(Aanstaande) Docenten Topic Deel XXIV

@ razz: bij ons alleen vmbo-t nog over, en de teamleiders/teams zijn verdeeld als volgt:
onderbouw vmbo (1/2)
bovenbouw vmbo (3/4)
onderbouw havo (1/2)
bovenbouw havo (3/4/5) (3 erbij voor de overgang naar de tweede fase)
onderbouw vwo (1/2/3)
bovenbouw vwo (4/5/6)

balen van die collega zeg!

quote:

Op donderdag 15 september 2011 23:48 schreef TheSilentEnigma het volgende:
Zijn er hier sowieso nog meer docenten die in het vmbo (en dan met name bbl/kbl) werkzaam zijn?

Ik geef alle leerlagen en -jaren les, dus ja

quote:

Op vrijdag 16 september 2011 11:46 schreef -J-D- het volgende:
Ik geef alle leerlagen en -jaren les, dus ja

Ik heb nu bovenbouw VMBO, maar heb in de loop der jaren ook elk jaar en afdeling gehad.

Hmm, ik heb zo'n vermoeden dat de scholengemeenschap gaat rommelen aan de contracten en het liefst ziet dat we flexwerkers worden (sommigen van ons)...dat moet ik maar even goed in de gaten gaan houden...

quote:

Op donderdag 15 september 2011 23:48 schreef TheSilentEnigma het volgende:
Zijn er hier sowieso nog meer docenten die in het vmbo (en dan met name bbl/kbl) werkzaam zijn?

Yes, één keer 2 vmbo (alle leerlagen nog door elkaar) en vier keer 3 vmbo (bbl/kbl/gl gescheiden).

Dat klinkt allemaal niet goed, Hippos. Zou je niet eens uitkijken naar een andere school? De ene school kan nl. een wereld van verschil zijn t.o.v. de andere. Ik heb twee scholen meegemaakt die ervaren leraren met fantastische referenties niet op sollicitatiegesprek uitnodigden "omdat die vast te duur zouden zijn of teveel noten op hun zang hebben" en per definitie een voorkeur hadden voor "zo onervaren en onzeker mogelijk". Dat heeft mijn beeldvorming erg beinvloed, mijn beeld was dat alle scholen dat doen, maar laatst sprak ik iemand die op een school werkt waar ze juist heel graag mensen willen die zich al bewezen hebben. Er zijn echt grote verschillen tussen scholen, ook op het gebied van personeelsbeleid.

Ja, het is extra lastig omdat de plannen nog niet concreet zijn, daar horen we deze week meer over. En dan nog kan het nog 2 jaar duren voordat ze echt gaan ingrijpen. Het is aan de andere kant ook een gevoelskwestie hoor, ik zit nu op een school waar ik een ongelooflijk goed gevoel hebt en waar ik het enorm naar m'n zin hebt. Je hebt iets opgebouwd, je naam heb je gevestigd en alles draait lekker. Dan is het weggaan uit zo'n team toch lastig. Maar ik wil even wachten, waarschijnlijk kan ik sowieso tot de zomer van 2013 er nog werken, mits er natuurlijk voldoende klassen zijn. Maar ik zal toch meer om me heen gaan kijken dan voorheen...

Ja snap ik, en het kan natuurlijk ook zo zijn dat jouw aanstelling in de plannen gespaard blijft. Maar mocht het echt de verkeerde kant opgaan en je genoodzaakt zijn van school te wisselen, dan kan ik je melden: ik heb 3x bij het verlaten van een school gedacht: "ik had hier zulke leuke klassen en zulke toffe collega's, zo leuk vind je ze nergens anders" en elke keer bleek dat ze op de nieuwe school minstens even leuk waren

Zo, vandaag de eerste drie lesuren gehad. Eén uur havo3 en een blokuur gym1. Wat was het weer ontzettend heerlijk om voor de klas te staan op een middelbare school Het uurtje havo liep ontzettend lekker, lekker bezig geweest met de stof en de tekst over schooluniformen lokte ook echt gesprekken uit over het onderwerp die ik helaas voor deze keer moest afkappen, maar waar ik zeker donderdag aanstaande verder mee ga. Het blokuur gym1 verliep wat rommelig, maar wel op een 'leuke' manier. Ook wederom veel gesprekken en verhalen en bij het klassikale gedeelte wilde iedereen alsnog tegelijk praten en vertellen. Tui-ten-de oren! Toch ontzettend leuk om te zien hoeveel je los kunt maken bij leerlingen, al zal ik daar de volgende keer toch iets strenger op toe moeten zien, anders moet ik straks nog met vervroegd pensioen vanwege vroege doofheid

YES YES!
Vandaag te horen gekregen dat de school in omgeving Utrecht waar ik op gesprek was geweest mij wel wil hebben.
Een andere school waar ik ook op gesprek was geweest wilde me ook. Alleen daar hadden ze de bovenbouw klassen al verdeeld dus zou ik 2e en 3e klassen krijgen.
Nu heb ik wel ietsje minder uren, maar een hele grote vinger in de pap. Want ik ben straks de enige bovenbouw docent natuurkunde op die school.

En ik kan gelijk hard aan de slag want de eindexamenklassen lopen achter.

Spannend dus. Maar eindelijk een baan. Nu kan ik tenminste ervaring op doen.
En vandaag ook mijn eerste graads diploma opgehaald.

Vanavond maar eens niet zelf koken.

Dubbel gefeliciteerd!

Net 90 minuten teamvergadering gehad. Man, man, wat een nutteloosheid.
1. Allemaal op een googledoc dingen in gaan vullen over regels in de klas
- werkt natuurlijk niet, loopt allemaal vast
- wat is er precies mis met praten of schrijven?
2. discussiëren of er behoefte aan is om te discussiëren over andere regels voor telefoons
- discussiëren of dit dan een goede manier is ( dubbel )
- concluderen dat alleen de afdelingsleider een probleem heeft, omdat hij moet aanhoren dat sommige leerlingen wel in de ene klas worden bestraft, en in de andere niet (NOU EN!)

Conclusie: donder op met computeronzin! En ga anders eerst eens even vragen of iemand een probleem heeft, voordat erover gepraat wordt. En als je dan concludeert dat het alleen jouw probleem is, zeg dan "NOU EN!!!" tegen zeikende leerlingen.

Ik word hier zo moe van. En dan volgende week mentortraining van 13:30-19:30. Of is het nou 13:00-17:00? 3 mailtjes over gehad. Dinsdag, woensdag... wanneer is het nou? Weet je wat: zak er maar in. Ik ga wel wat nuttigs doen. Het gaat vast over Magister en hoe het zo handig is dat er 235 functies zijn die je nooit gebruikt.

En een week later een dag discussiëren over de visie van de school, want we moeten concurreren met scholen in de buurt. (Uiteraard onder supervisie van één of ander duur ingehuurd bureau, want zelf onderwerpen verzinnen om over te praten is blijkbaar te moeilijk.) Concurreren?? Ik doe er 5 minuten over om van mijn lokaal naar de personeelskamer te komen en vice versa. De school barst uit z'n voegen.

Samenvatting: ontsla één iemand uit het managementteam, laat me met rust, neem 2 extra docenten aan van het geld dat je over houdt en geef wat extra lessen om aan de norm te voldoen. Moeilijk hè, denken? Hier word je toch niet goed van.

Pluspuntje: les geven was weer leuk vandaag. Kapot gelachen in HAVO3. Gezellig in VWO4.

O en als ik dan toch aan het zeiken ben: ik kreeg deze week de lijst van een eerste klas met daarop wat er allemaal mis is met de leerlingen (ADHD, autisme, dyslexie, dyscalculie enz enz). 28 uit 30 hebben wat. Ja dikke doei. Ik kan dit echt niet meer serieus nemen.

Ik voel met je mee, ErikT! (dat rijmt)
Wanneer iemand hoort dat ik niet meer in het onderwijs werk en vraagt: "vond je het lesgeven niet meer leuk?" antwoord ik: "dat wel, maar alles daarbuiten niet". Daarmee bedoel ik precies wat jij beschrijft (en nog een heleboel meer).

Ik geloof wel dat het mogelijk is om te genieten van het gebeuren in de klas en alles daarbuiten zo min mogelijk je werkplezier te laten beinvloeden. Dus het onderwijs uitgaan is absoluut niet nodig en dat raad ik je ook niet aan hoor, ik had zelf gewoon nog andere redenen (interesse in het vakgebied en pure nieuwsgierigheid) om een andere sector te willen verkennen. Wat wel handig kan zijn is om je 'de kunst om dingen langs je heen te laten glijden' (zoals mijn collega het noemt) eigen te maken . Focus op de klassen, dan hou je de lol erin.

quote:

En een week later een dag discussiëren over de visie van de school, want we moeten concurreren met scholen in de buurt. Concurreren?? Ik doe er 5 minuten over om van mijn lokaal naar de personeelskamer te komen en vice versa. De school barst uit z'n voegen.

Nu wel nog ja... Het is niet verkeerd om ook richting toekomst te kijken hoor..

quote:

ik kreeg deze week de lijst van een eerste klas met daarop wat er allemaal mis is met de leerlingen (ADHD, autisme, dyslexie, dyscalculie enz enz). 28 uit 30 hebben wat. Ja dikke doei. Ik kan dit echt niet meer serieus nemen.

Weet je.. sinds er allemaal andere regels zijn wat betreft speciaal onderwijs zitten deze leerlingen nu eenmaal gewoon in het reguliere onderwijs. "Ik kan dit echt niet meer serieus nemen", zeg je. Kan ik kort over zijn: wen er maar aan. Ik heb ook een leerling met PDD-nos in de klas, met een dossier van een paar kilo dik. Zo is het nu eenmaal.

Ja, zo'n leerling heb ik nu ook, in een klas van 31 leerlingen. Bij ons houden we nu speciale vergaderingen per klas waarbij alle leerlingen met wie iets is (of dat nu iets psychisch is, of iets met de thuissituatie) 1 voor 1 besproken worden. Dat vind ik wel nuttige bijeenkomsten. Ik vind vooral die volle klassen een probleem. Een docent wordt daarmee overladen, je moet kunnen differentieren, aandacht kunnen hebben voor een leerling die jouw vak moeilijk vindt, etc, maar dat gaat simpelweg niet als je zo'n klas twee uurtjes in de week hebt, een vol programma, en een vol klaslokaal. Dat vind ik de grootste domper. Er wordt gewoon echt teveel van een docent verwacht, En het is heel frusterend als je wel heel hard werkt, en toch het gevoel hebt niet aan bepaalde idealen en verwachtingen te kunnen voldoen.

quote:

Op donderdag 22 september 2011 23:46 schreef Baba-O-Riley het volgende:
Weet je.. sinds er allemaal andere regels zijn wat betreft speciaal onderwijs zitten deze leerlingen nu eenmaal gewoon in het reguliere onderwijs. "Ik kan dit echt niet meer serieus nemen", zeg je. Kan ik kort over zijn: wen er maar aan. Ik heb ook een leerling met PDD-nos in de klas, met een dossier van een paar kilo dik. Zo is het nu eenmaal.

Ja, één ja. Ik heb er ook één gehad, 3 jaar terug. Nu heb ik leerlingen met "een lichte vorm van asperger". Alsof het een glijdende schaal is. Je hebt het, of je hebt het niet.
Of leerlingen met bijna dyslexie. Houd toch op zeg.

Een kind met echt ADHD herken je wel. En eentje met PDD-NOS ook. Tegenwoordig is een leerling druk of irritant tegen klasgenootjes, en hij/zij heeft meteen een ziekte. Ik geloof er helemaal niks meer van. Ze klooien maar wat aan op die test-instituten. Zullen wel een target moeten halen, omdat ouders anders niet meer langs komen om een excuus-etiket voor hun niet perfecte en/of slecht opgevoede kind te komen kopen.
Weet je wat het ergste is? De echt zieke kinderen, die krijgen niet meer de aandacht die ze nodig hebben. Er zit er ongetwijfeld eentje met echt dyslexie, en eentje met echt een concentratie defect. Maar ik ga echt niet van 28 uit 30 leerlingen leren wat er allemaal mis is, ik kan ze toch niet allemaal individuele aandacht geven.

[ Bericht 13% gewijzigd door ErikT op 23-09-2011 09:26:36 ]

quote:

Op vrijdag 23 september 2011 09:17 schreef ErikT het volgende:

[..]

Ja, één ja. Ik heb er ook één gehad, 3 jaar terug. Nu heb ik leerlingen met "een lichte vorm van asperger". Alsof het een glijdende schaal is. Je hebt het, of je hebt het niet.
Of leerlingen met bijna dyslexie. Houd toch op zeg.

Een kind met echt ADHD herken je wel. En eentje met PDD-NOS ook. Tegenwoordig is een leerling druk of irritant tegen klasgenootjes, en hij/zij heeft meteen een ziekte. Ik geloof er helemaal niks meer van. Ze klooien maar wat aan op die test-instituten. Zullen wel een target moeten halen, omdat ouders anders niet meer langs komen om een excuus-etiket voor hun niet perfecte en/of slecht opgevoede kind te komen kopen.
Weet je wat het ergste is? De echt zieke kinderen, die krijgen niet meer de aandacht die ze nodig hebben. Er zit er ongetwijfeld eentje met echt dyslexie, en eentje met echt een concentratie defect. Maar ik ga echt niet van 28 uit 30 leerlingen leren wat er allemaal mis is, ik kan ze toch niet allemaal individuele aandacht geven.

Je hebt 100% gelijk. Bovendien gaat men er in het hoger onderwijs al helemaal geen rekening mee houden. En als er wat mis is met 28 kinderen op de 30, dan moeten we ons toch afvragen wat er mis is met de maatschappij...

Ik vind vergaderen wél nuttig, en ELO's ook, en met de nieuwe wet op speciaal onderwijs krijg je écht meer leerlingen met diagnoses in de klas. En ik vind het achterlijk om te zeggen, "ze hebben vast niks, ik ga me er niet in verdiepen" Misschien zijn er wel kinderen bij met een overdreven diagnose. Nou en. Die hebben blijkbaar wel problemen met iets, en ik vind het niet verkeerd om te proberen daar wat mee te doen, of een beetje rekening mee te houden.

Niemand vraagt je toch om RT lessen voor al die kinderen te verzorgen?

Ik vind de attitude in je posts (ook over het rekenniveau van brugklassers) niet passen bij een docent. Het draait toch niet alleen maar om jou en je toko, en jou en je vak? kinderen met een probleem zijn toch niet alleen om te lachen of te diskwalificeren? je speelt als docent toch ook een rol in de school en in de ontwikkeling van kinderen, ook kinderen met problemen?

Je klinkt nu een beetje zoals de collega's die in de lerarenkamer alleen maar kunnen afgeven op wat leerlingen niet kunnen, hoe lastig ze zijn met hun diagnoses, en dat de schoolleiding moet oprotten met hun nieuwe beleid (los van wat het is, het gaat je namelijk altijd alleen maar tijd kosten en het is nooit ergens goed voor)... Borrelpraat is dat.

Toch is het helemaal niet raar om kritisch te kijken naar bepaalde ontwikkelingen. Het aantal dyslexie leerlingen is binnen een aantal jaar vervijfvoudigd.


Misschien drukken sommige docenten zich weinig subtiel uit, maar niet iedereen die kritisch is, heeft een verkeerde houding of maakt zich schuldig aan borrelpraat.

quote:

Op zaterdag 24 september 2011 22:18 schreef mane het volgende:
Toch is het helemaal niet raar om kritisch te kijken naar bepaalde ontwikkelingen. Het aantal dyslexie leerlingen is binnen een aantal jaar vervijfvoudigd.

Dyslexie als excuus voor voor examen 12-09-2011

Misschien drukken sommige docenten zich weinig subtiel uit, maar niet iedereen die kritisch is, heeft een verkeerde houding of maakt zich schuldig aan borrelpraat.

ik vind vooral de toon storend en borrelpraterig. ik hecht veel waarde aan nuance. met de inhoud ben ik het niet eens zo oneens.

Ik vind ook wel dat ie een punt heeft. 1 a 2 leerlingen per klas, ok, maar zoveel tegenwoordig. En niet alleen in het onderwijs overigens, overal kom je die 'labeltjes' tegen. Paar weken terug nog die docu van Louis Theroux gezien, over hoe makkelijk ontzettend jonge kinderen eigenlijk medicijnen voor van alles en nog wat krijgen (autisme, adhd, noem 't maar op). Ik vond de toon van Louis toen echt een verademing om te horen: joh, misschien is het kind wat drukker en kun je het als ouder niet aan. Sowieso concluderen mensen, gewone mensen zoals jij en ik, veel te snel dat iemand waarschijnlijk autisme/adhd/... heeft. Zullen we het alsjeblieft weer aan de specialist over laten, in plaats van met onze kinderen naar de dokter gaan omdat de buurvrouw/juffrouw/cassiëre het één en ander heeft geopperd en we dit bevestigd willen zien.

Het lijkt mij ook dat er een cultuur van labels is ontstaan, en niet alleen dat: het is een markt geworden waar veel mensen hun brood mee verdienen. Je kunt je afvragen wie wie daarmee diskwalificeert. Ik weet niet of kinderen er veel baat bij hebben als ze te horen krijgen dat ze 'iets' hebben en dat het dus wel begrijpelijk is als ze iets niet kunnen of niet helemaal goed meekomen. Door die cultuur zijn mensen ook eerder geneigd een 'amateur-diagnose' te gaan stellen. Oh, hij/zij zal wel dyslexie/ADHD/autisme hebben. Dat gebeurt trouwens ook door docenten zelf. Op het gymnasium zitten nu eenmaal best wat kinderen die wat intelligentie betreft hun leeftijd vooruit zijn, maar sociaal gezien niet altijd goed meekomen. Die hebben dan al snel 'autistische' trekjes. Maar echt autisme is natuurlijk iets totaal anders.

Ik had een paar jaar geleden een jongen in de eerste die duidelijk moeite had met concentratie, erg hyper kon zijn, niet stil kon zitten, etc. En inderdaad, tijdens de rapportvergadering werd door enkele docenten de mogelijkheid van ADHD aangestipt. Toen ik dit aan de vader overbracht, reageerde hij heel resoluut: dat zeiden ze op de basisschool ook, maar daar ga ik niet in mee. Mijn zoon mankeert niets, en als hij wil kan hij zich prima concentreren. Ik wil gewoon dat jullie hem stevig aanpakken.

Dat was best verfrissend om te horen eigenlijk. Soms een beetje meer no-nonsense kan geen kwaad.

quote:

Op zondag 25 september 2011 00:56 schreef CindieY het volgende:
1 a 2 leerlingen per klas, ok, maar zoveel tegenwoordig. Zullen we het alsjeblieft weer aan de specialist over laten, in plaats van met onze kinderen naar de dokter gaan omdat de buurvrouw/juffrouw/cassiëre het één en ander heeft geopperd en we dit bevestigd willen zien.

Als een leerling dyslexie heeft, of ADHD, of NLD, of PDD-nos, dan is dat écht wel door een specialist vastgesteld met een uitgebreid rapport. Niet door de buurvrouw, terwijl ze haar volkorenbrood in haar tasje stopt bij de bakker. Er is nu véél meer kennis dan 50 jaar geleden, de samenleving verandert, dus onze leerlingen óók.

Los daarvan ben ik het er helemaal mee eens dat het aantal leerlingen per klas met speciale zorg in het reguliere onderwijs teveel is.

quote:

Op zondag 25 september 2011 08:47 schreef mane het volgende:
Ik had een paar jaar geleden een jongen in de eerste die duidelijk moeite had met concentratie, erg hyper kon zijn, niet stil kon zitten, etc. En inderdaad, tijdens de rapportvergadering werd door enkele docenten de mogelijkheid van ADHD aangestipt. Toen ik dit aan de vader overbracht, reageerde hij heel resoluut: dat zeiden ze op de basisschool ook, maar daar ga ik niet in mee. Mijn zoon mankeert niets, en als hij wil kan hij zich prima concentreren. Ik wil gewoon dat jullie hem stevig aanpakken.

Maar stél nu eens dat die jongen écht ADHD heeft. Hij krijgt duizenden prikkels, waar hij op móet reageren. Hij wíl heel graag stil zijn, maar het lúkt 'm gewoon niet. Hij wil heel graag opletten, maar als er een vlieg in het lokaal zit, is die vlieg zóveel meer belangrijker. En wat doet de leerkracht? Die geeft 'm alleen maar op z'n kop!! En die jongen vraagt zich maar af waarom... Hij kan het toch niet helpen?

quote:

Op zaterdag 24 september 2011 21:35 schreef kwakz0r het volgende:
Ik vind vergaderen wél nuttig

Altijd?

quote:

En ik vind het achterlijk om te zeggen, "ze hebben vast niks, ik ga me er niet in verdiepen"

Hohoho, ik heb me wel degelijk verdiept in stoornissen. Ik zie het echter niet zitten om van alle leerlingen uit de klas te leren wat er mis met ze zou zijn, aangezien het volgens mij statistisch gezien onmogelijk is wat er gebeurt. Dan steek ik mijn tijd liever in het doen wat ik doen moet: die kinderen wiskunde leren. En dan zie ik vanzelf wel de problemen verschijnen, waarna ik terug kan grijpen op de beschikbare informatie over de probleemleerling.

quote:

Misschien zijn er wel kinderen bij met een overdreven diagnose. Nou en. Die hebben blijkbaar wel problemen met iets, en ik vind het niet verkeerd om te proberen daar wat mee te doen, of een beetje rekening mee te houden.

Het heeft geen zin om met iedereen extra rekening te houden. Dat is gelijk aan met niemand extra rekening houden.

quote:

Niemand vraagt je toch om RT lessen voor al die kinderen te verzorgen?

RT lessen?

quote:

Ik vind de attitude in je posts (ook over het rekenniveau van brugklassers) niet passen bij een docent. Het draait toch niet alleen maar om jou en je toko, en jou en je vak? kinderen met een probleem zijn toch niet alleen om te lachen of te diskwalificeren? je speelt als docent toch ook een rol in de school en in de ontwikkeling van kinderen, ook kinderen met problemen?

Ik vind jouw volgzaamheid niet passen bij een docent. Sorry hoor, er komen bij mij kinderen de brugklas binnen die de tafels niet kennen. In 4 HAVO halen 13 van de 25 leerlingen een onvoldoende op een rekentoets. Er zit niet eens wiskunde in, en de moeilijkste sommen kwamen niet terug op het proefwerk. Ik diskwalificeer helemaal geen kinderen, en ik lach ze niet uit. Ik diskwalificeer het onderwijs wat ze op de basisschool genieten, en ik lach als een boer met kiespijn hoe triest het is. Verder zet ik grote vraagtekens bij het verplichte gebruik van een dure grafische rekenmachine, wat tot gevolg heeft dat er op technische universiteiten bijspijkercursussen wiskunde zijn voordat het eerste jaar begint.
En daarbij ben ik van mening dat veel kinderen een etiket opgeplakt en een probleem aangepraat krijgen.

quote:

Je klinkt nu een beetje zoals de collega's die in de lerarenkamer alleen maar kunnen afgeven op wat leerlingen niet kunnen, hoe lastig ze zijn met hun diagnoses, en dat de schoolleiding moet oprotten met hun nieuwe beleid (los van wat het is, het gaat je namelijk altijd alleen maar tijd kosten en het is nooit ergens goed voor)... Borrelpraat is dat.

Jij klinkt als iemand die gelooft dat het aantal dyslecten in Nederland exponentieel toeneemt, en die vindt dat het gebruik van computers altijd en overal nuttig is. Gebrek aan kritisch denken is dat.