zaterdag 10 september 2011 21:35 schreef Octagon het volgende:

[..]

Het is Stabroeks, idd een dialect uit Vlaanderen.

De lyrics vind je hier http://www.sweetslyrics.c(...)20Ongelukkig%20.html. Laat maar weten of hij begrijpbaar is, want de tekst is ook uitgeschreven in het dialect - anders vertaal ik hem wel ff.

[..]

Er is toch niks met Belgen/Vlamingen mag ik hopen

Hihi, dit kon ik wel volgen
Maar ik vrees dat ik zulke dingen niet over hem denk. Heb me nog geen enkele keer afgevraagd hoe t met hem is of dat ik eens zal bellen.

Vorig jaar juni postte ik hier ook, toen was het uit met m'n toenmalige vriendin. Ik herken nog een aantal namen hier die toen ook postten.

Ondertussen ben ik dit jaar een ander meisje tegengekomen, en daar heb ik een relatie mee gekregen. Grappige is dat 't bijna tot op de dag nauwkeurig een jaar was t.o.v. mijn vorige ex.

Helaas moet ik nu zeggen dat dat vorig week na een aantal maanden ook is uitgegaan, zij heeft het uitgemaakt (vorig jaar had ik het uitgemaakt met m'n toenmalige vriendin). Ach, je moet alles maar eens meemaken he.

De vragen 'waarom gvd zo snel na m'n vorige breuk' komen wel bij je op, alsof iets het op je heeft gemunt. Ben je eindelijk fatsoenlijk hersteld van je vorige breuk, krijg je er weer één te verduren.

Ik voel me de hele week al kut. Al die gevoelens van onmacht en verdriet herken ik weer, want het is gewoon heel kort geleden t.o.v. de vorige. Ik weet dus de moties en de gevoelens die ik ga doorlopen, en ik herken ze ook. In zoverre kan ik dus beter relativeren: 'ach, dit gevoel heb je toen en toen ook gehad, gaat wel weer over'. Maar het proberen te controleren van je emoties lukt toch niet, dus elke keer als ik weer z'n emotie doorloop slaak ik maar een zucht van herkenning en ga ik erin mee. Mijn vorige breuk heeft me geleerd dat die gevoelens toch wel blijven komen, hoe hard je je er ook tegen verzet. Het beste is dus om je te laten meevoeren, veel meer kan je niet doen.

M'n vorige ex heb ik zo snel mogelijk uit mijn leven geband, om het te verstoppen. Achteraf gezien ontweek ik gewoon m'n problemen, althans dat idee heb ik. Met deze ex ga ik het anders proberen aan te pakken, misschien nog wel wat contact houden. Sowieso moet je dat de eerste weken niet willen, dus dat probeer ik te minimaliseren. Het is moeilijk, maar het zal wel moeten.

Verder heb ik geen idee wat ik met dit stukje tekst wil bereiken. Het is gewoon weer een stukje van je afschrijven. Het is tegelijkertijd mijn advies aan anderen: praat er verschrikkelijk veel over, met verschillende mensen. Misschien zelfs met iemand die je niet heel goed kent, want dat helpt ook.

Ik ben nu in ieder geval aan het analyseren geslagen waarom deze relatie is uitgegaan, en ik ben tot de harde conclusie gekomen dat ik dezelfde fouten maakte als in mijn eerste relatie. Dat doet extra pijn, ik heb er niks van geleerd. Had ik er wat van geleerd, dan had ik die fouten niet gemaakt en had ik nu waarschijnlijk mijn relatie kunnen voortzetten met het meisje waar ik nog steeds gek op ben. Dit lijkt misschien op jezelf de schuld van alles geven, maar geloof me dat ik nu nog enigszins kan relativeren en analyseren, en dat ik me er van bewust ben dat ik echt wel (weer) dingen heb gedaan die voorkomen hadden kunnen worden (geen fysiek of psychologisch geweld ofzo, meer mijn gedrag, mijn buien en hoe ik in het leven stond).

De conclusie van dit alles? Ik ben schijnbaar niet tevreden met hoe ik zelf ben, ergo ik ben niet blij met mezelf. Als je niet blij bent met jezelf, als je niet van jezelf houdt, dan is het verdomde lastig om van anderen te houden of te zorgen dat zij van jou houden. Omdat ik niet blij was met mezelf, zocht ik dat in relaties. Dat zou mij wel blij maken. Maar nee, dat is gewoon een illusie. De relatie op zich zou mij blijmaken....yeah right, wie houd je nou voor de gek.

Wijze levensles? Zorg nou maar eerst dat je tevreden bent met jezelf voordat je je weer in een relatie stort en jezelf gewoon wagenwijd openzet om gekwetst te raken, voornamelijk door jezelf. Voor mij is het deze keer weer 'te laat', ik moet er nu maar weer mee leren leven en verdergaan. Aan de andere kant is het nooit te laat, ik ben nu tot het besef gekomen dat het anders moet en ik ga mijn leven nu zo inrichten dat het ook anders gaat, deze zeer pijnlijke en ongelooflijk kostbare fouten maak ik niet weer, ik verdom het.

Mijn vriend heeft het net afgebroken, deze ochtend. Ik heb niet echt vriendinnen waar ik het bij kwijt kan..

Hij wil goede vrienden zijn.

We zijn op "goede" voet uit elkaar gegaan en hebben vanavond een afspraak op MSN. het dringt nog niet echt tot me door, ik zit in een soort roes, ik huil wel heel veel.

quote:

Op zondag 11 september 2011 12:09 schreef Alle-Andere-Mensen het volgende:
Mijn vriend heeft het net afgebroken, deze ochtend. Ik heb niet echt vriendinnen waar ik het bij kwijt kan..

Hij wil goede vrienden zijn.

We zijn op "goede" voet uit elkaar gegaan en hebben vanavond een afspraak op MSN. het dringt nog niet echt tot me door, ik zit in een soort roes, ik huil wel heel veel.

Als er echt geen kans meer is op herstel dan is meestal beter om geen contact meer te hebben. Op die manier word je alleen maar aan het lijntje gehouden.

Ik en mijn ex zijn ongeveer 2 maanden geleden uit elkaar gegaan, nadat zij het heeft uitgemaakt. Ik heb sindsdien niks meer van haar vernomen, natuurlijk mis ik haar, en heb ik moeilijke weken gehad, maar ik ben toch best blij dat ik geen contact meer heb.

Je moet je er van bewust zijn dat iedereen die dit meemaakt in een halve depressie raakt. Ga gewoon door, drink de gifbeker leeg. Na regen komt zonneschijn.

Hij blijft zeggen dat het goed kan komen, maar wel op jaarbasis. Maar als ik zeg dat als hij dan een nieuw meisje vindt en ik helemaal kapot zou gaan, zegt hij "het leven gaat door"

Hij is mijn eerste echte liefde en ik hoop aan de ene kant dat we later zullen samenwonen, en alles, en aan de andere kant,a ls hij nou een vriendin krijgt help ik mijn eigen emotionele psyche naar de Filipijnen.

quote:

Op zondag 11 september 2011 12:32 schreef Alle-Andere-Mensen het volgende:
Hij blijft zeggen dat het goed kan komen, maar wel op jaarbasis. Maar als ik zeg dat als hij dan een nieuw meisje vindt en ik helemaal kapot zou gaan, zegt hij "het leven gaat door"

Hij is mijn eerste echte liefde en ik hoop aan de ene kant dat we later zullen samenwonen, en alles, en aan de andere kant,a ls hij nou een vriendin krijgt help ik mijn eigen emotionele psyche naar de Filipijnen.

Ik denk dat je hetzelfde hebt wat ik ook heb gehad/nog heb. Mijn ex vriendin, was ook mijn eerste echte vriendin, na jaren scharrels te hebben gehad etc. Ik had echt het gevoel dat dit de ware zou zijn. We hadden al spullen voor samen wonen, hele besteksets, allerlei keukenapparatuur etc.

Ik heb op zich geen pijn meer over de breuk, maar wel dagelijks gedachten als: Dus we zullen nooit gaan trouwen? Nooit gaan samenwonen? en nog veel meer van zulk soort dingen.

En ik vraag me ook heel vaak af van, wat ze nu aan het doen is? Of ze aan me denkt? Maarja waarschijnlijk zal ik het nooit gaan weten. Ik heb ook niks meer van haar ouders/familie gehoord, typisch gevalletje van "bij het vuilnis gezet".

Hoelang zijn jullie uit elkaar en heb je na haar al een nieuwe vriendin gehad?

quote:

Op zondag 11 september 2011 13:41 schreef Alle-Andere-Mensen het volgende:
Hoelang zijn jullie uit elkaar en heb je na haar al een nieuwe vriendin gehad?

We hebben sinds februari 2010 een relatie gehad tot en met juli 2011, dus 2 maanden terug, ik heb nog geen nieuwe vriendin, helemaal nog niet aan toe.

Misschien is het vervelend om te moeten horen, maar dat 'vrienden zijn' houdt vaak stand totdat diegene een nieuwe vriend of vriendin krijgt.

quote:

Op zondag 11 september 2011 14:39 schreef trekeennummertje het volgende:

[..]

Of je nou genoeg van jezelf houdt of niet, het doet altijd pijn als iemand waar je om geeft uit je leven verdwijnt.

Uiteraard, erg veel pijn. Ik doelde meer op de fouten in de relatie, en daar moet ik aan werken iig vanuit mijn kant gezien. Zij was/is ook niet perfect, en ik kan haar daar ook niet bij helpen. Iedereen moet zijn eigen problemen oplossen.