quote:
Goedemorgen zeg, wordt dit gewoon op tv daar uitgezonden?quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:17 schreef von_Preussen het volgende:
[..]
Australiërs hebben idd wat hardere reclame's, ook m.b.t. de verkeersveiligheid.
Waarbij ik mij nu niet zeker ben of dit uit Australie komt:
Kan hem niet meer quoten maar dit schreef Ringo.quote:
quote:Vreemd hè. Er is echt een periode voorbij, die ook mij haarscherp voor de geest staat. Ineens is het ook op thuisfeestjes bon ton om alle rokers het balkon of de straat op te sturen.
Overigens ben ik zelf ten volle meegegaan in de hype, ik ben met roken gestopt in juni 2008. Het rookverbod in de horeca wilde ik niet afwachten. Moet zeggen dat ik erg blij ben met die beslissing, niet te hoeven roken is welzeker een bevrijding. Maar dat ga ik verder niemand uitleggen.
En toch. Die romantiek van het roken. Jezelf aangepraat? Natuurlijk. Maar daardoor nog niet minder echt. De bewuste handeling van de sigaret die wordt opgestoken op een "cruciaal moment": als je de bioscoop uitkomt na een indrukwekkende film, bij het eerste biertje in de kroeg, na een fantastische maaltijd of na geweldige seks, op de eerste lentedag op een zonnig terras. Zo veel momenten te bedenken. Roken an sich betekent niks, echt helemaal niks -- maar het zijn nu juist die speciale momenten die je in het moment tussen de vlam en de eerste hijs omcirkelt. Elke goede sigaret, of althans het opsteken daarvan, is een pauze in je leven waarin je het Nu heilig verklaart.
(Laten we voor het gemak al die andere sigaretten even vergeten )
-- o en de vriendelijke vanzelfsprekendheid waarmee roken vroeger nog onderdeel was van het sociale leven. De mistige feestjes, die je kleren zo heerlijk deden stinken. Het wakker worden op verlopen ochtenden, het gestommel door vreemde kamers op zoek naar net-niet-lege pakjes. De kantines van de universiteit, die nog minstens voor de helft waren gereserveerd voor de rokende medemens -- en altijd het mooiste gedeelte. De vakanties voor heel weinig geld waarin je op alles kon bezuinigen behalve op je peuken: grofweg anderhalf pakje per dag. Het luidruchtig beleden mantra want-rokers-zijn-nu-eenmaal-gezellig waarom je bij lange na nog niet werd uitgelachen behalve door die paar slicke nerds die je toch al graag buiten je vriendenkring hield.
Roken was een statussymbool. Je wist dat het slecht was maar juist die slechtheid bezorgde je een aura waarmee je iedere ruimte onbevreesd durfde betreden. Men had voor de roker nog -- ontzag.
Roken. Eigenlijk:
En nu? Lang leve de ratio. Hiep hiep hoera voor het be-wust-wor-dings-pro-ces.
Lang-za-mer-hand wordt de we-reld wijs, stot-ter-de Bak-ker-tje Dik.
(En in gedachten snoof hij nog eens de lucht op van de havana's die opa placht op te steken zodra oma uit winkelen was. Vrijheid heeft nog nooit naar bloemetjes geroken.)
Vroeger was alles beter, zelfs in vergelijking met nu.
Hm die zegt mij zo niks, weet wel dat met veel reclames daar Australiërs gewoon weglopen inderdaad, met die tabaksreclames ook, standaard werd er weggezapt. Logisch ook, zit je daar met je borrelnootjes te kijken naar dat soort leed, ugh.quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:17 schreef von_Preussen het volgende:
[..]
Australiërs hebben idd wat hardere reclame's, ook m.b.t. de verkeersveiligheid.
Waarbij ik mij nu niet zeker ben of dit uit Australie komt:
Volk, Vaderland & Voorschrift.quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:17 schreef remlof het volgende:
[..]
Ja, ook toch?
We kunnen het ook Volk & Vaderland noemen natuurlijk
quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:20 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Goedemorgen zeg, wordt dit gewoon op tv daar uitgezonden?
We kunnen meteen intrek nemen in het VVV kantoor.quote:
quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:18 schreef Boze_Appel het volgende:
Ollie, een zevenjarige poedel, is na vijf jaar weer herenigd met zijn baasje. De hond verdween in de chaos van het lokale fanfarefestijn en slaagde er al die tijd in te overleven. Hij kwam twee maanden geleden aankloppen bij een vrouw in Brummen, een goeie 20 kilometer van zijn vroegere thuis. Die gaf Ollie een aantal weken eten, maar omdat er een koudegolf voorspeld werd, besloot ze om hem naar het asiel te brengen. Daar werd Ollie gescand en door de informatie op zijn microchip belandde hij weer bij zijn familie.
Ollie is een rashond en was een geschenk van Ome Sien aan zijn echtgenote Nel. De poedel was bestemd voor een knus leventje binnenshuis, maar de fanfare roet in het eten: temidden de chaos verdween de toen 2-jarige Ollie.
De familie van Bergen zocht zich te pletter, maar Ollie bleef spoorloos, en werd opgegeven. Maar de taaie rakker slaagde er blijkbaar in vijf jaar lang te overleven. Hij verkeert bovendien in uitstekende gezondheid, is vrij van virussen en hondenaids, maar verloor blijkbaar wel een stuk van zijn ene oor in een gevecht en heeft een litteken op zijn andere.
Vijf jaar is straf
"We hebben eens een weggelopen rashond gehad die drie jaar overleefde in het wild, maar vijf jaar is hier toch wel straf", zeggen ze bij de plaatselijke afdeling van de dierenambulance, waar Ollie terechtkwam.
De familie van Bergen genieten nu volop van hun vroege zomergeschenk. "De eerste uren was hij erg, erg bang", vertelt Nel, "en heel nerveus. Maar tegen de avond kalmeerde Ollie. En tegen de tijd dat mijn zonen moesten gaan slapen was hij al zo ver dat hij bij hen op bed sprong."
"Hij is wel veranderd, er zit nu toch een wild kantje aan onze Ollie", aldus mevrouw van Bergen. "Af en toe komt dat naar boven. Ach, ik zou willen dat hij kon praten, hij zou ons nogal een verhaal kunnen vertellen."
Graag gedaan heh Koos.
"Lees verder op pagina 3."quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:18 schreef Boze_Appel het volgende:
Ollie, een zevenjarige poedel, is na vijf jaar weer herenigd met zijn baasje. De hond verdween in de chaos van het lokale fanfarefestijn en slaagde er al die tijd in te overleven. Hij kwam twee maanden geleden aankloppen bij een vrouw in Brummen, een goeie 20 kilometer van zijn vroegere thuis. Die gaf Ollie een aantal weken eten, maar omdat er een koudegolf voorspeld werd, besloot ze om hem naar het asiel te brengen. Daar werd Ollie gescand en door de informatie op zijn microchip belandde hij weer bij zijn familie.
Ollie is een rashond en was een geschenk van Ome Sien aan zijn echtgenote Nel. De poedel was bestemd voor een knus leventje binnenshuis, maar de fanfare roet in het eten: temidden de chaos verdween de toen 2-jarige Ollie.
De familie van Bergen zocht zich te pletter, maar Ollie bleef spoorloos, en werd opgegeven. Maar de taaie rakker slaagde er blijkbaar in vijf jaar lang te overleven. Hij verkeert bovendien in uitstekende gezondheid, is vrij van virussen en hondenaids, maar verloor blijkbaar wel een stuk van zijn ene oor in een gevecht en heeft een litteken op zijn andere.
Vijf jaar is straf
"We hebben eens een weggelopen rashond gehad die drie jaar overleefde in het wild, maar vijf jaar is hier toch wel straf", zeggen ze bij de plaatselijke afdeling van de dierenambulance, waar Ollie terechtkwam.
De familie van Bergen genieten nu volop van hun vroege zomergeschenk. "De eerste uren was hij erg, erg bang", vertelt Nel, "en heel nerveus. Maar tegen de avond kalmeerde Ollie. En tegen de tijd dat mijn zonen moesten gaan slapen was hij al zo ver dat hij bij hen op bed sprong."
"Hij is wel veranderd, er zit nu toch een wild kantje aan onze Ollie", aldus mevrouw van Bergen. "Af en toe komt dat naar boven. Ach, ik zou willen dat hij kon praten, hij zou ons nogal een verhaal kunnen vertellen."
Graag gedaan heh Koos.
Teveel miswijn gehad?quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:14 schreef betyar het volgende:
Ik moet mijn aquarium naar buiten doen maar ben te lam van het communiefeestje gisteren.
Na de lead beginnen met de tranen van het baasje. Voor de rest is het een aardig stuk.quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:18 schreef Boze_Appel het volgende:
Ollie, een zevenjarige poedel, is na vijf jaar weer herenigd met zijn baasje. De hond verdween in de chaos van het lokale fanfarefestijn en slaagde er al die tijd in te overleven. Hij kwam twee maanden geleden aankloppen bij een vrouw in Brummen, een goeie 20 kilometer van zijn vroegere thuis. Die gaf Ollie een aantal weken eten, maar omdat er een koudegolf voorspeld werd, besloot ze om hem naar het asiel te brengen. Daar werd Ollie gescand en door de informatie op zijn microchip belandde hij weer bij zijn familie.
Ollie is een rashond en was een geschenk van Ome Sien aan zijn echtgenote Nel. De poedel was bestemd voor een knus leventje binnenshuis, maar de fanfare roet in het eten: temidden de chaos verdween de toen 2-jarige Ollie.
De familie van Bergen zocht zich te pletter, maar Ollie bleef spoorloos, en werd opgegeven. Maar de taaie rakker slaagde er blijkbaar in vijf jaar lang te overleven. Hij verkeert bovendien in uitstekende gezondheid, is vrij van virussen en hondenaids, maar verloor blijkbaar wel een stuk van zijn ene oor in een gevecht en heeft een litteken op zijn andere.
Vijf jaar is straf
"We hebben eens een weggelopen rashond gehad die drie jaar overleefde in het wild, maar vijf jaar is hier toch wel straf", zeggen ze bij de plaatselijke afdeling van de dierenambulance, waar Ollie terechtkwam.
De familie van Bergen genieten nu volop van hun vroege zomergeschenk. "De eerste uren was hij erg, erg bang", vertelt Nel, "en heel nerveus. Maar tegen de avond kalmeerde Ollie. En tegen de tijd dat mijn zonen moesten gaan slapen was hij al zo ver dat hij bij hen op bed sprong."
"Hij is wel veranderd, er zit nu toch een wild kantje aan onze Ollie", aldus mevrouw van Bergen. "Af en toe komt dat naar boven. Ach, ik zou willen dat hij kon praten, hij zou ons nogal een verhaal kunnen vertellen."
Graag gedaan heh Koos.
Ik zou toch eindigen met "Helaas had Ome Siem in de tussentijd al een nieuwe viervoeter aangeschaft als gezelschapsdier voor hem en Nel, en werd Ollie tijdig afgemaakt, want twee huisdieren werd de terminaal zieke Nel toch teveel."quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:22 schreef KoosVogels het volgende:
[..]
Na de lead beginnen met de tranen van het baasje. Voor de rest is het een aardig stuk.
Opeens begin ik mij af te vragen of een studie journalistiek van 4 jaar nog wel een bestaansrechtsrecht heeft, of heeft u jarenlange journalistieke ervaring?quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:18 schreef Boze_Appel het volgende:
Ollie, een zevenjarige poedel, is na vijf jaar weer herenigd met zijn baasje. De hond verdween in de chaos van het lokale fanfarefestijn en slaagde er al die tijd in te overleven. Hij kwam twee maanden geleden aankloppen bij een vrouw in Brummen, een goeie 20 kilometer van zijn vroegere thuis. Die gaf Ollie een aantal weken eten, maar omdat er een koudegolf voorspeld werd, besloot ze om hem naar het asiel te brengen. Daar werd Ollie gescand en door de informatie op zijn microchip belandde hij weer bij zijn familie.
Ollie is een rashond en was een geschenk van Ome Sien aan zijn echtgenote Nel. De poedel was bestemd voor een knus leventje binnenshuis, maar de fanfare roet in het eten: temidden de chaos verdween de toen 2-jarige Ollie.
De familie van Bergen zocht zich te pletter, maar Ollie bleef spoorloos, en werd opgegeven. Maar de taaie rakker slaagde er blijkbaar in vijf jaar lang te overleven. Hij verkeert bovendien in uitstekende gezondheid, is vrij van virussen en hondenaids, maar verloor blijkbaar wel een stuk van zijn ene oor in een gevecht en heeft een litteken op zijn andere.
Vijf jaar is straf
"We hebben eens een weggelopen rashond gehad die drie jaar overleefde in het wild, maar vijf jaar is hier toch wel straf", zeggen ze bij de plaatselijke afdeling van de dierenambulance, waar Ollie terechtkwam.
De familie van Bergen genieten nu volop van hun vroege zomergeschenk. "De eerste uren was hij erg, erg bang", vertelt Nel, "en heel nerveus. Maar tegen de avond kalmeerde Ollie. En tegen de tijd dat mijn zonen moesten gaan slapen was hij al zo ver dat hij bij hen op bed sprong."
"Hij is wel veranderd, er zit nu toch een wild kantje aan onze Ollie", aldus mevrouw van Bergen. "Af en toe komt dat naar boven. Ach, ik zou willen dat hij kon praten, hij zou ons nogal een verhaal kunnen vertellen."
Graag gedaan heh Koos.
quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:25 schreef Friek_ het volgende:
Wat een Coldplay toch een ver-schrik-ke-lij-ke band geworden.
quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:25 schreef Friek_ het volgende:
Wat een Coldplay toch een ver-schrik-ke-lij-ke band geworden.
Ik heb ze bij de Likes op Facebook, maar ik kan ze ook niet meer volgen.quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:25 schreef Friek_ het volgende:
Wat een Coldplay toch een ver-schrik-ke-lij-ke band geworden.
quote:Hier nemen alle 47 deelnemende gilden aan deel.
nulquote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:26 schreef von_Preussen het volgende:
[..]
Opeens begin ik mij af te vragen of een studie journalistiek van 4 jaar nog wel een bestaansrechtsrecht heeft, of heeft u jarenlange journalistieke ervaring?
Het gebruik van koppeltekens tussen lettergreen kan me maar weinig bekoren. Het impliceert een onbestaand drama.quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:25 schreef Friek_ het volgende:
Wat een Coldplay toch een ver-schrik-ke-lij-ke band geworden.
Ik vraag me sowieso af hoe je 4 jaar vol kunt krijgen met een studie journalistiek. Een bachelor slinkse indoctrinatie gevolgd door een master (duim)zuigen?quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:26 schreef von_Preussen het volgende:
[..]
Opeens begin ik mij af te vragen of een studie journalistiek van 4 jaar nog wel een bestaansrechtsrecht heeft, of heeft u jarenlange journalistieke ervaring?
Ome Sien?quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:18 schreef Boze_Appel het volgende:
Ollie, een zevenjarige poedel, is na vijf jaar weer herenigd met zijn baasje. De hond verdween in de chaos van het lokale fanfarefestijn en slaagde er al die tijd in te overleven. Hij kwam twee maanden geleden aankloppen bij een vrouw in Brummen, een goeie 20 kilometer van zijn vroegere thuis. Die gaf Ollie een aantal weken eten, maar omdat er een koudegolf voorspeld werd, besloot ze om hem naar het asiel te brengen. Daar werd Ollie gescand en door de informatie op zijn microchip belandde hij weer bij zijn familie.
Ollie is een rashond en was een geschenk van Ome Sien aan zijn echtgenote Nel. De poedel was bestemd voor een knus leventje binnenshuis, maar de fanfare roet in het eten: temidden de chaos verdween de toen 2-jarige Ollie.
De familie van Bergen zocht zich te pletter, maar Ollie bleef spoorloos, en werd opgegeven. Maar de taaie rakker slaagde er blijkbaar in vijf jaar lang te overleven. Hij verkeert bovendien in uitstekende gezondheid, is vrij van virussen en hondenaids, maar verloor blijkbaar wel een stuk van zijn ene oor in een gevecht en heeft een litteken op zijn andere.
Vijf jaar is straf
"We hebben eens een weggelopen rashond gehad die drie jaar overleefde in het wild, maar vijf jaar is hier toch wel straf", zeggen ze bij de plaatselijke afdeling van de dierenambulance, waar Ollie terechtkwam.
De familie van Bergen genieten nu volop van hun vroege zomergeschenk. "De eerste uren was hij erg, erg bang", vertelt Nel, "en heel nerveus. Maar tegen de avond kalmeerde Ollie. En tegen de tijd dat mijn zonen moesten gaan slapen was hij al zo ver dat hij bij hen op bed sprong."
"Hij is wel veranderd, er zit nu toch een wild kantje aan onze Ollie", aldus mevrouw van Bergen. "Af en toe komt dat naar boven. Ach, ik zou willen dat hij kon praten, hij zou ons nogal een verhaal kunnen vertellen."
Graag gedaan heh Koos.
Elke klapmongool kan schrijven over dergelijk onzin.quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:26 schreef von_Preussen het volgende:
[..]
Opeens begin ik mij af te vragen of een studie journalistiek van 4 jaar nog wel een bestaansrechtsrecht heeft, of heeft u jarenlange journalistieke ervaring?
quote:Op vrijdag 3 juni 2011 15:30 schreef Cerbie het volgende:
[..]
Ik vraag me sowieso af hoe je 4 jaar vol kunt krijgen met een studie journalistiek. Een bachelor slinkse indoctrinatie gevolgd door een master (duim)zuigen?
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |