Ik woon nu sinds een paar weken op mijzelf in een appartement.
Nu woont er een oud stelletje naast me. Ze kijken continu om de hoek van het balkon heen en moeten je altijd aanspreken. Staan door de ramen te gluren. Bemoeien zich met wat je aan het doen bent.
En als je met een bankstel op je schouders in het trapgat staat en je kop loopt rood aan en je wordt nog net niet geplat tussen de muur en het bankstel... dan vragen ze...
- Ging ie niet in de lift ofzo ? ... (nee hoor, we doen dit voor de lol)
- Is het zwaar ? (welnee joh, stel gerust nog een paar vragen lijk!)
Heb ik bezoek en sta ik op mn balkon te chillen komen ze om de 5 minuten naar buiten lopen en even om het hoekje kijken. Eerst moest ik er nog wel om lachen, maar het wordt niet minder.
Ik deed vanochtend even een test...als ze horen dat mijn deur openschuift komen ze ook met1 kijken. Ik krijg er echt onderhand te tieves van..
Wat te doen? Ik vind het fucking moeilijk om die mensen te negeren... dan zie ik ze staan in mn ooghoeken en ze blijven net zo lang staan totdat ik ook een keer kijk. Ik wil niet onbeleefd zijn, en er iets van zeggen gaat ook niet werken. Want dat ga ik niet subtiel brengen, dat is ook vrijwel onmogelijk voor mijn gevoel.
Nee, dat is niet echt mijn ding... Ik neuk liever!