ToT | woensdag 27 april 2011 @ 00:54 |
Hoi, ik ben niet echt een regelmatige bezoeker van R&P, maar er houden een aantal zaken me flink bezig en ik moet het gewoon kwijt. Waarom ik het hier post? Tja, ventileren denk ik, en kijken wat de mening van anderen is. Ik zit momenteel anderhalf jaar in de ziektewet: overspannen, depressief, paranoïde, noem het maar op. Deze klachten sluimerden al jarenlang op de achtergrond, maar ik kon me er nog wel redelijk staande mee houden, hoewel het niet makkelijk was. Door chronische en extreme stress op het werk zijn de sluimerende kwalen keihard er door heen geknald. Ik zit aan de pillen en ga intensieve therapie volgen. Ik heb eindelijk voor mezelf geaccepteerd dat ik hier gewoon niet in m'n eentje meer uit kom; ik heb gewoon hulp nodig. Die hulp heb ik gevonden en de therapieën gaan hopelijk over een maand of 2 een keer beginnen. Ik had het net over dat ik depressief ben. Dit komt voor een groot deel voort uit eenzaamheid en een laag zelfbeeld. Ik heb eigenlijk maar 1 echte kameraad met wie ik al 15 jaar bevriend ben. Hij is echter zeer fel tegen dat ik therapie ga volgen: ik praat mezelf alleen maar naar beneden als ik zeg dat ik therapie nodig heb. Hij heeft zelf ook problemen gehad, vergelijkbaar met de mijne, en voor hem bleek het het beste dat hij gewoon weer aan het werk ging en alle therapie enzo overboord gooide, DUS is dat ook voor MIJ het beste. Nu heeft hij besloten om zolang ik mijzelf naar beneden praat (dus zolang ik therapie volg) geen contact meer met mij te hebben. Misschien wil hij me zo voor het blok zetten om mij te dwingen te stoppen met therapie, maar dat gaat niet gebeuren! Ik heb die therapie gewoon echt nodig, ik red het echt niet in mijn eentje. Ik heb al genoeg jaren ellende achter de rug waarbij er genoeg mis gegaan is door mijn emotionele staat, en dat moet nu een keer afgelopen zijn. De therapie die ik ga volgen zal waarschijnlijk een half jaar in beslag nemen. Dat zou dus inhouden dat ik mijn enige echte vriend dus een half jaar niet meer zal spreken. Ik ben werkelijk furieus om zijn keuze mij niet meer te spreken. Hij denkt dat hij er goed aan doet en dat hij me zo kan dwingen om zijn voorbeeld te volgen, maar zijn voorbeeld WERKT voor mij gewoon niet! En dankzij zijn keuze ben ik nu eenzamer dan ooit, en zit ik daardoor ook dieper in de put dan ooit. Ik voel me gewoon echt verraden door hem. Hij weet gewoon in wat voor situatie ik zit, en tóch kiest hij ervoor om het contact met mij af te kappen tot ik hem zijn zin geef en een keuze maak die voor mij juist heel slecht is. Praten met hem helpt echt niet. Hij is echt niet te overtuigen. Ik zit niet in elkaar zoals hij. De problematiek is misschien globaal het zelfde, maar we zijn 2 totaal verschillende persoonlijkheden. Dan moet hij toch beseffen dat de aanpak toch ook anders moet? Dingen verdringen en domweg weer gaan werken zonder de oorzaken aan te pakken is volgens mij het slechtste wat ik kan doen. Excuses voor de herhalingen van zaken in deze post, maar ik typ nu gewoon hoe de dingen door mijn hoofd spelen. Verraden is misschien niet het juiste woord. In de steek gelaten is het meer. | |
eleusis | woensdag 27 april 2011 @ 00:58 |
Misschien dat het te confronterend voor hem is. Sowieso is zijn reactie niet goed te praten. Maar het ligt meer aan hem dan aan jou. Hoe jij daar weer mee om moet gaan, is vast iets dat in de therapie wel aan de orde gaat komen. ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 01:01 |
Hehehe tja precies. ![]() Iedereen in mijn omgeving vindt het ook een waardeloze actie van die kameraad. Het leuke is ook nog dat de therapie zwaar op een Buddy-systeem gebaseerd is. Je hebt absoluut een Buddy nodig die je op sleeptouw neemt als het nodig is, om de basis van de therapie te kunnen volgen. De enige persoon die daarvoor in aanmerking zou kunnen komen, heeft mij in de steek gelaten. | |
Cactus1 | woensdag 27 april 2011 @ 01:19 |
Super knap dat je toch doorzet ondanks dat je enige vriend er zo fel tegen is. In jouw leven hoort jouw geluk op nummer 1 te staan en als jouw vriend je daar niet bij kan steunen dan is het in mijn ogen niet echt een vriend. Ik vind het juist super goed dat je eindelijk besloten hebt je problemen aan te pakken. Ik hoop ook echt dat het je helpt. Misschien hebben ze wel reserve buddies voor mensen die geen eigen buddy hebben. Ik kan me ook zo voorstellen dat het fijner is om een onbekend iemand te hebben dan iemand uit je directe omgeving. Veel sterkte ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 01:23 |
Thanks! ![]() Nee de buddy moet iemand in je eigen omgeving zijn die je een beetje in de gaten kan houden. Ik kan nu niet aan de basistherapie meedoen, maar krijg wel een aangepaste therapie. Pfff mijn emoties vliegen van verdrietig naar pissig. Het enige waar die kameraad wél achter stond was mijn medicatie, want dat hielp voor hem ook goed, DUS moet het voor MIJ ook helpen. Laat ik nou net niet tevreden met mijn medicatie zijn! ![]() | |
Stokstaart | woensdag 27 april 2011 @ 07:54 |
Dat kan je dus onmogelijk een echte vriend noemen. Wederzijds respect is sowieso primair de basis van elke gelijkwaardige vriendschap. Zo te zien staat er een lange en warme zomer voor de deur dus wellicht kunnen we een keer ergens een biertje pakken. | |
Re | woensdag 27 april 2011 @ 07:58 |
nou ja 15 jaar is niet niks natuurlijk maar idd er zijn meer mensen in de wereled waar je eventueel wel wat aan hebt, dat je geaccepteerd hebt dat je therapie en medicatie nodig hebt is stap een, een beter sociaal leven opbouwen is twee en dat is gewoon een kwestie van uitproberen... | |
Dauntl3ss | woensdag 27 april 2011 @ 08:05 |
Respect dat je toch doorzet en je je niet door zijn totale gebrek aan steun en begrip laat tegenhouden. Ik zou me niet blindstaren op die geschatte zes maanden, maar je komt hier hoe dan ook sterker uit. Er gaat straks een wereld voor je open, en waarschijnlijk heb je dan ook geen behoefte meer aan deze 'vriend'. | |
Silenus | woensdag 27 april 2011 @ 09:24 |
Precies. Kijk naar het grote geheel, TS. Okay, je bent vijftien jaar bevriend met 'm, maar hij blijkt nu wel een ware flapdrol. Zodra je van je problemen afbent ben je een leuker (herboren) mens en heb je zo nieuwe vrienden. No prob! ![]() | |
Trashcanman | woensdag 27 april 2011 @ 10:35 |
Wat ik weet van sommige medicatie is dat het lang kan duren voor de positieve effecten merkbaar worden, ik weet niet hoe lang je al met die medicatie bezig was. Verder zou ik -als je dat nog niet zelf al gedaan hebt- het toch met de voorschrijvend arts bespreken dat je op eigen houtje geminderd bent. Wat die maat van je betreft is het extreem kloten dat hij zo reageert. Zeker als hij zelf al ervaring met medicatie e.d. heeft zou je denken dat hij zich van zijn meest hulpvaardige kant zou laten zien. Heeft hij zelf slechte ervaringen met therapie oid? Verder uiteraard sterkte en veel succes toegewenst. | |
netflanders | woensdag 27 april 2011 @ 10:41 |
Ik begrijp niet waarom zó veel mensen zo sceptisch tegenover therapie zijn. Je ontmoedigt je vriend toch ook niet van een operatie? Psychologie tegenwoordig is, hoewel ik de bachelorstudie maar weinig respecteer, toch een relatief harde wetenschap. Mijlenver weg van het oude en zweverige werk van Freud. Waarom staan mensen er dan toch zo kritisch tegenover? | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 10:46 |
Biertje pakken klinkt altijd goed! ![]() Tja een sociaal leven opbouwen, dat is dus iets waar ik veel moeite mee heb. Ik moet trouwens wel zeggen dat die vriend het regelmatig op een voor hem positief bedoelde manier geprobeerd heeft om mij er weer bovenop te krijgen, door op een heel belerende toon te zeggen dat ik zijn maatje ben en dat ik het best allemaal wel kan en dat ik dat zelf ook wel weet en dat ik die therapie enzo allemaal niet nodig heb enz enz enz. Allemaal lief bedoeld, maar die toon in zijn stem is dan echt van iemand die veel hoger staat die iemand ff duidelijk vertelt dat hij het volkomen mis heeft. Het antidepressivum blijf ik zeer zeker nog wel gebruiken. Het andere medicijn is een antipsychoticum die voor mijn paranoia bedoeld is. Ik slik het al een paar maand en merk wel dat het op zich werkt tegen de paranoia......doordat het me gewoon volkomen verdoofd. Alles wordt gedempt. Mijn enthousiasme is volkomen verdwenen, mijn levenslust (die ik een beetje terug had gekregen door het antidepressivum) was weg, ik sliep telkens een gat in de dag enz. Vrijdag ga ik met mijn therapeut over hebben dat ik gestopt ben. (Da's niet degene die het me heeft voorgeschreven, maar die staat er wel mee in contact.) Die maat van me heeft inderdaad zeer, zeer slechte ervaringen met therapie. Dat in combinatie met zijn koppigheid wat ook weer versterkt wordt door zijn medicatie zorgt er gewoon voor dat hij zo reageert. | |
Erik079 | woensdag 27 april 2011 @ 10:46 |
Ieder zijn eigen keuze lijkt mij. Als hij dat niet kan accepteren dan verdient hij jou vriendschap niet. Als het een echte vriend is moet hij jou ondersteunen in de keuzes die je maakt. Kiezen voor therapie is een juiste stap lijkt mij.En dat je toegeeft dat je psychische problemen hebt en daarbij geholpen wilt worden is de eerste grote stap in de goede richting. En inderdaad worden mensen die psychische klachten hebben snel aangezien voor aanstellers. Puur omdat je aan de buitenkant niet kan zien wat er mis is.Maar psychische aandoeningen zijn net zo serieus als fysieke aandoeningen. Ze zijn alleen meestal wat lastiger te achterhalen en op te lossen. Mijn tip: Zoek hulp, praat met alles en iedereen over je probleem en probeer vooral door te gaan met je dagelijkse bezigheden(hoe moeilijk dat ook kan zijn) Na verloop van tijd merk je dat je klachten langzaam aan(erg langzaam) verdwijnen. Zodra je merkt dat het ook maar iets beter gaat zul je zien dat je daar je energie uit kan putten om hier uit te komen. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 10:48 |
![]() ![]() ![]() Ik denk dat er bij veel mensen nog heel oude vooroordelen aan kleven, van die horrorscenario's die je uit oude films kent. Zo'n beetje dat je helemaal gehersenspoeld wordt of zo, of juist dat het maar wat geitenwollensokkengedoe is met kamillethee. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 10:53 |
Doorgaan met de dagelijkse bezigheden, da's een goeie. Ik zit al tijdenlang op een dood punt. Ik zit al anderhalf jaar thuis en verveel me helemaal kapot, maar heb ook totaal geen motivatie om dingen te gaan doen, maar wil wel verandering. Een mogelijkheid is naar een dagbegeleidingscentrum gaan. Mijn therapeut wil me daar wel naar toe verwijzen. Op zich ideaal, maar het is niet duidelijk op welke dagen ik mijn therapie ga krijgen. Daarbij wil ik ook reïntegreren door een paar uurtjes per week te werken, want over een half jaar zou ik de bijstand in gaan, en dat wil ik voorkomen. Nu is het zo dat de reïntegratiedeskundige natuurlijk mij niet kan inzetten op een bedrijf zonder te weten op welke dagen ik therapie heb, maar hij wil me ook niet laten werken zonder dat de bedrijfsarts me weer gezond verklaard heeft. De bedrijfsarts wil weer van mijn therapeut te horen krijgen dat ik weer kan werken, en die zegt op zijn beurt weer dat hij daar geen uitspraken over kan doen, want daar zijn de bedrijfsartsen weer voor. Verder ben ik bang dat als ik weer (deels) arbeidsgeschikt verklaard zou worden, dat ik dan ook echt VERPLICHT weer zoveel uur per week zou moeten gaan werken en ook een speciaal reïntegratietraject in zou moeten gaan waarbij je per week je uren weer opbouwt. (Dat waren ze namelijk al eens eerder van plan.) Als ik mijn werk-uren per week zou gaan opbouwen, komt mijn therapie natuurlijk weer in gevaar, en dat wil ik uiteraard zien te voorkomen. | |
seasushi | woensdag 27 april 2011 @ 10:55 |
foutje [..] [..] | |
seasushi | woensdag 27 april 2011 @ 10:56 |
[..] Ik herken dit precies van 2 (voormalige ) vrienden van mij. Ik had op een gegeven moment het gevoel dat zij mijn therapeutje aan het spelen waren en het beter wisten dan mijn hulpverleners en mij. Ik werd er zo moe van dat ik mij constant moest verdedigen tegen hun betweterige adviezen dat ik op een gegeven moment het contact radicaal verbroken heb. Geen moment spijt van gehad. Het voelde best goed om voor mijzelf en mijn eigen mening en gevoel te kiezen. [/quote] | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:01 |
Behalve die vriend steekt mijn buurvrouw haar meningen ook niet onder stoelen of banken, en net als die kameraad heeft ze op bepaalde punten gewoon best gelijk, maar de dingen zitten vaak toch voor mij moeilijker in elkaar dan ze denken. Mensen hebben heel snel zoiets van: "Oh, je hebt DIT, DUS moet je DAT!" Klopt vaak ook wel, maar met gevoelskwesties kun je dat vaak niet zo stellig zeggen. | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:02 |
Jammer dat die vriend met wie je al zo lang bevriend bent zo reageert... Hoe die vriend van je reageert vind ik niet getuigen van respect en van hoe een vriend zich hoort te gedragen. Ik vind het knap van je dat je op je eigen gevoel af gaat en zover bent dat je erkent dat je het niet alleen op kunt lossen en dat je die therapie gaat volgen! Ook al hebben medicijnen genoeg gedaan voor die vriend, jij weet het beste hoe je dingen zelf ervaart en wat voor hem werkt, hoeft voor jij dus niet te werken. Wil je het contact met die vriend houden en kun je hem wel een echte vriend noemen na hoe hij zich heeft gedragen? Het levert je volgens mij een hoop extra stress op, wat je er op het moment waarschijnlijk niet bij kunt gebruiken... Voor het gedeelte van die motivatie... Als je een tijd thuis zit ebt die gewoon weg, net als de zin om iets te ondernemen. Je komt in een sleur en je dagelijkse ritme is helemaal weg. Als je een ritme in je leven kunt krijgen wordt dat waarschijnlijk al een stuk beter (bijvoorbeeld door werken op therapeutische basis enz.). Ik zit zelf een half jaar thuis in de ZW, merk hier hetzelfde ![]() | |
Trashcanman | woensdag 27 april 2011 @ 11:04 |
Op de andere fora kom je altijd over als iemand waar je juist wel mee kan lachen, dus zal je irl ook wel een goede indruk op anderen maken. Waarschijnlijk zie je dit zelf compleet anders en is die therapie juist wel de manier om dat in te gaan zien. Mja, als je al een paar maanden met dat antipsychoticum bezig bent kan ik me het goed voorstellen dat je het dermate zat bent dat je er mee stopt. Goede zaak dat je iig open kaart met de behandelaar speelt. Kan je trouwens niet voor extra steun bij bijvoorbeeld je ouders aankloppen? Het is natuurlijk niet leuk om ze weer tot in dergelijke details van je denkwereld te betrekken als je al een tijd zelfstandig leeft maar je hebt toch mensen nodig waar je buiten kantoortijden je ei bij kwijt kan. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:12 |
Da's een heel goede vraag, of ik hem nog als vriend wil houden. Hij laat me nu in de steek in een periode dat ik hem het hardst nodig heb. Er is in het verleden wel meer gebeurd waardoor ik aan de vriendschap twijfel. Het lijkt er sterk op dat hij gewoon wil beslissen wanneer er contact is en wanneer niet, en dat terwijl hij echt zegt mij als zijn beste maatje te zien. Hij is afgelopen November wel als enige gast op de crematie van mijn vader geweest om mij te steunen. Dat was iets wat voor ons beiden toen zeer veel betekende......en dan gebeurt er nu dus dit! | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:15 |
Thanks! ![]() ![]() Mijn vader is in November overleden, en mijn moeder is 79. ![]() ![]() | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:19 |
Da's wel minder, ook als je nu zo'n gevoel erbij hebt ![]() Herkenbaar. Soms ![]() ![]() Ben wel een vrouw he ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 11:21 |
Hey Tot! ik verglijk me niet met jou, maar ik heb ook psychische problemen gehad door vele dingen die mij zijn overkomen. Een half jaar / jaar heb ik het nog uit gehouden door dom door te doen. Maar uiteindelijk knap je... Ik heb ook therapie gehad. Na een half jaar ben ik gaan begrijpen dat mijn problemen veel dieper liggen dan dat ik er over dacht. en therapie helpt het voor jezelf om dingen boven te halen zodat je er aan kunt werken (dat is zo bij mij). NU zijn we een jaar verder bij mij en nog heb ik er moeite mee en werk ik er aan. Maar het gevoel dat je er aan werkt is al erg bevredigend! Ik denk dat jij hier heel goed aan gaat doen en hoop dat het je helpt! Wil het niet dan heb je het in ieder geval geprobeerd! Verder ben ik het met mensen eens dat vrienden respect voor elkaar moeten hebben, maar vriendschappen van 15 jaar gaan wellicht verder dan alleen respect hebben voor elkaar. Als de vriend zich "blind staart" op zijn eigen oplossing, doet het hem misschien "pijn"dat tot in dit geval een andere weg kiest. Is dat in dit geval dan liefde? Of geen respect? Succes tot! | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:22 |
Tja ik weet het niet...aan de ene kant wil ik hem niet kwijt, maar aan de andere kant heb ik er zelf ook al een aantal jaren aan zitten denken om er een punt achter te zetten, JUIST vanwege zijn belerend gedrag tegenover mij. De pest is dat ik geen goede prater ben als het gaat om voor mijn mening op te komen. Dat is ook weer een oorzaak van een deel van mijn problemen: ik fok me wel op over dingen, maar durf/kan er niks over te zeggen. Dan klap ik dicht of geef ik de ander heel snel gelijk omdat ik zijn kant van het verhaal ook wel inzie en mijn mening dan ondergeschikt vind. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:24 |
Thanks. ![]() | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:26 |
Heb je hem in de afgelopen gesprekken over de therapie dan wel goed kunnen vertellen waarom therapie wel zou helpen en een andere manier (zoals hij dat zegt) niet? Misschien was je niet overtuigend genoeg ![]() Is een assertiviteitstraining niet wat voor je? ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:28 |
Oh ik moet zeer zeker op assertiviteitstraining, dat absoluut! ![]() Maar ik heb zitten lullen als Brugman over dat ik die therapie echt wel nodig heb en dat ik er in m'n eentje niet meer uit kom, en dat dit er eigenlijk al jarenlang aan zat te komen. Stug weer aan het werk gaan zorgt er voor dat ik de kwaal weer ga opkroppen tot het weer echt mis gaat. Dat heb ik hem allemaal verteld, maar hij vindt dat ik daarmee mezelf weer de grond mee in praat, dat ik het best allemaal zelf wel af kan, dat ik sterker ben dan ik denk enz enz enz. Allemaal wel heel lief bedoeld enzo, maar het is gewoon niet reëel! | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:31 |
Misschien is dit een echte 'vrouwentip', maarreh... kun je hem een mail of zoiets sturen? ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 11:32 |
door therapie ga je het verwerken en leer jeer wellicht mee om gaan, door weer te gaan werken dan verdruk je het en los je het niet op ![]() Misschien moet je tegen je vriend zeggen dat het doel is om het op te lossen van jou problemen en niet jezelf in de grond te drukken. En dat als hij een echte vriend is hij jou weer gelukkig wil zien. Dat lukt volgens jou met de therapie. [ Bericht 0% gewijzigd door Olle. op 27-04-2011 11:43:11 ] | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 11:33 |
is geen vrowuen tip ![]() Kun je sowieso ook zeggen wat je wilt zonder onderbroken te worden | |
From.the.block | woensdag 27 april 2011 @ 11:35 |
hoe lang ben je bezig met therapie? heeft het je verder, ergens? gebracht? wellicht is hij het niet eens met het soort therapie? hij zou zelf ook een afspraak mogen maken, na 15 jaar alles weg gooien? omdat hij zijn zin niet krijgt!! kort gezegd, belachelijk. | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:35 |
![]() Haha, okee ![]() ![]() | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:36 |
Als 't geen bluf is, natuurlijk. Misschien verwachtte hij niet dat TS toch door zou zetten met de therapie. Volgens mij moet TS nog met de therapie beginnen trouwens. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:42 |
Al gedaan! ![]() Het ging allemaal zo: een tijd geleden vertelde ik hem dat ik goed in de put zat. Toen kwam hij voor de zoveelste keer met die preek over dat ik een goeie gozer was en dat ik geen therapie nodig had en dat ik weer gewoon moest werken enz. (Hij vertelt me overigens behoorlijk vaak wat ik allemaal moet doen, en op veel punten ben ik het met hem eens, maar is het gewoon niet haalbaar.) Tijdens dit gesprek heb ik hem heel duidelijk verteld dat ik die therapie echt nodig heb. Sinds dat gesprek heb ik hem niet meer online gezien op MSN. Dat is wel vaker gebeurd na soortgelijke gesprekken, dan wil hij me voorlopig ff niet meer spreken. Normaal is hij letterlijk elke dag online en kletsen we ook veel. Na een paar weken vond ik het onderhand wel te grof, en heb ik hem een SMSje gestuurd met dat hij me onderhand wel eens van de blokkade op MSN af mocht halen. Hij stuurde terug dat hij me niet geblokkeerd had, maar dat hij gewoon voor iedereen op invisible stond, omdat hij een paar keer moest overwerken en een logee heeft gehad enzo. (Dat duurt geen wekenlang, maar goed....) Ik heb hem bewust niet gebeld, omdat ik gewoon wist dat ik dan met een heel ongeïnteresseerde stem afgewimpeld zou worden, zoals wel vaker is gebeurd vroeger. Weer een aantal weken later pikte ik het echt niet meer en stuurde ik hem een berichtje op MSN dat ik het jammer vond dat hij zomaar onze vriendschap afbrak. Toen heeft hij me een mailtje gestuurd met dat zijn hele leven niet alleen uit mij of uit chatten bestond, en weer dat hij een paar keer moest overwerken, een logee had gehad en nog een paar voorvalletjes. Daarbij typte hij dat hij er tijdenlang over had nagedacht, maar dat hij dus voorlopig het contact met mij wilde verbreken, zolang ik mezelf dus naar beneden zat te praten. Ik heb hem teruggemaild dat hij dus blijkbaar niet de hele vriendschap wilde afbreken, maar dat ik het dus NIET fout had dat hij (in ieder geval voor een periode) het contact wilde verbreken. Dat hij het druk had, duurt geen weken/maanden lang. Dan kun je heus wel even tijd vrij maken om ff niet meer op Offline te staan in MSN, of dat je me ff belt. Hij zei terecht dat ik ook wel wat actie had mogen ondernemen. Natuurlijk, ik heb maar 1 SMSje en een berichtje op MSN gestuurd met dat hij wel weer eens contact mocht opnemen, maar aangezien ik met een kutsmoes werd afgewimpeld en ik in het verleden telefonisch ook meerdere keren afgewimpeld ben in zulke situaties, zag ik het nut er ook niet in om er meer energie in te steken. Dit heb ik hem ook allemaal verteld in een e-mail. | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 11:42 |
daarom geef ik aan, na 15 jaar is het wellicht meer dan iets weggooien ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:44 |
Ik heb haptotherapie gehad, wat een klein beetje spanningen heeft weggenomen. Daarna heb ik 12 weken in een herstellingsoord gezeten, wat nog meer spanningen heeft weggenomen omdat het een break was, maar qua therapie was het gewoon te licht voor me. Verder zit ik nu vele maanden te wachten op nieuwe therapie, en dat gaat over een maand of 2 beginnen als het goed is. | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:45 |
![]() * gehotseflotst vindt het een behoorlijk lullige reactie van die vriend | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:45 |
Ik denk dat hij verwacht had dat ik door de knieën zou gaan en dat ik de therapie overboord zou gooien en hem zijn zin zou gaan geven. | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:48 |
Top dat je 't niet hebt gedaan en voor jezelf hebt gekozen ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:49 |
Ik heb er geen reactie op gekregen. Ik heb in dat mailtje gezet dat in verband met het belerende gedrag van hem dat het misschien INDERDAAD beter was dat we elkaar voorlopig niet meer zouden spreken, waarmee ik dus bedoelde dat hij mijn keuzes gewoon moet respecteren en niet zijn mening steeds moet doordrukken. Ik heb hem toen ook uit MSN weggegooid omdat ik niet steeds de afwachtende partij wilde zijn die zat te kijken of hij misschien weer voor mij online zou willen komen. Een paar dagen geleden heb ik me er toch overheen gezet en heb hem weer toegevoegd op MSN, waarbij er een berichtje voor toestemming voor toevoegen naar hem gestuurd is. Dat was van mijn kant naar hem toe een signaal dat ik weer contact wil, maar tot nu toe heb ik nog niks van hem vernomen. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 11:50 |
Overigens wil ik hier niet een verkeerd beeld van die vriend scheppen. Hij is niet voor niets 15 jaar mijn beste maatje geweest he! ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 11:55 |
Als een vriend het alleen maar met je eens is zal het ook niet goed zijn lijkt me. Verschillen kun je elkaar beter steunen en meer van elkaar leren ![]() | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 11:58 |
![]() ![]() Tuurlijk en die 15 jaar is ook niet niks! ![]() ![]() Ik heb ook jarenlang een goede vriendin gehad die me op 't laatst keihard liet vallen toen ik langere tijd ziek was. Nadat ik beter was wilde ze wel weer afspreken, maar heb het helemaal afgekapt, want de respect moet wederzijds zijn en vrienden ben je niet alleen als het goed gaat ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 12:01 |
Helemaal mee eens! Tja in het verleden heeft hij natuurlijk ook wel het één en ander met me meegemaakt, maar ik ga nu juist aan mijn shit werken, en in de komende periode zal ik hem waarschijnlijk echt wel nodig hebben, omdat intensieve therapie uiteraard ook voor intense emoties gaat zorgen. | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 12:11 |
Ja, 't is wel een rotmoment dat ie nu zijn principes duidelijk maakt ![]() Kun je ook met je moeder praten tijdens die intensieve therapie? Zijn er andere personen of kun je bij een groepstherapie o.i.d. terecht? Kun je naar die dagbesteding die je eerder ergens noemde? Het is wel fijn om met iemand te kunnen praten inderdaad en er even tussenuit te kunnen... | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 12:16 |
Mijn moeder wil ik er niet mee lastigvallen. Ze is 79, heeft net het overlijden van mijn vader (en de hele ellendige situatie er omheen) meegemaakt, wordt tegengewerkt door haar buren die het niet eens zijn met dat ze haar scootmobiel op een door de woningstichting aangewezen plaats neerzet enz. Ik wil niet dat ze zich ook nog eens te veel zorgen om mij gaat maken. Daarbij denk ik dat ze veel dingen ook niet echt zou begrijpen. Het was de bedoeling dat ik bij groepstherapie kwam, maar daar heb je een buddy voor nodig. Ik weet niet of ik nu bij een alternatieve groep terecht kom, of dat ik 1 op 1 therapie ga krijgen. Ik denk haast wel dat het groepstherapie gaat worden op één of andere manier. Ik wil wel naar die dagbesteding toe. Vrijdag ga ik daar meer over te horen krijgen. Misschien dat ik daar ook wat meer sociale contacten ga leggen. | |
Enneacanthus_Obesus | woensdag 27 april 2011 @ 12:21 |
pfff.. twee maanden wachten voor je een keertje kunt beginnen.. Waar een rijk land arm in is.. Jammer dat die vriend je zo chanteert. Hij doet dat ook alleen maar vanuit zijn eigen beperkte inzicht, omdat hij ook problemen heeft, denk ik.. Maar lullig is het wel. Je hebt juist iemand nodig die achter je staat. | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 12:22 |
Hmm, dat kan ik me dan voorstellen, je moeder heeft al veel aan d'r hoofd. Ze zal zich ongetwijfeld al zorgen om je maken, dus hou d'r wel een BEETJE op de hoogte ![]() Dagbesteding lijkt me een prima idee en prima voor de sociale contacten inderdaad ![]() Inderdaad trouwens, nog twee maanden wachten... pfff ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 12:26 |
2 maand wachten voor je kunt beginnen? waarvoor ? waar haal je dat vandaan ? | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 12:27 |
Zie OP ![]()
| |
Enneacanthus_Obesus | woensdag 27 april 2011 @ 12:29 |
Probeer de OP eens ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 13:38 |
Vrijdag hoor ik meer over die dagbesteding. ![]() ![]() Natuurlijk hou ik mijn moeder wel een beetje op de hoogte! ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 13:40 |
Tja en wat die 2 maand betreft: in November moet ik weer aan de slag zijn omdat ik anders in de bijstand terecht kom. Het eerste deel van de therapie neemt 2 weken in beslag. Hopelijk kan dat (deels) gecombineerd worden met het 2e deel (dat het er op dezelfde dag direct achterna komt), maar een deel zal ook pas plaatsvinden als deel 1 echt is afgesloten. Ik vrees dat ik echt in tijdnood ga komen. | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 13:53 |
Wat lukt er dan niet als ik vragen mag? Sporten is voor mij juist een tijdje ontspannen (in mijn hoofd dan ![]() Met dit weer kun je natuurlijk wel gaan fotograferen ![]() Kun je e.e.a. met het UWV overleggen of staat november echt helemaal vast? Is zeker vanwege max. 2 jaar ZW? ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 14:05 |
Ik word echt fakking opgefokt van sporten. Er gieren dan talloze negatieve gedachten en gevoelens door mijn hoofd heen. Vroeger was dat niet zo. Ik heb ook helemaal geen zin meer in sporten. Dit weer is inderdaad erg goed voor fotograferen, maar er op uit trekken is weer lastig i.v.m. benzinekosten en 70% inkomen door het 2e jaar ziektewet waar ik nu in zit! ![]() En November staat idd vast i.v.m. 2 jaar zw. ![]() | |
gehotseflotst | woensdag 27 april 2011 @ 14:14 |
Da's lastig zeg ![]() Het nergens meer zin in hebben herken ik ![]() ![]() Hmmm... da's lastig ja... Heb je in de buurt geen fotolocaties? Of ben je niet van de natuurfotografie? ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 14:20 |
ah beetje jammer ![]() Het Tot dan zou ik de HSK eens proberen! Ik was dezelfde week nog aan de beurt voor een intake! en het bevalt me erg goed! | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 14:29 |
Nee, totaal geen ritme meer. Dat wil ik wel weer terug krijgen. ![]() Ik ben JUIST van de natuurfotografie, maar de meeste mooie natuurlocaties zitten hier wel een einde vandaan, behalve 1 bos. Daar ga ik binnenkort wel eens naar toe. ![]() Natuurlijk is het fotograferen zelf gewoon het leukste, maar die lol zie ik er momenteel ook ff niet meer in. ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 14:31 |
Wat is HSK? ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 14:37 |
http://www.hsk.nl/cms/publish/content/showpage.asp?themeid=2 De HSK daar zit ik ook bij, het verschil met een therapeut thuis is dat hier een management boven staat en dat het gestuurd wordt ![]() Het voordeel voor mij was ook nog eens dat het buiten mijn woonplaats is, zodat ik niet door iedereen gezien wordt als ik naar de therapeut ga. Dit levert vragen op bij mensen en moet je je probleem (waar ik soms niet op zit te wachten) aan iedereen vertellen... Ik werd toen ik maandag bij de ha was geweest die donderdag gebeld of ik die maandag er op wilde langs komen ![]() hun regelen het ook met de verzekering e.d. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 14:41 |
Thx! ![]() ![]() ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 14:41 |
dan had ik dat ook gedaan ja ![]() Als ze al zoveel over je weten werkt dat alleen maar in je voordeel! | |
Enneacanthus_Obesus | woensdag 27 april 2011 @ 14:58 |
Vind het knap dat je ondanks slepende geestelijke problematiek nog een tijdlang mod hebt kunnen zijn, trouwens.. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 15:02 |
Hey dat vind ik een toffe opmerking! ![]() Helaas heeft dat mod-zijn ook aan mijn problematiek meegedragen: sommige users kunnen je echt chronisch het bloed onder de nagels weghalen. Ik zat veel liever in ONZ te modden; daar was de sfeer veel fijner! ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 15:02 |
ik vind het nog knapper dat ondanks dat hij MOD is geweest hij hier zijn openbaring over zijn leven doet ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 15:04 |
Ja ik wilde al veel eerder over mijn problemen praten, maar mijn mod-schap was idd een obstakel daarvoor. ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 15:05 |
mja weetje ik heb soms ook wel eens het gevoel is dat wel verstandig om hier te plaatsen... hoe denken mensen dan over mij etc.. Maar het lucht wel op en er zijn altijd zoals er zeikers zijn ook mensen die je willen helpen! Goeie actie dus van je! | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 15:06 |
Tja everything that's on the Internet STAYS on the Internet en kan altijd tegen je gebruikt worden, maar ik gebruik geen namen, dus dan is het nog relatief veilig. ![]() | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 15:08 |
Zo is dat! | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 15:09 |
Toen ik mod was wilde ik een keer een kloontje aanmaken om hier over mijn shit te praten, maar dat vond ik ook weer té anoniem. | |
Olle. | woensdag 27 april 2011 @ 15:13 |
mja soms wil je gewoon je probleem kwijt en delen. Verstandig dat je hebt gewacht denk ik ![]() | |
L-ascorbinezuur | woensdag 27 april 2011 @ 15:21 |
Inderdaad! ![]() Ik heb er overigens niet heel veel aan toe te voegen. Ik denk wel dat je maat wel het beste met je voor heeft, maar dat hij (nog) niet openstaat voor andere wegen. Als het hem allemaal niks kan schelen, dan had hij er ook niet zo'n punt van gemaakt. Ik denk dat je gewoon moet gaan voor die therapie en hopelijk ziet je maat dan ook in dat er meer wegen zijn. ![]() Heel veel succes in ieder geval ToT, want ik vind je een toffe gast en je verdient het om gelukkig te zijn! ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 15:21 |
Thx dude, appreciated! ![]() | |
BlueMage | woensdag 27 april 2011 @ 16:15 |
Tsja ik kan me deze situatie wel voorstellen, heb zelf in 'n soortgelijke situatie gezeten maar dan precies andersom, heh. Ik had voor mezelf bedacht dat ik maar beter weer gewoon ergens kon gaan werken ipv therapie die me toch niet hielp te volgen en m'n beste vriendin op dat moment zei dat als ik dat deed ze elk contact zou vebreken. Nou ik ben idd gewoon gaan werken, zij heeft idd het contact verbroken, dikke 5 jaar verder heeft ze nog steeds geen contact met me en ik werk nog steeds bij 'tzelfde bedrijf en 't gaat 'n stuk beter en ik kan er nu echt niet meer mee zitten dat ze niet meer met me wil praten. Echte vrienden laten je niet vallen om zulke beslissingen: je kent jezelf het best, ten slotte. ![]() Veel sterkte! ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 16:17 |
Thx! ![]() | |
BlueMage | woensdag 27 april 2011 @ 16:36 |
Ik weet dat ik het totale gebrek aan respect voor mijn beslissing nog wel het ergst vond. Misschien waren d'r bedoelingen idd goed maar uiteindelijk heb ik besloten dat ik geen behoefte heb aan "vrienden" die mijn leven voor me willen inrichten. Op 't moment zelf, als je depressief bent, dan zie je dat niet zo goed in, tenminste ik niet. Gewoon even afwachten, misschien realiseert ie zich zelf ook wel dat ie fout zat. ![]() | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 16:37 |
Mja de pest is dat ik als rasechte Fok!ker zijnde niet echt rijk bedeeld ben qua vrienden. Ik mis nu wel echt iemand met wie ik dagelijks wat kan ouwehoeren enzo. ![]() | |
BlueMage | woensdag 27 april 2011 @ 16:39 |
Ja dat dacht ik ook toen! Maar...ik kreeg d'r veel nieuwe vrienden voor terug toen ik m'n eigen beslissingen ging nemen. ![]() | |
RPG86 | woensdag 27 april 2011 @ 20:07 |
Gewoon die therapie gaan doen! Verder zou ik nieuwe vrienden zoeken, want deze vriend is blijkbaar geen echte vriend... Meer een lotgenoot.. Bovendien zullen je sociale contacten een belangrijke rol gaan spelen om uit je depressie te komen, dus daar heb je meer voor nodig dan alleen hem. Bekijk het ook eens positief, en zie deze leegte als een motivatie om nieuwe vrienden te maken. Tip: ga sporten, zoek een hobby, etc. | |
YouCanLeaveYourHeadOn | woensdag 27 april 2011 @ 20:12 |
IMHO een slechte vriend... Je moet doen wat voor jou het beste werkt. | |
ToT | woensdag 27 april 2011 @ 20:41 |
Heb je helemaal gelijk in, maar andere vrienden maken is vaak moeilijk, en door mijn depressie heb ik weinig motivatie voor hobby's en sport e.d. Ik denk dat ik eerst met de therapie moet beginnen, OF dat ik naar een dagbestedingscentrum ga. ![]()
![]() | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 00:16 |
Ik wil geen aandachtshoer zijn door dit topic weer te bumpen, maar fuck....ik slik niet voor niets antidepressiva, ik ben gewoon chronisch depressief, maar zo erg in de put als nu heb ik gewoon nog nooit gezeten. Nog nooit ben ik zo eenzaam geweest als nu: hele dagen thuis zitten omdat ik in de ziektewet zit, en werkelijk niemand om mee te praten. Ja een paar vluchtige contacten op MSN, maar echt veel heb ik niet te vertellen omdat ik door mijn thuis zitten niks meemaak, dus zijn mensen het ook snel zat om met mij te praten. Morgen ga ik met mijn therapeut praten over een dagbestedingscentrum, maar ik wil ook met hem praten over deze ernstige depressie nu. Ik weet gewoon echt niet meer wat ik met mezelf aan moet. Suïcidaal of zo ben ik gelukkig niet, maar wanhopig, radeloos wel..... | |
BlueMage | vrijdag 29 april 2011 @ 00:18 |
Hmm had collega mod Klonk niet soortgelijke problemen maar is daar met hulp weer uitgekomen? Schiet me opeens te binnen. | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 00:19 |
Geen idee. Tja ik weet wel dat ik echt hulp nodig heb: door mijn depressie blijf ik maar in huis hangen, en doordat ik in huis blijf hangen, kom ik niemand tegen waardoor ik eenzaam ben en mijn depressie verergert. | |
Trashcanman | vrijdag 29 april 2011 @ 01:17 |
Mja. Ik weet dat er websites zijn waarop je je kan aanmelden om in je omgeving nieuwe contacten op te kunnen doen. Misschien zou je je op zo'n site voor een aantal activiteiten kunnen aanmelden. Of op het voorstel van Stokstaart ingaan om een biertje te pakken ![]() | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 01:25 |
Een biertje pakken is sowieso een goed idee, en dat wil ik graag een keer doen! ![]() Maar nu....goddomme...ik ben echt radeloos. Ik kan van de ellende gewoon niet slapen. Ik weet niet waar ik het zoeken moet. Ik weet niet wat ik moet doen. Morgen ga ik dus met de therapeut over dagbesteding praten, maar dat is morgen....nu, op dit moment kom ik er gewoon niet uit. 1 nachtje, 1 fucking nachtje...hoe kom ik hier doorheen? Morgenavond ga ik weer bij mensen op bezoek bij wie ik me eigenlijk niet helemaal op mijn gemak voel, maar dat is beter dan niets. Beter een slecht contact dan geen contact. Maar nu, deze nacht, hoe kom ik hier door? | |
Trashcanman | vrijdag 29 april 2011 @ 01:32 |
Films, games en muziek willen mij nog wel eens door een enorme kutdag heen helpen, het is in ieder geval afleiding. En als je er de energie voor hebt misschien wat tekenen of op een muziekinstrument oefenen? | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 01:34 |
Tja iets van afleiding....computergames zijn niet genoeg. Muziek ben ik al aan het luisteren. Een film kan ik me nu niet toe zetten....Energieloos, futloos, zinloos.... Misschien toch maar één of ander simpel computerspelletje opzoeken of zo. Dingen staan me nu ook gewoon heel snel heel erg tegen. Misschien gewoon loos oppervlakkig wat losse online spelletjes achter elkaar doen of zo. | |
Trashcanman | vrijdag 29 april 2011 @ 01:40 |
Als turn based strategy je ding is zou je Battle of Wesnoth kunnen downloaden. Het ziet er wel suf uit maar voor je er erg in hebt ben je al vijf uur verder. | |
BlueMage | vrijdag 29 april 2011 @ 04:35 |
Wat betreft games...Kingdom of Loathing is ook geinig. ![]() | |
Specularium | vrijdag 29 april 2011 @ 04:57 |
Dit hebben zoveel mensen stiekem. Wel vreemd dat een goeie, zo'n lange tijd, een vriend het niet gunt dat je voor jezelf kiest. Bij die mensen in mijn omgeving zie ik vaak dat er een verslaving achter zit waardoor ze therapie afzeiken. Zegt veel over zijn persoon als je het mij vraagt. De een gelooft in ondersteuning, de ander in dwingende dilemma's. Dwing maar lekker terug. Hou de keuze bij jou. | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 10:51 |
Nou ik ben de nacht doorgekomen. Gelukkig sloeg de slaap vrij plotseling toe en ben ik naar bed gegaan.Tja die kameraad gunt me absoluut wel het beste, maar dan op ZIJN manier! En wat een verslaving betreft: dat heeft hij inderdaad gehad. (Wiet) | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 11:12 |
Hmm ik lees je post, vervelend kerel. Is het niet wat om je aan te melden voor vrijwilligers werk ofzo? Ik weet niet zo wat je leuk lijkt, maar dan heb je afleiding, mensen in de omgang en je kunt je eigen tijden en dagen wellicht bepalen. UIteraard is vrijwilligerswerk niet vrijblijvend ![]() | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 11:12 |
Oh en sport? ![]() | |
Maanvis | vrijdag 29 april 2011 @ 11:22 |
Ga sporten. Dat werkt beter dan therapie ![]() | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 11:23 |
sporten werkt niet beter dan therapie. Door sporten ga je je vitter voelen ja. Maar je kun je verhaal nog steeds niet kwijt. | |
Maanvis | vrijdag 29 april 2011 @ 11:28 |
Als je 'snachts gewoon slaapt omdat je lekker gesport hebt dan lig je ook niet te malen over een verhaal wat je misschien kwijt zou moeten. | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 11:30 |
ben ik niet helemaal met je eens, maar in dit geval ligt het volgens mij ook iets dieper waardoor je dus ook over psygisch praat. En dan daarbij als ik sport zijn mijn problemen die ik in mijn hoofd heb niet weg / opgelost. | |
Maanvis | vrijdag 29 april 2011 @ 11:34 |
TS is depressief omdat ie eenzaam is en een laag zelfbeeld heeft. Als ie gewoon gaat sporten dan krijgt ie daar vanzelf vrienden en krijgt ie ook een beter zelfbeeld vanwege spiermassaopbouw en vetverbranding, en misschien omdat ie wat partijtjes wint ![]() | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 11:42 |
TS heeft al jarenlang last van deze dingen, dit is hem niet in de koude kleren gaan zitten. Dit sport je er niet uit. Het is juist goed hier eens een keer goed over te praten met iemand die naar je luisterd en er voor je is. Het maken van vrienden, moet je ook zelf doen. Al lijkt mij dat TS dat wel goed kan. sport kan je zelfbeeld omhooghalen inderdaad. Maar ik denk dat wanneer je al lange tijd een laag zelfbeeld hebt, dit niet even is op te lossen met een beetje sporten. Het is meer dan dat. Mensen moeten ook goed naar je kijken (voor je gevoel dan) en je complimenten geven. | |
Maanvis | vrijdag 29 april 2011 @ 11:43 |
Ik had het ook niet over 'even' sporten, maar gewoon een paar jaar flink je best doen op een sport. Net zoals 'even' naar een therapeut het probleem ook niet oplost. Ik snap overigens niet dat de therapeut hem deze vanzelfsprekende dingen niet verteld heeft. | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 11:48 |
ik denk dat TS hier zelf het beste wat over kan zeggen. Maar ik denk dat de therapeut wel zoiets zal hebben gezegd hoor... ![]() Therapie doe je ook neit zomaar even daar hoef je mij niets over te vertellen helaas. | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 13:11 |
Bedankt voor het meedenken, mensen. ![]() Helaas is mijn depressie niet mijn enige probleem; paranoia, angststoornissen en een aantal andere dingen zitten er ook nog eens bij. Therapie heb ik echt wel nodig. Sport is zeer zeker goed voor je, maar ik raak er (door de medicatie?) zwaar opgefokt door. Ik weet wel dat het echt nodig is om te sporten, maar voorlopig lukt het nog niet. Ik kom net van de therapeut terug; er is een spoedafspraak gemaakt om te kijken of er iets aan de antidepressiva veranderd kan worden en er is een spoedmelding bij het dagbestedingscentrum gedaan. Er zit dus schot in de zaak. Vanavond ga ik hersenloos X-Factor bij buren kijken. Even een beetje afleiding en gezelschap, maar ik wil ook niet elke dag bij hen zitten. | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 13:19 |
goed om te horen dat er een beetje spoed bij zit ![]() Mag ik vragen hoe oud je bent? IGewoon nieuwschierig hoor. mooi dat je vanavond wat te doen hebt! Morgen met koninginnedag wel wat te doen dan? | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 14:23 |
Er zat zelfs zo veel spoed achter dat mijn therapeut ter plekke een formulier invulde, en ik moest hem persoonlijk bij dat centrum in de bus doen! ![]() Ik ben 36 jaar. ![]() ![]() Met koninginnedag heb ik niets te doen. Ik ben met die ene kameraad die me gedumpt heeft wel regelmatig de stad in gegaan om een biertje te pakken en wat mensen te kijken, maar ik neem aan dat hij dat dit jaar met iemand anders gaat doen. | |
Maanvis | vrijdag 29 april 2011 @ 14:33 |
Yes, kijk of je met andere of minder AD's toe kunt zodat je lekker kunt gaan sporten. Je bent 36, dus dan is het sowieso wat lastiger om nieuwe vrienden te maken dan als je een jong gastje bent ![]() | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 14:38 |
True dat het moeilijker is om vrienden te maken, maar in dat dagbehandelcentrum kun je een activiteit kiezen die je leuk vindt. Fotografie is mijn hobby, en dat kun je daar ook kiezen. Als je al iets gemeenschappelijks hebt met mensen, kun je ook contact krijgen en houden. Denk maar aan samen de natuur in om foto's te maken, of naar evenementen toe of zo. Wat de AD's betreft: ik ben behoorlijk gevoelig voor medicijnen enzo. Deze AD heeft verhoudingsgewijs de minste bijwerkingen. Dinsdag gaan we kijken naar of een verhoging van de AD's zin heeft, of dat ik toch moet overstappen op een andere soort. Van een andere AD werd ik ongelooflijk slaperig, terwijl die erg mild was. Afwachten wat er dinsdag gezegd wordt dus. | |
L-ascorbinezuur | vrijdag 29 april 2011 @ 17:21 |
Goed om te horen dat er schot in de zaak komt! ![]() Probeer tot die tijd zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Kijk wat films of ga wat baggeren in ONZ. Probeer activiteiten te kiezen waar je (emotioneel) niet zoveel mee hebt. Al vind ik het zelf wel altijd moeilijk om op zo'n moment de juiste bezigheden te verzinnen. Voordeel is dan ook dat je gewoon jezelf kunt zijn en dat iedereen het ook snapt als het even niet gaat oid. Ik hoop dat het allemaal goed uitpakt! ![]() Misschien kun je Bupropion combineren met een SSRI. Bupropion kan dan wellicht een deel van de bijwerkingen van de SSRI opheffen zoals gewichtstoename & verminderd libido, maar ik ben ook maar een leek. Je kunt het misschien bespreken?
| |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 17:33 |
Voor vanavond heb ik gelukkig wat afleiding. Voor morgen heb ik nog niks in de planning. Ik hoop dat ik dan iets weet te vinden. idd, veel mensen in het zelfde schuitje enzo! ![]() Wellbutrin is Bupropion onder een andere naam. Dat slik ik al. Mijn vorige AD was een SSRI, en daar reageerde ik heel verkeerd op. Ik wil in ieder geval absoluut niets waar ik slaperig van word, en volgens mij word je van zowat elke SSRI slaperig. ![]() | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 17:36 |
Weetje wat het moeilijke is om dingen maar te gaan doen, en denken je tijd op te vullen, dat je geen zin hebt in ook maar iets te doen. En in je hoofd gewoon ook niet weet wat je moet doen. Dat had ik en dat maakt het moeilijk om maar een dag te vullen met films, fok etc. ![]() | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 17:38 |
Klopt echt helemaal ja... ![]() | |
Olle. | vrijdag 29 april 2011 @ 17:43 |
hoop dat je je snel beter voelt kerel. Want dit is niets! | |
L-ascorbinezuur | vrijdag 29 april 2011 @ 17:47 |
Ik denk dat dat wel mee gaat vallen. Er lopen echt veel mensen vast van iedere leeftijdscategorie, maar dat zie je uiteindelijk vanzelf. ![]() Ik weet dat je Wellbutrin gebruikt, maar misschien kun je daar een SSRI aan toevoegen. WB gaat dan wellicht die slaperigheid tegen, maar dit zijn natuurlijk zaken voor je behandelaar. Ik weet het. Het was een beetje een overbodige opmerking inderdaad. Het lijkt/klinkt zo makkelijk, maar dat is het inderdaad niet altijd. | |
ToT | vrijdag 29 april 2011 @ 17:51 |
Thx! ![]() Wellbutrin helpt helaas ook niet tegen de slaperigheid die door de Risperdal veroorzaakt wordt, maar wie weet! ![]() Tja dat is de pest; iedereen heeft gelijk als ze zeggen dat ik moet gaan sporten, vrienden maken, gezond eten, een goed dag-en-nacht ritme moet krijgen enz, maar het is idd echt moeilijk. | |
Trashcanman | zaterdag 28 mei 2011 @ 01:07 |
Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe het nu met je gaat. Heb je al weer contact? | |
#ANONIEM | zaterdag 28 mei 2011 @ 05:01 |
gewoon doen wat jij denkt dat het beste is, en al het andere negeren. als hij jouw besluit niet kan respecteren, pech voor hem. | |
ToT | zaterdag 28 mei 2011 @ 11:24 |
Ah tof! ![]() Nou ik heb nog steeds geen contact met hem. Ik denk echt niet dat dit ooit nog goed gaat komen en ik denk ook niet dat ik daar nog behoefte aan heb. Helaas heb ik nog steeds erg weinig contact met vrienden, maar dankzij een 2e antidepressivum (Sertraline) is alles veel draagbaarder geworden. Met de Risperdal ben ik gestopt; ik werd er echt een zombie van. Daarnaast loop ik nu ook in een dagbestedingscentrum, dus kom ik wel weer wat onder de mensen en heb ik weer wat positieve contacten daar. Mijn therapie gaat godzijdank binnenkort een keer beginnen; ik sta bovenaan de wachtlijst en binnenkort stopt er iemand daar. Ook wordt er gekeken naar een reïntegratietraject voor werken, maar dat schiet helaas nog niet op. | |
Trashcanman | zaterdag 28 mei 2011 @ 11:41 |
Ah. Goed dat de boel nu iig op gang komt. |