quote:
Op zondag 4 maart 2012 15:34 schreef eriksd het volgende:[..]
Omdat het in dit geval om het hoogste rechtsorgaan gaat, en je toch uiteindelijk een zekere mate van zekerheid over rechtsregels moet hebben, zeker als het om overheidshandelen gaat. In fiscale zaken speelt dit een nog grotere rol.
Inderdaad.
@bram en andere
Daarnaast is dit ook een kwestie van hoe wij onze bestel hebben ingericht. Wij willen er van uit kunnen gaan dat als een wet in formele zin (zeg maar de nationale wetten, gemaakt door de Staten-Generaal) uitgevaardigd zijn, deze door zowel de tweede als eerste kamer democratisch zijn behandeld en zijn goedgekeurd. Eventuele bezwaren ('deze wet treft sommige groepen buitenproportioneel harder dan anderen of deze wet kan rechtsonzekerheid veroorzaken) dienen besproken te worden tijdens het parlementair proces, waar de zowel de minister, zijn adviseurs als de controlerende organen rekening moeten houden met eventuele strijdigheid met de grondwet en beginselen en er ook aanpassingen gedaan kunnen worden. Als een wet dit proces heeft doorgemaakt en is goedgekeurd dan is deze tot op zekere hoogte onschendbaar. Het kan zijn dat de wet nadelig uitpakt voor bepaalde groepen, maar dan heeft de wetgever dit gewild. De nationale rechter mag hem dan niet meer toetsen aan de grondwet (artikel 120 GW) of rechtsbeginselen als mensen denken dat dit om een of andere reden strijdig is. Dit had dan via de parlementaire route gedaan moeten worden. In andere landen mag dit wel, maar daar is dan voor gekozen.
In de praktijk maakt dit niet veel uit. Europees en internationaal verdragrecht staat wel gewoon boven nationaal recht en de rechter mag wel toetsen aan bijv, het Europees verdrag voor de rechten van de mens. Binnen onze rechtstaat kan de wetgever dus niet al te veel gekke dingen doen.
De uitspraak in het harmonisatiewet arrest was wel erg belangrijk voor de discussie rondom art 120 gw en de positie van de formele wetgever en de rechter. Daar ging het helemaal niet om of studenten wel of niet zielig waren (dat waren ze wel), maar om een andere kwestie. De president van de rechtbank Den Haag had namelijk een trucje goedgekeurd waarmee de rechter wel formele wetten kon toetsen en daardoor buiten werking zetten. Dit heeft - naar wat mij verteld is - tot flinke problemen geleid achter de schermen en een aantal ambtenaren/politici flink kwaad gemaakt. De Hoge Raad - die heel erg terughoudend is en alle ruimte wil overlaten aan de wetgever - heeft het dan ook weer teruggefloten. In de discussie omtrent de scheiding van machten en de rol van de wetgever/rechter is dit een interessant en belangrijk gegeven.
--
De studenten proberen nu nog een keer hun gelijk te halen. De invoering van deze wetgeving is namelijk een schending van het rechtszekerheidbeginsel. Helaas heeft de wetgever (en daarmee de meerderheid van het Nederlandse volk) besloten dat dit niet rampzalig is en dat de gevolgen van het invoeren van deze wet juist gewenst zijn. Dat is een democratisch besluit waar je het eens/oneens mee kan zijn, maar dan hadden mensen anders moeten stemmen.
Barkuysen (die de zaak doet namens Stibbe/studenten) is een expert op het gebied van het EVRM. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij - via een omweg - gaat betogen dat deze wet in strijd is met artikel 7 EVRM (waar het lex certa beginsel in vermeld staat) en artikel 1 eerste protocol EVRM. Deze wetgeving staat boven alle nationale wet en regelgeving. De vraag is alleen of dit stand gaat houden. Staten die meedoen aan het verdrag hebben een redelijke vrijheid om binnen hun wetgeving rekening te houden met deze normen. De Hoge Raad - die deze zaak uiteindelijk wel zal behandelen - heeft de neiging om niet al te snel een schending aan te willen nemen, zeker niet als blijkt dat de wetgever al rekening gehouden heeft met deze eventuele schending. Dan kan je nog gaan lopen mekkeren bij het Europese Hof (van de rechten van de mens) om toch nog je gelijk te galen maar die hebben op dit moment 150.000 zaken aanhangig, wijzen 90% van de aanvragen af en doen zes jaar om een vraag te beantwoorden. Gaat hem ook niet worden.
De studenten kunnen er op hopen dat er een hele activistische Hoge Raad zich hierover heenbuigt, maar gezien het verleden is die kans erg klein.
For every complex problem there is an answer that is clear, simple, and wrong.
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon