De kunst van het loslaten van je ex #172

Helaas kom ik me hier ook aanmelden, zit er echt even compleet doorheen... vriend heeft het gisteren uitgemaakt na 2.5 jaar een relatie te hebben gehad...

Ik vroeg me af of het mogelijk is om vrienden te blijven na een relatie? Wij kunnen namelijk niet door één deur als vriendje en vriendinnetje, maar als vrienden doen de irritaties die we hadden er niet toe.

Dat kan, maar gun jezelf wel de tijd om eroverheen te komen en dat lukt vaak alleen wanneer je zo min mogelijk contact hebt met elkaar. Later kun je kijken of vriendjes blijven erin zit. En misschien wil je dat dan niet eens meer.

quote:

Op zaterdag 3 september 2011 00:58 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Ik denk dat die eigenlijk nog in de verwerkingsfase zit en eigenlijk nog gevoelens voor hem heeft. En waarschijnlijk moeite heeft met alleen zijn en dus zo een relatie probeert te forceren

Wat is dit nu weer van een gespeculeer op die vraag van Jiggy?

Kom op Jiggy; laat je niet gek maken door dit soort gefantaseer....euhm....gespeculeer als antwoord. Er is er maar eentje die het weet en dat is die scharrel. Anyway....is scharrel ook wel heul errug het verkeerde woord als zij als zo serieus overkomt en bijv haar familie al van jouw bestaan weet. Dan ziet zij jou iig niet als 'scharrel'....

Succes!

Zo ben je er een dag niet en ben je drie topics verder en zo gebeurt er maanden niets.

Ben even een moordspel aan 't downloaden, kan ik me even uitleven...... heerlijk . Noem me gek, maar ik vind het even fijn. Even alle frustratie er uit schieten.

Gaat de laatste tijd ( mag ook wel ) echt een stuk beter... In dit topic al een flink tijdje niet meer over haar gepost, mag ook wel na ruim een jaar..

Toch heb ik af en toe nog wel eens rare acties waarin het lijkt alsof iemand anders het in mij overneemt ofzo

Sinds het uit is gegaan ben ik nooit meer in haar straat geweest. Ze woont in een wijk waar ook veel vrienden van mij wonen, maar in haar straat woont verder niemand waar ik nog iets te zoeken heb. Heb wel vaker de behoefte gevoeld nog eens langs haar huis te rijden, vooral de eerste maanden. De laatste tijd echter nooit meer. Ook nooit gedaan omdat ik een beetje bang was dat iemand van haar familie me zag oid, zou een beetje triest overkomen...

Maar moest net even een vriend afzetten in die wijk en het kwam ineens in mijn hoofd op en ik kon het niet laten en ben ff langzaam langs haar huis gereden. Het was midden in de nacht en regende als een gek dus niemand op straat dacht ik...
Best wel een vreemd gevoel was dat toch nog, om na meer dan een jaar weer eens langs dat huis te rijden waar ik zolang ontbeten heb, geslapen heb en met open armen ontvangen werd, ga zo maar door, maar nu al in geen jaar meer binnen ben geweest en waar waarschijnlijk nu een andere jongen naast haar ligt te slapen... Geen pijn meer, wel raar...

Verder weinig meer met haar bezig hoor, maar toch zit ergens diep nog wel eens een drang om dit soort acties uit te halen kennelijk:P

Tja ik ben al meer dan een jaar verder, en het dagelijkse denken / urenlang malen over waarom het toch zo is gegaan en wat als.... dat is gelukkig wel weg, al heeft dat ook echt maaaanden geduurd...

Alleen dat af en toe zo' n een keer in de maand ofzo dat ik een dag niets te doen heb en vanuit het niets allemaal oude herinneringen zit op te halen en ineens zin heb om in de auto te stappen en langs haar huis te tijden ofzo of langs plekken waar ik alleen met haar kwam... Best triest natuurlijk maarja

quote:

Op maandag 5 september 2011 02:50 schreef Mint_Clansell het volgende:
Dat kan, maar gun jezelf wel de tijd om eroverheen te komen en dat lukt vaak alleen wanneer je zo min mogelijk contact hebt met elkaar. Later kun je kijken of vriendjes blijven erin zit. En misschien wil je dat dan niet eens meer.

Eens!

Gaat bij mij trouwens best aardig. Momenten dat ik er verdrietig over ben worden steeds minder, en net dacht ik zelfs: zal ik maar gewoon vergeten dat ik hem een lul vind en verder normaal doen over hem (en tegen hem, mocht ik hem tegenkomen). Niet dat ik hem ineens aardig vind, maar ik hoef me niet perse als kwaaie bitch te gedragen.
Ben trots op mij

Ben ook eigenlijk wel weer happy met mijn leventje

(nog niet klaar voor nieuwe relatie ofzo, het bitchen zit nog te dicht onder de oppervlakte ofzo)

Hallo weer!
Ik heb net vernomen dat het uit is tussen men ex en haar rebound Nu zit ze de heledag op facebook te doen alsof ze een interessant leven heeft.
Nou goed, dat terzijde vroeg ik me iets af. Wellicht hebben meer mensen hier hetzelfde omdat we allemaal "in hetzelfde schuitje" zitten. Daar komt het dan; ik voel me eenzaam. Het is niet dat ik geen vrienden heb. Ik heb elke dag wel wat te doen. Fitness veel de laatste tijd, probeer dat te combineren met gezond eten, neemt dus wel wat tijd in . Verder doe ik wel veel met vrienden en zit ik tegenwoordig ook weer op school. Maar alsnog... Als ik 's avonds thuis kom en wil gaan slapen sluipt het er weer in. Toch weer alleen...
Als ik 's middags een paar uurtjes niks heb, zit ik achter men computer wat comedy te kijken of muziek te luisteren om men aandacht af te leiden, maar alsnog. Angst voor alleen zijn. Het liefste heb ik de heledag mensen om me heen enzovoort. Ben zelfs een aantal keer bij vrienden of vriendinnen blijven slapen en dan gaat alles prima met me.
Nouja, dat moest ik even kwijt.

quote:

Op donderdag 8 september 2011 12:13 schreef Bartinhoo het volgende:
Tja ik ben al meer dan een jaar verder, en het dagelijkse denken / urenlang malen over waarom het toch zo is gegaan en wat als.... dat is gelukkig wel weg, al heeft dat ook echt maaaanden geduurd...

Alleen dat af en toe zo' n een keer in de maand ofzo dat ik een dag niets te doen heb en vanuit het niets allemaal oude herinneringen zit op te halen en ineens zin heb om in de auto te stappen en langs haar huis te tijden ofzo of langs plekken waar ik alleen met haar kwam... Best triest natuurlijk maarja

Plaatsen met herinneringen zijn nooit fijn... Probeer er toch niet naar toe te gaan, want, logisch, je wordt er steeds opnieuw mee geconfronteerd. Ik fiets vanaf mijn huis naar de stad langs de plek waar ik voor het eerst zoende met men ex. Ik heb een poos gewoon om gefietst

quote:

Op maandag 5 september 2011 02:13 schreef Forever152 het volgende:
Helaas kom ik me hier ook aanmelden, zit er echt even compleet doorheen... vriend heeft het gisteren uitgemaakt na 2.5 jaar een relatie te hebben gehad...

Ik vroeg me af of het mogelijk is om vrienden te blijven na een relatie? Wij kunnen namelijk niet door één deur als vriendje en vriendinnetje, maar als vrienden doen de irritaties die we hadden er niet toe.

In het begin kan het iniedergeval niet. Wellicht over een halfjaar/jaar als jullie over elkaar heen zijn, maar ook dan blijft het moeilijk hem met een ander te zien neem ik aan

quote:

Op donderdag 8 september 2011 15:13 schreef hopelesslost het volgende:

[..]

Plaatsen met herinneringen zijn nooit fijn... Probeer er toch niet naar toe te gaan, want, logisch, je wordt er steeds opnieuw mee geconfronteerd. Ik fiets vanaf mijn huis naar de stad langs de plek waar ik voor het eerst zoende met men ex. Ik heb een poos gewoon om gefietst

klopt inderdaad...

Gelukkig is het inmiddels ook al zo lang geleden dat ik bij veel plekken niet eens meer aan haar moet denken.... Naar aanleiding van jouw post herrinnerde ik me inderdaad ook opeens weer waar mijn ex en ik voor het eerst zoende, maar bedacht me dat ik er de laatste tijd al best vaak langs ben gekomen zonder dat het in mn hoofd opkwam.. Gelukkig... aan het begin had ik dat nog wel...

Heb ook niet meer de pijn na ruim een jaar, of de drang dat ik haar graag snel weer wil zien ofzo... Maar wat wel blijft, is dat ik het wel heel vreemd vind hoe het eigenlijk tussen ons is gelopen...

Zij maakte het uit, maar dat was ook wel logisch eigenlijk.. Het liep gewoon eigenlijk vanaf het begin al niet lekker en de romantiek was ver te zoeken we gingen meer met elkaar om als broer en zus, het was absoluut geen gezonde relatie. Desalniettemin zijn we als hele goede vrienden uit elkaar gegaan, en heeft ze me na 2 maanden zelfs nog een aantal van haar meest persoonlijke geheimen verteld...
Maar van het ene op het andere moment was het klaar, na 8 maanden kreeg ze een nieuwe vriend, en als we elkaar zien zegt ze me altijd super lief gedag maar altijd lopen we wel snel door, en contact is er echt nooit meer, zelfs niet via FB, whatsapp oid...
Vraag me wel eens af of niemand van ons de eerste wil zijn die contact opneemt, of dat ze gewoon echt helemaal niets meer te maken wil hebben met me...

Zeker waar inderdaad. Ik heb ook mijn vrienden een beetje laten zitten moet ik toegeven. Ik zag ze nauwelijks 1x per week... Gelukkig nu het uit is spreek ik ze weer regelmatig via sms en natuurlijk elk weekend.
Het heeft me wel geleerd dat je een bepaalde balans moet zoeken.
Het is natuurlijk waar dat echte vrienden voor altijd zijn en de relatie nog wel is stuk kan lopen. Zo zal ik in de toekomst als ik een relatie krijg, ook zeker veel met men vrienden doen. Wellicht komt ze een enkele keer mee, maar zelf heb ik er altijd een hekel aan als mensen hun vriendin meenemen. Ook kan je niet lekker jezelf zijn onder je vrienden, want je moet op haar "passen", tenminste, zo voel ik het.

Achteraf toch maar goed dat het uit is gegaan, want ik heb nu tenminste weer vrienden en maak meer plezier dan toen ik in de relatie zat. Alleen ja.... je mist wel de closure en het gevoel dat iemand van je houdt en je mist als je niet samen ermee bent.
Achja, er schijnen meer leuke vrouwen te zijn, dus we gaan het zien! Momenteel enjoying single life!

quote:

Op vrijdag 9 september 2011 19:26 schreef hopelesslost het volgende:
Zeker waar inderdaad. Ik heb ook mijn vrienden een beetje laten zitten moet ik toegeven. Ik zag ze nauwelijks 1x per week... Gelukkig nu het uit is spreek ik ze weer regelmatig via sms en natuurlijk elk weekend.
Het heeft me wel geleerd dat je een bepaalde balans moet zoeken.
Het is natuurlijk waar dat echte vrienden voor altijd zijn en de relatie nog wel is stuk kan lopen. Zo zal ik in de toekomst als ik een relatie krijg, ook zeker veel met men vrienden doen. Wellicht komt ze een enkele keer mee, maar zelf heb ik er altijd een hekel aan als mensen hun vriendin meenemen. Ook kan je niet lekker jezelf zijn onder je vrienden, want je moet op haar "passen", tenminste, zo voel ik het.

Achteraf toch maar goed dat het uit is gegaan, want ik heb nu tenminste weer vrienden en maak meer plezier dan toen ik in de relatie zat. Alleen ja.... je mist wel de closure en het gevoel dat iemand van je houdt en je mist als je niet samen ermee bent.
Achja, er schijnen meer leuke vrouwen te zijn, dus we gaan het zien! Momenteel enjoying single life!

En het schijnt dat als je ze niet gaat zoeken, je ze juist tegen gaat komen!

Hier gaat 't ook z'n gangetje. Op 't gebied van de liefde nog steeds niemand 'gevonden', maar ik ben ook niet op zoek. Ik sta er wel voor open.
Het enige minpuntje is dat ik de laatste dagen weer ineens ontzettend veel aan m'n ex moet denken, en er zelfs een paar nachten over gedroomd heb. Niet dat ik me er dan de rest van de dag slecht door voel, maar ik vind het wel raar. Ach ja, dat zal ongetwijfeld nog bij het verwerken horen, maar ik dacht (en denk) dat ik er wel klaar mee ben, na 10 maanden.

@ trekeennummertje: Dat is zeker waar en ik moet eerlijk toegeven dat ik daar zelf ook een handje van had...
Mijn ex was destijds zo erg ''vertrouwd terrein'' voor me geworden, dat ik het liefst nergens meer heen ging zonder haar, want met haar om me heen voelde ik me op mn gemak, en zonder haar voelde ik me een beetje ''in het diepe gegooid''...

Herinner me nog dat ik met een vriend die ik al mn hele leven ken had afgesproken om naar zijn studentenhuis in amsterdam te gaan, om ajax feijenoord te gaan kijken met nog een paar gasten. Ik weet nog dat ik er echt enorm tegenop zag niet normaal! Het was een regenachtige zondag en wat had ik er veel voor over gehad om lekker (voor de zoveelste keer) de hele zondag met haar op mn kamer weg te rotten, in mijn eigen veilige omgeving...

Maar dat is natuurlijk niet helemaal wat ik bedoel.. Kijk ik weet ook wel dat de ''vriendschap'' tussen mij en mijn ex niet echt vriendschap meer is.. Ik bedoel ik heb haar al in geen maanden gesproken, maar het gaat me meer om te verstandhouding tussen ons...

Ik was niet de ware voor haar, en zij was niet de ware voor mij maar lets face it, er waren ooit tijden dat ze in huilen kon uitbarsten omdat ze het zo erg vond dat het niet goed tussen ons ging en dat deed mij ook wel pijn. Ik heb ontelbare nachten naast haar gelegen, weet alles van haar, heb seks met haar gehad, en zelfs in haar totaal onaantrekkelijke pyama voelde ze zich op haar gemak bij mij, en nu zijn we vreemden voor elkaar...

Oke, zij heeft mij gedumpt omdat ze een relatie niet meer met me kon hebben door alle moeilijkheden en dat is zeker weten het beste geweest, maar bij het ''afscheid'' gaf ze wel aan een hele mooie tijd met me gehad te hebben en zij was aanvankelijk ook degene die aan het begin juist het initiatief nam voor de relatie want ze wou het heel graag....

Daarom vraag ik me toch wel eens af, we hebben nu al maanden lang geen contact, laatste sms contact was in maart.. Toch mogen we elkaar nog graag denk ik en hebben we iets ''bijzonders'' gedeeld. Ik voel nog wel eens de behoefte om haar eens aan te spreken op whatsapp ofzo ik vraag me wel eens af of zij dat nog wel eens heeft, al is het maar eens in de zoveel weken...Of het uberhaupt nog wel eens in haar hoofd opkomt zegmaar...

Ik bedoel, ik ''scharrel'' nu ook al 4 maanden met een meisje, en eigenlijk is het mijn vriendin want we slapen samen, gaan samen uit eten, hebben de hele dag contact en ik vind haar erg leuk, maar toch is het niet zo dat ik door haar meteen nooit meer aan mijn ex denk oid...

Hier is het bijna een maand uit, ik heb het zelf uitgemaakt maar ze spookt nog steeds vaak door mijn gedachten. Ik wil niet meer zoveel aan haar denken. Iemand tips?

fitness en veel met vrienden dingen doen dat doe ik ook wel maar als ik dan weer thuis ben dan dwalen mijn gedachtes toch vaak weer af naar haar, en dan krijg ik ook de neiging om contact met haar te zoeken.(niet dat ik dat ga doen maar het gevoel is toch irritant)

heb je gelijk in maar het is vooral de laatste 2 weken dat ik er toch nog wel mee zit, sinds ik erachter ben gekomen dat ze na een week alweer een ander had. maar ik denk dat het idd gewoon moet slijten.

Hoe ging jij daar op dat moment mee om dan? Ik heb haar gezegd dat ik het wel erg snel vind maar het haar niet kwalijk neem omdat ze zich niet meer aan mij hoeft te verantwoorden. Ze hoeft natuurlijk niet te weten dat ik het wel kut vind af en toe

Ik ga vandaag naar een opendag van haar werk, is kijken hoe dat gaat.