Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 00:12 |
Hallo, Ik vraag me af of we niet in Nederland te ver zijn gegaan met het geven van etiketten? Alleen al in mijn vorige klas had je officieel welgeteld: 2 personen met ADHD, 1 iemand met PDD-Nos ,2 mensen met dyslexie, 1 meisje met anorexia en dan hebben we het nog niet gehad over mensen die mogelijk in aanmerking komen voor zo etiket ![]() Is dit ook het geval bij jullie eigen studie of directe omgeving? Ik vraag me af wat de voordelen en nadelen zijn om jezelf een etiket te geven? Of is het meer dat er in Nederland veel vaker een etiket wordt gegeven? | |
Seam | vrijdag 1 juli 2011 @ 00:14 |
Dit is niet alleen in Nederland. En voor sommige diagnoses vind ik het ook belachelijk. Hoewel er steeds meer bekend wordt over pathofysiologie van ziektenbeelden, lijken ook steeds meer mensen toevlucht te zoeken in diagnoses alleen maar omdat ze er zijn. | |
Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 00:15 |
Pathofysiologie: kennis van verstoringen in normale lichaamsfuncties waardoor ziekten en symptomen van ziekten kunnen ontstaan. Juiste diagnose is belangrijk maar moeilijk te leren vanwege patroonherkenning en intuïtie. | |
KwisatzHaderach | vrijdag 1 juli 2011 @ 00:17 |
Nee hoor, we zijn er alleen in doorgeslagen dat we die etiketten zien als simpel excuus voor ongewenst gedrag. | |
Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 00:19 |
Tja tolerantie is tegenwoordig in Nederland ook ver te zoeken ![]() | |
TheThirdMark | vrijdag 1 juli 2011 @ 00:24 |
Tolerantie neemt af wanneer er op grote schaal misbruik van gemaakt wordt. | |
Catkiller | vrijdag 1 juli 2011 @ 00:54 |
Tjah, vroeger was een kind druk, nu heeft het ADHD. Hoop mensen met etiketten bestaan volgens mij omdat ze voor elke scheet naar de psycholoog gaan. Dan heb je nog ouders die kinderen naar de psycholoog sturen omdat opa is overleden of iemand anders van de familie, eer dat ze er weg zijn krijgen ze vast ook nog wel een etiketje ![]() | |
Lort | vrijdag 1 juli 2011 @ 00:58 |
Over sommige medische labels heb ik inderdaad ook mijn twijfels. Als iemand zo druk is moet hij/zij gewoon even normaal doen maar er is niemand die dat zegt. Nee dan zeggen we:'jij bent ziek en je kan er niks aan doen'. Wat verdomme onzin is, die zogenaamde ADHD mensen moeten is leren om normaal te doen. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 juli 2011 @ 01:07 |
Dat is wel erg kort door de bocht. | |
Ordos20 | vrijdag 1 juli 2011 @ 08:32 |
Nee dat is het niet, althans niet uit mijn ervaring. Met de vele etiketten die geplakt worden (en die mensen graag op hun kids laten plakken!!!) is iedereen zielig of is er gewoon iets mis met een kind. Waarbij totaal voorbij gegaan wordt aan het feit dat de opvoeding gewoonweg spaak loopt, en men daar geen verantwoordelijkheid voor wil nemen. Vroegah kreeg je een draai om je oren als je niet luisterde, of sleepte mams je als peuter aan je arm mee naar huis als je vervelend deed in de supermarkt/winkel/waar dan ook. Nu is er iets mis met je en mag je er niks meer van zeggen (flikker toch op zeg). De stoornissen zullen vast echt zijn, maar een beetje normaal doen is ook best mogelijk. | |
Re | vrijdag 1 juli 2011 @ 08:56 |
anorexia lijkt me een zeer ernstig probleem, snap niet wat dyslexie met etiketjes te maken heeft en tsja, ADHD/PDD-NOS zijn gewoon diagnoseerbare aandoeningen die dagelijks functioneren ernstig kunnen aantasten. Dat er te snel eventueel wordt gediagnoseerd is idd wel een probleem, maar meer omdat dokters tegenwoordig niet meer de tijd hebben en men voor de makkelijke weg kiest, wat niets zegt over mensen die daadwerkelijk een diagnose hebben, gaat er ook voornamelijk om hoe die mensen met een diagnose omgaan | |
#ANONIEM | vrijdag 1 juli 2011 @ 08:58 |
Vroeger was een kind druk en mocht het minder suiker. Tegenwoordig heeft het ADHD en proppen we het vol met Ritalin, terwijl het kind zelf rustig een fles cola achterover slaat per dag. | |
#ANONIEM | vrijdag 1 juli 2011 @ 08:59 |
Dat dus. Het loont om je kind een etiket te geven (denk aan PGB, vergoedingen, subsidies). Hoe meer labeltjes, hoe groter de kans dat het kind een forse duw in de rug krijgt in het leven (denk aan tentamens waar het kind langer over mag doen) en waarbij de weerbaarheid van het kind totaal niet getest wordt (het ligt niet aan jou hoor, het ligt aan je etiket!) | |
Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 09:02 |
Persoonlijk heb ik niks tegen etiketten. Heb je een beperking dan moet je uiteraard hulp ervoor krijgen. Maar het samenwerken met deze mensen verloopt op zijn zachts gezegd anders. Onder andere mensen met een (ernstig) vorm van dyslexie is samenwerken een hele klus. En het meisje met anorexia viel voor onze presentatie flauw (3 raden waardoor het kwam ![]() | |
Akwasi | vrijdag 1 juli 2011 @ 10:29 |
Ze had weinig geslapen? | |
Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 10:31 |
Een samenspel van omstandigheden. Onder andere weinig geslapen, weinig gegeten en maar wel te veel spanning in haar lichaam. | |
Akwasi | vrijdag 1 juli 2011 @ 10:34 |
YESSS~!!!! EEN DERDE GOED! | |
TheThirdMark | vrijdag 1 juli 2011 @ 11:49 |
Anorexia is geen probleem. Kan heel makkelijk opgelost worden met een goedkoop medicijn: voedsel. Anorexia is een typische luxe aandoening (in arme landen komt het slechts zeer sporadisch voor). | |
Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 11:53 |
Daar is het toch juist dat ze een opgezette buik krijgen doordat ze te weinig eten? | |
Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 11:53 |
[quote]![]() Ik vraag me af hoeveel etiketten er nog bij komen. En wat het doet met volgende generatie? | |
yes_no_maybe | vrijdag 1 juli 2011 @ 11:56 |
Klopt daarom lijkt het juist of ze heel veel eten maar door heel weinig eten kan je volgens mij ook dik worden (weet niet zeker of het niet ergens anders door komt) | |
Sjeen | vrijdag 1 juli 2011 @ 11:57 |
dat inderdaad ![]() | |
Sjeen | vrijdag 1 juli 2011 @ 12:01 |
Volgens dit artikel: Culturele variatie in de motieven van personen met anorexia, klopt je aanname niet. | |
TheThirdMark | vrijdag 1 juli 2011 @ 12:12 |
Lees de conclusie nog eens, dan zie je dat het wel degelijk klopt. Anorexia en veel wat er in het Autistisch Spectrum voorbijkomt is voor 99% niets meer dan een populariteitsziekte. | |
Sjeen | vrijdag 1 juli 2011 @ 12:22 |
Juist op basis van de conclusie lees ik dat je aanname niet klopt... Anorexia heeft meer te maken met controle dan met voedsel, dat is slechts een middel. | |
Captain_Maximum | vrijdag 1 juli 2011 @ 13:39 |
Ik denk dat dat eerder komt door een tekort aan beweging. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 13:39 |
En achterlijke opmerkingen op internet plaatsen over dingen waar je 0,niks verstand van hebt zoals jij dat doet kan ook makkelijk opgelost worden, gewoon vingertjes afhakken -_- | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 13:41 |
En het wel of niet hebben van een populariteitsziekte is irrelevant, het gaat er om hoe iemand is Voor mezelf maakt het niks uit of er een etiket op me zit of niet. Ik merkte eigenlijk vooral 2 verschillen voor en na: Voor: Ik liep steeds vast in m'n leven en niemand begreep waardoor dat eigenlijk kwam. Ik had blijkbaar "vage problemen" Na: Nu snap ik waardoor ik steeds vast liep in m'n leven, nu gaat het dan ook al een stuk beter dan in die tijd. Echter valt het me op dat er veel klagers zijn die gelijk denken dat ik zo graag misbruik wil maken van mijn etiket of zo? Naja, zal wel typisch non-hoogbegaafd gedrag zijn of zo ![]() [ Bericht 34% gewijzigd door magnetronkoffie op 01-07-2011 13:49:02 ] | |
Captain_Maximum | vrijdag 1 juli 2011 @ 13:50 |
Dat ze het in bepaalde gebieden niet kennen, betekent nog niet dat het niet voorkomt. Overigens zijn anorexia en autisme wel twee verschillende dingen. Autisme is gewoon een hersenafwijking wat erfelijk is. Het zou dus best kunnen dat deze 'mutatie' vooral in het westen is voorgekomen. Met snelle diagnoses stellen heb ik zelf geen ervaring. Uit eigen ervaring weet ik dat zoiets wel wat langer duurt dan een kort gesprekje. Echter is het bij mij anders gegaan dan bij kinderen. Het zou best kunnen dat door al die informatie op internet, docenten op basisscholen sneller hun conclusie trekken. Ook ouders zelf zullen hierdoor sneller het internet afspeuren om te kijken wat er mis is met hun kind als het even iets afwijkend is. Tenslotte staan alle symptomen op het internet. | |
Frag_adder | vrijdag 1 juli 2011 @ 13:57 |
Het antwoord is heel simpel, ja hier zijn we te ver mee gegaan. De trend lijkt tegenwoordig wel "geef het alsjeblieft een stempel dan is het niet de schuld van de ouders" Ik ga hier niet lopen ontkennen dat deze zaken als ADHD niet bestaan, ik denk alleen dat de stempel er tegemakkelijk op gezet wordt. En dat wanneer deze erop zit, hij gebruikt wordt om gedrag goed te praten. En vooral in dit laatste zit de fout. Mensen met zo een stempel of juist hun omgeving gebruiken vaak " ja ik kan er niets aan doen want ik heb ... dus ik ben nou eenmaal zo " Nee, juist omdat je weet wat het is moet je er extra aan werken! | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:01 |
En naar mijn mening zit 'm hier juist de fout van diegenen zonder stempel. Als ze horen dat iemand zo'n stempel heeft, is die persoon DUS iemand die z'n stempel misbruikt om alles wat die persoon fout doet goed te praten, niet aan zichzelf WIL werken en dat (voor geval die persoon op basis van dat labeltje bepaalde extraatjes krijgt) die persoon misbruik maakt (EN WIL MAKEN) van zijn labeltje om maar zoveel mogelijk oneerlijke voordeeltjes te krijgen. | |
Frag_adder | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:05 |
Nee dat ben ik niet met je eens. Dat zou namelijk betekenen dat wanneer die stempel niet bekend is bij de rest, iemand met ADHD voor iemand zonder stempel niet anders over zou komen, want dan kan je de stempel er niet op drukken. Dit is niet het geval. Tuurlijk zijn er mensen die er wel aan werken, dat ontken ik ook helemaal niet. Ik licht echter toe dat er ook mensen zijn die het anders doen. Zelf zie ik juist vooral dat het de ouders zijn van de personen waar zo een stempel op gedrukt is die zich achter het labeltje van hun kind verhullen in plaats van het kind zelf. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:09 |
Je opmerking klopt op zich wel, maar je trekt er een totaal verkeerde conclusie uit. Iemand met ADHD zonder stempel zal uiteraard wel opvallen bij de NT-ers, maar zodra iemand dan uiteindelijk een stempel krijgt, krijg je vaak te maken met mensen zoals in mijn vorige bericht omschreven. Fok alleen al staat vol van opmerkingen gemaakt door dit soort mensen, om maar wat te noemen | |
Frag_adder | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:12 |
Ik maak uit je reactie op dat jij zelf zo iemand bent die vaak dit over zich heen krijgt. Mijn vraag is dan wel heel simpel, waarom krijgen die anderen het idee dat jij niet aan jezelf wilt werken? Dat moet ergens vandaan komen. | |
Captain_Maximum | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:15 |
Dat heeft natuurlijk ook met de instelling van de ouders te maken. Het leven van een kind moet geen hel zijn, maar het het is ook niet te bedoeling dat die kinderen straks allemaal watjes of verwende krengen worden. ADHD en autisme is iets wat je je hele leven hebt, dus inplaats van ze met fluwelen handschoentjes te behandelen, kun je ze beter laten voorbereiden op de harde buitenwereld. Daar hebben kinderen veel meer aan. Zeker als ze later volwassen zijn. | |
kingmob | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:21 |
Er is inherent natuurlijk niks mis met die etiketten. Vroeger had je in je klas 2 drukke debielen, 1 rare gozer, 2 domme kinderen en 1 lelijk meisje gehad. Als ze allemaal daadwerkelijk last hebben van hetgeen waarmee ze zijn gediagnosticeerd, dan kunnen ze er nu gericht wat aan doen natuurlijk. Het probleem wat er ontstaat is wanneer het etiket een geldig excuus wordt. Dit maakt een kind minder weerbaar als volwassene, omdat ze in essentie te beschermd opgroeien. Vergelijk het met te verwende kinderen. Lijkt me prima dat een dyslect (schrijf je dat zo? ![]() Mijn 2 cent ![]() | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:21 |
Das grappig, ik maak uit jouw reacties juist op dat je iemand bent die vaak labelmensen over zich heen krijgt die willens en wetens misbruik van hun labeltjes willen maken, maar dat zeg ik toch ook niet? En waar dat vandaan komt, heb ik al aangegeven (hier zo: ) | |
Frag_adder | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:21 |
Hier ben ik het ook volmondig mee eens. Welke stempel iemand ook opgedrukt krijgt, je moet ze als ouder toch voorbereiden dat ze hun eigen weg kunnen gaan vinden in de buitenwereld, in plaats van dat je altijd tegen de buitenwereld zegt dat die zich maar hebben aan te passe naan je kinderen. Dit betekend uiteraard ook niet het tegenovergestelde dat je er geen rekening mee hoeft te houden. Juist omdat je er vanaf weet kan je mijns inziens beter en gerichter er aan werken ![]() | |
Frag_adder | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:22 |
Helemaal niet ![]() En nee jij geeft in die post niet aan waar het vandaan komt, alleen wat ze zeggen. Wat ik mij afvraag is, waarom zeggen mensen dit tegen jou. Ook dat moet ergens vandaan komen. Als jij een stempel hebt maar voor de rest normaal functioneert zonder dat anderen daar last van hebben geloof ik echt niet dat jij deze shit over je heen krijgt. Altans zo was het bij mij in de klas altijd bij mensen die o.a. "hoogbegaafd" waren en zo. Nooit wat aan gemerkt en werden er ook totaal niet anders om behandeld. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:24 |
En ik had al aangegeven waar dat gedrag vandaam kwam voordat jij je vraag aan mij stelde, dus waarom je me dan een vraag stelde waarop je 't antwoord al wist... | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:27 |
Stel jezelf eens de vraag: Waarom gaan mensen zonder stempel die horen dat iemand een stempel krijgt (of al heeft) er meteen van uit dat die mensen: -hun label misbruiken om zichzelf goed te praten -niet aan zichzelf willen werken, en -die personen misbruik maken (en ook willen maken) van hun labeltjes om maar zoveel mogelijk oneerlijke voordeeltjes te krijgen? Of wil je me gaan vertellen dat dit soort mensen niet bestaan of zo? | |
Frag_adder | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:32 |
Tuurlijk bestaan die mensen. Dit vooroordeel bestaat omdat, net zoals bij bijna elk vooroordel, er een zekere kern van waarheid in zit. Er zijn ook mensen die doen wat hun beschrijven of ga je dat ook ontkennen. In plaats van erover te klagen dat je zo behandeld wordt zou je ook juist die mensen kunnen laten zien dat je niet zo bent. Je voert echter met zo een defensieve houding deze discussie dat ik er mee op ga houden. Ik wil niet alleen jouw bevindingen gaan bevestigen, ik wil weten wat erachter steekt en dus waar het vandaan komt. Bijvoorbeeld of mensen dit echt zomaar roepen op het moment dat ze van je labeltje horen, of dat het labeltje slechts een bijzaak is en het vooral door de persoonlijkheid komt van de desbetreffende persoon. Daar ga ik van jou geen antwoord op krijgen, dat is mij inmiddels wel duidelijk. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:42 |
Ik voer zo'n "defensieve" houding juist omdat mensen, zodra ik aangeef dat hun vooroordelen niet kloppen, meteen gaan lopen roepen dat ik dus maar zit te klagen, terwijl ikzelf dit nooit gezegd heb. De logica dicteert dat er ongetwijfeld labelmensen zullen bestaan die alle 3 doen, maar als je op die manier redeneert kun je elke groep mensen van alles aanpraten. Als je een nieuwe collega krijgt die een vrouw blijkt te zijn waarvan je later hoort dat ze best wel wat bedpartners heeft gehad, is het toch ook niet normaal dat ze DUS een slet moet zijn? En zo werkt het natuurlijk niet. Mijn vraag is dus:Wat beweegt mensen zonder verstand van zaken om mensen die een labeltje blijken te hebben meteen te behandelen alsof ze hun label misbruiken om zichzelf goed te praten, niet aan zichzelf willen werken en misbruik maken (en ook willen maken) van hun labeltjes om maar zoveel mogelijk oneerlijke voordeeltjes te krijgen? Ik wil juist weten wat DIE mensen beweegt ![]() En je kunt wel zeggen dat ik klagerig op je over kom, maar jij komt juist klagerig op mij over. Wat ik doe is namelijk precies het zelfde als jij. Zie het maar zo: Stel jij gooit een volleybal in iemands gezicht en die persoon krijgt pijn en begint te huilen. Vervolgens lach jij er om. Vervolgens gooit die persoon de volleybal terug in jouw gezicht en heb jij pijn en begint te huilen, waarna de ander juist begint te lachen. En ineens gebeurt er wel iets fouts? | |
Spezza19 | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:46 |
Om te reageren op de vraag in de titel.... Ja.... vroeger was je gewoon gek of normaal.... Tegenwoordig heb je zoveel naampjes voor elke afwijking en als je dan naar de lijst "symptomen" kijkt, dan zie je zoveel overlappingen... En daarbij, heel veel "symptomen" komen ook gewoon voor bij "normale" mensen.... | |
Mry | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:47 |
Ja er is wel een probleem. Ik ken meerdere mensen die ADHD gediagnosticeerd hebben gekregen door hun huisarts en daar ritalin hebben gekregen. Later bleek dan bij een goed onderzoek in de GGZ dat hier helemaal geen sprake van was. Daarnaast hoor ik soms over scholen die hbo-opgeleide mensen of zelfs studenten gebruiken om dyslexieonderzoek af te nemen. Dat geeft natuurlijk totaal geen betrouwbaar resultaat. En zo ken ik nog wel meer voorbeelden. Dat gezegd hebbende wordt er gelukkig in verreweg de meeste gevallen zorgvuldig omgegaan met het geven van diagnoses. Een diagnose puur als een etiket zien is ook veel te simplistisch. Het diagnostisch proces is meer een middel om zo objectief mogelijk vast te stellen welke problemen er spelen, in welke richting de oorzaak hiervan ligt en welke middelen er gebruikt kunnen worden om te helpen. En een diagnose maakt de communicatie over het probleem makkelijker, want als er een naam voor je probleem is dan hoef je het niet iedere keer helemaal van a tot z uit te leggen. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:48 |
Het gaat vaak ook om de mate waarin iets bij iemand voor komt. Iedereen raakt wel eens wat kwijt, maar er zijn mensen bij wie dit extreem veel gebeurt | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:53 |
Ja, soms zijn die diagnoses gewoonweg debiel. Ik ken bijvoorbeeld iemand die eerst borderliner was. Vervolgens na meerdere therapieën kwam ze er achter dat het toch niet borderline was, maar ADD. En nu, weer etterlijke jaren later, zou het ineens weer autisme kunnen zijn -_- Ik vind dat je een diagnose moet stellen alleen als die diagnose daadwerkelijk terecht gegeven kan worden en niet alleen als er een vaag vermoeden bestaat. Ik weet niet waarom dit gebeurt, misschien vanwege hoge werkdruk? Of wellicht omdat iemand gewoonweg niet capabel genoeg is om juiste diagnoses te stellen? Of omdat diagnostiseur gewoon een foutje maakt? Wat de reden ook is, het is gewoon fout. En wat het niet meer van a naar z hoeven uitleggen betreft, dit werkt wel goed voor bijvoorbeeld instanties maar minder goed in het dagelijks leven. In mijn geval duurt het vaak jaren voordat een NT-er eindelijk begint te snappen dat ik daadwerkelijk anders bedraad ben in m'n hoofd, terwijl ik er vanaf het begin toch echt eerlijk over ben geweest. | |
Captain_Maximum | vrijdag 1 juli 2011 @ 14:56 |
Daarom moet er ook verder gekeken worden dan alleen de symptomen. Een vrouw met asperger kan de zelfde symptomen hebben als een vrouw met borderline, maar de achtergrond is heel verschillend. | |
Captain_Maximum | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:01 |
Dat is bij mij ook gebeurd, maar dat komt doordat ze bij zo'n onderzoek gericht gaan zoeken in één bepaalde hoek van alle 'stoornissen'. Zelf een psychologisch onderzoek gehad en daaruit kwam dus borderline. Echter wordt je tijdens je behandeling ook geobserveerd, dus kwam naar voren dat waarschijnlijk mijn diagnose niet klopte. Ik had/heb wel die symptomen van borderline, maar niet de stoornis zelf. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:05 |
Bij mij is het gelukkig wel goed gegaan, al duurde het meer dan 2 jaar voordat ik dan uiteindelijk een diagnose kreeg. Wat ik zelf echter niet begrijp is de houding die NT-ers hebben ten opzichte van iemand die met iets gediagnostiseerd is zodra ze te weten komen dat iemand "iets" heeft, en vooral waarom ze dan zelf nog wat extra labeltjes erbij gaan zitten plakken (zoals dat we niet aan onszelf willen werken enz enz)? | |
Mry | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:07 |
Ja dat is idd een probleem, net als in de gewone gezondheidszorg. Iemand word naar een bepaald specialisme doorgestuurd en dan wordt er vaak niet verder gekeken dan dat. In de voorbeelden die ik gaf zijn er mensen werk aan het doen waarvoor ze terecht niet bevoegd zijn. Dat heeft denk ik vooral te maken met geld. Soms zijn instituten ook zo groot dan onderlinge communicatie over de patiënten niet goed gaat. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:08 |
Ik heb de indruk dat die dossiers ook vrij slordig bijgehouden worden. Soms "verdwijnen" er weetdingetjes uit m'n dossier, waardoor de dingen die er wel in staan, anders geinterpreteerd kunnen worden. Echt vaag... | |
Captain_Maximum | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:11 |
Tja, daar heb ik zelf gelukkig geen ervaring mee. Sterker nog, sinds mijn labeltje heb ik veel positieve reacties gekregen. Vroeger op de basisschool werd ik voor dom aangezien. Nu vinden mensen het juist knap dat ik, ondanks mijn niet erkende labeltjes, alsnog mijn HBO-diploma heb gehaald. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:14 |
Ja, daar kan ik wel in komen. Maar als ik vertel dat ik o.a. 2 mislukte studies achter de rug heb en ze er vervolgens achter komen dat ik o.a. autisme heb, krijg ik juist weer te horen dat ik me achter een labeltje probeer te verstoppen -_- | |
Captain_Maximum | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:19 |
Dat heeft natuurlijk ook met je omgeving te maken. De één is wat begripsvoller dan de ander. Overigens kan een mislukte studie iedereen wel overkomen. ![]() | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:23 |
Dat is waar, alleen is 't bij mij niet bij alleen maar 2 mislukte studies gebleven ![]() En gelukkig heb ik nu een begripvolle sociale kring om me heen opgebouwd (wat ook wel weer een uitdaging op zich was voor deze autistische jongen...maar tis me wel mooi gelukt! ![]() Echter, zoals door iemand anders hier al aangegeven, uiteindelijk zal ik toch weer de grote wijde wereld in trekken, waar je zelf qua karakter minder voor het kiezen hebt. | |
Murvgeslagen | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:26 |
Het probleem van etiketten is dat men er in gaat geloven en er dus naar gaat leven. Zaken die niet lukken worden daarop afgeschoven i.p.v. dat de schouders er onder worden gezet. In mijn vriendenkring ook iemand gezien die helemaal is opgebloeid nadat hij die 'balast' van het plakkertje van zich af had geschoven. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:28 |
Maar een etiket wordt juist gegeven OMDAT dat waarin je gelooft, echt zo is haha!~ Jij hebt als 1e etiket ooit toch ook gekregen dat je een piemeltje had, maar is het dan ook fout om erin te geloven dat je een vent bent omdat je dat labeltje hebt? ![]() Een label krijg je toch niet voor niets? | |
Murvgeslagen | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:38 |
Ik zeg ook niet dat iemand dan niet op de één of andere manier anders is, maar dat het plakkertje 'anders' hem meer anders laat zijn dan hij daadwerkelijk is. Iemand met een bepaalde vorm van autisme kan bijvoorbeeld heel sociaal zijn, als hij echter op het plakkertje gaat vertrouwen kan hij daar echter nooit of laat komen. Het plakkertje kan de potentie die iemand heeft onderdrukken. Aan de andere kant is het natuurlijk ook goed, omdat het één idee geeft waarom iemand ergens moeite mee heeft. Het moet echter geen demotiverend effect hebben. | |
Captain_Maximum | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:40 |
Ik ben alleen maar socialer geworden sinds ik weet dat ik autisme heb. ![]() ![]() | |
Murvgeslagen | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:43 |
Top! Labeltjes kunnen 2 kanten opwerken, dat is het probleem. | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:46 |
Als je wilt zeggen dat ik door mijn diagnose meer autistisch geworden ben, heb je wel een punt omdat ik dan ten minste wel gewoon mezelf kan zijn ![]() Of iets wel of niet demotiverend is, doet er voor mij niet zo toe. Ik wou gewoon eindelijk de waarheid over mezelf weten ![]() | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:46 |
Yep, elk voordeel heb ze nadeel, en elk nadeel heb ze voordeel...en das logisch ![]() | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:47 |
Precies! En waarom komt iemand eerder in aanmerking voor de juiste therapie? Precies, omdat je eindelijk het juiste labeltje hebt! ![]() | |
Murvgeslagen | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:48 |
Zonder die therapie kan het echter behoorlijk verlammend werken. Iets met "ik ben anders dan de rest" | |
magnetronkoffie | vrijdag 1 juli 2011 @ 15:58 |
Bij mij ging het zo: Er was iets met mij dat verlammend werkte, ongeacht wat ik deed, wat ik probeerde en hoeveel ik er ook over na dacht. Pas toen ik eindelijk een labeltje kreeg, is er eindelijk vooruitgang gekomen omdat ik eindelijk iets had waar ik aan kon werken. Eerst werkte ik wel aan mezelf, maar dat gaan nou eenmaal een beetje lastig als je niet eens weet wat het probleem is. Een beetje het "dwijlen met de kraan open" idee. Dus ik zeg, "lang leve labeltjes!" ![]() En fuk diegenen die denken dat mensen met labeltjes niet aan zichzelf willen werken, hun labeltjes misbruiken om oneerlijke voordeeltjes te halen en zich achter hun labeltjes willen schuilen omdat dat het type mens is dat alleen maar negatief loopt te schoppen tegen alles wat niet in hun straatje past HOERAHA!!!11 | |
BlueMage | vrijdag 1 juli 2011 @ 18:23 |
Tsja ik was als kind ook best wel vreemd, niet zo sociaal, etc. M'n ouders hebben me echter vrij nuchter opgevoed en me nooit met fluwelen handschoentjes aangepakt, en kijk aan: ik ben over 'n heleboel van deze problemen "heengegroeid" zoals ze dat vroegah zo mooi zeiden. ![]() | |
schaal_9 | vrijdag 1 juli 2011 @ 19:36 |
Klopt helemaal! Ik heb zelf een (late) diagnose en kom weleens op een Asperger-forum. De mensen daar zijn vaak autistischer geworden na een diagnose ![]() Vaak zijn ze trots op hun Asperger, ondertitels als "proud certified Aspie" of het vermelden van de datum van de diagnose... dat is geen uitzondering. Sommige anderen zien bij het krijgen van die "felbegeerde" diagnose de kans sociale dienst of UWV te overtuigen dat werken er toch echt niet in zit. Zelf merk ik dat ik langzaam maar zeker opga in de massa, nu het op mijn werk allemaal goed verloopt. Wat dat labelen op jonge leeftijd betreft... PGB-uitgaven rijzen wel de pan uit inmiddels. | |
picardmike | vrijdag 1 juli 2011 @ 20:24 |
Ach je ziet het toch overal we kunnen nergens wat aan doen, we willen liever allemaal niks doen en andere laten werken. Allemaal zwaktes die de doorslag krijgen! | |
Suphomes | vrijdag 1 juli 2011 @ 20:41 |
Je krijgt een labeltje ( meestal ) niet voor niets, dat klopt. Er zijn echter genoeg mensen die, zodra ze een label hebben weten te bemachtigen ineens compleet niets meer doen om te veranderen. Asperger? Oh hoef ik ook geen moeite meer te doen met sociale contacten, ik ben een klootzak zeg je? IK HEB ASPERGER LOLOL ik heb moeite met sociale interactie. Kind met ADHD? Even stil zijn en opletten? Vroegah had ik het misschien nog wel geprobeerd maar mama zegt dat ik er niets aan kan doen dus ![]() En dan zijn er natuurlijk ook nog de mensen die onterecht een labeltje krijgen, energieke kinderen die zich kapot vervelen en 35kg suiker per dag wegwerken moeten niet gaan sporten een van de cola afblijven, nee nee moeders je kind heeft ritalin nodig, ligt niet aan de opvoeding hoor ![]() | |
missashley | vrijdag 1 juli 2011 @ 20:43 |
bij ons heeft standard (ict) autisme ![]() maar word bij ons allemaal onder "student met functiebeperking" genoemd. en mijn klas: autist 80% pdd-nos 10% Borderline 9% Anorexia 1% < goh wie zou dat nou toch hebbe bij ons ![]() grofe schatting, maar meer om verhouding even duidelijk te krijgen. en ja NL loves etiketten ![]() | |
picardmike | vrijdag 1 juli 2011 @ 20:53 |
In Japan zie je weer de extreme andere kant. Hakimori of zo. Als je faalt moet je boeten ongeacht je excuus. | |
missashley | vrijdag 1 juli 2011 @ 20:55 |
![]() ik mag het eerste jaar opnieuw doen vanwege de probleme die ik heb. En krijg jaar extra stuffi ![]() ![]() | |
juxtaposition | vrijdag 1 juli 2011 @ 20:56 |
Het is nu een beetje een hypochondrische samenleving aan het worden.Iedereen is ziek en alles moet benoemd worden. | |
picardmike | vrijdag 1 juli 2011 @ 21:12 |
Tja stel for je bent een level 12 ranger in 1 of ander spel zou je dan 2lv omlaag gaan voor een andere class [ Bericht 0% gewijzigd door picardmike op 01-07-2011 21:19:24 ] | |
Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 21:55 |
Wil je hiermee zeggen dat je verder geen normale mensen in je klas heb? ![]() | |
Jevon | vrijdag 1 juli 2011 @ 22:23 |
Laat me raden een soort socialevaardigheidstraining? Maar had dat wel voldoende geholpen? | |
missashley | zaterdag 2 juli 2011 @ 03:08 |
nee.... 4 dagen therapie en voltijd hbo gaat niet fijn samen ![]() en ja volgens mij had iedereen wel iets van stikkertje | |
magnetronkoffie | zaterdag 2 juli 2011 @ 09:02 |
Nou weet ik niet in hoeverre ik jouw bericht serieus moet nemen als je het hebt over 35kg suiker per dag. Ik ga er dan ook maar van uit dat wat je hier beschrijft, schromelijk overdreven is. Deze samenleving is sowieso al ziek. Dit is maar 1 van de symptomen. Anderen zijn bijvoorbeeld dat je in Nederland niet hoogbegaafd mag zijn en dat er bij een eerste date de belangrijkste vragen niet "Hoe heet je? Hoe oud ben je?" zijn, maar "Wat verdien je? Wat zijn je carrieremogelijkheden in de nabije toekomst?". | |
DenWauwelaar | zaterdag 2 juli 2011 @ 10:07 |
Als er een etiket op je geplakt wordt, dan hoor je ergens bij. We willen heel graag ergens bij horen en niet vaak gewoon onszelf zijn. Normatief gedrag, dat is de standaard. | |
magnetronkoffie | zaterdag 2 juli 2011 @ 14:28 |
En ik blijf me over dit verbazen... Zelf heb ik nooit de behoefde gehad om per see ergens bij te moeten horen. Ik ben geen lemming maar een denkende mens pfff. Ik bepaal lekker zelf. | |
DenWauwelaar | zaterdag 2 juli 2011 @ 15:29 |
Weet je hoeveel zinnen er in de NL opvoeding zitten die beginnen met ´Je moet´ en ´je hoort´ en ´wat als andere mensen..´? Het verbaast mij werkelijk niet dat mensen graag bij groepen willen horen. Men heeft het over toenemende individualisering, maar er zijn in NL juist enorm veel groepen (actiegroepen, pressiegroepen, verenigingen, (vrijwilligers)organisaties). En in een groep ben je veilig, gewoon de norm van de groep volgen. Dus als een etiket krijgt, hoor je ergens bij met bepaalde (al dan niet wettelijk vastgelegde) rechten. Kortom, je hebt ergens recht op als ADHD-er. ( en je kunt ook nog klagen bij die groep, die begrijpen je wel) En in Nederland gaan we niet uit van de maakbaarheidsnorm dat wij zelf iets van ons leven moeten maken, maar dat moet vooral een ander doen of een groep met dezelfde kenmerken. Die rechten vertalen zich dus makkelijk in extra geld, extra mogelijkheden omdat je bijzonder bent en extra zorg of extra geld nodig hebt. En dan gaan we ons hand ophouden, zo hongerig als we zijn naar bevestiging van ons lot door anderen. | |
MangoLassi | zaterdag 2 juli 2011 @ 15:55 |
Anorexia is een ernstige ziekte en geen label. Maar tegenwoordig heeft elke wereldvreemde nerd autisme en elk onopgevoed kind ADHD. Dat klopt niet. | |
Mry | zaterdag 2 juli 2011 @ 16:16 |
Van elk druk kind wordt meteen gezegd 'o zeker adhd.' En als er dan een druk kind is waarvan de ouders vertellen dat hij ook echt adhd heeft, dan zegt iedereen meteen dat de ouders een excuus zoeken en gewoon niet kunnen opvoeden. ![]() Er wordt op dezelfde manier geoordeeld over autisme. Het is gewoon nooit goed. | |
Webschip | zaterdag 2 juli 2011 @ 18:03 |
Gewoon zeggen dat ze allemaal aanstellen. ![]() | |
dawg | zaterdag 2 juli 2011 @ 18:37 |
zijn we op fok niet te ver doorgeschoten met dit soort topics? ![]() | |
Janneke141 | zaterdag 2 juli 2011 @ 18:40 |
Het is veel praktischer om de schuld in de schoenen van een etiketje te schuiven, dan de mogelijkheid te overwegen dat je misschien niet zo goed geslaagd bent in je opvoeding. Excuusgedrag, niets meer en niets minder. | |
Schenkstroop | zaterdag 2 juli 2011 @ 18:50 |
Als je een persoon een etiket kunt geven kun je tot behandeling oevrgaan ja.. Maar er is wel een dunne lijn.. Echte autisten hebben wel een probleem vind ik. Volgens mij moet je mensen van jongs af aan bewust maken dat zij zelf de keuze krijgen of zij behandeld willen worden voor hun al dan wle niet "problemen" of niet. En waarschuwen dat psycorp + bigpharma de dingen altijd erger doen overkomen wegens het aantrekken van klandizie.. Een discussie beginnen over het teveel aan etiketten en het gepaard gaande "jullie zijn kleinzerig" is het andere uiterste. Je moet mensen bewust maken van de mogelijkheden/gevaren en zelf de keus geven. Niks dwingen. | |
Mama_Mia | zaterdag 2 juli 2011 @ 18:51 |
Ik heb best een aantal labeltjes, en ik ben er eigenlijk best blij mee. Het is makkelijker uitleggen aan mensen, maar ik ben het ermee eens dat je je er niet achter moet verstoppen. Echter, het is lastig om in te schatten wanneer iemand zich achter een label verstopt of wanneer hij werkelijk iets niet kan en dit probeert uit te leggen dmv zijn label. Ik ben zelf orthopedagoog en waar ik een schijthekel aan had was al die standaard testen waar je aan het einde niks uit kreeg behalve 'ja heeft ADHD'. Want ook kinderen die druk zijn omdat ze zich kapot vervelen in de les (bijvoorbeeld door hoogbegaafdheid) of omdat er teveel druk op ze staat en ze door druk gedrag niks meer gevraagd wordt vallen onder ADHD. Ik vind dan ook dat bij testen naar de persoon zelf gekeken moet worden, naar zijn/haar geschiedenis en het gedrag tijdens een testsituatie. Dus, druk = adhd en teruggetrokken = autisme is veeeel te kort door de bocht. Dat gezegd hebbende merkte ik in het verleden wel dat wanneer iemand zei dat hij/zij ADHD had er makkelijker over het drukke gedrag heengekeken werd. Ik vind het in principe niet slecht dat mensen geaccepteerd worden zoals ze zijn, maar het is niet iets dat mensen moeten gaan misbruiken. Uiteindelijk moet je in een 'gewone' maatschappij leven, dus iedereen zal zich tot op zekere hoogte moeten aanpassen. | |
Schenkstroop | zaterdag 2 juli 2011 @ 18:56 |
Dat vind ik ook. Het hele etiketten fabriceren werkt omdat men over het algemeen graag in hokjes denkt. Psycorp hyped de ernst van speciale gevallen en geeft dat een naam. Voordeel heirvan is dat jeje als "patient" je ook beter kunt verwoorden in gesprekken over je probelemen. Je krijgt dan meestal meteen erkenning omdat men "ervan afweet". Er zijn mensen met ziekten die nooit open en breed besproken worden en dan zie je dat de erkenning van anderen een stuk lager tot nihil is. | |
dawg | zaterdag 2 juli 2011 @ 22:23 |
daar hebben ouders en omgeving (opleiding/werk/samenleving) meer invloed op dan jijzelf. dus je lult. is een lage intelligentie een excuus voor jou? | |
DenWauwelaar | zaterdag 2 juli 2011 @ 22:25 |
Volgens mij heb jij ook moeite met lezen. Lees het nog eens. | |
dawg | zaterdag 2 juli 2011 @ 22:28 |
ik lees goed hoor. niet mee eens zijn is wat anders. van jou ook een slap excuus dus. ![]() | |
Maanvis | maandag 4 juli 2011 @ 14:36 |
Het risico van een labeltje is als volgt: Een normaal kind maakt kabaal en is druk: "Houdt oew gemak eens!" Een kind met ADHD maakt kabaal en is druk: "Och let er maar niet op da's de ADHD" Terwijl kinderen met ADHD of een ander labeltje juist ook die sturing nodig hebben om te leren dat hun gedrag ongewenst is. | |
Endlessly | maandag 4 juli 2011 @ 18:01 |
Wat ik me dan afvraag is waarom. Als die 'wereldvreemde nerd' 'normaal' zou zijn, waarom zou hij zich dan terugtrekken achter zijn computer? Waarom zou hij zich laten testen op autisme als hij nergens hinder van ondervind? Hetzelfde geld voor het 'onopgevoede kind'. Is elk kind van die ouders zo druk? Zo nee, is dat kind dan wel zo druk door slechte opvoeding? | |
Captain_Maximum | maandag 4 juli 2011 @ 18:15 |
Volwassenen krijgen pas een label, als ze zelf hun leven niet op orde kunnen krijgen. Zo'n iemand gaat ook niet naar de psycholoog met de vraag welk label die heeft, maar hoe die aan zijn/haar problemen kan werken. | |
Maanvis | maandag 4 juli 2011 @ 18:19 |
Zo werkte het inderdaad voordat het internet er was ![]() ![]() | |
Captain_Maximum | maandag 4 juli 2011 @ 18:22 |
Ouders + internet + symptomen van stoornissen = vaak geen goede combinatie. Zeker als ze horen dat het kind van de buurvrouw ook ADHD of autisme heeft. Gelijk op internet opzoeken en er zijn altijd wel een paar dingen die ze bij hun eigen kroost herkennen. | |
Maanvis | maandag 4 juli 2011 @ 18:26 |
een vriend van me heeft een hele succesvolle en slimme broer en zus, en omdat hij op school niet genoeg hoge punten halen MOEST er volgens zijn ouders wel iets mis mee zijn. Hoppaa ADD diagnose en een kilo ritalin erin, speciaal onderwijs waardoor ie tussen allemaal échte probleemgevallen kwam te zitten en ook met veel drugs in aanraking kwam. Gelukkig realiseerde ie zichzelf op tijd dat ie best boven z'n stoornis uit kon stijgen en nu heeft ie een goede baan en een goed leven ![]() | |
Endlessly | maandag 4 juli 2011 @ 19:10 |
Als iemand aan veel symptomen van een stoornis voldoet zou het naar mijn mening best zo kunnen zijn dat iemand die stoornis ook daadwerkelijk heeft. Als een psycholoog/psychiater dat dan ook nog bevestigd, neem ik aan dat het zo is. Het is ook enigszins logisch dat er meer mensen met een label zijn, aangezien mensen er zelf over lezen op het internet en dan sneller de stap nemen om naar een psycholoog te gaan. | |
magnetronkoffie | donderdag 7 juli 2011 @ 16:50 |
Als je iemand tegenkomt wiens ADHD jou niet aanstaat, dan ga je toch gewoon niet met hem om? En het klopt dat iemand (op volwassen leeftijd) meestal pas gelabeld wordt op het moment dat die hulp gaat zoeken, omdat de persoon in kwestie zelf er niet uit is gekomen. Vervolgens moet er gekeken worden wat er met die persoon aan de hand is en als er dan uiteindelijk een diagnose is, kan er een effectievere behandeling van start gaan. Dat is nou eenmaal hoe het werkt. | |
snakelady | donderdag 7 juli 2011 @ 17:03 |
Soms denk ik dat ook wel, een tijdje terug ging mijn oudste ergens spelen voor het eerst, de moeder vroeg me of ik nog ergens rekeing mee moet houden. ehm nee, ze was verbaasd en vroeg nog eens voor de zekerheid "Geen allergien, angsten of wat dan ook?" nee, ze heeft gewoon niks, beide kinderen niet. Ze was oprecht verbaasd daar over. Als hier een kindje voor het eerst komt spelen vraag ik voortaan ook altijd of ik ergens rekening mee moet houden. Maar aan de andere kant, er zijn helaas veel kinderen die iets hebben en dat is al vervelend genoeg, denk alleen dat te veel nadruk daar op leggen niet altijd het juiste is, ik ken een gezin waarvan zowel moeder als vader iets hebben en alle 3 de kinderen ook en dat is ook haast het enige waar over gepraat wordt, over hun mankementen, lijkt me niet de juiste manier aangezien dan de "aandoening" te belangrijk wordt in het leven. | |
Maanvis | donderdag 7 juli 2011 @ 17:26 |
Daar is het kind in kwestie niet mee geholpen, dat wordt zo'n onopgevoed kind dat in de Wajong moet! | |
CoolGuy | vrijdag 8 juli 2011 @ 09:19 |
Die opmerking kon niet uitblijven. Ik zie dit topic nu pas. Ik ben overigens van mening dat het antwoord op de vraag uit de TT 'ja' is. Absoluut. Ik ben het eens met wat veel mensen hier zeggen, namelijk dat etiketjes te makkelijk worden geplakt, en vervolgens een excuus worden voor mensen om zich vooral niet hoeven aan te passen en zich te verschuilen achter dat etiketje onder het mom van 'ik kan er niks aan doen'. (even los van het feit dat er natuurlijk wel degelijk mensen zijn die terecht een etiketje krijgen, maar daar heb ik 't dan ook niet over). Frappant om te zien dat een zelfde manier van discussieren in dit topic plaats vindt als die ook plaats vond in het wajong topic, terwijl ik dit topic nu pas zie. Frag_Adder, ik denk dat wij dezelfde conclusies hebben getrokken, onafhankelijk van elkaar. Lees de wajong topicreeks voor de aardigheid eens door. Zijn 8 topics ofzo. You'll see... | |
Re | vrijdag 8 juli 2011 @ 09:30 |
ADHDers maken maar 3% uit van het aantal wajongers dus dat valt wel mee http://www.uwv.nl/Images/32_tcm26-178976.pdf | |
0013379 | vrijdag 8 juli 2011 @ 13:42 |
Nee hoor, ik denk dat je an het Etikettensyndroom lijdt |